ผมตั้งใจจะหาข้อธรรมะ...ปลอบใจใครบางคนในคุก ที่กำลังมีข่าวยังไม่มีกำหนดวันออก ธรรมะแบบพุทธไทยใกล้ตัว ใช้ไปบ่อยๆ เจอหนังสือ “ตูน” ปรัชญาเต๋า ฝีมือไช่จื้อจง จากไต้หวัน(สุรัติ ปรีชาธรรม โชติช่วง นาดอน แปล) อ่านงานของ “เล่าจื่อ” สะดุดใจหัวข้อ น้ำ-ฟ้า และความว่างผู้ดำรงคุณธรรมเปรียบเหมือนน้ำ น้ำมีคุณสมบัติพิเศษสามประการหนึ่งคือหล่อเลี้ยงสรรพสิ่ง สองคืออ่อนนุ่ม น้อมตามธรรมชาติ ไม่แก่งแย่งแข่งขัน สามคืออยู่ในที่ที่คนไม่ชอบ เพราะต่ำต้อย น้ำอยู่ในที่ต่ำ ผู้ดำรงคุณธรรมนั้นอ่อนน้อมถ่อมตนแหล่งน้ำนั้นลึก ใสสงบ ผู้ดำรงคุณธรรมก็ว่าง สงบดวงใจด่ำลึกเรียบเย็นน้ำหล่อเลี้ยงสรรพสิ่ง ผู้ดำรงคุณธรรมอุทิศคุณประโยชน์แก่สรรพสิ่ง โดยไม่หวังผลตอบแทน น้ำสะท้อนเงาของสรรพสิ่ง ตามรูปร่างของมัน ผู้ดำรงคุณธรรมกล่าววาจาสัตย์ซื่อไม่ฉ้อฉลน้ำอ่อนนุ่มเป็นเหลี่ยมก็ได้ กลมก็ได้ หากคนเราปฏิบัติตัวเหมือนน้ำ ไม่แก่งแย่งแข่งขันก็จะสามารถก่อคุณประโยชน์แก่สรรพสิ่ง และอ่อนน้อม ซึ่งก็คือการเข้าใกล้เต๋าเมื่อเติมน้ำลงในภาชนะ หากเติมจนเต็มเปี่ยมมากก็จะหกล้นลับมีดแต่พอใช้งานก็เพียงพอแล้ว หากลับเสียคมกริบ คมบางเกินไปก็จะหักง่ายสะสมทรัพย์สินมากเกินไป คนอื่นก็ปองร้าย ทั้งยังนำให้ใช้ชีวิตสุรุ่ยสุร่าย ฟุ้งเฟ้อเห่อเหิม จนในที่สุดก็รักษาทรัพย์นั้นไว้ไม่ได้เมื่อประสบความสำเร็จ บรรลุการงานแล้ว จะถดถอยวางมือเสีย จึงจะสอดคล้องกับกฎธรรมชาติก็เหมือนกับฟ้านั่นแหละ ฟ้าให้กำเนิดสรรพสิ่งโดยไม่ถือครอง ประกอบกิจโดยไม่หวังผลตอบแทน บรรลุผลงานคุณงามความดี โดยไม่หวังชื่อเสียงเกียรติยศจบเนื้อหาหัวข้อน้ำกับฟ้าแล้วนะครับ...เรื่องที่อ่านต่อเนื่องเหมือนเป็นเรื่องเดียวกันคือเรื่องรักษาจิตวิญญาณ มั่นอยู่ใน “หนึ่งเดียว”หัวข้อนี้เริ่มด้วยคำถาม...ดวงใจยึดมั่นในเต๋า และหลอมรวมจิตใจกับร่างกายเป็นหนึ่งเดียวไม่แยกจากกันได้หรือไม่? ปฏิบัติตัวไปตามกฎเกณฑ์ของสรีระ วางใจบริสุทธิ์เหมือนทารกแรกเกิด ได้หรือไม่?ชำระจิตใจให้บริสุทธิ์สะอาด ปราศจากตัณหาได้หรือไม่? ปกครองบ้านเมืองตามหลักนิรกรรมได้หรือไม่?เมื่ออวัยวะรับสัมผัส สัมผัสกับสิ่งเร้า สามารถวางใจให้สงบเฉย ได้หรือไม่?หลายคำถามนี้...มีคำตอบเดียว จงรับรู้มันแต่ไม่ลุ่มหลงไปตามมันคำตอบนี้มีคำอธิบาย การดำรงชีวิตที่ดีงามคือทำให้ร่างกายแลจิตใจรวมเป็นหนึ่งเดียวไม่แยกจากกัน หากยึดมั่นในเต๋าก็จะทำให้กายเนื้อกับจิตกลมกลืนหลอมรวมเป็นหนึ่งได้ซี่ล้อทั้งสามสิบซี่สามารถเสียบเข้าไปในดุมล้อ เพราะดุมล้อ “ว่าง” ดังนั้นจึงจะนำล้อไปใช้ได้ เมื่อปั้นดินทำภาชนะก็เพราะมันว่างจึงใช้เป็นภาชนะได้ จะปลูกบ้านก็ต้องเจาะประตูหน้าต่าง เพราะมัน “ว่าง” จึงใช้เป็นห้องได้ความมีจะเกิดคุณค่าก็เนื่องจากบทบาทของความ “ว่าง”คนทั่วไปรู้คุณประโยชน์ของความมี ที่จริงคุณค่าของความว่างมีเหนือกว่าความมีมากมายนัก ซี่ล้อสามสิบซี่นั้นเสียบเข้าไปในดุมล้อได้ เพราะดุมล้อมันว่างถ้วยใบหนึ่ง เพราะตรงกลางมันว่างจึงใช้เป็นภาชนะได้ ประตูหน้าต่างนั้นเราใช้ความว่างของมัน ภายในห้องห้องหนึ่ง เพราะมันมีความว่างจึงเกิดบทบาทเป็นที่อยู่อาศัยได้จากนี้จะเห็นได้ว่า ความมีเกิดคุณประโยชน์ขึ้นมาได้ ก็เพราะความว่างแสดงบทบาทของมัน มีแต่ความมีก็ไม่เกิดคุณประโยชน์อันใด ความมีกับความว่างประสานกลมกลืนกัน จึงจะเกิดคุณประโยชน์เต็มที่ผมรู้มา ห้องคุณทักษิณกว้าง...ว่าง ถ้าคนในห้องทำใจให้ว่างเป็น ความสุขสงบเย็นก็จะเกิดมี.กิเลน ประลองเชิงคลิกอ่านคอลัมน์ “ชักธงรบ” เพิ่มเติม
