ความจริงในคอลัมน์ฉบับเมื่อวานที่ผมเขียนถึง “พรศักดิ์ ส่องแสง” นักร้องลูกทุ่งหมอลำนั้นก็ได้ทิ้งท้ายเป็น “ป.ล.” ส่งทั้งอ๊อด คีรีบูน และอาจารย์บรูซ แกสตัน ซึ่งมาเสียชีวิตในช่วงเวลาใกล้ๆกัน...กลับขึ้นสู่สวรรค์เบื้องบนไปแล้วพร้อมๆกับพรศักดิ์ตั้งใจว่าจะไม่เขียนในรายละเอียดถึงทั้ง 2 ท่าน เพราะได้เขียนเรื่องราวเกี่ยวกับ “เพลง” และนักร้องติดต่อกันมาหลายวัน (ถ้ารวมที่ผมเขียนถึงเพลง “ปลุกใจ” ด้วยก็น่าจะ 4-5 วันเข้าไปแล้ว)แต่พอกลับไปเปิดฟังเพลงเก่าๆของอ๊อด และดูเทปเก่าๆของอาจารย์ บรูซที่แสดงสดตามที่ต่างๆ ก็อดใจไว้ไม่ไหว พร้อมกับเกิดความรู้สึกขึ้นมาว่า...มันน่าจะไม่ถูกต้องแน่ๆ ถ้าผมจะไม่เขียนถึงทั้ง 2 ท่านนี้เพราะโดยข้อเท็จจริงผมก็เป็นแฟนคลับของทั้ง 2 ท่านไม่แพ้กับที่เป็นแฟนคลับของนักร้องอื่นๆอีกหลายๆคนที่ผมจะเขียนถึงอยู่เสมอเวลาที่ท่านเหล่านี้อำลาจากพวกเราไป ไม่ว่าจะจากตามอายุขัย หรือก่อนอายุขัยก็ตามมาเริ่มที่ อ๊อด คีรีบูน ก่อนก็แล้วกัน ผมรู้จักและเริ่มฟังอ๊อด (ชื่อจริง รณชัย ถมยาปริวัฒน์) ครั้งแรกตอนที่อาร์เอสจัดทำชุด “รวมดาว” โดยให้นักร้องรุ่นใหม่ขวัญใจวัยรุ่นทั้งหลายมาจับคู่กันร้องเพลงลูกกรุงของบรมครูต่างๆในฐานะแฟนเพลงของบรมครูโดยเฉพาะของ สุนทราภรณ์ ผมจึงรอคอยเพลงชุดนี้อย่างใจจดใจจ่อว่านักร้องรุ่นใหม่ (ของ พ.ศ.2529-2530) จะร้องเพลงของครูเพลงรุ่นเก่าได้ไพเราะหรือไม่? เพียงใด?ที่ผมจ้องเป็นพิเศษก็คือเพลง “อ้อยใจ” ที่ร้องโดย ครูเอื้อ กับ อ้อย อัจฉรา ที่ผมชอบมากและตามข่าวโปรโมตที่ออกมาบอกว่าจะให้ อ๊อด กับน้อง โอ ปุยฝ้าย (อัจฉรพรรณี หาญณรงค์) เป็นผู้ร้อง...นั่นเองปรากฏว่าเพลงนี้เป็นเพลงแรกของอัลบั้มชุด “รวมดาว 1” เปรียบเสมือนหนึ่งทัพหน้า...ถ้าร้องไม่ดีมีหวังพังทั้งม้วน...ปรากฏว่าทั้งคู่ก็ร้อง ได้อย่างยอดเยี่ยมมาก...สืบทอดครูเอื้อกับอ้อย อัจฉราได้อย่างดียิ่ง มีส่วนอย่างมากที่ทำให้อัลบั้มชุดดังกล่าวขายดีในชุดเดียวกันนี้ อ๊อดยังร้องคู่กับโออีกเพลง...ได้แก่ “ดำเนินทราย” ของสุนทราภรณ์ ซึ่งทั้ง 2 คนก็ร้องได้อย่างประทับใจเช่นกันหลังจากฟังอ๊อดถ่ายทอดเพลงครูเอื้อทั้ง 2 เพลงนี้แล้ว ผมก็ติดอกติดใจและหวนกลับไปฟังเพลงของอ๊อดที่ร้องมาก่อนหน้า...และติดตามฟังชุดต่อๆไปอีกหลายชุดเลยทีเดียวสำหรับอาจารย์ บรูซ แกสตัน นั้นผมไปฟังท่านบรรเลงครั้งแรก ในโรงเบียร์เยอรมันตะวันแดงยุคแรกๆ...ฟังแล้วก็ติดใจกับดนตรีลูกผสมเครื่องสากล+เครื่องไทยของวง “ฟองน้ำ” ที่ท่านควบคุมอยู่ เมื่อออกจากโรงเบียร์มาแล้วก็ตามไปค้นประวัติเป็นการใหญ่ทราบว่าท่านเป็นลูกศิษย์ครู บุญยงค์ เกตุคง นักระนาดเอกที่ได้รับการยกย่องว่าเสียงระนาดของท่านเหมือนไข่มุกร่วงลงจานหยกผมก็ยิ่งทึ่งมากขึ้นคืนแรกที่ผมไปฟังที่โรงเบียร์ครูบุญยงค์ไม่ได้มาด้วย แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งมีงานโชว์น่าจะที่โรงละครแห่งชาติ หรือไม่ก็ศูนย์วัฒนธรรมฯ...ท่านโชว์ร่วมกับครูบุญยงค์ และคณะแบบวงใหญ่เต็มเวที ยังประทับใจผมมาจนถึงวันนี้ท่านเกิดที่อเมริกา เรียนหนังสือจบระดับมหาวิทยาลัยจากอเมริกา แต่มาอยู่เมืองไทยเมื่ออายุ 22 ปี และหลงรักดนตรีไทย หลงรักทุกอย่าง ที่เป็นไทย รวมทั้งได้แต่งงานกับสตรีไทย ปักหลักอยู่ในประเทศไทย จนถึงวาระสุดท้ายของท่านขอแสดงความเสียใจอย่างยิ่งต่อครอบครัวของทั้ง 2 ท่าน ทั้งคุณอ๊อด คีรีบูน และอาจารย์บรูซ แกสตัน ที่ต้องจากพวกเราไปด้วยโรคมะเร็ง โรคร้ายแรงโรคหนึ่งที่ยังไม่มียาใดๆ สามารถรักษาได้ผมพาดหัวคอลัมน์วันนี้ไว้ว่า “ส่งดาว 2 ดวงกลับฟ้า”...เพราะคนไทยมักเรียกศิลปินต่างๆว่า “ดารา” หรือ “ดวงดาว” ที่ส่องแสงพร่างพรายอยู่บนท้องฟ้านั่นเองบัดนี้ ถึงเวลาที่ดวงดาวทั้ง 2 ซึ่งลงมาให้ความสุขแก่พวกเราจะคืนกลับสู่สถานที่ที่ท่านเคยสถิต อยู่มาแต่ดั้งเดิมแล้ว...ผมจึงขอแสดงความอาลัยและขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์โปรดดลบันดาลให้ดวงวิญญาณของทั้ง 2 ท่าน จงสุขและสงบ ณ สัมปรายภพตราบกาลนิรันดร์.“ซูม”
