เนตรนาคราช
ตอนที่ 17
วีรกิจย้ายรังใหม่แล้ววางแผนกับสมพงษ์และโจซิงล่อหลอกพวกอัศวินด้วยการแกล้งปล่อยข่าวว่าพวกตนหนีออกนอกประเทศ ทั้งที่ความจริงเขากำลังรอเวเนสซ่าเดินทางด้วยเครื่องบินส่วนตัวมารับเนตรนาคราชที่หัวหินตอนแปดโมง โดยเธอส่งแคทเทอลีนเป็นตัวแทนมาเจรจากับพวกวีรกิจก่อนในวันนี้
ด้านอัศวินกับรัตนากรที่ตามหลินไปดูเซฟเฮาส์หลังใหม่ ทั้งคู่ถูกใจในความปลอดภัยแล้วกลับมาพาพวกของตนไปซ่อนตัว จากนั้นวางแผนติดตามเนตรนาคราชจากวีรกิจ โดยอิทธิให้เพื่อนเช็กสนามบินว่ามีความเคลื่อนไหวอะไรบ้าง ทั้งจากพวกวีรกิจและแก๊งมังกรทอง
ไม่ทันข้ามวัน อิทธิก็มีข้อมูลว่าวีรกิจกับสมพงษ์จองตั๋วไปตะวันออกกลางไฟลท์ตีสอง ส่วนรัตนากรมีข่าวคืบหน้าเรื่องเวเนสซ่านักธุรกิจหญิงชื่อดังรวยติดอันดับโลกและชอบสะสมของโบราณจะบินมาถึงเมืองไทยแปดโมงตรงวันพรุ่งนี้
ข่าวจากสองทางทำให้พวกอัศวินสงสัยว่าอาจ เกี่ยวพันกัน แต่ก็น่าแปลกที่วีรกิจกำลังจะเดินทางไปที่อื่นส่วน เวเนสซ่าจะมาเมืองไทย แล้วจะซื้อขายเนตรนาคราชกันยังไง
“เป็นไปได้หรือเปล่าที่อาจมีข้อมูลใดข้อมูลหนึ่งผิดพลาด”
คำถามข้างต้นของโรสทำให้รัตนากรกับอิทธิต่างยืนยันว่าข่าวของตนเชื่อถือได้แน่นอน อัศวินคิดไตร่ตรองแล้วแน่ใจว่าหนึ่งในข้อมูลของเราอาจเป็นข้อมูลเท็จที่พวกมันสร้างขึ้นเพื่อหลอกให้เราสับสน และถ้าเราพลาดตีโจทย์ผิดก็หมายความว่าเราจะต้องเสียเนตรนาคราชไป
หลินเพิ่งกลับเข้ามาให้ข้อมูลแบบเดียวกับรัตนากรเรื่องเวเนสซ่าที่แก๊งมังกรทองกำลังสงสัยว่าการเดินทางของเธอจะเกี่ยวข้องกับเนตรนาคราช ตอนนี้พ่อของเธอส่งคนตามประกบวีรกิจตลอดเวลา และทันทีที่เขาเคลื่อนไหวทางแก๊งก็จะลงมือชิงเนตรนาคราช
“แล้วทางแก๊งมังกรทองคิดว่าจะมีการซื้อขายที่ไหนครับ” อัศวินซักหลิน
“น่าจะเป็นที่ไหนสักแห่งในเมืองไทยนี่แหละค่ะ”
“ถ้างั้นเรื่องที่นายวีรกิจจะเดินทางไปตะวันออกกลางก็น่าจะเป็นการปล่อยข่าวลวง”
“ฉันเห็นด้วย”
“แล้วคุณหลินได้ข้อมูลไหมครับ ว่านายวีรกิจซ่อนตัวอยู่ที่ไหน”
“ไม่ทราบค่ะ เพราะคนที่ถูกส่งไปเป็นคนของท่านพ่อ”
ข้อมูลจากหลินแม้ไม่ได้คำตอบทั้งหมดแต่ก็ทำให้พวกอัศวินไม่มืดมนเสียทีเดียว อัศวินขอบคุณหลินเป็นการส่วนตัว แต่เธอขอเปลี่ยนคำขอบคุณเป็นให้เขาหันมามองเธอบ้างจะได้ไหม
“ผมขอโทษจริงๆครับ ที่ทำแบบนั้นไม่ได้”
“ทำไมล่ะคะผู้กอง ฉันมีตรงไหนที่สู้รัตนากรไม่ได้”
“มันไม่ใช่อย่างงั้นหรอกครับ คือ...” สีหน้าเขาอึดอัดไม่รู้จะพูดยังไง
“ฉันเข้าใจ แต่คุณก็น่าจะรู้ว่าฉันรักคุณไม่น้อยไปกว่ารัตนากรเลย...ตั้งแต่เกิดมาฉันก็ไม่เคยรักใคร ไม่เคยสนใจผู้ชายคนไหน จนฉันได้มาเจอกับคุณ เพื่อคุณแล้วฉันยอมได้ทุกอย่าง ยอมแม้กระทั่งหักหลังครอบครัวแต่ที่ฉันพูดฉันไม่ได้ต้องการจะทวงบุญคุณหรอกนะคะ ฉันแค่อยากให้คุณรู้ว่าฉันรักคุณมากแค่ไหน”
“ผมขอโทษนะ ผมทำได้แค่นี้จริงๆ” อัศวินพูดจบก็ผละไป หลินเสียใจถึงกับน้ำตาริน...
ooooooo
วีรกิจทราบข่าววงในว่าแก๊งมังกรทองกำลังจะส่งคนมาจัดการพวกตน จึงชิงส่งโจซิงไปฆ่าเจิ้งซาเสียก่อนเพื่อชิงอำนาจมาเป็นของตน และเป็นการโชว์ผลงานให้เวเนสซ่าเห็นฝีมืออีกทางหนึ่งด้วย
ชาติยังจำใครไม่ได้ กาญจนาพยายามฟื้นความทรงจำให้เขาด้วยความตั้งใจและอดทน โดยมีทุกคนในทีมให้กำลังใจอย่างเหลือล้น แต่พร้อมกันนั้นทุกคนก็ต้องเร่งติดตามเนตรนาคราชก่อนวีรกิจจะขายให้คนอื่น
โรสพยายามจะทำงานอย่างเดียว ไม่คิดเรื่องหัวใจ เธอตัดใจจากอิทธิด้วยการคุยกับเขาตรงๆ ให้เขารับรัก นายองและดูแลกันให้ดี อิทธิพูดไม่ออก ถึงกับเศร้าจนนายองสงสัยว่าเป็นอะไร แต่พอถามเขาก็เบี่ยงเบนประเด็นว่าแค่เครียดเรื่องงาน โรสเองก็ซึมจนรัตนากรสังเกตได้และคาดคั้นจนเจ้าตัวยอมพูดความจริงว่าเลิกคบกับอิทธิแล้ว เพราะเธอไม่ต้องการให้เขาอึดอัด เขามีคนที่ต้องดูแล และเธอก็สงสารนายองด้วย
“แต่ความรักกับความรับผิดชอบมันคนละเรื่องกันนะ”
“ค่ะ ถ้านายองไม่ชอบคุณอิทธิ...ที่โรสตัดสินใจแบบนี้เพราะโรสไม่อยากให้คนที่เรารักต้องอึดอัด และอีกอย่างคือโรสไม่มีเขาโรสอยู่ได้ แต่นายองอยู่ไม่ได้ โรสเลยตัดสินใจเดินออกมา รักเขาอยู่ห่างๆ และขอให้เขามีความสุขก็พอแล้วค่ะ”
โรสน้ำตาไหล รัตนากรซาบซึ้งใจในความเสียสละ ดึงเธอมากอดปลอบ แต่พอโรสเป็นฝ่ายถามเธอบ้างว่ากับอัศวินเป็นยังไง รัตนากรถึงกับนิ่งงันไปอย่างลำบากใจ
เพราะหลินนั่นเอง หลินหลงรักอัศวินและพยายามทุกวิถีทางเพื่อจะเอาชนะใจเขา รัตนากรทราบดีและก็อดคิดมากไม่ได้ และเธอก็ทราบดีว่าอัศวินไม่สบายใจกับเรื่องนี้เหมือนกัน
คืนนี้เอง หลินตัดสินใจมาคุยกับรัตนากรเพื่อจะพิสูจน์ความรักที่มีต่ออัศวิน แต่รัตนากรท้วงว่าความรักไม่ใช่เกม รักคือความเข้าใจและการแบ่งปันทั้งความทุกข์และความสุข ไม่ใช่การครอบครองและอยากเป็นเจ้าของ
“ความรักของคุณมันช่างสวยงามจริงๆ แต่สำหรับฉันความรักมันคือการอยู่ร่วมกัน ใช้ชีวิตด้วยกัน มีกัน
และกันทุกนาที ถ้ารักแล้วไม่ได้อยู่กับคนที่เรารัก แล้วมันมีประโยชน์อะไรที่จะรัก...ฉันยังคงยืนยันคำเดิม ถ้าคุณสามารถพิสูจน์ได้ว่าคุณรักอัศวินได้มากกว่าฉัน ฉันจะไปเอง”
หลินทิ้งท้ายจนรัตนากรเงียบงัน แล้วผ่อนลมหายใจมองตามหลังหลินไป หลินเดินห่างไปได้ไม่กี่ก้าวก็ได้รับโทรศัพท์แจ้งข่าวร้ายว่าพ่อของตนถูกฆ่าตาย
ไม่นานนัก ลูกน้องของเจิ้งซาสภาพสะบักสะบอมคนหนึ่งเดินทางมาพบหลินที่เซฟเฮาส์ เล่าเรื่องจินหัวกับปิงบุกมาฆ่าเจิ้งซาและลูกน้องตายหมด เหลือตนคนเดียวที่แกล้งตายจึงรอดมาได้ หลินโกรธมากจะไปแก้แค้นแต่อัศวินห้ามไว้เพราะระแวงว่าอาจเป็นแผนล่อให้เธอไปติดกับ ถ้าต้องไปเขาจะพาเธอไปเอง แต่เราต้องวางแผนก่อน
ก่อนออกเดินทาง อัศวินประชุมกับทุกคนในทีมอีกครั้งโดยกำหนดให้โรสอยู่ดูแลทางนี้ ส่วนอัศวิน รัตนากรและอิทธิจะไปกับหลิน หากเกิดอะไรขึ้นอย่าปะทะ ให้รีบหนีแล้วไปรอที่จุดนัดพบ
ทั้งหมดเดินทางไปที่บ้านเจิ้งซา อัศวินพาหลินเข้าไปไหว้ศพพ่อที่ยังนอนจมกองเลือด ส่วนรัตนากรกับอิทธิซุ่มรออยู่ด้านนอก...ไม่ทันที่สองคนข้างใน
จะกลับออกมา ปิงก็พาสมุนบุกเข้าจู่โจม หมายเด็ดหัวหลินกับอัศวินตามคำสั่งวีรกิจ แต่ไม่ง่ายอย่างที่คิดเพราะทั้งคู่ก็มีผู้ช่วยมาด้วยอีกสองคน
การต่อสู้ใช้เวลาไม่นานปิงก็พลาดท่าถูกอิทธิเอาปืนจ่อหัว หลินอยากฆ่าล้างแค้นให้พ่อแต่อัศวินยับยั้งเพราะต้องการให้มันคายความลับว่าวีรกิจอยู่ที่ไหน และจะซื้อขายเนตรนาคราชที่เมืองไทยหรือตะวันออกกลาง ตอนแรกปิงไม่ยอมพูดแต่พอหลินใช้วิธีทรมานด้วยการยิงขาทั้งสองข้างมันก็จนมุม พูดความจริงว่าวีรกิจจะเอาเนตรนาคราชไปให้เวเนสซ่าที่สนามบินหัวหินพรุ่งนี้ตอนแปดโมงครึ่ง
ปิงพูดขาดคำ เสียงปืนในมือหลินลั่นเปรี้ยง! ปิงถูกยิงตายคาที่ในระยะเผาขน...ทีนี้ก็เหลือแค่จินหัวอีกคนที่ต้องชดใช้ให้เจิ้งซา!
หลังจากนั้นทุกคนกลับมาหารือกันที่เซฟเฮาส์ วางแผนชิงเนตรนาคราชที่สนามบิน กาญจนา นายองและชาติไปด้วย แต่ทั้งสามคนต้องอยู่ในที่ที่ปลอดภัย ป้องกันพวกมันตลบหลัง โดยจะออกเดินทางตอนตีห้า
วีรกิจเดินทางพร้อมสมพงษ์ โจซิง จินหัว และแคทเทอลีน เพื่อไปพบเวเนสซ่าที่หัวหินตามนัด...แรกเห็นตัวจริงของเวเนสซ่า วีรกิจก็ดูจะหลงใหลในความสวยและรวยของเธอจนลืมแคทเทอลีนที่แอบมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันไปแล้ว
เวเนสซ่าชื่นชมการทำงานของวีรกิจว่าดีเยี่ยม ถ้าไม่ได้เขา เธอคงไม่มีทางได้ครอบครองเนตรนาคราชสีชมพูนวลสวยคู่นี้ และเพื่อเป็นการตอบแทน เธอจะให้เขาดูแลธุรกิจต่างๆของเธอในภาคพื้นเอเชีย แล้วถามเขาว่าอยากได้อะไรอีกไหม
“ถ้าเป็นไปได้ผมขอไปทำงานรับใช้อยู่ข้างๆคุณเวเนสซ่าครับ” วีรกิจหยอดคำหวาน แววตากรุ้มกริ่มจนแคทเทอลีนอึ้ง ไม่คิดว่าเขาจะพลิกลิ้นรวดเร็วแบบนี้
เวเนสซ่าเข้าใจนัยที่วีรกิจสื่อ ตอบกลับคำอย่างนุ่มนวลว่า “แต่คุณต้องพิสูจน์ตัวเอง” แล้วเบนสายตาไปที่คนอื่นๆ “ส่วนคุณสมพงษ์จะได้รับการแต่งตั้งให้ไปคุมธุรกิจต่างๆ ในย่านยุโรปตะวันตก ถ้าคุณโจซิงอยากทำงานกับเรา ฉันจะขอให้เป็นผู้ช่วยคุณวีรกิจ ส่วนคุณจินหัว ฉันจะช่วยให้คุณได้เป็นผู้นำแก๊งมังกรทอง และทำให้แก๊งของคุณเป็นผู้นำในเอเชีย”
ทุกคนพอใจในผลตอบแทน แล้วพากันเดินกลับไปยังพาหนะของตน จังหวะหนึ่งแคทเทอลีนมองวีรกิจแต่เขาเมินหนีไม่สนใจ หญิงสาวถึงกับน้ำตารื้นด้วยความเสียใจ
ก่อนที่พวกวีรกิจจะขึ้นรถ และเวเนสซ่ากับลูกน้องจะขึ้นเครื่องบิน กลุ่มของอัศวินที่ซุ่มรอจังหวะก็บุกจู่โจมเพื่อชิงเนตรนาคราช...แน่นอนอีกฝ่ายไม่มีทางยอม
วีรกิจจับรัตนากรเป็นตัวประกันแล้วให้เวเนสซ่าเอาเนตรนาคราชหนีไป ทางนี้พวกตนจะเก็บกวาดเอง
เวเนสซ่าปลื้มวีรกิจถึงขนาดจะพาเขาขึ้นเครื่องไปด้วยหลังจากจัดการกับคนพวกนี้ แต่ไม่ทันที่วีรกิจและพรรคพวกจะลงมือ เสียงปืนดังเปรี้ยงสามนัดติด กระสุนเจาะอกวีรกิจล้มลงขาดใจ แล้วจ่อปืนไปที่เวเนสซ่า
มือปืนคือกาญจนานั่นเอง! เธอถือปืนยืนจังก้า ชาติยืนเคียงกัน
“วางปืนลง ไม่งั้นนายแกตาย”
โจซิง จินหัวและลูกน้องค่อยๆวางปืนลง กาญจนากับชาติเคลื่อนตัวเข้าหาเวเนสซ่า พอเห็นหน้าเธอถนัด ชาติตะลึง ภาพเวเนสซ่าในชุดเจ้าสาวผุดขึ้นมาแวบหนึ่ง
พวกอัศวินพุ่งไปหากาญจนากับชาติ แต่ช้ากว่าชาติที่หันมาปลดปืนจากมือกาญจนาจะยิงใส่พวกอัศวิน กาญจนาตกใจถามชาติจะทำอะไร เขาไม่ตอบแต่คว้ามือเวเนสซ่า อีกมือดึงกาญจนาวิ่งไปที่รถ แล้วหันมายิงใส่ทุกคนจนต้องโดดหลบกันวุ่นวาย ก่อนจะพาสองสาวขึ้นรถไปอย่างเร็วโดยที่พวกอัศวินตามไม่ทัน ส่วนจินหัวกับโจซิงก็หนีเอาตัวรอดไปด้วยเช่นกัน แต่สมพงษ์ไม่รอดโดนอิทธิกระแทกหัวด้วยด้ามปืนถึงกับสลบเหมือดอยู่ตรงนั้น
ooooooo
เย็นนั้นพวกอัศวินกลับมาที่เซฟเฮาส์พร้อมเนตรนาคราช ทุกคนสงสัยทำไมชาติถึงช่วยเวเนสซ่า นายองไม่รู้เหมือนกันว่าชาติเป็นอะไร ตอนออกไปก็ไม่เห็นความผิดปกติ
“แล้วยัยกาญจะเป็นอันตรายไหมคะ” รัตนากรสีหน้ากังวล
“พี่ว่าไม่หรอก พี่เชื่อว่าพวกมันจะต้องใช้น้องกาญมาแลกกับเนตรนาคราช”
“โรสเห็นด้วยค่ะ”
“แต่ฉันไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมไอ้ชาติมันถึงช่วยยัยเวเนสซ่านั่น” อิทธิบ่นหน้าเครียด อัศวินตรึกตรองแล้วเอ่ยว่า
“ถ้าสันนิษฐานตามที่นายองบอก นายชาติตอนนี้น่าจะยังจำอะไรไม่ได้ จะจำได้ก็แต่น้องกาญ...เป็นไปได้ไหมว่ายัยเวเนสซ่าเนี่ยเคยรู้จักหรือมีอะไรลึกซึ้งกับชาติมาก่อน ทำให้พอมันเห็นก็รู้สึกเหมือนน้องกาญ”
“น่าจะเป็นไปได้” รัตนากรคล้อยตาม โรสถามอิทธิว่าพอจะนึกออกไหมว่าสองคนนั้นเคยรู้จักกันที่ไหน ยังไง
“เท่าที่รู้จักกันตั้งแต่สมัยเรียนนายร้อยด้วยกัน มันก็ไม่เคยนิยมฝรั่ง พอมาทำงานด้วยกันก็ไม่เคยได้ยินว่ามันจะชอบผู้หญิงคนไหนสักที”
“เป็นไปได้ไหม ตอนที่มันถูกส่งไปฝึกที่อเมริกาสองปี...” อัศวินยังพูดไม่จบ อิทธิฉุกคิดเสริมขึ้นเร็วจี๋ว่า
“เออวะ หรือว่าจะเป็นตอนนั้นวะ แต่ทำไมมันไม่เคยพูดถึง รูปสักใบฉันก็ยังไม่เคยเห็น”
“ขืนให้คุณเห็น...โลกก็รู้กันหมด” โรสกระเซ้าอิทธิ คนอื่นอมยิ้มไปด้วยกัน
“สรุปว่าความเป็นไปได้น่าจะอยู่ที่ 2 ปี ที่คุณชาติอยู่อเมริกา”
“ฉะนั้นพวกเราไม่ต้องรีบร้อนทำอะไร เพราะฉันเชื่อว่ายังไงยัยเวเนสซ่านั่นต้องติดต่อมาแน่นอน” อัศวินสรุปปิดท้าย ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย
เวลาเดียวกันนั้น ชาติและกาญจนาอยู่ในที่พักของเวเนสซ่า...สาเหตุที่ชาติช่วยเวเนสซ่าก็เพราะในอดีตสองคนเคยรักกันมากถึงขนาดจะได้แต่งงาน ถ้าพ่อของฝ่ายหญิงไม่มาขัดขวางและจับแยกกันไป ด้วยเหตุผลที่ชาติจนเกินไปไม่คู่ควรกับลูกสาวเจ้าพ่อที่มีทั้งเงินและอำนาจ
ชาติจำได้แม่นว่าเคยสัญญาจะปกป้องเวเนสซ่าและทำทุกอย่างเพื่อเธอ วันนี้เขาจึงช่วยเธอ และกำลังรับปากจะไปเอาเนตรนาคราชจากพวกอัศวินมาให้เธอ กาญจนาทัดทานเพราะทำอย่างนั้นชาติอาจต้องฆ่าเพื่อนทุกคน ชาติรับฟังแล้วเจรจากับเวเนสซ่าว่า
“ผมจะช่วยคุณแต่ผมขอร้องว่าคุณห้ามทำร้ายคุณกาญ”
เวเนสซ่ารับปาก...มองออกว่าชาติห่วงใยกาญจนาเหมือนกับที่เขาเป็นห่วงตน
ooooooo
จินหัวกับโจซิงกบดานอยู่ที่บ้านหลังหนึ่ง หารือกันเพื่อความอยู่รอดและเพื่อชีวิตที่ดีกว่าของพวกตน
“ฉันว่าเราควรกบดานกันสักพัก จนกว่าคุณเวเนสซ่าจะติดต่อมา”
“ผมเห็นด้วย แล้วถ้าคุณเวเนสซ่าไม่ติดต่อกลับมาล่ะ”
“ก็ในเมื่อฝ่ายหนึ่งได้เนตรนาคราชไป อีกฝ่ายได้ตัวประกันไป นายคิดว่ามันจะแลกเปลี่ยนกันไหม”
โจซิงหยุดคิดนิดเดียวก่อนลำดับเรื่องต่อ “เราก็รอจังหวะแล้วก็ชิงเนตรนาคราชมาซะ เท่านี้ชีวิตเราก็จะดีกว่าในสิ่งที่ยัยเวเนสซ่าให้”
จินหัวแสยะยิ้ม เห็นด้วยอย่างยิ่ง...ในคืนเดียวกันที่บ้านพักเวเนสซ่า กาญจนาถูกขังในห้องมีลูกน้องเวเนสซ่าเฝ้าแน่นหนา ห้ามใครเข้าไปยกเว้นชาติเพียงคนเดียว
ชาติเข้ามาคุกเข่าตรงหน้ากาญจนา พูดคุยกันตามลำพัง “ผมขอโทษนะที่ทำตามที่คุณบอกไม่ได้ เพราะผมเคยสัญญาและติดค้างเค้ามากมาย ถ้าผมไม่ทำผมจะไม่มีวันมีความสุขได้อีกเลย”
“กาญไม่รู้นะคะว่าคุณกับคุณเวเนสซ่ามีเรื่องอะไรกัน แต่กาญขอร้องอย่าทำร้ายพี่วิน พี่รัตน์ คุณอิทธิ คุณโรสเลย เพราะทุกคนคือเพื่อนรักของคุณ พวกเขาทุกคนรักคุณจริงใจกับคุณ และสามารถตายแทนคุณได้ทุกคน”
“ก็ได้ครับ ถึงผมจะจำพวกเขาไม่ได้ แต่ผมเชื่อทุกคำที่คุณพูดเพราะผมรู้ว่าคุณคือคนที่ดีกับผมและไม่มีวันทำร้ายผม”
“ขอบคุณนะคะคุณชาติ ขอบคุณค่ะที่คุณเชื่อใจฉัน”
หลังเจรจากับได้ข้อสรุปตามนั้นแล้ว เวเนสซ่าใช้มือถือกาญจนาโทร.หารัตนากรนัดแลกเปลี่ยนตัวกาญจนากับเนตรนาคราชวันมะรืนตอนเก้าโมงครึ่ง อิทธิแอบจับเส้นทางด้วยเครื่องมือทันสมัยจนรู้พิกัดของอีกฝ่าย แล้วก็รู้ด้วยว่ามีบางคนแฮกเกอร์เข้ามาด้วยเหมือนกัน ซึ่งไม่น่าจะเป็นใครที่ไหนนอกจากจินหัวและโจซิง
“ถ้าเป็นอย่างงั้นเราจะเอาไง จะบุกไปชิงตัวยัยกาญกับคุณชาติกลับมาหรือว่าเราควรจัดการไอ้โจซิงและจินหัวก่อน เพื่อเป็นการตัดกำลังของเวเนสซ่า”
“โรสว่าเราควรบุกไปเอาตัวคุณชาติกับคุณกาญมาก่อนดีกว่า”
อิทธิกับนายองเห็นด้วยกับโรส เพราะชีวิตของกาญจนากับชาติสำคัญที่สุด อัศวินลังเลห่วงความปลอดภัยของทุกคน หลินเข้าใจเสนอตัวไปจัดการกับจินหัวและโจซิงเอง ให้พวกเขารีบไปช่วยกาญจนากับชาติ
“ผมไม่ยอมปล่อยให้คุณหลินไปคนเดียวหรอกครับ มันอันตรายเกินไป...ฉันว่าเรื่องของน้องกาญกับไอ้ชาติสำคัญ แต่ถ้าเราบุ่มบ่ามอาจจะทำให้สองคนนั้นตายได้ อย่าลืมนะเวเนสซ่าไม่มีทางอยู่คนเดียวแน่นอน แล้วถ้าเกิดไอ้ชาติหันปืนใส่พวกเราล่ะ พวกเราจะทำยังไง ฉะนั้นฉันจึงคิดว่าเราควรตัดกำลังของเวเนสซ่าก่อน”
ทุกคนยอมรับในเหตุผลของอัศวิน แต่พออิทธิ โรส และนายองจะออกไปจัดการจินหัวกับโจซิง อัศวินกลับไม่ยอม เขาจะไปเองกับหลิน รัตนากรหึงเลยพูดเสียงแข็งว่าตนจะไปด้วย
บรรยากาศอึมครึมทันตา อัศวินเดินตามรัตนากรมาที่รถ อธิบายถึงความจำเป็นซึ่งรัตนากรก็เข้าใจแต่มันอดคิดไม่ได้ พูดเสียงเครือๆว่า
“รัตน์ไว้ใจพี่วินค่ะ แต่รัตน์ไม่สามารถห้ามความรู้สึกตัวเองได้ ลองกลับกันนะคะ ถ้าเป็นพี่วินบ้าง พี่วินจะรู้สึกไหมคะ”
“พี่เข้าใจ ขอบคุณนะที่รัตน์รักพี่ แล้วเวลารัตน์เป็นแบบนี้รู้ไหมว่าน่ารักอ่ะ”
อัศวินยิ้มกริ่มขโมยหอมแก้มรัตนากรดังฟอด หลินโผล่มาเห็นเต็มตา ข่มใจเดินไปหาทั้งคู่เพื่อเตรียมเดินทาง
ooooooo
