ทอง 10
ตอนที่ 12
ไรอัล ชนะชัย และสมุนหนีปิศาจหัวซุกหัวซุนแทบเอาชีวิตไม่รอด ขณะที่เพียงมาศกับเคียวโกะก็พลอยโดนลูกหลงจนวิ่งกันป่าราบ
ช่วงหนึ่งที่เพียงมาศถูกปิศาจจับตัวไว้ เคียวโกะขอร้องพวกชนะชัยช่วยเพื่อนของตน แต่ไรอัลไม่ช่วยแถมยังจะยิงเพียงมาศทิ้งเพราะเธอไม่มีประโยชน์อะไรกับตน แต่สำหรับเคียวโกะต้องเอาตัวไว้เพื่อต่อรองกับคิน
ขณะที่ไรอัลจะยิงเพียงมาศ พระธุดงค์ปรากฏกายขอบิณฑบาตและสยบปิศาจได้ราบคาบ ไรอัลทึ่งจัดและยอมไว้ชีวิตเพียงมาศเพราะชนะชัยช่วยขอร้อง แต่แล้วเคียวโกะกับเพียงมาศก็แอบหนีออกจากกลุ่มไปเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง
สองสาวไปเจอพวกเมียงหม่องที่มาจากหมู่บ้านเสอปาเพื่อตามตัวคินกลับไปให้เฒ่าลิ้นดำ เมื่อพวกไรอัลตามทันจึงเกิดการยิงต่อสู้กันสนั่นป่า เสียงปืนทำให้คินกับภูผาที่บัดนี้พบลุงใบ้และกำลังจะพากลับหมู่บ้านผีต้องหยุดชะงัก พอดีกะยอ มดแดง และจันดีตามมาสมทบ ทุกคนจึงพากันมุ่งหน้าไปทางเสียงปืน
ชนะชัยหวาดหวั่นเพราะกระสุนปืนใกล้หมด ถ้ายังสู้อยู่แบบนี้มีหวังตายแน่ ไรอัลหัวเสียและจำยอมหลบออกไปพร้อมชนะชัยและสมุน ทิ้งให้เพียงมาศและเคียวโกะเผชิญชะตากรรมอยู่กับพวกเมียงหม่อง
กลุ่มของคินซุ่มจับตามองเพื่อหาทางช่วยสองสาว เมียงหม่องคาดคั้นสองสาวให้บอกแหล่งที่คินอยู่ คินจึงปรากฏตัวต่อรองให้พวกเขาปล่อยตัวประกันทั้งสองแลกกับตนจะกลับหมู่บ้านไปพบเฒ่าลิ้นดำตามต้องการ
ภูผารอจังหวะอยู่รอบนอก เมื่อได้โอกาสก็เข้าช่วยสองสาว โดยคินคอยระวังหลังให้ภูผาพาผู้หญิงหนีไป ส่วนพวกกะยอก็หลอกล่อกลุ่มเมียงหม่องไปอีกทาง ที่สุดภูผาพาเพียงมาศกับเคียวโกะหนีรอด และพวกกะยอกลับมารวมกลุ่มคินโดยยังมีลุงใบ้ร่วมทาง
ภูผาพาสองสาวหลบเข้าไปในถ้ำซึ่งทุกคนรู้สึกได้ว่าอากาศเย็นมาก น่าจะมีแหล่งน้ำลึกเข้าไป ภูผาจึงอาสาไปสำรวจเผื่อจะได้น้ำมาดื่ม แต่นอกจากจะได้น้ำดื่มแล้วยังมีสิ่งที่ทำให้ภูผาตื่นตาตื่นใจ นั่นก็คือทองคำจำนวนมหาศาล
ชายหนุ่มหยิบทองมาดูด้วยความตื่นเต้น แต่สักครู่ก็คิดได้ว่าเรื่องนี้ต้องเป็นความลับ เพื่อป้องกันความยุ่งยากหากมีคนอื่นรู้เห็น ภูผากลับมาหาสองสาวพร้อมน้ำดื่มและชวนพวกเธอออกจากถ้ำทันที ด้านกลุ่มของคินที่มีลุงใบ้อยู่ด้วยจำต้องหยุดพักระหว่างทางเพราะลุงใบ้เหนื่อยล้า จันดีจึงอาสาพาลุงกลับหมู่บ้านผีให้หนูหริ่งดูแล กะยอเห็นด้วย ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นเราจะได้ไม่พะวักพะวน
“งั้นให้มดแดงไปเป็นเพื่อนนะพี่จันดี”
“ไม่ต้องหรอก พี่ไปคนเดียวนี่แหละ มดแดงจะได้อยู่ช่วยทางนี้”
“ฝากด้วยนะจันดี”
จันดีรับปากคินแข็งขันแล้วพาลุงใบ้แยกไป
ส่วนคิน กะยอ และมดแดงตั้งใจตามหาพวกภูผาให้พบก่อนจะตามกลับไปรวมกันที่หมู่บ้าน
ooooooo
ภูผาผิวปากเป็นเสียงนกส่งสัญญาณลอยลมไป มดแดงคุ้นเคยกับเสียงนี้บอกคินว่าเป็นเสียงนกของภูผา คินจึงทำเสียงแบบเดียวกันตอบกลับ
แต่แล้วสัญญาณของสองฝ่ายทำให้พวกเมียงหม่องรู้แกว จึงผสมโรงส่งสัญญาณนั้นด้วย และคิดว่าตัวเองจับทิศทางได้จึงกรูเข้าใส่ แต่กลายเป็นคนที่เจอคือจันดีและโยชิหรือลุงใบ้ ขณะที่พวกคินอยู่อีกด้านได้พบคนที่กำลังตามหานั่นก็คือภูผา เพียงมาศ และเคียวโกะ
จันดีพยายามต่อสู้กับพวกเมียงหม่องแต่ไม่รอด เธอกับโยชิถูกจับตัวไปหมู่บ้านเสอปา เสียงปืนของเมียงหม่องที่ขู่จันดีทำให้พวกคินจับทิศทางได้และ
ติดตามกลับหมู่บ้านไปเงียบๆ
จนกระทั่งถึงทางเข้าหมู่บ้านเสอปา พวกคินซุ่มจับตามองและเห็นตาเผ่ออกมารับกลุ่มเมียงหม่อง โดยมีนายพลลีกับสมุนจำนวนหนึ่งตามมาด้วย
ตาเผ่ประหลาดใจที่เห็นจันดีเจ้าสาวของโรนินยังมีชีวิตอยู่ ขณะที่เคียวโกะอยู่ในกลุ่มคินจ้องมองไปยังลุงใบ้ด้วยความรู้สึกคลับคล้ายคลับคลา
เมื่อกลุ่มของตาเผ่พากันเข้าหมู่บ้าน กะยอถามคินว่าจะทำยังไงดี คินบอกว่าบางทีเราต้องเข้าไปในหมู่บ้าน แต่เพียงมาศห้ามเสียงหลง
“ไม่ได้นะ ถ้านายเข้าไปก็ต้องถูกจับตัวอีกแน่นอน”
“ใช่...แล้วก็ถูกมอมยาให้กลายเป็นพวกมัน ครั้งที่แล้วกว่าจะช่วยออกมาได้ก็แทบตาย”
“แต่พวกเราต้องหาทางช่วยเพื่อนของเรา”
“ข้าเอง ข้าจะปลอมตัวเข้าไป คงไม่มีใครสังเกตเห็น” มดแดงอาสา กะยอขอร่วมด้วย แต่ต้องปลอมตัวไม่ให้ใครรู้เด็ดขาด
ว่าแล้วกะยอก็พามดแดงเดินหายเข้าไปมุมหนึ่ง ก่อนจะกลับออกมาอย่างรวดเร็วพร้อมใบหน้าของทั้งคู่ที่มอมแมมด้วยดินโคลนเพื่อทำตัวกลมกลืนกับ
ชาวเสอปาเข้าไปในหมู่บ้าน
เวลานั้นนายพลลีควบคุมตัวจันดีกับลุงใบ้เข้ามาถึงกระท่อมเฒ่าลิ้นดำ ก่อนที่ทั้งสองคนจะถูกนำตัวไปขังไว้ รอจนกว่าจะถึงคืนเดือนเสี้ยว 5 ค่ำ เพื่อทำพิธีบางอย่าง
นายพลลีรับคำสั่งเฒ่าลิ้นดำโดยดี พาจันดีกับลุงใบ้ไปขัง ฝ่ายกะยอกับจันดีที่ทำเนียนแบกตะกร้าเหมือนเพิ่งกลับจากหาสมุนไพรป่ากำลังเดินเข้ามาโดยไม่มีใครสงสัย
พ่อแม่ของจันดีพอรู้ว่าลูกสาวยังมีชีวิตอยู่ก็รีบวิ่งไปยังกระท่อมคุมขัง วิงวอนขอร้องนายพลลีให้ช่วยลูกของตนด้วย คราวนี้จันดีคงถูกจับตัวบูชายัญโรนินอีกเป็นแน่ นายพลลีไม่สนใจ ไล่พ่อแม่จันดีไปแล้วเข้ามาข้างใน ถามจันดีว่าคินอยู่ไหน
“อยู่ในป่าจ้ะ คินยังรักเทิดทูนนายพลลีอยู่เสมอ นายพลลีอย่าทำอะไรพวกเราเลยนะจ๊ะ”
“ข้าทำตามคำสั่งท่านผู้เฒ่าเท่านั้น”
นายพลลีเสียงแข็ง สีหน้าดุดันร้ายกาจแล้วเดินออกจากกระท่อมไป โยชิตกใจและหวาดกลัว จันดีรีบปลอบโยน
“ไม่ต้องกลัวนะลุง คินต้องมาช่วยพวกเราแน่”
ส่วนที่ข้างกระท่อม กะยอกับมดแดงแอบฟังอยู่
“แย่แล้วพี่กะยอ ท่าทางนายพลลีจะไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปแล้ว”
“ใจเย็นๆ เรายังมีเวลา ยังไงก็ต้องช่วยสองคนนั้นออกมาได้อย่างแน่นอน”
สองคนค่อยๆถอยหลังออกจากจุดนั้น แต่ลูกน้องนายพลลีตาไวเห็นเข้าจะรวบตัว นายพลลีตามมาดูและจำกะยอได้จึงไล่ลูกน้องไปลาดตระเวนหน้าหมู่บ้าน ทางนี้ตนจัดการเอง
นายพลลีเดินขึงขังเข้ามายืนต่อหน้ากะยอ กะยอพูดไม่ออก ได้แต่ยิ้มแหยๆเพราะรู้ว่าอีกฝ่ายจำตนได้
“ไปให้พ้นหน้าข้าไอ้พวกบ้า ไป๊!” นายพลลีตวาดไล่ กะยอรีบดึงมือมดแดงวิ่งหนีไปทันที
สองคนพากันหลบออกไปหน้าหมู่บ้านที่พวกคินรอคอย แล้วหาที่ลับตาคุยกัน
“มีข่าวอะไรคืบหน้าบ้าง”
“พวกมันจับพี่จันดีกับลุงใบ้ขังไว้ในกระท่อมจ้ะ”
“ได้ยินว่ามันจะจับจันดีไปบูชายัญกันอีกแล้ว”
“บูชายัญ” เพียงมาศอุทานด้วยความตกใจ
“ใช่...คืนเดือนเสี้ยว 5 ค่ำที่จะถึงนี่แหละ”
“พี่คิน...เรามีทางที่จะช่วยจันดียังไงได้บ้าง”
เคียวโกะร้อนใจ แต่พอคินบอกว่าบางทีตนคงต้องเข้าไปที่หมู่บ้าน เพียงมาศก็โพล่งขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง
“ไม่ได้นะ ถ้านายเข้าไป นายก็จะโดนพวกมันมอมยาเหมือนครั้งที่แล้ว”
“ค่อยๆคิด เรายังมีเวลา ยังไงเราก็ต้องช่วยเพื่อนของเราให้ได้”
ภูผาย้ำเตือน คินพยักหน้าเห็นด้วย แล้วช่วยกันคิดหาหนทาง
ooooooo
จากสภาพของโยชิที่พูดไม่ได้และเหมือนคนบ้าทำให้เฒ่าลิ้นดำคิดจะฆ่าเขาทิ้ง แต่ทาเคชิยังมองเห็นประโยชน์จากโยชิ เพราะเขาคือพ่อของคิน ควรใช้เขาเป็นตัวล่อให้ลูกชายมาอยู่กับเรา เพื่อที่เราจะได้ครอบครองแผนที่ขุมทอง
เฒ่าลิ้นดำกับตาเผ่คล้อยตามแล้วแยกมาคุยกันส่วนตัวเพื่อวางแผนการขั้นต่อไป โดยให้นายพลลีเอาโยชิไปขังไว้ที่เดิม ทางด้านกลุ่มของภูผาที่ยังวนเวียนอยู่ไม่ไกลจากหมู่บ้านเสอปา พวกเขากำลังหาที่พักค้างคืนเพื่อรอโอกาสเข้าไปช่วยจันดีกับโยชิ
เพียงมาศรู้สึกดีกับคินยิ่งขึ้นเมื่อได้อยู่ใกล้ชิดกัน แต่ลึกๆในใจเธอคิดอยู่เสมอว่าคินชอบจันดี จึงยังไม่กล้าแสดงออก ได้แต่แอบมองเขาบ่อยครั้งจนโดนเคียวโกะแซวอย่างรู้ทัน แต่มีหรือคนฟอร์มเยอะอย่างเพียงมาศจะยอมรับ เธอทำเฉไฉปิดบังความรู้สึก ขณะที่เคียวโกะเองซึ่งมีใจให้ภูผาก็อยากชิดใกล้พูดคุยกับเขา แต่ภูผากลับบ่ายเบี่ยงเลี่ยงหลบและพยายามตัดใจทั้งที่ชอบเธออยู่ไม่น้อย
ภูผาเชื่อว่าความรักระหว่างเขากับเธอเป็นไปไม่ได้ เขาเป็นคนป่าคนดง เธอคงไม่มีทางทิ้งความหรูหราสุขสบายมาอยู่ด้วยอย่างแน่นอน แต่คู่ที่เหมาะสมลงตัวคือกะยอกับมดแดง ฝ่ายหญิงยังไม่ลืมสัญญาว่าจะแต่งงานกับกะยอตามที่พูดไว้ต่อหน้าพ่อแม่ของเขา
ooooooo
ผ่านไปจนถึงเช้าใหม่ ภายในหมู่บ้านเสอปามีงานใหญ่ เฒ่าลิ้นดำเตรียมทำพิธีบูชายัญโรนินด้วยหญิงสาวพรหมจรรย์ นั่นก็คือจันดีที่ครั้งก่อนไม่สำเร็จเพราะคินมาช่วยเธอหนีไป
แต่แล้วครั้งนี้พิธีก็ล่มลงกลางคันอีก เพราะเพียงมาศทนเห็นความโหดร้ายป่าเถื่อนนี้ไม่ไหว ยอมเสี่ยงตายเข้ามาช่วยจันดีขณะถูกมัดอยู่บนแพกลางน้ำ
งูยักษ์โรนินอาละวาดอย่างหนัก สองสาวแทบเอาชีวิตไม่รอดถ้าพวกคินไม่เข้ามาช่วย คินใช้มีดแสงจันทร์แทงโรนินเลือดกระฉูดแผดเสียงร้องเจ็บปวดและหนีไปในที่สุด เฒ่าลิ้นดำกับตาเผ่โกรธแค้นพวกคินที่ทำลายพิธีอันศักดิ์สิทธิ์จึงสั่งสมุนควบคุมตัวพวกเขาแต่ไม่สำเร็จ เลยต้องนำโยชิมาต่อรอง
“ถ้าเอ็งไม่ยอมมาอยู่กับข้า พ่อของเอ็งก็ต้องตาย”
ทั้งคินและเคียวโกะตกใจ เพ่งมองโยชิหรือลุงใบ้ ครู่เดียวเคียวโกะก็เรียกพ่อและยืนยันกับคินว่าเขาคือพ่อของเรา
“ถ้าไม่อยากให้พ่อของเอ็งตายก็จงมอบตัว แล้วมาเป็นสาวกของท่านผู้เฒ่าเดี๋ยวนี้”
คินไม่ยอมและหวังพึ่งนายพลลีที่ควบคุมตัวโยชิอยู่ ขอร้องให้ปล่อยพ่อของตน แต่นายพลลีตอบกลับอย่างแข็งกร้าวว่า
“ไม่มีวัน...ข้าจะทำตามคำสั่งของท่านผู้เฒ่าคนเดียวเท่านั้น”
“ผมยังรัก ยังนับถือนายพลลีเช่นเดียวกับพ่อของผม นายพลลีช่วยผมด้วย ช่วยปล่อยพ่อผมไปด้วย”
“ไม่ต้องมาบีบน้ำตา ข้าไม่เคยรัก ไม่เคยผูกพันกับเอ็ง ที่ข้าเลี้ยงดูเอ็งมามันก็แค่หน้าที่ ไม่มีความหมายอะไรทั้งนั้น มอบตัวให้ท่านผู้เฒ่าเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นข้าจะฆ่าไอ้โยชิพ่อของเอ็งแน่”
“อย่าทำอะไรพ่อฉันนะ เอาตัวฉันไปแทนก็ได้ แต่อย่าทำอะไรพ่อฉัน”
เคียวโกะร่ำร้อง ทำท่าจะวิ่งออกไปแต่มดแดงดึงไว้ กระซิบว่าอย่าหลงกลมัน ส่วนคินตัดสินใจในนาทีนั้นว่าเขายอมเป็นสาวกของท่านผู้เฒ่า แต่ต้องปล่อยพ่อ
ของตนก่อน
ตาเผ่ยิ้มพอใจ สั่งนายพลลีปล่อยตัวโยชิเป็นอิสระ สามคนพ่อลูกจึงได้เข้าสู่อ้อมกอดของกันและกันทั้งน้ำตาด้วยความดีใจ แต่เพียงไม่นานนายพลลีก็เอาปืนจี้บังคับคินกับเคียวโกะ ขณะที่พวกเมียงหม่องเข้าจู่โจมจับกุมภูผา เพียงมาศ จันดี กะยอ และมดแดง
“นี่มันอะไรกัน ถ้าจะจับก็จับผมไปคนเดียว ทำไมต้องจับคนอื่นๆด้วย”
“ถ้าปล่อยไป ข้าก็ไม่ต่างกับคนโง่น่ะสิ ฮ่ะๆ พาตัวพวกมันเข้าไปข้างในหมู่บ้าน”
คินฮึดฮัดด้วยความโกรธแค้น แต่ทำอะไรไม่ได้ พอถึงกลางหมู่บ้าน ตาเผ่สั่งสมุนให้เอาทุกคนไปขัง ยกเว้นโยชิที่หมดประโยชน์แล้วให้นายพลลีลากตัวตามตนมา เคียวโกะหวาดหวั่นหน้าซีดเผือด โวยวายไม่ยินยอม
“จะเอาตัวพ่อฉันไปไหน อย่านะ อย่า!”
คินสะบัดหลุดจากการควบคุมตัววิ่งเข้าไปหานายพลลี “ผมขอร้อง...ได้โปรดอย่าทำอะไรพ่อของผมเลยนะครับ”
“น่ารำคาญ” นายพลลีสบถแล้วผลักคินพ้นทาง แต่คินยังไม่ละความพยายาม เข้ามากอดขานายพลลี วิงวอนขอความเมตตา
“ถึงจะไม่ใช่พ่อแท้ๆ แต่คุณก็เลี้ยงผมมาเหมือนลูก ให้ความรักผมตั้งแต่เด็กจนโต บุญคุณนี้ผมจะไม่มีวันลืม ผมไม่เคยคิดว่าคุณเป็นคนอื่น นอกจากพ่อของผมอีกคน”
คินกราบแทบเท้า...นายพลลีเหมือนจะอ่อนลงแต่ในบัดดลก็เปลี่ยนเป็นแข็งกร้าว
“ไม่มีบุญคุณอะไรทั้งนั้น หลีกไป”
นายพลลีสะบัดขาเหวี่ยงคินพ้นทางแล้วพาโยชิเดินตามตาเผ่ออกไป ลูกน้องนายพลลีรีบจับตัวคินไว้ โดยที่คินยังดิ้นรนร้องขอความเมตตาจากนายพลลี
“ผมขอร้อง อย่าทำอะไรพ่อผมเลย นายพลลีผมขอร้อง”
“พ่อ...พ่อ...”
คินกับเคียวโกะเป็นห่วงพ่อจับใจ เกรงว่าจะถูกทำร้าย นายพลลีทำหูทวนลมควบคุมตัวโยชิเดินไปไม่สนใจไยดี
เมียงหม่องใช้ปืนจี้บังคับให้คิน ภูผา และกะยอแยกเข้ากระท่อมสำหรับคุมขัง ขณะที่สมุนคุมตัวเพียงมาศ เคียวโกะ จันดี มดแดง แยกไปอีกกระท่อมใกล้ๆกัน
ตาเผ่เดินนำหน้านายพลลีที่ควบคุมตัวโยชิไปทางกระท่อมเฒ่าลิ้นดำ ซึ่งมีทาเคชิกับเคนตะรวมตัวอยู่ด้วย นายพลลีเล่นละครได้สมจริงสมจัง ผลักโยชิล้มคว่ำลงกับพื้นต่อหน้าเฒ่าลิ้นดำ
โยชิเห็นทาเคชิก็มีอาการหวาดกลัวถอยหนี จดจำความโหดเหี้ยมของเพื่อนสนิทคนนี้ได้เป็นอย่างดี
“ทุกอย่างเป็นไปตามแผน แกทำได้ดีมากนายพลลี”
“ข้าจะทำทุกอย่างที่ท่านผู้เฒ่าสั่ง”
“ดีมาก”
ทาเคชิแสยะยิ้มร้ายกาจ เผยแผนการขั้นต่อไปแก่เฒ่าลิ้นดำว่า
“แผนต่อไปก็คือจับไอ้โยชิมาทรมาน บีบบังคับให้ลูกของมันเปิดเผยความจริงเรื่องแผนที่ เวลานี้ข้าได้เตรียมน้ำยาชุดใหม่เอาไว้แล้ว รับรองมันจะต้องได้ผลอย่างแน่นอน”
“เจ้าแน่ใจรึ”
ทาเคชิยิ้มน้อยๆแทนคำตอบ แล้วมองไปยังบรรดาลูกน้องของนายพลลี ถามว่าในที่นี้มีใครสักน้ำมันมาบ้าง
ลูกน้องนายพลลีมองหน้ากันไปมาไม่ตอบ เคนตะไม่รอช้า เดินเข้าไปหาแล้วกระชากเสื้อออกทีละคนเพื่อควานหาคนที่สักน้ำมันบนแผ่นหลัง จนกระทั่งมาหยุดที่ลูกน้องคนหนึ่ง สีหน้าท่าทางเขาหวาดกลัว อึกๆอักๆเมื่อเคนตะถามเสียงแข็งว่า
“แกสักน้ำมันมาใช่ไหม”
เคนตะจ้องเขม็งคาดคั้น ลูกน้องนายพลลีคนนั้นจึงไม่กล้าปฏิเสธความจริง
เพียงเขาตอบรับ เคนตะก็พาตัวไปคุกเข่าต่อหน้าทาเคชิแล้วถอดเสื้อเขาออก ทาเคชิยิ้มร้าย หยิบน้ำยาชุดใหม่ออกมาผสมก่อนราดลงบนแผ่นหลังชายผู้เคราะห์ร้าย
ทันทีที่น้ำยาสัมผัสผิวหนัง เสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดทรมานก็ดังขึ้น เขาดิ้นทุรนทุรายราวกับโดนน้ำกรด เลือดสดๆออกปากและจมูก ชักกระตุกสองสามทีแล้วขาดใจตาย บนแผ่นหลังปรากฏรอยสักชัดเจน
เฒ่าลิ้นดำกับตาเผ่ขยับเข้ามาดูด้วยความพอใจ
“น้ำยารุ่นใหม่มีฤทธิ์แรงมาก เพราะมันจะซึมเข้าเส้นเลือดไปกัดกินหัวใจและอวัยวะภายในทำให้ขาดใจตายในไม่กี่นาที แต่ผลที่ได้นับว่าคุ้ม เพราะมันจะดันให้รอยสักใต้ผิวหนังปรากฏชัดขึ้นมา”
ฟังทาเคชิอธิบายสรรพคุณของน้ำยาแล้วเฒ่า
ลิ้นดำถึงกับหัวเราะชอบใจ แต่นายพลลีมองลูกน้องที่นอนตายเหมือนคนไร้ค่าแล้วรู้สึกไม่สบายใจ และเชื่อว่าคนต่อไปที่จะโดนแบบเดียวกันนี้ก็คือคินนั่นเอง
ooooooo
