เพลงรักผาปืนแตก
ตอนที่ 21
อัลบั้ม: ละครเรื่อง "เพลงรักผาปืนแตก"
ยอดและเพลิงพาทุกคนไปหลบในอู่ร้างซึ่งเป็นฐานที่มั่นปลอดภัยของเชนกับพวกน้าๆตลอดมา แต่ในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้กลับไม่เห็นเชนกับวัลภามาเสียที
“ข้าก็เป็นห่วงเหมือนกัน เลยจะรอให้เอ็งมาก่อนแล้วค่อยยกพวกไปรับ”
“ให้เป็นหน้าที่ข้าดีกว่าไอ้ยอด ถ้าไปกันหมดเกิดรับมือพวกมันไม่ได้จะไม่เหลือคนเอาไว้สู้”
“แต่เธอคนเดียวจะรับมือพวกมันได้เหรอเพลิง ตอนนี้นายชาติรู้แล้วว่าพวกเรากำลังลุกขึ้นต่อต้านกำนันคงไฟเขียวให้ฆ่าพวกเราทุกคน”
“คุณหมอพูดถูกแล้วไอ้เพลิง เอ็งจะไปลุยเดี่ยวมันก็คงจะเสี่ยงเกินไปยกเว้นซะแต่ว่า...”
“อะไรเหรอน้า” เพลิงมองหน้าน้าจิกอย่างสงสัยใคร่รู้...
เวลาเดียวกันนั้น เชนกับวัลภาต่อสู้กับลูกน้องของชาติ ที่บุกเข้ามาในบ้านอย่างอุกอาจ ทั้งคู่เล่นงานพวกมันจนหมอบ กระแต แต่แล้วจู่ๆชาติก็โผล่มาตัวเป็นๆประกาศกร้าวว่า “สงครามระหว่างเอ็งกับข้ามันยังไม่จบ อย่าเพิ่งดีใจไปไอ้เชน”
“ไอ้ชาติ!” เชนเจ็บใจคว้าปืนจากมือวัลภายิงใส่มันหลายเปรี้ยง แล้วเร่งวัลภาให้ไปจากที่นี่
สองผัวเมียวิ่งหนีสุดชีวิต ชาติจิกตาร้ายกาจคำรามลั่น “หนีไปเลยไอ้เชน กระเสือกกระสนหนีตายให้รอด เหนื่อยเมื่อไหร่...ตายแน่...ไปเว้ย!!”
ขาดคำ ชาติกับไอ้เชิดและพรรคพวกก็พากันไล่ล่าเชนกับวัลภาต่อไปอย่างบ้าคลั่ง ทั้งคู่วิ่งหนีลูกปืนของพวกมันและพยายามยิงสวน ที่สุดลูกปืนของฝั่งเชนหมดลง วัลภาถามร้อนรนว่าเอาไงดี?
“ถ้าคราวนี้เราโดนพวกมันจับได้ โอกาสจะโต้กลับคงไม่มีอีกแล้ว”
“ก็ต้องสู้แค่ตาย”
เชนพยักหน้ารับ ระหว่างนั้นลูกน้องชาติตามมา เชนปราดเข้าไปเล่นงานสลับกับให้วัลภาจัดการมันด้วย ไม่นานพวกมันถูกซัดหมอบ ชาติกับเชิดตามมาระดมยิงใส่ทั้งคู่อีก
“ต้องแยกกันแล้วล่ะเชน”
“ระวังตัวด้วยนะ”
“นายก็เหมือนกัน”
วัลภากับเชนแยกกันโดยเร็ว ชาติแยกไปทางเชน ส่วนเชิดไปทางวัลภา แล้วไปจนมุมกันจนได้
“พยายามได้ดีไอ้เชน แต่คิดว่าจะพยายามได้ถึงไหนเชียววะ ในเมื่อทุกตารางนิ้วในผาปืนแตกตอนนี้มันไม่มีที่ให้เอ็งยืนอีกแล้ว มันเหลือแต่ที่ให้นอนยาวๆในหลุมศพไง ฮ่าๆๆ” ชาติเยาะหยัน
“ถ้าแผ่นดินผาปืนแตกจะกลบหน้าข้า มันก็ต้องหลังจากที่ข้ากับพวกกวาดล้างพวกเอ็งออกไปจากผาปืนแตกจนหมด”
“นี่เอ็งยังมั่นใจอีกเหรอว่าจะลุกขึ้นต่อต้านพวกข้าได้ ลำพังพวกเอ็งแค่หยิบมือ อย่างมากข้าก็จะทำเป็นหยวนๆ ยอมให้พวกเอ็งเล่นสนุกพอรู้สึกแสบๆคันๆ แต่ไม่ถึงกับตายหรอก”
“ความประมาทและดูถูกคนกลุ่มเล็กๆของพวกเอ็งนี่แหละคือหนทางชนะของพวกข้า”
เชนกำหมัดแน่นพุ่งเข้าปะทะกับชาติอย่างหนักหน่วง ชาติตั้งรับแล้วตอบโต้อย่างถึงพริกถึงขิง ซัดกันไม่เลี้ยง!
วัลภาซุ่มรอจังหวะ พอเชิดเข้ามาก็เตะขามันเสียหลักล้มลงอย่างง่ายดาย
“เก่งให้ได้อย่างปากเถอะไอ้เชิด...เชอะ”
“แกต่างหากที่พยายามจะอวดเก่งเกินความเป็นผู้หญิง เมื่อกี้นี้ข้าก็แค่ออมมือให้ จะได้เห็นว่าเวลาแกเต็มที่จริงๆแล้วเป็นไง ถ้าได้แค่นี้แล้วก็อย่าหวังว่าจะได้กลับไปหาไอ้เชนอีกเลย”
เชิดคว้าตัววัลภามาบีบคอแต่เธอฮึดสู้ถาโถมไม่หยุดและกลายเป็นลูกล่อลูกชนให้มันหยอกเอินเล่นจนหัวคะมำ แถมโดนตบหน้าจนเลือดซิบมุมปาก
“อุ๊ย...โทษทีวัลภา กะว่าจะแค่สั่งสอนเบาๆ เพราะกำนัน สั่งมาว่าถ้าจัดการพวกไอ้เชนได้แล้วให้ลากเธอกลับไปแบบ บุบสลายน้อยที่สุด เพราะท่านสมบัติยังต้องการเอาคืนแกอยู่”
“ถ้าคิดว่าจะเอาฉันกลับไปสังเวยไอ้แก่บ้ากามนั่นได้ล่ะก็...แกคิดผิดแล้ว”
“คิดผิดเหรอ...แต่ที่เห็นล้มลุกคลุกคลานอยู่นี่มันเหมือนฉันจะคิดไม่ผิดนะวัลภา ฮ่าๆๆ เตรียมตัวเตรียมใจไว้เถอะ หลังการฆ่าล้างโคตรพวกไอ้เชนเรียบร้อยแล้วแกจะกลายเป็นคนเดียวที่มีชีวิตรอด แต่จะไม่ได้อยู่ในผาปืน แตกอีก เพราะท่านสมบัติจะพาแกออกไปเป็นเมียน้อยท่าน”
เชิดตามเข้าไปกระชากตัววัลภาขึ้นมาแล้วเงื้อมือจะตบ แต่หญิงสาวยกมือขึ้นกันได้ทันท่วงที
“ฉันยอมตายให้แผ่นดินผาปืนแตกกลบหน้าดีกว่าเป็นทาสกามของมัน”
วัลภาพิษสงรอบตัว ยกเข่าขึ้นกระแทกกล่องดวงใจของไอ้เชิดจนมันจุกตัวงอแล้วรีบวิ่งออกไป เชิดมองตามเจ็บใจไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ มันก้มลงหยิบปืนที่หล่นพื้นขึ้นมามองตามเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ
วัลภาวิ่งออกมาพยายามจะหนีหาที่ตั้งหลัก แต่เชิดถือปืนวิ่งตามไม่ลดละ มั่นใจมากว่ามันต้องจัดการผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างเธอได้
“แกไม่มีสิทธิ์เลือกอนาคตตัวเองหรอกวัลภา เพราะกำนันเขาเลือกให้แล้ว”
เชิดจ่อปืนเดินเข้าหา วัลภากำหมัดแน่นตั้งท่าสู้
ถ้าตนจะต้องถูกมันจับก็ขอไปแบบเป็นศพ แต่ทันใดนั้นขวานของยอดพุ่งเข้าใส่แขนไอ้เชิดเต็มๆ มันแหกปากร้องลั่นพร้อมๆกับปืนที่หลุดมือหล่นกระเด็น
“อย่างเอ็งมันต้องกับข้าดีกว่ามั้งไอ้เชิด” ยอดคำรามลั่น ควงขวานในมืออีกข้างอย่างคล่องแคล่ว
“ดูเหมือนตอนนี้คนที่จะเลือกอนาคตให้แกจะเป็นพวกฉันแล้วนะไอ้ขี้ข้าคนเลว”
เชิดจ้องมองทั้งคู่อย่างเจ็บใจ มือหนึ่งกุมแขนที่โดนขวานเล่นงานจนเลือดอาบแล้วฉวยโอกาสวิ่งหนีไป
อีกด้านหนึ่ง เชนและเพลิงต่อสู้กับกลุ่มของชาติเป็นสามารถ พวกชาติเป็นรอง แต่การปะทะกันครั้งนี้ก็ทำให้มันรู้ว่าแท้จริงแล้วเชนคือจอมโจรไอ้เสือ พอกำนันปราบทราบจากชาติที่หนีมาได้ถึงกับอึ้งไปอย่างคาดไม่ถึง
“แถมมันยังกล้าประกาศอีกว่านี่จะเป็นสงครามครั้งสุดท้าย พวกมันจะเล่นงานให้เราต้องหลังชนฝา”
“ลองมันกล้าท้าทายเราขนาดนี้ คราวหน้าข้าก็ไม่มีโอกาสให้ใครแก้ตัวทั้งนั้นเหมือนกัน”
“ฉันรู้จ้ะพ่อ ยังไงพวกมันก็หนีออกไปจากผาปืนแตกไม่ได้อยู่แล้ว ฉันจะให้คนของเราปูพรมตามล่าพวกมันจนกว่าจะเจอ...ฟ้าลั่น งานนี้เอ็งต้องร่วมมือกับไอ้ชาติ”
“ไม่มีปัญหา แต่ฉันข้องใจว่าแล้วงานที่เหมืองทองคำล่ะจะทำยังไง ถ้าพวกชาวบ้านรู้ว่าพวกไอ้เชนคือจอมโจรไอ้เสือแล้วกำลังหนีการตามล่าเพื่อกลับมาเอาคืน ฉันว่าพวกชาวบ้านแรงงานเหมืองอาจจะลุกฮือขึ้นมา”
“ฉันจะไปคุมเหมืองทองเอง ถ้าความดันทุรังของพวกไอ้เชนจะไปปลุกให้พวกขี้ขลาดตาขาวกล้าลุกขึ้นมา พวกมันได้ตายหมู่อยู่ในเหมืองแน่” กำนันสีหน้าจริงจังเหี้ยมเกรียม ฟ้าลั่นลอบมองอย่างรู้ทันเล่ห์เหลี่ยม แล้วผละออกไปคุยส่วนตัวกับทอม
“มันตั้งใจให้ข้าไปช่วยลูกชายมันกวาดล้างพวกไอ้เชน ส่วนมันก็เข้าไปควบคุมงานที่เหมืองทองคำ พอถึงเวลาเล่นงานพวกไอ้เชนได้ มันก็สั่งให้ลูกชายมันเก็บข้า เก็บแก และเก็บพวกเราทุกคน”
“งั้นข้าจะจัดการกับพวกมันก่อน”
“เดี๋ยวก่อนไอ้ทอม เอ็งอย่าเพิ่งใจร้อนไป ตอนนี้พ่อข้าไม่อยู่แล้วพวกมันก็เลยคิดว่าเราอ่อนแอลง ข้าจะปล่อยให้พวกมันคิดไปแบบนั้นแหละ ให้มันประมาทข้าแล้วข้าจะทำทีเป็นช่วยพวกมันจัดการกับพวกไอ้เชน จัดการพวกแมงหวี่แมงวันก่อนแล้วค่อยจัดการตัวเป้งๆ เข้าใจไหมไอ้ทอม”
ทอมคิดตามแล้วพยักหน้ารับอย่างจำนนในเหตุผลของฟ้าลั่น
ooooooo
วัลภากับเชนเพิ่งทราบเรื่องเดือนท้องกับเพลิง ทั้งคู่แสดงความดีใจกับว่าที่พ่อแม่มือใหม่ และคาดหวังว่าสักวันพวกตนจะมีความสุขอย่างนั้นบ้าง
วันรุ่งขึ้น ชาติกับสมุนตรงดิ่งมาที่วัด เผชิญหน้าหลวงพ่อที่ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง ชาติต้องการคำตอบว่าพวกเชนอยู่ที่ไหน พอท่านปฏิเสธไม่รู้เห็น ก็โดนมันยอกย้อนเข้าให้ว่า
“หลวงพ่ออย่ามาโกหกดีกว่า เมื่อกี้นี้ฉันเพิ่งจะเห็นโลงศพของไอ้ผู้กองสมานอยู่ที่โกดังเก็บศพ ถ้าไม่ใช่เพราะพวกมันเอามาให้ หลวงพ่อจะมีปัญญาไปเอามาเองเหรอ”
“ใช่...ข้าไม่โกหกว่าพวกมันเอาศพผู้กองมาให้ข้าทำพิธี แต่นั่นก็เป็นการเจอหน้าพวกมันครั้งสุดท้ายทั้งๆที่ข้าก็อยากจะช่วยเหลือพวกมัน อยากสึกเลิกเป็นพระแล้วจับปืนออกไปร่วมรบด้วย แต่เพราะพวกมันขอร้องเอาไว้ว่าอีกไม่นานคนชั่วจะต้องถูกกำจัด ถ้าไม่มีข้าคอยทำพิธีศพให้พวกมันก็จะกลายเป็นผีไร้ญาติเป็นผีเปรตคอยร้องขอส่วนบุญให้ต้องเดือดร้อนคนเป็นอีก”
“หลวงพ่อ” ชาติตะเบ็งเสียงแล้วชักปืนออกมาจะเอาเรื่อง แต่หลวงพ่อไม่มีอาการสะทกสะท้าน จ้องหน้าพวกมันอย่างไม่เกรงกลัว ที่สุดชาติก็เป็นฝ่ายลดปืนลง “เล่นงานหลวงพ่อไปก็เสียดายลูกปืนเปล่าๆปล่อยให้หลวงพ่ออยู่ทำศพพวกมันเวลาที่ฉันลากมาเรียงกันต่อหน้าหลวงพ่อดีกว่า”
ชาติยิ้มยียวน ยอมถอยออกจากวัดแต่ไม่ลดละเรื่องที่จะตามหาเชนอย่างแน่นอน
ในเวลาเดียวกัน กลุ่มของเชนอยู่ที่อู่ร้าง เชน วัลภา เพลิง และยอดกำลังเตรียมตัวจะไปรบรากับคนชั่วให้แตกหัก แต่ทั้งสี่คนไม่ยอมให้พวกน้าๆไปเสี่ยงด้วย ขอให้พวกเขาดูแลผู้บริสุทธิ์ที่ตอนนี้มายืนข้างเราไม่น้อยแล้ว โดยเฉพาะสำรวยที่แค้นมาก หลังทราบว่าน้ำค้างตายจากเพราะตกเป็นเครื่องมือของไอ้ชาติ
ด้านสมบัตินักการเมืองชื่อดังที่กำนันปราบหวังพึ่งบารมีเพื่อประโยชน์ของตน เวลานี้เขาทราบเรื่องเชนเป็นจอมโจรไอ้เสือ และแน่นอนว่าวัลภาก็ต้องเป็นจอมโจรนางสิงห์ โจรสองผัวเมียที่พวกกำนันสืบหามานาน เมื่อสมบัติมีโอกาสพูดคุยกับลำดวน เขามีท่าทีโมโห เอ่ยกระทบกระเทียบว่าหล่อนร้ายไม่ใช่เล่น สมเป็นลูกสาวของเธอ
“ฉันไม่ถือว่านั่นคือคำชมนะคะท่าน เพราะฉันไม่ชอบใจที่วัลภาทำแบบนั้น มันคือการกระทำโง่ๆที่คิดจะมาต่อต้านพวกเรา เพราะสุดท้ายวัลภาก็จะสู้ไม่ได้”
“จะจัดการกับพวกมันยังไงมันเป็นเรื่องของเธอกับไอ้ปราบ แต่อย่าลืมก็แล้วกันว่างานนี้ฉันต้องการตัววัลภาไปกับฉันด้วย ถ้าบุบสลายทำให้ความสวยของวัลภาลดลงไปแม้แต่นิดเดียว ข้อตกลงของฉันกับไอ้ปราบก็ต้องพิจารณากันใหม่”
“ไม่ต้องห่วงค่ะ พี่ปราบกำชับทุกคนแล้ว ท่านแค่เตรียมตัวรอเอาไว้ก็พอ ปัญหาในบ้านพี่กำนันจะจัดการเก็บกวาดจนสะอาดแน่นอน”
พูดขาดคำ ลำดวนเห็นชาติกลับเข้ามา เธอหันไปถามลูกเลี้ยงว่าทำไมกลับเร็วนัก ไม่ต้องไปช่วยกันตามล่าพวกเชนหรือไง
“ฉันก็กำลังทำตามที่พ่อสั่งให้ฉันทำให้อยู่นี่ไง”
“ยังไง น้าไม่เข้าใจ”
“ปล่อยให้ไอ้ฟ้าลั่นมันลุยยิงอย่างเดียวไปเถอะถ้ามันรู้จักใช้หัวสักหน่อย งานง่ายๆก็จะไม่เหนื่อยเปลืองแรง ว่าแต่อยากช่วยฉันไหมล่ะ”
ลำดวนมองหน้าชาติด้วยความสงสัย...แต่ผ่านไปครู่เดียวก็เข้าใจ เธอตรงมาที่ห้องซึ่งเนื้อทองถูกควบคุมตัว กระซิบบอกลูกน้องที่เฝ้าหน้าห้องให้ออกไป จากนั้นแกล้งเคาะประตูแล้วหลบฉากเพื่อให้เนื้อทองหลงกล
ปรากฏว่าแผนของชาติได้ผล เนื้อทองเห็นปลอดคนจึงรีบหนีออกจากบ้าน โดยไม่รู้ว่าชาติกับลำดวนแอบจับตามองอย่างสาสมใจ
“หนีไปโน่นแล้ว แผนของเธอใช้ได้ทีเดียวชาติ”
“ทีนี้ก็แค่ตามรอยไป ไม่เห็นต้องออกแรงเหนื่อยอย่างไอ้ฟ้าลั่นเลย...หึๆ” ชาติหัวเราะในคอ แล้วเดินตามเนื้อทองออกไปพร้อมกับไอ้เชิดสมุนคนสนิท
ooooooo
การปะทะกันของพวกเชนกับฟ้าลั่นเริ่มต้นขึ้นแล้ว ฟ้าลั่นคึกคะนองและบ้าบิ่นเหมือนเดิม...แน่นอนว่าไม่ส่งผลดีในการต่อสู้ ถ้าอีกฝ่ายรอบคอบและมีแผนการที่ดีพร้อม
เชนกับวัลภาวางแผนรัดกุมเพื่อเอาชนะอีกฝ่าย ขณะเดียวกันยอดกับเพลิงก็คอยเป็นกองหนุนที่แข็งแกร่ง ทอมเห็นท่าไม่ดีวิ่งหนีเข้าไปในป่าแต่ถูกเพลิงตามล่าไม่ลดละ
“ถึงเวลาต้องเผชิญหน้ากับพวกข้าเข้าจริงๆ เอ็งก็เผยสันดานขี้ขลาดตาขาวขึ้นมาทันที” เพลิงเยาะหยันเมื่อเห็นมันวิ่งหางจุกตูด
ทอมเจ็บใจหันขวับกลับมาตะเบ็งเสียงใส่ “ข้าไม่เคยกลัวพวกเอ็ง”
“งั้นถ้าไม่กลัวแล้วจะรออะไรอยู่ล่ะ ตอนนี้ข้าตัวคนเดียวแถมยังมือเปล่าอีก ถ้าเล่นงานข้าได้แล้วลากข้าไปให้ลูกพี่เอ็ง นอกจากความดีความชอบแล้วเอ็งก็คงได้รางวัลใหญ่”
“กล้าท้าทายคนอย่างไอ้ทอม งั้นเอ็งก็ต้องเจ็บตัวหนักแล้วไอ้เพลิง พญาไฟ” ทอมชักปืนออกมายิงใส่แต่พลาดเป้าเพราะเพลิงกระโจนหนีว่องไวเข้าที่กำบัง
“ข้ามือเปล่าจริงๆนะเว้ยไอ้ทอม แต่เอ็งมีปืนแท้ๆ เอ็งยังยิงข้าไม่โดน น่าสมเพชว่ะ”
“ไอ้เพลิง...ข้าเล่นงานเอ็งได้เมื่อไหร่ จะงัดฟันเอ็งออกจากปากให้หมด แล้วหักแขนหักขาเอ็ง ก่อนจะลากไปตามถนน”
ทอมรัวปืนอีกไม่ยั้งแต่ไม่โดนเพลิงสักนัดจนกระสุนหมดต้องเติมใหม่ เพลิงฉวยจังหวะนี้โดดออกจากที่กำบังปัดปืนในมือมันกระเด็น
“โอกาสแรกที่เอ็งคุยโวหมดไปแล้ว แต่ข้าจะใจดีให้เอ็งได้ลองอีกสักตั้ง” เพลิงตั้งท่าเชิงมวย ทอมทั้งแค้นทั้งมันเขี้ยวโผนเข้าใส่ทันที...
ooooooo
ที่ลานกลางหมู่บ้าน สำรวยกำลังปลุกระดมชาวบ้านให้ยืนอยู่ข้างคนดีอย่างเชนและวัลภา เพื่อนำพาความเจริญกลับคืนมาผาปืนแตก แต่ไม่ทันไรสำรวยโดนกระสุนปืนยิงเข้าที่แขนเลือดโชก ผู้คนส่งเสียงกรีดร้องด้วยความตกใจและหวาดกลัว
ฝีมือกำนันปราบนั่นเอง เขามาพร้อมลูกน้องกลุ่มหนึ่ง หมายมุ่งกำราบสำรวยด้วยการเชือดไก่ให้ลิงดู หากใครคิดแข็งข้อเอาเยี่ยงอย่าง โทษทัณฑ์คือเลือดตกยางออกหรือถึงตาย...แต่แล้วเชนกับวัลภาปรากฏตัว เชนขี่มอเตอร์ไซค์เสือคำรามติดปืนกลเข้ามากราดยิงใส่กลุ่มกำนันปราบแล้วซิ่งออกไป ส่วนวัลภาแยกไปอีกทางเพื่อหลีกเลี่ยงการเป็นเป้านิ่งให้พวกมัน
“ไอ้เชน...เอ็งตายแน่วันนี้!”
กำนันปราบคำรามลั่นแค้นมาก แบ่งลูกน้องเป็นสองกลุ่ม กลุ่มหนึ่งให้ตามเชนไปกับตน ส่วนอีกกลุ่มตามวัลภา...
ในเวลาเดียวกันนั้น ชาติกับลูกน้องตามเนื้อทองไปที่บ้านครูประสิทธิ์ หมายมั่นปั้นมือว่าต้องจับตัวเธอได้พร้อมเชนและวัลภา แต่กลายเป็นว่าชาติถูกเนื้อทองใช้มีดคมกริบแทงเข้าที่ไหล่อย่างสุดแรง
“อ๊าก...”
ชาติร้องลั่นเจ็บปวด เหลียวมองมีดที่ปักคาไหล่ด้วยความรู้สึกเคียดแค้นเนื้อทอง พยายามจะเล่นงานเธอให้หนักแต่เธอฮึดสู้และวิ่งหนีไปได้ทั้งที่โดนเขายิงเฉี่ยวเข้าที่แขน ชาติวิ่งไล่กวดไม่ลดละ ส่วนไอ้เชิดแยกไปช่วยกำนันปราบหลังทราบข่าวว่ากำลังปะทะกับพวกเชน
ooooooo
ส่วนในป่า ทอมกับเพลิงต่อสู้กันด้วยเชิงมวยพักใหญ่ ก่อนที่เพลิงจะเป็นฝ่ายถลุงทอมแทบหมดแรง พอจวนตัวทอมก็งัดกระป๋องแก๊สพิษออกมาหมายเล่นงานอีกฝ่าย
แต่เหตุการณ์กลับตาลปัตร ทอมโดนแก๊สพิษเสียเอง นอนดิ้นพราดๆน้ำลายฟูมปากอย่างน่าสังเวช
ฟ้าลั่นรอเล่นงานพวกเชนอยู่อีกด้าน โดยไม่รู้ว่า ยอดซุ่มจับตามอง แล้วสังหารลูกน้องของฟ้าลั่นไปหนึ่งคนด้วยขวานประจำตัวก่อนวิ่งหนีไปหาเพลิงที่สยบไอ้ทอมได้แล้ว
“กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นก็ต้องคืนกลับไปที่เจ้าของ...เอ็งฆ่าผู้กอง ฆ่าคนบริสุทธิ์ตายมาเยอะพอแล้ว เพราะฉะนั้นเอ็งก็ต้องรับกรรมของเอ็งไป ปิศาจอสรพิษต้องสิ้นชื่อเพราะพิษตัวเอง”
เพลิงกับยอดมองทอมดิ้นทุรนทุราย แต่ไม่ทันทั้งคู่จะพากันออกจากบริเวณนั้น ทอมทะลึ่งพรวดลุกขึ้นยืนในสภาพเนื้อตัวเหมือนโดนไฟลวก มันคำรามลั่นด้วยความเจ็บปวดและโกรธแค้น คว้ายอดมาอัดไปหลายหมัดโดยที่ยอดไม่ทันตั้งตัว
เพลิงเข้าช่วยเพื่อนรักแล้วเปิดฉากแลกหมัดกับทอมอีกครั้ง แต่ไม่รู้ทอมเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน ตะบันหมัดใส่เพลิงจนล้มกลิ้งไปใกล้ยอดที่ยังมึนไม่หาย
“ไหนเอ็งบอกว่าจัดการมันไปแล้วไงวะ แล้วนี่อะไร อย่างกับผีลืมหลุม โผล่ขึ้นมา”
“สมกับฉายาของมัน ไอ้ปิศาจอสรพิษ ขนาดใช้พิษจัดการกับมันแล้วมันยังลุกไหวอีก”
“จะไปชมมันทำไมวะ ถ้าไม่ลากคอมันลงนรก เอ็งกับข้าได้ลงไปเป็นคู่ซี้ในนรกต่อแน่”
เพลิงเห็นด้วยกับยอด ร่วมแรงร่วมใจกันจัดการกับทอมอยู่นานกว่าจะสยบความบ้าระห่ำของมันได้ด้วยขวานอีกอันของยอด
เพลิงขว้างขวานเข้าแสกหน้าทอมจนล้มตึง เฉียดหัวยอดไปนิดเดียว
“เฮ้ย! ข้าเกือบตายไปกับมันด้วยแล้ว”
“เอาน่า...ข้าก็พยายามหาทางช่วยเอ็ง ยังดีกว่าถูกมันจับหักคอไม่ใช่เหรอวะ”
“เออ แต่คราวนี้แน่ใจนะว่ามันตายจริงๆ”
“แสกหน้าไปขนาดนี้ ถ้ายังไม่ตายอีกก็คงต้องไปนิมนต์หลวงพ่อ”
“นิมนต์มาช่วยโกยน่ะสิวะ”
ยอดพูดไม่ทันขาดคำ เสียงปืนสนั่นกราดยิงเข้ามาปังๆๆๆๆ สองเพื่อนรักแตกตื่นตกใจหันขวับไปเห็นฟ้าลั่นกับสมุนกำลังตรงดิ่งมา
“รีบไปช่วยพวกไอ้เชนต่อเถอะ ขืนอยู่ต่อมีหวังโดนส่งไปสู้กับไอ้ทอมอีกยกในนรกแน่”
ว่าแล้วเพลิงวิ่งนำยอดออกไปอย่างรวดเร็ว ฟ้าลั่นมาถึงยืนมองศพทอมที่ตายอย่างอนาถแล้วเจ็บใจ ตะโกนเสียงดังลั่นป่า
“ไอ้ทอม...โธ่เว้ย!!”
ooooooo
