สาวใช้ไฮเทค

พอดีวันนี้มาเรียเจ้าของบริษัทออร์กะไนเซอร์ ที่สนิทสนมกับนลมานาน  เข้ามาขอให้นลช่วยเป็นสปอนเซอร์งานเวิร์กช็อปชื่องาน...สอดส่องสังคม...นล ฟังข้อมูลแล้วเข้าทาง จึงยอมสนับสนุนด้วยเงินก้อนโต แต่มีข้อแม้ว่า ต้องให้...เรืองริน นรกมล...เป็นวิทยากรเท่านั้น

ขณะที่ยายชื่นนั่ง อ่านหนังสือพิมพ์อยู่ริมสระน้ำ เรืองริน เห็นยายชื่นท่าทางสบายดีจึงจดๆจ้องๆจะเข้าไปคุยด้วย เธอยกน้ำชายืนลังเลจนยายชื่นหันมาเห็น

"เข้ามาสิจ๊ะแม่สาวใช้ไฮเทค" ยายชื่นทักอย่างเอ็นดู

เรือง รินใจชื้นขึ้นเป็นกอง ปรี่เข้ามาคุยเรื่องคืนที่เกิดเรื่อง ยายชื่นกำลังจะเปิดเผยความจริงให้รู้ ก็ให้พอดีกนกวรรณเดินเข้ามา ยายชื่นยังไม่อยากให้ใครรู้เรื่องจึงทำหน้าตึงหมางเมิน กับเรืองรินขึ้นมาทันที เรืองรินสุดจะงงกับอาการของยายชื่น แถมยายชื่นยังพานเอ็ดตะโรใส่เธอและไล่ให้เอาน้ำชาไปเททิ้ง กนกวรรณสงสารเรืองริน ตำหนิแม่ตัวเอง

"คุณแม่คะ  ทำไมทำกับยัยรินขนาดนี้คะ  ยัยรินดูแลคุณแม่มาขนาดไหน จู่ๆมาจงเกลียดจงชังหันไปหลงใครก็ไม่รู้ ที่เพิ่งเข้ามา"

ยาย ชื่นเอ็ดกนกวรรณอย่างหนักอีกคน กนกวรรณเสียใจทนไม่ไหว คว้ามือเรืองรินเดินออกไป ยายชื่นแอบยิ้มดีใจที่กนกวรรณเปลี่ยนแปลงไป เริ่มรู้แล้วว่าใครดีใครเลว ความปรองดอง กำลังกลับคืนสู่บ้านรัศมิมานตามแผนของเธอ...

ระหว่างที่เรืองริน กำลังช่วยงานบ้านป้าบัวกับอ่อน ดูท่า ทุกคนสนุกสนานเมื่อเรืองรินอยู่ด้วย พลันมาเรียติดต่อเข้ามา ขอให้เรืองรินไปเป็นวิทยากร เรืองรินรีบวิ่งออกมาคุยในสวนไม่ให้ใครได้ยิน เธอปฏิเสธไม่ขอรับงานนี้เพราะไม่รู้จะหลบหลีก ไปได้อย่างไร   อีกอย่างเธออยากจัดการเรื่องยุ่งๆให้หมดไปเสียก่อน แต่มาเรียพยายามตื๊อว่าเป็นงานการกุศลช่วยทารกที่ถูกทอดทิ้ง ถ้าเรืองรินไม่ช่วยก็ไม่รู้จะหันไปพึ่งใคร เรืองรินจึงขอคิดดูก่อน...

เรือง รินครุ่นคิด เห็นว่าช่วงนี้ทั้งยายชื่นและนลหมางเมิน กับเธอ ไม่ค่อยมีงานอะไรให้เธอทำอีกแล้ว จึงตัดสินใจโทร.กลับไปถามสถานที่และวันเวลาจากมาเรีย แล้วตกลงรับทำงานนี้มาเรียดีใจรีบโทร.ไปแจ้งนลทันที ขณะเดียวกัน เป็ดขับรถพานล กลับมาบ้านพอดี นลกำลังพูดโทรศัพท์กับมาเรีย เขาชำเลืองมองเรืองรินแล้วยิ้มอย่างสะใจ เรืองรินเข้าไปช่วยเป็ดถือของ นลหันมาเอ็ด "ไม่ต้องช่วยหรอก อย่างเธอไม่สมควรจะทำงานพวกนี้หรอก ที่จริงฐานะอย่างเธอไม่ควรมารับใช้ใครด้วยซ้ำไป"... เรืองรินงงว่าที่นลพูดหมายความว่าอย่างไร

พยายามหาทางออกเมื่อรู้ว่า ตัวเองท้อง รมณีตัดสินใจไปตามหาศักดิ์ชัยที่บ่อนของเฮียแมน เธอด้อมๆมองๆเข้าไปข้างในไม่กล้าเข้าไป ลูกน้องเฮียแมนจำเธอได้จึงเข้าไปพูดจายียวนชวนเข้าไปเล่น รมณีส่ายหน้าแล้วรีบถามหาศักดิ์ชัย ลูกน้องเฮียแมนหัวเราะร่า ก่อนจะตอบว่าทั้งศักดิ์ชัยและเกสรไม่เคยโผล่หน้ามาที่นี่นานแล้ว รมณีจึงครุ่นคิดว่าจะทำอย่างไรกับลูกในท้องดี

รมณีตัดสินใจเข้ามาหาน ลกลางดึก ปรึกษาเขาเรื่องงานแต่งงาน นลอึดอัดใจเป็นอย่างมาก ตัดสินใจพูดกับเธอตามตรงว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาพยายามทำใจให้กลับมารักกับเธออีกครั้ง แต่เขาไม่ได้คิดอะไรในตัวเธออีกแล้ว นลขอโทษและขอให้เธอลืมเรื่องการแต่งงานไปได้เลย รมณีเหมือนมีก้อนมาจุกที่คอ วิ่งร้องไห้ออกไปจากห้อง นลรู้สึกสงสารจึงตามเธอออกไป รมณีร้องห่มร้องไห้สารภาพว่าเธอโดนเฮียแมนเจ้าหนี้ข่มขืน นลตกใจมากจะไปเอาเรื่องเฮียแมน รมณีใจหายต้องรีบห้ามและขอร้องให้นลแค่แต่งงานกับเธอเพื่อรักษาหน้าเธอ เท่านั้น หลังจากนั้นเธอจะย้ายไปใช้ชีวิตที่เมืองนอก นลครุ่นคิดอย่างหนัก ตัดสินใจปฏิเสธไม่ขอแต่งงาน แต่เขาจะไม่ทอดทิ้งเธอ รมณีทำเป็นซาบซึ้งในตัวนลแต่ภายในใจคุกรุ่นโกรธแค้นอย่างมาก

ooooooo

ทุกๆ วันเรืองยศหมั่นไปดูแลกิ่งกานต์และเอาอกเอาใจอาจารย์คง เพื่อไม่ให้ไปเอาเรื่องนลอีก แต่อาจารย์คงก็ยังยื้อจะพากิ่งกานต์ไปเจรจากับกนก-วรรณให้นลรับผิดชอบลูกให้ ได้ กิ่งกานต์ทนไม่ไหวแล้ว พูดโพล่งออกมาว่า "พ่อจะไปเอาอะไรจากคุณนลได้อย่างไร ในเมื่อลูกในท้องของกิ่งเป็นลูกเรืองยศ"...เท่านั้น อาจารย์คงก็ตบะแตกโกรธมาก  คว้าปืนมาไล่ยิงเรืองยศ ออกจากบ้านแทบไม่ทัน

คิด หาข้ออ้างอยู่นานว่าต้องไปทำธุระนอกบ้าน อ่อนเองก็แปลกใจธุระอะไรต้องเลือกเสื้อผ้าเสียนาน พลันเป็ดมาตามเรืองรินบอกว่านลให้ไปทำงานด้วยวันนี้ เรืองรินหนักใจให้เป็ดไปโกหกว่าเธอไม่สบาย แต่ช้าไปเพราะนลเดินมาตามเสียเอง

"ฉันไม่เห็นเธอเป็นอะไรเลย อย่าเรื่องมากได้มั้ย ไปเตรียมตัวออกไปทำงานกับฉันเดี๋ยวนี้"

"โอย...นี่ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย..." เรืองรินโอดโอยอยากจะบ้าตาย

นล เห็นท่าทีร้อนรนของเรืองรินยิ่งสะใจที่แกล้งเธอได้... เรืองรินนั่งทำงานโต๊ะตรงข้ามกับนลอย่างไม่มีสมาธิ  คอยชำเลืองดูนาฬิกาตลอดเวลา มาเรียโทร.เข้ามาตามเธอที่มือถือ หลายรอบ จนเรืองรินไม่กล้ารับสายแล้ว นลแอบยิ้มที่ได้เอาคืนบ้าง พอรู้สึกจวนเจียนเวลา นลก็บอกเรืองรินว่า "ฉันรำคาญเธอเหลือเกิน อยากจะไปไหนก็ไปไป๊..."

บรรยากาศในงานเป็นงานสัมมนามีเวทีเตี้ยๆ ป้ายชื่องานว่า...สอดส่องสังคม...เรืองรินแต่งตัวใส่สูทภูมิฐาน รวบผมใบหน้าสดใสดูน่าเชื่อถือ ขณะซักซ้อมคิวเธอเห็นป้ายสปอนเซอร์ ดราก้อนมอลล์ก็ตกใจ รีบถามมาเรียว่ามีใครที่ดราก้อนมอลล์ มาบ้างไหม มาเรียอึกอักไม่ตอบอะไร...รีบหลบไปโทร.แจ้งนลว่างานใกล้เริ่มแล้ว นลยิ้มดีใจที่จะได้ตลบหลังเรืองริน แต่แล้วเขาเกิดเจ็บปวดใจขึ้นมาเสียเอง ไม่อยากเห็นเรืองรินเสียใจจึงแอบมานั่งฟังแถวหลังสุดไม่ให้เรืองรินเห็น แต่พอถึงช่วงที่เรืองรินเปิดให้ผู้ฟังซักถาม นลก็ยกมือขึ้นถามโดยไม่ลุกขึ้นยืน เรืองรินตอบอย่างฉะฉาน และมาถึงคำถามที่ทำให้เรืองรินถึงกับอึ้ง

"และถ้ามีคนที่มีความรู้ สูงแต่จิตใจคิดโกหกหลอกลวงคนอื่นมาตลอด โดยไม่คำนึงถึงจิตใจเขา ว่าหวังดีและรักมากแค่ไหน ถือว่าคนนั้นสร้างความเสื่อมโทรมให้กับสังคมหรือไม่"

เรืองรินอึ้ง ลุกขึ้นยืนมองหน้าคนถาม นลจึงยืนขึ้น เผยให้เรืองรินเห็นว่าเป็นเขา เรืองรินถึงกับน้ำตาร่วง นลเดินออกจากห้องสัมมนาไป เรืองรินยืนร้องไห้กลางเวที ทุกคนถึงกับงงงัน

ooooooo

ใน บริเวณช็อปปิ้งอเวนิว นิยานัดดนุมาคุยเรื่องที่เรืองรินถูกจับกลางดึกหาว่าเป็นขโมย  เธอสงสารเรืองริน อยากจะเปิดเผยความจริงเสียทีว่าเรืองรินเป็นใคร ทั้งสองปรึกษากันเครียดแล้วต้องกลับไปทำงานต่อ เผอิญฝนเทลงมา ดนุจึงใช้เสื้อแจ็กเกตของเขาคลุมหัวเขากับนิยาวิ่งไปที่จอดรถ ทั้งสองใกล้ชิดกันจนรู้สึกแล้วว่ามีใจต่อกัน เมื่อถึงที่จอดรถ ทั้งสองสบตากันหวานซึ้งแล้วโผกอดกันอย่างอบอุ่นใจ

ไม่มีใครเห็นว่าเรืองรินยืนมองภาพนั้นด้วยสีหน้าเศร้าๆพอดีนิยาเหลือบมาเห็นเรืองรินก็รีบผละออกจากดนุ "ริน!... ฉัน...ฉันขอโทษ..."

เรือง รินกลับยิ้มแล้วเดินเข้ามาใกล้ เธอจับมือนิยาใส่มือดนุ   "คุณดนุคะ...รินฝากเพื่อนรักของรินด้วยนะคะ  รินดีใจที่คนที่รินรักทั้งสองคนรักกัน"

พูดจบเรืองรินก็หันหลังกลับ วิ่งตากฝนออกไป เธอร้องไห้ ให้สายฝนชะล้างน้ำตาให้หมดไป...เรืองรินกลับมาถึงบ้านในสภาพเปียกปอน ยืนลังเลว่าควรจะเข้าไปในบ้านดีหรือไม่ นลเปิดประตูบ้านกางร่มเดินออกมารับ เขามองเธอด้วยสายตาเย็นชา

"จะบ้าหรือไงมายืนตากฝนแบบนี้ อยากป่วยตายหรือไง เข้าบ้านเดี๋ยวนี้"

เรือง รินเดินตามนลเข้าไปเงียบๆ กนกวรรณเห็นเรืองรินเปียกปอนก็ตกใจ แต่เรืองรินไม่พูดอะไรตอบ กลับเดินตามนลไปนิ่งๆ นลพาเธอไปในห้องของเขา พอเรืองรินจะนั่งลงกับพื้นและจะสารภาพความจริง นลก็ตวาดออกมา

"ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ฉันโง่มามากพอแล้ว สิ่งที่เธอจะพูดก็คงไม่พ้นคำหลอกลวงอีก"

เรือง รินน้ำตาคลอคิดว่านลคงไล่เธอออกแน่ จึงพร้อมจะไป แต่นลกลับสั่งให้เธอกลับมาทำงานบ้านทุกอย่างเหมือนก่อน และเขาจะไม่มีความเมตตาให้กับเธออีกต่อไปแล้ว เรืองรินน้ำตาร่วง นลยังย้ำอีกว่า "ถ้าเธอคิดจะลาออก ฉันจะบอกทุกคนในบ้านว่าเธอเป็นคนหลอกลวง และคนที่จะเสียใจที่สุดก็คือแม่ของฉัน ที่ท่านเริ่มเอ็นดูเธออย่างเห็นได้ชัด"

"คุณนลไม่ต้องมาขู่รินเลย กะอีแค่หน้าที่สาวใช้ ทำไมรินจะทำไม่ได้ ไหนๆรินก็ทำมาตั้งนานแล้ว จะทำต่อไปอีกตลอดชีวิต รินก็ทำได้" เรืองรินประชดด้วยความน้อยใจ

นลมองเรืองรินด้วยความแค้นระคนรัก แต่สายตาเรืองรินมีแต่ความน้อยเนื้อต่ำใจ...

ooooooo

วัน รุ่งขึ้น นลเปิดประตูออกมาจากห้องเจอกับรมณีเข้าพอดี รมณีถามว่าเมื่อคืนเอ็ดตะโรอะไรเรืองรินเสียงดัง นลยิ้มๆไม่ทันจะตอบอะไร รมณีก็เกิดอาการคลื่นไส้ วิ่งหนีไปอาเจียน นลตามไปช่วยลูบหลังให้ อย่างห่วงใย

นลรู้สึกเห็นใจรมณีประจวบกับน้อยใจเรื่องเรืองริน จึงบอกรมณีว่าเขายินดีจะแต่งงานกับเธอเพื่อรับเป็นพ่อเด็ก รมณี ดีใจโผกอดนลและรับปากว่า เมื่อเด็กคลอด เธอจะไปอยู่เมืองนอก เรืองรินผ่านมาเห็นรมณีกับนลกอดกันก็ตะลึง นลหันมาเห็นพลั้งปากไล่เรืองรินให้ออกไป  รมณีเองก็ตกใจไม่คิดว่านล จะไล่เรืองริน เรืองรินเสียใจวิ่งหนีออกไปน้ำตาไหลพรั่งพรู....