รักออกอากาศ
ตอนที่ 14
ความกดดันอัดอั้น ทำให้เจ้าคุณไปลงคอร์ต สควอชอย่างบ้าดีเดือด หวดฟึ่บๆ จนเจอาร์ปรารภกับกิ่งแก้วและก้องเกียรติว่าใจคอเจ้าคุณจะพังคอร์ต เขารึไงเนี่ย
กิ่งแก้วบอกว่าสงสารเจ้าคุณ ไม่รู้ทำไมถึงต้องยอมคุณหญิงแม่ถึงขนาดนั้น ก้องเกียรติบอกว่าเพราะเจ้าคุณจำฝังใจว่าตัวเองเป็นต้นเหตุให้พ่อตาย
กิ่งแก้วยืนยันว่าไม่ใช่ พ่อเจ้าคุณตายเพราะหัวใจวายต่างหาก ทั้งสามคุยกันอย่างเข้าใจ เจ้าคุณในวัย 5 ขวบ ขณะนั้นที่ไม่กล้าเอายาไปป้อนให้พ่อว่า เด็กขนาดนั้นแค่วิ่งไปหยิบยามาให้ได้ก็นับว่าเก่งแล้ว
ก้องเกียรติบอกว่า เพราะเจ้าคุณเชื่อว่าตัวเองทำให้พ่อตายเลยไม่มั่นใจตัวเอง ไปโรงเรียนก็พูดติดอ่างฉี่ราด อย่างที่แมทธิวกับเจอาร์ชอบล้อมาตลอด
“เฮ้ย!! อย่าพูดให้ฉันดูเป็นแบดบอยซะขนาดนั้น ฉันแค่กลัวไอ้แมทมันเหงาก็เลยช่วยล้อเป็นเพื่อนเว้ย ใจจริงน่ะ ซอฟต์มากกกก”
“จริงเหรอไอ้จ้อย” เสียงแมทธิวถามขึ้น ทำเอาเจอาร์สะดุ้งเฮือกบ่นว่ามาเงียบๆ ไม่บอกกันก่อนเลย
พอดีเจ้าคุณตีพลาดเลยเดินหงุดหงิดออกมาเจอแมทธิวพอดี ถูกยั่วซํ้าอีกว่าจะเป็นเจ้าบ่าวอยู่แล้วทำไมถึงดูไม่สดชื่นเลย พูดเย้ยว่า “จะมีเมียนะเว้ย ไม่ใช่ถูกไอ้กิ่ง ไอ้ก้อง ไล่ให้ไปเลี้ยงควายที่บ้านนอก ทำหน้าแฮปปี้หน่อยสิเว้ย”
“ไอ้แมท!! ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงชกปากแกไปแล้ว แต่ตอนนี้ ฉันจะนึกเสียว่าแกเป็นควาย ฉันเลยสงสารชกไม่ลง!!” พูดจบก็ปาผ้าขนหนูใส่หน้าแมทธิวแล้วเดินไปเลย กิ่งแก้วสมนํ้าหน้าแมทธิว แล้วทั้งกิ่งแก้วและก้อง-เกียรติก็เดินออกไป
“ไอ้คุณ!!” แมทธิวคำราม ถูกเจอาร์ชะโงกไปมองหน้าถามว่าบัฟฟาโล่ตรงไหนวะ แมทธิวยิ่งโมโห ผลักเจอาร์แล้วตะโกนตามหลังเจ้าคุณไปว่า “แกสิ...ไอ้ควาย!! บัฟฟาโล่!! มีเขาโด่เด่อยู่บนหัวแล้วยังไม่รู้ตัว ฮ่าๆๆ”
ก้องเกียรติกับกิ่งแก้วเดินตามเจ้าคุณไป บอกเพื่อนว่าใจเย็นๆ แล้วถามเพื่อนอย่างเป็นห่วงว่า
“ไอ้คุณ...แกจะทนอยู่กับผู้หญิงที่แกไม่ได้รักไปตลอดชีวิตได้จริงๆเหรอวะ”
“ตัดสินใจใหม่ซะตอนนี้...ยังพอจะมีเวลานะเพื่อน” กิ่งแก้วสะกิดให้คิดใหม่
ooooooo
คำปุยเอาดอกไม้ที่พี่โก้ฝากไว้ไปให้สมใจ เธอมองนิ่งๆแต่ไม่รับ คำปุยเลยวางไว้ แล้วเร่งให้ไปกินข้าวได้แล้วปลัดเขารออยู่
ปลัด สมหมาย และสมศรี ยังนั่งรอสมใจกินข้าวอยู่จริงๆ ระหว่างรอนั้น สมหมายกับปลัดคุยกันถึงคืนนี้ที่ทางเจ้าหน้าที่จะลงมือกับพวกตัดไม้ทำลายป่า ปลัดบอกว่าคืนนี้ตนจะนำไปจับเองเลย แม้จะอันตรายแต่ตนก็จะดูแลม่วนแต๊กับม่วนใจ๋ไว้ด้วยชีวิต สมใจกับคำปุยมาได้ยิน ต่างมองหน้ากันอึ้ง
หลังจากกินข้าวกันแล้ว สมใจเดินมาส่งปลัดที่หน้าบ้าน เธอเตือนปลัดให้ระวังตัวด้วย ตนได้ยินที่ปลัดคุยกับพ่อแล้วเป็นห่วง
ปลัดได้จังหวะถามว่าเธอจะคืนดีกับพี่โก้อะไรนั่นไหม พูดอ้อนๆว่าอยากรู้คืนนี้จะได้มีกำลังใจจับผู้ร้าย แต่เมื่อสมใจถามว่าพูดจริงหรือพูดเล่น ปลัดย้อนถามเหมือนจะน้อยใจว่า
“ฉันเคยพูดเล่นกับใจ๋ด้วยเหรอ แต่ไม่เป็นไร ใจ๋ยังไม่ตอบก็ดีเหมือนกัน คืนนี้จะได้ตั้งใจจับผู้ร้ายแล้วรีบกลับมาฟังคำตอบจากใจ๋ โอเคนะ”
ต่างมองหน้าแบบลากันแล้วปลัดก็เดินหายไปในความมืด สมใจมองตามปลัดไปอย่างเป็นห่วง
ooooooo
ในการนำกำลังเจ้าหน้าที่เข้าปราบปรามพวกตัดไม้ทำลายป่า เกิดการต่อสู้กันอย่างดุเดือด แต่สุดท้าย อาเฟยถูกยิงบาดเจ็บและถูกจับได้ ส่วนปลัดบาดเจ็บสาหัสถูกหามส่งโรงพยาบาลด่วน
ที่บ้านสมใจ ทุกคนเป็นห่วงปลัดมาก สมหมายปลอบใจทุกคนว่าปลัดเป็นคนดี คนดีผีคุ้มอยู่แล้ว ระหว่างนั้นหวานเจี๊ยบนั่งร้องไห้กระซิกๆ คำปุยถามอย่างเป็นห่วงว่าร้องไห้ทำไม
หวานเจี๊ยบเองก็ตอบไม่ได้ มองหน้าคำปุยแล้วร้องไห้โฮๆโผเข้ากอดสมใจแน่น
เช้าวันรุ่งขึ้น เจ้าหน้าที่ตำรวจก็มาที่บ้านมาเฟียฟง บอกให้ไปคุยกันที่โรงพักหน่อย เพราะอาเฟยสารภาพหมดเปลือกแล้ว มาเฟียฟงเดินตามเจ้าหน้าที่ตำรวจ ฮึดฮัดโวยวายตลอดทาง
ooooooo
สมใจขับรถกระบะเอาใบชาไปส่งที่กรุงเทพฯได้อีก แล้วสมหมายย้ำเตือนว่าอย่าลืมแวะเยี่ยมปลัดก่อนแล้วค่อยเข้ากรุงเทพฯ ย้ำว่าจะพักโรงแรมไหนก็ให้ดูความปลอดภัย กำชับคำปุยกับแคบหมูดูแลพี่ให้ดีด้วย
สมใจขับรถไปแวะที่บ้านเครือฟ้าเพื่อเยี่ยมเยือนปลัด
“โธ่ ไม่ต้องห่วงหรอก พ่อปลัดอยู่ที่นี่น่ะ น้าดูแลอย่างดี หยูกยาก็พร้อม ทั้งยาฝรั่งของหมอทั้งสมุนไพรของน้า รับรองหายวันหายคืน” เครือฟ้าพูดให้สมใจสบายใจ
ระหว่างนั้นได้ยินเสียงร้องเหมือนเจ็บปวดของปลัดแว่วออกมา ทุกคนพากันวิ่งเข้าไปดู เจอหวานเจี๊ยบกำลังทำแผลให้ปลัดอยู่ ฝ่ายหนึ่งอ้อนว่าเจ็บ อีกฝ่ายก็ทำเป็นดุ พ่อแง่แม่งอน โต้เถียงกันตลอดเวลาตามเคย
“ตกลงปลัดจะหายวันหายคืนหรือว่าตายวันตายคืนแน่น่ะน้าเครือฟ้า” สมใจถามขำๆ เครือฟ้าได้แต่ส่ายหน้าขำๆไปด้วย
ooooooo
พรุ่งนี้จะเป็นวันแต่งงานแล้ว เจ้าคุณไปนั่งซึมอยู่ที่ริมสระน้ำ ไมเคิลเอานมอุ่นๆมาให้ดื่มบอกว่าจะได้นอนหลับสบาย เจ้าคุณถามไมเคิลว่า เคยรักใครสักคนไหม
ไมเคิลเขินไปมาก่อนจะบอกว่าเคย แต่เพราะตนจน พ่อแม่ผู้หญิงเลยกีดกัน พูดแล้วถามเจ้าคุณว่า “เกิดมาจนนี่มันผิดตรงไหนหรือ”
คุณหญิงแม่มาเจอพอดี เอ็ดไมเคิลว่าชวนเจ้าคุณคุยจนยังไม่ได้หลับได้นอน บอกเจ้าคุณให้ไปนอนเสียพรุ่งนี้จะได้สดชื่น เจ้าคุณบอกว่าตนยังไม่ง่วง
“ต้องง่วงจ้ะ...ง่วงได้แล้ว” คุณหญิงแม่สั่งแล้วเดินกลับไป
เจ้าคุณทิ้งตัวลงนอนมองดูดาวที่พ่อบอกว่าพ่ออยู่ที่นั่น ถามว่า
“พ่อครับ...นี่ผมทำถูกแล้วใช่ไหมครับพ่อ...”
ooooooo
รุ่งขึ้น พิธีแต่งงานที่โรงแรมหรูจัดอย่างยิ่งใหญ่ แต่ที่หน้าโรงแรม มีบรรดาแฟนคลับตามมาถือป้ายคัดค้านและต่อว่าด่าทอเจ้าคุณกับเอมี่อย่างรุนแรง
สมใจมาถึงแล้ว เธอมาส่งชาร้านกาแฟที่เจ้าคุณเคยมานั่งดื่มกับกิ่งแก้วและก้องเกียรติ และซื้อ “ชาม่วนใจ๋” ห่อสุดท้ายจากที่นี่ไป พนักงานที่ร้านดีใจมากตัดพ้อสมใจนิดๆว่าหายไปนานเลย
“ต้องขอโทษด้วยจริงๆนะคะพอดีที่ไร่มีปัญหา แต่จากนี้ไปรับรองว่าจะส่งไม่ให้ขาดเลยค่ะ”
พนักงานเสิร์ฟคนนั้นจึงขอถ่ายรูปด้วยกันเป็นที่ระลึก บรรดาแฟนคลับที่จำสมใจได้พากันมาขอถ่ายด้วย ลูกค้าบางรายถามสมใจว่าจะคืนดีกับอ้ายขุนทองไหม สมใจอึ้ง อีกคนตีมือเพื่อนบอกว่าอ้ายขุนทองกำลังจะแต่งงานกับเอมี่แล้วจะไปคืนดีได้ยังไง
สมใจอึ้ง...ตะลึงงัน คำปุยกับแคบหมูรีบสะกิดชวนไปส่งชาต่อเถอะเดี๋ยวจะไม่ทัน พนักงานคนนั้นก็ยังอุตส่าห์บอกด้วยความรักความปรารถนาดีว่า
“คุณเจ้าคุณเคยมาที่นี่...ซื้อชาม่วนใจ๋ห่อสุดท้ายไปด้วยนะครับ”
สมใจชะงักอึ้ง พยักหน้าน้ำตาคลอแล้วรีบเดินออกไป คำปุยกับแคบหมูรีบตามไปใจคอไม่ดี
ระหว่างเดินออกจากห้างนั้น คำปุยถามสมใจว่าไม่เป็นไรนะ แคบหมูก็ให้กำลังใจว่าสู้ๆนะเจ๊ สมใจทำเป็นยิ้มสดชื่นบอกว่า “เออ...สบาย!!” แล้วรีบหลบหน้ากะพริบตาถี่ๆกลืนน้ำตา
ทันใดนั้น จอทีวีในห้างก็พรึบไปด้วยบรรยากาศแต่งงานของเจ้าคุณกับเอมี่ ผู้สื่อข่าวหญิงคนเดิมเกาะติดสถานการณ์อย่างใกล้ชิด รายงานสดอย่างตื่นเต้นว่า
“คุณผู้ชมคะ ขณะนี้ดิฉันกำลังจะนำคุณผู้ชมเข้าสู่บรรยากาศพิธีฉลองมงคลสมรสของคู่วิวาห์ไฮโซแห่งปี เจ้าคุณ-คุณากร และเอมี่-เอมิกาค่ะ”
ทั้งสามชะงักกึกหันมองจอทีวี เห็นเจ้าคุณกับเอมี่ควงคู่กันเดินผ่านประตูเข้าสู่งานผ่านแขกที่ยืนเรียงรายสองข้างทางที่มีคนคอยโปรยดอกไม้ บรรยากาศแสนหวาน เอมิกาดี๊ด๊าสุดฤทธิ์ แต่เจ้าคุณกลับหน้านิ่ง
สมใจตะลึง น้ำตาเต็มตา คำปุยกับแคบหมูเรียกอย่างเป็นห่วง สมใจยืนมองอยู่อย่างนั้นจนเจ้าคุณกับเอมี่เดินขึ้นสู่เวที สมใจก็ทนไม่ไหว เธอวิ่งอ้าวออกไป คำปุยกับแคบหมูรีบวิ่งตามไป
ooooooo
หลังจากพิธีกรทำหน้าที่หยอกเย้าเจ้าบ่าวเจ้าสาวอย่างสนุกสนานร่าเริงแล้ว ถึงเวลาเปิดวีดิโอบรรยายชีวิตในวัยเด็กและความรักของทั้งสองอย่างแสนหวาน...
ที่มุมหนึ่ง น้องนกคู่นอนของแมทธิวที่เคยทะเลาะตบตีกับเอมี่ จ้องจิกภาพบนจออย่างแค้นใจ ปล่อยให้ภาพฉายไปนับแต่เจ้าคุณในวัยเด็กจนเติบโต และจนกระทั่งมาพบเอมี่...
ทันใดนั้น ภาพบนจอเปลี่ยนเป็นคลิปที่น้องนกแอบถ่ายไว้ตอนเอมี่บอกแมทธิวที่คอนโดฯกลางดึกคืนนั้นว่าตนท้องกับเขา นักข่าวกรูกันไปสัมภาษณ์เอมี่อย่างกระหาย
เอมี่แผดเสียงปฏิเสธเหมือนคนสติแตกว่า “มี่ไม่รู้นะคะ...ไม่รู้ไม่เกี่ยวอะไรทั้งนั้น” เมื่อนักข่าวขอสัมภาษณ์ เธอบอกว่าคนในภาพนั้นเป็นแค่คนหน้าเหมือนเท่านั้น แล้วร้องไห้โฮๆวิ่งลงเวทีไปเลย
กิ่งแก้วกับก้องเกียรติหันขวับไปทางแมทธิว
แมทธิวเหงื่อแตกพลั่ก ปฏิเสธว่า “ไม่รู้เว้ย!!”
น้องนกหัวเราะอย่างสะใจกับผลงานของตน ส่วนเจ้าคุณยืนนิ่งไม่มีปฏิกิริยาใดๆ
คุณหญิงแม่ของเอมี่รีบขอตัวไปดูลูกสาว ส่วนคุณหญิงแม่เป็นลม เจ้าคุณพุ่งลงจากเวทีมาประคองแม่ไว้ กอดคุณหญิงแม่ไว้อย่างเป็นห่วง ท่ามกลางความวุ่นวายมึนงงของแขกผู้มีเกียรติที่มาในงาน...
ooooooo
ที่คฤหาสน์เจ้าคุณ...
เช้านี้บรรยากาศเงียบเหงา เจ้าคุณเดินหงอยๆมา พลันก็ชะงักเมื่อเห็นคุณหญิงแม่นั่งหน้าซีดเซียวอยู่ โดยมีมะขิ่นกับไมเคิลอยู่ใกล้ๆ เขาตกใจปรี่เข้าไปกอดแม่ถามเสียงสะท้อน
“แม่! ทำไมไม่นอนพักครับ มานั่งตรงนี้ทำไม?”
คุณหญิงแม่กอดเจ้าคุณร้องไห้อย่างรู้สึกผิด เอ่ยขอโทษลูก เจ้าคุณยิ่งสะเทือนใจบอกแม่ว่าไม่เป็นไรไม่ต้องร้องไห้ ตนเข้าใจ
“แม่เพิ่งรู้ตัวว่าเป็นแม่ที่แย่เหลือเกิน แม่เห็นแก่ตัว อยากให้ลูกทำแต่เรื่องที่ถูกใจแม่ แต่แม่ไม่ได้คิดเลยว่าลูกของแม่จะมีความสุขรึเปล่า” คุณหญิงแม่มองเจ้าคุณน้ำตาไหลพราก บอกเจ้าคุณเสียงเครือว่า “ชีวิตนี้แม่เหลือความสุขอย่างเดียวก็คือลูก เพราะฉะนั้น อะไรที่เป็นความสุขของลูกมันก็คือความสุขของแม่ด้วย...”
“แม่ครับ...แม่ไม่โกรธผม...”
“ไม่...แม่ควรจะภูมิใจในตัวลูกถึงจะถูก ตั้งแต่ลูกวิ่งไปหยิบยาให้พ่อ...ลูกได้ไปใช้ชีวิตที่ต่างจังหวัด...ลูกได้แสดงความกล้าหาญ เป็นคนดีมีน้ำใจ...เจ้าคุณต่างหากที่ควรจะโกรธแม่ที่แม่มองไม่เห็นความดีเหล่านั้นเลยสักนิด...ยกโทษให้แม่นะลูก...”
“แม่...” เจ้าคุณกอดแม่ร้องไห้สะเทือนใจ
“ต่อไปนี้ เจ้าคุณต้องมั่นใจทำในสิ่งที่ถูกต้องแล้วก็ถูกใจตัวเองเสียที ไม่ต้องทำตามใจแม่อีกแล้ว...นะลูกนะ”
เจ้าคุณกอดแม่แน่นร้องไห้ด้วยความซาบซึ้งใจ
มะขิ่นกับไมเคิลแอบเช็ดน้ำตาป้อยๆไปด้วย...
ooooooo
หลังจากนั้น เจ้าคุณไปหาก้องเกียรติกับกิ่งแก้วที่สตูดิโอ บอกว่าจะไปหาสมใจ ทำเอาเพื่อนรักทั้งสอง รวมทั้งเจอาร์ด้วยมองอึ้ง ก้องเกียรติถามว่าบ้าไปแล้วหรือเปล่า เจอาร์ก็พล่ามไปตามประสาว่าบ้า งี่เง่า แต่ กิ่งแก้วเชียร์ว่า
“ถูกแล้วเจ้าคุณ! ลุยเลย!! อย่าไปฟังพวกนี้ ลูกผู้ชายมันต้องกล้าๆ ลุย!!”
เจ้าคุณทำหน้าฮึดเต็มที่ แต่บอกเพื่อนๆ ว่า “พวกแกไปด้วยดิ” ทุกคนที่กำลังคึกชะงักกึกร้อง อ้าว...กิ่งแก้วถามว่ากล้าคิดได้ขนาดนี้แล้วยังจะกลัวอะไรอีก
“โห...กิ๋ง แกว่าไม่น่ากลัวเหรอ...ไหนจะสมใจ...ไหนจะพ่อแม่เขา...ไหนจะชาวม่วนแต๊อีก” เจ้าคุณทำหน้าสยอง
“ไม่ต้องกลัวใครทั้งนั้น เพราะแม่จะไปด้วย”เสียงคุณหญิงแม่แทรกขึ้นอย่างเข้มแข็ง
ขณะที่ทุกคนกำลังตื่นเต้นยินดีกับความเปลี่ยนแปลงนี้ จอยที่หลบอยู่มุมหนึ่งควักมือถือขึ้นมาโทร.หาเสี่ยวิบูลย์ทันที บอกว่าตนมีไอเดียเด็ดมาเสนอ เมื่อคุยกับเสี่ยวิบูลย์เสร็จ จอยยิ้มเต็มหน้า บอกตัวเองเหมือนเพิ่งรอดตายมาว่า “คอนโดฯไม่โดนยึดแล้วเว้ยเรา...เยส!!”
ooooooo
ที่ม่วนแต๊ วันนี้พี่โก้กลับมาอีกครั้ง มาถาม สมใจว่าดอกไม้ที่ฝากไว้ให้ได้รับไว้หรือเปล่า สมใจ เข้าใจความหมายในนัยนั้น บอกว่าความรู้สึกที่ตนมีต่อเขาไม่เหมือนเดิมแล้ว ความเจ็บปวดเสียใจ และ วันเวลาที่ผ่านไปทำให้ความรู้สึกที่ตนมีต่อเขาเปลี่ยนไป หมดแล้ว แต่เรายังเป็นพี่น้องกันได้
ปลัดจืดแอบดูแอบฟังอยู่ กลั้นยิ้มไม่อยู่ รู้สึกปลอดโปร่งโล่งใจจนบอกไม่ถูก มองท้องฟ้า...สายลม...แสงแดดรู้สึกว่า วันนี้ที่ม่วนแต๊สวยสดงดงามอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน...
คืนนี้ ปลัดไปกินข้าวบ้านสมใจท่ามกลางความ ชื่นชมยินดีของทุกคนที่ปลัดหายเป็นปกติแล้ว โดยเฉพาะสมหมายแสดงความรักความเอ็นดูปลัดเป็นพิเศษ ตบหลังเบาๆเรียกขวัญ พูดอย่างชื่นชมว่า
“นึกแล้วก็อดชื่นใจไม่ได้ ม่วนแต๊ของเรากลับมามีความสุข ผู้คนยิ้มแย้มแจ่มใส ป่าไม้ไร่ชาอุดมสมบูรณ์ แหม...มีปลัดดีมันก็งี้แหละ ข้าล่ะมีความสุขที่สุด”
“โห...ไม่ใช่แล้วครับ ม่วนแต๊เป็นอย่างนี้ได้ก็เพราะ มีน้าหมาย มีไร่ชาม่วนใจ๋ แล้วที่ขาดไม่ได้ก็คือ ลุงกำโป๊งนะครับ” ปลัดพูดอย่างถ่อมตัว แต่ทำเอาลุงกำโป๊งสะดุ้ง เฮือกเพราะรู้ตัวดีว่าปลัดหมายถึงเงินที่เอามาช่วยกู้ไร่ชาม่วนใจ๋ พูดออกตัวเขินๆว่า กันเอ๊ง...กันเอง...
สมใจพูดอย่างสำนึกบุญคุณของลุงกำโป๊ง บอกว่าตอนไร่ชามีปัญหาถ้าไม่ได้เงินของลุงมาช่วย ป่านนี้เราคงต้องเสียม่วนใจ๋ไปแล้ว ทุกคนเห็นด้วย สมหมายบอกว่าจะรีบเก็บใบชาเอาเงินมาคืนจะได้ไม่เป็นหนี้เป็นสินกันอีก ถูกสมศรีฟาดเพียะหนึ่งเรียกปราม แล้วพูดกับลุงกำโป๊งว่า “พวกเราจะรีบใช้หนี้ อ้ายกำโป๊งไม่ต้องห่วง”
ขณะที่ทุกคนกำลังสบายอกสบายใจกันนั่นเอง แคบหมูกับไส้อั่วสองตัวแสบก็วิ่งตับแลบมาร้องบอกว่าข่าวใหญ่...ข่าวใหญ่ แต่พูดไม่ออกบอกไม่เป็น ได้แต่ชี้ไปทางที่เข้าบ้าน ทุกคนมองไปถึงกับอึ้ง ตาค้าง...
เพราะที่หน้าบ้าน เจ้าคุณ คุณหญิงแม่ ก้องเกียรติ กิ่งแก้ว มะขิ่น และไมเคิล ยืนเรียงกันเป็นตับ
“เอ่อ...สวัสดีจ้ะทุกคน” คุณหญิงแม่เอ่ยท่าทาง ยังตื่นๆ
สมหมายลุกพรวด ชี้หน้าด่าเจ้าคุณ คว้ามือสมใจสั่งสมศรีให้พาลูกขึ้นบ้าน สั่งปลัดให้เฝ้าพวกนั้นไว้ เดี๋ยวตนมา...เดี๋ยวมา!!
ooooooo
ลุงกำโป๊งรู้สถานการณ์ดีกับการต้อนรับอย่างดุเดือดของสมหมาย บอกพวกเจ้าคุณให้รีบหนีไปก่อน ทุกคนยังยืนมึนอยู่ สมหมายยิงปืนขึ้นฟ้าก่อนโผล่มาบอกว่านัดต่อไปคือกบาลไอ้ไฮโซ!!
เท่านั้นเอง ทุกคนหายงงเป็นปลิดทิ้ง พากันวิ่งอ้าวออกไป สมหมายตะโกนสำทับว่า อย่ากลับมาให้เห็นหน้าอีก!
บ้านกำโป๊งจึงเป็นที่หนีร้อนมาพึ่งเย็นของพวกเจ้าคุณ ลุงเอาเครื่องนอนมาโยนๆให้บอกว่านอนได้ก็นอน นอนไม่ได้ก็ดีจะได้รีบๆกลับกรุงเทพฯเสีย แต่ยังไงก็ตามตนให้นอนคืนเดียว พรุ่งนี้เช้าต้องกลับไปให้หมด!
ส่วนที่บ้านสมใจ สมหมายประกาศว่า เป็นตายอย่างไรก็ไม่ยอมให้สมใจต้องเจ็บปวดซ้ำสอง รวบรัดถามปลัดจืดว่าจะแต่งงานกับสมใจไหม ถ้าจะแต่งก็รีบแต่งไวๆ ทำเอาปลัดติดอ่าง ไม่กล้าตอบทั้งที่อยากแต่งใจแทบขาด มองหน้าสมใจเชิงถาม แต่สมใจเบือนหน้าหลบสายตาเว้าวอนของปลัด
ooooooo
ลุงกำโป๊งเป็นคนประเภทปากร้ายใจดี พอกิ่งแก้วยอเข้านิด เจ้าคุณอ้อนวอนเข้าหน่อย สุดท้ายแกก็ยอมเสี่ยงตายพาไปหาสมหมายกลางดึกคืนนี้เลย ถูกสม-หมายไล่ก็อ้อนวอนขอคุยนิดเดียว ให้ฟังตนสักนิดก็ยังดีได้สมศรีเป็นตัวช่วยตามเคย ถามลุงกำโป๊งว่าเรื่องมันเป็นอย่างไร
ลุงแกเล่าความจริงทั้งหมดเกี่ยวกับเงินที่เอามาช่วยกอบกู้ไร่ชาม่วนใจ๋ทั้งสองครั้งว่าเป็นเงินของเจ้าคุณ บอกว่าเจ้าคุณไม่มีเจตนาจะหลอกใคร ครั้งแรกที่มาก็เพราะถูกเพื่อนหลอก ต่อมาก็ยอมออกทีวีเพื่อเอาเงินมาช่วยโรงเก็บชาถูกเผา และสุดท้ายยอมแต่งงานก็เพื่อเอาเงินมาไถ่ไร่ชาคืนจากมาเฟียฟง
ลุงกำโป๊งย้ำว่าเจ้าคุณยิ่งอยู่ก็ยิ่งรักม่วนแต๊ รัก... ลุงแกหยุดมองไปทางสมใจไม่กล้าพูดอย่างที่คิด เฉไฉเป็นว่า รักม่วนใจ๋ คุณหญิงแม่ปรากฏตัวออกมายืนยันว่าจริงอย่างที่ลุงกำโป๊งพูด
นอกจากนี้คุณหญิงแม่ยังขอโทษสมใจที่เคยทำไม่ดีกับเธอ กระทั่งจะคุกเข่าขอโทษ จนสมศรีต้องรีบประคองไว้ นอกจากนี้คุณหญิงแม่ยังเคลียร์เรื่องเอมี่ว่า ทั้งสองไม่ได้แต่งงานกันเพราะหัวใจของเจ้าคุณมีแต่สมใจเท่านั้น
“แล้วนี่ไอ้ไฮโซมันไปมุดหัวอยู่ที่ไหน?!” สมหมายยังทำเข้ม ลุงกำโป๊งบอกว่าตนให้รออยู่หน้าบ้านนี่เอง สมหมายตัดบทว่า ดี! งั้นหมดเรื่องแล้วก็กลับไปกันเสีย ว่าแล้วก็ลากสมใจขึ้นบ้านไปเลย
“ไม่ตายก็บุญแล้ว” ลุงกำโป๊งปาดเหงื่อโล่งใจ
ooooooo
เมื่อพาสมใจเข้าห้องนอนแล้ว สมศรีคุยกับลูกถึงสัจธรรมของชีวิตว่า คนเราไม่มีใครทำถูกไปหมดทุกเรื่องหรอก ทุกคนต้องเรียนรู้จากการทำถูกทำผิดกันไปทุกวันตั้งแต่เกิดจนตาย
ย้ำกับลูกว่าเราต้องมองคนอื่นด้วยความเข้าใจเขาเราก็จะมีความสุข ยกตัวอย่างพ่อกับแม่ แม้พ่อจะเป็นคนขี้โวยวาย แต่ก็เป็นคนจิตใจดี รักลูกรักเมีย แค่นี้ก็พอแล้วสำหรับแม่
ส่วนลูกจะเลือกใครระหว่างปลัดกับเจ้าคุณ ก็ให้ถามใจตัวเองดู ที่สำคัญคือใครที่เป็นคนดี เขารักเราและเราก็รักเขา ก่อนออกจากห้อง ย้ำเย้าๆกับสมใจว่า
“อย่าถามใจตัวเองนานนักนะ เดี๋ยวมันจะแย่” แล้วมองไปนอกหน้าต่างตรงที่เจ้าคุณคอยอยู่
และเมื่อกลับไปถึงห้องนอน สมศรีเตือนความจำสมหมายว่า “แต่ก่อนนี้ ถ้าพ่อแม่ฉันใจจืดใจดำกีดกันไอ้หนุ่มบ้านนอกอย่างแก แกกับฉันจะได้อยู่ด้วยกันจนวันนี้ไหม ทีพ่อแม่ฉันเขายังไม่บังคับให้ฉันเลือกไอ้ฟง แล้วนี่แกจะไปบังคับไอ้ใจ๋มันทำไม”
ooooooo
สมใจชะโงกหน้าต่างดู เห็นเจ้าคุณยืนแหงนมองอยู่ เธอด่าและไล่เขาไปให้พ้น เจ้าคุณสารภาพผิด ขอโทษครั้งแล้วครั้งเล่าก็ไม่อ่อนข้อให้
จนกระทั่งเช้า เจ้าคุณหลับอยู่ในกอหญ้า สมหมายลงมาดู เจ้าคุณกอดขาไว้ ขอให้ยกโทษให้ตนด้วยจะลงโทษตนอย่างไรก็ยอม ขอให้ตนกลับมาเป็นลูกหลานม่วนแต๊อีกครั้ง สมศรีตัดบทว่า เรื่องระหว่างเจ้าคุณกับสมใจให้ไปตกลงกันเองก็แล้วกัน
เจ้าคุณดีใจมากวิ่งหาสมใจจนเจอเธอที่น้ำตกแม่อุ๊ยนางรอ แต่เขายังเข้าไปไม่ถึง เห็นปลัดจืดที่คิดว่าสมใจจะกระโดดน้ำตกเข้าไปกอดเอาไว้ เจ้าคุณเห็นภาพบาดตานั้นถึงกับสลด
แม้ว่าปลัดจืดจะรักสมใจอย่างมาก แต่รู้ว่าเธอไม่ได้รักตน ปลัดแสดงความเป็นสุภาพบุรุษ ยอมเป็นฝ่ายถอยบอกสมใจว่า ถ้าเธอได้อยู่กับคนที่เธอรักตนก็มีความสุขด้วย แล้วปลัดก็เดินกลับด้วยความรู้สึกสุขใจอยู่ลึกๆที่ได้เสียสละเพื่อคนที่ตนรัก จากกันด้วยความเข้าใจ
เดินมาเจอหวานเจี๊ยบที่ร้องไห้เสียใจอกหักจากเจ้าคุณ ปลัดกอดปลอบ หวานเจี๊ยบหันกอดปลัดแน่นร้องไห้อย่างหนัก คนอกหักสองคนกอดปลอบกันด้วยความเข้าใจความรู้สึกของกันและกัน
ส่วนเจ้าคุณเมื่อเจอปลัด ปลัดบอกเขาว่าสมใจรอเขาอยู่ที่น้ำตก เขารีบไปหาด้วยหัวใจที่เปี่ยมด้วยความรักและความหวัง สมใจตัดพ้อต่อว่าไปตามประสาแง่งอน แต่เพราะมีหัวใจตรงกัน ความแง่งอนเป็นเพียงม่านเบาบางที่เหมือนเป็นสิ่งท้าทายหัวใจกัน
ในที่สุด หัวใจที่ปรารถนาก็ไม่อาจปกปิดได้ แม้จะไม่อ่อนหวานเยี่ยงหนุ่มสาวในแดนศิวิไลซ์ แต่เป็นรักที่บริสุทธิ์ที่หล่อหลอมท่ามกลางการต่อสู้ฟันฝ่าวิกฤติมาด้วยกัน แข็งแกร่งและยิ่งใหญ่เกินกว่าอุปสรรคใดจะขวางกั้นได้...
อานิสงส์แห่งความรักของเจ้าคุณกับสมใจ นอกจากทำให้คนม่วนแต๊มีความสุข มีสัมมาอาชีพและสงบแล้ว รายการ “ไฮโซบ้านเฮา” ที่ดำเนินต่อไป ยังทำให้แฟนคลับมีความสุขด้วย
สำคัญกว่านั้นคือ ทำให้หลายชีวิตพ้นวิกฤติ ลูกน้องคนหนึ่งในบริษัทของก้องเกียรติกอดจอยที่เป็นผู้เสนองานแก่เสี่ยวิบูลย์ พูดด้วยความดีใจว่า
“ขอบใจมากนะเจ๊ ถ้าไม่ได้เจ๊โทร.บอกเสี่ยวิบูลย์ละก็...เราคงไม่ได้ทำรายการ “ไฮโซบ้านเฮา” ต่ออย่างนี้หรอก...ผมมีค่าเล่าเรียนลูกแล้วววว”
“ฉันก็ไม่โดนยึดคอนโดฯ ไม่โดนตัดน้ำตัดไฟแล้ว” จอยยิ้มอย่างมีความสุข
ส่วนเจ้าคุณที่อยู่น้ำตกแม่อุ๊ยนางรอ สวมกอดและหอมสมใจอย่างแสนรัก บอกเหมือนสัญญาใจว่า
“ขอบใจนะใจ๋...อ้ายขุนทองคนนี้ จะรักใจ๋ที่สุด รักใจ๋ตลอดไป จะไม่ทำให้ใจ๋เสียใจอีกแล้ว...”
ooooooo
–อวสาน–
