กุหลาบไร้หนาม
ตอนที่ 14
กลับจากไปเลี้ยงอาหารสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าแล้ว ค่ำนี้ที่โต๊ะอาหารบ้านวารีจึงคุยกันถึงเรื่องนี้ วารีถามนุชว่า เด็กๆชอบทานขนมของเราไหม
"หมดเกลี้ยงเลยค่ะ" นุชตอบเสียงใสอย่างดีใจ
"เหรอจ๊ะ แบบนี้ต้องเอาไปบริจาคบ่อยๆ" วารีตั้งใจจะทำต่อไป
ระหว่าง นั้น นันทวดีแต่งตัวเปรี้ยวแบบออกเที่ยวกลางคืน เดินลงมาจากชั้นบน แกล้งโฉบเข้ามาทางโต๊ะอาหาร ที่จริงทุกคนรู้แต่ก็ไม่มีใครมอง ต่างนั่งคุยกันต่อเหมือนนันทวดีเป็นอากาศธาตุอยู่ตรงนั้น
นวลใจเห็นนุชตักแต่ผักใส่จาน เลยตักหมูให้ พูดกับลูกอย่างห่วงใยเอ็นดูว่า
"ทานเนื้อหมูมั่งสิลูก เดี๋ยวก็ขาดโปรตีนหรอก ไม่ต้องกลัวอ้วนเลยนะ แม่ว่าเราน่ะผอมเกินไปด้วยซ้ำ"
"หน้าเรามันสวยอยู่แล้ว จะอ้วนจะผอมก็สวย" วารีปลื้มหลานสาวคนเดียว
นันท วดียังยืนอยู่ตรงนั้น พอฟังวารีชมหลานสาวก็เบ้ปากอย่างหมั่นไส้ หันหลังเดินฉับๆออกไปเลย ขนาดนั้นแล้วก็ยังไม่มีใครแยแส ทานข้าวกันไปคุยกันไป ราวกับบ้านนี้มีอยู่กันแค่ 3 คนเท่านั้น
ooooooo
เช้านี้ ขณะที่สารัตถ์กำลังแต่งตัวเตรียมจะไป
ทำงาน รุจิราก็ถือหนังสือพิมพ์เข้ามาถามอย่างตื่นเต้นว่า
"รัตถ์ เห็นข่าวรึยังลูก"
"ข่าวอะไรครับ" พูดพลางชายหนุ่มขยับเสื้อให้เข้าที่
"ก็ข่าวทำบุญเมื่อวานไงลูก" พูดพลางกางหนังสือพิมพ์ เข้าไปให้ดู "ลงรูปคู่เรากับหนูนุชหราเลยนะ...ดูซิ หล่อสวย สมกันจริงจริ๊ง"
สา รัตถ์ก้มมองหนังสือพิมพ์ด้วยสีหน้าไม่สบายใจนัก เป็นรูปที่เขาถือตะกร้าขนมให้นุชหยิบแจกเด็กๆ ซ้ำยังบรรยายใต้ภาพอย่างแสบสันว่า สารัตถ์หนีบนุชอดีตคู่หมั้นเก่าไปทำบุญ สงสัยงานนี้จะมีลมพัดหวนเสียแล้ว อ่านแล้วสารัตถ์ยิ่งหน้าขรึมลงไปอีก
ส่วน ที่บ้านนัดดา ชายหนุ่มกำลังแต่งตัวจะไปทำงาน อาเล็กกับอาใหญ่ถือหนังสือพิมพ์เข้ามาท่าทางตื่นเต้นแปลกใจ กางหนังสือพิมพ์ฉบับเดียวกับที่รุจิราเอาไปให้สารัตถ์ดู อาเล็กถามหลานชายว่า
"ว่าไงตาเล็ก นี่มันอะไรกัน"
"เขาไปทำบุญกันธรรมดาครับ"
"ทำไมนักข่าวเขียนแซวยังงี้ล่ะ มันจะมีมูลไหม" อาใหญ่
ถามอย่างไม่สบายใจ พอนัดดาบอกว่าตนก็ไม่รู้เหมือนกัน อาเล็กก็คาดคั้นเร่งรัดอย่างร้อนใจว่า
"ไม่รู้ไม่ได้นะนัด หนูนุชเหมาะสมกับเราทุกด้าน จะยอมให้ใครมาคว้าไปง่ายๆแบบนี้ไม่ได้นะลูก"
"คราวนี้อาใหญ่เห็นด้วยกับอาเล็กนะนัด เราจะทำเป็นทองไม่รู้ร้อนแบบนี้ไม่ได้แล้วนะ"
"เรื่อง แบบนี้บังคับใจกันไม่ได้หรอกครับ ผมมันมาทีหลัง เขารักกันมากมาก่อน มันก็ต้องขึ้นอยู่กับนุชเขาล่ะครับ" นัดดาตอบอย่างเจียมตัว แต่ที่จริงแอบกังวลใจอยู่เหมือนกัน
ส่วนอาเล็กกับอาใหญ่ฟังหลานชายพูดแล้วก็มองหน้ากันด้วยความรู้สึกเสียดายนุช
ooooooo
สายวันเดียวกัน นุชฝากร้านไว้กับพนักงานเพราะตนต้องไปดูประกาศผลสอบการเข้าศึกษาระดับปริญ- ญาโท โดยมีสีดามารับที่ร้าน
พอเดินออกมาด้วยกัน สีดาถามนุชว่า เห็นข่าวเธอกับสารัตถ์หรือยัง นุชทำหน้าหงุดหงิดทันที บอกเพื่อนรักว่าเลิกพูดเรื่องนี้เถอะ
"ไม่ ได้หรอกนุช เรื่องนี้ต้องเคลียร์ ขืนปล่อยทิ้งไว้รอยร้าวจะกว้างขึ้น...กว้างขึ้น สุดท้ายแผ่นดินจะถล่มเอานะแก" สีดาคว้าแขนนุชให้หยุดพูดกันจริงจัง นุชเลยจ้องหน้าเพื่อนพูดจริงจังบ้างว่า
"เรื่องแบบนี้มันห้ามกันได้ เหรอแขก ฉันก็เคยเจอถล่มมาแล้ว รู้ตัวที่ไหน รอดตายมาได้ก็บุญแล้ว" พูดแล้วเดินหน้าเซ็งไป สีดาไม่ยอมก้าวพรวดไปขวางหน้าจับมือย้ำชัดๆว่า
"เพราะ ฉะนั้น แกต้องรีบประสานรอยร้าว กระชับความสัมพันธ์ให้แน่นหนาด้วยการไปสัมมนาที่เขาใหญ่พร้อมกับพี่นัด" นุชถามว่านัดดาจะไปสัมมนาตนจะไปเกะกะเขาทำไม สีดาลอยหน้าบอกว่า "ก็ไปเป็นเพื่อนฉันไงล่ะ งานนี้ไฟต์บังคับ แกต้องไปกับฉัน อาใหญ่ อาเล็ก กดเปิดไฟเขียวให้เอง ถ้าเธอยังไม่ยอมไปอีก ฉันจะฟ้องคุณย่าเธอ รับรองเจอใบสั่งแน่ ยังไงงานนี้แกก็ต้องไป"
สีดาทั้งหว่านล้อมทั้ง ข่มขู่ทั้งเคี่ยวเข็ญเสร็จแล้วยักคิ้วแผล็บๆทำหน้ากวนใส่เพื่อน พอเห็นนุชเฉยก็เอามือจับหัวนุชกดให้พยักหน้า นุชทั้งขำทั้งฉุนผลักมือเพื่อนออกอย่างหมั่นไส้
"ว่าง่ายๆโตเร็วๆ ไปดูผลสอบกันเถอะเพื่อนรัก" สีดาโมเมว่านุชรับคำแล้ว จูงมือเพื่อนรักเดินไปอย่างมีความสุขมาก
ooooooo
เป็นความบังเอิญที่นันทวดีขับรถไปช็อปปิ้งผ่านไปเห็นรถของสารัตถ์เปิดไฟกะพริบจอดอยู่ข้างทาง
ที แรกเธอก็ขับผ่านไปแล้วมองทางกระจกส่องหลัง เห็นสารัตถ์เดินออกมาจากร้านใกล้ๆแถวนั้น เธอเลยกลับรถไปจอดจ่อท้ายรถเขาลงไปด้อมๆมองๆที่รถ
สารัตถ์เห็นนันท วดีก็ดีใจรีบไปหาถามว่ามาได้ยังไง นันทวดีไม่ตอบแต่ถามหน้านิ่งๆว่ารถเป็นอะไร สารัตถ์ตอบพอเป็นพิธีว่ามีปัญหาเรื่องระบบไฟ แล้วรีบถามอย่างใจจดจ่อว่าเธอเป็นห่วงตนหรือถึงได้จอดรถลงมาดู
"เปล๊ า...นันขับรถเสียจังหวะรถเกือบชน ตั้งใจจะลงมาด่า" เธอลอยหน้าตอบทำเป็นไม่สนใจ สารัตถ์ไม่เชื่อพูดเองว่าเธอเป็นห่วงเขามากกว่า ขอบคุณที่ยังห่วงใยกันอยู่ นันทวดีเหยียดปากพูดประชดว่า "ระบบไฟคุณคงรวนเหมือนรถนั่นแหละ ไปหาหมอเช็กประสาทซะมั่งนะ" พูดเสร็จค้อนใส่แล้วกลับไปที่รถ
"ขอบคุณมากนะครับ" สารัตถ์ตะโกนตามไปอย่าง
ชื่น อกชื่นใจแล้วยืนโบกมือบ๊ายบายให้ขณะเธอขับรถผ่านไป ทั้งที่อยู่ในรถนันทวดียังอดที่จะเหยียดปากใส่ไม่ได้แต่ก็อดไม่ได้เหมือนกัน ที่จะมองผ่านกระจกส่องหลังดูสารัตถ์ที่ยังยืนยิ้มแย้มบ๊ายบายอยู่ เห็นแล้วก็อดยิ้มขำๆไม่ได้
ooooooo
เมื่อเช้า นุชถูกสีดาเคี่ยวเข็ญแกมบังคับให้ไปเที่ยวเขาใหญ่ พอตกกลางคืนมาช่วยแม่กับย่าแพ็กขนมก็ถูกทั้งแม่ทั้งย่าเคี่ยวเข็ญให้ไป เที่ยวเขาใหญ่อีก นุชเลยพูดขำๆว่า
"ดูคุณย่ากับคุณแม่อยากให้นุชไปเขาใหญ่กับคุณนัดดามากเลยนะคะ"
นันทวดีเพิ่งกลับมาเดินผ่านได้ยินพอดี เลยหยุดฟังอย่างสนใจ ได้ยินนวลใจบอกลูกสาวว่า
"ยังมาทำเป็นพูดดีอีก ภาพข่าวออกมายังงั้น คุณใหญ่กับคุณเล็กจะคิดยังไงก็ไม่รู้ แม่ยังไม่กล้าโทร.ไปหาเลย"
"จะ ว่าไปมีข่าวแบบนี้ออกไปเรามีแต่เสียนะ พูดกันไปพูดกันมาเดี๋ยวจะกลายเป็นว่ายัยนุชเป็นมือที่สามแย่งสามีพี่สาวซะ อีก" วารีบ่นๆอย่างกังวล
"นุชจะไปแย่งอะไรกับพี่นันได้คะ เขาสวยมีเสน่ห์ดึงดูดขนาดนั้น ผู้ชายคนไหนเห็นก็ชอบทุกราย"
นันทวดียิ้มออกมาอย่างมั่นใจตัวเอง พึมพำหยันๆว่า "ตาถึงเหมือนกันนี่แก" แต่แล้วก็หุบยิ้มเมื่อเสียงนวลใจพูดขึ้นว่า
"แม่ ไม่เห็นด้วยกับนุชนะ แม่จะเปรียบเทียบอะไรให้ นุชฟัง คนชอบคิดว่าดอกกุหลาบที่ไม่มีหนามแหลมคมเป็นพันธุ์ ที่สวย มีค่ามีราคา แต่จริงๆไม่ใช่ มันเป็นดอกกุหลาบที่ไม่สมบูรณ์ เกิดในสภาพแวดล้อมที่ไม่ดี ไม่ได้รับการดูแลรดน้ำใส่ปุ๋ยที่เพียงพอ มันถึงได้ไม่มีหนาม"
นุชแพ็กขนมไปฟังแม่ไปอย่างสนใจ ส่วนนวลใจวางมือจากแพ็กขนมเอาไปวางที่ตักลูกพูดอย่างภูมิใจว่า
"ลูกสาว ของแม่ตะหาก คือกุหลาบที่สมบูรณ์สวยงาม มีหนามแหลมไว้ปกป้องตัวเอง ไม่ใช่ใครต่อใครจะมาแย่งไปชื่นชมได้ง่ายๆตามใจชอบ ถ้าอยากได้ก็ต้องระวังและทะนุถนอมอย่างดี"
นันทวดีรู้สึกเหมือนถูกจงใจว่าทั้งๆที่ไม่มีใครตั้งใจเลย ทนไม่ไหวทะลุกลางปล้องขึ้นว่า
"ระวังจะสวยมากจนแห้งตายคาต้น ไม่มีใครเอานะคะคุณแม่ขา"
วารี พูดลอยๆขึ้นทันทีเช่นกันว่า "เสียงนกแสกที่ไหนมาแหกปากร้องเนี่ย เอ๊ะ หรือว่าเสียงสัมภเวสีมาขอส่วนบุญ พรุ่งนี้ฉันจะได้ทำบุญไปให้จะได้ไปอยู่ที่ชอบๆเสียที"
วารีหยุดรอว่า จะมีเสียงนกแสกหรือสัมภเวสีตอบโต้หรือไม่ ปรากฏว่าเงียบเพราะเจ้าตัวมัวแต่โกรธจนปากคอสั่นคิดคำเถียงไม่ทัน เลยเดินกระแทกเท้าปึงปังขึ้นไป
นุชมองหน้าย่าอย่างไม่สบายใจ แต่นวลใจไม่สนใจ ลูบผมลูกพูดอย่างภูมิใจว่า
"จำไว้นะนุช เรามีคุณค่าในตัวเองอยู่แล้ว รักษามันเอาไว้ให้ได้ อย่าคิดทำอะไรที่ลดคุณค่าของตัวเองเด็ดขาด"
"ค่ะคุณแม่" นุชรับคำนวลใจด้วยความรู้สึกสบายใจและรู้สึกดีๆกับตัวเองมากขึ้น
ooooooo
ฝ่าย รุจิรา หลังจากดูข่าวจากหนังสือพิมพ์แล้วก็คอยลุ้นให้สารัตถ์รุกนุชต่อ เมื่อลูกชายกลับจากทำงานก็ถามว่าได้โทร.ไปคุยกับนุชแล้วหรือยัง พอสารัตถ์ บอกว่ายังเพราะไม่รู้จะคุยอะไร ก็โวยวายเบาๆว่า
"ตายจริง เริ่มต้นได้ดีอยู่แล้วเชียว ทานข้าวเสร็จแล้วโทร.ไปหาน้องเขาเลยนะ เล่าว่ารถเสียไปก็ได้ ต้องให้แม่บอกซะทุกเรื่องเลยเรานี่"
พอดี โทรศัพท์มือถือของสารัตถ์ดังขึ้น รุจิรามองขวับ เห็นสารัตถ์ยกดูเบอร์โทร.เข้าแล้วยิ้มดีใจ งามพิศเห็นสารัตถ์เลี่ยงไปคุยที่ห้องนอนสงสัยว่าเป็นสายของนุชหรือเปล่าก็ ไม่รู้ รุจิราเองก็สงสัยว่าระริกระรี้ขนาดนี้ลองตามขึ้นไปแอบฟังดูซิ
งามพิศย่องตามขึ้นไปเอาหูแนบประตูแอบฟัง บ่นอย่างหงุดหงิดที่สารัตถ์เปิดทีวีเสียงดังมาก
แต่ ภายในห้องนั้น สารัตถ์ขึ้นไปนอนเอกเขนกอยู่บนเตียงคุยโทรศัพท์อย่างมีความสุข เพราะเป็นสายจากนันทวดี โทร.มาทำทีถามไถ่เรื่องรถเสียว่าเรียบร้อยไหม
สารัตถ์ดีใจมากคิดว่าเธอเป็นห่วง แต่ที่แท้เธอต้องการโทร.มาอ้อนเขาให้ช่วยขับรถพาไปเขาใหญ่
ooooooo
วัน ต่อมา นันทวดีไปหาสร้อยสอางค์ที่บ้านเล่าเรื่องจะไปเที่ยวเขาใหญ่ให้ฟัง ถูกแม่ลากขึ้นไปทำท่าลึกลับ พอเข้าห้องนอนก็ปิดประตูแล้วไปหยิบซองยาพลาสติกซองหนึ่งมาให้ ทำเสียงกระซิบกระซาบบอกว่า ให้เอาติดตัวไปด้วยเผื่อต้องใช้ พอนันทวดีถามว่าอะไร สร้อยสอางค์ทำเสียงตื่นเต้นว่า
"ยาวิเศษ" แล้วรีบย้ำกับลูกสาวว่าอย่ากินเข้าไปเองล่ะ ให้เอาไปให้ว่าที่ลูกเขยกิน นันทวดียิ่งสงสัยถามว่ากินแล้วจะเป็นยังไง สร้อยสอางค์พูดขำๆว่า "ก็...มึนๆ ขาดสตินิดหน่อย คึกคักดึ๋งดั๋ง ฮิๆ เอ็งจะได้รวบหัวรวบหางกินได้ตามสะดวกไงล่ะ"
"แม่ไปเอามาจากไหน"
"เอามาจากไหนเอ็งไม่ต้องสนใจหรอก ถามว่าได้ผลไหมดีกว่า...ร้อยเปอร์เซ็นต์ ตัวอย่างก็พ่อเอ็งไงล่ะ แม่อิ่มอร่อยเลยล่ะ ฮ่าๆๆ"
นันทวดีหยิบซองยาขึ้นดู ยิ้มอุ่นใจที่มีตัวช่วยเด็ดๆที่แม่ทำสำเร็จมาแล้ว
ooooooo
รี สอร์ตที่เขาใหญ่...อากาศเย็น ทิวทัศน์สวยงามร่มรื่นเย็นตา นุชกับนัดดาพากันปั่นจักรยานชมวิวไปตามหุบเขาแนวป่าอันร่มรื่น ขี่ตีคู่กันบ้างแซงกันบ้างอย่างสนุกสนานประสาหนุ่มสาว
เมื่อถึงมุม สวยของรีสอร์ต เห็นสีดานั่งเล่นบีบีอยู่ นุชชวนให้มาชื่นชมธรรมชาติกันบ้าง สีดาเลยแกล้งเอามือถือถ่ายนุชกับนัดดาไว้ บอกว่าจะเอาไปอวดเพื่อนว่านุชมากับใคร
นุชห้ามเพื่อนรักว่าอย่า ตนเข็ดแล้ว นัดดาเลยชวนกลับที่พักกันเถอะ ตนจะเอาจักรยานไปคืนก่อน ว่าแล้วก็ปั่นจักรยานไปกับนุช ตีคู่กันไปคุยกันไป สีดามองตามแล้วพึมพำอย่างสมใจ
"ต้องยังงี้สิ..."
ครู่ใหญ่ ขณะที่นัดดา นุช และสีดาเดินกลับที่พักนั้น สีดาบ่นว่าน่าเสียดายที่ห้องพักยังเหลือ รู้อย่างนี้ชวนอาเล็ก กับอาใหญ่มาด้วยก็ดี นัดดาติงว่าน่าเกลียดเพราะตนมีสิทธิ์ แค่สองห้องเอง
ห้อง ที่สีดาว่าว่างนั้นเป็นห้องของรุ่นพี่นัดดาที่ญาติยกเลิกไม่มาพักผ่อน พอดีรุ่นพี่คนนั้นร้องทักพวกนัดดาว่ามาพอดี บอกนัดดาว่ามีเพื่อนมาหา พลางเบี่ยงตัวให้เห็นนันทวดีที่ยืนอยู่ข้างหลังคู่กับสารัตถ์
บรรยากาศกร่อยทันที สีดากระซิบกับนุชว่า "มารผจญจริงๆเลย"
พอ เจอกันเท่านั้น บรรยากาศก็เขม็งเกลียวท่ามกลางรอยยิ้มที่ปั้นใส่กัน สีดาพูดแขวะสารัตถ์ว่าพานันทวดีมาระลึกความหลังหรือ ส่วนนันทวดีก็ถามประชดนัดดาว่าพานุชมาฮันนีมูนล่วงหน้าหรือ นุชรีบบอกว่าเปล่าเรามากันหลายคน นันทวดีผสมโรงไปว่า "คำตอบเดียวกันจ้ะ" พูดแล้วมองไปทางสีดาจิกนิดๆ
แล้วนันทวดีก็วกเข้าเรื่อง อ้างว่ารุ่นพี่นัดดาบอกว่า
มีห้องพักเหลือชวนให้มาพักด้วยกัน พูดแล้วขอไปดูห้อง
รุ่น พี่คนนั้นไม่รู้อีโหน่อีเหน่รีบพาไปดูห้อง ในขณะที่พวกนัดดาพากันอึ้งพูดไม่ออก อึดใจหนึ่งสีดากระซิบบอกนุชว่า "เชื่อแขกไหม มันต้องอยู่แน่ๆเลย"
ooooooo
นันทวดีพักที่นี่ จริงๆ เธอออกมาบอกสารัตถ์ว่าตนจะพักที่นี่ ส่วนสารัตถ์ให้ไปพักกับเพื่อนตามเดิม สารัตถ์ไม่พอใจถามว่าทำไมทิ้งกันอย่างนี้ ย้ำว่า "นันพักที่นี่พี่ก็ต้องพักที่นี่ด้วย" พูดแล้วเหล่ไปทางนัดดาทำนองว่าไม่ไว้ใจเขา
ปัญหาจึงมีว่าแล้วจะพัก กันอย่างไร นันทวดีกีดกันเต็มที่ถามสารัตถ์ว่าจะพักห้องเดียวกับตนได้ยังไงน่าเกลียดตาย เลย สีดาเลยเสนอว่าให้สารัตถ์พักกับนัดดาก็แล้วกัน อยู่กันเยอะๆสนุกดี
อยู่ ต่อหน้าทุกคนที่ข้างนอก ทั้งสารัตถ์และนัดดาต่างเงียบ แต่พอเข้าห้องพักแบ่งที่นอนกัน สารัตถ์ขอนอนที่โซฟา พูดอย่างไม่อ้อมค้อมว่า ที่ตนจำเป็นต้องมาพักที่นี่เพราะไม่ไว้ใจ นัดดาถามว่าไม่ไว้ใจใครหรือ
"ทั้ง ผู้หญิงทั้งผู้ชาย" สารัตถ์ตอบมองหน้านัดดาให้รู้ ว่าหมายถึงตัวเขา นัดดายิ้มใจเย็นตอบขอบคุณ เพราะสารัตถ์ มาพักด้วยแบบนี้ตนก็สบายใจขึ้นเยอะ พูดแล้วเดินออกจากห้อง สารัตถ์มองตามพูดอย่างหมั่นไส้ว่า "โธ่ คิดจะจับปลาสองมือ นึกว่าฉันอ่านแกไม่ออกเหรอ!"
ooooooo
นุชอยู่ห้องเดียวกับสีดา ส่วนนันทวดีอยู่คนเดียวในห้องติดกัน
สี ดาเข้าไปทิ้งตัวนอนเขลงที่เตียงบอกนุชว่าแบบนี้ค่อยสบายใจหน่อย เพราะสารัตถ์อยู่กับนัดดารับรองนัดดาปลอดภัยไม่โดนจับปล้ำแน่ ไม่อย่างนั้นอาจถูกนันทวดีใช้ ไม้ตายเดิมๆที่เคยแย่งสารัตถ์ไปจากนุชฉกนัดดาไปแน่ๆ
"ถ้าพี่นัดจะเป็นเหมือนพี่รัตถ์ ฉันก็คงหมดความศรัทธาในตัวผู้ชายแล้วล่ะ" นุชพูดปลงๆ
"อย่า เพิ่งถอดใจสิเพื่อน ฉันมั่นใจในตัวพี่นัดว่าจะไม่ทำให้เธอผิดหวัง แต่ก็กลัวพลาดท่ามารยาอีจิ้งจอกข้างห้องอยู่ เหมือนกัน" พูดแล้วสีดาลุกเดินไปที่กำแพงห้องติดกับนันทวดี นุชถามว่าจะทำอะไร สีดาบอกว่า "ยั่วประสาทคน" ว่าแล้วตะโกนใส่กำแพง "โอ๊ย...มีความสุขจริงจริ๊ง เพื่อนรายล้อมเต็มไปหมดเลย ใครนอนคนเดียวเหงาแย่เลยเนอะ"
นันทวดีกำลังนั่งหัวเสียอยู่ที่หน้า โต๊ะเครื่องแป้งที่เสียแผนเพราะถูกสารัตถ์มาเป็นก้างขวางคอ แว่วเสียงสีดาตะโกนข้ามกำแพงมา ก็ด่าพึมพำ "อีบ้า สาระแนไม่เข้าเรื่อง" แล้วหยิบเครื่องสำอางออกมาวางเจอซองยาที่สร้อยสอางค์ให้ไว้ หยิบขึ้นมาดู บ่นเซ็งๆ "จะได้ใช้ไหมล่ะเนี่ย"
ooooooo
หัวค่ำ มีจัดงานพบปะสังสรรค์กันที่ลานกว้าง ที่ได้รับความสนใจที่สุดคือเตาปิ้งบาร์บีคิวทั้งสีทั้งกลิ่นหอมดึงดูดหนุ่ม สาวให้สนใจ บ้างก็จับกลุ่มทานอาหารบ้างคุยกันไปดริ๊งก์กันไป
นันทวดี ทำตัวเด่นในงาน ส่วนนุชไปหลบๆอยู่จนสีดาไปลากมาเข้ากลุ่มเพื่อกันท่านันทวดีที่พยายามจี๋จ๋า กับนัดดา ลากนุชเข้าไปหานัดดาแล้วถามว่างานมีอะไรอีกหรือเปล่า หรือว่าอิ่มแล้วแยกย้ายกันห้องใครห้องมันเลย
พอดีรุ่นพี่ประกาศขัดจังหวะความอร่อยแจ้งกิจกรรมว่า
"พรุ่ง นี้เช้ากิจกรรมเราจะเริ่มแต่ 8 โมงเช้า พนักงานเข้าร่วมสัมมนา ส่วนญาติพี่น้องนอนต่อได้ตามอัธยาศัย" เสียงเฮของญาติพี่น้องขัดจังหวะขึ้น จากนั้นฟังประกาศต่อ "หลังจากทานข้าวกลางวันแล้ว เราจะมีเกมให้ร่วมสนุกกัน ญาติพี่น้องอยากร่วมสนุกก็เชิญได้เลยนะครับ ทีมไหนได้คะแนนรวมสูงสุดมีรางวัลเงินสดให้ 1 หมื่นบาท และปิดงานคืนพรุ่งนี้กับปาร์ตี้
คาวบอยไนต์ พิเศษสุดสำหรับคาวเกิร์ลที่โดดเด่นที่สุดในงาน มีรางวัลเซอร์ไพรส์ให้ แต่งตัวให้สุดๆไปเลยนะครับ ผมรบกวนเวลาเท่านี้นะครับ"
ทุกคนปรบมือ คุยกันจ้อกแจ้กจอแจกับงานที่จะมีพรุ่งนี้ แค่คิดก็สนุกกันแล้ว นันทวดีปรบมือเช่นกัน แต่จิกตามองนุชอย่างท้าทายว่าพรุ่งนี้ได้รู้กันว่าใครจะแน่กว่า
พอก ลับเข้าห้องพัก สีดาบ่นว่ามาบอกเอาตอนนี้ใครจะเตรียมชุดทัน นุชตอบสบายๆว่า มีอะไรก็แต่งอย่างนั้นก็แล้วกัน ไม่ได้ขึ้นเวทีประกวดซักหน่อย
"ไม่ ได้นะนุช เห็นสายตาที่มันมองเธอไหม ใครได้ รางวัลฉันไม่แคร์ แต่ต้องไม่ใช่มัน" สีดาแค้นแทนนุช นุชพูดอย่างยอมแพ้ว่า นันทวดีทั้งสวยทั้งเซ็กซี่ขนาดนั้น ผู้ชายทั้งงานต้องลงคะแนนให้อยู่แล้ว แต่สีดากลับเห็นว่า "เซ็กซี่สู้มันไม่ได้ ก็ต้องหาอย่างอื่นสู้กับมัน ไม่ได้จริงๆก็แต่งตลกแข่งมันไปเลย"
"เธอแต่งไปคนเดียวเถอะ" นุชตอบขำๆแล้วเลี่ยงไปเข้าห้องน้ำ แต่สีดายังคิดหนัก เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วถามตัวเองว่าจะทำยังไงดี?
ooooooo
บ่ายวันรุ่งขึ้นอันเป็นเวลาเล่นเกม ทุกคนแต่งตัวทะมัดทะแมง รุ่นพี่ที่เป็นคนจัดงานขึ้นประกาศรายชื่อและคู่ที่เข้าแข่งขัน
พอประกาศออกมา กลายเป็นนัดดาได้คู่กับนันทวดี และนุชได้คู่กับสารัตถ์ ประกาศเสร็จก็แจกเสื้อทีม
หลังจัดทีมแล้ว ที่มุมลับตา นันทวดีไปขอบคุณรุ่นพี่ คนนั้นทำหน้าซื่อตาใสบอกว่า
"ขอบคุณมากนะคะพี่ตั้ม นันอยากเห็นคุณรัตถ์กับนุชเขาคืนดีกันได้ นันจะได้หมดห่วง"
"ถ้ากิจกรรมของพี่มีส่วนช่วยได้พี่ก็เต็มใจครับ" แล้วชมว่า "คุณนันเป็นคนมีน้ำใจขนาดนี้ ข่าวไปลงเสียๆหายๆยังงั้นได้ยังไง"
"นันเป็นคนทำบุญกับใครไม่ขึ้นหรอกค่ะ" นันทวดีตีหน้าเศร้าก่อนเดินกลับไปที่กลุ่ม
เกม การแข่งขันมีทั้งหาลูกศรที่ซ่อนอยู่ตามที่ต่างๆการจับคู่มัดแขนติดกันผูก ลูกโป่งที่ขาฝ่ายชายแล้วตะลุมบอนแข่งกันเหยียบลูกโป่งของอีกฝ่าย นัดดาใจอ่อนยอมให้นุชเหยียบลูกโป่งแตก นุชรู้ใจเขายิ้มให้อย่างขอบคุณ ในขณะที่นันทวดีมองอย่างเจ็บใจที่เกมนี้นุชชนะ
ในเกมที่จับคู่คาบกู ลิโกะคนละข้างตรงกลางมีกำไลคล้องอยู่ ต้องประคองกันไปถึงจุดหมาย หักกูลิโกะเทกำไลลงจานแล้ววิ่งกลับมาทำแบบนั้นอีก เกมนี้เองนันทวดีแกล้งทำกูลิโกะหักหน้าทิ่มไปจูบนัดดาเข้าจังๆทำเอาสีดาตกใจ กับความใจกล้าหน้าด้านของนันทวดี
เสร็จการแข่งขัน ปรากฏว่าคู่ของนุชชนะ พากันไปฟังประกาศและมอบรางวัลที่หน้าสระว่ายน้ำ ทุกคนแสดงความยินดีกับคู่ของนุช มีแต่นันทวดีเท่านั้นที่เบ้ปากอย่างหมั่นไส้ ไม่ใช่เพราะอยากได้เงินรางวัล แต่เพราะเจ็บใจที่เอาชนะนุชไม่ได้
มอบรางวัลแล้ว รุ่นพี่ประกาศผ่านโทรโข่งว่า
"วัน นี้สนุกมาก ขอบคุณทุกคนมากนะครับ เดี๋ยวค่ำๆเจอกัน ขอย้ำ สาวๆแต่งตัวให้แนวที่สุด เพราะเรามีรางวัลพิเศษให้สุดยอดคาวเกิร์ลของคืนนี้ด้วยนะครับ"
เสียงสาวๆปรบมือกันกิ๊วก๊าว นันทวดียิ้มอย่างมั่นใจ มองไปทางนุชประมาณว่าเกมนี้ฉันจะไม่แพ้เธอแน่!
ooooooo
เมื่อ สารัตถ์กับนัดดากลับเข้าห้องพัก สารัตถ์ทนเขม่นนัดดาไม่ไหว พูดกับเขาว่า วันนี้เขาทำเหมือนจับปลาสองมือ นัดดาสวนไปอย่างนุ่มนวลว่า "น่าจะเป็นผมพูดกับคุณมากกว่า"
สารัตถ์เสียงขุ่นทันทีว่าตนจับปลาสองมือตรงไหน นัดดาบอกเขาว่าทำอะไรน่าจะรู้อยู่แก่ใจดี แล้วเลี่ยงไปเข้าห้องน้ำ สารัตถ์ก้าวไปขวางอย่างไม่ยอมเลิก ท้าว่าให้มาเคลียร์กันอย่างลูกผู้ชายเลยดีกว่า เมื่อนัดดาตกลง สารัตถ์เริ่มด้วยอารมณ์ขุ่นมัวว่า
"ถึงผมกับคุณนันจะหย่ากันแล้ว แต่ผมก็ยังรักเขาอยู่"
"ดีครับ แล้วกับนุชล่ะครับ"
"ผมทำไปตามที่แม่สั่ง"
"ไม่ได้กั๊กไว้สำรองหรอกเหรอครับ" นัดดายิ้มอย่างไม่เชื่อ "เพราะท่าทางพ่อกับแม่คุณคงไม่ยอมรับคุณนันเป็นสะใภ้อีกแล้ว"
ถูกพูดแทงใจดำเข้า สารัตถ์ก็ฟิวส์ขาดกระชากคอเสื้อนัดดาเข้าไปกัดฟันตะคอกถาม
"ใครกันแน่ที่มันหวังจับทั้งพี่ทั้งน้อง กลางวันจีบน้องกลางคืนเปิดประตูให้พี่เข้าบ้าน ทำไมฉันจะดูไม่ออกว่าแกคิดอะไรอยู่ กะกินฟรีเมียฉันล่ะสิ"
นัดดาผลักสารัตถ์ออกไป ยืดอกพูดอย่างผ่าเผยว่า
"คุณพูดขึ้นมาก็ดี ช่วยไปบอกอดีตภรรยาคุณด้วยนะครับ ว่าผมไม่ใช่พวกเห็นแก่กิน ที่ใครมาป้อนอะไรถึงปากแล้วจะต้องกินเสียทุกอย่าง ผมไม่ชอบของฟรี ผมเป็นคนเลือกกินแต่ของดีๆครับ"
สารัตถ์ทนไม่ไหวชกหน้านัดดาเต็มหมัด แต่นัดดาระวังตัวอยู่แล้วหลบพ้นโดนแค่ปลายคางเล็กน้อยพอเจ็บๆคันๆเท่านั้น สารัตถ์ชี้หน้าปรามว่า นี่ถือว่าเป็นการเตือนที่พูดจาล่วงเกินนันทวดี
นัดดายิ้มเยือกเย็น พูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบว่า
"นี่หรือครับวิธีแก้ปัญหาที่คนมีการศึกษาเขาทำกัน อย่าทำนิสัยแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นนะครับ มันจะเสียชื่อถึงพ่อคุณ"
นัดดาจะเดินออกจากห้อง ถูกสารัตถ์ด่าตามหลังว่า
"โธ่ ไอ้ปอดแหก โดนหมัดเดียวก็วิ่งหนีหางจุกตูด แกมันก็ดีแต่ปากล่ะวะ"
นัดดาหยุดกึก ค่อยๆหันมาจ้องหน้าสารัตถ์ ยังคงพูดด้วยสีหน้ายิ้มๆว่า
"แน่นอนครับ เพราะผมร่ำเรียนมาเพื่อเป็นนักการทูต เราต้องเจรจาเพื่อปรับความเข้าใจก่อน ถ้าคิดแต่จะใช้กำลังแก้ปัญหาอย่างคุณ จะเสียเวลาเรียนทำไมตั้ง 6-7 ปี ไม่ต้องมีการศึกษาเลยก็คิดแก้ปัญหาเท่ากับคุณได้"
ถูกด่านิ่มๆ อย่างเจ็บแสบแบบนักการทูตเข้า สารัตถ์ ยิ่งโมโหจ้องนัดดาตาเขียว แต่นัดดาก็ยังคงเดินหน้านิ่งออกจากห้องไป ปล่อยให้สารัตถ์บ้าดีเดือดอยู่ตรงนั้น
ooooooo
เย็นนี้จะมีประกวดคาวบอยคาวเกิร์ลกันแล้ว สีดาไปหาซื้อเสื้อผ้าให้นุชแล้วรีบกลับมาจับนุชแต่งตัว พลางเล่าว่าไปเจอนันทวดีที่เอาต์เลตเห็นเข้าร้านโน้น ออกร้านนี้ ตนหลบเกือบตาย นุชบอกว่าช่างเขาเถอะ แต่สีดาไม่ยอม
"ช่างไม่ได้ แขกเดาทางมันออก อย่างมันน่ะต้องออกแนววับๆแวมๆ ล่อตะเข้อยู่แล้ว ส่วนแกน่ะต้องเป็นคาวเกิร์ลสไตล์สวยหวานบ้านไร่ดูคลาสสิก แล้วฉันก็หาเสื้อผ้าให้แกมาจนได้"
ค่ำแล้ว บรรดาคาวบอยคาวเกิร์ลต่างตื่นเต้นที่จะได้ดูและได้โชว์กัน
เมื่อได้เวลา สีดาในชุดคาวเกิร์ลแนวทอมบอยดูทะมัด–ทะแมงน่ารักก็จูงมือนุช ในสไตล์สาวบ้านไร่กระโปรงบานหวานแหววเดินเข้ามาในงาน
พอสองสาวปรากฏตัวทุกสายตาก็มองตะลึงในความน่ารักของทั้งคู่ แต่ไม่มีใครคาดคิด จู่ๆนันทวดีในชุดเน้นเซ็กซี่ก็แซงเข้ามาแล้วเบียดขึ้นไป เรียกเสียงฮือฮากิ๊วก๊าวจาก พวกหนุ่มๆกันลั่น แม้แต่สปอตไลต์ก็ส่องไปที่เธอคนเดียว สารัตถ์รีบเข้าไปควงนันทวดีแสดงความเป็นเจ้าของทันที
สีดาหมั่นไส้มากถามว่านี่มันคาวเกิร์ลหรือโคโยตี้กันแน่ แล้วลากนุชจะพากลับไปถกเสื้อโชว์สะดือกันเลย
"บ้าเหรอแขก นุชไม่ทำหรอก คุณแม่สอนว่าอย่าทำอะไรลดค่าตัวเอง"
"จ้า...แม่เลอค่าอมตะ" สีดาแกล้งประชด เพราะจริงๆ แล้วก็แค่พูดเอามันเท่านั้นเอง
นัดดาเห็นนุชมาก็จะเดินเข้าไปทัก แต่เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นก่อน
เป็นสายจากอาเล็กโทร.มาเช็กผลงาน ถามละเอียดยิบโดยเฉพาะความใกล้ชิดสนิทสนมระหว่างนัดดากับนุช นัดดาเล่าเขินๆว่า
"ก็ดีครับ มีเวลาอยู่ใกล้ชิดกันมากขึ้น ได้นั่งคุยกัน ได้ถีบจักรยานเล่นด้วยกันน่ะครับ"
พอวางสายจากนัดดา อาเล็กก็เล่าเป็นปี่เป็นขลุ่ยอย่างออกรส จนอาใหญ่เบรกว่าน้อยๆหน่อย ส่วนวารีบอกว่าให้เล่ามาเลยตนชอบฟัง
"ได้ฟังแบบนี้ก็สบายใจ เราตัดสินใจได้ถูกนะคะคุณแม่" นวลใจยิ้มปลื้ม
แล้วบรรดาผู้ใหญ่ก็คุยกันถึงอนาคต วางแผนจะจับทั้งคู่แต่งงานกัน อาใหญ่ใจร้อนอยากให้แต่งกันพรุ่งนี้เลยยิ่งดี วารีแสดงท่าทีว่า
"ดิฉันเองก็จับตามองคุณนัดดามาระยะนึงแล้ว ก็ถือว่าพอใจถึงขั้นชอบมาก"
"งั้นเราจับคลุมถุงชนซะเลยดีไหมคะ" อาเล็กเสนอ
"อย่าเลยค่ะ ฉันไม่อยากพลาดอีก เมื่อผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายเอ็นดูเด็กทั้งคู่ก็จบแล้วล่ะ รอแต่ให้เด็กเขาตกลงกันได้เอง แล้วมาบอกเราดีกว่าค่ะ" นวลใจเสนอ อาใหญ่เห็นด้วย แต่
อาเล็กไม่แล้วใจเสนออีกว่า
"แต่เราช่วยกระตุ้นด้วยก็ดีนะคะ ฉันกังวลเรื่องคู่หมั้นเก่าเขาน่ะค่ะ ตานัดเองก็ดูไม่ค่อยสบายใจอยู่เหมือนกัน"
"ไม่ใช่แค่นั้นหรอก แม่นันทวดีหลานฉันก็ใช่ย่อย ดูปลื้มๆคุณนัดอยู่ นี่ก็ไม่รู้หายหัวไปไหนไม่เห็นมาสองวันแล้ว เฮ้อ...อย่าบอกนะว่าตามไปเขาใหญ่กะเขาด้วย" วารีพูดอย่างเหนื่อยใจ
ooooooo
ที่มุมหนึ่งในงาน นันทวดีคอยหาโอกาส เมื่อนัดดาอยู่ห่างเพื่อนฝูงก็รีบเอาเครื่องดื่มไปให้ พอเขา บอกว่าของตนยังไม่หมด เธอก็คะยั้นคะยอให้เปลี่ยนเสีย อ้อนว่าตนเอามาให้แล้วอย่าให้เสียน้ำใจเลย
จู่ๆก็มีมือหนึ่งมารับไปแทน สารัตถ์นั่นเอง เขาเอาแก้วเครื่องดื่มไปจากมือนันทวดี จ้องหน้านัดดาอย่างเอาเรื่อง แล้วบอกนันทวดีว่า "เขาไม่ดื่มผมดื่มเอง" แล้วดื่มอั้กๆ จนหมดแก้ว
นันทวดีตะลึงอึ้งตกใจจนกลืนน้ำลายฝืดคอ
ครู่หนึ่งเธอแอบโทรศัพท์ไปหาสร้อยสอางค์ พอเล่าให้ฟังสร้อยสอางค์ถามว่าสารัตถ์ดื่มเข้าไปเยอะไหม พอนันทวดีบอกว่าหมดแก้วเลยแม่ สร้อยสอางค์อุทานลั่น
"ตายละมึง! แล้วเอ็งผสมยาลงไปแรงรึเปล่า...หมดซอง! คืนนี้มันคึกทั้งคืนแน่ เอ็งอยู่ห่างๆผัวเก่าเอ็งไว้เลยนะ นังนัน เอ๊ะ...แล้วมันนอนกับใคร"
"นอนกับคุณนัดดาน่ะสิแม่"
"ซวยละมึง! งั้นอัดดริ๊งก์ให้ผัวเก่าเอ็งไปเยอะๆ ให้เมาหลับไปเลย เดี๋ยวไอ้รูปหล่อของข้าจะซวย...เออๆ เฮ้ยเดี๋ยว มีการ์ดเชิญแต่งงานเพื่อนเอ็งส่งมาที่บ้านแน่ะ ฮัลโหล...อีนี่จะรีบไปไหน"
สร้อยสอางค์บ่นงึมงำเพราะปลายสายวางไปแล้ว
ooooooo
