สมิงจ้าวท่า
ตอนที่ 15
“อย่าเพิ่งตื่นตกใจไป สัญญาต้องเป็นสัญญา ฉันเคยบอกว่าจะให้เวลาแค่ไหน ฉันก็จะให้เท่านั้น แต่เพื่อให้แกไม่ลืม ว่าเวลาของแม่แกเหลือน้อยลงไปทุกที ฉันจะใช้ไอ้นี่ช่วย”
อลันชูเข็มฉีดยา และย้ำว่าอย่าชักช้า ถ้าทำงานเสร็จทันเวลา อ่อนศรีก็จะได้รับยาแก้ ว่าแล้วก็ฉีดเชื้อโรคเข้าไปในร่างกายอ่อนศรี สีหน้าเธอดูเกร็งขึ้นทันที
ฤทธิ์ณรงค์แทบคลั่งเมื่อเห็นแม่ถูกกระทำ อลันตัดสายไป ฤทธิ์ณรงค์โกรธจนตัวสั่น
“กูจะฆ่ามึง! กูจะฆ่ามึง กูสาบานว่ากูจะฆ่ามึงให้ได้ ไอ้อลัน”
อลันมองอ่อนศรีที่ร่างกายเกร็ง “เป็นไงบ้างล่ะ ตอนนี้เชื้อโรคคงกระจายไปตามจุดต่างๆแล้ว คุณจะรู้สึกแข็งเกร็งเหมือนคนเป็นอัมพาต แต่ประสาทสัมผัสทุกอย่างจะยังคงเป็นปกติดี อีกไม่นานหรอกมันก็จะค่อยๆเสียไป จนไม่มีอะไรเหลือ”
อ่อนศรีพยายามจะพูด อลันยกมือห้าม
“อ๊ะๆไม่จำเป็นต้องพูด ถ้าอยากได้อะไรก็แค่กะพริบตา เพราะตาเป็นอวัยวะอย่างเดียวของคุณ ที่ยังทำงานได้
เป็นปกติ...บอกตรงๆผมชอบจริงๆเลยเวลาที่คุณเป็นแบบนี้ ไม่พูดไม่บ่น แถมยังเชื่อฟัง รู้งี้ทำแบบนี้ไปตั้งนานแล้ว”
ooooooo
ปื๊ดทำอาหารให้ทุกคนกิน แต่ไม่มีใครกินลง ทุกคนหน้าเครียดไปตามกัน และแล้วใหญ่ก็โทร.เข้ามารายงานว่าเจอที่ซ่อนของอลันแล้ว เขาจัดคนคุ้มกันไว้เพียบ ดอนจึงให้ใหญ่กลับมาวางแผนกัน เราคงต้องใช้กำลังเสริม ดอน
วดีและมิเชลพากันออกไป ปื๊ดผิดหวังที่ไม่มีใครกินอาหารฝีมือตน เนตรดาวปลอบใจว่าปื๊ดทำดีที่สุดแล้ว เสร็จงานนี้ทุกคนจะกลับมากินอาหารของเขา ตนดีใจที่ได้รู้จักปื๊ด แล้วเธอก็พูดขึ้นอีกว่า
“ที่จริงคนเราไม่เห็นต้องมีอะไรมากมายเลย ขอแค่มีบ้านเล็กๆกับคนที่เรารัก เท่านั้นก็พอแล้ว จริงไหมปื๊ด”
“จริงครับคุณดาว หลวงตาสอนปื๊ดมาตลอดเลย ว่าความสุขที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่สิ่งของ เงินทอง ชื่อเสียงหรืออำนาจ แต่อยู่ที่ใจของเราเอง ว่าจะรู้จักพอและพอใจกับสิ่งที่เรามีหรือเปล่า”
“ปื๊ดโชคดีจังเลยที่ได้หลวงตาคอยสอน ไม่เหมือนกับฉัน ที่โตมามีแต่คนเอาใจ ใช้เงินแล้วก็ข้าวของต่างๆ
เพื่อความสุขของตัวเอง โดยไม่เคยรู้จักกับความสุขที่แท้จริง”
“ยังไม่สายเกินไปหรอกครับคุณดาว”
เนตรดาวเห็นด้วย แต่ตอนนี้ตนเป็นห่วงแม่มาก ปื๊ดพูดปลอบใจให้คลายกังวล
ส่วนดอน วดี และมิเชลมาที่กองบัญชาการลับ เอาข้อมูลที่ได้จากใหญ่มาให้วิชาเพื่อจัดกำลังเสริม
ooooooo
