หนังสือความรู้เรื่องชง และเรื่องน่ารู้จีนไทย (สำนักพิมพ์แสงดาว 2560) ถาวร สิกขโกศล เขียนว่า หลี่ปิง ขุนนางแคว้นฉิน ยุคจั้นกั๋ว ราว พ.ศ.287 ข้าหลวงเมืองสู่หรือวันนี้ คือเสฉวนชื่อเสฉวนแปลว่า สี่แม่น้ำ หมินเจียง เจินซา ถัวเจียง และ เจียหลิงต้นแม่น้ำหมินเจียง ไหลผ่านโขดเขา น้ำไหลแรงพัดพาโคลนทราย มาเข้าเขตที่ลุ่่มอำเภอตูอัน น้ำไหลช้า เพราะโคลนทรายตกตะกอนทับถม จนท้องน้ำตื้นเขินด้านตะวันออกมีภูเขาอี้ว์เหล่ยซานขวาง น้ำไหลผ่านไม่สะดวก พื้นที่แถวนั้นกันดารน้ำ ขณะพื้นตะวันตก มีปัญหาน้ำท่วมภูเขาหมินซานเป็นภูเขาสูง หิมะปกคลุมหนาแน่น ฤดูร้อนหิมะละลาย พร้อมๆกับฝนชุก น้ำจึงไหลหลากแรง พอถึงเขตตูอัน ท้องน้ำตื้นเขิน น้ำระบายไม่ทัน ทำให้เกิดอุทกภัยทุกปีงานของหลี่ปิง ต้องแก้ไขทั้งปัญหาขาดน้ำ และน้ำท่วมหลี่ปิงตีนติดดิน ใช้ภูมิปัญญาชาวบ้าน ระดมคนพื้นที่ที่มีความรู้ จนแน่ใจ กำหนดหลักการแก้ปัญหา เปลี่ยนอุทกภัยเป็นอุทกผลเริ่มขุดคลองระบายน้ำไปทางตะวันออก แก้ปัญหาความขาดแคลนน้ำได้ และใช้เป็นแหล่งรับน้ำในฤดูน้ำหลากอีกส่วนหนึ่งแม่น้ำหมินเจียงย่านภูเขาอี้ว์เหล่ยซาน สภาพเป็นท้องคุ้ง ใช้เป็นจุดศูนย์กลางระบบชลประทานเพื่อการเกษตร สภาพท้องคุ้งช่วยบังคับทิศและควบคุมระดับน้ำแม่น้ำขุดใหม่ ชื่อ แม่น้ำใน แม่น้ำเก่า จึงเรียกแม่น้ำนอกแม่น้ำใน มีแนวทางอยู่เดิม แต่ถูกภูเขาอี้ว์เหล่ยซานขวาง จึงมีน้ำน้อย หลิ่งปิงสั่งขุดภูเขา ขยายให้ใหญ่ขึ้น จนแม่น้ำในไหลไปบรรจบกัน มีคลองสาขาเรียกงวงช้าง 12 สายร่องน้ำที่เจาะใหม่ เรียกปากแจกันวิเศษ เนินตะวันตกเฉียงใต้ของภูเขาถูกตัดขาด ออกเป็นภูเขาด้านตะวันออก เรียก หลีตุย (เนินแยก) กลายเป็นแหลมมีน้ำขนาบสองข้างเนินนี้มีประโยชน์ในการสร้างฝายน้ำล้น ควบคุมระดับน้ำตามธรรมขาติคุ้งน้ำ ฤดูหนาวฤดูใบไม้ผลิน้ำน้อยตลิ่งสูง คุ้งน้ำจะบังคับเขื่อนปลาปาแบ่งน้ำไหลไปทางฝั่งตลิ่งโค้งออก เข้าแม่น้ำนอก 4 ส่วน อีก 6 ส่วนไหลไปทางฝั่งตลิ่งเว้าแต่พอถึงฤดูร้อนฤดูใบไม้ร่วง น้ำหลากเต็มที่ล้นตลิ่ง ไม่ถูกสภาพท้องคุ้งบังคับ เขื่อนปากปลาจะแบ่งน้ำกลับตาลปัตร ไหลเข้าแม่น้ำออก 6 ส่วน แม่น้ำใน 4 ส่วนนี่คือหลักวิชาล้ำค่า ที่หลี่ปิ่ง มอบเป็นคุณูปการแก่วงการชลประทานจีนหลี่ปิงสร้างฝายน้ำล้นควบคุมระดับน้ำ ชื่อ เฟยซา แปลว่า ทรายบิน ตั้งตุ๊กตาใหญ่สามตัวไว้กลางแม่น้ำ คอยดูระดับน้ำ มากก็ไม่ให้ท่วมบ่า น้อยก็ไม่ให้ถึงขา และเพื่อไม่ให้แม่น้ำตื้นเขิน มีการขุดลอกทุกปีทำนบกั้นน้ำชั่วคราว ขณะขุดลอก ใช้หม่าฉา ขาหยั่งไม้สามขา ปักเรียงแนวขวางแม่น้ำ ด้านล่างแขวน “กรงงู” ใส่ก้อนหิน นี่ก็เป็นอีกสิ่งมหัศจรรย์ ที่วันนี้ก็ยังทำกันและมีคนตามไปดูระบบชลประทานตูเจียง ทำให้แม่น้ำเหล่านั้นถูกเรียกคงคาสวรรค์ เสฉวนกลายเป็นอู่ข้าวอู่น้ำสำคัญ ถูกเรียกเมืองสวรรค์ เป็นฐานให้ราชวงศ์ฉิน ตั้งมั่น ราชวงศ์ฮั่น เติบใหญ่ระบบชลประทานมหัศจรรย์ ตูเจียง...มีคนให้ข้อสังเกตว่า ยิ่งใหญ่เหนือกว่ากำแพงเมืองจีน ของจิ๋นซีฮ่องเต้ เหนือกว่า แม่น้ำหยุนเหอ ของสุยหยางตี้ ตรงที่ใช้แรงคนศรัทธางานแก้ปัญหาน้ำ เป็นงานหนัก งานยาก ขอเพียงสร้างแรงศรัทธา ทำให้เชื่อมั่นว่าสุขทุกข์ร่วมกัน ทำสำเร็จได้ไม่ยากเลย.กิเลน ประลองเชิง
