ชาติเสือพันธุ์มังกร
ตอนที่ 12
ชาญยุทธละอายใจไม่น้อยที่ใช้วิธีสกปรกดึงทรงวาดกลับมาเป็นพวก แต่เพื่อความยิ่งใหญ่ทำให้เขาไม่ลังเล ทรงวาดไม่ติดใจข่าวจากพี่ชายบุญธรรม มุ่งมั่นจะไปช่วยปิ่นมุกโดยมีทิเหล็งกับเฮ้งเตี๋ยงตามไปด้วย
เฮ้งเตี๋ยงเพิ่งมาจากต่างจังหวัดพร้อมพริ้มเพราเพื่อรายงานตัวตามกำหนด เมื่อรู้เรื่องปิ่นมุกถูกพวกพันเดชลักพาตัวก็ไม่รอช้าเสนอตัวช่วยเต็มที่ พริ้มเพราไม่สบายใจนักแต่ไม่อยากขัดใจผัว
“อั๊วขอโทษ แต่อั๊วทนเห็นเฮียโฮ่วไปช่วยอาจูตามลำพังไม่ได้จริงๆ”
“ไม่ใช่เพราะว่าคนพวกนั้นมีส่วนฆ่าพ่อของพี่หรอกเหรอ”
“อั๊วยอมรับเรื่องอาป๊าเป็นสิ่งที่ติดในใจอั๊วมาตลอด อั๊วขอโทษที่ไม่ยอมรับกับลื้อตรงๆ”
พริ้มเพราน้ำตาคลอ ถอนใจยาวก่อนยื่นปืนพกที่เคยเจอในห้องคืนเขา
“ถึงฉันรั้งพี่ได้ก็รั้งไว้แต่ตัว ถ้าพี่ไม่ไปจัดการให้เรียบร้อยก็เหมือนพี่อยู่กับฉันแค่ครึ่งเดียว แต่พี่จำไว้นะว่าพี่คือชีวิตของฉัน ถ้าไม่มีพี่ ฉันก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว รับปากกับฉันนะว่าพี่จะกลับมาหาฉัน”
เฮ้งเตี๋ยงกอดเมียรักแน่นที่เข้าใจหัวอกความเป็นลูกกับพี่ชายที่สูญเสียพ่อกับน้องสาว เช่นเดียวกับทิเหล็ง กอดกิมเอ็งแน่นที่ยอมให้เขาไปช่วยทรงวาด
กิมเอ็งร่ำไห้แต่ไม่รั้งหลานชาย “อั๊วมีหลานสองคน เสียอาไช้ไปคนนึงแล้วก็เหลือแต่ลื้อ แต่อั๊วไม่ห้ามลื้อหรอกนะอาเหล็งเพราะลื้อทำในสิ่งที่ถูกต้องแล้ว ขอให้ฟ้าดินคุ้มครองลื้อ”
“ดูแลตัวเองดีๆนะอาม่า ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับอั๊วอาม่ากลับไปที่โรงเจนะ อย่างน้อยก็ยังมีข้าวกิน”
ป่วยซังแอบฟังสองยายหลานคุยกันแล้วอดไม่ได้โพล่งแทรก “ลื้อดูถูกน้ำใจอั๊วเกินไปแล้วอาเหล็ง อั๊วรักอาม่าเหมือนญาติผู้ใหญ่คนนึง ลื้อไม่ต้องให้อาม่าไปไหนทั้งนั้น อั๊วจะดูแลอาม่าเอง แต่ดีที่สุดคือลื้อต้องไม่เป็นอะไร”
ทิเหล็งซาบซึ้งใจมากจะผละไปแต่ต้องชะงักเมื่อป่วยซังรั้งไว้
“อั๊วรู้มาตลอดว่าลื้อคิดกับอั๊วยังไง แต่คนที่อั๊วรักคือคุณสุเทพ อั๊วก็เลยแกล้งทำเป็นไม่รู้”
“อั๊วเข้าใจ...ลื้อไม่ต้องพูดอะไรแล้ว”
ป่วยซังไม่อยากสูญเสียโอกาสรีบพูดสิ่งที่อยู่ในใจ “อั๊วต้องพูด คุณสุเทพตายไปแล้วแต่ลื้อยังอยู่ อั๊วจะรอลื้อกลับมา ลื้อคงไม่อยากเห็นอั๊วเสียใจซ้ำสองต้องไว้ทุกข์ไปตลอดชีวิตหรอกนะ”
ทิเหล็งดีใจ กำลังใจมาเต็มเปี่ยมจะสู้พวกพันเดช “อั๊วต้องไม่เป็นอะไร อั๊วจะกลับมาหาทุกคน”
ooooooo
