ข่าวพบจีวรพระในบ้านสีกา ก. (เอาแค่ ก. ก็พอนะครับ) ตำรวจไทยได้เค้า สืบสาวไปถึงปฏิบัติการ “นารีพิฆาต” มีชื่อพระผู้ใหญ่...ยาวเป็นหางว่าว เณรเก่ารุ่นผมอ่านแล้วอายแทนครูบาอาจารย์ ไม่อยากขยายต่อขอใช้เป็นแค่ “สารตั้งต้น” เขียนเรื่องจีวรพระ...วันนี้กำลังคิดตั้งชื่อเรื่อง นึกถึงวลี “ธงชัยพระอรหันต์” ขึ้นมา นี่เป็น อีกสำนวนนอกจากผ้ากาสาวพัสตร์ที่เรียก “จีวรพระ” และเรื่องจีวรพระที่จะเขียนก็เป็นเรื่องดี อ่านแล้วมีรอยยิ้มกว่าสี่สิบปีที่พระอาจารย์พรหม ศิษย์หลวงปู่ชา วัดหนองป่าพง ไปลงหลักปักฐานวัดพุทธศาสนา ในเมืองเพิร์ธ ออสเตรเลีย พระอาจารย์มีเรื่องจีวรพระเล่าหลายเรื่องเรื่องแรก คนขับรถตู้พระอาจารย์ขอจอดรถแวะหาห้องน้ำในโรงหนัง พระอาจารย์ลงจากรถยืนรอ มีหนุ่มหล่อเร่เข้ามาถาม “เวลาเท่าไหร่” คำถามนั้นในสถานที่ที่พระอาจารย์เพิ่งรู้ทีหลัง เป็นย่านนัดพบชาวเกย์ คือสำนวนเกี้ยวพาแล้วอาจารย์ก็ได้ยินเต็มสองหู จีวรพระที่ห่มร่าง ในสายตาชาวเกย์มีเสน่ห์เร้าใจเหลือประมาณเรื่องที่สอง อยู่ในหนังสือชวนม่วนชื่น เล่ม 1 ชื่อเรื่อง อาหารค่ำกับองค์กรนิรโทษกรรมสากล เริ่มต้นดังนี้วันหนึ่งพระอาจารย์ได้รับนิมนต์ไปร่วมงานเลี้ยงรับประทานอาหารค่ำ ซึ่งองค์กรนิรโทษกรรมสากลจัดขึ้น เนื่องในโอกาสครบรอบห้าสิบปีของปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชนโดยปกติวิสัยพระท่านมักไม่ขัดศรัทธาญาติโยม...แต่ศรัทธานี้ มีเหตุจำเป็นที่พระอาจารย์รับไม่ได้หนังสือเชิญเป็นจดหมาย พระอาจารย์ก็ต้องตอบจดหมาย ไปดังนี้เรียนคุณจูเลีย อาตมาได้รับจดหมายของโยมที่นิมนต์อาตมาร่วมรับประทานอาหารค่ำ ในโอกาสครบรอบห้าสิบปีของปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน ในวันเสาร์ที่ 30 พฤษภาคม ศกนี้ด้วยความขอบคุณ อาตมารู้สึกเป็นเกียรติที่ได้รับเชิญไปร่วมงานนี้อย่างไรก็ตาม เนื่องจากอาตมาเป็นพระสงฆ์สายเถรวาท ซึ่งเข้มงวดในเรื่องของพระวินัย น่าเสียดายว่า วินัยสงฆ์ห้ามพระฉันอาหารตั้งแต่เที่ยงวัน จนกว่าพระอาทิตย์จะเริ่มฉายแสงในวันรุ่งขึ้นเป็นอันว่าการรับประทานอาหารเย็นจึงเป็นไปไม่ได้นอกจากนี้ เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ยังเป็นสิ่งต้องห้าม รวมถึงไวน์ด้วยหากอาตมาตอบรับคำเชิญของโยม อาตมาก็จำเป็นจะต้องนั่งอยู่โดยมีแต่จานเปล่า และแก้วเปล่า เฝ้าดูคนรอบๆข้างรับประทานอย่างเอร็ดอร่อย ซึ่งอาตมาเชื่อแน่ว่าจะต้องมีรสชาติเป็นเลิศมันคงจะเป็นการทรมานแบบหนึ่งสำหรับอาตมา ซึ่งองค์กรนิรโทษกรรมสากลของโยม คงจะไม่เห็นชอบด้วยเป็นแน่นอกจากนั้น ในฐานะพระสงฆ์ อาตมาไม่อาจรับเงินทอง หรือครอบครองเงินทองได้ อาตมาดำรงชีวิตอยู่ได้อย่างมีความสุขแม้จะอยู่ในกลุ่มจนสุดของประเทศดังนั้น ถึงจะฉันได้ อาตมาก็ไม่มีเงินจะจ่ายค่าอาหารค่ำมื้อนี้จริงๆแล้ว อาตมาสามารถจาระไนต่อถึงปัญหาที่พระสงฆ์ เช่นอาตมาจะต้องประสบเรื่องเครื่องแต่งกาย (ห่มจีวร) ซึ่งอาจไม่เหมาะสมกับงานแต่อาตมาคิดว่า เท่าที่แจ้งมานี่ก็มากเกินพอแล้วอาตมาจึงต้องขอโทษเป็นอย่างยิ่งที่อาตมาไม่สามารถไปร่วมรับประทานอาหารมื้อค่ำด้วยได้ด้วยความยากจนอันสุขยิ่ง...ลงชื่อ พรหมอ่านเรื่องนี้จบ ผมก็ยิ่งซาบซึ้งถึงสำนวนเรียก “ธงชัยพระอรหันต์” จีวรที่พระอาจารย์ห่มเพื่อกันร้อนกันหนาวตามพระวินัยไม่เพียง บางครั้งเป็นเสน่ห์เข้าตาพี่น้องชาวเกย์ยังช่วยป้องกัน ให้พระอาจารย์พ้นจากภัยนารีพิฆาตมาถึงวันนี้ได้อย่างถาวรมั่นคง.กิเลน ประลองเชิงคลิกอ่านคอลัมน์ “ชักธงรบ” เพิ่มเติม
