วันนี้ขออนุญาตโกอินเตอร์ เผือกเรื่อง 2 นศ.ปริญญาโทขับรถตกเหวในสหรัฐฯสักวัน...
เพราะหลังตามข่าวมากว่า 10 วัน ตั้งแต่วันที่ นายภคพล หรือกอล์ฟ ชัยรัตนทรงพร และ น.ส.ทิวาดี หรือมิน แสงสุริยฤทธิ์ นักศึกษาปริญญาโท มหาวิทยาลัยเซาท์ฟลอริดา ประเทศสหรัฐอเมริกา ขับรถตกเหวลึก 640 ฟุต ภายในอุทยานแห่งชาติคิงส์ แคนยอน พาร์ค รัฐแคลิฟอร์เนีย เมื่อวันที่ 26 ก.ค.
ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทั้ง 2 คน เป็นตายร้ายดียังไง? แต่ดูเหมือนตำรวจทางหลวงเขตเฟรสโน รัฐแคลิฟอร์เนีย และเจ้าหน้าที่กู้ภัย ไม่สนใจให้ความช่วยเหลือ
ยิ่งวันเวลาผ่านไป ครอบครัวของนักศึกษาทั้ง 2 คนเดินทางมาถึงสหรัฐฯแล้วเหมือนเริ่มทำใจได้ แค่ต้องการร่างของทั้ง 2 คนคืน ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเจ้าหน้าที่หน้าไหนลงไปเอาร่างของทั้ง 2 คนขึ้นมาให้
แทบไม่น่าเชื่อว่าประเทศที่ได้ชื่อว่าเจริญรุ่งเรือง มีเทคโนโลยีทันสมัยที่สุดในโลก จะไม่มีปัญญากู้ร่างผู้ประสบอุบัติเหตุขับรถตกเหว!
หรือเพราะเหยื่อเป็นแค่นักศึกษาต่างถิ่นจากประเทศด้อยพัฒนา จนอดตั้งคำถามไม่ได้ว่า ถ้าเป็นคนอเมริกัน เจ้าหน้าที่สหรัฐฯ จะรีรอจนเวลาล่วงเลยมากว่าครึ่งเดือนหรือเปล่า?
สงสารแต่ครอบครัวเหยื่อ คนไทยในสหรัฐฯ และสถานกงสุลไทยในแอลเอ ที่วิ่งเต้นหน้าดำคร่ำเครียดให้เกิดการกู้ร่างของนักศึกษาทั้ง 2 คนขึ้นมาให้ได้
ไม่ต้องพูดถึงสื่อสหรัฐฯ กลุ่มเอ็นจีโอ องค์กรสิทธิระดับ ชาติ...ระดับโลก...ทั้งหลายแหล่ ไม่เห็นมีใครเสนอหน้าออกมาเรียกร้องสิทธิ์แทนเหยื่อคนไทยทั้ง 2 คนบ้าง?
เพราะอุบัติเหตุครั้งนี้มันเหมือนละเว้นการปฏิบัติหน้าที่ยังไงชอบกล เนื่องจากตั้งแต่ประสบเหตุวันแรกยังไม่ใครรู้แน่ชัดด้วยซ้ำว่า คนของเราตายคาที่หรือตายทีหลัง?
ถ้ายังไม่ตายทันที มันเหมือนทิ้งให้เขานอนรอความตายอยู่ในรถที่ก้นเหว?!?
...
ในทางกลับกัน ถ้าเป็นนักศึกษาสหรัฐฯ มาเกิดอุบัติเหตุแบบนี้ในประเทศไทยบ้าง เจ้าหน้าที่ไทยที่ประสบเหตุไม่ช่วยเหลือ ทั้งที่ไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดียังไง
คงโดนทั้งสื่อ ทั้งเอ็นจีโอ ทั้งองค์กรสิทธิทั้งหลายแหล่ถล่มเละจมธรณี?
ต่อไปไม่ต้องมาสาระแนเรียกร้องสิทธิเท่าเทียมอะไรอีก เรื่องนี้ทำให้เห็นชัดว่ามันไม่มีจริง...
สหบาท