ตำรวจเหล็ก
ตอนที่ 16
ร้านอาหารริมถนน ซึ่งปัทมากับโข่งนั่งทานก๋วยเตี๋ยวอยู่ พลันปัทมาเห็น พล.ต.ท.ชาลีออกมาจากร้านหรูตรงข้ามกับลุงสิงห์ ก็รีบสะกิดโข่งให้ถ่ายภาพเก็บไว้ แถมยังจะสะกดรอยตามว่าทั้งสองจะไปที่ไหน โข่งแย้ง "ฉันว่าเราไปปรึกษารองเอกภาพก่อนดีกว่าว่ะไอ้ปัด ขืนทะเล่อทะล่าตามเข้าไป อาจจะเสียเรื่องได้...ไปเร็ว"
รถมอเตอร์ไซค์โข่งมาจอดหน้าหน่วยพิเศษ เอกภาพกับลูกน้องเดินออกมาพอดี เขาปรี่เข้าไปหาพูดแหย่ทันที "ใจตรงกันเลยนะครับ ผมว่ากำลังจะไปหาพอดีเลย"
"ฉันมีอะไรมาให้ดู" ปัทมาเอากล้องวีดิโอมาเปิดให้ดู พอเอกภาพเห็นภาพก็ตกใจ ปัทมารีบถาม "สองคนนี่ไม่น่าจะมีอะไรเกี่ยวข้องกันนะ นอกจากเรื่องผลประโยชน์ คุณว่ามั้ย"
เอกภาพครุ่นคิด พลันมีสายโทร.มาแจ้งข่าว เอกภาพรีบหันไปบอกลูกน้อง "พวกแอตแลนติสจะมีการประชุมใหญ่... สายแจ้งว่าบอสมาเมืองไทยแล้ว จะมีการประชุมที่ปากช่อง เราต้องรีบไปด่วนเลย หมวดมากับผม ผู้กองกับดาบไปอีกคัน บอกจ่าน้ำหวานให้คอยประสานงานที่หน่วย"
ปัทมาวิ่งตามเอกภาพขอไปด้วยแล้วหันไปบอกโข่งให้ไปอีกคันและไม่ลืมกำชับให้ถ่ายภาพเก็บไว้มากๆ...ขณะที่เอกภาพขับรถมุ่งหน้าขึ้นเขาใหญ่ มือถือดังขึ้น เขาจึงเปิดสปีกเกอร์โฟน เสียงนักรบถาม "นี่แกอยู่ไหนวะเอก หลานสาวสุดที่รักของแกน่ะสิ งอแงอยากเจออาเอก"
"ไหนขอฉันคุยกับน้องดาวหน่อยสิ...ไงคะน้องดาว คุณพ่อบอกว่างอแงเหรอเรา"
"ก็น้องดาวคิดถึงอาเอกนี่คะ อาเอกไม่มาหาน้องดาวเลย"
เอกภาพบอกไปว่าเขามีงาน เสร็จงานแล้วจะรีบไปหา ดาวจึงอ้อนขอตุ๊กตาหมี ขนม และให้พาพี่ปัทมาคนสวยมาด้วย เอกภาพหันมองปัทมาที่ยิ้มเขินๆ เอกภาพรับปากดาว นักรบพูดแทรกเอ็ดดาวไม่ให้รบกวนเอกภาพ แล้วพูดกับเอกภาพว่าไม่ต้องห่วง ดาวงอแงไปตามประสาและก็เตือนให้ระวังตัว เอกภาพขอบใจก่อนจะวางสาย
"น้องดาวท่าทางจะรักคุณมากเหมือนกันนะคะ" ปัทมาพูดขึ้น
"ผมเห็นแกมาตั้งแต่เกิดเลยครับ ตอนที่แม่น้องดาวเสียไปแล้ว เวลานักรบไม่ว่าง ผมก็ไปเป็นผู้ปกครองให้ จนเผลอนึกว่าตัวเองเป็นพ่อน้องดาวไปเหมือนกัน"
"น่าเสียดายนะครับรอง ถ้าสารวัตรนักรบยังรับราชการคงช่วยงานเราได้เยอะ" ธัญญะพูดแทรกขึ้นมา วรัญญาก็เห็นด้วยว่าฝีมืออย่างนักรบจัดการพวกมือปืนได้สบาย
มาถึงบ้านกลางป่า เอกภาพกับทีมบุกเข้าไปในบ้านพบสายของเขานอนสิ้นใจอยู่ ปัทมาเห็นมีดาวดำตกอยู่จึงเรียกเอกภาพมาดู วรัญญาเข้ามาเก็บไปเป็นหลักฐานและถามงงๆว่าตกลงมือปืนพญายมมีกี่คนกันแน่ เอกภาพไม่ทันจะตอบ มีเสียงปืนดังขึ้น เขารีบดึงตัวปัทมาหลบข้างหลังพร้อมกับบอกลูกน้องให้หลบ ธัญญะ วรัญญา และทองใบช่วยกันยิงสู้ ธัญญะเห็นว่าถ้าอยู่แบบนี้จะเป็นเป้านิ่ง แต่เอกภาพเห็นว่า
"เราไม่รู้ว่าข้างนอกมันมีกันเท่าไหร่ ถ้าจะออกไปปะทะผมว่ามันจะเสี่ยงไป"
"รถเราจอดอยู่ไม่ไกล ผมจะออกไปเอารถมารับพวกเรา รองช่วยยิงคุ้มกันให้ด้วย" ธัญญะพูดจบไม่รอฟังว่าเอกภาพจะห้ามอย่างไร รีบออกไปทันที
เอกภาพร้องห้ามแต่ธัญญะไม่หยุดจึงบอกลูกน้องให้ช่วยกันยิงคุ้มกันให้ธัญญะแล้วหันมาบอกปัทมาให้หมอบต่ำๆ...ธัญญะฝ่าออกมาจนถึงรถ พอเปิดประตูจะขึ้นก็มีเสียงทักจากด้านหลัง "จะรีบไปไหนเหรอคะสารวัตรธัญญะ"
ธัญญะหันมาเห็นสิริมาศกับทีมงาน ในมือเธอถือปืนเล็งมาที่เขา แล้วลั่นกระสุนใส่เต็มๆ ธัญญะยังมีสติกระโจนขึ้นรถขับฝ่าเข้าไปจอดหน้าบ้าน โข่งรีบบอกทุกคนว่ารอดตายแล้ว
"ทุกคนรีบไปขึ้นรถ เดี๋ยวผมจะระวังหลังให้" เอกภาพร้องบอก
"ฉันจะรอไปพร้อมคุณค่ะ" ปัทมาไม่ยอมไป
แม้จะซึ้งใจแต่เอกภาพก็ขอร้องให้ปัทมาไปก่อน โข่งต้องเตือนปัทมาว่าอย่าเป็นตัวถ่วงให้เอกภาพต้องห่วง ปัทมาจึงยอมไป เอกภาพยิงคุ้มกันให้ทุกคนขึ้นรถหมดแล้วตัวเองจึงตามไป ธัญญะขับรถพาทุกคนหนีออกมาถึงกลางป่า พอเห็นว่าไม่มีใครตามแล้ว เขาก็เริ่มทรุดจนรถเสียหลักตกข้างทาง เขาฟุบลงกับพวงมาลัย ทุกคนตกใจ
"สารวัตร สารวัตรเป็นอะไรหรือเปล่าคะ" วรัญญานั่งอยู่ ข้างรีบเขย่าตัวธัญญะถาม พลันเห็นเลือดไหลท่วมตัว จึงร้องบอก "สารวัตรโดนยิง ช่วยกันเอาตัวลงจากรถก่อนฉันจะดูอาการ"
พอธัญญะถูกอุ้มลงมา เอกภาพถามอาการด้วยความเป็นห่วง วรัญญาพยายามห้ามเลือด ธัญญะพยายามพูดว่าเขาไม่ไหวแล้ว วรัญญาร้องไห้ "ไม่นะสารวัตร อดทนไว้นะคะ ฉันไม่ยอมให้คุณเป็นอะไรไปหรอก"
ธัญญะกำมือวรัญญาแน่นยิ้มให้ก่อนจะแน่นิ่งไป วรัญญาร้องไห้โฮ เอกภาพแตะบ่าปลอบ ทันใดมีเสียงเฮลิคอปเตอร์ดังขึ้นพร้อมเสียงปืน วีระชัยร้องบอกว่าพวกมันตามมาเล่นงาน เอกภาพบอกทุกคนให้รีบหลบ วรัญญาไม่ยอมทิ้งร่างธัญญะ วีระชัยดึงเธอออกมาและบอกว่า
"เอาตัวให้รอดก่อน เดี๋ยวค่อยหาทางกลับมาเอาศพสารวัตรกลับไป"
เสียง ฮ.ดังใกล้เข้ามา วีระชัยดึงวรัญญาหนีไปด้วยกัน เอกภาพไปกับปัทมา และโข่งเกาะไปกับทองใบ ทั้งสามคู่แยกกันหนีเพื่อให้ ฮ.ตามยาก...สิริมาศนำทีมปริญญาและเก่งลูกน้องที่เป็นทีมนักข่าวด้วยกันนั่ง ฮ.ตามไล่ล่าพวกเอกภาพ เธอสั่งนักบิน "ไม่ต้องตาม พวกมันหนีเข้าป่าเราตามไปก็ไม่มีทางเก็บพวกมันได้หมด"
ปริญญาถามว่าจะปล่อยไปหรือ สิริมาศยิ้มแล้วให้นักบินบินกลับไปรับนักฆ่า 4-5 คนมาโรยตัวลงในป่าตามไล่ล่าพวกเอกภาพแทน นักฆ่าสองคนตามจนเจอเอกภาพกับปัทมา เกิดการต่อสู้กันดุเดือด เอกภาพจัดการนักฆ่าทั้งสองได้ราบคาบ อีกสองตามล่าวีระชัยและวรัญญา แต่ชั้นเชิงทั้งสองเหนือกว่าจึงตลบหลังนักฆ่าได้ไม่ยาก...อีกหนึ่งตามทองใบกับโข่ง แต่ ทองใบรับมือได้อย่างสบาย
ooooooo
เต็นท์บัญชาการตั้งอยู่ชายป่าใหญ่ ลุงสิงห์กับกรกชและสุพจน์รอฟังผลงานของสิริมาศ กรกชแปลกใจ ที่สิริมาศซึ่งเป็นนักข่าวเดินเข้ามา สิริมาศกับพวกมาถึงก็รายงานกับลุงสิงห์ว่า
"พวกตำรวจเหล็กหนีเข้าป่าไปได้ แต่ทีมสังหารของเราตามไปล่าแล้วค่ะ"
"นี่มันอะไรกันคะลุงสิงห์"
"คุณหนูจำที่ลุงเคยบอกได้มั้ยว่าเรามีนักฆ่าฝีมือดีที่ไปจัดการยอดชายให้"
กรกชนึกถึงตอนที่ลุงสิงห์บอกว่าจะจัดการยอดชายให้ และนั่นก็คือสิริมาศเองที่เข้าไปเยี่ยมยอดชาย แล้วดึงปลั๊กออกซิเจนออก จากนั้นก็ตบหน้าตัวเองให้มีรอยนิ้วมือ จากนั้น ก็สร้างสถานการณ์ว่าคนร้ายหนีออกไปทางประตูระเบียง...สิริมาศ เล่าจบก็ยิ้มพร้อมกับก้มหัวให้กรกช
"ก็ดี ถ้าทางเรามีมือดีมาเสริมกำลังแบบนี้ งานก็คงสำเร็จง่ายขึ้น ขออย่างเดียวอย่าโผไปข้างโน้นทีข้างนี้ทีก็แล้วกัน" กรกชพูดดักคอ
"คุณกรกชไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันทำงานกับนายมานาน ฉันไม่จำเป็นต้องเลือกข้างเพราะว่าฉันทำงานให้นายคนเดียว" สิริมาศพูดอย่างหนักแน่น แล้วหันไปสั่งปริญญาให้ส่งกำลังเสริมไปช่วยนักฆ่า เพราะฝีมือเอกภาพกับพวกประมาทไม่ได้
ลุงสิงห์กับกรกชมองการทำงานของสิริมาศด้วยความ พอใจ...ปริญญานำทีมนักฆ่าไปอีก 8 คน เข้าไปในป่าเพื่อล่าพวกเอกภาพ นักรบแอบซุ่มดูอยู่มุมหนึ่ง ปริญญาสั่งนักฆ่าแบ่งเป็นสี่ทีม ออกตามรอยพวกเอกภาพ นักรบบิดมอเตอร์ไซค์ล่อทีมนักฆ่าให้ตามแล้วจัดการเชือดไปได้ทีมหนึ่ง ปริญญานำอีกทีมมาเจอวีระชัยและวรัญญา ทั้งสองจัดการนักฆ่าได้ ไม่ยาก ระหว่างต่อสู้วรัญญาเห็นหน้าปริญญา เขารีบหลบวิ่งหนีเข้าป่าไป วรัญญาสงสัยว่าเคยเห็นหน้าที่ไหน
ด้านปัทมากับเอกภาพเดินมาถึงริมน้ำ ปัทมาจะข้ามน้ำ เอกภาพดึงแขนไว้แล้วชี้ให้ดูว่ามีจระเข้ ปัทมาตกใจโผกอดเขาแน่น เอกภาพได้ทีกอดตอบพึมพำ "แบบนี้มากันทั้งฝูงยิ่งดี"
ปัทมารู้ตัวรีบถอยแล้วทุบเขาดังอึ้ก "หน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ยังจะมาเล่นอยู่อีกคุณนี่"
เอกภาพดึงปัทมามากอดอีก เธอโวยว่าเขาพูดไม่รู้เรื่อง แต่เอกภาพเอามือปิดปากเธอแล้วกระซิบ "มีมารความสุขซะแล้ว คุณล่อมันก่อนนะ เดี๋ยวผมจะอ้อมไปจัดการมันทางโน้น"
ว่าแล้วเอกภาพก็พูดเสียงดังขึ้นว่า "ผมขอยิงกระต่ายก่อน อย่าแอบดูล่ะ"
"จะบ้าเหรอ ใครจะไปแอบดูคุณ" ปัทมาพูดแล้วทำทีเป็นเดินไปทางอื่น
เอกภาพหลบอ้อมไปตลบหลังนักฆ่าที่ตามมาซุ่มดูอยู่ เขาสู้จนลงกันไปในน้ำ เอกภาพคอยชำเลืองมองจระเข้ พลันพลาดท่าโดนแทงเข้าที่ขา กลิ่นคาวเลือดทำให้จระเข้เคลื่อนตัวมา เขารู้แกวรีบกระเสือกกระสนขึ้นจากน้ำ ทำให้นักฆ่าทั้งสองถูกจระเข้ดึงลากไปกิน ปัทมารีบประคองเอกภาพมาหาที่นั่งพัก...
จนมืด ปัทมาก่อกองไฟเพื่อให้เขาอบอุ่น และปฐมพยาบาลห้ามเลือดที่แผลให้ เอกภาพยังมีอารมณ์แหย่ว่ากลัวเขาแบกเธอออกจากป่าไม่ไหวหรือ
"ยังจะทำมาเป็นพูดดีอีก ตัวเองน่ะหน้าซีดจนเหมือนคนป่วยอยู่แล้ว"
เอกภาพยิ้มปลื้มทั้งที่ตัวเองแทบจะหมดแรงอยู่แล้ว...อีกด้าน ทองใบกับโข่งเดินอย่างอ่อนล้ามาปะทะกับนักฆ่าสองคน ทองใบรับมือสองคนแทบไม่ไหว โชคดีที่นักรบมาช่วยทันนักรบถามหาเอกภาพ ทองใบบอกว่าเขากำลังตามไปสมทบ แต่โข่งไปไม่ไหว นักรบจึงล่วงหน้าไปก่อนและให้ทั้งสองตามรอยที่เขาจะทำทิ้งไว้
คืนนั้น เอกภาพมีไข้ตัวร้อนจัดเพ้อว่าหนาว ปัทมาควานหาผ้าเช็ดหน้าจะมาเช็ดตัวให้ในกระเป๋าสะพายของเธอ เจอปืนก็นึกได้ว่าวิทยาให้เธอไว้ป้องกันตัวก็ใจชื้นขึ้น ปัทมาเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าตาให้เอกภาพ แต่เขายังเพ้อว่าหนาว เธอจึงสวมกอดเพื่อให้เขาอบอุ่น...จนฟ้าเริ่มสว่าง ปัทมาตื่นมาพบว่าตัวเองนั่งพิงต้นไม้ ส่วนเอกภาพนอนหนุนตักเธออยู่ เธอลองแตะหน้าผากเอกภาพรู้สึกว่ายังร้อนๆอยู่ จึงเอากระเป๋ามารองให้เขาหนุนแทน แล้วเอาผ้าจะไปชุบน้ำมาใหม่ พอดีนักฆ่าโผล่มาจับตัวเธอ
"แกจะทำอะไรฉัน อย่านะ ช่วยด้วย" ปัทมาทั้งดิ้นทั้งร้องลั่น
เอกภาพรู้สึกตัวเห็นปัทมาถูกจับก็ตกใจ เห็นปืนของปัทมาวางอยู่ก็คว้ามายิงใส่นักฆ่าตายไปหนึ่ง ปัทมาโผเข้ามากอดเอกภาพ เสียงปืนทำให้ทั้งนักรบได้ยินและนักฆ่าตามมาอีกหลายคน เอกภาพดึงปัทมาหลบหลัง ตั้งรับมือกับพวกนั้นทั้งที่ตัวเองยังอ่อนแรง ไม่ทันไรนักรบโผล่มาช่วย ทั้งสองหันหลังชนกันจัดการนักฆ่าได้จนหมด แล้วเอกภาพก็ทรุดฮวบลง
ในขณะที่ทองใบและโข่งมาเจอกับวีระชัยและวรัญญา ทั้งสี่คนมาถึงพอดีเห็นเอกภาพ วรัญญาก็รีบเข้ามาถาม "รองเป็นอะไรไปคะ"
ปัทมาบอกว่าเป็นไข้มาทั้งคืน วรัญญาตรวจดูอาการพบว่าแผลที่ถูกแทงอักเสบมาก ต้องรีบส่งโรงพยาบาล นักรบจึงบอกว่า "ผมผ่านมาทางโน้น เห็นรถของหน่วยกับศพสารวัตรธัญญะ แต่ไม่มีเวลาเอาขึ้นไว้บนรถ รีบตามมาช่วยทางนี้ก่อน เดี๋ยวผมจะกลับไปดูสักหน่อย"
"งั้นทางผมจะรีบพารองเอกภาพไปหาหมอ ฝากดูแลสารวัตรด้วยนะ" วีระชัยบอกนักรบ
โข่งกับทองใบช่วยกันโบกรถที่ผ่านถนนใหญ่ชายป่า แต่ไม่มีคันไหนจอด พอมีรถกระบะผ่านมาอีกคัน วรัญญาตัดสินใจออกไปยืนขวางบนถนนพร้อมกับเล็งปืนใส่หน้ารถคนขับรีบเบรกตัวโก่ง ปัทมารีบเข้าไปพูดขอโทษแล้วบอกว่ามีเจ้าหน้าที่บาดเจ็บต้องไปโรงพยาบาลด่วน คนขับบอกให้ขึ้นมาได้เลย...
นักรบขี่มอเตอร์ไซค์ของตัวเองมาเอาศพของธัญญะ ซ้อนเกาะหลังพากลับไป...เอกภาพหนาวสั่นเพ้อเพราะพิษไข้ ปัทมาเป็นห่วงจับใจ เธอพร่ำพูดกับเขาว่าอย่าเป็นอะไรนะ อดทนหน่อยและจับมือเขามาถูให้รู้สึกอบอุ่น จนมาถึงโรงพยาบาล เอกภาพถูกนำเข้าห้องฉุกเฉิน
ooooooo
ผ่านไปสองวัน เอกภาพถึงฟื้นขึ้นมา พบปัทมาเฝ้าเขาอยู่ เธอท่าทางดีใจและต่อว่าที่เขาทำให้เป็นห่วงแทบแย่ เอกภาพถามคำแรกว่าเธอเป็นอะไรหรือเปล่า
"ฉันไม่เป็นอะไรเลยเพราะมีคุณช่วยดูแล ขอบคุณนะคะ" ปัทมาขอบคุณอย่างจริงใจ
เอกภาพยิ้มพยายามยันตัวจะลุกขึ้น ปัทมารีบบอก "คุณยังเพลียอยู่เลย นอนพักดีกว่า"
"คุณบอกเองว่าผมนอนมาตั้งสองวันแล้ว ขอขยับนั่งหน่อยก็ยังดีครับ" เอกภาพท้วงแล้วถามถึงคนอื่นๆมีใครเป็นอะไรกันบ้าง
ปัทมาสลดลง "สารวัตรธัญญะสิ้นใจตั้งแต่ถูกยิงในป่า แต่คุณนักรบช่วยเอาศพกลับมาให้แล้ว ส่วนคนอื่นๆไม่มีใครเป็นอะไร...ฉันเสียใจด้วยนะคะเรื่องสารวัตรธัญญะ"
"สารวัตรธัญญะเขาเป็นทั้งอาจารย์ทั้งลูกทีมผม เขาสอนให้ผมกับนักรบยิงปืน ไม่น่าเชื่อว่าจะต้องมาตายเพราะโดนมือสังหารลอบยิงเอาแบบนี้"
พอดีนักรบกับวันวิสาข์เดินเข้ามา นักรบทัก "อ้าว...ฟื้นแล้วเหรอวะไอ้เอก ฉันนึกว่าแกจะนอนยาวจนหนวดหงอกซะอีก"
"ตอนแรกก็กะจะนอนไปเรื่อยๆ แต่กลัวคนแถวนี้เขาจะเป็นห่วงน่ะ" เอกภาพมองปัทมา
ปัทมาปรับความรู้สึกแทบไม่ทันหน้าตาเหลอหลา วันวิสาข์จึงพูดขึ้นว่า "ฉันคุยกับหมอเจ้าของไข้แล้ว อาการของคุณเอกภาพไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงนอกจากอ่อนเพลียเพราะพิษไข้ป่า ยังไงต้องนอนพักอีกสองวันนะคะให้แน่ใจว่าไม่มีอาการแทรกซ้อนแล้วค่อยกลับไปทำงาน"
"ผมขอแค่วันเดียวนะครับคุณหมอ ตราบใดที่พวกคนร้ายมันไม่หยุดพัก ผมจะมามัวนอนอยู่ไม่ได้หรอกครับ"
วันวิสาข์จึงบอกว่าจะไปถามหมอเจ้าของไข้ให้ ปัทมา พูดขึ้นมาว่า "ฉันมานึกๆดูแล้ว ทั้งหมดนี่ต้องเป็นฝีมือของมือปืนพญายมแน่นอนเลย"
วันวิสาข์ตกใจมองหน้านักรบเพราะวันเกิดเหตุนักรบอยู่กับลูกสาวตลอด ปัทมาพูดอีกว่าในป่าเธอเจอดาวดำเกลื่อนไปหมด"...แสดงว่ามือปืนที่ถูกเก็บที่โรงพยาบาลเป็นตัวปลอม แต่ก็น่าแปลกใจอีกอย่างนะ เพราะเท่าที่ทำข่าวมา มือปืนพญายมไม่เคยทิ้งดาวดำในที่เกิดเหตุมากกว่าหนึ่งดวงเลย สักครั้ง หรือคุณว่าไงคะ"
"ผมคิดว่ามือปืนพญายมถูกยืมชื่อมาจัดฉากมากกว่า" เอกภาพเหลือบมองนักรบ
นักรบใช้ความคิดแล้วถามเอกภาพว่า "มือสังหารที่ตามล่าแกมีผู้หญิงด้วยใช่มั้ยเอก"
"แกรู้จักใช่มั้ย?" เอกภาพไม่ได้ตอบแต่ถามกลับ
"นักแม่นปืนหญิงฝ•มือระดับเป“นมืออาชีพเป“นมือสังหารมีอยู่แค่สามคน แกเคยเจอแล้วคนหนึ่ง แต่อีกสองคนนี่สิเป“นใครไม่รู้ ขอฉันลองสืบให้ชัดเจนก่อน ถ้าได้เรื่องแล้วจะบอก"
วันวิสาข์เหลือบตามองนักรบ แต่มือทำเป“นจัดโน่นนี่อยู่ข้างเตียงคนไข้...
ในห้องประชุมหน่วยพิเศษ เอกภาพกับทีมนั่งฟัง พล.ต.ท.วิชัยกล่าวแสดงความเสียใจกับการเสียชีวิตของธัญญะ และจะจัดพิธีศพให้อย่างสมเกียรติ วีระชัยพูดด้วยความแค้นใจว่าพวกคนร้ายคงฮึกเหิมกันใหญ่ที่รู้ว่าสารวัตรตำรวจมือดีตายไปอีกคน
"เราต้องยอมรับความจริงว่าตอนนี้เหมือนเราจะทำงานตามหลังคนร้าย แล้วพวกมันก็เสริมกำลังกันแข็งแกร่งขึ้นทุกที ในฐานะคุณเป“นหัวหน้าทีม จะเอายังไงต่อไปคุณเอกภาพ"
เอกภาพรับรองว่าเขากับทีมจะแข็งแกร่งและจัดการขบวนการแอตแลนติสให้ได้...
ooooooo
