พาหนะทางทหารยามน้ำท่วมที่คอยช่วยเหลือพี่น้องประชาชนที่กำลังได้รับความเดือดร้อนจากการสัญจรเดินทางไปทำงาน หรือออกไปหาซื้อข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็น สมแล้วกับคำว่า "ทหารของประชาชน"
การสัญจรบนเส้นทางของกรุงเทพมหานคร ในเขตที่ถูกประกาศให้เป็นพื้นที่อพยพเต็มไปด้วยความยากลำบากจากระดับความสูงของน้ำเหนือที่ไหลหลากลงมาท่วมขังในเขตชั้นในของเมืองกรุง สภาวการณ์เช่นนี้ทำให้ประชาชนที่ต้องการเดินทางไปทำงาน หรือออกไปซื้อของใช้ของกินเพื่อประทังชีวิตในยามที่น้ำท่วมยังคงมีระดับความสูงอยู่มาก จนรถเล็กไม่สามารถวิ่งได้พบกับความยากลำบากอย่างแสนสาหัส ผู้คนเหล่านั้นจึงจำเป็นต้องพึ่งพาพาหนะของหน่วยงานต่างๆ ที่เข้ามาให้ความช่วยเหลือ ทั้งรถยนต์ขนาดใหญ่ของกรุงเทพมหานคร หน่วยงานกู้ภัยต่างๆ รถหรือเรือของเจ้าหน้าที่ตำรวจ หน่วยงานป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย หน่วยงานเอกชนที่ยื่นมือเข้าช่วยเหลือผู้ที่ได้รับความเดือดร้อนแล้ว ยังมีรถกับเรือยนต์ของทหารทุกเหล่าทัพที่วิ่งรับใช้พี่น้องร่วมชาติให้สามารถเดินทางสัญจรไปมาหาสู่กันได้ ใครจะรู้ว่าพวกเขาเหล่านี้ออกปฏิบัติหน้าที่มานานเกือบสามเดือนแล้ว ตั้งแต่เกิดวิกฤตการณ์น้ำท่วมครั้งใหญ่ในเขตจังหวัดนครสวรรค์ ไล่ลงมาถึงอยุธยา ปทุมธานี และลามเข้าสู่พื้นที่ของกรุงเทพมหานครจนแทบจะไม่มีเวลาหยุดพักเลย แม้แต่น้อย
...
นักรบเหล่านี้ต้องจากลูกจากเมีย ทิ้งบ้านเรือนญาติพี่น้องและสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ มารับใช้พี่น้องประชาชนที่อยู่ในพื้นที่ประสบภัย ทุ่มเททั้งกำลังกายและกำลังใจเข้าช่วยเหลือผู้คนในเขตเมืองที่เดือดร้อน ทั้งนำส่งที่หมาย ส่งข้าวปลาอาหารน้ำดื่มในเขตซอยที่ลึกและเข้าออกยากลำบาก ช่วยก่อกระสอบทรายตามพื้นที่ที่มีความสำคัญ ลำเลียงผู้ป่วย เด็ก คนชรา และสัตว์เลี้ยงออกจากเขตที่มีน้ำสูงกว่า 1 เมตร หรือแม้แต่ออกลาดตระเวนตรวจตราทรัพย์สินบ้านเรือนของประชาชนร่วมกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ การปฏิบัติหน้าที่ของเหล่านักรบผู้กล้าจึงตราตรึงอยู่ในความทรงจำของประชาชน ที่ประสบชะตากรรมเดียวกันในยามที่ยากลำบาก สมกับคำว่า ทหารของประชาชนอย่างแท้จริง
ซอยเสนานิคม 1 บ้านผมเองก็มีน้ำท่วมสูง ระดับน้ำบนถนนหน้าบ้านลึกมากกว่า 1 เมตร รถเล็กไม่สามารถวิ่งได้ มีเพียงเรือและรถบรรทุกของทหารเท่านั้นที่ยังพอจะวิ่งรับส่งผู้คนที่ยังไม่ยอมอพยพออกจากพื้นที่ และพอได้อาศัยออกไปซื้อข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็นต่อการดำรงชีวิตอยู่ ท่ามกลางสภาพน้ำท่วมขังที่ยังไม่รู้ว่าอีกนานเท่าไหร่ถึงจะยุติลง การโดยสารรถทหารเข้า-ออก บ่อยๆ ทำให้ผมได้พูดคุยกับน้องสารวัตรทหารนายหนึ่งตอนรอรถอยู่แถบตีนสะพานวังหิน ทหารนายนั้นบอกเผมว่า "พี่ผมจะไปหลังกระทรวงกลาโหมจะออกทางไหนดี ผมเป็นทหารครับ มาช่วยน้ำท่วมเกือบสองเดือนแล้ว ยังไม่ได้กลับไปพบหน้าลูกเมียเลยครับ พวกผมมาทำงานช่วยเหลือประชาชนที่ได้รับความเดือดร้อนจากน้ำท่วมยาวมาตั้งแต่ จังหวัดนครสวรรค์ยันปทุมธานีจนเข้ากรุงเทพฯ แล้วครับ นี่ถ้าลูกไม่ป่วย นมไม่หมด และภรรยาไม่ออกปากว่ากำลังจะแยกทางกับผม ผมคงยังต้องอยู่ประจำกรมกองเพื่อกู้สถานการณ์นี้ไปอีกนาน กว่าจะลาหยุดขอหัวหน้าออกมาได้ก็ต้องรอยาวจนได้หยุดพักเพียงแค่วันเดียว เพราะชีวิตครอบครัวอาจพังได้ถ้าหากไม่กลับไปเยี่ยมลูกเมียครับพี่"
...
ผมฟังแล้วรู้สึกเศร้าใจและสงสารมาก พวกเขาเหล่านั้นทำเพื่อเราทุกคน แต่ครอบครัวของทหารหาญเหล่านี้บางคนที่มีครอบครัวและมีลูกเมียกำลังจะถึงกาลอวสาน มันช่างไม่ยุติธรรมกับคนที่ต้องเสียสละความสุขส่วนตัวเลยซักนิด หากพวกเราทำอะไรตอบแทนพวกเขาได้บ้าง จงทำเถอะครับ ทหารแต่ละนายที่ออกปฏิบัติหน้าที่รับใช้พี่น้องประชาชนโดยไม่แยกสีแยกฝ่าย ก็ไม่ได้ร่ำรวย หรือไม่ได้เสวยสุขจนเกินความเป็นคนเช่นเราท่านทั้งหลาย เผลอๆ โอกาสในชีวิตอาจจะพบเจออะไรที่น้อยกว่าพวกเราเสียด้วยซ้ำ การให้ของกินของใช้เล็กๆ น้อยๆ และการกล่าวคำขอบคุณ คือกำลังใจที่จะช่วยให้ทหารของประชาชนสามารถฟันฝ่าอุปสรรคที่กำลังโถมเข้าใส่ และจะช่วยให้เขาเหล่านั้นสามารถต่อสู้กับสถานการณ์อันไม่ปกตินี้ไปได้ พร้อมกับเรา นอกเหนือไปจากวันเวลาแห่งความสุขและรื่นเริง ที่สื่อสารมวลชนสายยานยนต์เคยทดสอบรถด้วยกัน ใช้ชีวิตกินอยู่แต่ในโรงแรมห้าดาวทั่วประเทศแบบหรูหรา กินอยู่อย่างราชา แม้ในยามที่ทุกข์มาเยือนยังมีเพื่อนแท้ที่ไม่เคยทอดทิ้งกัน เหตุการณ์ในครั้งนี้จะตรึงหัวใจของผมตลอดไป ขอคารวะจิตใจของหน่วยงานทุกหน่วยที่ออกช่วยเหลือประชาชน จนทำให้สามารถผ่านวันเวลาอันยากลำบากนี้ไปได้ ระหว่างทางที่โบกมือลาทหารหาญนายนั้น ใจผมแกร่ง และเข้มแข็งขึ้นอีกมาก เมื่อรู้ว่ายังมีเพื่อนแท้ที่ไม่ยอมทิ้งกันและพร้อมให้ความช่วยเหลือเจือจุน ถึงแม้ตัวเองจะประสบกับความยากลำบากในการดำเนินชีวิตเท่าใดก็ตาม.
Arcom roumsuwan
E-Mail chang.arcom@thairath.co.th
Facebook http://www.facebook.com/chang.arcom
...