เมื่อประมาณ 4,400 ล้านปีก่อน ระบบสุริยะในยุคแรกนั้น บรรดาดาวเคราะห์น้อย ดาวหางขนาดใหญ่ หินก้อนเล็กๆและเศษซากวัตถุอวกาศได้พุ่งชนกระแทกดวงจันทร์ รวมถึงพื้นโลกของเราในช่วงที่เพิ่งก่อตัวใหม่ๆ ช่วงเวลานี้สิ้นสุดเมื่อประมาณ 3,800 ล้านปีที่แล้วบนดวงจันทร์ โดยทิ้งร่องรอยคือหลุมอุกกาบาตปุปะอยู่เต็มผิวดวงจันทร์เมื่อเร็วๆนี้ทีมนักวิทยาศาสตร์จากสถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเสตต์ ในสหรัฐอเมริกา รายงานผลวิจัยพบว่าความพรุนของเปลือกของดวงจันทร์สามารถเปิดเผยประวัติศาสตร์การชนเป็นหลุมบนดวงจันทร์ได้ ทีมเผยว่าการติดตามความพรุนที่เปลี่ยนแปลงของดวงจันทร์และใช้ข้อมูลการเปลี่ยนแปลงใต้พื้นผิว ก็เพื่อประเมินจำนวนการ ตกกระทบที่เกิดขึ้นบนพื้นผิวดวงจันทร์ โดยได้สร้างแบบจำลองช่วงเริ่มต้นของการพุ่งชน พร้อมสันนิษฐานว่าการกระแทกอย่างต่อเนื่องจะทำให้เกิดรูพรุนอย่างช้าๆและเพื่อติดตามวิวัฒนาการ ความพรุนบนดวงจันทร์ ทีมได้พิจารณาข้อมูลจากภารกิจ Gravity Recovery and Interior Laboratory (GRAIL) ซึ่งเป็นการสร้างแผนที่ความโน้มถ่วงที่พื้นผิวดวงจันทร์ โดยทีมได้แปลงแผนที่ความโน้มถ่วงเป็นแผนที่โดยละเอียดของความพรุนทั่วเปลือกดวงจันทร์ในปัจจุบัน แผนที่เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าบริเวณรอบปากแอ่งที่อายุน้อยที่สุดนั้นมีรูพรุนมาก ในขณะรอบแอ่งที่มีอายุมากกว่าจะมีรูพรุนน้อยกว่า.
