กุหลาบไร้หนาม

พวงสร้อยมือขึ้นเล่นได้เงินมาเป็นฟ่อนกลับมานั่งนับเงินอวดที่โซฟา สร้อยสอางค์เข้ามากะลิ้มกะเหลี่ยว่า รวยจังนะคุณนาย แบ่งมั่งสิ

พวง สร้อยด่าลอยๆว่าหมาตัวไหนที่แช่งให้ตนหมดตูด สร้อยสอางค์อ้อนว่าตนไม่ได้แช่งแม่สักหน่อย แค่เตือนด้วยความรักกับหวังดีต่างหาก พวงสร้อยหางตาใส่บอกว่าอยากได้ก็มานั่งพับเพียบข้างตีนตน สร้อยสอาค์ดีใจ กุลีกุจอเข้าไปนั่งพับเพียบ เงยหน้าบอกแม่ว่า "กราบก็ได้จ้ะแม่"

พอดี เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น สร้อยสอางค์ตะโกนให้สวาทไปดูว่าใครมา บ่นกระปอดกระแปด "ขัดลาภกูจริงๆ" แล้วนั่งรอลุ้นรับเงินจากแม่ต่อ พวงสร้อยลีลาน่าดู กรีดแบงก์ เลือกออกมาช้าๆให้ทีละใบ

"เอาแบงก์เก่าๆไปแล้วกัน" พวงสร้อยดึงใบละห้าร้อยเก่าๆออกมายื่นให้

"ใบนี้ก็เก่าจ้ะแม่" สร้อยสอางค์จ้องตาเป็นมัน มือรับใบหนึ่งตามองไปอีกใบหนึ่ง

สวาทเดินเข้ามาบอกว่าอนุธวัชมาพบ สร้อยสอางค์

ตัดบท ว่าตนไม่รู้จักมาผิดบ้านหรือเปล่า แต่พอเงยหน้ามองผู้มาเยือน สองแม่ลูกก็ตกใจ พวงสร้อยอุทานตาเหลือกว่าผีหลอก อนุธวัชแนะนำตัวเองว่า

"ผมลูกชายของแม่นวลกับพ่อธวัชครับ" พอสองแม่ลูกสงบลง สร้อยสอางค์ถามว่ามาทำไม "ผมมีเรื่องอยากมาตกลงด้วย"

"ฉัน ไม่มีเรื่องต้องตกลงกับแก ออกไปจากบ้านฉันได้แล้ว บ้านฉันไม่ต้อนรับพวกแก" สร้อยสอางค์ไล่ทั้งเพราะไม่ชอบหน้าและฉุนที่มาขัดลาภ แต่พวงสร้อยสนใจถามว่ามีอะไรมาตกลงกับพวกตน

หนึ่งบอกทั้งสองว่าตนมาเจรจาสงบศึก เสนอข้อแลกเปลี่ยนว่าถ้าทางนี้เลิกไปรบกวนพวกตน ตนจะให้เงินหนึ่งล้านบาท

พอได้ยินว่าจะได้หนึ่งล้านทั้งพวงสร้อยและสร้อย-สอางค์ก็ขำค้างไปเลย หนึ่งบอกว่าถ้าสนใจเราจะได้คุยราย-ละเอียดกัน

"น้อยไปไหม คนละล้านค่อยน่าคุยด้วยหน่อย" สร้อย-สอางค์ต่อรองเผื่อฟลุก

"ก็ได้ครับ ถ้าพวกคุณให้สัญญาว่าจะไม่มายุ่งเกี่ยวกับพวกเราอีกเลยตลอดชีวิต"

ooooooo

แต่พอกลับไปเล่าให้แม่กับย่าฟัง วารีค้านเสียง หลงว่าย่าไม่เห็นด้วย เรื่องอะไรจะต้องเอาเงินไปให้ตั้งเป็นล้าน คนอย่างนั้นไม่มีทางรักษาคำพูดหรอก หนึ่งชี้แจงกับย่าและแม่อย่างใจเย็นสีหน้าเจ้าเล่ห์ว่า

"หนึ่งกำหนด เวลาให้พวกเขาพิสูจน์คำพูดถึงปลายปี ถึงจะยอมจ่ายเงินครับ" พูดแล้วทำเสียงขำในลำคอก่อนเล่าต่อ "ถึงเวลานั้น นุชกับคุณนัดคงแต่งงานย้ายไปอยู่ต่างประเทศแล้วล่ะครับคุณย่า ส่วนหนึ่งก็กลับไปเรียนต่อแล้ว จะมาเรียกร้อง

สัญญากับใครล่ะครับไม่มีใครรู้เรื่องด้วย"

"แขกขอเสนอความเห็นค่ะ" สีดายกมือขึ้น "จัดงานหมั้นให้พี่นัดกับนุชตัดหน้าซะเลย"

นี่เอง คือคำตอบที่นัดดาไปบอกที่บ้านนันทวดีว่า ได้ฤกษ์ดีวันที่ 18 นี้

ผลพลอยได้ที่น่าทึ่งและปลื้มปีติยินดีของทุกคนคือ นุชจะเข้าพิธีหมั้นกับนัดดาในวันที่ 18 จริงๆ

วันนี้...ขณะข้างในกำลังทำพิธีกันนั้น สีดา แววตา และหนึ่งออกมานั่งคุยกันที่สนามหน้าบ้าน รถของนันทวดีพุ่งปราดเข้ามาราวกับพายุ แววตาตกใจถามว่าจะทำยังไงดี สีดาให้ แววตากันนันทวดีไว้แล้วพยักหน้ากับหนึ่ง พากันวิ่งเข้าไปบอกคนในบ้าน

แววตาเห็นนันทวดีจอดรถลงมาหน้าตาบูดบึ้งก็รีบเข้าไปยกมือไหว้

"สวัสดีค่ะพี่นัน วันนี้แต่งตัวสวยจังเลยนะคะ"

ผลคือ ถูกนันทวดีผลักเสียกระเด็นแล้วเดินอ้าวเข้าไปในบ้าน

ooooooo

สีดากับหนึ่งเข้าไปบอกผู้ใหญ่ในบ้านที่กำลังเตรียมทำพิธีสวมแหวนกันอยู่ว่า นันทวดีมา สีดาเสนอให้ช่วยกันออกไปขวางก่อนดีไหม วารีสั่งเข้มว่าไม่ต้อง ปล่อยให้เข้ามา

ไม่ทันขาดคำวารีดี นันทวดีก็เดินอาดๆเข้ามาในชุดสวยไม่แพ้นุช พอเข้ามาถึงก็โวยวายใส่นัดดา วารีลุกขึ้นเผชิญหน้าถามว่านัดดาไปทำอะไรเธอ นันทวดีคิดว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่า ประกาศจะแฉโพยนัดดาให้ทุกคนในงานฟังว่า

"ผู้ชายที่ทุกคนเห็นว่าเป็นสุภาพบุรุษแสนดีคนนี้ จริงๆแล้วมันก็คือผู้ชายฉวยโอกาสดีๆนี่เอง เขาแกล้งทำเป็นเมาแล้วขืนใจดิฉันที่คอนโดฯ"

แขกพากันตกใจ ในขณะที่ญาติๆทั้งฝ่ายนุชและนัดดาต่างสงบนิ่ง จนวารีลุกขึ้นมาซักถามโต้แย้งแทนนัดดา แล้วบอกให้นวลใจเอาแผ่นมา นวลใจต้องส่งแผ่นให้ตามคำสั่ง แต่ยังพยายามหว่านล้อมนันทวดี  เพราะไม่อยากฉีกหน้าหรือฆ่ากันกลางงาน

"เหตุการณ์คืนวันนั้นอยู่ในดีวีดีแผ่นนี้  ตาหนึ่งเป็นคนถ่ายไว้เอง" วารีประกาศต่อหน้าทุกคน

นันทวดีสวนไปว่าหนึ่งจะไปอยู่ในห้องตนได้อย่างไร ทั้งสีดาและหนึ่งจึงช่วยกันเล่าแผนการคืนนั้น ตอกย้ำให้นันทวดีรู้ว่าทุกอิริยาบถของเธอถูกถ่ายไว้ในแผ่นนี้หมดแล้ว และไวน์ ที่เธอใช้มอมนัดดาก็ถูกส่งไปตรวจหาสารเจือปนแล้วหนึ่งในสารที่ค้นพบคือ  ทำให้เมาถึงขั้นหลับไม่ได้สติ  บางตัวก็ทำให้เกิดอารมณ์คึกคักดึ๋งดั๋งด้วย

"พอแล้วแขก พี่นันคะกลับไปก่อนเถอะค่ะ" นุชขอร้องด้วยความสงสาร

"ผมไม่อยากทำแบบนี้เลยนะครับ แต่ผมรักนุชรี ผมยืนยันกับคุณเป็นร้อยครั้งแล้วว่าผมรักนุชมาก แต่คุณไม่ยอมหยุดสักที ผมเลยต้องใช้วิธีการโหดร้ายกับคุณแบบนี้ เพื่อให้ผมได้แต่งงานกับคนที่ผมรักที่สุด"

นุชฟังแล้วน้ำตาคลอด้วยความตื้นตันใจ นันทวดีก็น้ำตาคลอเช่นกันแต่คลอด้วยความเจ็บแค้นใจ

ไม่ว่าใครจะหว่านล้อมอย่างไรนันทวดีก็ยังคงดื้อแพ่ง จนนวลใจขอร้องว่า

"หนูนัน แม่ไม่เคยคิดร้ายกับหนู เชื่อแม่สักครั้งเถอะนะ"

"แกไม่ใช่แม่ฉัน ไม่ต้องมายุ่ง!" นันทวดีตวาดแว้ด

ความอดทนของนวลใจขาดผึงทันที เสียงดังสวนไปอย่างดุดันว่า

"งั้นเธอก็ออกไปเดี๋ยวนี้ อย่ามาทำลายงานมงคลของลูกสาวคนเดียวของฉัน" บรรยากาศเงียบกริบทันที นวลใจหันไปบอกสีดา "แขกโทร.แจ้งตำรวจเลยว่ามีคนแปลกหน้าเข้ามาก่อกวนในบ้าน  เอาดีวีดีให้ตำรวจเขาเป็นหลักฐานไปด้วย"

นั่นแหละ นันทวดีจึงยอมกลับ ไม่วายพูดทิ้งท้ายไว้อย่าง อาฆาตมาดร้ายว่า "ถ้าฉันไม่ตาย แกอย่าหวังว่าจะได้อยู่กันอย่างมีความสุขเลย"

วารีโยนแผ่นดีวีดีตามไปบอกให้เอากลับไปด้วยไม่อยากเก็บไว้ให้เป็นเสนียด  ส่วนนวลใจก็บอกให้หนึ่งตามไปดูให้แน่ใจว่านันทวดีกลับไปแล้วจริงๆ อย่าให้กลับเข้ามาในห้องนี้อีก

เมื่อหนึ่งตามออกไปดูแล้ว วารีบอกแขกเหรื่อในห้องว่า

"ขอโทษนะคะทุกคน มารผจญไปแล้ว  เริ่มพิธีกันต่อเลย"

พิธีหมั้นดำเนินต่อไป  ท่ามกลางความปลื้มปีติของผู้ใหญ่ และความสุขของหนุ่มสาวคู่หมั้น...

ooooooo

นันทวดีเอาดีวีดีกลับไปเปิดที่คอนโดฯริมน้ำ ดูเสร็จเธอแผดเสียงกรี๊ด...กรี๊ด  ด้วยความเจ็บใจสุดขีด ปารีโมตทิ้ง  คำรามแค้น

"ฉันจะรังควานพวกแกให้ถึงที่สุดเลย!"

สร้อยสอางค์และพวงสร้อยคอยฟังข่าวการไปลุยของนันทวดีอยู่ที่บ้านอย่างใจ จดจ่อ จนบ่ายๆจึงโทร.ไปถาม เป็นเวลาที่นันทวดีกลับมาถึงคอนโดฯแล้ว แม่กับยายถามถึงผลการไปอาละวาดของเธอว่าเล่นเอางานแตกไปเลยไหม นันท–วดีตอบอย่างเจ็บใจว่าตนหน้าแตกต่างหาก ตัดบทว่าขี้เกียจคุยแล้วตัดสายไปเลย ทำเอาทั้งแม่และยายงง

สร้อยสอางค์เล่าให้พวงสร้อยฟังว่า พวกวารีสมรู้ร่วมคิดกันแกล้งนันทวดี โดยพานัดดาไปสู่ขอนุชรีหมั้นกันเรียบร้อยไปแล้ว

"ต้องเป็นฝีมืออีคุณนายใจบาปนั่นแน่ๆ ฉันทนไม่ไหวแล้ว ฉันจะลุยไปด่ามันเอง" สร้อยสอางค์ลุกขึ้นขึงขัง แต่พอพวงสร้อยท้วงติงว่าให้ตั้งสติให้ดี คิดถึง 1 ล้านบาทของนัดดาเอาไว้ ย้ำเตือนว่า "กำขี้ดีกว่ากำตดนะโว้ย ตอนนี้นังนันมันก็ทำท่าจะเอาตัวไม่รอดแล้วนะ พูดไปสองไพเบี้ยนิ่งเสีย 1 ล้านนะมึง"

"จ้ะแม่"  สร้อยสอางค์เสียงอ่อนไปถนัดใจ  พวงสร้อยบ่นว่านึกว่าจะได้สินสอด 2 ล้าน ทำให้ตนเสียเวลาเปล่าๆ ไปบ่อนดีกว่า  ว่าแล้วสั่งสวาทให้เตรียมตัวออกเดินสายกัน

ooooooo

สารัตถ์ยังเทียวไปหานันทวดีเป็นประจำ จนวันนี้ กลับบ้านตอนเย็น  เจอรุจิราผู้เป็นแม่ถามว่าไปงานหมั้นนุชมาหรือ สารัตถ์ไม่รู้ข่าวนี้ เลยถูกรุจิราจับได้ว่า  ที่บอกว่าคบกับนุชนั้นโกหกทั้งเพ   คาดคั้นถามจนสารัตถ์ ยอมรับว่าตนยังคบและไปมาหาสู่กับนันทวดีอยู่

สวีผู้เป็นพ่อโกรธมากไล่สารัตถ์ออกจากบ้าน ปรามาสว่า

"เก็บข้าวของไปอยู่กับเมียเก่าแกเลย ดูซิ แกเหลือแต่ตัวมันจะเอาแกไหม"

สารัตถ์ฮึดขึ้นมาเดินออกจากบ้านไปเลย รุจิราพยายามหว่านล้อมลูกว่าพ่อพูดไปด้วยอารมณ์อย่าถือสาเลย แต่สารัตถ์ไม่ฟังเดินงุดๆไป  รุจิราเลยให้งามพิศตามไปห้ามส่วนตนจะขึ้นไปคุยกับสวี

งามพิศวิ่งตามไปเตือนสติสารัตถ์ให้ใจเย็นๆอย่าเพิ่งไปไหน เขาตอบอย่างมีอหังการว่า

"ผมมีศักดิ์ศรีพอพี่งาม พี่ก็ได้ยินคุณพ่อไล่ผมกับหู"

"จะมาศักดิ์ศรีอะไรกับพ่อตัวเองล่ะรัตถ์ อย่าถือทิฐินักเลยน่ะ ขึ้นไปขอโทษคุณลุงเดี๋ยวท่านก็หายโกรธ"

"ก็เข้าอีหรอบเดิมแหละครับ  สั่งห้ามคบกับคุณนันอยู่ดี ผมหมดเวลาเป็นลูกแหง่แล้วพี่งาม ถึงเวลาที่ผมจะต้องสร้างครอบครัวของผมเองซะที"  พูดแล้วขึ้นรถไปเลย  แม้งามพิศ จะพยายามรั้งไว้ก็ไร้ผล

เมื่อไปถึงคอนโดฯริมนํ้า สารัตถ์ถามนันทวดีว่าไปงานหมั้นของนุชหรือเปล่า เธอตีหน้าตายบอกว่าไม่รู้เรื่องไม่ ได้ไป สารัตถ์บอกว่าพ่อกับแม่รู้เรื่องของเราแล้ว พ่อไล่ตนออกจากบ้านเพราะท่านโกรธมาก เล่าแล้วพูดอย่างมุ่งมั่นว่า "ก็ดี ผมได้ย้ายมาอยู่กับคุณถาวรเลย"

นันทวดีฟังแล้วแทบช็อก ยิ่งเมื่อสารัตถ์บอกว่าจะได้ มาเริ่มต้นครอบครัวใหม่ด้วยกัน เธอก็แทบสติแตก มือไม้สั่นจนปิดไม่อยู่

ooooooo

พวงสร้อยสั่งสวาทให้ไปเดินสายกับตนที่บ่อน แต่พอดึกก็กลับมาเคาะประตูห้องสร้อยสอางค์ขอยืมเงินไปเล่นต่อ เพราะวันนี้ดวงไม่ดีเล่นเสียหมด

สร้อยสอางค์ไม่ให้ บอกแม่ว่าถ้าจำเป็นต้องเอาไปรักษาตัวเวลาเจ็บป่วยตนเต็มใจให้ แต่นี่เอาไปเข้าบ่อนตนเสียดายเงิน กว่าจะได้มาแต่ละบาทเหนื่อยแทบแย่ ตนไม่มีวันให้เด็ดขาด

พอขอเงินจากลูกสาวไม่ได้ พวงสร้อยก็ด่า "อีลูกเนรคุณ" แล้วคิดวางแผนหาเงินว่าจะไปเอาได้จากที่ไหนไปใช้คืนเขา สุดท้ายไปหานันทวดีที่คอนโดฯริมนํ้า

เป็นวันแรกที่สารัตถ์มาค้างที่คอนโดฯกับนันทวดี เขามีความสุขที่จะมาเริ่มครอบครัวใหม่กับเธอ ซึ่งตรงกันข้ามกับนันทวดีที่นึกไล่ในใจว่าเมื่อไรจะไปเสียที

สารัตถ์ถามเธอว่าวันนี้อยู่คอนโดฯรึเปล่า นันทวดีไม่ตอบย้อนว่าถามทำไมหรือ

"ผมจะไปขนเสื้อผ้าของใช้มาไว้ที่นี่ให้เสร็จเลย ไหนๆก็ลางานแล้ว"

ฟังแล้วนันทวดีเจ็บจี๊ดหงุดหงิดขึ้นมา ถามตัวเองว่า "มันจะมาเกาะฉันไม่ปล่อยเลยรึไง...ทำไงดีวะ...สารัตถ์เห็นเธอเงียบไปเลยถาม อีกว่า ว่าอย่างไร ตกลงอยู่คอนโดฯทั้งวันหรือเปล่า

เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้นทำให้นันทวดีรอดตัว สารัตถ์

ไปดูที่ตาแมวบอกเธอว่ายายมาหา

"ไม่ต้องให้เข้ามานะ คุณอยู่เฉยๆ เดี๋ยวฉันจัดการเอง" นันทวดีรีบห้าม เป่าลมพรวดออกมาอย่างหงุดหงิด

เมื่อพายายลงไปคุยที่สวนหย่อม ต่อว่ายายว่าทำไมไม่โทร.มาบอกก่อน พวงสร้อยบอกว่าคราวนี้ร้อนใจจริงๆไม่ อยากคุยทางโทรศัพท์ เลยถูกดักคอว่าจะมาขอเงินใช่ไหม

"ก็กะจะมาขอยืมแต่ถ้าเอ็งอยากให้เลยข้าก็ไม่ขัดศรัทธา" พวงสร้อยเสียงอ่อยหน้าจ๋อยๆ


นวลใจหัวเราะเบาๆส่ายหน้าถามว่า "เรานี่กะล่อนเหมือนใครเนี่ย"

ส่วน วารีชอบใจแก้ต่างแทนหลานว่าแบบนี้เขาไม่เรียกว่ากะล่อน แต่เรียกว่าทันคน โดยเฉพาะคนโกงอย่างพวกนั้นต้องเจอแบบนี้ ชมว่า "ทำได้ดีมากหลานย่า"

"ผม ทนเห็นเขามาหาเรื่อง มารังแกนุชต่อไปไม่ไหวแล้วล่ะครับ กลัวมันจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะช่วยได้มากน้อยแค่ไหนนะครับ" หนึ่งพูดอย่างไม่หายห่วงเพราะคู่กรณีที่ไม่ธรรมดาเลย

ตกเย็น เมื่อหนึ่งเล่าให้นุชกับสีดาฟังที่ร้านขนมหวาน สีดากระโดดตัวลอยชมว่า "ฮีโร่ที่สุดเลยพี่ชายแขก น่าจะกลับมาตั้งนานแล้ว" ส่วนนุชพึมพำว่าวันนี้ถ้าไม่ได้พี่หนึ่งมาช่วยตนคงแย่แน่ๆเลย

"พี่ว่าพวกนั้นคงไม่กล้าทำอะไรรุนแรงหรอก แค่แกล้งป่วนเท่านั้นล่ะ"

สี ดาแย้งว่าต่อไปก็ไม่แน่ แล้วชมหนึ่งอีกว่าแน่มากสกัดดาวรุ่งเสียอยู่หมัด เก่งที่สุดเลย นุชค้อนเพื่อนที่ทำตื่นเต้นเกินเหตุ พูดกับพี่ชายแหย่เพื่อนว่า "พี่หนึ่งขอแต่งงานไปเลยไป"

"อย่าทำเล่นไป แขกโทร.จองโรงแรมทันทีเลยนะ" สีดาตาโตเท่าไข่ห่าน

หนึ่งเห็นแล้วขำความทะเล้นของสีดา

ooooooo

เย็น วันเดียวกัน สารัตถ์เตรียมตัวจะออกข้างนอก ถูกงามพิศดักคอว่าจะไปไหน ไปหานันทวดีใช่ไหม สารัตถ์จำต้องยอมรับ ถูกงามพิศบ่นว่าแอบไปคบกับเขาอีกแล้วหรือ เมื่อสารัตถ์ขอร้องงามพิศว่าอย่าบอกคุณแม่

กับคุณพ่อ งามพิศก็มีข้อแม้ว่า

"งั้นรัตถ์ก็ต้องเชื่อพี่ วันนี้ห้ามไปไหนทั้งนั้น เดี๋ยวจะผิดสังเกต คุณป้าจับผิดเก่งจะตายไป"

เมื่อสารัตถ์ยอมเชื่อฟัง งามพิศบอกว่า "พี่ไม่อยากเห็นรัตถ์อมทุกข์ ไม่มีความสุขหรอก พี่ก็พลอยไม่สบายใจไปด้วย

พี่ไม่ใช่คนไม่รู้จักความรักอย่างที่รัตถ์ว่า เข้าใจใหม่เสียด้วย อย่างน้อยพี่ก็รักน้องชายพี่เป็น"

สารัตถ์เข้ากอดงามพิศไว้ "ขอบคุณมากครับ"

เวลา เดียวกัน นัดดากำลังขับรถจะไปร้านขนมหวานของนุช ก็ได้รับโทรศัพท์จากนันทวดีร้องไห้สะอึกสะอื้น พอชายหนุ่มถาม เธอพูดไปร้องไห้ไปอย่างน่าสงสารว่า

"ยกโทษให้นันด้วยนะคะ ขอให้คุณนัดกับนุชรักกันยืนยาวนะคะ นันคงไม่มีบุญได้อยู่ร่วมงานแล้ว" พูดเสร็จร้องไห้โฮ พูดต่อก่อนตัดสายว่า "ลาก่อนนะคะคุณนัด อโหสิให้นันด้วยนะคะ"

นัดดาตกใจอึ้งไปครู่หนึ่งจึงกดต่อสายใหม่   นันทวดีดูเบอร์ที่โทร.เข้าแล้วยิ้มพอใจ  เสียงนัดดาร้องถามมาอย่างตกใจว่า "คุณนัน...คุณนันอยู่ไหนครับ"

ไม่นานนัก นัดดาก็ไปถึงคอนโดฯริมแม่น้ำของนันทวดี เธอพาเขาขึ้นไปที่ห้อง นัดดาได้กลิ่นเหล้าถามว่าเธอดื่มด้วยหรือ นันทวดีลากเขาไปนั่งที่เตียง อ้อนน่าสงสารให้เขาดื่มเป็นเพื่อนด้วย ไม่อย่างนั้นตนจะกระโดดระเบียงลงไปเลย เธอเอาแก้วไปจ่อปากเขา รบเร้าดื่มให้หมดเลย

นัดดาจำต้องดื่มด้วยความเกรงใจ พอหมดแก้วนันทวดีก็ลุกไปรินแก้วใหม่มาอีก เมื่อเขาปฏิเสธ เธอก็ฟูมฟายว่าใครๆก็ไม่ต้องการตน ทุกคนปฏิเสธตนหมด ตนไม่อยากอยู่แล้ว พลางลุกเดินไปทางระเบียง

"ผมดื่มก็ได้ครับ" นัดดาคว้าแขนเธอไว้ ยอมดื่มอีกแก้วหนึ่ง นันทวดียิ้มกว้างดีใจ บอกเขาว่า

"ดีใจจังเลยนันมีเพื่อนดื่มแล้ว นันไปรินมาอีกแก้วนึงนะคะ ดื่มเลยค่ะ"

พอนัดดาดื่มไปอีกแก้ว นันทวดียิ้มพอใจกรีดกรายไปเข้าห้องน้ำ แง้มประตูแอบดูเขารอเวลา

ooooooo

พอเข้าห้องน้ำ นันทวดีโทรศัพท์ถึงสร้อยสอางค์

เล่าผลสำเร็จของตนให้ฟัง สองแม่ลูกพากันดีใจที่แผนครั้งนี้สำเร็จ นันทวดีถามแม่ว่าถ้าตนใส่ยาสมุนไพรมากเกินไปจะถึงตายไหม

"โอ๊ย...ไม่ หรอก แค่หลับเป็นตายเท่านั้นล่ะ" พูดแล้วตกใจถามว่า "อย่าบอกนะว่าเอ็งใส่หมดอีกแล้ว คราวนี้ข้าให้ไปเยอะกว่าคราวก่อนอีกนะ"

"นันจงใจใส่หมดแม่ กลัวพลาดอีก หลับไปเลยดีกว่า ผู้ชายอย่างคุณนัด รับผิดชอบอยู่แล้ว"

พอนันทวดีตัดสายแล้ว สร้อยสอางค์พูดกับตัวเองในกระจกเมื่อนึกถึงสัญญาที่ให้ไว้กับหนึ่งว่า

"ฉันไม่ได้ผิดสัญญานะคุณหนึ่ง นันมันยุ่งกับคุณนัด ไม่ได้ยุ่งวุ่นวายกับบ้านคุณซะหน่อย"

ส่วนนันทวดีออกจากห้องน้ำก็ไปนั่งที่เตียงมองนัดดาแล้วพูดกับตัวเองว่า

"นึกว่าจะแน่สักแค่ไหน" พูดพลางปลดกระดุมเสื้อเขา

"วิธีนี้ใช้ได้กับผู้ชายรับผิดชอบสูงอย่างคุณเท่านั้นล่ะ เราฮันนีมูนกันก่อนแล้วค่อยแต่งนะคะ" พูดแล้วหัวเราะชอบใจอยู่คนเดียว

ผ่าน ไปไม่นานนัก นัดดาค่อยๆรู้สึกตัวพบตัวเองไม่ได้ ใส่เสื้อ มองไปข้างๆเห็นนันทวดีนอนร้องไห้กระซิก...กระซิกอยู่ เขาตกใจถามว่าเกิดอะไรขึ้น นันทวดีบีบน้ำตาว่าเขาหักหาญน้ำใจตน

นัดดาตกใจ งง เดินตามนันทวดีที่ลุกเดินไปที่ระเบียง ต่อว่าต่อขานเขาร้องไห้สะอึกสะอื้น

"คุณ นัดจะให้นันพูดอะไรอีกคะ สมใจแล้วนี่ถ้าคุณแม่กับคุณยายนันรู้เรื่องเข้า คุณนัดจะเดือดร้อน รับรองพวกเขาไปร้องเรียนถึงกระทรวงแน่   ระวังจะมีผลต่อหน้าที่การงานของคุณนะคะ"

เมื่อนัดดานิ่งอึ้ง นันทวดีรุกถาม "คุณนัดจะแก้ปัญหายังไงก็รีบคิดเลยนะคะ นันไม่อยากเป็นตัวถ่วงคุณ" พูดแล้วหันไปยืนกอดอกมองไปนอกระเบียง ยิ้มสะใจกับแผนการที่สำเร็จสมใจนึก

บ่ายวันรุ่งขึ้น   นัดดามานั่งสีหน้าเป็นกังวลอยู่ ต่อหน้าพวงสร้อย สร้อยสอางค์ และนันทวดีที่เอาแต่ ร้องไห้เสียใจ

พวงสร้อยปั้นสีหน้าโกรธจัด พูดกับนัดดาว่าถึงนันทวดี จะเคยแต่งงานมาแล้วแต่เขาทำกับหลานตนแบบนี้ไม่ได้ ถ้าไม่รับผิดชอบก็จะฟ้องเจ้านายเขาถึงกระทรวงเลยทีเดียว สร้อยสอางค์ช่วยขู่ว่านอกจากประวัติจะด่างพร้อยแล้วยังจะได้ย้ายไปประจำต่างประเทศอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้

"ผมคุยกับอาใหญ่อาเล็กแล้ว" นัดดาฟังทั้งสองพูดแล้วตัดสินใจบอก นันทวดียิ้มทั้งน้ำตาถามว่าอาว่ายังไงบ้าง นัดดาตอบขรึมๆว่า "ท่านก็สุดแล้วแต่ผม"

สร้อยสอางค์และพวงสร้อยช่วยกันเร่งรัดขู่ๆว่าช้าไม่ได้ ไอ้ที่พลาดๆกันแบบนี้ติดลูกทุกราย  และถ้าฉุกละหุกนักก็หมั้นกันไว้ก่อนก็ได้ หมายจะมัดนัดดาให้อยู่หมัด

"เมื่อเช้าอาใหญ่ไปหาฤกษ์ให้ บอกว่าวันใกล้ๆที่ดีที่สุดก็คือวันที่ 18 นี้ครับ" นัดดาพูดหน้านิ่งๆ

สามแม่ลูกยายพากันดีใจมากรีบตกลงตามเขา พวงสร้อยสั่งสวาทให้จดไว้ด้วย สวาทขี้เกียจลุกไปหยิบกระดาษดินสอ บอกว่าไม่ต้องกลัวลืมหรอก มีคนช่วยจำเยอะ

"กูจะแทงหวย" พวงสร้อยถลึงตาใส่ สวาทจึงรีบลุกไปจดให้

นัดดานั่งหน้านิ่งเหมือนกังวลอะไรบางอย่างจนไม่รู้สึกยินดียินร้ายกับพวกบ้านนี้

ooooooo

ค่ำวันหนึ่งหลังจากนั้น สารัตถ์ซื้อเครื่องเพชรมาให้นันทวดีชุดใหญ่งามหรู สารัตถ์ถามว่าจะใส่ไปงานไหน นันทวดีไม่ยอมบอกแต่จุ๊บปากเป็นรางวัลแทนคำขอบคุณ

จนกระทั่งถึงเช้าวันงาน ทุกคนแต่งตัวกันในชุดที่สวยที่สุด สร้อยสอางค์แต่งตัวให้ลูกสาวที่ห้อง นันทวดีถามแม่ว่าเรียกค่าสินสอดไปเท่าไหร่ สร้อยสอางค์ทำยิ้มๆบอกว่านิดหน่อย จนนันทวดีคาดคั้นจึงยอมบอกว่า 5 ล้าน พอลูกสาวถามว่าจะให้ตนเท่าไร สร้อยสอางค์จำใจแบ่งให้หนึ่งล้าน

แม้จะไม่พอใจนักแต่ดีกว่าไม่ได้ นันทวดีย้ำกับแม่ว่านัดดาบอกว่าอย่าเชิญแขกมากนัก ถามแม่ว่าบอกยายแล้วหรือยัง สร้อยสอางค์บอกว่า บอกแล้ว

ที่โถงบ้าน พวงสร้อยกำลังต้อนรับแขกหน้าบานเป็นกระด้งอยู่ วิ่งวุ่นรับแขกเดี๋ยวขึ้นข้างบนเดี๋ยวลงมาจนน่าเวียนหัว ขึ้นลงเองแล้วบ่น "ขึ้นลงอยู่เนี่ย กูจะตายก่อนได้เงินสินสอดไหมวะ"

พวงสร้อยขึ้นไปเคาะประตูเรียกถามว่าเสร็จหรือยังแต่งมากี่ชั่วโมงแล้ว พอเห็นหลานสาวเท่านั้นพวงสร้อยชมว่า "สวยคุ้ม 5 ล้านเลยว่ะ"

นันทวดีเดินไปส่องกระจกสำรวจอีกครั้ง พูดกับตัวเองในกระจกอย่างสะใจว่า

"ฉันอยากให้เธอมาเห็นฉันวันนี้จังเลย นุชรี"

เมื่อพวงสร้อยลงมานั่งรอที่โถงบ้าน สวาทวิ่งเข้ามาบอกอย่างตื่นเต้นว่าเสียงขบวนขันหมากมาแล้ว ทุกคนตื่นเต้น พากันขยับเสื้อผ้าเผ้าผมให้เข้าที่นั่งเรียงหน้ากันเรียบร้อยราวกับตุ๊กตาเสียกบาล

ทันใดนั้น เสียงเคาะไม้ ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก ตามด้วยเสียงร้อง "บะหมี่เกี๊ยวแห้งหมูแดงมาแล้วครับ"

พวกแขกที่นั่งนิ่งเงียบกริบกันแต่แรกพากันขำพรืด พวงสร้อยขายหน้ามากหันไปด่าสวาทว่าฟังยังไงว่าเป็นขบวนขันหมาก ให้เอาไม้กวาดแยงหูซะดีไหม ตะโกนไล่คนที่ร้องขายเกี๊ยวไปว่าไปขายไกลๆเลยไม่มีใครกิน

ooooooo

ที่บ้านนัดดา มีการเตรียมการตั้งแต่เช้า นัดดาในชุดเจ้าบ่าวสำหรับงานเช้าเดินลงบันไดมาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ส่วนอาใหญ่กับอาเล็กนั่งดูหลานชายน้ำตาซึม จนเขาต้องปลอบใจว่าวันนี้วันดีร้องไห้ทำไมอาทั้งสองจึงเช็ดน้ำตานั่งทำตาปริบๆ

สายๆขบวนขันหมากก็เริ่มตั้งขบวนรอฤกษ์ พอได้ฤกษ์อาใหญ่ร้องบอกอย่างตื่นเต้น

"เอ๊า..ได้ฤกษ์แล้วจ้ะ"

ทันใดนั้นเสียงโห่รับกับเสียงปี่กลองดังสนุกสนานไปทั้งซอย ครึกครื้นจนนัดดา อาเล็ก อาใหญ่พากันยิ้มไปด้วย

ooooooo

นันทวดีแต่งตัวคอยจนเซ็งยังไม่เห็นขบวน

ขันหมากมา ทนไม่ได้ลุกพรวดถามแม่ว่านี่มันถึงฤกษ์แล้วทำไมขบวนขันหมากยังไม่มา สร้อยสอางค์ระแวงว่านัดดาจะเบี้ยว นันทวดีเชื่อว่าเขาไม่ใช่คนแบบนั้น พอโทร.เข้ามือถือปรากฏว่าปิดเครื่อง

สร้อยสอางค์คิดเข้าข้างตัวเองว่านัดดาอาจอยู่ในขบวนเสียงดังเลยไม่ได้ยิน พลางตะโกนสั่งสวาทให้ออกไปดูทีซิว่าขบวนขันหมากมาถึงไหนแล้ว

ขบวนขันหมากของนัดดามาถึงแล้วจริงๆ แต่ไม่ใช่บ้านนันทวดี หากแต่ไปบ้านนุชรี!

นุชในชุดสวยเตรียมตัวลงจากห้องนอน วารีพูดอย่างสะใจว่า

"ไม่รู้ป่านนี้แม่นั่นจะรู้ตัวรึยังนะว่าม่ายขันหมาก"

นวลใจกับนุชสบตากันอย่างไม่เห็นด้วยกับแผนการนี้

ของวารีนัก แต่ก็ไม่กล้าขัด ทั้งสองนึกสงสารเห็นใจนันทวดีอยู่เหมือนกัน

ปรากฏว่า ขบวนขันหมากนี้ต้องผ่านด่านประตูเงินประตูทองถึง 5-6 ด่าน จนนัดดาถามว่าทำไมประตูมันเยอะอย่างนี้

"ไม่ได้หรอกค่ะ มันเยอะตามความสวยของว่าที่เจ้าสาวค่ะพี่นัด" สีดาคึกคักกว่าใครเพื่อน ส่วนอาเล็กก็บอกหลานชายว่าวันนี้จ่ายไม่อั้น ประตูไหนไม่เปิดให้บอก เลยได้เสียงกรี๊ดชอบใจจากเพื่อนๆของนุชลั่นไปหมด

หนึ่งทำหน้าที่เก็บภาพอย่างถี่ยิบทุกขั้นตอน

ooooooo

นันทวดีทนไม่ไหวลงมาข้างล่าง เจอแขกมานั่งกันหน้าสลอนก็ถามเสียงแข็งว่ามาทำไมกันเต็มบ้านไปหมด พวงสร้อยรีบบอกว่าพวกเขามาเพราะรักเธอขอให้ใจเย็นๆ นันทวดีจึงเงียบไป

ทุกคนใจจดจ่อรอขบวนขันหมาก สร้อยสอางค์บ่นอย่างขัดใจว่าให้สวาทไปดูที่ถนนใหญ่ก็ไม่ได้เรื่องหายเข้ากลีบเมฆไปเลย

ทันใดนั้นสวาทก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาเหนื่อย

จนพูดไม่ออก นันทวดีร้อนใจเข้าไปเขย่าตัว ถามว่าเห็นขบวนแห่ไหม พวงสร้อยบอกว่ารอให้สวาทไปหายใจหายคอก่อน เดี๋ยวจะตายเสียก่อน พอเริ่มหายเหนื่อยสวาทบอกว่า "ไม่มีเลยหนูนัน ป้าเดินดูไปถึงถนนใหญ่ ไม่มีขบวนขันหมากซักขบวนเลย"

นันทวดีแทบช็อก คว้าโทรศัพท์โทร.ถึงนัดดาทันที แต่ปลายสายตอบมากลับเป็นเสียงของสีดา บอกว่านัดดาฝากโทรศัพท์ไว้ที่ตนเพราะตอนนี้กำลังให้ผู้ใหญ่มาสู่ขอนุชอยู่

สีดาพูดยั่วยวนกวนประสาทนันทวดีแล้วถามเย้ยๆว่ารอขันหมากอยู่รึเปล่า พูดอย่างรู้เรื่องดีว่า "ไม่รู้ว่าพี่นันเข้าใจอะไรผิดรึเปล่าคะ พี่นัดเขาบอกเหรอคะว่าจะไปสู่ขอพี่นัน ไอ้ฤกษ์ดีวันที่ 18 เขาหมายถึงเขากับนุชตะหากค่ะ" พูดแล้วชวนนันทวดีมาร่วมงานหมั้นด้วยก็ดี ยังมีเวลาเพราะเดี๋ยวเลี้ยงเพลก่อนถึงจะรับไหว้สวมแหวนแล้วก็หอมแก้มกัน

เห็นนันทวดีเงียบไป สีดาทิ้งท้ายว่า "ถ้าพี่นันไม่เชื่อเดี๋ยว

แขกจะส่งรูปไปให้ดู เอ๊ะหรือจะอัพโหลดเข้าเฟซบุ๊กดีล่ะคะ"

"อีบ้า!" นันทวดีด่าไปสุดเสียงแล้วกดตัดสายเลย จากนั้นคิดทบทวนถึงเหตุการณ์ในวันที่นัดดามาหาแม่กับยายที่บ้าน บอกฤกษ์งามยามดีที่จะจัดพิธีหมั้น ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บใจ

ทันใดนั้นเอง  มีเสียงเตือนว่ามีไฟล์รูปภาพส่งเข้ามือถือดังขึ้น นันทวดีกดดู เป็นภาพนัดดาในชุดเจ้าบ่าวหล่อจนน่าหลงอยู่ในขบวนขันหมากหน้าบ้านวารี เธอกรี๊ดออกมาสุดเสียงที่เสียรู้จนไม่เป็นท่าครั้งนี้

นันทวดีกลับเข้าไปที่ห้องโถงตะโกนไล่พวกที่มางานกลับไปให้หมดไม่มีงานหมั้นอะไรแล้ว พวงสร้อยกับสร้อยสอางค์ รุมกันด่าประจานนัดดาว่ามาเจาะไข่แดงหลานตนแล้วไม่รับผิดชอบ สร้อยสอางค์ยุลูกสาวให้ไปอาละวาดให้แหลกเลย ส่วนพวงสร้อยก็เรียกแขกที่มางานห้อมล้อมเข้ามาแล้วแฉโพยนัดดาแหลกลาญ

ไล่แขกแล้ว นันทวดีขับรถตะบึงบ่ายหน้าไปที่บ้านวารีด้วยสีหน้าเจ็บแค้นอย่างที่สุด

ooooooo

หมายจะไปอาละวาดให้งานหมั้นของนุชพังไปกับตา  แต่นันทวดีหารู้ไม่ว่าตัวเองกำลังเดินไปฆ่าตัวตายที่นั่น

เพราะว่า...ก่อนที่นัดดาจะไปหาเธอคืนนั้น เขาไปปรึกษากับนุช สีดา และหนึ่งที่ร้านขนมหวาน สีดากับหนึ่งมีความเห็นตรงกันว่าต้องทำอะไรบ้างแล้วเพราะเป็นฝ่ายตั้งรับมานาน  สีดา ตั้งข้อสังเกตว่านันทวดีต้องวางแผนเผด็จศึกนัดดาแน่ๆ ถึงได้นัดไปที่คอนโดฯแบบนี้

สีดากับหนึ่งร่วมมือกับนัดดาหาทางแก้เผ็ดนันทวดี แอบตามนัดดาไปที่คอนโดฯ เมื่อนันทวดีเอาไวน์ผสมยาสมุนไพรให้ดื่ม นัดดาก็แอบเทใส่ถุงให้สีดาเอาไปให้เพื่อนเภสัชตรวจหาสารที่ผสมในไวน์ ส่วนหนึ่งก็เข้าไปแอบในห้องถ่ายรูปไว้ ทุกขั้นตอนละเอียดยิบ

หลังจากนั้น  นัดดาทำเป็นหลับ  และเมื่อตื่นขึ้นมาก็เห็นนันทวดีนอนร้องไห้อยู่ข้างๆจนกระทั่งพากันไปเจรจากับแม่และยายของเธอ

เมื่อเรื่องทุกอย่างผ่านพ้นไปแล้ว นัดดาเอาแผ่นดีวีดีที่บันทึกภาพทั้งหมดไว้ไปเปิดให้วารี นวลใจ และอาใหญ่กับอาเล็กดู บรรดาผู้ใหญ่ต่างอึ้ง ทึ่ง กับเล่ห์กลมารยาสาไถยของนันทวดี ต่างคิดเครียดว่าจะแก้สถานการณ์ต่อไปอย่างไรดี

นันทวดีถามว่ายายไปเข้าบ่อนใช่ไหม คราวนี้เท่าไหร่ พอยายบอกว่าสามแสนเธอตกใจทำตาโต ยายกล่อมว่าเงินแค่นี้ คงไม่สะดุ้งสะเทือนหรอก

"ใช่ ไม่สะเทือน แต่มันไม่ควรจะเสีย"

"เอ็งอยากเห็นยายถูกมันทุบหัวตายก็เอา ใจดำเหมือนแม่เอ็งไม่มีผิด...เมื่อลูกหลานไม่รักไม่ห่วงก็ไม่รู้จะอยู่ไปทำไมแล้ว ให้มันตีให้ตายไปเลย" พูดแล้วทำเดินคอตกไป

สุดท้ายนันทวดีทนไม่ได้ เรียกยายไว้แต่ยํ้าว่านี่เป็นสามแสนสุดท้ายที่จะช่วยยาย ถ้ายังเข้าบ่อนอีกก็อย่าหวังเลยว่าจะได้แม้แต่บาทเดียว

"ไม่แล้ว ยายเข็ดแล้วล่ะ" พูดพลางกุมมือหลานสาวไว้

"มีแกคนเดียวที่รักยายจริง ไม่มีแกยายก็ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครแล้ว" พูดเสร็จก็ยกมือนันทวดีขึ้นแนบแก้มอย่างแสนรัก

นันทวดีดึงมือออกอย่างหงุดหงิดแล้วสะบัดพรืดไปเลย พอพ้นสายตานันทวดี  พวงสร้อยก็มองจิก พึมพำอย่างหมั่นไส้ แต่สีหน้าหมายมั่นปั้นมือว่า

"เที่ยวนี้ล่ะ กูจะเอาคืนทั้งต้นทั้งดอกเลยมึง!"

ooooooo

สวียังไม่หายโกรธ บอกรุจิราว่าให้เก็บเสื้อผ้า ของสารัตถ์ไปกองไว้หน้าบ้านเผื่อมาจะได้เอาไปเลยไม่ต้องให้เข้าบ้าน   คำสั่งของสวีทำให้รุจิราเครียด กลุ้มใจมาก

ตกเย็นเมื่อสารัตถ์กลับมาเอาเสื้อผ้าเจองามพิศ เธอสงสารน้องจนร้องไห้ เตือนว่าให้หมั่นมาง้อคุณพ่อบ้าง สารัตถ์

ปลอบว่าห้ามร้องไห้ ตนไปมีครอบครัวมีความสุขไม่ต้องร้องไห้ แล้วเอ่ยลา

รุจิราถามมาจากในบ้านว่า "ใจคอจะไม่ลาฉันเลยหรือ" งามพิศเลยบอกสารัตถ์ให้ไปลาคุณแม่ก่อน รุจิราถามว่ามีที่อยู่หรือ พอรู้ว่าไปอยู่คอนโดฯของนันทวดีจึงเอากุญแจบ้านให้ บอกว่าเป็นบ้านที่ซื้อเตรียมไว้ให้งามพิศเป็นสมบัติติดตัว แต่ให้สารัตถ์เอาไปก่อนแล้วค่อยหาซื้อใหม่ให้งามพิศ

เมื่อสารัตถ์ไม่เอาถูกแม่ติติงว่า "อยากโดนค่อนแคะว่าเกาะผู้หญิงกินรึไง เอาไปเผื่อไว้ไม่ได้ใช้ก็เอามาคืน" กอปรกับงามพิศบอกให้รับไว้ เขาจึงขอบคุณเข้าไปสวมกอดแม่ เอ่ยอย่างรู้สึกผิดว่า

"ผมขอโทษครับที่ทำให้พ่อกับแม่ต้องผิดหวัง"

"มันคงเป็นเวรเป็นกรรมของแกเองนั่นแหละ แม่ก็ได้ แต่ภาวนาว่าแกจะคิดถูก เปลี่ยนผู้หญิงคนนั้นแล้วก็มีครอบครัวที่มีความสุขอย่างที่แกหวังเอาไว้" พูดแล้วเร่งให้รีบไปเสียก่อนที่พ่อจะกลับมา

แต่พอขนของไปถึงหน้าคอนโดฯ สารัตถ์กองของไว้ หน้าห้องกดกริ่งเรียกรอฟังเสียง ปรากฏว่าข้างในเงียบกริบ จนพนักงานเข้ามาขอโทษบอกว่าติดลูกค้าอยู่เลยมาบอกช้าไป

สารัตถ์ถามงงๆว่ามีอะไรหรือ พนักงานแจ้งว่านันทวดีไม่อยู่ไปต่างประเทศ เขายืนมึนถามว่าประเทศไหนจะกลับเมื่อไหร่ พนักงานบอกว่านันทวดีไม่ได้บอกไว้

"เหรอครับ...ขอบคุณครับ..." สารัตถ์มึนไปหมด เพราะเมื่อเช้านันทวดีไม่ได้แพร่งพรายอะไรเลย

ooooooo

หลังงานหมั้นแล้ว นัดดากับนุชไปช็อปปิ้งกันตามลำพังประสาคนรัก นัดดาบ่นว่าน่าจะหมั้นเช้า แต่งเย็นเลยจะได้ไม่ต้องมาเดินกันอยู่อย่างนี้ นุชตีเขาเขินๆ แล้วพากันหัวเราะอย่างมีความสุข

ส่วนพวกผู้ใหญ่ก็วางแผนจัดงานแต่งกัน ตกลงกันว่างานเช้าต้องอนุรักษ์ความเป็นไทยไว้ให้มากที่สุด ส่วนงานกลางคืนปล่อยหนุ่มสาวจัดงานกันตามใจชอบบ้าง เดี๋ยวจะกลายเป็นไปคิดแทนเขาเสียหมด

รุจิราส่งเสียงเข้ามาอย่างไม่พอใจนัก "แล้วงานแต่งจะเชิญดิฉันไหมคะ หรือว่าจะงุบงิบแอบจัดกันโดยไม่บอกกล่าวกันอีก"

นวลใจรีบขอโทษ รุจิราโบ้ยให้ไปขอโทษญาติผู้ใหญ่ ของเธอเองดีกว่า วารีพูดอย่างเร่าร้อนว่า

"คุณหญิงมาก็ดีแล้วค่ะ จะได้เล่าความจริงทั้งหมดให้ฟัง" พูดแล้วลุกขึ้นบอกอาเล็ก อาใหญ่ และนวลใจว่า "ทุกคนประชุมกันต่อไปเถอะ...เชิญทางนี้ค่ะคุณหญิง"

รุจิราเดินเชิดๆตามวารีไป

ooooooo