เรื่องที่ 52 ในหนังสือ เรื่องเล็กๆ ความหมายใหญ่ๆ (สุริยเทพ ไชยมงคล อินสไปร์ เครือนานมีพิมพ์ พ.ศ.2553) เป็นเรื่องเล่าเคยอ่านกันแล้วหลายสำนวน ในอารมณ์นี้ผมอยากให้อ่าน อาจได้ทางออกใหม่ๆชาวนาจอมตะกละ วันนั้นเกิดอยากกินเมล็ดถั่วขึ้นมา เขาควานหาทั่วบ้านครึ่งวันแล้วก็เจอมันอยู่ในก้นขวดโหลปากแคบก้นลึกมาก เขาล้วงมือเข้าไปหยิบมันทันทีผิดคาด...เมื่อเขาจะดึงมือที่กำเมล็ดถั่วขึ้นมา มือเขากลับติดอยู่ที่ปากขวดโหลแคบ พยายามออกแรงดึง แต่ไม่ว่าจะดึงอย่างไรเขาก็ดึงมือไม่ขึ้น ชาวนาร้อนใจมาก เขาเอะอะโวยวายก่นด่าเสียงดังภรรยาได้ยินวิ่งเข้ามาช่วย เธอใช้วิธีต่างๆนานา แต่ก็ช่วยสามีไม่ได้ เสียงดังขนาดนั้นเพื่อนบ้านหลายคนพากันมามุงดู เพื่อนบ้านคนหนึ่งท่าทางสุขุมหลุดปากถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ชาวนาเล่าเรื่องตั้งแต่เริ่มต้น“ถ้านายยอมทำตามที่ฉันบอก ฉันคงจะช่วยนายได้” เพื่อนบ้านคนนั้นบอก“ถ้าเอามือของฉันออกมาได้ จะให้ฉันทำอะไร ฉันก็ยอม” สถานการณ์ คับขันนั้นชาวนาไม่มีทางเลือกอื่นและแล้วคำแนะนำก็เริ่มต้นดังต่อไปนี้ “ก่อนอื่นนายต้องดันมือเข้าไปจนเกือบถึงก้นขวดโหล...”ชาวนารู้สึกประหลาดใจกับวิธีการง่ายๆ แต่เขาก็ทำตามคำแนะนำต่อไป“แล้วนายก็แบมือออก ปล่อยเมล็ดถั่วทิ้งลงไปก่อน จากนั้นนายก็จะดึงมือออก”แม้ทำตามแต่ชาวนาก็คิดค้านอึงในใจ “ที่มือต้องติดอยู่แบบนี้ ก็เพราะจะกำเมล็ดถั่วนี่นา! แล้วจะให้ปล่อยทิ้งไปง่ายๆได้ยังไง?”แม้ใจค้านแต่มือก็ทำตาม ในที่สุดชาวนาก็ดึงมือออกมาได้สำเร็จ แต่เขาก็ต้องพูดถึงเรื่องที่คิดในใจ“เอามือออกได้ก็จริง แล้วเมล็ดถั่วของฉันล่ะ!” ข้อสังเกตคำพูดชาวนา มีคำว่า “เมล็ดถั่วของฉัน” เต็มปากเพื่อนบ้านหยิบขวดโหลมาแล้วคว่ำปากขวดลงในฝ่ามือของชาวนา คราวนี้เมล็ดถั่วทั้งหมดกลิ้งลงอย่างง่ายดาย ถั่วเป็นถั่วของชาวนาตามที่ปากเขาว่าแล้วประโยคจบเรื่องเล็กๆเรื่องนี้...ชาวนาพูดอย่างประหลาดใจ “นายเป็นพ่อมดนี่หว่า?” จึงต้องมีคำอธิบายความหมายใหญ่ต่อ...พ่อมดคนนี้ไม่ได้มีเวทมนต์คาถาใดๆเลย นอกจากสติปัญญาการเอาเมล็ดถั่วออกจากขวดโหลนั้นไม่ใช่เรื่องยาก แต่ชาวนาคนนี้ไม่เพียงหลงตัว เป็นเจ้าของเมล็ดถั่วตามประสามนุษย์ทั่วไป ที่ยึด ตัวกู ของกู...ทั้งยังอาจหน้ามืดเพราะความตะกละตามนิสัย จึงคิดวิธีการง่ายๆไม่ออกแต่ความจริง ชาวนาอาจเคยชินกับการเอาคุกกี้ออกจากโหลแบบนั้น เมื่อเห็นมันจึงล้วงมือลงไปหยิบมันตามวิธีเดิมๆ ทั้งๆที่ยังมีวิธีอีกหลายวิธี ปัญหาของชาวนาวันนี้ เขาตกหลุมพรางของความเคยชินในกรณีนี้ นอกจากการคว่ำปากขวดโหล ยังอาจนำช้อนด้ามยาวๆ ค่อยๆตักเมล็ดถั่วออกมา หรือใช้ตะเกียบคีบ หรือถ้ายังใช้ไม่ได้ผล ก็อาจเทน้ำลงไปให้เมล็ดถั่วลอยขึ้นมา หรือแม้ใช้วิธีสุดท้าย ทุบขวดโหลให้แตกไปเลยข้อแนะนำหลักสำหรับทุกปัญหา เพื่อให้ถึงเป้าหมาย จำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องมีทางเลือกสำรองไว้หลายๆทางเหตุที่ผมตั้งใจเอาเรื่องนี้มาเล่าซ้ำ แม้เล่าแล้วก็แน่ใจว่า ยังต้องเล่าต่อไปอีก...โดยเฉพาะกับปัญหาทางการเมือง ในบางบ้านเมืองที่บ่นๆกันว่าถึงทางตัน...ขอแค่พวกคุณนักการเมือง ที่ต่าง “กำไต๋ของกู” แบมือก็ยังเห็นทางให้เลือกเดินอีกหลายๆทางจนป่านนี้ยังไม่รู้ตัวว่าต่างก็กำถั่ว เอ๊ย ชั่ว เอาไว้เต็มมือ จนชาวบ้านอย่างผมเห็นตรงกัน เบื่อทหาร ไม่เอาทหาร ต้องหันไปมองทหาร บางเสียงดังๆต้องพึ่งบริการลุงกันอีกแล้ว.กิเลน ประลองเชิงคลิกอ่านคอลัมน์ “ชักธงรบ” เพิ่มเติม
