คนรุ่นเก่าเล่ากัน ถึงงานไหว้พระภูเขาทอง มีการออกร้านขายของต่างๆ สนุกสนาน บรรยากาศทั่วไปสวยงาม เป็นภูเขาต้นไม้รื่นรมย์ที่สุดทั้งยังมีเรื่องให้เร้าใจ เพราะเปลี่ยวมาก เป็นป่าช้าผีดิบ มีอีแร้ง กินผีกันเต็มไปหมด จึงเป็นที่มาของคำว่าอีแร้งวัดสระเกศ (แล้วก็เปรตวัดสุทัศน์)บรรยากาศเดิมๆที่เปลี่ยนไป ผู้ใหญ่บางคนบ่น เสียดายภูเขาทองปัจจุบัน เป็นรูปกระป๋องไปเสียแต่เรื่องที่สะดุดใจคนรุ่นใหม่ ชื่อ เอนก นาวิกมูล “ภูเขาทองแต่ก่อนมีบันไดตรง คนมักจะตกลงมาตาย ปัจจุบันปิดเสียแล้ว” (บางกอกกับหัวเมือง สำนักพิมพ์แสงดาว พ.ศ.2547) ค้นหนังสือเก่าเจอว่า ร.4 โปรดเกล้าฯให้ทำบันไดเวียนสองสายขึ้นถึงยอด ไม่พูดถึงบันไดตรง คุณเอนกพยายามค้นหาหลักฐาน บันไดตรง สร้างเมื่อใดพระพินิจหัตถการ เขียนนิราศบรมบรรพต ปี พ.ศ.2466“ล่วงหนทางมาถึงหว่างบันไดเวียน เป็นที่เตียนชั้นกว้างหนทางใหญ่ มีทางแยกที่ตัดลัดขึ้นไป เป็นบันไดตรงชันชั้นน่ากลัว...”นี่คือหลักฐานยืนยัน บันไดตรงเคยมี เนื้อหาในนิราศ เล่าว่า เคยมีตกลงมาตายจริงๆคุณเอนกไปภูเขาทอง พบบันไดตรงยังคงเหลืออยู่เพียงช่วงใกล้พื้นราบไม่กี่ขั้น ช่วงบนสุดที่ชันน่ากลัวไม่เหลือร่องรอย เหลือแต่ศาลาพักธรรมดาบันไดตรงที่เหลือ ไม่มีราวบันไดอาจารย์จุลทัศน์ พยาฆรานนท์ ผู้รู้เรื่องเก่า เล่าให้คุณเอนกฟังว่า บันไดตรงภูเขาทองนั้น แต่ก่อนเป็นทางพระเดินลงมาเวลาตักบาตรเทโว ตอนออกพรรษานึกภาพ ตักบาตรเทโว ที่เขาสะแกกรัง อุทัยธานี ก็ได้ จึงมีเรื่องให้คิดห่วงว่า ถ้าบันไดชันมากจริง พระคงอุ้มบาตรเดินลงมาไม่ง่ายต่อมา คุณเอนกเจอภาพถ่ายจากบ้านคุณเอก วีสกุล นักหนังสือพิมพ์รุ่นตำนาน ภาพบันไดตรงถ่ายจากทิศตะวันออกเฉียงใต้ ไปทางทิศตะวันตก ชัดเจน มีความสูงหลายสิบชั้น มีราวปูนเจาะช่องรีๆ ให้ใช้ยึดเหนี่ยวสองข้างเห็นๆกัน บันไดตรงชันและสูง และคงมีเรื่องคนตกลงมาตาย ทำให้คิดกันว่า บันไดตรง น่ากลัวและเป็นภัยการบูรณะภูเขาทองครั้งใหญ่ สมัยหลัง ทำกันระหว่าง พ.ศ.2493-2497 เอนก นาวิกมูล สันนิษฐาน คงรื้อบันไดตรงไปในสมัยนั้น ผมอ่านเรื่องบันไดตรงภูเขาทองจบ ย้อนมาดูปกหนังสือ บางกอกกับหัวเมือง เพิ่งรู้ว่า ใช้ภาพภูเขาทอง ถ่ายจากมุมสูงจากกล้องของนักบินพันธมิตร ที่บินมาระเบิดกรุง สมัยญี่ปุ่นบุกระดับความสูงชันของบันไดตรง กินพื้นที่จากระดับพื้นไปเกือบครึ่งองค์ภูเขาทอง จึงสมควรที่จะรื้อทิ้ง เพราะมีไว้คงไม่ปลอดภัยสำหรับคนที่จะไปไหว้พระภูเขาทอง ซักเท่าไหร่ใช้บันไดเวียนระยะทางยาวกว่า แต่ปลอดภัยกว่าผมอ่านเรื่องการรื้อบันไดตรง ภูเขาทองแล้ว ตั้งใจจะเอาไว้คุยกับเพื่อนเสรีอยากฝากประเด็นคิดไปถึง พล.ต.อ.เสรีพิศุทธ์ เตมียาเวส หัวหน้าพรรคเสรีรวมไทยว่า ความตรงนั้น...ใช้ประโยชน์ได้มาก บางช่วงบางเวลาสถานการณ์การเมืองไทย เหมือนทางไกลคดเคี้ยว ความดีความเลวเปลี่ยนแปลงได้จากปลายลิ้น แน่ใจว่าใช่ ตรงดิ่งไปทางเดียว...เกรงว่าจะไปไม่ถึงจุดหมายถ้าจะหยุดยั้งตั้งหลัก...ทางเลือกระหว่าง ประโยชน์ตัว กับประโยชน์บ้านเมือง...เพื่อให้บ้านเมืองเดินหน้า...เลือกประโยชน์เมืองเอาไว้...ผมเชื่อว่า เป็นความตรง ทางหนึ่ง.กิเลน ประลองเชิง
