เพชรตัดเพชร
ตอนที่ 11
แสบเพิ่งรู้ว่ารัศมีกับลูกชายยามาดะหายไปจากฐานปฏิบัติการ เมื่อพวกเชิดศักดิ์กลับมาและส่งมานพให้หมอเยียวยารักษาก็พากันตกใจหลังทราบข่าวนี้
ลูกชายยามาดะพารัศมีไปที่ห้องเช่าแห่งหนึ่ง หญิงสาวฟื้นขึ้นมาด้วยท่าทีหวาดกลัว ถอยหนีไม่ให้เขาเข้าใกล้
“ไม่ต้องกลัว ผมสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรคุณอีก”
“คุณทำแบบนี้ทำไม”
“มันเป็นเรื่องอธิบายยาก”
“ถ้าฉันถูกขังไว้แบบนี้คงมีเวลาว่างฟังคุณอธิบายแน่ เว้นแต่ว่าคุณจะฆ่าฉัน”
“ไม่...ผมยืนยันว่าผมไม่มีทางทำให้คุณเจ็บ ทุกอย่างที่ผมทำไปก็เพื่อความปลอดภัยของเรา และถ้าผมทำสำเร็จผมจะพาคุณหนีไปมีชีวิตที่มีแต่คนอิจฉา”
“คุณจะทำอย่างนั้นได้ยังไง”
“ได้สิ สูตรผลิตโคคิโนจะทำให้ผมสมหวังทุกอย่าง”
“สูตรโคคิโน? คุณรู้เหรอ”
“สูตรผลิตโคคิโนไม่ได้ตายไปพร้อมกับพ่อผมหรอก แต่มันอยู่ที่นี่สมองผมมาตลอด พ่อผมไม่ได้เป็นคนคิดสูตรโคคิโนหรอก แต่ผมต่างหากที่เป็นคนคิดค้นสูตรนั่นขึ้นมา”
“คุณโกหกฉันมาตลอด”
“ผมขอโทษ แต่ผมจำเป็นต้องทำ เพราะโคคิโนมันคือการพลิกโฉมหน้าวงการค้ายา มูลค่าของมันมหาศาล มากพอที่จะทำให้ผมใช้กินทั้งชาติก็ไม่หมด”
“เพราะอย่างนี้ใช่มั้ย คุณถึงให้ด็อกเตอร์พ่อคุณหนีออกมาจากพวกพ่อค้ายาที่คิวบา”
“ใช่...พ่อเคยทำงานให้พวกฟิเดลโร จนวันนึงพ่อมาปรึกษาผมว่าฟิเดลโรพร้อมทุ่มไม่อั้นเพื่อยาเสพติดชนิดใหม่ ตอนนั้นผมกำลังทำวิจัยด้านระบบประสาทอยู่และได้ค้นพบสูตรเคมีที่ดัดแปลงเป็นโคคิโนได้ ผมเลยเริ่มทดลองตัวอย่างเพื่อให้พ่อเอาไปให้ฟิเดลโร”
“โดยให้พ่อคุณสมอ้างเป็นเจ้าของสูตร?”
“ผมเป็นนักวิจัยอยู่ในมหาวิทยาลัย ผมออกตัวไม่ได้ และที่สำคัญฟิเดลโรมันกดราคาให้ต่ำเกินไปผมเลยต้องให้พ่อหนีออกมา”
“ทั้งๆที่คุณเป็นนักวิจัย คุณต้องมีหน้าที่หาทางช่วยเหลือคนแต่กลับหันไปสร้างยานรกขึ้นมาแทน คุณมันเลวที่สุด” เธอไม่พอใจตบหน้าเขาฉาดใหญ่
“ใช่...สิ่งที่ผมทำมันเลว แต่การเป็นแค่นักวิจัยคิดยาขึ้นมาเพื่อช่วยคนมันก็ไม่ได้ช่วยให้ผมได้อะไรหรอก โน่น...คนที่ได้คือพวกบริษัทยาที่มันออกทุนให้ต่างหาก เพราะฉะนั้นโคคิโนจะทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไป ถ้าใครจ่ายให้ผมมากที่สุด ผมก็พร้อมขายให้ทันที”
“ข้ออ้างของคนเห็นแก่ตัว คนอื่นเลวใส่คุณก็เลยต้องเลวตาม”
“แล้วนายยอดแฟนคุณล่ะ มันดีนักหนาหรือไง มันก็เป็นมือสังหารฆ่าคนไม่เลือกหน้าเหมือนกัน”
“หยุด!! ยอดไม่ใช่คนแบบนั้น” รัศมีเงื้อมือจะตบอีก แต่เขาจับมือเธอบีบอย่างแรง ตะคอกด้วยความโมโห
“ถ้าคุณรักคนอย่างนายยอดได้ คุณก็ต้องรักผมได้เหมือนกัน” ว่าแล้วเขากดเธอลงบนเตียงพยายามปลุกปล้ำขืนใจพร้อมพูดจาหว่านล้อม “ผมรักคุณนะรัศมี ยอมเป็นของผมแล้วผมสัญญาว่าผมจะพาคุณหนีไป จะไม่มีใครเจอคุณอีก ชีวิตคุณจะมีทุกอย่างที่คุณอยากได้”
“ฉันไม่ได้อยากได้อะไรจากแก ฉันอยากได้ชีวิตฉันคืน”
“แต่คุณไม่มีทางเลือก”
ที่สุดเขาก็เผยธาตุแท้ออกมา แสดงความดิบเถื่อนชกท้องรัศมีจนจุกนอนน้ำตานองหน้า แต่ยังร้องเรียกหายอดให้มาช่วย
“ไม่ต้องไปเรียกหามันหรอกรัศมี มันทิ้งเธอไปได้ก็แสดงว่ามันไม่ได้อยากจะกลับมาหาเธออีกแล้ว ต่อไปนี้เธอต้องลืมมันแล้วมีแต่ฉันคนเดียว”
เขาเริ่มปลดกระดุมเสื้อเธอแล้วซุกไซ้ซอกคอรัศมีรวบรวมกำลังฮึดสู้คว้าโคมไฟหัวเตียงฟาดหัวเขาเลือดอาบแล้วฉวยโอกาสวิ่งหนีออกจากห้องด้วยท่าทีตื่นตระหนก
ชายหนุ่มเจ็บตัวและเจ็บใจวิ่งไล่ตาม แต่เพราะความมืดทำให้ยากลำบาก รัศมีซ่อนตัวเงียบกริบในตรอกเปลี่ยว
“รัศมี...อย่าทำแบบนี้เลย เธอหนีไปไหนไม่ได้หรอก จะกลับไปหาชีวิตเก่าเธอก็ต้องกลับไปเจอกับคนที่เธอหนีมา จะรอไอ้ยอดก็เสียเวลาเปล่า เพราะมันไม่มีทางกลับมาหาเธอ”
รัศมีกลัวตัวเนื้อสั่น ปิดปากเงียบ ขณะที่ชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ทุกที
“ไอ้ยอดมันเป็นมือสังหารอีกา ชีวิตมันมีใครอีกไม่ได้ ดีไม่ดีถ้าเธอเจอมัน มันก็ต้องฆ่าเธอตามกฎของพวกอีกาที่จะให้ใครรู้ไม่ได้ว่ามันเป็นใคร...เชื่อฉันเถอะรัศมี เธอมีแต่ฉันเท่านั้นที่จะสร้างชีวิตใหม่ให้เธอได้” ขาดคำเขาตรงเข้าไปที่รัศมีซ่อนตัว แต่บริเวณนั้นไม่มีร่องรอยของเธอ
รัศมีหนีไปได้อย่างหวุดหวิด ทิ้งให้ชายหนุ่มยืนหมุนคว้างด้วยความเจ็บใจ จำต้องพาตัวเองกลับห้องเช่าทำแผลที่หัว เสร็จแล้วปัดอุปกรณ์ทำแผลลงพื้นเกลื่อนกระจาย
“รัศมี! ฉันอุตส่าห์หวังดี แต่กลับมาทำกับฉันแบบนี้... รอให้เห็นเงินจำนวนมหาศาลมากองตรงหน้าฉันก่อนเถอะ แล้วเธอจะต้องเปลี่ยนใจ” บ่นเสร็จเขาก็คว้าโทรศัพท์มาโทร.หาใครบางคน...
ooooooo
ฟิเดลโรไว้ชีวิตยอดแต่ก็ซ้อมเขาสะบักสะบอมแทบหยอดน้ำข้าวต้ม หลังจากหนำใจแล้วเชงอดทักท้วงเขาไม่ได้ว่าเชื่อที่ยอดพูดได้หรือ มันอาจจะโกหกเพื่อเอาตัวรอดก็ได้
“คนอย่างมาดามหลุยส์มันเจ้าเล่ห์ เป็นไปได้สูงที่มันจะส่งสายเข้ามาในกลุ่มพวกเราจริง”
ขาดคำ ลูกน้องคนหนึ่งถือโทรศัพท์เข้ามารายงานฟิเดลโรว่ามีคนอ้างว่าชื่อยามาดะเป็นลูกชายของด็อกเตอร์ต้องการคุยเรื่องขายสูตรโคคิโน...ฟิเดลโรชะงักด้วยสีหน้าแปลกใจ
“ลูกชายด็อกเตอร์...คนที่รอดจากการตามล่าของพวกเราที่แคมป์บนดอยครับบอส”
ฟิเดลโรคิดอยู่ครู่แล้วรับโทรศัพท์มาคุย “ฉันฟิเดลโร...ด็อกเตอร์เคยพูดถึงลูกชายมันให้ฉันฟังอยู่บ้าง แกมีอะไรทำให้ฉันแน่ใจว่าแกคือลูกชายของด็อกเตอร์จริงๆ”
“พ่อฉันเป็นมันสมองทำงานให้แกมาตลอด แต่แกกลับตอบแทนเขาด้วยการกดราคาค่าสูตรโคคิโนที่ฉันคิดขึ้นมา แล้วจับเขาขังบังคับให้ผลิตโคคิโนที่ไม่เคยเสร็จสมบูรณ์ จนฉันต้องช่วยวางแผนหนีทำให้แกวิ่งพล่านมาถึงเมืองไทย...แค่นี้พอจะทำให้ยืนยันได้ไหมฟิเดลโร”
“ฮ่าๆๆ ฉันเชื่อแล้วว่าแกคือลูกชายจอมเจ้าเล่ห์ของด็อกเตอร์ เก่งมากที่ซ่อนตัวอยู่หลังพ่อแก ให้เขาออกหน้าแทนมาตลอด”
“ฉันโทร.มา ไม่ได้อยากได้คำชม แกทำให้ฉันกับพ่อต้องลำบาก มันถึงเวลาแล้วที่ฉันจะเรียกค่าเสียหายให้มันคุ้มค่าที่สุด”
“ฉลาด...แกรู้ดีว่าถ้าขายสูตรโคคิโนให้ฉัน ฉันจะเป็นคนที่ทำกำไรจากมันได้มากที่สุด”
“ราชาค้ายาเสพติดกับยาเสพติดที่ดีที่สุด แกจะทำกำไรมหาศาลอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน เพราะฉะนั้นส่งลูกน้องแกมาพร้อมกับเงินสดมัดจำ 300 ล้านดอลลาร์”
ฟิเดลโรไม่พอใจ ติงว่าแค่เงินมัดจำยังขนาดนั้นมันไม่มากเกินไปหน่อยหรือ
“แกพูดเองว่าค่าของมันมหาศาล หรือว่าแกอยากจะให้ฉันเอาไปให้พวกอีกา...ส่งลูกน้องแกมาแค่คนเดียว อย่าเล่นตุกติก ไว้ฉันได้มัดจำแล้วจะติดต่อไป” พูดแค่นั้นเขาตัดสายทันที
ฟิเดลโรกำโทรศัพท์แน่น ใช้ความคิดอยู่ครู่ก่อนสั่งเชงกระจายข่าวไปในกลุ่มพวกเราให้ทุกคนรู้ว่ากำลังจะได้ตัวลูกชายยามาดะ
“ทำไมต้องให้ทุกคนรู้ครับบอส”
ฟิเดลโรเหยียดยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนตอบออกไปจนเชงหมดข้อสงสัย “แกอยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าไอ้ยอดพูดมาเป็นเรื่องจริงหรือโกหก”
ooooooo
หลังจากได้รับการรักษา มานพปลอดภัยแต่คงอีกนานกว่าจะหายเป็นปกติ แสบโกรธแค้นมานพจนไม่อยากดูดำดูดี แต่เพราะมีคำสั่งจากเชิดศักดิ์ทำให้ไม่กล้าปฏิเสธ อีกทั้งตัวเองก็มีความผิดที่ไม่ระมัดระวังปล่อยให้รัศมีกับลูกชายยามาดะหนีไป
“กรณีของสองคนนั้นผมไม่ได้ประมาทนะครับ แค่เผลอไม่ทันมองไปนิดเดียว”
“นิดเดียวของแกแต่ทำให้หลักประกันว่านายยอดจะไม่เปิดเผยเรื่องนายชาติต้องหายไป เนี่ยนะ ไม่นิดแล้วไอ้แสบ ถ้านายยอดรู้เข้าได้พังกันหมดแน่”
“โธ่เจ๊...อย่าดุผมนักสิครับ สี่ตีนยังรู้พลาด นักปราชญ์อย่างผมก็ต้องพลั้งบ้างเป็นธรรมดา”
“ยังกะล่อนอีก”
“ไม่ต้องไปว่าไอ้แสบมันหรอกคุณ ผมว่ารัศมีไม่ได้คิดจะหนีเอง แต่คนที่วางแผนหนีคือหมอนั่นต่างหากที่เราไว้ใจไม่ได้”
“นายชาติพูดถูก...เท่าที่ดูจากวงจรปิดที่จับภาพสุดท้ายของสองคนนั้นเอาไว้ได้ หมอนั่นเป็นคนพารัศมีไป ฉันเลยให้ไอ้แสบตรวจสอบดูประวัติของเขาละเอียดอีกที”
“แล้วผมก็ได้เรื่องที่น่าสนใจมาอย่างนึง”
เชิดศักดิ์ ชาติ และไป่หลูมองแสบอย่างสนใจ แสบจึงพาทุกคนมาดูที่หน้าจอคอมพิวเตอร์
“ตอนแรกที่เราไม่ได้สนใจประวัติเขา เพราะเชื่อตามที่บอกว่าเป็นลูกชายของด็อกเตอร์ เจ้าของสูตรโคคิโน แต่พอลองสืบค้นประวัติดูกลับพบว่าประวัติของเขาไม่มีอยู่ในฐานข้อมูลไหนๆเลย ทุกอย่างถูกลบไปเหมือนจงใจให้เป็นบุคคลสาบสูญ”
“ถ้าไม่มีข้อมูลให้ตามแล้วเรียกมาดูอะไร”
“ใจเย็นสิเจ๊...ระหว่างผมกับโลกระบบดิจิทัลไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ ข้อมูลของยามาดะไม่ได้ถูกลบไปจริงๆ มันแค่ถูกไวรัสที่สร้างขึ้นมาด้วยฝีมือของยามาดะเองเพื่อปกป้องข้อมูลไม่ให้ใครเข้าถึง”
“แล้วนายก็จัดการกับไวรัสตัวนั้นได้”
“เป๊ะเลยครับ จีเนียสซะอย่าง ผมก็เลยได้ข้อมูลของยามาดะมารับรองว่าทุกคนฟังแล้วต้องสนใจแน่”
ทุกคนมองหน้าแสบอย่างอยากรู้ แสบยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ภูมิใจตัวเองสุดๆ
ooooooo
บ่ายนั้นลูกชายยามาดะแต่งตัวรัดกุม สวมหมวกปิดบังหน้าตาเดินปะปนกับผู้คนก่อนจะไปนั่งที่ม้านั่งบริเวณลานร้านกาแฟ เขากวาดตามองลอดแว่นดำไปรอบๆเหมือนหาใครสักคน
เชงเดินเข้ามาคนเดียวพร้อมกระเป๋าเงินมัดจำตามที่โทรศัพท์คุยตกลงกันไว้ ลูกชายยามาดะเห็นแล้วลุกยืนรอ...สถานการณ์เหมือนจะเป็นไปตามที่ตกลงกัน สองฝ่ายเดินมาพบกันตรงกลางลานกว้าง แต่แล้วลูกชายมายาดะไหวตัวทันเพราะบริเวณนั้นมีลูกน้องฟิเดลโรปะปนอยู่กับกลุ่มคน จึงวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว
พวกเชงไล่ตามและยิงปืนขึ้นฟ้าเป็นการขู่ เสียงปืนทำให้ผู้คนบริเวณนั้นตกใจกรีดร้องและพากันก้มหมอบ ลูกชายยามาดะจวนตัวกลัวตาย แต่ทันใดนั้นเสียงปืนพร้อมเสียงมอเตอร์ไซค์ดังขึ้นด้วยฝีมือเฉิน
เฉินบิดมอเตอร์ไซค์พร้อมยิงใส่พวกเชง ทำให้ผู้ถูกไล่ล่าได้โอกาสหนีออกไป เชงรีบแบ่งคนตามจับตัวและต่อสู้กับเฉิน
ในเวลาเดียวกัน แสบได้ข้อมูลของลูกชายยามาดะครบถ้วน และเช็กจนทราบด้วยว่าเวลานี้เกิดเหตุยิงกันมีชาวบ้านได้รับบาดเจ็บ ชาติ เชิดศักดิ์ และไป่หลูเห็นภาพการไล่ยิงจากหน้าจอที่แสบลิงค์ข้อมูลมาได้ก็พากันตื่นตัว
“ไม่มีเวลาแล้ว...ไป่หลู”
“รับทราบคำสั่งค่ะท่าน”
ไป่หลูผละไปเตรียมอาวุธพร้อมออกปฏิบัติภารกิจ ชาติตามเข้ามาด้วยท่าทีร้อนรนไม่แพ้กัน
“งานนี้คุณต้องฉายเดี่ยว ผมไปด้วยไม่ได้ เสี่ยงเกินไปที่พวกอีกาจะรู้”
“ฉันรู้อยู่แล้ว จะรีบกลับรังก็ไปซะ อย่ามาเกะกะ ยังไงฉันก็ต้องได้ตัวรัศมีกลับมาเพื่อยังเป็นหลักประกันว่ายอดจะไม่เล่นงานนาย”
“ตอนนี้ไอ้ยอดยังไม่โผล่มา ผมไม่รู้ว่ามันหายหัวไปไหน คุณยังพอมีเวลาตามหารัศมี ส่วนเรื่องมานพผมต้องกลับไปเคลียร์กับมาดามหลุยส์ เธอจะได้ไม่สงสัยผม”
“รีบกลับไปเคลียร์หรือว่าคิดถึงเมียไม่ทราบ”
“พูดแบบนี้แสดงว่าหึงผมแล้วสินะ”
“ฉันเนี่ยนะหึง อย่าเข้าข้างตัวเองไปหน่อยเลย”
ไป่หลูพูดดักคอชาติแล้วเหน็บปืนเข้าที่เอวก่อนคว้ากุญแจกับหมวกกันน็อกเตรียมขึ้นมอเตอร์ไซค์ ขณะที่ชาติยังยิ้มกวนๆ ตามมาตอแย
“ผมไม่กล้าเข้าข้างตัวเองหรอกถ้าคุณไม่ให้ท่าผม”
“นี่...พูดให้ดี ฉันให้ท่านายตอนไหน”
“อยากรู้เหรอ เดี๋ยวคุยกันยาวนะคุณ”
หญิงสาวมองหน้าเขาอย่างหมั่นไส้ “ฝากไว้ก่อนเถอะ ถ้าไม่รีบล่ะก็...โดนแน่”
ไป่หลูสวมหมวกกันน็อกจงใจบิดคันเร่งพ่นควันใส่หน้าชาติ แล้วเหลียวมายิ้มเยาะก่อนจะปิดหน้าหมวก เร่งเครื่องออกไปอย่างเร็ว
ooooooo
ภายในอาคารลานจอด ลูกชายยามาดะวิ่งหนีมาที่รถเช่า ลูกน้องฟิเดลโรตามมายิงขู่ให้หยุด เขาจำต้องหยุดเพราะตัวเองไม่มีอาวุธอะไรเลย
“อย่า!! ถ้าฉันเป็นอะไรไป เจ้านายพวกแกต้องไม่พอใจแน่”
ลูกน้องฟิเดลโรยังไม่ลดปืนแถมขยับเข้าใกล้สั่งให้คุกเข่าลง เอามือประสานหัว เขาทำตามอย่างว่าง่าย ทันใดนั้นเฉินปรากฏตัวสังหารลูกน้องฟิเดลโรตายเรียบ แล้วเอาปืนจ่อลูกชายยามาดะ บอกว่าตนไม่ได้มาช่วยเขาฟรีๆ พร้อมเฉลยว่าตนคืออีกายมทูตมีหน้าที่นำตัวเขาไปพบหัวหน้า ถ้ายอมไปด้วยกันดีๆจะไม่เจ็บตัว
“พวกอีกา?”
เฉินเดินถือปืนเข้าใกล้ ลูกชายยามาดะนึกว่าตัวเอง โดนยิงแน่ แต่เฉินกลับพยุงเขาขึ้นมา ย้ำอีกครั้งว่า
“หัวหน้าฉันต้องการเจอแก”
เฉินกำลังจะพาเขาไป แต่อุปสรรคเกิดขึ้นอีกจนได้! เชงกระโจนเข้ามาถีบกลางหลังเฉินอย่างแรงจนเซถลา
“ในที่สุดแกกับฉันก็ได้เจอกันซึ่งๆหน้าซะที...ไอ้เฉิน”
เฉินลุกขึ้นกำหมัดเปิดฉากสู้มือเปล่ากับเชง เชิงมวยของทั้งคู่เป็นกังฟูเลยแลกกันมัน! ส่วนคนที่ใครๆก็ต้องการตัวตั้งท่าจะหนีแต่ไม่รอด โดนเชงที่ผละจาก
เฉินตามมาทำร้ายจนแทบทรุด ส่วนเฉินก็ไม่ลดละเล่นงานเชงจนหมดสติไปในที่สุด แล้วจับลูกชายยามาดะเพื่อเอาตัวไปให้มาดามหลุยส์
แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่สำเร็จอยู่ดี เพราะไป่หลูบิดมอเตอร์ไซค์เสียงดังกระหึ่มเข้ามายิงใส่เฉินไม่ยั้ง!
เปรี้ยงๆๆๆ เฉินถูกยิงเฉี่ยวที่แขนรีบกระโจนกลิ้งหนี ไป่หลูสบโอกาสพยักหน้าให้ลูกชายยามาดะขึ้นซ้อนท้ายแล้วเครื่องเร่งออกไปด้วยความเร็ว เฉินเจ็บใจแต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากลุกขึ้นตะโกนโวยวายระบายอารมณ์
“โธ่เว้ย!!”
ooooooo
เชงกลับมามือเปล่าไม่ได้ตัวเจ้าของสูตรโคคิโนมาให้ฟิเดลโร ส่วนคนที่ได้เขาไปคือไป่หลูที่ซิ่งมอเตอร์ไซค์มาช่วย แต่แล้วเธอกลับโดนเขาทำร้ายด้วยการฉีดยาลบเลือนความจำชั่วคราวโดยเธอไม่ทันตั้งตัว
ยานี้ทำให้ไป่หลูไร้เรี่ยวแรงและความจำหายไปสามชั่วโมง ยอดที่หว่านล้อมฟิเดลโรจนได้รับการปล่อยตัวตามมาเจอเธอจึงช่วยเหลือ ฝ่ายยามาดะหนีเอาตัวรอดไปได้ด้วยความเจ็บใจ เพราะเขาตั้งใจจะเอาไป่หลูไว้ต่อรองเอาตัวรัศมีคืน
ยอดรู้มาตลอดว่าไป่หลูคือคนที่ชาติรัก และเขาเองก็พยายามเล่นงานชาติอยู่ตลอด เมื่อได้เธอมาอยู่ในมือจึงยัดเยียดข้อมูลใหม่ในขณะที่ความทรงจำของเธอหายไป
ไป่หลูรับข้อมูลว่าชาติคือนักฆ่าที่ต้องการเอาชีวิตเธอและเขา ครั้นชาติตามมาช่วยเธอ ยอดจึงโน้มน้าวให้เธอฆ่าเขาโดยแต่งเรื่องหลอกจนไป่หลูเชื่อสนิท ยิงชาติในระยะประชิดแต่โชคดีที่เขาหลบทัน ส่วนยอดเห็นท่าไม่ดีรีบหลบหนีไป เพราะแน่ใจว่าชาติไม่มีรัศมีมาด้วย
ชาติพาไป่หลูกลับมายังฐานปฏิบัติการในสภาพยายังไม่หมดฤทธิ์ แล้วช่วยกันกับแสบรื้อฟื้นความจำให้เธอ จนเวลาผ่านไปครบสามชั่วโมงทุกอย่างก็เริ่มคลี่คลาย
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับไป่หลูทำให้ชาติโกรธแค้นยอด ถึงกับประกาศต้องเล่นงานให้ได้ เจอกันอีกเมื่อไหร่ได้เห็นดีกันแน่ หลังจากนั้นชาติกลับไปที่บริษัทของมาดามหลุยส์ ไม่คาดคิดว่าจะเจอยอดลอยหน้าอยู่ที่นี่
แน่นอนว่าชาติกำลังโกรธแค้นยอดเต็มพิกัด สองหนุ่มแลกหมัดซัดกันไม่ยั้งต่อหน้าพนักงานหลายคน จนกระทั่งไตรมาเจอแล้วพาเขาไปพบมาดามหลุยส์ด้วยความไม่พอใจ
มาดามหลุยส์อยากรู้ว่าสองคนมีปัญหาอะไรกัน ยอดกับชาติเหลือบมองหน้ากันอย่างไว้เชิง ต่างคนต่างมีความลับของตัวเอง ก่อนที่ชาติจะเป็นคนตอบคำถาม
“ระหว่างปฏิบัติภารกิจผมกับไอ้ยอดมีความเห็นไม่ตรงกันครับ”
“เรื่อง?”
“เรื่องมานพครับ ทุกอย่างเกือบเป็นไปตามแผน เราบุกเข้าไปช่วยมานพจากพวกฟิเดลโรได้ แต่มานพถูกทำร้ายจนอาการสาหัสทำให้พวกเราถูกตามล่า ยอดยืนยันทำตามคำสั่งให้พามานพกลับมา แต่ผมเห็นตรงกันข้ามไม่อย่างนั้นจะไม่มีใครรอด”
ยอดฟังชาติกุเรื่องทั้งหมดขึ้นมาได้หน้าตาเฉย เขาจิกหน้ามองอย่างรู้ทัน ขณะที่ไตรตำหนิชาติว่า
“แกก็เลยฝ่าฝืนคำสั่งฆ่ามานพทิ้งทั้งๆที่ต้องเอาตัวมันกลับมา”
“ครับหัวหน้า เพราะยังไงเอาตัวกลับมาก็ต้องฆ่าทิ้งอยู่ดี เสียคนอย่างนั้นไปกับเสียผมกับไอ้ยอด...เป็นหัวหน้าอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นก็คงทำเหมือนผม”
“ไอ้ชาติ...แกย้อนฉัน” ไตรกระชากคอเสื้อชาติอย่างไม่พอใจ มาดามหลุยส์ปรามเสียงดังแล้วหันมาถามยอดว่าจริงหรือเปล่า
“ครับมาดาม...ไอ้ชาติฝ่าฝืนคำสั่งทำตามใจตัวเอง”
“เอาล่ะ สถานการณ์แบบนั้นจะยึดคำสั่งเป็นหลักก็คงไม่ได้ ถ้าต้องเสียมือดีของเราไปสองคนแลกกับหมอนั่นก็คงไม่คุ้ม”
ชาติพอใจที่มาดามหลุยส์เห็นด้วย ส่วนไตรออกอาการหัวเสียอย่างเห็นได้ชัด
“ที่สำคัญสถานการณ์ตอนนี้ของเรากับฟิเดลโรได้เปลี่ยนไปแล้ว สายของเราที่ฉันส่งไปแฝงตัวอยู่ในกลุ่มพวกฟิเดลโรรายงานมาว่าคนที่คิดค้นสูตรโคคิโนตัวจริงคือยามาดะลูกชายของด็อกเตอร์ ฉันเลยส่งเฉินให้ไปชิงตัวมาแต่ปฏิบัติการล้มเหลว”
มาดามพูดแล้วพยักหน้าให้ไตรเปิดจอโปรเจกเตอร์กลางห้องให้ชาติกับยอดดู ครู่เดียวหน้าจอก็ปรากฏภาพของยามาดะที่ถูกถ่ายเอาไว้โดยกล้องวงจรปิดที่ช็อปปิ้งมอลล์
“เฉินเกือบได้ตัวยามาดะมาแล้ว แต่มีคนมาช่วยยามาดะไป ที่น่าสนใจคือมันไม่ใช่คนของฟิเดลโร ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าเป็นใครและเป็นพวกไหน เพราะฉะนั้นหน้าที่ต่อไปของพวกเธอก็คือรับผิดชอบเรื่องนี้ต่อจากเฉิน”
“ครับมาดาม” ชาติกับยอดตอบรับคำสั่งแต่หันมาเหลือบมองเขม่นกัน...
ooooooo
เมื่ออยู่กันสองคนในห้องทำงาน มาดามหลุยส์เตือนไตรว่าต้องคุมอารมณ์ให้นิ่งกว่านี้ เธอสร้างเขาให้มาไกลมากกว่าการเป็นแค่หัวหน้าดูแลมือสังหาร เขาควรทำตัวให้เหมาะสม
“แต่การจะคุมคนอย่างไอ้ชาติได้ใช้ไม้นวมไม่ได้ผลหรอกครับมาดาม”
“ชาติก็เป็นอีกคนที่ฉันสร้างขึ้นมา ฉันรู้วิธีที่จะควบคุมเขา ให้เป็นหน้าที่ของฉันคนเดียว”
ไตรขัดใจแต่ไม่กล้าคัดค้าน จำใจรับคำด้วยท่าทีสงบนิ่ง แต่แล้วคำพูดต่อไปของมาดามกลับทำให้เขานิ่งไม่ไหว
“หลังจากชาติเคลียร์เรื่องยามาดะจนได้สูตรโคคิโนมาแล้ว ฉันจะย้ายเขาไปรับตำแหน่งรอง ผอ.KCAS รอให้คุ้นเคยระบบสักพักแล้วฉันก็จะให้เขาขึ้นเป็น ผอ.แทนเธอ”
“แล้วผมล่ะครับมาดาม”
“ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะไม่เห็นความสำคัญของเธอ เธอยังเป็นคนที่ฉันไว้ใจเสมอ ฉันถึงวางอนาคตเธอให้ไปไกลกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้”
ไตรมองมาดามด้วยแววตาสงสัย มาดามเลื่อนแฟ้มเอกสารบนโต๊ะให้เขาดู
“นั่นเป็นข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับการทุจริตของท่านคมสันต์ที่ฉันให้จอห์นเก็บข้อมูลเอาไว้เพื่อลบเขาออกจากเกมหมากรุกของเรา”
“มาดามจะให้ผมไปอยู่ในวงการเมืองเต็มตัวเหรอครับ”
“ใช่...ถ้าได้สูตรโคคิโนมาเมื่อไหร่ ทุกอย่างใน ประเทศนี้จะเปลี่ยนไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ทั้งระบบการเมือง เศรฐกิจ สังคม เธอคือฉากหน้าที่กำหนดทิศทาง ส่วนพี่น้องอีกาของเราจะคอยเป็นกำลังหนุนให้เธอ”
“แต่ผมไม่ได้อยากทำงานแบบนี้ มาดามฝึกผมมาเพื่อเป็นอีกายมทูต ผมยินดียืนเคียงข้างมาดามมากกว่าถูกส่งไปเป็นหุ่นเชิด”
“ไตร! อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าความหมายของคำพูดนั่นคืออะไร เธอกำลังปล่อยให้ความรักที่เธอมีต่อฉันมาขัดขวางการทำงาน”
“ผมยอมรับครับว่าผมรักมาดาม ผมถึงยอมทำทุกอย่างตามที่มาดามสั่ง”
“แต่ระหว่างเธอกับฉันเป็นไปไม่ได้ เก็บความรักนั้นไว้ให้องค์กร”
“แล้วมาดามล่ะครับ สำหรับไอ้ชาติมาดามมีให้มันได้ใช่ไหม”
มาดามหลุยส์ไม่พอใจใช้กรงเล็บคมกริบอาวุธประจำตัวจิกคอไตร “เธอกำลังวอนหาเรื่องให้ฉันฆ่าเธอ”
“ผมพูดมาเสมอว่าผมตายได้เพื่อมาดาม ผมก็ยังยืนยันคำนั้น”
เธอจิกกรงเล็บที่คอไตรเลือดซิบ แล้วใช้เชิงมวยกังฟูกระแทกฝ่ามือใส่อกอย่างแรงจนเขาเซถลา
“ออกไปได้แล้ว...แล้วอย่าให้ฉันเห็นเธอตั้งคำถามโง่ๆแบบนั้นกับฉันอีก เพราะสำหรับฉันความรักมันทำลายได้ทุกอย่าง ยิ่งมีมันเราก็ยิ่งอ่อนแอ...จำไว้! ไปได้แล้ว”
ไตรก้มหัวให้อย่างเข้าใจก่อนกลับออกไป มาดามทรุดนั่งที่โซฟาทอดสายตามองออกไปนอกตึกอย่างเหม่อลอย...หวนนึกถึงเหตุการณ์ในอดีตที่ผ่านมา
คืนหนึ่งในญี่ปุ่น มาดามหลุยส์รับงานฆ่าสามคนพ่อแม่ลูกแก๊งยากูซ่า แต่เธอละเว้นชีวิตเด็กน้อยแล้วกลับไปยังห้องพักในโรงแรม
โอนิรอเธออยู่ในห้อง เธอกลับมาเห็นเขาก็ชะงักส่อพิรุธ โอนิสีหน้าขึงขังไม่พอใจ รอยแผลจากระเบิดทำให้ใบหน้าเขาน่าเกลียดน่ากลัวดุดันยิ่งขึ้น
“โอนิ...กลับมาแล้วเหรอ”
“เธอหายไปไหนมา”
“ฉัน...ฉันแวะไปหาหมอมา”
“โกหก! ฉันรู้หมดแล้ว ไหนเธอบอกว่าจะไม่รับงานให้องค์กรอีก เธอรับปากว่าจะหยุดเพื่อลูกของเราไง”
“ฉันขอเป็นงานสุดท้ายไม่ได้เหรอโอนิ องค์กรสร้างฉันขึ้นมาเพื่อให้เป็นยมทูต ไม่ใช่สร้างฉันขึ้นมาเพื่อให้เป็นแม่คน...เธอให้โอกาสฉันปรับตัวบ้างไม่ได้เหรอ”
“ปรับตัว? นี่ไม่ได้เรียกว่าการปรับตัวหรอกหลุยส์ เธอแยกไม่ออกระหว่างชีวิตจริงกับชีวิตการเป็นมือสังหารไม่ได้แล้วต่างหาก”
“ฉันพยายามอยู่นะ เพราะว่ารักเธอ ฉันถึงยอมทำผิดกฎขององค์กร ถ้าเขารู้ว่าเราวางแผนจะทิ้งชีวิตที่เขาสร้างเราขึ้นมา เราจะไม่มีที่ยืนบนโลกนี้นะโอนิ”
“เธอต้องมั่นใจในตัวฉัน ฉันวางแผนเริ่มต้นชีวิตใหม่เอาไว้หมดแล้ว ขอแค่ทำตามที่ฉันบอก เราจะเริ่มต้นชีวิตใหม่พร้อมกันทั้งครอบครัว”
“ครอบครัว...”
“ใช่ ครอบครัว” พูดแล้วเขาคุกเข่าลงเอามือลูบท้องเธอด้วยแววตาเปี่ยมสุข ผิดกับเธอที่ดูเคร่งเครียดและคิดหนักน้ำตาคลอเบ้า...
กลางดึกโอนิหลับสนิทไปแล้ว หญิงสาวลุกขึ้นจากเตียงยืนมองหน้าเขาด้วยความรู้สึกอึดอัดคับข้องใจ รำพึงแผ่วเบา
“เพราะว่าฉันรักเธอนะโอนิ ฉันถึงปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่เธอต้องการไม่ได้”
หญิงสาวน้ำตารื้นเต็มสองตา ตัดสินใจเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ไม่นานนักเสียงข้าวของหล่นแตกกระจายทำให้โอนิรู้สึกตัว สัญชาตญาณมือสังหารทำให้คว้าปืนที่ซุกอยู่ใต้หมอนขึ้นมาระวังตัว
เมื่อเห็นว่าหลุยส์หายไปก็รู้สึกเป็นห่วง ได้ยินเสียงครางเบาๆดังออกมาจากห้องน้ำ โอนิรีบวิ่งไปแล้วตกใจถึงกับผงะ หลุยส์นั่งพิงอ่างอาบน้ำเลือดไหลเป็นทางตามขา สีหน้าเธออิดโรยเจ็บปวดน้ำตาไหลอาบแก้ม
“หลุยส์...เกิดอะไรขึ้น...เธอเป็นอะไร”
“โอนิ...ฉันขอโทษ ฉันจำเป็นต้องทำ ฉันให้เขาเกิดมาไม่ได้...ฉันขอโทษ”
“ไม่จริง...เธอโกหก”
“ฉันรักเธอนะโอนิ ฉันต้องทำเพื่อความอยู่รอดของเรา ฉันขอโทษ”
หลุยส์พยายามเอื้อมมือที่เต็มไปด้วยเลือดยื่นไปหาเขา แต่โอนิกลับปัดมือเธอด้วยความโกรธ
“ไม่จริง! เธอไม่ได้ทำเพื่อความอยู่รอดของเรา เธอทำเพราะมันคือสัญชาตญาณนักฆ่าของเธอ ฆ่าได้แม้กระทั่งลูกตัวเอง ฉันเกลียดเธอ หลุยส์...ฉันเกลียดเธอ”
โอนิถอยออกมาด้วยความรู้สึกเจ็บปวด ยากที่จะทำใจกับเหตุการณ์ตรงหน้า...
ooooooo
เมื่อกลางวันเกือบวิวาทฟาดปากกันจนโดนไตรกับมาดามหลุยส์ตำหนิ คืนนี้ชาติกับยอดมาเจอกันอีกครั้งที่บาร์แห่งหนึ่ง
“แกคงหาตัวฉันอยู่ล่ะสิไอ้ชาติ”
“ใช่...อยากเลี้ยงเหล้าแกที่เล่นตามน้ำได้ดี ไม่ทำให้มาดามสงสัยเรื่องมานพ”
“แกอย่าเพิ่งได้ใจไป ฉันก็แค่ต้องยอมตามน้ำแกไปก่อน ไว้ถึงเวลาของฉันเมื่อไหร่ ฉันคิดทบต้นทบดอกเรียกคืนจากแกคุ้มแน่”
“ไว้ถึงเวลานั้นก่อนแล้วค่อยมาดูกันว่าดอกเบี้ยความแค้นของแกกับฉันมันจะมหาศาลแค่ไหน ส่วนตอนนี้ให้ฉันเลี้ยงเหล้าแกก่อนแล้วกัน...ฉันขอดื่มให้กับความสามารถพิเศษที่ช่างตายยากตายเย็นของแกเหลือเกิน”
“ขอบใจไอ้ชาติสำหรับคำชม แต่เหล้ามันต้องไว้ชนแก้วกับคนรู้ใจไม่ใช่กับคนที่ฉันเรียกมันว่าศัตรู”
ยอดไม่ชนแก้วด้วยแถมหยิบมันเทลงพื้นต่อหน้าชาติอย่างไม่แคร์
“จำไว้...อีกไม่นานหรอกไอ้ชาติ ฉันจะเอาตัวรัศมีคืนจากแกมาให้ได้ แล้วไป่หลูจะต้องได้รับบทเรียนจากฉันอย่างสาสม”
“ถ้าแกแตะต้องไป่หลู แกเจอศึกหนักจากฉันแน่”
สองหนุ่มจ้องหน้ากันเขม็ง เสียงโทรศัพท์ชาติดังขัดจังหวะ เขาหยิบมาดูแต่ไม่พูดอะไร นอกจากบอกยอดก่อนเดินจากไปว่า
“ทำตัวเนียนๆตามน้ำไปแบบนี้แหละดีแล้วไอ้ยอด แล้วรัศมีจะปลอดภัย ฉันสัญญา”
ยอดมองตามด้วยความสงสัย นึกอยากจะตามไปแต่ตัวเองมีอาการกล้ามเนื้อสั่นเกร็ง เป็นอาการเดิมที่เคยเกิดขึ้นและรุนแรงจนประคองตัวแทบไม่ได้ เดินเซออกไปมุมหนึ่ง แต่ไม่รอดพ้นสายตาของเฉินที่จ้องมองอย่างประหลาดใจ
ยอดเดินซวนเซเข้ามาในห้องน้ำ เขาไล่คนอื่นออกไปหมดแล้วล็อกประตูแน่นหนาก่อนใช้เข็มฉีดยาแทงขาตัวเองฉีดยาระงับอาการเจ็บปวด
ยาชนิดนี้ยอดขอมาจากหมอเป็นการส่วนตัวแลกกับเงินก้อนหนึ่ง รวมทั้งขอให้หมอปิดเรื่องนี้เป็นความลับ ไม่ให้ไตรรู้ ซึ่งหมอรับปากพร้อมกับเตือนว่า หากเริ่มเป็นถี่มากขึ้นยานี้อาจช่วยบรรเทาอาการให้เขาไม่ได้ โคคิโนเป็นสารเคมีชนิดใหม่ที่เพิ่งถูกค้นพบ คนที่จะแก้ปัญหาให้เขาได้มีแต่คนที่คิดค้นมันขึ้นมาเท่านั้น
ยอดรับรู้อย่างมีความหวัง และครั้งนี้ยาของหมอก็ยังทำให้อาการเจ็บปวดของเขาบรรเทาลงได้ แต่ไม่ทันที่ยอดจะกลับออกมาจากห้องน้ำ เฉินก็มาร้องเรียกอยากรู้ว่าเขาเป็นอะไร ยอดเปิดประตูออกมาบอกว่าตนไม่ได้เป็นอะไร แค่ปวดท้องเพราะกินเยอะ แล้วถามกึ่งเยาะเรื่องตามล่าเจ้าของสูตรโคคิโนตัวจริงแต่ทำงานพลาด
เฉินฟังแล้วฉุน ผลักอกยอดพร้อมโวยวายว่าอย่ามาดูถูกกัน ถ้างานนี้ไม่มีมือที่สามโผล่มาตนทำเสร็จไปแล้ว
“ฉันไม่ได้ดูถูก รู้ว่าฝีมือแกมันดีแค่ไหน ถ้าจะโทษก็น่าจะโทษสายของมาดามที่ส่งข่าวไม่เคลียร์มาให้แกมากกว่า”
“ไม่เกี่ยวกับสายของมาดาม”
“แสดงว่าแกรู้จักมัน ใครวะไอ้เฉิน พวกเดียวกับที่ฝึกมาพร้อมเราหรือเปล่า”
“ไม่ใช่หน้าที่ที่แกต้องรู้”
เฉินไม่หลงกล ตัดบทการสนทนาแล้วเดินจากไป ยอดมีหรือจะปล่อยผ่าน เขาแอบสะกดรอยตามเฉินจนกระทั่งพบแองจี้และได้ยินสองคนคุยกันเรื่องฟิเดลโร จึง มั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าแองจี้นี่เองที่เป็นสายให้มาดามหลุยส์
ooooooo
รัศมีตัดสินใจกลับมาที่ฐานปฏิบัติการของเชิดศักดิ์ และได้รับความช่วยเหลือจากไป่หลูดูแลอาการเจ็บบริเวณหัวไหล่ที่เกิดจากการต่อสู้กับยามาดะเพราะเขาจะลวนลามปลุกปล้ำเธอ
การกลับมาของรัศมีเท่ากับว่าเธอไว้ใจพวกไป่หลู แต่อีกจุดประสงค์หนึ่งก็คืออยากรู้ว่ายอดเป็นมือสังหารของพวกอีกาพญายมจริงหรือไม่ แล้วเมื่อไหร่เธอจะได้เจอเขา
ไป่หลูยินดีเล่าเรื่องของยอดที่รู้มาจากชาติให้รัศมีฟังอย่างละเอียด และตบท้ายว่าทั้งเธอและชาติช่วยกันโน้มน้าวยอดให้ร่วมมือกันกำจัดพวกอีกาแต่เขา
ไม่ยินยอม และทุกวันนี้ยอดก็ตกเป็นหนูทดลองยาโคคิโน เมื่ออาการกำเริบจะทุกข์ทรมานมาก
“ฉันไม่อยากเชื่อเลย...เขาไม่เหมือนกับยอดที่ฉันเคยรู้จัก ถึงเขาจะใจร้อนแต่เขาก็ไม่เคยคิดฆ่าใคร ยอดเป็นคนดีจริงๆนะไป่หลู ฉันยืนยัน”
“รัศมี...เพื่อผู้หญิงที่รักสุดหัวใจแล้ว ผู้ชายสามารถทำอะไรได้มากกว่าที่เธอคิด”
“ฉันเข้าใจว่ายอดทำเพราะรักฉัน แต่ยามาดะบอกว่าเขาจะไม่มีวันพ้นจากการเป็นอีกา”
“ใช่...ถ้าใครเป็นศัตรูกับอีกาก็จะถูกตามล่าจนกว่าจะตาย มีทางเดียวก็คือต้องล้มพวกมัน”
“แล้วลำพังพวกเธอจะทำได้เหรอ”
“ต้องได้สิถ้ายอดร่วมมือ แต่เราพยายามกล่อมยอดมาหลายครั้งแล้วไม่เคยได้ผล...เราถึงต้องใช้เธอเป็นเครื่องมือและถ้าเธอยอมรับร่วมมือกับเรา ความหวังก็ยังมีนะ เชื่อมั่นไว้รัศมี ความรักทำให้ยอดหลงผิด ความรักก็ทำให้ยอดกลับมาเดินทางที่ถูกได้”
รัศมีพยักหน้าน้ำตาคลอ ระหว่างนั้นโทรศัพท์ไป่หลูดัง เธอแปลกใจว่าชาติโทร.มาทำไม?
ชาติกำลังถูกเป๊กกี้ยั่วยวนชวนเล่นเกมรักหลังจากเขาบ่ายเบี่ยงเลี่ยงหลบเธอมาหลายครั้ง ไป่หลูเห็นภาพจากกล้องแอบถ่ายภายในห้องพักชัดแจ๋ว ถึงกับเผลอตัวโมโหหึงรีบออกไปโดยบอกแสบว่าจะไปปฏิบัติงานภาคสนาม
เป๊กกี้ใส่ชุดนอนบางเบาสุดเซ็กซี่ เธอสารภาพรักชาติและเป็นฝ่ายรุกหนักมาดหมายว่าคืนนี้เขาไม่หลุดมือไปแน่
ชาติหมดทางไม่รู้จะหาข้ออ้างยังไง ทันใดนั้นเสียงประตูเปิดผางเข้ามาทำให้สองคนในห้องนอนหยุดชะงัก ชาติรู้ว่าใครมาแต่ทำไก๋ให้เป๊กกี้ไม่สงสัย กำชับเธอให้อยู่ในห้อง เขาขอไปจัดการผู้บุกรุกเอง
กลายเป็นชาติไม่ได้จัดการไป่หลู แต่ถูกเธอเล่นงาน ด้วยความโมโหหึง เสียงปืนทำให้เป๊กกี้อดรนทนไม่ไหวฝ่าฝืนคำสั่งชาติออกมาสมทบ แล้วพบว่าผู้บุกรุกคือผู้หญิงที่เคยเจอและพยายามควานหาตัว แต่ยังไงก็ยังไม่เห็นหน้าค่าตาชัดๆ เพราะไป่หลูพรางตัวทุกครั้งและคืนนี้เธอก็ใส่หมวกกันน็อกปิดบัง
เป๊กกี้ใช้ปืนขู่ไป่หลูให้ถอดหมวกกันน็อก ชาติไม่ต้องการให้เธอเปิดเผยตัวตนจึงแกล้งตะโกนเตือนเป๊กกี้ให้ระวังตัว ทำให้ไป่หลูสบโอกาสปัดปืนในมือเป๊กกี้กระเด็นแล้วล็อกคอเป็นตัวประกันไว้ขู่ชาติเพื่อความแนบเนียนว่าไม่ใช่พวกเดียวกัน ก่อนจะซัดเธอสลบเหมือดแล้วหลบไปที่บ้านเก่าของชาติ
ชาติไม่ค่อยพอใจการกระทำของไป่หลู พอเขาตามมาต่อว่าเลยกลายเป็นทะเลาะกันยกใหญ่ ก่อนที่ชาติจะใช้ความจริงใจสารภาพรักไป่หลู พร้อมทั้งท้าทายให้เธอยิงเขาหากไม่เชื่อ
ไป่หลูจำฝังใจที่ชาติยิงเธอปางตายและรอยแผลเป็นบริเวณหน้าท้องยังคงตอกย้ำอยู่ทุกวันนี้ เมื่อโดนเขาท้าทายเธอยิงเฉี่ยวไปที่แขนเขา แต่แล้วตัวเองก็ร้องไห้อย่างกดดันคับแค้น ชาติปลุกปลอบจนเธอโอนอ่อนและเกือบตกเป็นของกันและกันถ้าเชิดศักดิ์
ไม่โทร.มาตามเพราะเกิดเรื่องที่ฐานปฏิบัติการ
มานพรู้สึกตัวหลังจากพักฟื้นอยู่หลายวัน พอมีเรี่ยวแรงเขาก็ก่อเรื่องขึ้นทันทีด้วยการจับแสบเป็นตัวประกันต่อรองกับเชิดศักดิ์ แต่สุดท้ายเขาก็ถูกรัศมีใช้ท่อนเหล็กฟาดท้ายทอยจนหมดสติ ส่วนไป่หลูพอกลับ มาถึงก็โดนเชิดศักดิ์ตำหนิเล็กน้อยที่ไปไหนไม่บอก
ooooooo
เป๊กกี้รู้สึกตัวในเช้าวันใหม่ ชาติทำทีห่วงใยและแต่งเรื่องหลอกเธอว่าเขาถูกผู้บุกรุกยิงแขน หญิงสาวทำเหมือนไม่ติดใจ แต่ความจริงเธอสงสัยจึงนำ เรื่องนี้มาเล่าให้ไตรฟัง
“ฉันไม่เชื่อคำพูดของชาติค่ะหัวหน้า ถ้าชาติเอาจริงขึ้นมา ฝีมือของผู้หญิงคนนั้นไม่มีทางหนีพ้นชาติได้ถึงสองครั้งแน่นอน”
“เธอมั่นใจว่าเป็นคนเดียวกับที่เคยก่อเรื่องในงานเลี้ยงอาหารผู้ถือหุ้น”
“ค่ะหัวหน้า ยิ่งมันโผล่มาเป็นครั้งที่สอง และเป้าหมายเดิมคือเล่นงานชาติ ฉันก็ยิ่งเชื่อว่าต้องมีอะไรผิดปกติแน่”
“ดี...เธอทำถูกแล้วที่มารายงานฉัน”
เป๊กกี้อยากรู้ว่าไตรจะรายงานมาดามหรือเปล่า และถ้ามาดามรู้จะเกิดอะไรขึ้นกับชาติ
“ชาติเป็นคนที่มาดามไว้ใจมาก ฉันจะสืบเรื่องนี้ให้แน่ใจก่อนแล้วค่อยรายงาน ส่วนเธอทำตัวปกติไปคอยจับตาดูถ้ามีอะไรก็รายงานฉันโดยตรง”
“ค่ะหัวหน้า” เป๊กกี้รับคำแล้วกลับออกไป
ไตรพึมพำกับตัวเองสีหน้าท่าทางเอาเรื่อง “ไอ้ชาติ... คิดไว้ไม่ผิด แกมันไว้ใจไม่ได้ ฉันจะกระชากหน้ากากแกให้มาดามเห็นเอง”
แล้ววันเดียวกันนี้เป๊กกี้ก็หาหลักฐานเพื่อจะนำไปสู่การติดตามตัวผู้หญิงคนเมื่อคืนจากคนขับแท็กซี่
ที่ถ่ายรูปไป่หลูเอาไว้ขณะเธอเดินตัดหน้ารถด้วยความรีบร้อนจนเขาเกือบเบรกไม่อยู่
ขณะเดียวกันชาติก็เพิ่งรู้จากไป่หลูว่ามีเหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้น จึงคิดหาทางป้องกันไว้ก่อนด้วยการรับอาสาเป๊กกี้ที่มาเล่าให้ฟังว่าจะไปหาข้อมูลจากคนขับแท็กซี่ให้เอง
“ระวังตัวนะคะชาติ มันเคยหนีคุณไปได้ถึงสองครั้ง แสดงว่านังนั่นฝีมือมันต้องไม่ธรรมดา”
ชาติดึงเป๊กกี้มากอดเพื่อให้เธอตายใจ แต่หารู้ไม่ว่าหญิงสาวระแวงแคลงใจในตัวเขาเข้าแล้ว
“คราวนี้ผมจะไม่ให้พลาดอีกเด็ดขาด จะเอาคืน ให้คุณ และต้องรู้ให้ได้ว่ามันเป็นใคร”
ชาติยิ้มบางๆ หอมหน้าผากหญิงสาวแล้วรีบออกไป เป๊กกี้มองตามก่อนจะแสยะยิ้มร้ายกาจ
“เดี๋ยวก็รู้ค่ะชาติ...ว่าสิ่งที่ฉันสงสัยจะเป็นจริงรึเปล่า”
จบคำเป๊กกี้ก็สาวเท้าออกไปอีกทาง คล้อยหลังเธอได้ครู่เดียว เท้าคู่หนึ่งก้าวออกมาจากหลังบานประตูที่ชาติกับเป๊กกี้คุยกัน...
ตลอดเวลาเขาคนนี้ได้ยินการสนทนาทุกถ้อยคำของทั้งคู่ และเขาก็คือยอดที่ยังคงป้วนเปี้ยนติดตามความเคลื่อนไหวของชาติ!
ooooooo
