เพลงรักริมขอบฟ้า
ตอนที่ 17
อีกสองวันถัดมาเป็นวันแสดงคอนเสิร์ตเปิดอัลบั้มของบี ซึ่งบรมก็เลือกวันนี้เป็นวันเดินทางไปพักผ่อนที่เมืองนอกด้วย แต่ขณะที่คอนเสิร์ตยิ่งใหญ่ของบีดำเนินไปได้
สักพักก็มีตำรวจบุกมาจับถึงหลังเวที เพราะได้คลิปของบีที่เสพยาเสพติด บรมได้ข่าวขณะอยู่ในรถที่จะไปสนามบิน จึงรีบกลับมาช่วยลูก
แต่เพราะหลักฐานมัดแน่น ใครๆก็ช่วยบีไม่ได้ บีจะถูกควบคุมตัวไปโรงพัก ส่วนแฟนเพลงด้านหน้าเวทีไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อการแสดงหยุดชะงักลง ต่างก็ขว้าง
ปาสิ่งของไปบนเวที พร้อมกับโห่ร้องต่อว่าต่างๆนานาอื้ออึงไปหมด
เบนกับกิดาการเพิ่งรู้ว่าหลังเวทีเกิดอะไรขึ้น ทุกคนตกใจคาดไม่ถึง บีที่ถูกตำรวจควบคุมตัวต่อว่าบัวยกใหญ่ แต่บัวก็ยืนยันว่าตนลบคลิปนั้นไปแล้วจริงๆ ซึ่งเบนก็เป็น
พยานได้ เพราะเห็นกับตาในวันนั้น
ที่แท้คนส่งคลิปให้ตำรวจก็คืออัญชลีนั่นเอง อัญชลีได้คลิปนี้มาจากบรรณอีกทอด หลังจากบรรณเก็บโทรศัพท์มือถือของน้ำตาลได้ในวันเกิดเหตุที่บ้านไร่
"อัญต้องขอบคุณคุณบรรณมากนะคะที่ส่งคลิปหลักฐานชิ้นสำคัญให้กับอัญ"
"ไม่เป็นไรหรอกครับ เพราะเราก็มีศัตรูคนเดียวกัน"
"นึกๆดูก็ขำนะคะ เมื่อก่อนอัญคอยแต่ปิดข่าวฉาวๆให้กับบี ไม่รู้กี่ข่าวต่อกี่ข่าว แต่พอมาวันนี้กลับเป็นคนกระจายข่าวซะเอง"
"ถ้ามันไม่ได้ทำกับบัวแบบนั้นผมก็ยังให้อภัยมันได้ ถึงตอนนี้บัวจะยอมให้อภัยมันแล้ว แต่ผมรู้ว่าที่ผ่านมาบัวเจ็บปวดมากแค่ไหน นายบรมไม่เคยเห็นคุณค่าชีวิตของ
คนอื่นเลย สะใจจริงๆที่ลูกชายมันก็ไม่เคยเห็นคุณค่าของมันเหมือนกัน ยกเว้นเวลาที่ตัวเองเดือดร้อน"
"นี่เป็นบทเรียนที่เขาต้องแลกด้วยอนาคตของลูกชายตัวเอง นายบรมเหยียบย่ำคนอื่นมามากพอแล้ว วันนี้แหละเขาจะได้รู้รสของการถูกเหยียบจนจมดินบ้าง"
สองคนยิ้มให้กันอย่างสะใจแล้วแยกย้ายกันไปคนละทาง โดยไม่รู้ว่าเบนแอบได้ยินการสนทนานั้น และมองตามพี่ชายไปด้วยความเสียใจ...
กิดาการเพิ่งรู้ว่าคลิปที่บัวถ่ายไว้คือคลิปบีกำลังเสพยา เธอตกใจมาก บอกกับเบนอย่างร้อนรนว่า
"เราจะให้น้ำตาลรู้ไม่ได้ โธ่...ป่านนี้น้ำตาลจะเห็นข่าวหรือยังนะ ฉันก็มัวแต่กลุ้มใจ เลยไม่ได้โทร.ไป" พูดจบกิดาการหยิบมือถือขึ้นมาโทร.หาน้ำตาล แต่เป็นเสียง
ฝากข้อความ "น้ำตาลปิดเครื่อง คงหลับไปแล้ว แต่พรุ่งนี้น้ำตาลก็ต้องรู้อยู่ดี งั้นคุณกลับไปก่อนนะคะ ฉันจะเรียกแท็กซี่ไปโรงพยาบาล"
"คุณดาจะไปที่นั่นทำไม"
"จะไปนอนเฝ้าน้ำตาลค่ะ จะได้กันไม่ให้น้ำตาลรู้ข่าวนี้"
"อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดนะครับ ที่จริงเขาก็รู้เรื่องคลิปนี้มาก่อนพวกเราเสียอีก"
"มันก็ใช่ค่ะ แต่น้ำตาลคงนึกไม่ถึงว่ามันจะออกมาแบบนี้"
"น้ำตาลผ่านอะไรมาเยอะ ยังไงสักวันเขาก็ต้องรู้ ให้เขารู้เมื่อไหร่มันก็มีค่าเท่ากัน บางทีเราต้องปล่อยให้เขาเรียนรู้ความผิดพลาดของตัวเองบ้าง"
กิดาการพยักหน้าอย่างยอมรับ ปล่อยให้เบนโอบไหล่ พาเธอไปขึ้นรถแต่โดยดี
ooooooo
บรมยังพยายามวิ่งเต้นช่วยบี แต่ไม่สำเร็จเพราะ เป็นคดีร้ายแรง แล้วบีก็ยังไม่ยอมรับสารภาพด้วย
"รับสารภาพบีก็เสียชื่อสิ บีเป็นบีกู๊ดบอยนะป๋า ป๋าหาทางยัดเงินเอาคลิปคืนมา แล้วปิดคดีเลยไม่ได้เหรอ"
"ไม่ต้องห่วงหรอก ป๋ากำลังหาทางช่วยแกอยู่" บรมฝืนใจพูดไป
"นังบัวมันหักหลังเรา มันเป็นคนทำให้บีต้องมาติดคุกอยู่แบบนี้ ป๋าต้องไปจัดการมันให้บีด้วยนะครับ...มีมันคนเดียวที่มีคลิปนั่นอยู่ในมือ มันกะจะแก้แค้นป๋าก็เลยมา
ลงที่ผม ผมกลายเป็นเครื่องมือแก้แค้นป๋าไปแล้ว ผมไม่อยากติดคุกอยู่แบบนี้" บีเสียงดังโวยวายเพราะความกลัว
"ใจเย็นๆสิบี ป๋าจะหาทางช่วยแกออกมาให้ได้"
"แล้วเมื่อไหร่ผมจะได้ออกไปจากที่นี่ล่ะ"
"ป๋าจ้างทนายมือดีมาแล้ว อดทนหน่อยนะลูก"
"ตอนนั้นผมน่าจะยิงมันให้ตายๆไปซะ จะได้ไม่มาลอบกัดเราแบบนี้ คอยดูนะ ถ้าออกไปได้เมื่อไหร่ ผมจะฆ่ามันด้วยมือผมเอง" บีพลุ่งพล่านอย่างโกรธจัด บรมมองดู
ด้วยความเครียด...
เช้าอีกวัน จอยกับโอมไปเยี่ยมน้ำตาลที่โรงพยาบาล น้ำตาลเพิ่งจะรู้ข่าวของบีจากเพื่อนทั้งสอง เธอแตกตื่นตกใจถามพรวดว่าใครเป็นคนเอาคลิปไปให้ตำรวจ
"ไม่รู้เหมือนกัน แต่หลักฐานแน่นหนาขนาดนี้ติดคุกหัวโตแน่"
"สะใจไหมล่ะน้ำตาล...ฉันล่ะหมั่นไส้มากเลยตอนบีแถลงข่าวเรื่องลูกแกน่ะ มันกล้าพูดออกมาได้ว่ามันก็คลอดเหมือนกัน คลอดอัลบั้ม ดูมันทำสิ"
"เวรกรรมตามสนองมันเข้าให้แล้วไง"
จอยกับโอมท่าทีสะใจ แต่น้ำตาลฟังแล้วสีหน้าเคร่งเครียด จอยมองแปลกใจ ถามน้ำตาลว่าเป็นอะไร น้ำตาลอึกๆอักๆ ก่อนบอกว่าตนเหนื่อย ขอพักก่อน สองคนเลย
ต้องลากลับไปอย่างงงๆ
ขณะเดียวกัน บัวเก็บตัวอยู่ในบ้านของตนด้วยความเหนื่อยอ่อนและเศร้าใจกับเรื่องที่เกิด ขึ้น จู่ๆบรมก็บุกเข้ามาหน้าตาขึงขังเอาเรื่อง จนบัวหวาดผวาถอยหนี
"ไหนว่าทุกอย่างจบแล้วไง แล้วมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมลูกฉันต้องเข้าไปอยู่ในคุก ทำไม!"
"ฉันไม่รู้เรื่อง..."
"ถ้าเกลียดฉันโกรธฉันก็มาทำกับฉันสิ ทำไมแกต้องทำลายอนาคตของเด็กด้วย มันสะใจมากใช่ไหม..ใช่ไหม" บรมจับตัวบัวเขย่าอย่างสติแตก บัวกลัวตัวสั่น
พยายามสะบัดหนีสุดแรง
"ฉันไม่ได้ทำ ฉันลบคลิปนั่นไปแล้วตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องที่บ้านไร่"
"ฉันไม่เชื่อ ถ้าไม่ใช่แกแล้วจะเป็นใคร" บรมเดินรุกไล่ บัวลนลานหนี พลางขอร้องอย่าทำอะไรเธอเลย แต่บรมฟังซะที่ไหน โมโหจนควบคุมตัวเองไม่ได้ "มีแกคน
เดียวเท่านั้นที่เกลียดฉันยิ่งกว่าไส้เดือนกิ้งกือ บอกฉันมาแกเป็นคนปล่อยคลิปนั่นใช่ไหม"
บรมแผดเสียงพร้อมกับเขย่าบัว ทันใดนั้นเองบรรณก้าวพรวดเข้ามายืนจังก้า สั่งบรมปล่อยบัวเดี๋ยวนี้ เขาพูดจบก็พุ่งเข้าชกบรมล้มลงกับพื้น...แล้วประกาศก้อง
"เรื่องคลิปนั่นฉันเป็นคนทำเอง ฉันเป็นคนเอาคลิปส่งให้กับคุณอัญเอง หลังจากนั้นคุณอัญก็เป็นคนจัดการทั้งหมด"
"อัญ..." บรมครางอย่างนึกไม่ถึง
"ไง...ทีนี้คงรู้แล้วสินะว่ามีคนที่เกลียดแกยิ่งกว่าไส้เดือนอีกคน ออกไปจากบ้านฉันได้แล้ว ที่นี่ไม่ต้อนรับคนอย่างแก แกไม่ใช่คนในครอบครัวของเรา ต่อไปนี้แกก็ไม่มี
สิทธิ์ที่จะมาบงการชีวิตใครต่อใครอีกแล้ว ออกไป!"
บรมจ้องมองบรรณ แล้วค่อยๆพาตัวเองออกไป บัวโผเข้ามากอดบรรณร้องไห้ เนื้อตัวยังสั่นเทาเพราะความตกใจกลัว
อัญชลีกลับเข้าบ้านในตอนค่ำ...เธอสะดุ้งตกใจเมื่อเปิดไฟแล้วพบบรมนั่งอยู่ที่โซฟารับแขก
"ตกใจที่เห็นผมงั้นเหรอ"
"คุณเข้ามาในบ้านฉันได้ยังไง"
"ลืมไปแล้วเหรอว่าเราเป็นอะไรกัน บ้านคุณก็เหมือนบ้านผม ทำไมผมจะเข้ามาไม่ได้"
"นั่นมันเมื่อก่อน แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว เชิญคุณออกจากบ้านฉันไปได้แล้วก่อนที่ฉันจะเรียกตำรวจ"
"ก็เอาสิ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าคุณจะทำอะไรกับ
ผมอีก ลูกผมคุณยังทำร้ายได้ลงคอ คุณปล่อยคลิปบีไปเพื่ออะไร คุณต้องการอะไรคุณบอกผมได้นี่"
"บอก กับคุณงั้นเหรอ คุณมันก็ดีแต่พูดกับหลอกใช้ฉันไปวันๆเท่านั้นแหละ ฉันไม่หลงเพ้อเจ้อไปกับคุณหรอก เพราะฉันรู้แล้วว่าคนอย่างคุณน่ะมันแยกไม่ออกหรอกระหว่างความรักกับความใคร่ เชิญคุณกลับไปเถอะ ระหว่างเรามันจบไปแล้ว"
อัญชลีไม่พูดเปล่า หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ 191 แจ้งว่ามีคนบุกรุกบ้านเธอ...บรมสะอึกอึ้ง สีหน้าและแววตาเจ็บปวดแสนสาหัส ค่อยๆเดินกลับออกไปอย่างคนพ่ายแพ้
ด้าน น้ำตาล หลังรู้เรื่องราวของบี เธอซึมไปถนัด แล้วก็ยิ่งเศร้าเมื่อคิดได้ว่าชีวิตของเธอกับบีไม่ได้ต่างกันเลย เราทั้งคู่กำลังเป็นดาวดับแสง ทั้งที่เมื่อก่อนตอนรู้จักกันใหม่ๆ ทั้งคู่วาดฝันกันว่าจะได้เป็นซุปเปอร์สตาร์ของเมืองไทย แต่แล้วเพราะความโลภของน้ำตาลที่อยากครอบครองเพลินเรคคอร์ด ถึงขนาดยอมร่วมมือกับบัวที่ต้องการแก้แค้นบรม เรื่องราวแย่ๆทั้งหลายจึงเกิดขึ้น และจบลงไม่สวยแบบนี้
คิดไปคิดมา น้ำตาลนั่งร้องไห้น้ำตานองหน้า แล้วตัดสินใจจะฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดจากระเบียงห้อง แต่เสียงร้องของ
ลูกน้อยที่ดังขึ้นก็เรียกสติเธอกลับคืนมาเสียก่อน
รุ่ง ขึ้น กิดาการกับเบนมารับน้ำตาลออกจากโรงพยาบาลกลับไปอยู่ที่บ้านเบน ป้าเพ็ญดีอกดีใจเมื่อได้เห็นลูกชายของน้ำตาล เดาว่าท่าทางจะชอบร้องเพลง ต่อไปต้องเป็นนักร้องดังเหมือนแม่แน่ๆ ส่วนกิดาการก็ให้ความเชื่อมั่นว่าน้ำตาลต้องเลี้ยงลูกให้ดีได้ ไม่ว่าเขาจะโตขึ้นมาเป็นอะไรก็ตาม
ฝ่ายบีที่ถูกจับในข้อหาเสพยาเสพ ติด ศาลพิพากษาส่งตัวบีเข้าไปอยู่ภายใต้การควบคุมความประพฤติของสถานพินิจและ คุ้มครองเด็กเพื่อบำบัดเป็นเวลาสองปี เมื่อบรมมาเยี่ยม บียังไม่สำนึกผิด ต่อว่าบรมทำให้ชีวิตตนเป็นแบบนี้ น่าจะให้ตนตายๆไปซะยังดีกว่าที่จะต้องมาทนทรมานอยู่ที่นี่
บรมเห็นสภาพลูกชายหมดอาลัยตายอยากแล้วสะเทือนใจ พูดให้กำลังใจลูกว่า บีต้องอดทนหน่อย อีกไม่นานบีก็จะออกไปใช้ชีวิตตามปกติได้แล้ว
"อีกไม่นานเหรอป๋า...ป๋าไม่ได้เป็นผม ป๋าไม่รู้หรอกว่าไอ้การกินไม่ได้นอนไม่หลับน่ะมันเป็นยังไง"
"ทำไมฉันจะไม่รู้ ฉันเองก็ไม่ต่างไปจากแกนักหรอก"
"ทั้งหมดมันเป็นความผิดพลาดของป๋า ป๋าทำชีวิตบีพัง บีหมดอนาคต บีกลับมาเป็นนักร้องไม่ได้ บีไม่เหลืออะไรอีกแล้ว เพราะป๋าคนเดียว"
บรมน้ำตาคลอ เสียใจและน้อยใจกับคำพูดของลูก
"ก็คงจะจริงอย่างที่แกว่า ฉันทำให้ชีวิตของแกพัง
ฉันผิดเอง ฉัน...ขอโทษ"
"ถ้า ป๋ามาเพื่อที่จะพูดแบบนี้อย่ามาเลยดีกว่า เพราะมันไม่ช่วยให้ชีวิตผมดีขึ้นเลย ความผิดแค่นี้ป๋ายังช่วยผมไม่ได้ นี่ถ้าผมฆ่าคนตาย ผมก็คงถูกเขายิงทิ้งต่อหน้าป๋านั่นแหละ"
บรมอึ้งงัน ไม่คิดว่าลูกจะกล้าพูดแบบนี้ บีไม่สำนึกเลยสักนิดว่าตัวเองทำอะไรลงไป
"ป๋า เสียใจ...เสียใจที่เลี้ยงแกมาแบบผิดๆ แกไม่เคยรู้ตัวว่าทำผิดเลยสักครั้ง เพราะทุกครั้งที่แกทำผิด ป๋าจะคอยลบ คอยกลบเกลื่อนความผิดให้แกเสมอ ถ้าป๋ารู้ว่าความรักของป๋าที่ให้แกมันจะกลับมาทำร้ายชีวิตแกชีวิตป๋าแบบนี้ ป๋าจะไม่ทำมันเลย มันเป็นความผิดเดียวที่ป๋าเจ็บปวดมากที่สุด...ชีวิตเป็นของแกแล้ว ต่อไปนี้เลือกทางเดินเองนะบี ป๋าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับแกอีก"
บรมทิ้งท้ายแล้วเดินออกไปอย่างปวดร้าว บีมองตาม
อย่าง คิดไม่ถึงว่าพ่อจะจากไปแบบนี้ น้ำตาเขาไหลออกมาอย่างรู้สำนึกเป็นครั้งแรก...ครั้นกลับไปถึงบ้าน บรมก็เอารูปถ่ายของบีในวัยเด็กร่าเริงสดใสมานั่งดู แล้วคิดถึงอดีตที่ผ่านมา ตอนที่บีมาบอกว่าเขาทำน้ำตาลท้อง บรมคิดอ่านช่วยลูกชายทันทีด้วยการหาแพะมารับบาปแทน ซึ่งนั่นก็คือเบน น้องชายต่างมารดาที่เขาไม่เคยจริงใจด้วยสักนิด
แต่มาถึงวันนี้ บรมสำนึกได้แล้วว่าสิ่งที่ตัวเองทำลงไปไม่ได้ส่งผลดีกับตัวเขาเองและบีเลย กลับมีแต่เรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นไม่เว้นแต่ละวัน แล้วก็จบลงอย่างเจ็บปวดแบบนี้
"ป๋าผิดเอง...บี ป๋าขอโทษ...ถ้าบ้านนี้ไม่มีลูก ป๋าก็ไม่เหลืออะไรเหมือนกัน"
บรมค่อยๆวางรูปบีลง แล้วตัดสินใจโทร.หาทนายวิชาญ มาพบที่บ้าน
