เรื่องเศร้าซ้อนเรื่องเศร้า วันเผาศพพ่อ ลูกๆขอให้แม่ ที่โกรธพ่อแยกบ้านไปนาน มาเผาศพพ่อ ลูกว่า “อโหสิกันแล้ว ชาติหน้าแม่จะได้ไม่ไปเกิดจองเวรกับพ่อต่ออีก แต่แม่ก็ไม่ฟังผมฟัง เรื่องนี้แล้วต้องไปเปิดหนังสือ ชวนม่วนชื่น 2 อ่าน พระอาจารย์พรหมสอนวิธีปล่อยวางไว้ด้วยเรื่องเล่า ตามแบบฉบับของท่านสองเรื่องเรื่องแรก อัลบั้มใส่รูปภาพ พระอาจารย์เล่าว่า คนมากมาย เก็บภาพลูกเป็นเด็กไร้เดียงสา น่ารักน่าเอ็นดู ภาพพ่อแม่ปลื้มใจวันลูกรับปริญญา ภาพหวานชื่นวันแต่งงาน ฯลฯในบ้านโยมๆ จะเต็มไปด้วยภาพดีๆเหล่านี้“แต่ไม่มีภาพเหตุการณ์วันที่โศกเศร้า ไม่มีภาพโยมยืนหน้าห้องอาจารย์ใหญ่ ตอนถูกเชิญไปฟ้องเรื่องเกเรของลูก หรือภาพคร่ำเคร่งกับการดูหนังสือสอบไล่” หรือภาพ ใครสักคนนอนป่วยหนักรอวันตายภาพเรื่องไม่ดีๆเหล่านี้ ไม่มีใครเก็บไว้ในอัลบั้มเด็ดขาดแต่เรื่องประหลาด เรื่องไม่ดีๆ ที่ไม่มีในอัลบั้มรูปภาพ พวกเรากลับเก็บไว้ในสมองมีเรื่องไม่น่ารื่นรมย์มากมาย การโต้เถียงกันดุเด็ดเผ็ดร้อน ภาพที่เคยถูกทำให้เสียใจอย่างรุนแรง ฯลฯ บันทึกไว้ในความทรงจำน่าเสียใจ ที่ “รูปภาพ” แสดงช่วงเวลาแห่งความสุขนั้น มีอยู่บ้างแต่ก็น้อยเหลือเกินผลของการเลือกเก็บภาพในความทรงจำ พระอาจารย์พรหม แสดงด้วยเรื่องเล่า “วิธีการเป็นเจ้าของฟาร์มเลี้ยงไก่”ครั้งหนึ่ง มีเจ้าของโรงเลี้ยงไก่อยู่สองคนคนแรก ตื่นเช้าขึ้นมาเขาก็หยิบตะกร้าเดินเข้าโรงเลี้ยงไก่ เดินเหยียบย่ำขี้ไก่ เก็บไข่ใส่ตะกร้าที่ละฟองๆจนเต็ม เขาปล่อยให้ขี้ไก่ทิ้งอยู่อย่างนั้น เขารู้ว่ามันจะเน่าเปื่อย และต่อไปมันจะกลายเป็นปุ๋ยชั้นดีเขาหิ้วตะกร้าไข่เข้าบ้าน เข้าครัวเจียวไข่เลิศรส ให้คนในครอบครัวกิน ไข่ที่เหลือเขาเอาไปจ่ายในตลาดแน่นอน ใครต่อใครต่างชื่นชมเจ้าของโรงเลี้ยงไก่ผู้เฉลียวฉลาดเจ้าของโรงเลี้ยงไก่อีกคนตื่นแต่เช้าเหมือนกัน หยิบตะกร้าเดินเข้าโรงเลี้ยงไก่เหมือนกัน แต่เขากลับไม่ได้เลือกเก็บไข่ผลผลิตจากไก่เมื่อคืนที่ผ่านมาเลย เขาเลือกเก็บแต่ขี้ไก่ใส่ตะกร้าเมื่อเขาเข้าบ้าน ขี้ไก่ส่งกลิ่นเหม็นไปทั้งบ้าน เขากลายเป็นเจ้าของโรงเลี้ยงไก่โง่เขลา เป็นที่โกรธเคืองของคนทั้งบ้าน กระทั่งคนข้างบ้านที่กลิ่นขี้ไก่โชยไปถึงจบนิทานเรื่องนี้ พระอาจารย์พรหมตั้งคำถาม โยมล่ะ จะเป็นเจ้าของโรงเลี้ยงไก่คนไหนถ้าเป็นแบบคนแรก เลือกเก็บไข่ เอาไปเจียวเอาไปขายโยมก็จะเป็นคนแบบที่เลือกเก็บรูปภาพ เรื่องดีๆเอาไว้ในความทรงจำโยมก็จะกลายเป็นคนที่ตลอดชีวิตมีแต่ความรื่นรมย์แต่ถ้าเลือกเอาเรื่องถูกจับเพราะขับรถเร็ว หรือเรื่องถูกเจ้านายด่ามาจากที่ทำงาน มาเล่าให้คนในบ้านฟัง ฯลฯ โยมก็จะกลายเป็นเจ้าของโรงเลี้ยงไก่ คนที่ชอบเก็บขี้ไก่นอกจากตลอดชีวิตจมปลักกับความทุกข์ ยังพลอยให้คนใกล้ตัวเป็นทุกข์ผมรักและตั้งใจเลือก เป็นคนเก็บไข่ไก่ครับบ้านเมืองเราวันนี้ แค่นายกฯประยุทธ์ไปคุยกับคุณทรัมป์จากอเมริกา เรื่องดีๆก็มีตามมา ธงแดงเรื่องธุรกิจการบิน ก็กลายเป็นธงเขียว วันเวลาเลือกตั้งที่บ่นๆกันว่า จะไม่รู้เมื่อไหร่ ก็เกิดรู้ขึ้นมาทันทียังมีเรื่องดีๆ ที่จะตามมาอีกมากมาย เพียงแต่ตั้งใจ อย่าเผลอไปยุ่งกับเรื่องขี้ไก่ก็น่าจะพอ.กิเลน ประลองเชิง
