ในช่วงหลายๆปีมานี้มีถ้อยคำฮิตอยู่คำหนึ่ง ที่ใช้พูดกันอยู่เสมอๆในแวดวงเพื่อนๆฝูงๆ เมื่อถึง “วันศุกร์” ซึ่งเป็นวันสุดท้ายของการทำงานและรุ่งขึ้นจะได้หยุดพักผ่อนว่า “วันสุขแห่งชาติ” มาถึงแล้วแผลงคำว่า “ศุกร์” เป็น “สุข” ไปเสีย เพื่อให้เข้ากับสถานการณ์แห่งความสุขคือการไม่ต้องทำงานและอาจจะได้ไปเที่ยวโน่นเที่ยวนี่ หรือดูโน่นดูนี่ ที่รอเราอยู่ข้างหน้าถึง 2 วันเต็มๆโดยเฉพาะแฟนๆกีฬาจะใช้คำนี้กันมาก เพราะพอถึงวันศุกร์และรุ่งขึ้นเป็นเสาร์ อาทิตย์ จะมีกีฬาดีๆมาให้ดูมากมายพวกฟุตบอลลีกต่างๆของยุโรป ไม่ว่าจะเป็น พรีเมียร์ลีก, ลาลีกา สเปน, บุนเดสลีกา อะไรพวกนี้ จะเริ่มเตะกันตั้งแต่ดึกๆวันศุกร์ไปจนถึงค่ำวันเสาร์ วันอาทิตย์ดังนั้น พอถึงวันศุกร์ปั๊บ คอกีฬาทั้งหลายจึงมักตะโกนกันว่า “วันสุข (ศุกร์) แห่งชาติมาแล้วโว้ย”นักจัดเพลงลูกทุ่งก็เอาไปใช้ พอถึงวันศุกร์ปุ๊บ ก็จะบอกว่า วันนี้วันศุกร์ วันสุขแห่งชาติมาถึงแล้วนะคะ ขอให้ท่านผู้ฟังมีความสุขกันทุกๆคนผมเป็นทั้งแฟนกีฬาและแฟนเพลงลูกทุ่งจึงชอบหยิบยืมคำว่า “วันสุขแห่งชาติ” ไปใช้บ่อยๆด้วยเช่นกันเพิ่งจะมาในระยะ 4-5 เดือนที่แล้วนี่เอง ที่ผมพบว่า “วันศุกร์” ไม่ใช่ “วันสุข” เสียแล้ว...กลายเป็น “วันทุกข์” หรือวันแห่งความทุกข์ไปอย่างคาดไม่ถึง...ทุกข์หนักบ้าง เบาบ้าง สุดแต่ว่าจะมีเหตุการณ์อะไรอย่างอื่นๆมาซ้ำเติมมากน้อยเพียงใดทุกข์อย่างปกติก็คือทุกข์จากรถติด เพราะวันศุกร์ผู้คนจะเที่ยวเตร่กันมาก แวะกินเลี้ยงบ้าง กินเหล้าบ้าง ตามท้องถนนที่เป็นแหล่งกินแหล่งเที่ยว จะแน่นขนัดไปหมดรัชดาภิเษกเอย สุขุมวิทเอย โดยเฉพาะถนนทองหล่อ ถนนเอกมัย อย่าได้หลงไปเชียวคืนวันศุกร์สาหัสอย่าบอกใครสำหรับเหตุการณ์พิเศษที่เข้ามาเสริม ก็เช่นช่วงเทศกาลหยุดยาว 3 วันติดกันบ้าง 4 วันติดกันบ้าง คํ่าวันศุกร์ก่อนหยุด รถราจะติดขัดมากและติดทุกประตูเมือง หรือประตูเข้าออกกรุงเทพฯ ไม่ว่าสายเหนือ สายอีสาน สายใต้ สายตะวันออก สายตะวันตก ติดยาวเหยียดไปหมดล่าสุดผมเพิ่งพบในช่วงหลังๆ ก็คือเหตุสมทบที่เกิดจากฝนตกหนักถล่มกรุงในช่วงบ่ายๆหรือเย็นๆวันศุกร์นั่นเองหลายๆสัปดาห์มาแล้ว ผมเคยเขียนเล่าความโกลาหลวันฝนถล่มกรุงเย็นวันศุกร์ ทำให้เกิดภาวะนํ้าท่วม รถราติดหนักไปหมดทั้ง กทม. ผมขอรถโรงพิมพ์ไปส่งสถานีรถไฟฟ้าหมอชิต ห่างจากหลังโรงพิมพ์ไทยรัฐแค่ 600 เมตร ไม่เกิน 700 เมตร ต้องใช้เวลาชั่วโมงเศษๆและวันศุกร์ที่ผ่านมานี้เอง ฝนตกอีกแล้วตั้งแต่บ่ายๆ มาจนถึงเย็น ทำให้วันศุกร์แห่งชาติกลายเป็นวันทุกข์แห่งชาติไปอีกเช่นเคยรถติดแทบทุกถนน เพราะน้ำท่วมขัง คนแน่นทุกสถานีรถไฟฟ้า เพราะมีทั้งคนหนีฝน บวกกับรถไฟฟ้ามีปัญหาเกิดเหตุขัดข้องในบางจุดที่หน้าสถานีบีทีเอส หมอชิต ฝั่งสวนจตุจักร ผู้คนยืนรอเป็นพันคน กางร่มหลากสีเหมือนลูกกวาดโถใหญ่เพื่อรอรถเมล์และรถตู้ ซึ่งในวันฝนตกเช่นนี้ดูเหมือนว่านานๆจะโผล่มาสักคันผมยังนึกไม่ออกว่าผู้คนนับพันคนเหล่านี้จะกลับถึงบ้านเมื่อไรหนอ? ช่วงที่ผมเห็นน่ะ 6 โมงครึ่งแล้ว...ไม่ทราบว่า 3 ทุ่มหรือ 4 ทุ่ม คืนวันศุกร์ที่แล้วเขาจะกลับถึงบ้านกันหรือยัง?สำหรับผมเองถึงบ้าน 3 ทุ่ม 45 พอดีเลยครับ ขนาดใช้รถไฟฟ้าที่แน่นเอี้ยดมากๆเข้าช่วยถึง 2 สายแล้วนะครับเพราะจากสถานีปลายทางกลับบ้านผมต้องผ่านถนนศรีนครินทร์ที่กำลังสร้างรถไฟฟ้าและกลายเป็นถนน “โคตระติด” สายหนึ่งของกรุงเทพฯขอเรียนว่าที่เขียนมาทั้งหมดนี้ ไม่ได้ร้องทุกข์ ไม่ได้ร้องเรียนอะไรนะครับบิ๊กตู่ เพียงแค่เล่าสู่กันฟังแบบเพลงของพี่เบิร์ดเท่านั้นแหละคราวก่อน ผมร้องทุกข์เรื่องจราจรติดขัด เพราะการก่อสร้างรถไฟฟ้า ท่านก็ช่วยจัดการให้แล้ว...สำเร็จไม่สำเร็จอย่างไรก็ขอขอบคุณท่านที่กรุณาให้ความเอาใจใส่ อย่างน้อยก็ช่วยผ่อนหนักให้เป็นเบาได้บ้างที่เอามาเล่าวันนี้ก็เพื่อจะบอกว่า “วันศุกร์” สมัยนี้ดูจะไม่ใช่“วันศุกร์ (สุข) แห่งชาติ” เหมือนก่อนซะแล้วครับ เพราะมักจะเกิดความทุกข์อย่างซ้ำซากอยู่เสมอในวันศุกร์จากหลายๆสาเหตุ จนแทบจะกลายเป็นวันทุกข์แห่งชาติที่สุดแสนระทมกว่าวันธรรมดาๆ.“ซูม”
