เมื่อ 500 ปีก่อน...ตำนานบันทึกไว้ว่าเนตรนาคราชคือดวงตาของพญานาคที่สิงสถิตอยู่ภายใต้แม่น้ำโขงในขณะที่จำศีลได้ถูกผู้มีวิชาขโมยไปเพราะเชื่อว่าดวงตาพญานาคคือสิ่งทรงพลานุภาพที่เผาผลาญทุกสิ่งให้พินาศ ใครที่ได้ครอบครองจะมีอำนาจอยู่ในมือ แต่ละปีพญานาคจะตื่นจากจำศีลขึ้นมาหนึ่งวันคือวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 11 และพ่นไฟทวงดวงตาของตนคืน เป็นปรากฏการณ์สืบต่อกันมาจนกระทั่งทุกวันนี้...

ปัจจุบัน...คืนหนึ่งที่กรุงเทพฯ ดร.มานพพิจารณากระบอกทองเหลืองที่ได้มาโดยบังเอิญเมื่อสิบปีก่อน แล้วนำมาเทียบกับหนังสือโบราณเล่มใหญ่ตรงหน้า ซึ่งมีรูปวาดกระบอกทองเหลือง มีอักขระต่างๆเหมือนเป็นคำปริศนา พลิกไปอีกหน้ามีรูปขาวดำพญานาคแสดงอาการโกรธอยู่เหนือน้ำ ดวงตาสาดแสงไปทั่ว ใต้รูปกำกับตัวหนังสือภาษาไทยโบราณเขียนว่า “เนตรนาคราช”

หลังจากหน่วยเสริมมารับมิเชลไปแล้วในเช้าวันใหม่ รัตนากรรีบเข้าสำนักงานรายงาน ผบ.ภิรมย์ว่าภารกิจคุ้มกันคราวนี้มีบางอย่างผิดปกติ มิเชลไม่มีท่าทางหวาดกลัวคนร้าย

“ถ้าคุณมีสามีเป็นอัยการคุณต้องห้าวพอควร ผมไม่เห็นว่าจะผิดปกติตรงไหน”

รัตนากรสามารถทำให้เฮนรี่รับนัดเธอได้ที่โรงแรมหรูแห่งหนึ่ง เธอมาพร้อมอัศวินแต่ให้เขาซุ่มรอในรถโดยแอบติดเครื่องมือสื่อสารที่ทำให้เขาได้ยินบทสนทนาของเธอกับเฮนรี่ได้อย่างถนัดชัดเจน

เฮนรี่มาพร้อมสมุนแต่ไม่ยอมให้ยุ่มย่ามกับหญิงสาวที่มาในชุดสวยเซ็กซี่แฝงไปด้วยความทะมัดทะแมง เพราะแค่สมุนคนหนึ่งขยับจับปืนก็ถูกเธออัดซะหายใจติดขัดถอยไปนั่งไอค่อกแค่ก

เย็นนั้น โรสซึ่งมีที่พักในกรุงเทพฯ ได้รับการติดต่อจากพี่ชายสอบถามเกี่ยวกับแผนที่ที่คนหลายกลุ่มกำลังต้องการ

“แผนที่อยู่ที่ ดร.กาญจนาแน่นอนค่ะ”