เนตรนาคราช

วีรกิจกับโจซิงหอบเนตรนาคราชหนีไปอยู่เซฟเฮ้าส์แล้วติดต่อขอพบทนายสมพงษ์ซึ่งสนิทสนมกับวีรกิจเป็นอย่างดี ทนายสมพงษ์รู้กันกับวีรกิจถึงยุแหย่ให้เขาตามพวกกาญจนาไป ทั้งคู่ต้องการนำเนตรนาคราชให้เวเนสซ่าเพื่อแลกเงินมหาศาล

ทนายสมพงษ์มาพบวีรกิจกับโจซิงที่เซฟเฮ้าส์ สีหน้าเขาปลาบปลื้มยินดีเหลือเกินกับความสำเร็จในครั้งนี้

“เก่งมากวีรกิจหลานรัก คุณเวเนสซ่าชื่นชมหลานมากนะ ส่วนคุณโจซิงเตรียมคิดไว้เลยว่าอยากจะได้อะไร พอคุณเวเนสซ่ามาถึง ทุกอย่างที่คุณต้องการมันจะเป็นของคุณ”

“ขอบคุณครับท่าน”

“ถ้าจะให้ดี ฉันว่านายมาทำงานกับฉัน รับรองนายจะสบายทั้งชาติ”

“ด้วยความยินดีครับ” โจซิงกล่าวนอบน้อม

“คุณอาได้ข่าวพวกไอ้อัศวินบ้างไหมครับ”

“ไม่ต้องห่วง ถ้าพวกมันกลับมา ยังไง ดร.กาญจนา ก็ต้องโทร.หาอาอยู่ดี และนั่นจะเป็นเวลาที่หลานจะได้คิดบัญชีกับพวกมัน”

“ขอบคุณครับคุณอา...โจซิง นายเตรียมตัวให้พร้อมนะ”

“ไม่ต้องห่วง พวกมันได้ตายสมใจคุณแน่”

วีรกิจกับสมพงษ์ยิ้มพอใจ สมพงษ์ส่งโทรศัพท์ให้กับวีรกิจและโจซิงคนละเครื่อง

“ต่อไปนี้พวกนายต้องใช้โทรศัพท์นี่เพื่อป้องกันพวกมันค้นหาตำแหน่ง แล้วห้ามติดต่อกับใครผ่านทาง IG หรือ Mail เด็ดขาด”

สองคนพยักหน้าและรับโทรศัพท์จากสมพงษ์ไว้โดยดี

ooooooo

กลุ่มของอัศวินพากันออกจากถ้ำได้อย่างปลอดภัย แต่ทุกคนต้องมาเสียใจต่อการจากไปของพรานเมิงที่โดนยิงเข้าจุดสำคัญในร่างกายขณะต่อสู้กับพวกเฮนรี่และเคนหน้าถ้ำ

พรานเมิงเอาตัวเองบังกระสุนให้อิทธิ ตอบแทนบุญคุณที่เขาเคยช่วยชีวิตพรานเมิงไว้ แต่ตอนโดนยิงพรานชาจนไม่รู้สึกเจ็บ และเหตุการณ์กำลังชุลมุน ทุกคนจึงไม่มีใครรู้ จนกระทั่งจะกลับออกจากถ้ำนายองถึงเห็นว่าพ่อถูกยิง

ก่อนสิ้นใจพรานเมิงฝากฝังนายองไว้กับอิทธิ เพราะทราบดีว่าลูกสาวรักชอบเขามาก อยากให้อิทธิรับรักนายอง...โรสได้ยินทุกคำของพรานเมิง รู้สึกคอหอยตีบตันไปหมด ไม่รู้ว่าหนทางรักของตัวเองกับอิทธิจะเป็นเช่นไรต่อไป

เมื่อพากันออกจากป่ามาได้ พวกอัศวินยึดบ้านหลังหนึ่งเป็นที่ซ่อนตัว แล้วหารือกันเคร่งเครียดเรื่องการติดตามเนตรนาคราชจากวีรกิจคืนมา

“เราต้องตามหาตัวนายวีรกิจให้เจอโดยเร็วที่สุด ก่อนที่มันจะขายเนตรนาคราชไปซะก่อน เพราะถ้าเป็นแบบนั้น เราคงต้องหาเนตรนาคราชยากขึ้นอีกเป็นสองเท่า”

“และภารกิจนี้เราไม่สามารถขอกำลังเสริมได้ เพราะ เนตรนาคราชยังไม่ได้เป็นสมบัติของชาติ ที่สำคัญยังไม่ได้ยืนยันว่าเนตรนาคราชมีอยู่จริง”

“ตอนนี้สิ่งที่เราจะต้องทำกันก่อนก็คือ ฉันกับรัตน์จะออกไปสืบดูที่บ้านของนายวีรกิจก่อน ส่วนชาติ แกอยู่ที่นี่เพราะฉันเชื่อว่าไอ้วีรกิจมันก็ต้องตามหาพวกเราเหมือนกัน”

“ได้!!”

“งั้นฉันขอไปหาเพื่อนฉันหน่อย จะให้มันเช็กว่าไอ้วีรกิจมีแผนจะเดินทางออกนอกประเทศหรือเปล่า”

“ดีมากนายอิท แต่นายน่าจะเอาคุณโรสไปด้วยเพื่อความปลอดภัย” อัศวินแนะนำ...โรสตอบรับทันที

“ค่ะ...แล้วโรสจะโทร.บอกพี่ชัยให้สายในกรุงเทพฯช่วยกันควานหาตัวไอ้หมอนั่นอีกแรง”

“แล้วนายองล่ะคะ” นายองถามเสียงเศร้า ทุกคนหันมองด้วยความสงสาร อัศวินบอกนายองว่า

“นายองอยู่ที่นี่ก่อนนะ เพราะถ้าออกไปเดี๋ยวจะเป็นจุดสนใจ”

“ใช่ แล้วระหว่างนี้พี่อยากให้กาญช่วยเปลี่ยนลุคนายองให้หน่อยนะ”

“ได้ค่ะพี่รัตน์ กาญคิดว่ากาญน่าจะโทร.หาทนายสมพงษ์บอกเรื่องที่เราเจอเนตรนาคราชดีกว่านะคะ”

“พี่เห็นด้วย เพราะว่าอีกซักพักเรื่องที่เรากลับมาทางนั้นก็ต้องรู้”

ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย อัศวินจึงไฟเขียวให้แยกย้ายกันปฏิบัติงานได้เดี๋ยวนี้เลย

ooooooo

เวลาเดียวกันนั้น หลินกลับมาพร้อมปิงสมุนคนเดียวที่เหลือ เธอถูกเจิ้งซาผู้เป็นบิดาตบหน้าฉาดใหญ่ ต่อหน้าจินหัว แล้วด่าซ้ำว่า

“แกรู้มั้ยว่าเนตรนาคราชสำคัญกับเรามากขนาดไหน ฉันสอนแกกี่ครั้งแล้วว่าอำนาจคือทุกอย่าง ถ้าแกมีอำนาจ แกก็จะมีทุกอย่างที่แกอยากได้ ฉันไม่เคยคิดเลยว่าแกจะบ้าผู้ชายจนทำลายทุกอย่าง”

“อย่าโทษคุณหนูเลยครับ มันเป็นธรรมดาของผู้หญิงที่จะเห็นความรักสำคัญกว่าทุกอย่าง สำคัญกว่าแม้กระทั่งครอบครัว”

คำพูดประโยคนั้นของจินหัวยิ่งทำให้เจิ้งซาโมโหหลินหนักขึ้น ตวาดใส่เสียงขุ่น หน้าตาขึงขัง

“ต่อไปนี้แกไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น กลับไปอยู่กับแม่ของแกที่ฮ่องกง แล้วนับจากนี้แกไม่ต้องเข้ามายุ่งกับแก๊งมังกรทองอีก”

“หนูผิดไปแล้ว ขอโอกาสอีกครั้ง รับรองว่าหนูจะเอาเนตรนาคราชกลับมาให้ได้”

“แต่ถ้าครั้งนี้พลาดอีก ท่านรู้ใช่ไหมว่าเราจะไม่มีโอกาสได้เนตรนาคราชอีกเลย”

“และเท่ากับว่าสิ่งที่เราลงทุนไปทั้งหมดมันก็จะสูญเปล่า ท่านรู้ใช่ไหมว่าพวกเรารับความเสียหายครั้งนี้ไม่ไหว”

ปิงกับจินหัวช่วยกันทักท้วง เจิ้งซาลังเล มองหลินแล้วหันกลับมามองสมุนทั้งสองที่ลุ้นว่าประมุขของตนจะตัดสินใจอย่างไร

วันเดียวกัน กาญจนาโทรศัพท์ไปหาสมพงษ์แจ้งเรื่องเนตรนาคราชที่ถูกวีรกิจช่วงชิงไป สมพงษ์ทำไก๋ไม่รู้เรื่องก่อนจะนัดเธอออกมาเจอกัน แล้วให้ลูกน้องค้นหาพิกัดจากโทรศัพท์ของกาญจนาจนทราบที่อยู่ของเธอกับพวกอัศวิน

อัศวินกับรัตนากรไปซุ่มรอวีรกิจที่ออฟฟิศแล้วก็ได้เห็นเขาจริงๆ สองคนพากันสะกดรอยตามเขาไป

วีรกิจรู้ตัวสั่งลูกน้องให้ล่อหลอกทั้งสองคนไปที่อู่ต่อเรือ แล้วส่งโจซิงตามไปจัดการให้สิ้นซาก ส่วนตัววีรกิจเองก็โดนสมพงษ์กำชับด้วยเช่นกันว่าอย่าใจอ่อน เขาต้องจัดการ ดร.กาญจนาให้เรียบร้อย

เจิ้งซาทราบข่าวจากสายของตนว่าวีรกิจมุ่งหน้าไปโรงฟอกหนังน่าจะนัดพบลูกค้าเพื่อซื้อขายเนตรนาคราช จินหัวถามเขาว่างานนี้จะส่งใครไปจัดการ เจิ้งซาให้จินหัวไปแต่หัวหน้าภารกิจนี้คือหลิน

“นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของแกแล้วนะ รักษามันไว้ให้ดี เพราะถ้าแกพลาดอีก แกได้กลับไปอยู่กับแม่แกจริงๆแน่”

หลินยิ้มรับ แต่จินหัวกับปิงแอบกัดฟันกรอดด้วยความไม่พอใจ

ooooooo

อิทธิกับโรสไปซื้อเสื้อผ้ากลับมาให้นายองที่อยู่บ้านคนเดียว คนอื่นๆออกไปปฏิบัติงานตามที่วางแผนกันไว้ ชาติกับกาญจนาไปที่โรงฟอกหนัง รอสมพงษ์อยู่นานเกินเวลานัดชักเอะใจ ลองโทร.ไปหาก็ติดต่อไม่ได้

“ถ้าอีก 15 นาทียังไม่มา ผมว่าเรากลับกันก่อนเถอะ ผมเกรงว่าจะไม่ปลอดภัย”

“เซ้นส์ดีจริงๆนะไอ้ชาติชั่ว” เสียงวีรกิจดังเข้ามา กาญจนาตกใจ ชาติชักปืนออกมาพร้อมดึงกาญจนาไว้ด้านหลังอย่างปกป้อง

วีรกิจเดินเข้ามาพร้อมกับลูกน้องหลายคน เขาเล็งปืนไปที่ชาติ

“คุณวี คุณจะทำอะไรน่ะ อย่านะคะ”

“ห่วงกันเหลือเกินนะ ดี! กูเปลี่ยนใจแล้ว ไอ้ชาติ กูจะทำให้มึงเห็นภาพสนุกๆ ก่อนที่มึงจะตาย”

วีรกิจไม่รอช้า สั่งลูกน้องจับตัวกาญจนามาให้ตน แล้วช่วยกันล็อกชาติไว้ ตนจะแสดงหนังสดกับผู้หญิงที่มันรักให้ดู ชาติหมดอิสระได้แต่ร้องด่าวีรกิจ

ขณะที่กาญจนาก็ใจคอไม่ดี วิงวอนขอร้องวีรกิจแต่ดูจะไม่เป็นผล

เวลานั้นอัศวินกับรัตนากรถูกลูกน้องวีรกิจล่อหลอกไปที่อู่ต่อเรือ ก่อนที่โจซิงจะโผล่มาโรมรันพันตูต่อสู้กับทั้งคู่อย่างดุเดือดเลือดพล่าน

ด้านกาญจนากับชาติที่ถูกจับตัวไว้ที่โรงฟอกหนัง หญิงสาวพยายามขอร้องวีรกิจไม่ให้ทำร้ายชาติ แล้วเธอจะยอมทำตามที่เขาต้องการทุกอย่าง ชาติไม่เห็นด้วยร่ำร้องห้ามปราม ให้เธอหาทางหนีไปไม่ต้องห่วงตน

“เรามาสนุกด้วยกันตรงนี้ให้มันดูแบบเต็มๆตา คุณว่าดีไหม ผมจะนับ 1-3 ถ้าคุณไม่ตกลง ผมจะให้คุณเป็นคนยิงสมองมันด้วยตัวเอง”

“อย่าไปฟังมันนะครับ ถึงผมจะตายก็ไม่เป็นไร แต่คุณกาญอย่าทำนะครับ ผมขอร้อง”

กาญจนาน้ำตาไหลซาบซึ้งในความจริงใจของชาติ แต่วีรกิจโมโหหนักขึ้น ชกเข้าที่ท้องกาญจนาหนึ่งทีแล้วลากเธอมาตรงหน้าชาติที่ถูกสมุนควบคุมตัวไว้

วีรกิจล็อกคอกาญจนามือหนึ่ง อีกมือยัดปืนใส่มือเธอบังคับให้ยิงชาติ แต่หญิงสาวทำไม่ได้ ยินยอมทำตามความต้องการของเขา ขณะพูดนั้นเธอแอบกดโทรศัพท์โทร.ออก

ทันใดเสียงสัญญาณเตือนภัยในบ้านที่ซ่อนตัวของพวกอัศวินก็ดังขึ้น อิทธิอยู่กับโรสและนายองรีบรับโทรศัพท์พร้อมเปิดสปีกเกอร์โฟนฟังพร้อมกัน กาญจนาจงใจพูดเสียงดังเพื่อให้พวกพ้องได้ยินชัดๆ

“ถ้ากาญเป็นของคุณ แล้วกาญจะมั่นใจได้ยังไงว่าคุณจะไม่ฆ่าคุณชาติ”

“อันนี้มันก็ขึ้นอยู่กับการตอบสนองของคุณ ว่าจะเร่าร้อนและทำให้ผมพอใจได้มากแค่ไหน ถ้าคุณทำให้ผมพอใจ ผมอาจจะไม่ฆ่ามันก็ได้”

พวกอิทธิตกใจเมื่อรู้ว่าชาติกับกาญจนาตกอยู่ในอันตราย อิทธิให้นายองรออยู่ที่นี่ ตนกับโรสจะรีบไปช่วยสองคนนั้น โรสส่งปืนสั้นให้สาวน้อยเก็บไว้ป้องกันตัว ถ้าอัศวินกับรัตนากรกลับมาให้รีบตามไปสมทบ

สองคนจับมือกันไปแล้ว นายองได้แต่มองตามหน้าเศร้า...

ชาติถูกมัด ในปากมีระเบิด เขาพยายามดิ้นรนขัดขืน สายตาเป็นห่วงกาญจนาที่กำลังจะถูกวีรกิจย่ำยี มันสั่งให้เธอถอดเสื้อผ้าออกเร็ว แต่เธอแกล้งทำช้าๆเพื่อถ่วงเวลา ชาติดิ้นรนเลยโดนวีรกิจสะบัดด้ามปืนใส่หน้าอย่างแรง

“อย่าทำอะไรคุณชาตินะคุณวี” กาญจนาห้ามเสียงหลง

“ได้...คุณก็รีบถอดให้มันเร็วๆหน่อยสิ”

กาญจนาฝืนใจปลดกระดุมเสื้อตัวเองตามที่วีรกิจต้องการแต่กระนั้นก็ยังไม่ทันใจเขาอยู่ดี ถึงกับเดินมากระชากเสื้อเธอออกแล้วซุกไซ้ซอกคอโชว์ชาติ กาญจนาทั้งกลัวทั้งขยะแขยงแต่ยังมีสติแอบหย่อนโทรศัพท์มือถือของตนใส่กระเป๋าเสื้อสูทวีรกิจไว้

ชาติทนไม่ไหวกับความระยำของวีรกิจที่พยายามจะรังแกผู้หญิงไม่มีทางสู้ เขาดิ้นรนแทบบ้าคลั่งแต่ไม่อาจหลุดจากเชือกที่มัดมือและเท้าไปได้ แต่แล้ววีรกิจก็ผงะออกจากกาญจนาเพราะมีมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งพุ่งเข้ามา

อิทธินั่นเอง เขามาพร้อมโรสที่ซ้อนท้าย เธอกับเขากราดยิงพวกมันไม่ยั้ง วีรกิจหลบคมกระสุนแล้วหาทางตั้งรับพร้อมกับสั่งสมุนคอยยิงสกัดไว้ให้ด้วย เมื่อได้ที่มั่นก็ขว้างระเบิดควันก่อนจะหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ส่วนชาติได้รับความช่วยเหลือจากอิทธิเอาระเบิดออกจากปาก ขณะที่โรสก็รีบสวมเสื้อให้กาญจนาที่เกือบจะเสียท่าวีรกิจ

ฝ่ายอัศวินกับรัตนากรที่ถูกหลอกไปยังอู่ต่อเรือยังคงต่อสู้อยู่กับพวกโจซิง สองคนเกือบแย่ถ้าไม่ได้หลิน

ที่มาพร้อมจินหัวและปิงบุกเข้ามายิงถล่มพวกโจซิงจนล่าถอยหนีไปในที่สุด

อัศวินขอบคุณหลินที่มาช่วยเขาและรัตนากรไว้

“ไม่ต้องขอบคุณหรอกค่ะ นี่เป็นการตอบแทนที่คุณเคยช่วยชีวิตฉันไว้” หลินเหมือนจะพูดต่อ แต่ต้องนิ่งลง เพราะมีจินหัวและปิงอยู่ด้วย จินหัวเอาปืนจ่อหัวอัศวินแล้วตำหนิหลินว่า

“ทำไมคุณหนูต้องทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยาก วันนึงเราก็ต้องฆ่ามันอยู่ดี นึกเหรอว่าช่วยชีวิตมันแล้วมันจะปล่อยให้เนตรนาคราชตกมาเป็นของเรา”
ไม่มีใครคาดคิด! หลินเล็งปืนใส่จินหัวอย่างเร็ว จินหัวตกใจถามคุณหนูจะทำอะไร

“คุณอาบอกให้ทุกคนเก็บปืนแล้วกลับไปซะ เราจะไม่มีวันให้ใครทำร้ายผู้ชายคนนี้ต่อหน้าเรา”

อัศวินอึ้ง รัตนากรเริ่มหวั่นไหวกับความจริงใจที่หลินมีให้อัศวิน

“คุณหนูคิดให้ดีๆนะ ว่าสุดท้ายแล้วมันจะเป็นยังไง” จินหัวพยายามจะกล่อมแต่หลินไม่ฟัง บอกว่าตนตัดสินใจแล้วเขาไม่ต้องยุ่ง

จินหัวโมโหสุดขีด จ้องหน้าอาฆาตหลินก่อนจะกลับไปพร้อมลูกน้อง...อัศวินกับรัตนากรค่อนข้างเป็นห่วงหลิน ถามเธอว่าจะทำยังไงต่อไป

“ไม่ต้องห่วงหรอก คนอย่างฉันกล้าทำก็กล้ารับผลที่จะตามมาอยู่แล้ว”

“ทำไมคุณต้องทำแบบนี้ ในเมื่อคุณก็รู้ว่ามันไม่สามารถเปลี่ยนอะไรได้”

“แล้วถ้าเป็นคุณล่ะ คุณจะทนเห็นคุณรัตนากรตายต่อหน้าคุณได้ไหม”

หลินตั้งคำถามทำให้อัศวินและรัตนากรอึ้ง และที่สุดหลินก็ถอดใจหันหลังก้าวออกไป

“เดี๋ยว!! ถ้าคุณไม่รังเกียจ มาร่วมทีมกับเราไหม” หลินหันกลับมามองอัศวินที่พยักหน้ายืนยัน ส่วนรัตนากรก็สำทับด้วยอีกคนว่า “เราสองคนทนเห็นคนที่ช่วยชีวิตเราจากไปต่อหน้าเราไม่ได้เหมือนกัน”

หลินมองทั้งคู่แล้วยิ้มรับด้วยความเต็มใจ...ขณะเดียวกันนั้นที่บ้านพักซ่อนตัวของพวกอัศวิน กาญจนากับชาติต่างบอกรักซึ่งกันและกันหลังจากรอดพ้นความตายมาได้ แต่ที่เซฟเฮาส์ของวีรกิจ สมพงษ์กำลังต่อว่าวีรกิจและโจซิงที่ทำงานพลาดเพราะเอาอารมณ์ส่วนตัวมาแก้แค้น ถ้าเวเนสซ่ารู้เข้าคงไม่พอใจ

วีรกิจขอโทษสมพงษ์ โจซิงก็รับปากว่าเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก ครั้งนี้เขาเพียงต้องการแก้แค้นให้เวจางกับอังโซะ สมพงษ์ยกโทษให้และมอบกระดาษโน้ตระบุที่อยู่ของพวกอัศวินให้วีรกิจไปจัดการแก้ตัวใหม่ วีรกิจรับปากเร็วไว กลับออกไปโดยถอดเสื้อสูททิ้งไว้ในห้อง เมื่ออิทธิพยายามจับสัญญาณมือถือกาญจนาที่แอบใส่ไว้จึงพบรังของฝ่ายตรงข้าม แต่โรสเสนอให้รออัศวินกับรัตนากรกลับมาก่อนแล้วค่อยไปบุกพวกมัน

ฝ่ายเจิ้งซาพอรู้จากจินหัวว่าหลินหลงรักอัศวินจนทำให้เสียงานครั้งแล้วครั้งเล่าก็โมโหโกรธา ก่นด่าลูกสาวแล้วสั่งจินหัวกับปิงไปเอาตัวมันมาให้ได้ ถ้าทำไม่ได้ก็อย่ากลับมาให้ตนเห็นหน้า

ปิงกับจินหัวไม่พอใจเจิ้งซาที่ตัดสินใจผิดไว้ใจลูกสาวเกินไป ซึ่งทั้งคู่ไม่ขอทนรองมือรองตีนเขาอีกต่อไป มีโอกาสเมื่อไหร่ได้เห็นดีกัน!

ooooooo