นิทานกริมม์ ของสองพี่น้อง ยาค็อบ และวิลเฮล์ม กริมม์ ฉบับที่อาษา ขอจิตต์เมตต์ แปลไทย (ต้นอ้อ 1999 จำกัดพิมพ์ครั้งที่ 5 พ.ศ.2542) มี 6 เล่ม เรื่องสุดท้ายเล่มที่ 5 หมอเทวดา อ๊ะ! เรื่องหมอ ไม่อ่านไม่ได้ชายยากจนมีลูกสิบสองคน เขากัดฟันทำงานหนักทั้งกลางวันกลางคืน หาเงินเลี้ยงดูลูก แต่กระนั้นในวันที่เขาได้ลูกชายอีกคน คนที่ 13 เขาทนไม่ไหว เดินออกจากบ้าน โดยตั้งใจเจอใคร...คนแรก จะขอร้องให้เป็นพ่อทูลหัวของลูกเป็นการบังเอิญ? ผู้ที่เขาพบรายแรก คือพระเจ้า “ฉันสงสารท่านมาก” ใช่เลย นี่คือลีลาของพระเจ้า“ฉันจะอุ้มลูกท่านในการทำพิธีล้างบาปกำเนิด และตั้งชื่อ และฉันจะดูแลเขาให้มีความสุขสบายอยู่ในโลก”“ท่านเป็นใคร” ชายยากจนถาม “ฉันคือพระเจ้า” นี่คือคำตอบ ชายยากจนส่ายหน้า“ฉันไม่ต้องการให้ท่านเป็นพ่อทูลหัวของลูก เพราะท่านมีใจลำเอียง ให้ความสุขเฉพาะคนรวย ละเลยคนจนให้อดอยากยากแค้น” พูดจบเขาเบือนหน้าจากพระเจ้า ย่ำเท้าต่อจนพบผีร้าย “เอาฉันเป็นพ่อทูลหัวลูกชายท่านก็แล้วกัน ฉันจะให้ทองคำแก่ท่าน ให้ความสุขสำราญแก่ท่าน”ข้อเสนอนี้กลับมีข้อสงสัย เมื่อรู้ว่าคือผีร้าย ชายยากจนก็ปฏิเสธ “ท่านทำให้มนุษย์ตกอยู่ในความโลภความหลง ชักจูงให้เดินไปในทางผิด” แล้วเขาก็เดินต่อชายขาลีบเล็กกระย่องกระแย่งมาหาเขา พูดว่า “เอาฉันเป็นพ่อทูลหัวของลูกท่านดีกว่า” “ท่านเป็นใคร” เมื่อได้คำตอบ “ฉันคือมัจจุราช” ชายยากจนพูด “วิเศษจริง ท่านเหมาะที่สุด” แล้วนัดหมายให้ไปโบสถ์วันอาทิตย์หน้าวันนัดมัจจุราชไปตรงเวลา ทำพิธีเป็นพ่อทูลหัวเรียบร้อย หลังจากนั้นเด็กคนนั้นก็โตเป็นหนุ่ม วันหนึ่งมัจจุราชก็มาหาชวนเขาเดินเข้าป่า ชี้ให้เขาดูสมุนไพรต้นหนึ่ง “นี่คือของขวัญจากพ่อทูลหัว”มีกระบวนการรักษา มัจจุราชสอนว่า เธอจะเป็นหมอผู้ยิ่งใหญ่ รักษาทุกโรคหาย เพียงแค่เธอใช้สมุนไพรต้นนี้ ถ้าเธอเห็นฉันยืนตรงหัวคนป่วย เธอพูดอย่างมั่นใจ จะรักษาหาย เขาก็จะหายแต่ถ้าฉันยืนทางตีน เขาจะเป็นของฉัน เธอจงพูดว่า “รักษาก็เปล่าประโยชน์ ท้ายคำแนะนำ มีคำขาดขอร้อง อย่าใช้สมุนไพรผิดไปจากที่มัจจุราชบอก ไม่เช่นนั้นหมอเองจะเคราะห์ร้าย”ไม่นาน ชายหนุ่มก็กลายเป็นหมอเทวดาชื่อกระฉ่อนไปทั้งโลกแล้วก็ถึงคนไข้สำคัญ พระราชาประชวรหนัก เขาเห็นมัจจุราชยืนปลายตีน แสดงว่าตาย แต่หมอเทวดาคิดว่าอยากฝืนคำสั่งพ่อทูลหัวสักครั้ง เขาอุ้มพระราชากลับทางหัวมาทางตีน แล้วให้กินสมุนไพรพระราชาก็หายและแข็งแรงในเวลาไม่กี่นาทีมัจจุราชโกรธมาก “เธอเล่นลูกไม้กับฉัน แต่ก็เอาล่ะ ในฐานะเป็นลูกทูลหัว ฉันจะยกให้สักครั้ง”ไม่กี่วันต่อมา ลูกสาวพระราชาป่วยหนักเจียนตาย หมอเทวดาถูกเรียกมารักษา คราวนี้มัจจุราชยืนปลายตีน แต่หมอเทวดาอยากได้ลูกสาวพระราชาเป็นเมีย จึงใช้ลูกไม้เก่า รักษาจนหายนี่เป็นลูกไม้ครั้งที่สอง มัจจุราชทนไม่ไหว ตะปบตัวหมอเทวดาเข้าไปในอุโมงค์เทียนแห่งชีวิตเทียนเล่มของหมอวอมแวมใกล้ดับ หมอขอร้อง เห็นแก่ความรักที่ท่านมีให้ฉัน ช่วยจุดเทียนเล่มใหม่ต่อชีวิตให้ฉัน ได้เป็นพระราชาเป็นผัวเจ้าหญิงแสนสวยด้วยเถิดมัจจุราชทำท่าช่วย หยิบเทียนเล่มใหม่จุด เดินไปที่เทียนชีวิตหมอเทวดา แต่แทนการจุดเทียนต่อ มัจจุราชกลับปักมันลงบนเทียนนั้น ผลก็คือมันดับวูบ พร้อมๆกับหมอก็ล้มโครมลงกับพื้นเป็นอันว่าหมอเทวดา แต่หลงติดในเหยื่อลาภยศสุขสรรเสริญ ละเมิดคำสัญญา ละเมิดจรรยาหมอ ก็เรียบร้อยอยู่ในกำมือมัจจุราชใครจะใจหาย เสียดายชีวิตหมอ...เสียดายเกียรติยศศักดิ์ศรีของสถาบันหมอบ้างหรือไม่? ผมน่ะทั้งใจหาย ทั้งเสียดาย...บ้านเมืองของเรา ดูจะไม่เหลือสถาบันอะไรให้ศรัทธานับถือต่อไปอีกแล้วล่ะกระมัง!กิเลน ประลองเชิงคลิกอ่านคอลัมน์ “ชักธงรบ” เพิ่มเติม
