เส้นสนกลรัก

“ทับทิมเขาก็อยากมาอยู่แล้วล่ะ ลึกๆ อาจจะลึกมากสักหน่อยแต่ทับทิมเขาก็ห่วงลูกเขานะ”

แต่ทับทิมก็ยังพูดอย่างไว้ท่าว่าไม่ได้อยากมาแต่พวกที่ตลาดบังคับให้มาถามว่าเหมียวห้อยของขลังรุ่นไหน ตนรำคาญเลยต้องมา เหมียวยิ้มอย่างรู้ทันแม่ว่าแก้เกี้ยว ทับทิมเลยเปลี่ยนเรื่องถามว่ากินข้าวรึยัง เหมียวพูดเอาใจแม่ว่ากินข้าวแล้วแต่ยังไม่อิ่มท้อง ถามว่าแม่เอาอะไรมาเหรอ

“ข้าทำมาเผื่อ เผื่อข้าหิวระหว่างทางแต่มันก็ดันไม่หิว” เหมียวอ้อนขอกิน ทับทิมบอกว่าเอาไปสิยังไงเหลือก็ต้องทิ้งอยู่แล้ว เหมียวพยายามถอดเถาปิ่นโตแต่ยังเจ็บแขนทำไม่ถนัด ทับทิมจึงถอดให้อย่างรำคาญ พอถอดออกมา ชั้นหนึ่งเป็นข้าวแข็งๆกรังๆ อีกชั้นเป็นไข่เจียวเหี่ยวๆ มีผักชีง่อยๆโรยหน้า

“นั่งรถมานาน มันก็เลย...” ทับทิมออกตัว

“น่ากินจังเลยจ้ะแม่จ๋า...”

เมื่อเหมียวกินไม่ถนัดทับทิมก็ป้อนให้แต่ยังขัดๆเขินๆ

“ฉันไม่ได้กินกับข้าวฝีมือแม่มาตั้งนาน คิดถึงตอนเด็กๆเลย”

เหมียวตื้นตันจนกินไปน้ำตาไหลไป ทับทิมมองเหมียวครู่หนึ่งจึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า

“ข้ารู้ว่าข้ามันไม่ใช่แม่ที่ดี แต่ข้าดีใจนะเว้ย ที่เอ็งไม่ตาย”

เหมียวยิ่งดีใจปาดน้ำตาพยายามยิ้มสดใสชมว่าไข่เจียวแม่อร่อยที่สุดในโลก ทับทิมบอกว่าอร่อยก็กินให้หมด เหมียวเคี้ยวหยับๆ แล้วหยุดกึกบอกแม่ว่ามีเปลือกไข่ด้วย ทับทิมร้องฮะ...แก้เกี้ยวว่าตนรีบทำ บอกให้เหมียวคายออกมาเสีย

“ไม่เป็นไรจ้ะแม่ ก็กรุบๆกรับๆดี” เหมียวกินต่ออย่างอร่อย ทับทิมส่ายหน้าขำๆแล้วป้อนต่อ สองแม่ลูกพูดคุยกันด้วยบรรยากาศดีอย่างไม่เคยมีมาก่อน

วันนี้โขงมาทำงานเจอนารีที่หน้าสำนักงาน นารีถามว่าเหมียวกลับมาอยู่บ้านแล้วใช่ไหม และนึกได้บอกว่าลืมบอกไป พูดอย่างชื่นชมว่า

“พี่ขอบคุณนะโขงที่ไม่ทำให้พี่ผิดหวัง ขอบคุณที่วันนั้นโขงไม่ยิงนายพีระ”

“จริงๆมันก็เกือบไปแล้วล่ะครับ ผมเกือบทำสิ่งที่ผมเกลียดที่สุด เกือบทำเหมือนพ่อ เกือบกลายเป็นฆาตกร อารมณ์ชั่ววูบนี่มันน่ากลัวจังเลยนะครับ วูบมาทีแทบเปลี่ยนชีวิต”

“แต่โขงก็เอาชนะมันได้...ต่อไปถ้าโรควูบมันกำเริบขึ้นมา ก็ใช้ภูมิคุ้มกันที่เรียกว่าสตินี่แหละสู้กับมันนะ”

โขงยิ้มรับ ขณะนั้นเองเจียรไนยเห็นนารีก็รีบมาบอกให้ไปดูข่าวในทีวีเร็ว

นารีเข้าไปดูเป็นข่าวการให้สัมภาษณ์ของเปิ้ลเปิดโปงการหลอกลวงว่าไปทำงานต่างประเทศได้เงินเป็นแสนๆ แต่พอไปจริงมันไม่ใช่ พาดพิงถึงคุณนายระวีว่าเคยมาปลอบตนว่าไม่ต้องกลัว

ส้มก็เปิดโปงว่าคุณนายระวีเหมือนเป็นนายหน้าเจ้านายใหญ่ใครๆก็ไม่กล้าหือ คุณนายบอกว่าไปทำงานที่นั่นเหมือนสวรรรค์ ตนทะแม่งๆ แต่ก็ยอมเชื่อคิดว่าคุณนายไม่น่าจะหลอก

“นั่นน่ะสิ คุณนายระวีทำแค่ฟอกเงินให้ผับพีระก็ว่าแย่แล้วยังจะมีเรื่องหลอกผู้หญิงไปขายอีก” สุรารักษ์ที่ดูข่าวอยู่ด้วยพึมพำอย่างรับไม่ได้

เมื่อคุณนายระวีเดินทางไปสถานีตำรวจกับทิชาและทนาย นักข่าวถามเรื่องคุณนายมีส่วนเกี่ยวข้องกับการจัดหาผู้หญิงไปค้าประเวณี ถามว่าคุณนายเปิดมูลนิธิเพื่อฟอกเงินและจัดหาผู้หญิงให้พีระนานแค่ไหนแล้ว