รถหรูคันหนึ่งซิ่งมาบนถนนด้วยความเร็วสูง กนกวลี...สาวสวยผู้เป็นคนขับพร้อมกับคุยผ่านสมอล-ทอล์กปลอบใจเพื่อนสาวที่ฟูมฟายเพราะอกหัก...นาคินทร์แฟนหนุ่มโทร.เข้ามา เธอจึงสลับสายคุย พลันมีคนข้ามถนนตัดหน้า เธอเบรกอย่างแรงร้องลั่นจนเขาตกใจ

“กนก...กนก! เกิดอะไรขึ้น กนก...กนกตอบพี่สิครับ พูดกับพี่สิครับ”

ประกายเดือนเดินเอามือแตะแผลที่หน้าผากสีหน้าหวั่นๆเพราะมีนาคินทร์เดินประกบมาใกล้ๆ...จวนจะถึงหน้าห้องเช่าเกรงพี่สาวจะโกรธ จึงตัดสินใจหันไปบอกเขาว่าส่งแค่นี้ก็พอ แต่นาคินทร์ทำหน้าน้อยใจเหมือนโดนรังเกียจ ทำให้เธอหลุดปากไปว่าปานตะวันไม่ชอบ

“ไม่ชอบ! คุณตะวันไม่ชอบอะไรครับ หรือว่าไม่ชอบผม”

ประกายเดือนถือถุงก๋วยเตี๋ยวเข้าห้องมาร้องเรียกพี่สาว แต่แล้วต้องตกใจ เมื่อเห็นปานตะวันร้องไห้โผกอด ประกายเดือนรีบถามเป็นอะไร ใครทำอะไร ปานตะวันชูสัญญาให้ดู

“สัญญาว่าจ้าง อะไรกันน่ะตะวัน...” ประกายเดือนยังงงๆ

เที่ยงวันนั้น สาวิตรีแปลกใจที่เห็นนาคินทร์ลงครัวทำสปาเกตตีให้ปานตะวัน แอบยิ้มคิกคักกับใบตอง...แต่พอนาคินทร์ยกอาหารมาวางให้ปานตะวัน เธอกลับลุกหนี เขาจึงรวบตัวเธอไว้ ใบตองตามมาแอบดู ตาโพลง...ปานตะวันหวั่นใจเกรงใครมาเห็นจึงยอมนั่ง

“ผมไม่รู้ว่าคุณโกรธ คุณไม่พอใจผมเรื่องอะไร แต่เอาเป็นว่าผมขอไถ่โทษคุณด้วยอาหารมื้อกลางวันจานนี้ สปาเกตตีผัดเบค่อน...โอเค้” นาคินทร์ส่งสายตาอ้อนๆ