กุหลาบไร้หนาม

พูดกวนประสาทนุชว่าจะไปหานัดดา แต่ที่แท้นันทวดีไปหานวลใจพากันไปธนาคารเพื่อโอนเงินจำนวน 10 ล้านบาทจากมรดก 30 ล้านให้ก่อน โดยนวลใจตัดสินใจใช้เงินส่วนตัวโอนให้

รุจิรา กับวารียังคุยกันอยู่ พอเห็นนันทวดีมารับนวลใจไป รุจิราก็พูดอย่างขัดใจว่า นวลใจไม่น่าใจอ่อนเสียรู้เลย วารีเชื่อว่านวลใจคงตัดรำคาญมากกว่า ขืนไม่ให้ก็คงมาตอแยไม่เลิก

"มิน่าล่ะ ถึงริจะสะสมเครื่องเพชรเหมือนดิฉัน" รุจิราลำดับเรื่องได้ ครั้นวารีถามว่าเขาพูดอย่างนั้นหรือ เมื่อรุจิรายืนยัน วารีเห็นว่าก็ยังดีกว่าเอาเงินไปผลาญเสียหมด

ส่วนที่ร้านขนมหวาน เปิดร้านวันแรกก็ขายดิบขายดีจน พนักงานที่จ้างมาชงเครื่องดื่มมือเป็นระวิง นุชอาสาเข้าไปช่วย พนักงานบอกว่าเหลือโกโก้ปั่นอีกแก้วเดียว นุชเข้าไปแทนที่ แต่ต้องกางตำราชงตามสูตรที่เรียนมา

"เอสเพรสโซเย็น แก้วนึงครับ"  เสียงนัดดาดังขึ้น  นุชเผลอยิ้มออกมาแต่มองหาก็ไม่เห็นเลยยิ้มค้าง สีดาเข้ามาแหย่ว่า ยิ้มหวานให้ตนหรือ นุชที่ยังงงๆอยู่บอกว่าเปล่า สีดาเย้าอีกว่า นึกว่าได้ยินเสียงใครรึเปล่านะ  นุชเลยตัดบทถามว่า  "จะเอาเอสเพรสโซเย็นใช่ไหม"

"ครับ" เสียงเดิมตอบออกมาอีก

ที่แท้ นัดดามาแอบอยู่หน้าเคาน์เตอร์ พอเห็นนุชงง เขาเลยโผล่ขึ้นมายื่นกล่องกระจกใส่ตุ๊กตาแมวกวักให้ แสดงความยินดีในวันเปิดร้านด้วย แต่นุชกลับตีหน้านิ่งไม่ยิ้มไม่ตอบ หันกลับไปบอกพนักงานให้มาช่วยชงแทนทีตนจะไปเข้าห้องน้ำ นัดดาเลยยืนเหวอ

นัดดาหันไปต่อว่าสีดาที่ยุให้หยอกนุชแบบนี้เลยเจอดีอย่างที่เห็น ทั้งคู่เลยเถียงกัน สีดาแก้ตัวว่า

"ใคร จะไปคิดว่ามันจะเป็นยังงี้ล่ะ เห็นพี่นัดส่งเมสเสจมานุชมันยังเป็นปลื้ม ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่เลย คนรักกันก็ต้องกุ๊กกิ๊กใส่กันยังงี้แหละผู้หญิงถึงใจอ่อน แขกทำผิดตรงไหนหรือ"

"แขกไม่ผิดหรอก พี่ตะหากผิดที่เชื่อเรา คบเด็กสร้างบ้านแท้ๆเลย  ไอ้เราก็นึกว่ารู้ใจเพื่อนจริง"  พูดแล้วยัดกล่องของขวัญใส่มือสีดาให้รับผิดชอบให้ด้วย แล้วเลี่ยงไปนั่งเซ็งๆ

"อ้าว...กลายเป็นความผิดของเราไปซะงั้น" สีดาบ่นแหยๆ

ooooooo

พอได้เงิน นวลใจเสนอให้ฝากเข้าธนาคารไว้สัก 5-6 ล้าน หรือไม่ก็ฝากบัญชีประจำไว้สักส่วนหนึ่ง นันทวดีไม่ต้องการทั้งสองอย่าง เข้าบัญชีและซื้อสมุดเช็คเสร็จก็ลานวลใจกลับทันที ทิ้งให้นวลใจนั่งหนักใจอยู่ที่ธนาคาร

เมื่อกลับบ้าน นวลใจถูกวารีพูดประชดว่า ทำไมไม่ ประเคนให้ไปทั้ง 30 ล้านเลยล่ะ นวลใจฝืนยิ้มไม่พูดเรื่องนี้แต่เข้าไปช่วยวารีติดโบที่ถุงขนม วารีอดไม่ได้ว่านี่คงกลับไปถลุงเงินกันแล้ว ครั้นนวลใจตอบสั้นๆว่า "คงไม่หรอกค่ะคุณแม่" วารีสวนไปด้วยอารมณ์ประชดประชันว่า

"ไม่เหลือมากกว่า ฉันขอทำนายไว้เลยนะ พวกไม่เคยมีเงินอย่างแม่นั่น ไม่เกินเดือนก็ใช้หมด เงินที่มันได้มาง่ายๆ ไม่ใช่มาจากน้ำพักน้ำแรงแลกมา ถ้าไม่มีสติยั้งคิดยั้งทำดีๆ ไม่มีทางเก็บอยู่หรอก"

บ่นแล้วเห็นนวลใจไม่เถียง วารีถามว่าถ้านันทวดีมาตื๊อ ขอเพิ่มอีกจะทำยังไง นวลใจบอกรอให้ถึงวันนั้นก่อน ถูกวารีดักคอว่าแล้วค่อยโอนให้เขาอีกใช่ไหม นวลใจตอบอย่างอึดอัดใจว่า

"ยังไงก็คงไม่มากไปกว่า 20 ล้าน ส่วนของเขาหรอกค่ะ คุณแม่" นวลใจตอบทั้งที่ตัวเองก็ไม่สบายใจ แต่ก็คิดว่าตนทำดีที่สุดแล้ว

ooooooo

นันทวดีโฉบรถมาแถวหน้าร้านขนมหวาน เห็นนัดดานั่งอยู่ในร้านก็มองอย่างหมายมาด พอดีสีดาเอาขนมมาเสิร์ฟลูกค้าเหลือบเห็นเข้า นันทวดีเลยเคลื่อนรถออกไป สีดานึกสังหรณ์ใจว่านันทวดีจะมาก่อกวนอะไรอีก

แต่ตอนนี้ยัง เพราะนันทวดีตรงดิ่งไปที่ร้านจิวเวลรี่ นัดอนงควดีไปรับเช็คค่าจี้นพเก้าแล้วดูเครื่องเพชรด้วยกันอย่างเพลิดเพลิน อันโน้นก็สวย อันนี้ก็เก๋ ส่วนราคาทุกอย่างที่พนักงานบอกมาต่างก็พูดเหมือนกันว่า "ถูกมาก" "เหมือนได้เปล่า" อวดรวยข่มกันไปมา แต่ก็ไม่ซื้อสักที จนพนักงานเสนอว่าจะโทร.คุยกับนายให้ ถ้าลด 40 เปอร์เซ็นต์พอสนไหม

อนงควดีร้องทันทีว่าถูกเหมือนได้เปล่าและถ้าเบื่อเอาไปขายก็ยังได้กำไร พลางก็ลุ้นให้นันทวดีเลือกไปให้ครบเซตเลย แต่พอพนักงานรวบรวมตัวเลขแล้วยื่นเครื่องคิดเลขให้ดู อนงควดีก็อุทานตื่นเต้น

"ไม่แพงเลยนะนัน เอางี้ ถ้าเธอบาย ฉันเอาเอง" อนงควดี ปั่นอารมณ์เพื่อน นันทวดีสนใจขึ้นมาแต่รอต่อรองกับเจ้าของร้านก่อน จากนั้นก็พากันลองแหวนต่อ

ooooooo

ตกเย็นใกล้จะปิดร้านขนมหวาน นุชเริ่มนั่งเช็กยอดขนมเทียบกับรายรับวันนี้ สีดาทำหน้าที่แม่สื่อแม่ชัก เต็มที่พยายามดันนัดดาให้เข้าไปช่วย นุชเห็นเข้าเลยบอกให้นัดดาไปเช็กตู้ที่ไกลออกไป สีดารีบอาสาว่า ตู้นั้นตนเช็กเอง ให้นัดดาเช็กตู้ใกล้ๆนุชนี่แหละ

ระหว่างนั้นมีสายเข้ามือถือของนัดดา เขาหยิบขึ้นมา ดูเบอร์แล้วกดตัดสายทิ้ง อึดใจเดียวก็มีเสียงเรียกจากโทรศัพท์ ของนุช ปลายสายคือนันทวดีนั่นเอง นัดดามองลุ้นๆเงี่ยหูฟังอย่างสงสัย

นันทวดีถามนุชว่านัดดาอยู่ที่ร้านใช่ไหมแล้วขอสายคุยด้วย นุชจึงส่งโทรศัพท์ให้นัดดาแล้วลุกเดินเลี่ยงไป

นันทวดีโทร.มาบอกนัดดาว่าเย็นนี้ตนเข้าไปเรียนทำอาหารไม่ได้ให้ช่วยบอกคุณอา ด้วย พูดแค่นั้นแล้วกดตัดสาย อนงควดีเดินเกร่เข้ามาทำทีถามว่าคุยกับสามีหรือ นันทวดีตอบขำๆว่าอาจจะใช่

"ตอบแปลกๆ" อนงควดีพูดไปอย่างนั้นเองแล้วชวนให้ ลองเสื้อชุดใหม่ลุ้นว่าชุดนี้เหมาะกับเธอมาก  แล้วลากนันทวดี เข้าห้องลองไปทันที

ooooooo

สีดาเห็นท่าทีหมางเมินของนุชที่มีต่อนัดดาแล้วไม่สบายใจ คุยกันตรงๆถามว่าจะยอมเสียผู้ชายดีๆอย่างนัดดาไปหรือ ขอโอกาสให้นัดดาได้พิสูจน์ตัวเองได้ไหม

"นุชไม่อยากมาเสียเวลา เสียสมอง เสียใจกับเรื่องพวกนี้อีกแล้ว ชีวิตเรายังคิดทำประโยชน์อย่างอื่นได้อีกตั้งเยอะ"

คุยอยู่เป็นนาน นุชก็ยังมีท่าทีอย่างเดิม สีดาเลยถามว่าจะไม่ให้โอกาสนัดดาใช่ไหม นุชนิ่งไปแต่พอเพื่อนรักรบเร้ามากเข้า นุชตอบเสียงแข็งขึ้นว่า

"พี่นัดเป็นพี่ชายของเธอที่เรารู้สึกสนิทใจด้วย เป็นแค่นี้เราว่าสบายใจที่สุดแล้ว ต่อไปเราจะไม่คุยเรื่องนี้กันอีกแล้วนะ" พูดแล้วนุชเดินกลับเข้าไปในร้าน โดยไม่รู้ว่านัดดาแอบฟังอยู่ตั้งแต่ต้นแล้ว

จนได้เวลาปิดร้าน นัดดาช่วยปิดร้านพลางพูดขออนุญาตมาช่วยอย่างนี้ทุกวันได้ไหม นุชย้อนถามโดยไม่สบตาว่าเพื่ออะไร

"บางครั้งเราก็ทำอะไรโดยไม่ได้หวังสิ่งตอบแทนนะครับ แค่มีความสุขที่ได้ทำก็พอแล้ว"

"ถ้าไม่เบื่อก็ตามใจค่ะ" นุชตอบเรียบๆแล้วเดินนำกลับไปตามซอย นัดดายิ้มดีใจ เดินตามทิ้งระยะห่างเล็กน้อย

ทั้งคนเดินนำและคนเดินตามต่างแอบอมยิ้มกับระยะห่างในวันนี้ แต่แค่นี้ก็สุขใจแล้ว

ooooooo

นันทวดีไปหาแม่กับยายตอนสายของวันเสาร์ พูดอย่างมหาเศรษฐีว่าทองหยองมากมาย เลือกไม่ถูกว่าแม่กับยายจะชอบแบบไหน เลยเหมามาให้เลือกเอง

พวงสร้อยกับสร้อยสอางค์แทบช็อกกับทองกองโตที่อยู่ตรงหน้า พวงสร้อยเอามือกุมหัวใจพึมพำ "กูจะเป็นลม" แล้วสองแม่ลูกก็หยิบกันคนละหนุบละหนับ เอาไปทาบคอบ้าง ทาบข้อมือบ้างวุ่นวายไปหมด

"ของปลอมทั้งหลายแหล่น่ะ แม่กับยายกวาดทิ้งไปให้หมดเลยนะ เดี๋ยวจะมีคนมาดูถูกเอาได้"
ระหว่างดูแม่กับยายลองทองกันวุ่นวายอยู่นั้น นันทวดี บอกให้เตรียมตัวไว้ จะพานั่งเครื่องบินไปเที่ยวยุโรปกันสักสองอาทิตย์ พวงสร้อยกับสร้อยสอางค์โผเข้ากอดนันทวดีแย่งกันหอมชุลมุน

นันทวดียิ้มปลื้มที่ทำให้แม่กับยายมีความสุขได้อย่างวันนี้

ฝ่ายสีดาก็หาทางกันนันทวดีออกจากนัดดาด้วยการนัดสารัตถ์ไปพบ เล่าพฤติกรรมของนันทวดีให้ฟังว่า พยายามตีสนิทกับแฟนของนุช ย้ำชัดๆว่า "เมียพี่กำลังคิดจะแย่งแฟนนุช"

สารัตถ์ไม่เชื่อ สีดาเลยท้าให้ไปดูความจริงกัน

นันทวดีหาทางเกี่ยวนัดดาไว้อีกเปลาะหนึ่ง ด้วยการไปขอความช่วยเหลือเขาเรื่องจะพาแม่กับยายไปทัวร์ยุโรป  เกรงจะยุ่งยากเรื่องหลักฐานทำพาสปอร์ตเลยต้องมาขอความช่วยเหลือนัดดาที่อยู่กระทรวงการต่างประเทศ

อาเล็กกับอาใหญ่ชื่นชมที่นันทวดีจะพาแม่กับยายไปเที่ยวทันทีที่ได้รับมรดก ชมว่าน่าเอ็นดูจริงๆแล้วหันไปลุ้นนัดดาให้ช่วย นัดดาเกรงใจอาทั้งสองจึงรับปากทั้งที่กลัวนุชจะเข้าใจผิด

สารัตถ์ฟังสีดาแล้วก็อยากไปดูให้เห็นกับตา จึงพากัน ไปที่ร้านขนมหวาน สีดาบอกว่าบ่ายๆนัดดาจะแวะมา เผื่อฟลุก อาจจับโจรได้คาหนังคาเขาเลยก็ได้

แต่คอยอยู่จนเวลาผ่านไปอย่างน่าอึดอัด สีดาจึงโทร. ไปเช็กที่บ้าน ถามอาเล็กว่านัดดาจะมาที่ร้านขนมหรือเปล่า ฟังปลายสายแล้วเดินกลับเข้าร้าน สารัตถ์ถามว่านัดดาไม่มาใช่ไหม

"ไม่มาน่ะดีแล้ว เมียพี่จะไปเที่ยวเมืองนอกเหรอ" เมื่อสารัตถ์ปฏิเสธ สีดาบอกว่า "เมียพี่จะพาแม่พายายไปเที่ยวยุโรป ขอให้พี่นัดช่วยทำเรื่องพาสปอร์ต ทำเองไม่ได้รึไง หาเรื่องอยากใกล้ชิดพี่นัดสิไม่ว่า" ประโยคหลังสีดาเบ้ปากอย่างหมั่นไส้

สารัตถ์ยังเชื่อว่าเย็นนี้นันทวดีคงจะบอกตน สีดาเลยบอกว่าเย็นนี้นันทวดีจะเอาเอกสารไปให้นัดดาที่บ้าน แล้วก็เรียนทำกับข้าวต่อ พูดท้าๆว่า

"ถ้าพี่รัตถ์อยากพิสูจน์คำพูดของแขก ก็ไปดูด้วยกันให้เห็นกับตาเย็นนี้เลย จะได้หมดข้อสงสัยว่าแขกหาเรื่องใส่ร้าย เมียพี่ไปซะที พี่กล้าไปกับแขกไหมล่ะ"

ooooooo

ระหว่างที่สีดากับสารัตถ์ตามจับผิดนันทวดีอยู่นั้น เจ้าตัวไปพบกับหาญพงศ์ที่ล็อบบี้โรงแรมแห่งหนึ่ง โดยหาญพงศ์มาปรึกษานันทวดีว่า เพื่อนตนประมูลงานสร้างอาคารจอดรถได้ เป็นงานไม่ใหญ่แต่ผู้รับเหมาเก่าขวางอยู่ จึงมาขอให้เธอรับตำแหน่งที่ปรึกษาของบริษัทเพื่อน แล้วช่วยไปพบลูกค้ากับเพื่อนตนครั้งเดียว เท่านั้นก็พอ

นันทวดีสนใจจี๋ ถามว่างานนี้ตนจะได้เท่าไร พอหาญพงศ์บอกว่าสองแสน เธอตาโตที่งานง่ายๆแต่ได้เงินก้อนโต จากนั้นจึงไปพบผู้รับเหมาคนนั้นที่ร้านอาหารในโรงแรม

พอนันทวดีเซ็นชื่อรับเป็นที่ปรึกษาบริษัทเท่านั้น ผู้รับเหมามอบเช็คให้ทันที บอกว่ามัดจำให้ครึ่งหนึ่งก่อน ถึงไม่ได้งานก็ไม่เป็นไร เพราะเรายังต้องร่วมงานกันอีกนาน

เมื่อแยกกับเสี่ยรับเหมาแล้ว หาญพงศ์พูดกับนันทวดี อย่างอารมณ์ดีว่า

"ผมบอกคุณแล้ว ถ้าคุณใจถึง ไม่กลัวพ่อสามีคุณจับได้ รับรองคุณมีแต่รับทรัพย์"

นันทวดีถามว่ามีสิทธิ์โดนจับไหม หาญพงศ์พูดอย่างย่ามใจว่ายาก งานเล็กๆไม่ถึงหูหรอก แต่ถ้างานใหญ่ก็เสี่ยงหน่อย แต่ค่าตอบแทนก็สูงขึ้น คุ้มกับค่าเสี่ยง

"ถ้าคุ้มจริงก็น่าสน" นันทวดีนึกถึงเงินก้อนโตลอยอยู่ ตรงหน้า ยิ้มแย้มแยกไปขึ้นรถตัวเอง แต่ถูกหาญพงศ์จับมือไว้ เธอสะบัดมือออกบอกให้ปล่อยเดี๋ยวใครมาเห็นเข้า

ครั้นหาญพงศ์อ้อนว่าไม่ไปฉลองกันต่อหรือ ตนคิดถึงใจแทบขาด นันทวดีบอกปัดว่าวันนี้ตนมีนัดแล้วพูดปลอบเอาใจว่า

"เอาน่ะ ไว้จะสมนาคุณรวบยอดทีเดียว" แต่พอแยกกันเธอก็พึมพำอย่างเหยียดหยาม "อย่างแกได้แค่นี้ก็บุญแล้ว..."

ooooooo

สีดาพาสารัตถ์ไปถึงหน้าบ้าน บอกเขาให้เอารถไปจอดหลบไว้ก่อนเดี๋ยวนันทวดีจำได้ พอดีประตูรีโมตเปิดออก สีดาชี้ให้ดูรถของนันทวดีที่จอดอยู่ข้างใน สารัตถ์ถึงกับอึ้งไป สีดาบอกเขาว่าต่อไปนี้ก็สุดแล้วแต่เขาจะจัดการกับเมียตัวเองอย่างไร จะได้ไม่มาสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นอีก

"พี่ขอตามดูพฤติกรรมเขาให้แน่ใจกว่านี้ก่อน นันอาจจะไม่ได้คิดอะไรกับคุณนัดดาก็ได้"

สีดาฟังแล้วเซ็ง พูดอย่างหมั่นไส้ว่า "ถ้ายังรักเขามาก อยากหลอกตัวเองอีกสักพักก็ตามใจ ช็อตยืนยันมาแล้ว ดูซะให้เต็มตาเลยค่ะคุณพี่" สีดาพยักพเยิดให้ดูนัดดากับนันทวดี เดินออกมาด้วยกันอย่างยิ้มแย้ม ส่งนันทวดีขึ้นรถแล้วนัดดาเดินย้อนกลับไป

"พี่กลับก่อนนะแขก" สารัตถ์รีบกลับไปที่รถเพื่อไปถึงบ้านก่อนนันทวดี

เมื่อนันทวดีกลับไปถึง สารัตถ์ทักว่าหายไปไหนมาทั้งวันเลย กลับถูกเธออ้อนเอาว่า

"นันไปหาแม่กับยายมาค่ะ คุณรัตถ์คงยุ่งทั้งวันสิคะไม่โทร.หานันเลย" พูดพลางชูถุงใส่กล่องกับข้าวให้ดู อวดว่า "วันนี้นันทำเนื้อปูผัดผงกะหรี่มาน่ะค่ะ ภูมิใจเสนอค่ะ อร่อยมาก เข้าบ้านเถอะค่ะ"

นันทวดีฉอเลาะเข้าควงแขนเขาเข้าบ้าน สารัตถ์แกล้งถามว่าตนจะไปเรียนทำอาหารด้วยดีไหม เธอรีบแย้งว่าจะไปเรียนทำไมเป็นคนชิมดีแล้ว เข้าครัวมันไม่เข้ากับเขาเลย ยุว่าอยากทานอะไรก็บอก ส่วนเขาให้ไปเข้าฟิตเนส ฟิตกล้ามให้เฟิร์มๆดีกว่า ตนชอบ...พูดแล้วทำหน้าเจ้าชู้ปนทะเล้น

ถึงจะฉอเลาะจนสารัตถ์นิ่งไป แต่ทั้งคู่ต่างก็คิดระแวงอีกฝ่ายว่าคิดอะไร และทำอะไรอยู่

ooooooo

ค่ำนี้ ที่บ้านสร้อยสอางค์กับพวงสร้อย สองแม่ลูกกำลังเห่อจะไปเที่ยวยุโรปกัน เตรียมชุดสวยของตัวเองจะไปถ่ายรูปทำพาสปอร์ต คิดถึงวันที่จะได้นั่งเครื่องบินและไปเที่ยวยุโรปแล้ว พวงสร้อยพูดอย่างภูมิอกภูมิใจว่า

"หลานข้านี่มันประเสริฐจริงๆ กตัญญูกตเวทีดีแท้ มันถึงได้เจริญขึ้นทุกวั้น...ทุกวัน ว่าไหมนังหวาด" พูดเองเออเองแล้วยิ้มปลื้มอยู่คนเดียว

รุ่งขึ้นสร้อยสอางค์กับพวงสร้อยแต่งชุดสวยที่เตรียมไว้ ไปกับนันทวดี ทั้งหมดยกขบวนไปที่ร้านขนมหวานก่อน เจอนวลใจกับนุชกำลังช่วยกันจัดเรียงขนมในตู้ก็พูดประชดเสียดสีว่า เศรษฐีตกอับถึงกับต้องมาขายขนมกินแล้วหรือ เลยถูกนวลใจย้อนเอาว่า

"เผอิญฉันเพิ่งฟาดเคราะห์เสียเงินแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัวไป 10 ล้านน่ะค่ะ ก็เลยต้องเก็บเล็กผสมน้อยกันใหม่"

นันทวดีรู้ว่าถูกพูดกระแทกใส่ก็ไม่พอใจ ส่วนสร้อยสอางค์เถียงว่าเป็นเงินของนันที่วารีพยายามเม้มไว้ต่างหากนุชทนไม่ไหวเลยออกมาเถียงแทนแม่ว่า ทุกอย่างเป็นไปตามพินัยกรรมที่พ่อเขียนไว้

ถูกสามแม่ลูกมาตีรวน นุชรีตัดรำคาญถามว่าจะดื่มน้ำอะไรดีท่าทางจะคอแห้งกันแล้ว พวงสร้อยกับสร้อยสอางค์ ขอโอเลี้ยงสองแก้ว แล้วชวนกันไปนั่งรอ

ระหว่างนั้น นันทวดีแกล้งพูดดังๆให้เข้าหูนุชว่าขอโทร.เช็กนัดกับนัดดาก่อนว่ามาถึงไหนแล้ว ย้ำเสียงดังกว่าเดิมว่า "คุณนัดนี่ช่างมีน้ำใจจริงๆเลย จะช่วยพาพวกพี่ไปทำพาสปอร์ต นี่อุตส่าห์ลางานช่วงบ่ายๆให้ นี่ถ้าพี่ไม่ใช่คนพิเศษจริงๆ คุณนัดคงไม่ทำให้ขนาดนี้หรอกว่าไหมนุช"

"ก็พี่นันเป็นพี่สาวของคนพิเศษของพี่นัดนี่คะ" นุชสวนไปแบบเกลือจิ้มเกลือ ทำเอานันทวดีปวดแสบปวดร้อนแทบจะกลั้นไม่อยู่ นุชพูดยิ้มๆอีกว่า "ถ้าอยากเอาชนะใจนุชให้ได้ ก็ต้องดีกับครอบครัวนุชด้วย"

นันทวดีจ้องนุชอย่างหมั่นไส้แล้วคุยโทรศัพท์ นัดนัดดาไปพบกันที่อื่นแล้วชวนแม่กับยายไปกัน พวงสร้อยห่วงโอเลี้ยง นันทวดีพูดอย่างดูถูกว่า ร้านกาแฟหรูๆมีถมเถ อย่าห่วงกับกาแฟมือสมัครเล่นแบบนี้เลย แล้วก็พากันลุก แต่สร้อยสอางค์ โลภจัด เข้าไปกอบเอาขนมในตู้ บอกว่าเอาไปกินเล่นในรถ กอบมาจนล้นมือทำตกหล่นเรี่ยราดตามทาง นุชกับนวลใจดูแล้วเจ็บปวดใจนัก

นุชจะลุกไปเอาเรื่อง ถูกนวลใจรั้งไว้ ห้ามว่าไม่เอาอย่าไปมีเรื่องกับเขา นุชบอกแม่เสียงแข็งเอาจริงเอาจังว่า

"วันนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่นุชจะเกรงใจคนพวกนี้นะคะคุณแม่ นุชทนให้เขาหยาบคายใส่พวกเรามามากเกินไปแล้ว ต่อไปนุชจะไม่รักษามารยาทอีกแล้วนะคะ"

นวลใจเห็นใจลูก ตัวเองก็เกือบทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน แต่อีกใจก็ไม่อยากมีเรื่อง

ooooooo

หลังจากนัดดารับเอกสารจากนันทวดีแล้ว นันทวดีบอกแม่กับยายให้ปดนัดดาว่ารถตนเสีย นัดดาเลยต้องขับรถไปส่งพวกเธอที่บ้าน พอไปถึงบ้านก็รั้งไว้กินข้าวเย็นด้วยกัน

นันทวดีรีบโทร.ไปทำทีขออนุญาตนุชว่านัดดาอยู่ที่บ้านตน นุชไม่รับรู้เพราะไม่ได้เป็นอะไรกัน นันทวดีฉวยโอกาสทันทีว่า อย่างนี้ต่อไปจะทำอะไรก็ไม่ต้องขออนุญาตแล้ว แต่พอวางสายจากนันทวดี นุชก็โทร.ขอแรงแววตาให้ช่วยดูทีว่านัดดาอยู่ที่บ้านนันทวดีหรือเปล่า

แววตาทำทีเดินผ่านเห็นสารัตถ์กำลังเดินเข้าบ้านนั้นพอดี รีบโทร.บอกว่าเห็นสารัตถ์ แล้วถามอย่างไม่แน่ใจว่านุชให้ดูสารัตถ์หรือดูนัดดา นุชตีขลุมว่าสารัตถ์เพื่อจะได้หมดเรื่องไป แต่ในใจก็ยังสงสัยอยู่

นัดดาเข้าไปนั่งรอพวงสร้อยกับสร้อยสอางค์เข้าครัวไปทำอาหาร ส่วนนันทวดีขอขึ้นข้างบนก่อน ครู่หนึ่งจานหอยพิมพ์ทอดก็ส่งกลิ่นหอมยกมาตั้งโต๊ะ สร้อยสอางค์ถามว่า ดริ๊งก์อะไรหรือเปล่า นัดดาบอกว่าตนไม่ดื่ม

"ตายแล้ว น่าเอ็นดู" พวงสร้อยทำกระดี๊กระด๊าตื่นเต้นเกินเหตุ

"แต่ผมดื่มครับ" เสียงสารัตถ์แทรกขึ้น แล้วเดินยิ้มกริ่มเข้ามา

บรรยากาศตึงเครียดทันที ยิ่งเมื่อสารัตถ์จ้องหน้านัดดาถามว่าเป็นญาติฝ่ายไหนของบ้านนี้ ทำเอานัดดาวางหน้าไม่ถูก แต่นันทวดีที่กำลังลงมา ส่งเสียงมาอย่างไม่พอใจ

"คุณรัตถ์เสียมารยาทจังเลย มาคุยกันก่อน" นันทวดี ตรงเข้ามาจูงมือสารัตถ์ออกไปจากโถง

"ผัวเมียเขามีเรื่องทะเลาะกันอยู่ คุณนัดไม่เกี่ยวอะไรนะคะ ทำตัวตามสบายค่ะไม่ต้องเกร็ง" สร้อยสอางค์

ฝืนยิ้มกับนัดดา แล้วหันไปชวนพวงสร้อยหลบฉากเข้าครัวกัน พวงสร้อยยังหันมากำชับนัดดาว่า

"คุณนัดห้ามหนีกลับนะคะ ยังไงก็ต้องทานข้าวเย็นด้วยกันก่อน"

นัดดาถอนใจยาวอย่างเซ็งจัด ทำไมตนต้องตกมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ด้วย

ooooooo

นันทวดีพาสารัตถ์ไปคุยกันที่สนามหน้าบ้าน สารัตถ์ถามว่ารถเธอไปไหน เธอโกหกว่ารถเสีย ตอนนี้เอาเข้าศูนย์ไปแล้ว แม้สารัตถ์จะไม่เชื่อสนิทใจเพราะรถใหม่จะเสียได้อย่างไร แต่ก็จับไม่ได้ไล่ไม่ทันสักที

นันทวดีชี้แจงว่าจะพาแม่กับยายไปเที่ยวยุโรปเลยต้อง ให้นัดดาช่วยทำพาสปอร์ตให้ สารัตถ์บอกอย่างไม่พอใจว่าตนก็ช่วยได้ นันทวดีอ้อนว่าเอาไว้คราวหลังก็แล้วกัน คราวนี้ เกรงไม่ทันเลยให้นัดดาช่วย

"โอเค ผมจะยอมเชื่อคุณอีกครั้งก็ได้"

"อีกกี่ครั้งคุณก็ต้องเชื่อเพราะนันไม่ได้โกหก"

สารัตถ์ยักไหล่บอกว่าดี ตนชอบคนพูดความจริงแล้วขอทานข้าวมื้อเย็นด้วยกัน นันทวดีอึดอัดแต่ปฏิเสธไม่ได้ ถามเขาอย่างระแวงว่ารู้ได้อย่างไรว่าตนอยู่ที่นี่ สารัตถ์พูดตามตรงว่าหาเธอไม่เจอก็มาที่นี่ทุกครั้ง

แต่นันทวดีไม่เชื่อ พานโกรธแค้นนุชพึมพำอย่างอาฆาตว่า "อีนุช มึงเดือดร้อนแน่"

ooooooo

เมื่อเข้าไปในโถงบ้าน สารัตถ์ดึงนันทวดีให้มานั่งข้างๆตัวซ้ำยังเอามือโอบแสดงความเป็นเจ้าของอย่าง ออกนอกหน้า ทำเป็นขอบคุณนัดดาที่ช่วยเป็นธุระจัดการ เรื่องพาสปอร์ตให้

นัดดาบอกว่าไม่เป็นไร เรื่องเล็กน้อย สารัตถ์ลองหยั่งเชิง อีกว่า เพิ่งรู้ว่าเขาสนิทสนมกับเมียตน นัดดาเลยชี้แจงให้ชัดเจนลงไปแอบสะกิดแผลเขาด้วยว่า

"อ๋อ...เปล่าหรอกครับ ผมสนิทกับนุชรีน้องสาวคุณนันอดีตคู่หมั้นคุณรัตถ์น่ะครับ นุชเขาขอให้ผมช่วย ผมก็เลยต้องช่วยน่ะครับ"

สารัตถ์ยังหาเรื่องถามว่าแล้วเรื่องที่นันทวดีไปทำกับข้าว นุชเป็นคนขอด้วยรึเปล่า

"เปล่าครับ เรื่องเรียนทำกับข้าวนี่คุณนันเป็นคนมาขอเรียนกับคุณอาผมเอง ผมก็แปลกใจเหมือนกัน คุณวารีกับ คุณนวลก็ทำอาหารเก่ง ทำไมคุณนันไม่เรียนด้วย กลับอยาก มาเรียนกับคุณอาผม"

นัดดาแอบกระทบกระแทกทีเล่นทีจริง แต่นันทวดีเดือดร้อนจริงๆ รีบชี้แจง โดยป้ายสีวารีกับนวลใจว่าตนกับสองคนนั้น พูดกันไม่เกินสามคำก็ต้องทะเลาะกันทุกที ขืนไปเรียนด้วยมี หวังถูกเครื่องครัวฟาดตายแน่ พูดแล้วยกน้ำจิบถ่วงเวลาหาจังหวะแก้ตัวใหม่

สารัตถ์เหล่มองนันทวดีอย่างไม่อยากเชื่อนัก แต่นัดดารู้แก่ใจดีแอบยิ้มไปมา

ส่วนสร้อยสอางค์กับพวงสร้อยที่หลบจากหน้าสิ่วหน้าขวาน เข้าห้องครัว พากันแอบดู เห็นบรรยากาศที่โต๊ะอาหารผ่อนคลายลง ก็พากันชื่นชมเป็นปลื้มคนของตัวที่แก้ไขสถานการณ์ เอาตัวรอดได้ฉลุย

สวาทชมว่านันทวดีเสน่ห์แรงจริงๆ ขนาดแต่งงานแล้วผู้ชายยังมาแย่งกันอีก

"มันต้องให้ได้อย่างนี้สิลูกสาวแม่ ถึงจะดูดีมีค่า" สร้อยสอาค์ยิ้มหน้าบานเป็นกระด้ง

"ใช่ ขืนทำตัวเป็นเมียแสนดี ผัวก็ทิ้งไว้บนหิ้งให้ หยากไย่ขึ้นน่ะสิ มันน่าเบื่อ ต้องมีเสน่ห์แพรวพราวแบบนี้แหละ ผัวจะได้ตามหึงหวงไม่กล้าไปมีบ้านเล็กบ้านน้อย" พวงสร้อยปลื้มมากกว่า

ทั้งพวงสร้อยและสร้อยสอางค์ต่างภูมิใจที่บ่มเพาะลูกหลานมาได้ดั่งใจจริงๆ

ooooooo