สาวใช้ไฮเทค

ทั้งอาจารย์คงและเรืองยศสงสัยว่ากิ่งกานต์ท้อง จึงเป็นห่วงที่เธอไปสอนเต้นแอโรบิก จึงขอให้เรืองยศช่วยห้ามกิ่งกานต์ เรืองยศก็เป็นห่วงเพราะถ้าท้อง นั่นหมายถึงเด็กเป็นลูกของเขา เรืองยศปลอบใจและเอาใจอาจารย์คง กิ่งกานต์กลับมาเห็นรู้สึกซึ้งในน้ำใจเรืองยศมากขึ้น

พอกลับมาถึง บ้าน นลชมเรืองรินที่ทำให้แม่ของเขาอารมณ์ดีขึ้น เรืองรินทำท่าตกใจมากที่นลชมเธอเป็นครั้งแรก แต่ พออ่อนวิ่งมาตามให้ไปดูห้องที่จัดไว้สำหรับเด็ก นลกับเรืองริน

ก็ หน้าเสียเป็นห่วงความรู้สึกกนกวรรณอีก กนกวรรณเดินมาสั่งอ่อนให้จัดห้องกลับเหมือนเดิม นลเข้ามากอดแม่ด้วยความสงสาร รมณีเห็นทำเป็นเข้าจับมือกนกวรรณ

"ณีสัญญานะคะ ณีจะเตรียมร่างกายณีให้พร้อมมีหลานให้คุณแม่ทันทีที่ณีกับนลแต่งงานกันค่ะ"

นล สีหน้าอึดอัดใจ เหลือบมองเรืองรินที่หน้าเจื่อนไปเช่นกัน รมณีย้ำถามนลว่าใช่ไหม นลมองหน้ากนกวรรณแล้วจำต้องเออออไปด้วย กนกวรรณยิ้ม เรืองรินทั้งปวดร้าวและสับสนเธอควรเปิดโปงรมณีดีหรือไม่...

ในขณะที่เรืองยศเรียกดนุมาปรึกษาเรื่องกิ่งกานต์

เรืองรินแวะมาได้ยินที่ทั้งสองคุยกัน เธอจึงเอาที่ตรวจครรภ์ ให้เรืองยศและช่วยกันวางแผนจะจับกิ่งกานต์ตรวจได้อย่างไร...

คืนนั้น...ยายชื่นอาบน้ำเสร็จเดินมองในห้องเห็นภาพเธอกับรมณีวางอยู่ก็แปลกใจตัวเอง

"นี่ฉันไปถ่ายรูปกับแม่รมณีตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!"

รมณีถือแก้วน้ำขิงเข้ามา "น้ำขิงร้อนๆค่ะคุณยาย"

"นึกยังไงถึงเอามาให้ฉัน" ยายชื่นถามด้วยความแปลกใจ

รมณี ทำเป็นว่ายายชื่นเป็นคนสั่ง ยายชื่นทำหน้างงๆ รมณีรีบคุยเรื่องภาพถ่าย ว่าถ่ายกันมาหลายสิบปีแล้ว "...ณีเองยังจำได้รางๆว่าเราถ่ายตอนไปเที่ยวเชียงใหม่กันใช่มั้ยคะ"

ยายชื่นพยายามคิดตาม รมณีหยิบตุ๊กตาคริสตัลขึ้นมาแล้วบอกว่า "ตัวนี้ณีซื้อมาฝากคุณยายตอนที่ณีไปเที่ยวฮอลแลนด์ คุณยายจำได้มั้ยคะ"

ยาย ชื่นพยักหน้าอย่างสับสน รมณีพยายามพูดถึงของชิ้นอื่นอีก ยายชื่นกุมขมับแล้วร้องว่าเธอปวดหัว รมณีรีบดึงลิ้นชักหยิบถุงยาออกมา ยายชื่นยิ่งแปลกใจว่ารู้ได้อย่างไร รมณีตีหน้าตาย

"นี่คุณยายจำไม่ได้อีกแล้วเหรอคะ คุณยายเป็นคนบอกณีเองนะคะว่าคุณยายป่วย แล้วเก็บยาไว้ตรงนี้"

ยายชื่นยืนงง รมณียังบอกอีกว่ายายชื่นยังห้ามเธอบอกใครเรื่องที่ป่วย ยายชื่นยิ่งงงงัน...ในคืนนั้น รมณีเดินออกมาหน้าบ้าน ได้ยินเรืองรินคุยโทรศัพท์กับเพื่อนเรื่องจะหาคลิปกับรูปก็ยิ่งแค้น จะต้องทำให้เรืองรินกระเด็นออกไปจากบ้านนี้ ให้ได้...ป้าบัวแอบเข้ามาหายายชื่นเพื่อจะบอกเรื่องรมณีค้นห้อง และเทยายายชื่นทิ้ง แต่ดูท่ายายชื่นจะถูกรมณีล้างสมองหมดแล้ว เพราะยายชื่นไม่เชื่อที่ป้าบัวเล่ามาเลย แถมไล่ให้กลับออกไปด้วย ...ป้าบัวเดินบ่นออกมา

"คุณท่านนะคุณท่าน ทำไมไม่ฟังบัวบ้าง"

รมณียืนยิ้มเยาะกอดอกพิงฝา "คุณท่านไม่ฟัง ก็คาบไปเล่าให้คุณๆคนอื่นฟังสิ ฮ่ะๆๆ"

ป้าบัวถลึงตาใส่ "ตราบใดที่อีบัวยังอยู่ อย่าหวังเลยว่าคุณจะทำร้ายคุณท่านได้"

"ทำไมจ๊ะป้า ป้าบัวจะทำอะไรฉันจ๊ะ อย่านะ ฉันกลั๊วกลัว ฮ่ะๆๆๆ" รมณีหัวเราะร่า

ป้าบัวมองอย่างแค้นใจ...แต่จริงๆแล้ว ยายชื่นก็สงสัยจึงออกมาโทรศัพท์ที่ห้องโถง ปรึกษาหมอประจำตัว ว่าเธอทานยาทุกวันแต่ทำไมอาการไม่ดีขึ้น หมอให้กลับไปตรวจอีกครั้ง พอดีรมณีเดินเข้ามา ยายชื่นจึงรีบกดสายทิ้ง แล้วหันมาทักทายรมณีว่า "ว่าไงจ๊ะ แม่รมณี"

"ณีนึกขึ้นได้ว่าวันนี้ณีซื้อหนังสือมาฝากคุณยายด้วย อยู่ในห้องคุณยาย ไปดูมั้ยคะ" รมณีเข้ามาประคองยายชื่นให้ลุกขึ้น มือถือยายชื่นจึงหล่นอยู่ที่โซฟา

รมณีได้ทีใช้มือถือของยายชื่นส่งข้อความไปหาเรืองริน "ไปเอาคลิปกับรูปคืนนี้ที่ห้องฉัน อย่าเปิดไฟ"...เรืองรินอ่านแล้วแปลกใจทำไมต้องห้ามเปิดไฟแถมมีข้อความมาอีก ประโยคว่าอ่านแล้วให้ลบทิ้งด้วย อ่อนโก่งคอแอบอ่านอยู่ข้างหลังเรืองริน

รมณียิ้มสะใจกับมือถือ แล้วโยนทิ้งไว้ที่โซฟาตามเดิม ไม่นาน ป้าบัวออกมาเดินค้นหามือถือให้ยายชื่น จนเจออยู่บนโซฟา แต่ยายชื่นบอกว่าลืมไว้ที่ชั้นหนังสือ ป้าบัวส่ายหน้า

ขณะที่เรืองรินย่องเข้าห้องยายชื่น นลเห็นท่าทางแปลกๆจึงตามเข้าไปด้อมๆมองๆ เรืองรินเห็นยายชื่นยังหลับอยู่บนเตียงจึงลังเลว่าจะปลุกดีหรือไม่ แต่แล้วก็ตัดสินใจเปิดลิ้นชักค้นหาเอง ยายชื่นได้ยินเสียงกุกกักตกใจคิดว่าขโมยจึงร้องให้คนช่วย  นลตกใจรีบวิ่งเข้ามา ยายชื่นโผกอดนลด้วยความกลัว นิยากับกนกวรรณวิ่งตามมาเปิดไฟเห็นเรืองรินกับนลก็แปลกใจ รมณีตามเข้ามายิ้มๆที่เป็นไปตามแผน พอยายชื่นเห็นว่าเป็นเรืองริน จึงถาม

"เราเองหรอกเหรอยัยริน แล้วเข้ามาทำอะไรในห้องฉันมืดๆ"

เรืองรินอ้าปากจะพูดเรื่องข้อความที่ส่งมา รมณีรีบตัดบทเข้ามาประคองยายชื่นแล้วทำเป็นปลอบเบนความสนใจ...เรืองรินถูก ซักฟอกเป็นจำเลยอยู่ท่ามกลางทุกคนในห้องโถง

"ตกลงจะบอกได้รึยังว่าเข้าไปทำอะไรในห้องฉัน" ยายชื่นถามด้วยสีหน้าหมางเมิน

"เอ่อ...คุณยายไม่ทราบจริงๆเหรอคะ" เรืองรินพยายามอ่านความคิดยายชื่น

"เอ๊ะยัยริน...ทำไมเธอถึงยอกย้อนคุณยายล่ะ" นลเอ็ด

นิยารีบขอร้องปล่อยให้เรืองรินได้พูด เรืองรินจึงพูดเรื่องข้อความที่ได้รับ นลรีบซักว่ายายชื่นให้เข้าไปเอาอะไร

เรืองรินมองหน้ายายชื่นว่าจะพูดดีไหม รมณีรีบท้าให้เอาข้อความมาเปิดให้ดู เรืองรินจนปัญญาเพราะลบทิ้งไปแล้ว ทั้งนิยาและยายชื่นผิดหวัง กนกวรรณมองเรืองรินอย่างเห็นใจ "ที่ผ่านมา

เธอก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะเข้าไปทำอะไรไม่ดีในห้องคุณแม่ เธอลืมอะไรไว้ในนั้นน่ะสิ แล้วก็เลยกลับไปเอาใช่มั้ยริน"

แต่เรืองรินกลับส่ายหน้า กนกวรรณจึงหมดทางจะช่วย รมณีปรักปรำว่าเรืองรินเป็นขโมย นิยายืนกรานไม่จริงและจะพูดความจริงว่าเรืองรินเป็นใคร พอดียายชื่นร้องว่าปวดหัวจนทุกคนต้องหันมาดูแล รมณีรีบประคองยายชื่นกลับขึ้นห้อง ทุกคนงงว่ารมณีลงรอยกับยายชื่นตั้งแต่เมื่อไหร่...

นลเรียกเรืองรินไปพบที่ห้อง เขาเค้นให้เธอบอกมาว่าเข้าไปทำอะไรในห้องยายชื่น ถ้าไม่บอกจะขังในห้องเขาทั้งคืน นลล็อกห้องแล้วไปล้มตัวลงนอนบนเตียง เรืองรินลุกไปเปิดประตู แต่เปิดไม่ออก นลบอกถ้าง่วงให้มานอนข้างเขา เรืองรินทำหน้าเหยแล้วไปซุกตัวนั่งอยู่มุมห้อง นลรู้สึกหมั่นไส้ ลุกเดินถอดเสื้อมาทางเรืองริน เธอตกใจถดตัวหนี "ค...คุณนลจะทำอะไรคะ!"

"แล้วคิดว่าฉันจะทำอะไรล่ะ" นลปลดกระดุมกางเกง ก้าวเข้าหาเรืองริน

เรืองรินยกมือไหว้หลับหูหลับตาร้อง "คุณนลคะ...รินกลัวนะคะ..."

นลเอื้อมมือผ่านหัวเรืองรินไปคว้าผ้าเช็ดตัว "ฉันจะอาบน้ำ!..."

เวลาผ่านไป นลออกจากห้องน้ำนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ตามตัวมีน้ำเกาะพราว เรืองรินเมินหน้าเข้าข้างฝา นลขำๆแกล้งปลดผ้าเช็ดตัวมาเช็ดตามตัวแล้วพูด "ก็แค่สารภาพมา มันยากตรงไหนว้า ทรมานตัวเองอยู่ได้ยัยริน เอ๊ะ! หรือว่าจริงๆแล้วเธอชอบที่ได้อยู่กับฉันแบบนี้"

"ชอบก็บ้าแล้วล่ะค่ะ รินจะประสาทเสียอยู่แล้วนะคะ... เอ่อ...คุณนลคะ รินปวดฉี่น่ะค่ะ"

นลรู้แกวไม่ให้ไปไหน ให้เข้าห้องน้ำเขา เรืองรินได้ทีเห็นว่าห้องน้ำเปียกอยู่แล้ว จึงแกล้งเข้าไปไม่ล็อกประตูแล้วทำเป็นลื่นล้ม จัดท่าจัดทางให้ดูสมจริงแล้วปัดของบนชั้นให้หล่นเกิดเสียงดัง เผอิญมีกระถางต้นไม้ขนาดกลางโงนเงนกำลังจะหล่นตาม เรืองรินตาโพลงไม่พ้นหัวเธอแน่จึงร้องว้าย...ลั่นขึ้นมา นลตกใจรีบวิ่งเข้ามา เห็นกระถางหล่นใส่หัวเรืองรินสลบเหมือด...

เรืองรินฟื้นขึ้นมาในห้องนอนตัวเอง มีอ่อนยิ้มดีใจรีบเล่าว่านลอุ้มเธอมานอนที่นี่แล้วร้องบอกทุกคนว่าเรืองริน ฟื้นแล้ว นิยา นล และกนกวรรณรีบเข้ามาเยี่ยม กนกวรรณบอกให้เรืองรินพักผ่อนไม่ต้องไปทำงาน ทั้งนิยาและกนกวรรณโทษเป็นความผิดของนล จึงให้นลเป็นคนดูแล นลโอดโอย "หือ...เลยรุมกันใหญ่ รู้มั่งมั้ยว่ายัยสาวใช้ของเธอน่ะฤทธิ์เดชน้อยอยู่ซะเมื่อไหร่"

นิยากับกนกวรรณออกไป เรืองรินร้องเรียก นลเอ็ด "ไม่ต้องเรียกยัยนิให้อยู่ช่วยหรอก อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่า เธอน่ะแกล้งล้ม แต่กระถางนั่นน่ะดันตกใส่หัวเธอ สมน้ำหน้า..."

เรืองรินหน้าตูมที่ถูกจับได้ แกล้งทำเป็นร้องโอยๆปวดหัวจำอะไรไม่ได้ "คุณเป็นใคร!"

"เป็นแฟนเธอไง มากอดทีสิจ๊ะที่รัก" นลกางแขนเข้าหาเรืองริน

เรืองรินพลิกตัวหนี นลหมั่นไส้คว้าหมอนมากดหัวเธอไว้ก่อนจะออกไป "ความจำกลับมาทันทีทันใดเลยใช่มั้ย ยัยเจ้าเล่ห์" ...เรืองรินปัดหมอนออกมองนลเดินออกไปอย่างถอนใจ

นิยามาชวนยายชื่นให้ไปดูอาการเรืองรินบ้าง แต่ยายชื่นกลับหมางเมิน แต่พอรมณีถือขนมหวานเข้ามาให้ กลับยิ้มชื่นขึ้นมา นิยาท้วงว่าไม่ควรทานของหวาน แต่ยายชื่นกลับบอกว่านานๆทานทีไม่เป็นไร  นิยารู้สึกว่ารมณีไม่ได้กลับตัวกลับใจจริงๆอย่างที่พูด...

นิยากับเรืองรินมาปรับทุกข์กันริมสระน้ำ เรืองรินจึงสารภาพเรื่องข้อความที่ได้รับ และเล่าเรื่องความสัมพันธ์ของศักดิ์ชัยกับรมณี นิยาตกใจมากแต่แปลกใจที่ทำไมยายชื่นถึงไม่ออกรับแทนกลับทำท่าโกรธจริงๆ

"บางทีคุณยายอาจเห็นฉันทำงานไม่ได้เรื่อง แล้วก็เตรียมจะไล่ฉันออกมั้ง"

"ฉันว่าไม่ใช่...ฉันต้องคุยกับพี่นล"

"เราไม่มีหลักฐานอะไรแล้วนะ หนำซ้ำฉันก็กำลังเจอคดีเมื่อคืน ดีไม่ดีแกสองคนพี่น้องอาจทะเลาะกันบ้านแตกก็ได้"

นิยาหนักใจจะช่วยเรืองรินอย่างไรดี เป็ดนำทีมอ่อนและป้าบัวมาขอร้องนิยาไม่ให้เรืองรินโดนไล่ออก ทุกคนรับรองว่า เรืองรินเป็นคนดีไม่ใช่ขโมย เรืองรินน้ำตาคลอฮึดสู้อีกครั้ง...

แต่ถึงอย่างไร เรืองรินก็ไม่ลืมที่จะช่วยเรืองยศพิสูจน์ว่ากิ่งกานต์ท้องหรือไม่ จึงวางแผนกับดนุช่วยกันให้เรืองยศพากิ่งกานต์ไปตรวจสุขภาพ และเรืองรินปลอมเป็นพยาบาลขอตรวจปัสสาวะ พอได้มาก็รีบตรวจเช็กด้วยเครื่องตรวจครรภ์ที่ซื้อมา ผลออกมาว่าท้องจริงก็ดีใจกันใหญ่ แต่พอเรืองรินถามว่าแน่ใจได้อย่างไรว่าเป็นลูกเรืองยศ เรืองยศจึงหน้าจ๋อย...

ooooooo

ขณะเดียวกัน  กิ่งกานต์แอบซื้อที่ตรวจครรภ์มาทดสอบเอง พอเห็นผลว่าท้องก็ร้องลั่นบ้านจนอาจารย์คงจับได้ แต่ยังเข้าใจว่าลูกในท้องเป็นของนล กิ่งกานต์ ได้แต่ร้องไห้โฮไม่ยอมให้อาจารย์คงพาไปบ้านนล

มีการประชุมการจัดทำหนังสือโปรไฟล์ประจำปีของห้างดราก้อนมอลล์ นลกำลังปรึกษากับทีมถ่ายทำวีดิโอพรีเซ็นต์ รูปแบบ ว่าควรมีรูปแบบอย่างไร เขาสั่งให้กุ๋งกิ๋งรวบรวมข่าวและกิจกรรมเพื่อสังคมตลอดทั้งปีของห้างมาให้ เขา กุ๋งกิ๋งบ่นที่วันนี้ เรืองรินไม่มาทำงาน นลจึงแก้ตัวแทนว่าเรืองรินเกิดอุบัติเหตุ...

แต่ที่ไหนได้เรืองรินกำลังหาทางช่วยเรืองยศ เพราะอาจารย์คงเรียกเรืองยศไปหา ให้ช่วยเกลี้ยกล่อมกิ่งกานต์พาไปเคลียร์กับนลและกนกวรรณที่บ้าน เรืองยศต้องขอให้เรืองริน ช่วย...เรืองรินจึงแต่งตัวเป็นมอเตอร์ไซค์วิน สวมหมวกกันน็อก ขณะที่อาจารย์คงขับรถจะเลี้ยวเข้าซอยบ้านนล เธอก็ปาดหน้ารถ ให้อาจารย์คงชนจนล้มกลิ้ง อาจารย์คงโกรธลงมาทะเลาะจะเอาเรื่อง กิ่งกานต์ตามลงมาช่วยพ่อ จะเอาเรื่องเรืองรินให้ได้ เรืองรินต้องแอบเปิดหมวกให้เรืองยศกับกิ่งกานต์เห็นหน้าว่าเป็นเธอ กิ่งกานต์จึงเปลี่ยนท่าทีเป็นเข้าข้างฝ่ายตรงข้ามทันที

"พ่อ...เราไปเคลียร์กันที่โรงพักดีกว่า  อย่างนี้ต้องเอา ให้หนักอย่ายอมความ เราไม่ผิด"

อาจารย์คงงงเพราะกำลังเรียกร้องค่าเสียหาย แต่กิ่งกานต์ กลับมายุให้ไปโรงพัก แถมทำท่าว่าเจ็บท้อง อาจารย์คงจึงให้ เรืองยศพากิ่งกานต์ไปโรงพยาบาล ส่วนเขาจะไปโรงพักเอง... เรืองรินตามเรืองยศกับกิ่งกานต์ไปโรงพยาบาล จัดการฝากท้องและให้หมอตรวจทำอัลตราซาวด์ ทั้งเรืองยศและกิ่งกานต์ดีใจมาก ที่เห็นลูกในท้องกระดุกกระดิก ทั้งสองจึงบอกรักกันและกอดกันอย่างจริงใจ

พลอยทำให้เรืองรินน้ำตาคลอซาบซึ้งใจ

อาจารย์คงนั่งรอที่โรงพักจนหงุดหงิดเพราะไม่มีคู่กรณีตามมา...เรืองรินบอก เรืองยศกับกิ่งกานต์ว่าเดี๋ยวอาจารย์คงก็กลับบ้านเอง แต่ที่น่าเป็นห่วงคือเธอจะบอกพ่อกับแม่เรื่องนี้ อย่างไรดี และทำอย่างไรให้อาจารย์คงยอมรับในตัวเรืองยศ ทั้งสามหนักใจ

ooooooo

ระหว่างวัน  นลเปิดแฟ้มข่าวที่ให้กุ๋งกิ๋งรวบรวมมาให้เป็นซีดี เห็นข่าวงานสวัสดิการเพื่ออาชีพสาวใช้ มีเรืองรินเป็นวิทยากร นลเห็นแล้วแทบล้มทั้งยืน แถมยังมีภาพที่เรืองรินคุยกับนิยาและยายชื่น

ทำให้นลรู้ว่าทั้งยายชื่นและนิยาหลอกเขา

กลับมาบ้าน นลเก็บตัวในห้องทำงาน เสิร์ชหาข้อมูลโรงเรียนมัธยมที่นิยาเคยเรียน จนพบรายชื่อศิษย์เก่ารุ่นเดียวกับนิยา จนพบชื่อ...เรืองริน นรกมล...พลันเรืองรินยกแก้วนมเข้ามาให้ นลพยายามเก็บอารมณ์อันพลุ่งพล่านไม่แสดงออกให้เรืองรินเห็น แต่ท่าทางเขาเย็นชาผิดปกติ เรืองรินขอตัวไปนอนเพราะเหนื่อยมาทั้งวัน พอเรืองรินออกไป นลก็อ่านประวัติของเรืองรินต่อ จนรู้ว่าเธอเป็นนักจิตวิทยาดาวรุ่ง มีประวัติการทำงานมาไม่น้อย และดูท่าจะประสบความสำเร็จ นลรู้สึกเสียหน้าและเจ็บใจที่ถูกหลอก คิดหาวิธีตลบหลังเรืองรินให้ สาสมที่ทำให้เขาเหมือนคนโง่

ในตอนกลางวัน รมณีจัดการเอายาให้ยายชื่นกินและทำทีเป็นดูแลเอาใจใส่ แต่พอคล้อยหลัง ยายชื่นก็บ้วนยาทิ้ง เพราะตลอดเวลายายชื่นรู้ธาตุแท้ของรมณีดี แต่เพราะเรืองรินยังเปิดโปงรมณีไม่สำเร็จ ยายชื่นจึงวางแผนดัดหลังรมณีเสียเองโดยไม่บอกให้เรืองรินรู้ แถมแผนการนี้ยังสร้างความปรองดองให้คนในบ้านได้อีกด้วย...ยายชื่นยังแอบ ก๊อบปี้คลิปและภาพรมณีกับศักดิ์ชัยเอาไว้อีกชุด ซ่อนอย่างมิดชิดโดยไม่มีใครรู้

ตกกลางคืน รมณียังเอายาก่อนนอนมาให้ยายชื่นอีก และออดอ้อนขอเงินกับเครื่องเพชร ยายชื่นเซ็นเช็คเงินจำนวนหนึ่งให้ พร้อมเครื่องเพชรชุดที่กนกวรรณอยากได้มานานแล้ว กนกวรรณ เข้ามาเห็นไม่พอใจ รมณีวางท่ากร่างไม่เคารพกนกวรรณเหมือนก่อน เพราะถือว่าตอนนี้ตัวเองเป็นคนโปรดของยายชื่น ขณะกำลัง ถกเถียงกัน รมณีเกิดคลื่นไส้วิงเวียน ต้องวิ่งไปอาเจียน คืนนั้น ทั้งคืน

รมณีอาเจียนหลายครั้งจนสงสัยตัวเอง พอเช็กดูก็รู้ว่าประจำ เดือนไม่มาสองเดือนแล้ว รมณีหน้าซีดเกรงจะท้องกับศักดิ์ชัย...

ท่าทางรมณีเชิดใส่ทุกคน ตอนนั่งร่วมโต๊ะอาหารเช้า กนกวรรณพยายามพูดไกล่เกลี่ยเรื่องของเรืองริน ไม่อยากให้ ยายชื่นเข้าใจผิดและไม่สบายใจ แต่รมณีจะแย้งทุกครั้งแถมใส่ไฟเรืองรินมากขึ้น

นลนั่งนิ่งไม่เข้าข้างเรืองรินเหมือนเคย แถมไม่พูดเล่นกับนิยาอีกต่างหาก ยายชื่นตัดบทพูดชวนรมณีออกไปช็อปปิ้ง สร้างความไม่พอใจให้กนกวรรณอย่างมาก รมณียิ่งได้ใจยิ้มเยาะกนกวรรณกับนิยา แล้วตัวเองก็เกิดอาการขย้อนรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำแทบไม่ทัน

เรืองรินยังไม่รู้อะไรเลย จึงหอบกระเป๋าเอกสารและเสื้อสูทของนลเตรียมขึ้นรถไปทำงานกับเขา แต่นลกลับบอกให้ เรืองรินอยู่บ้านดูแลยายชื่น ไม่ต้องไปทำงาน เรืองรินไม่เอะใจอะไร...รมณีแอบซื้อที่ตรวจครรภ์มาเช็กตัวเองว่าท้องจริง หรือไม่ พอผลออกมาว่าท้องก็หน้าซีด จะไปตามศักดิ์ชัยได้ที่ไหน

ooooooo