ชาติเสือพันธุ์มังกร

พันเดชโกรธมากที่ถูกทรงวาดกับรณชิตตลบหลัง ส่วนไต้เกียวก็เข้าใจว่าฤทธิ์เป็นคนฆ่าปิดปากฮุ่ยเซี้ยงจะฆ่าให้ตายแต่พันเดชห้ามไว้และกล่อมให้เธอเชื่อว่าฤทธิ์โดนป้ายข้อหาตามแผนของทรงวาดกับรณชิต

ไต้เกียวนิ่วหน้าก่อนปลอบพันเดชที่ทำท่าจะถอดใจจากเกมชิงอำนาจนี้

“เรายังพอมีทางอยู่...ฉันรู้มาว่าโรงน้ำชาหกห้องปิดแล้ว บ่อนของหกห้องก็ซบเซาลงเพราะคนไม่เชื่อบารมีเจ็กลิ้มเหมือนเดิม ตอนนี้กลุ่มต่างๆกำลังดูเชิงกันอยู่เพราะใครๆก็อยากขึ้นมาแทนหกห้องกันทั้งนั้น ตอนนี้ก็แค่รอเชื้อไฟสงครามปะทุแน่ๆ”

“ไม่ได้ผลหรอก ช่วงแรกๆก็อาจจะยุ่งหน่อยแต่พ่อ...เอ่อ...ท่านการันต์คุมอยู่แน่ สุดท้ายก็แค่เปลี่ยนหัว”

“ถ้าอย่างนั้นคุณคงยังไม่รู้ว่าตอนนี้ท่านการันต์สุขภาพไม่ดี เข้าๆออกๆโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น คุณคิดว่าคนอย่างนายชาญยุทธจะเก่งเท่าพ่อไหมล่ะ...”

ฤทธิ์หายตัวอย่างไร้ร่องรอย ทิ้งไว้เพียงความบอบช้ำทางใจของรณชิตซึ่งไม่อยากเชื่อว่าลูกพี่ลูกน้องหนุ่มจะทรยศอาชีพตำรวจ และความบอบช้ำทางกายของทรงวาดกับทิเหล็ง ปิ่นมุกกับป่วยซังต้องช่วยกันดูแลสร้างความปลื้มใจแก่สองหนุ่มมากโดยเฉพาะทิเหล็งเพราะป่วยซังหายโกรธและพูดกับตนแล้ว

เม่งฮงไม่สนเรื่องฮุ่ยเซี้ยง หลังตัดพี่ตัดน้องก็เมาแอ๋หมดสภาพหัวหน้าแก๊งหกห้อง ปิ่นมุก ป่วยซัง และก๊กไช้เจอเขานอนคว่ำหน้ากลางถนนก็อดไม่ได้ช่วยพยุงกลับโรงน้ำชา

ป่วยซังรีบไปตามทรงวาดมาช่วยดูเม่งฮง ส่วนก๊กไช้ก็โดนอ้วกเม่งฮงเดินไปล้างตัวข้างนอก ทิ้งปิ่นมุกให้ยืนมองต้นตอความแค้นตั้งแต่เด็กด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูก อยากฆ่าให้ตายแต่คำพูดเตือนสติของแปะฮ้อเมื่อวันก่อน

ก็ทำให้เธอคิดได้และยอมปล่อยวางความแค้นแต่โดยดี

ทรงวาดกระวีกระวาดเข้ามาในโรงน้ำชาทันทีที่รู้เรื่องจากป่วยซัง กลัวใจปิ่นมุกจะฆ่าเม่งฮงแต่กลับต้องอึ้ง เมื่อเห็นเธอนั่งเช็ดตัวให้อาแท้ๆของเขาอย่างไม่รังเกียจเหมือนเคย ปิ่นมุกที่คิดได้แล้วเอ่ยเสียงเบาแต่หนักแน่น

“อั๊วไม่ใช่ยอดคนอะไรหรอก อั๊วแค่ไม่อยากเป็นต้นเหตุทำให้เฮียต้องเสียใจอีก ชีวิตเฮียมีเรื่องเสียใจมามากพอแล้ว...พอปล่อยวางความแค้นลงอั๊วก็เบาสบายอย่างที่แปะฮ้อบอกจริงๆด้วย”