คิวบิก
ตอนที่ 13
นาคโทรศัพท์คุยกับนันทกา พอรู้เรื่องหลิน-หลานเซ่อไปปะทะกับหย่งเหวิน เธอถามอย่างเป็นห่วงว่าหลินหลานเซ่อเป็นอะไรหรือเปล่า
“เห็นพวกบอดี้การ์ดบอกว่าเขาปลอดภัย พี่อยากไปเยี่ยมเขานะ แต่คุณจงซินไม่ให้ไป แล้วเธอเป็นไงบ้าง สบายดีรึเปล่า”
“ฉันสบายดี ฝากหลินหลานเซ่อด้วยนะพี่นัน”ถูกนันทกาดักคอว่าดูๆเธอจะเป็นห่วงหลินมากเลย “เอ่อ...ก็ ตอนที่อยู่ที่นั่นเขาก็ดีกับฉันนะ ไม่มีอะไรหรอก”
“เธอก็ดูแลตัวเองด้วยนะ”
นันทกาพูดจบจงซินก็เข้ามาพอดีถามว่าใครโทร.มา นันทกาอึกอัก จงซินดึงโทรศัพท์ไปฟังทันที นาคยังไม่รู้ตัวคุยติดพันว่า “พี่นันไม่ต้องห่วงฉันหรอก บอกพ่อด้วยนะว่าฉันคิดถึง”
“ฤทัยนาค” จงซินจำเสียงได้ นาคตกใจ จงซินตำหนิว่า “คุณหลินสั่งห้ามเธอติดต่อหาใครที่อยู่ที่นี่ไม่ใช่หรือ” นาคถามว่าโทร.หาพี่สาวก็ไม่ได้รึไง “ไม่ได้ เธอรู้รึเปล่าว่าตอนนี้ที่นี่มันวุ่นวายแค่ไหน อย่าทำตัวให้เกิดปัญหาเพิ่มขึ้นมาอีก”
นาคบอกว่าตนก็แค่คิดถึงพ่อกับพี่ และอยากรู้ว่าหลินหลานเซ่อเป็นอย่างไรบ้างเท่านั้น แล้วจับหย่งเหวินได้รึยัง จงซินบอกว่ายัง ตัดบทว่าเลิกคุยได้แล้ว ย้ำให้จำไว้ว่าเธอต้องไม่โทร.หาใครอีก นาคทำท่าจะท้วงติง ถูกจงซินเตือนสติว่า
“ฤทัยนาค ถ้าเธอถูกไอ้แพทริกหรือไอ้หย่งเหวินจับตัวไป เธอคิดว่าคุณหลินจะเป็นยังไง อย่าสร้างปัญหาให้เขา เข้าใจที่ฉันพูดไหม” พอจงซินจะวางสาย นาคเรียกไว้แล้วรีบพูด
“นายต้องดูแลหลินหลานเซ่อให้ดีนะ อย่าให้เขาเป็นอะไร”
ตัดสายจากนาคแล้ว จงซินเก็บโทรศัพท์ ถูกนันทกาท้วงติงว่านั่นมันโทรศัพท์ของตน
“เพื่อความปลอดภัยของเธอกับน้องสาว ฉันต้องเก็บมันไว้ เธอไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือ ตอนนี้ปัญหาของเรามากพออยู่แล้ว อย่าสร้างปัญหาให้มันมากกว่านี้อีก”
เมื่อจงซินจะกลับนันทกาถามว่าตนอยากไปเยี่ยมหลินหลานเซ่อจะได้ไหม จงซินบอกว่าถ้าเขาอยากเจอเขาจะบอกตนเอง แล้วออกไปเลย
“นี่อะไรกัน...ไหนตอนแรกบอกว่าเขาอยากได้ตัวเรา ตั้งแต่เรามาที่นี่ไม่เห็นเขาสนใจหรืออยากมาหาเราเลย” นันทกาบ่นอย่างเข้าใจไม่ได้
เมื่อกลับไปเล่าให้หลินฟังในห้องทำงาน จงซินถามว่าเรื่องนันทกาจะเอาอย่างไร หลินถามว่าเธอมีปัญหาอะไรหรือ
“ผมว่าคุณหลินไม่ได้ชอบเธอ ก็ควรจะบอกความจริงให้เธอรู้นะครับ ผมคิดว่าเธอกำลังรอคุณอยู่”
หลินพยักหน้าบอกจงซินว่า
“พรุ่งนี้พาเธอมาพบฉัน อ้อ...แล้วฤทัยนาคล่ะ เขาไม่ถามอะไรถึงฉันเลยหรือ”
“อ้อ...ผมลืมเล่าไปอย่างครับ เธอบอกให้ผมดูแลคุณให้ดีที่สุด” บอกแล้วอมยิ้มก่อนเดินออกไป
“ยัยบ๊อง...เธอต่างหากที่ต้องดูแลตัวเองให้ดีที่สุด” หลินพึมพำมองไปข้างนอกเหมือนจะมองให้เห็นคนที่คิดถึง
ooooooo
นาคคิดหาทางที่จะช่วยหลินหลานเซ่อจัดการกับหย่งเหวิน นึกถึงวันที่หย่งเหวินมาทักขณะเธอยืนที่รถว่า
“เธอเป็นคนขับรถของหลินหลานเซ่อใช่ไหม” พอนาครับว่าใช่หย่งเหวินถามว่า “งั้นเธอก็ฉลาดเท่ากับคิวบิกสิ”
คิดถึงเหตุการณ์วันนั้นแล้ว นาคเร่งตัวเองอย่างร้อนใจ
“คิดซิ...ถ้าเราเป็นไอ้หย่งเหวิน เราจะทำอะไรต่อไป”
นาคคิดถูกเพราะเป็นเวลาเดียวกับที่หย่งเหวินเฝ้าครุ่นคิดว่าหลินหลานเซ่อเอาคิวบิกไปซ่อนไว้ที่ไหนอยู่จริงๆ
นาคยังคิดหนัก จนนึกได้ว่า “ใช่...ไอ้หย่งเหวิน มันต้องการตัวเรานี่นา” นาคพยักหน้าให้กับตัวเองอย่างกระหยิ่มกับแผนการของตน
นาคโทร.หาฉินฝูทันที ฉินฝูรับสายเองแต่ปดว่า เขาไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว
“งั้นก็คงไม่อยากได้เงินด้วยใช่ไหม” นาคอ่อย ฉินฝูหูผึ่งถามว่านั่นใคร พอรู้ว่าเป็นฤทัยนาคก็ถามว่ารู้ได้ไงว่าตนอยู่ที่นี่ “นายลืมไปแล้วหรือว่า ฉันเป็นคิวบิกนะ ต่อให้นายหนีไปสุดโลก ฉันก็ต้องหานายจนเจอ”
“เธอตามหาฉันเรื่องอะไร ฉันบอกความจริงหลิน–หลานเซ่อไปหมดแล้วนะ เราไม่มีอะไรติดค้างกันแล้ว”
เมื่อนาคบอกว่ามีเรื่องจะให้เขาช่วย และมีค่าจ้างให้ด้วย ฉินฝูถามทันทีว่าเรื่องอะไร พอนาคบอกว่าตนกำลังวางแผนเพื่อจัดการกับหย่งเหวิน ฉินฝูก็ปรามาสว่า “เธอเนี่ยนะ จะจัดการหย่งเหวิน”
“ใช่ และงานนี้ฉันต้องการผู้ร่วมทีมอย่างนาย” ฉินฝูถามว่ามีเงินให้ตนเท่าไร “แล้วนายต้องการเท่าไหร่ล่ะ”
เป็นคำถามที่ทำให้ฉินฝูยิ้มเต็มหน้า จากนั้นนาคก็อธิบายถึงแผนการของตน ฉินฝูฟังอย่างตั้งใจซักถามอย่างละเอียด
ooooooo
จงซินพานันทกาเข้ามาที่ห้องทำงานหลิน-หลานเซ่อ บอกให้เธอนั่งรอ เดี๋ยวหลินจะออกมาพบ
ไม่นาน หลินหลานเซ่อก็ออกมาจากในห้อง นันทกา ถามอย่างตื่นเต้น
“คุณหลิน...คุณจงซินบอกว่าคุณอยากพบฉันหรือคะ” หลินไม่ตอบเดินมานั่งมองหน้าจนเธอประหม่า ทำใจกล้าถามหลินว่า “คุณมีอะไรก็ว่ามาเลยค่ะ”
“ฉันจะให้เธออยู่ที่นี่อีกสักระยะหนึ่งแล้วอีกสักพัก ฉันจะปล่อยให้เธอกับพ่อกลับเมืองไทย”
นันทกาถามเรื่องหนี้สิน หลินบอกว่าตนบอกพ่อเธอไปแล้วว่ายกให้เพื่อแลกกับตัวน้องสาวเธอ นันทกาชะงักบอกว่าตนไม่เข้าใจ
“ไม่มีอะไรมาก เธอรู้ไว้ก็แล้วกันว่าตอนนี้คนที่
ช่วยเธอใช้หนี้คือน้องสาวเธอ เอาล่ะ ฉันมีเรื่องจะพูดกับเธอแค่นี้”
หลินเป็นการเป็นงานและห่างเหิน พอเขาจะลุกไปนันทกาขอถามอีกว่า “คุณรักน้องสาวฉันใช่ไหมคะ”หลิน ตอบอย่างเย็นชาว่าเรื่องนั้นเธอไม่จำเป็นต้องรู้แล้วเดิน เข้าห้องทำงานไปเลย
นันทกายังนั่งมึน เธอคิดทบทวนถึงเรื่องราวที่ผ่านมา นับแต่คืนแรกที่ต่างได้เห็นกันขณะเธอเต้นรำกับพ่อ จนเธอเดินทางมาถึงฮ่องกงก็ได้รับการต้อนรับอย่างเย็นชาจากเขา แม้กระทั่งเมื่อจะออกจากสนามบินกลับ เขาก็ยังรับแต่นาคไปคนเดียว ตลอดเวลาที่มาอยู่ที่นี่หลินไม่ได้สนใจเธอเลยแม้แต่น้อยแต่กลับถามถึงและถามหาแต่นาค
“ไม่อยากเชื่อเลยว่า นาคจะทำให้ผู้ชายคนนี้เปลี่ยนใจไปจากฉันได้” นันทการำพึงเมื่อทบทวนแล้วเชื่อว่า ณ วันนี้ หลินรักนาค ไม่ได้ต้องการตน
ooooooo
เมื่อหลินหลานเซ่อกลับเข้าห้องทำงาน เขาก็คิดถึงแต่ฤทัยนาค ภาพความมุ่งมั่นที่จะทำงานเพื่อใช้หนี้เขาเป็นความประทับใจหลินนับแต่นาทีแรกที่ได้พบเจอเธอ
แต่วันนี้ ไม่มีฤทัยนาคอยู่ใกล้แล้ว หลินไปที่ห้องเรียน ไปยืนลูบคลำโต๊ะเรียนของนาค จนถูกแดนนี่เหน็บว่า ลูบให้ตายฤทัยนาคก็ไม่กลับมาหรอก หลินบอกว่าพรุ่งนี้จะให้ภารโรงเอาโต๊ะนี้ออกไป
“นายจะทิ้งของทุกอย่างที่เธอเคยใช้หรือไง แล้วอีกอย่างโต๊ะนี่ก็มีคนใช้อยู่”
“นั่นล่ะ ฉันถึงต้องทิ้งมัน ของทุกอย่างที่เป็นของของเธอไม่ควรตกเป็นของใคร”
“ฉันถามจริงๆ นายคิดไม่ออกเลยหรือว่าจะจัดการยังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้น”
“ตอนนี้หย่งเหวินมันเก็บตัวเงียบ ไม่เคลื่อนไหวอะไร ส่วนไอ้แพทริกก็ยังไม่ยอมไปจากที่นี่ มันกำลังเล่นสงครามประสาทกับเรา ถ้าเราเคลื่อนไหวอะไรออกไปก็อาจจะตกหลุมพรางของพวกมัน”
“เฮ้อ...เท่ากับว่าเราทำได้แค่อยู่เฉยๆ เพื่อรอดูท่าทีของพวกมัน...” พูดแล้วเห็นหลินนิ่งเงียบ แดนนี่เปรยๆ “ไม่รู้ป่านนี้ฤทัยนาคจะเป็นยังไงนะ”
หลินเหลือบมองแดนนี่ แต่พอกำลังจะออกไป ก็พอดีโทรศัพท์แดนนี่ดังขึ้น
“ฮัลโหล ฤทัยนาค นั่นเธอจริงๆ หรือ” แดนนี่ตื่นเต้น หลินเองก็ถึงกับชะงักหยุดหันมาฟัง เขากระชากโทรศัพท์จากแดนนี่ไปพูดทันที
“โทร.มาทำไม ฉันบอกแล้วไม่ใช่หรือว่าอย่าติดต่อมา”
นาคตกใจเมื่อกลายเป็นเสียงหลิน รีบชี้แจงว่าตนคิดแผนที่จะจัดการกับหย่งเหวินได้แล้ว ถูกหลินสั่งห้ามทำอะไรทั้งนั้น ให้อยู่เฉยๆ ย้ำว่า “ฉันบอกแล้วไงว่าให้เธอซ่อนตัวอยู่เงียบๆ”
“ฉันทำแบบนั้นไม่ได้ ฉันจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายนาย แล้วตอนนี้ฉันได้คุยกับไอ้ฉินฝูแล้ว มันรับปากว่าจะช่วยเหลือฉัน” หลินสวนไปทันทีว่าฉินฝูเป็นคนที่พร้อมจะหักหลังทุกคนที่ให้ประโยชน์มัน นาคยืนยันว่าฉินฝูไม่กล้าหักหลังตน
“ฤทัยนาค เธอฟังฉันให้ดีนะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอ มันเป็นปัญหาของฉัน ที่จะต้องหาทางแก้ไข เธออยู่เฉยๆ อย่าทำให้ตัวเองต้องเดือดร้อน”
“นายจะบอกว่าไม่เกี่ยวกับฉันได้ไง ฉันเป็นคิวบิกนะ ฉันเป็นเงาของนาย ฉันมีหน้าที่ที่จะต้องจัดการเรื่องนี้ นายเคยบอกไม่ใช่หรือว่า คนที่เป็นเงาของผู้นำสูงสุดจะสามารถจัดการกับทุกปัญหาได้ ฉันจะพิสูจน์ให้นายเห็นว่าฉันเหมาะสมกับตำแหน่งของนายรึเปล่า” พูดแล้วเห็นหลินนิ่งเงียบไป นาคย้ำ “เชื่อฉันนะหลานเซ่อเชื่อว่าฉันจะจัดการกับมันได้”
กลายเป็นหลินคุยกับนาคแล้วกดปิดโทรศัพท์เลย แดนนี่ถามหลินว่า นาคว่าอย่างไรบ้าง หลินไม่ตอบแต่ส่งโทรศัพท์คืนให้แล้วเดินไปเลย
แดนนี่ไม่แล้วใจ เดินตามเข้าไปในห้องทวง “นายยัง ไม่บอกเลยว่ายัยบ๊องนั่นว่าไง” หลินหยุดจ้องปรามแดนนี่ว่า “หุบปาก แล้วอย่าเรียกเธอว่ายัยบ๊อง”
“ฮึ่ย!!” แดนนี่ทำเสียงอย่างฮึดฮัดหมั่นไส้
เมื่อเข้าไปในห้องทำงาน หลินถามจงซินว่าคิดอย่างไรกับเรื่องนี้ จงซินเชื่อมั่นในตัวฤทัยนาคว่าเธอทำได้
“แต่ครั้งนี้ มันไม่เหมือนกับงานของคารอสหรืองานส่งอาวุธนะจงซิน ครั้งนี้มันเดิมพันด้วยชีวิตของเธอนะ”
“ถ้าเธอเป็นลูกสาวของเงาคนก่อนจริง ผมเชื่อว่าเธอต้องทำสำเร็จ” หลินปรารภถึงความห่วงใยที่ทิ้งนาคไว้คนเดียวที่เมืองไทย “ผมรู้ว่าคุณรักเธอมากแค่ไหนแต่คุณก็รู้ดีไม่ใช่หรือครับว่า คนอย่างฤทัยนาค ใครก็ห้ามเธอไม่ได้ ผมว่าทางที่ดี เราควรจะร่วมมือกับเธอเพื่อจัดการกับหย่งเหวินมากกว่า”
แม้จงซินจะเชื่อมั่นในตัวฤทัยนาคมาก แต่หลินก็ยังเครียดอยู่ดี
ooooooo
ฤทัยนาคเดินทางมาถึงแล้ว เธอโทร.ถึงฉินฝูทันที นัดไปพบกันที่ศาลเจ้าแม่กวนอิมที่ถนนหนานหนิง ฉินฝูรับคำนาคแล้วหันบอกหย่งเหวินที่ยืนอยู่ในห้องว่าเธอมาแล้ว
หย่งเหวินสั่งลูกน้องให้ไปกับฉินฝูและเอาตัวนาคมาให้ได้ ลูกน้องติงว่าเราจะเชื่อได้หรือว่าฉินฝูจะไม่หักหลังเรา
“คนอย่างไอ้ฉินฝู มันต้องการเงิน ใครจ่ายมากกว่ามันก็อยู่กับคนนั้น” หย่งเหวินแสยะยิ้มอย่างรู้สันดานฉินฝูดี
นาคไปถึงศาลเจ้า เข้าไปไหว้พระ เธออดนึกถึงวันที่มาไหว้พระกับหลินไม่ได้ เธอตรงไปไหว้พระอธิษฐาน
“ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยให้ลูกทำแผนการทุกอย่างได้สำเร็จด้วยเถอะค่ะ” ไหว้พระแล้วเหลียวมองว่าทำไมฉินฝูยังไม่มา แต่พอหาเจอกลายเป็นว่าฉินฝูไม่ได้มาคนเดียว นาคถามว่านั่นใคร ฉินฝูบอกว่าเพื่อนที่จะมาช่วยงานนี้ด้วย “แต่ฉันบอกนายแล้วนี่ว่าไม่ให้บอกใครเรื่องนี้”
นาครู้ตัวว่าถูกหักหลังเมื่อลูกน้องหย่งเหวินสองคนพรวดเข้ามาประกบบอกกันว่าให้เอาตัวไปให้เจ้านายนาคถามฉินฝูว่าหักหลังตนหรือ มันแสยะยิ้มบอกว่า
“ขอโทษด้วยนะสาวน้อย พอดีคุณหย่งเหวินเขายอมจ่ายให้ฉันมากกว่าเธอ” แล้วสั่ง “ไปกับฉันซะดีๆไม่งั้น เธอจะเจ็บตัว” เมื่อนาคไม่ยอมไปก็ถูกลูกน้องหย่งเหวินเข้าล็อกตัวลากไปจนได้
ระหว่างนั้นจงซินพยายามโทร.หานาคเป็นเวลาหลายชั่วโมงแต่ไม่มีสัญญาณ หลินพึมพำเครียดว่า
“หรือว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับฤทัยนาค”
ooooooo
นาคถูกเอาตัวไปที่ซ่อนตัวของหย่งเหวินในสภาพหมดสติ ถูกสาดน้ำที่หน้าจนรู้สึกตัว
พอเห็นหย่งเหวิน นาคด่าฉินฝูที่ทรยศหักหลังตนทั้งที่ตนเป็นคนขอให้หลินไว้ชีวิตเขา
“เธอไม่เคยได้ยินภาษิตที่เขาบอกว่าไม่มีสัจจะในหมู่โจรหรือ” ฉินฝูเย้ย นาคอาฆาตว่าอย่าให้ตนรอดก็แล้วกัน ตนจะให้หลินหลานเซ่อฆ่าเขา หย่งเหวินเยาะเย้ยว่า เธอยังคิดว่าจะมีโอกาสรอดหรือ “ทำไม แกจะทำอะไรฉัน แกเองก็เลวพอๆ กับไอ้ฉินฝูนั่นแหละไอ้คนอกตัญญู”
นาคต่อสู้กับทั้งหย่งเหวินและฉินฝูอย่างไม่หวั่นไหวกับคำข่มขู่และไม่สะทกสะท้านกับกระบอกปืนที่จ่อมาตลอดเวลา ท้าว่าถ้าอยากฆ่าตนก็ฆ่าเลย หย่งเหวินบอกว่ายังไม่ฆ่าเพราะเห็นว่ายังมีประโยชน์ทั้งยังชมประชดว่าใจกล้าสมกับเป็นคิวบิก ทั้งยังพูดถึงแผนจัดการตนของนาคว่า
“ที่จริงแผนของเธอมันก็ไม่เลวหรอกนะ แต่ฉันว่าเธอคิดตื้นไปหน่อยนะ ไม่สมกับเป็นคิวบิกเลย ที่ให้ไอ้ฉินฝูมาตีสนิทฉัน แล้วหาจังหวะฆ่าฉัน”
นาทีนี้ นาคนึกถึงหลินหลานเซ่อ เธอตะโกนก้อง “ช่วยด้วย...หลินหลานเซ่อช่วยฉันด้วย”
เช่นเดียวกัน หลินหลานเซ่อก็เป็นห่วงนาคจนเครียด ลุกขึ้นกลางดึกคว้าโทรศัพท์ขึ้นกดแต่ไม่มีสัญญาณ ได้แต่พึมพำ
“ฤทัยนาค ฉันให้เธอเสี่ยงชีวิตเพื่อฉันไม่ได้หรอก”
ooooooo
เมื่อนันทการู้ว่าหลินหลานเซ่อรักนาคก็ไม่ยอมอยู่ต่อ บอกยุทธพงษ์ว่าตนจะกลับเมืองไทยถ้าพ่อไม่กลับตนก็จะกลับคนเดียว
“เขาชอบใครมันก็เหมือนกันน่ะแหละ อย่างน้อยเราก็หมดหนี้” ยุทธพงษ์พยายามหน่วงเหนี่ยวนันทกา
ให้รอเวลาที่หลินบอก แต่นันทกาไม่เชื่อพ่ออีกแล้ว ตำหนิว่าฟังพ่อมานานแล้วไม่เห็นมีอะไรดีขึ้นพ่อทำเพื่อตัวเองพ่อเห็นแก่ตัว เธอว่าจนถูกยุทธพงษ์ตบหน้าทำให้ยิ่งรับไม่ได้
แต่พอเธอเปิดประตูออกไปก็เจอมือสังหารของหย่งเหวินมาดักอยู่แล้ว ในที่สุดยุทธพงษ์ถูกยิงอาการสาหัสเป็นตายเท่ากันส่วนนันทกาถูกจับตัวไป
จงซินได้ข่าวนันทกาถูกจับและยุทธพงษ์ถูกยิงบาดเจ็บสาหัส รีบมารายงานหลิน ทันใดมือถือหลินก็ดังขึ้น พอกดดูพบหน้านาคบนจอ หลินถามว่านาคอยู่ไหน หย่งเหวินตอบแทนว่าอยู่กับตน
“หย่งเหวินปล่อยฤทัยนาคกับนันทกาเสีย”หย่ง– เหวินบอกว่าถ้าหลินไม่ทำตามคำสั่งของตนก็จะฆ่าทั้งสองคนนี้ หลินถามว่า “แกต้องการอะไร ชีวิตฉันงั้นหรือ”
“เกือบถูก แต่ที่ฉันต้องการมากกว่านั้นก็คือ ตำแหน่งผู้นำสูงสุดของฉายหงกรุ๊ป” ย้ำว่า “หลินหลานเซ่อยอมเซ็นมอบอำนาจทุกอย่างให้กับฉันเพื่อแลกกับชีวิตของคิวบิกและพี่สาว” หลินถามว่าจะให้ตนทำอย่างไร “ประกาศให้ทุกคนรู้ว่าแกจะออกจากตำแหน่งผู้นำของฉายหงกรุ๊ปและยกตำแหน่งให้กับฉัน”
นาคบอกหลินอย่าทำตามมันไม่ต้องห่วงตน
หย่งเหวินขู่ว่าถ้าหลินไม่ยอมพรุ่งนี้ก็จะได้รับหัวใจของนาคเป็นคนแรก
หลินเครียดหนัก นั่งมองป้ายบนโต๊ะตัวเอง นึกถึงคำขู่ของหย่งเหวินที่ว่าถ้าพรุ่งนี้ไม่มอบอำนาจให้ตนก็จะได้หัวใจของนาคเป็นคนแรก หลินถอนใจหนักหน่วง จงซินเดินมามองด้วยความเป็นห่วง กำลังจะพูดอะไรหลินก็สั่งขึ้นก่อนว่า
“พรุ่งนี้เรียกประชุมผู้ถือหุ้นและกรรมการทั้งหมด ฉันจะปล่อยให้ฤทัยนาคตายไม่ได้หรอกจงซิน”
จงซินมองหลินอึ้ง หลินสบตาจงซินแล้วเมินไปทางอื่นอย่างเจ็บปวด
ooooooo
