ชาติเสือพันธุ์มังกร
ตอนที่ 9
เม่งฮงรู้ว่าแปะฮ้อหมายถึงปิ่นมุกเหยียดยิ้ม “อีเด็กขอทานนั่นอั๊วจะฆ่าเมื่อไหร่ก็ได้ ไม่อยู่ในสายตาอั๊วหรอก”
แปะฮ้อฟังแล้วอดค่อนแคะไม่ได้ “ขอทาน...ถึงคนมองว่าไร้ศักดิ์ศรีแต่อั๊วว่าพวกอียังมีมากกว่าคนที่แย่งของเขามาแล้วยึดเป็นของตัวหน้าด้านๆนะเถ้าแก่”
ทรงวาดไม่รู้ว่าเม่งฮงมาคอยที่บ้าน มัวคุยสัพเพเหระกับการันต์ซึ่งป่วยกระเสาะกระแสะในระยะหลัง การันต์ชั่งใจอยู่นานสุดท้ายก็เปิดฉากถามลูกชายบุญธรรมตรงๆ
“เสือ...รู้ใช่ไหมว่าน้องสาวเสือตายเพราะอะไร”
เถ้าแก่เสือแห่งเยาวราชพยักหน้า “พอเดาได้ครับ คุณพันเดชต้องการให้อาเจ็กผมมีปัญหากับตำรวจ ถ้าเรื่องบานปลายจนกระเทือนถึงงานของเราคุณพันเดชก็จะได้แทรกเข้ามา”
การันต์ถอนใจเหนื่อยหน่าย “เป็นแผนที่ใช้มาหลายครั้งเพียงแต่เปลี่ยนคู่ชกให้เราเรื่อยๆ แต่ไอ้อ้น...เอ่อ...พันเดชทำไม่ได้ขนาดนี้หรอกถ้าไม่มีหนอนบ่อนไส้คอยช่วยงาน”
“ผมสงสัยมานานแล้วครับ โอ๊วแปะคนเดียวทำไม่ได้ถึงขนาดนี้แน่ เรื่องอาเง็กก็เหมือนกัน...อาเง็กถูกฆ่าตายห่างจากโรงน้ำชาไม่มาก แล้วเอาศพไปทิ้งน้ำโดยไม่มีใครเห็น ถ้าไม่เตรียมการมาอย่างดีมีคนในคอยช่วยจะทำได้ยังไง”
“ถ้าจะหยุดพันเดชก็ต้องลากตัวไอ้หนอนบ่อนไส้ออกมาให้ได้ ฝากด้วยนะเสือ...ถ้าทำได้พันเดชอาจจะได้คิด แล้วไม่กล้างัดข้อกับอ้ายอีกก็ได้” ทรงวาดอ้าปากค้างไม่คิดจะได้ยินพ่อบุญธรรมพูดแบบนี้ การันต์ได้แต่ยิ้มขื่นสมเพชตัวเอง พึมพำเบาๆ
“คนเป็นพ่อ...ไม่มีใครอยากเห็นลูกฆ่ากันเองหรอกแต่คนเลวๆอย่างพ่อก็คงทำได้แค่นี้ล่ะ”
หัวใจคนเป็นพ่อร้อนเป็นไฟเมื่อคิดถึงชะตากรรมของลูกชายคนเดียว เม่งฮงยอมไม่มีเรื่องกับปิ่นมุกและรอทรงวาดอย่างใจเย็น เมื่อทรงวาดวิ่งหน้าตื่นมาหาด้วยความเป็นห่วงปิ่นมุกก็อดหมั่นไส้ไม่ได้ กระนั้นก็เลือกไม่ค่อนแคะแดกดันเหมือนเคย เปิดอกสารภาพความผิดของตน
“อั๊วเป็นคนไปดักยิงไอ้จ่ารณชิตไม่ใช่อาเตี๋ยง”
“อั๊วก็สงสัยอยู่แล้ว อาเตี๋ยงอีไม่น่าจะกลับไปทำอะไรอย่างนั้นอีก”
“อีรับผิดแทนอั๊ว ลื้อช่วยพูดกับนายให้ช่วยอาเตี๋ยงได้ไหม”
“เรื่องมันใหญ่กว่าที่คิดครับอาเจ็ก ตำรวจไม่มีทางยอมเว้นแต่อั๊วจะหาคนที่ฆ่าอาเง็กออกมาได้”
“ก็ไอ้จ่าระยำนั่นไง! จะต้องไปหาทำไมอีกวะ”
“อั๊วมั่นใจว่าจ่าไม่ได้ทำ แล้วอั๊วก็มีคนที่อั๊วสงสัยอยู่แล้วเพียงแต่อั๊วไม่มีหลักฐาน...”
ooooooo
