รักออกอากาศ
ตอนที่ 11
บริเวณป่าที่ค่อนข้างลับตาคน สมใจบังเอิญไปเจออาเฟยกับสมุนกำลังลำเลียงของบางอย่างออกจากป่า แม้มันจะห่อไว้แต่ก็มีแพลมๆออกมา มันคืองาช้าง แต่สมใจไม่เห็น เธอถามอย่างรู้ทันว่าขโมยอะไรในป่าอีก สมุนอาเฟยตะปบปืนที่เอวทันที อาเฟยห้ามไว้พยักพเยิดให้ออกไปก่อน ส่วนตัวเองยืนกันท่าสมใจไว้ บอกเธอให้รีบกลับบ้านไปดีกว่า
“ฉันจะไม่ยอมให้พวกแกเข้ามาทำอะไรเลวๆในม่วนแต๊อีก ฉันจะไม่ปล่อยให้คนชั่วลอยนวลเด็ดขาด”
อาเฟยเตือนสมใจว่า “ฉันว่า ทางที่ดี เธออย่ายุ่งดีกว่า...สมใจ”
“ไม่...จำไว้เลยนะ ม่วนแต๊เป็นบ้านฉัน ฉันจะต้องปกป้องบ้านของฉัน...ถึงตายก็ยอม!!”
กลับบ้านไปเล่าให้สมหมาย สมศรี และปลัดจืดฟัง ปลัดไม่อยากให้สมใจไปยุ่งกับอาเฟย สมหมายเห็นด้วย แต่สมใจไม่ยอม บอกว่าเห็นพวกมันแบกอะไรก็ไม่รู้ออกไป ย้ำว่าปลัดจะปล่อยพวกมันไว้อย่างนี้ไม่ได้
ไม่นาน คำปุยกับแคบหมูวิ่งหน้าตาตื่นมาบอกว่าชาวบ้านเจอซากช้างบ้านเราอยู่ในป่าสภาพแบบถูกฆ่าเอางา
เป็นเรื่องเศร้าและโกรธแค้นของชาวบ้านม่วนแต๊มาก ไม่คิดว่าเรื่องเลวร้ายอย่างนี้จะเกิดขึ้นที่บ้านม่วนแต๊ สมใจถามปลัดว่ารู้ใช่ไหมว่าพวกมันเป็นใคร ปลัดมองหน้าสมใจแบบรู้ว่า ต้องเป็นพวกอาเฟยแน่ๆ
ooooooo
หลังจากบอกลาสมใจแล้ว เจ้าคุณโทรศัพท์บอกก้องเกียรติกับกิ่งแก้วเรื่องจะกลับบ้านมาแต่งงานกับเอมี่ ก้องเกียรติตกใจถามว่าแน่ใจแล้วหรือ กิ่งแก้วก็ติงว่า “แกไม่ได้รักเอมี่”
“แต่ฉันรักแม่ สงสารแม่ ที่ผ่านมาฉันไม่เคยทำอะไรให้แม่มีความสุขเลย” ก้องเกียรติปลอบใจว่าเรื่องพ่อเขานั้น ที่จริงไม่เกี่ยวกับเขา “เกี่ยวสิ ทำไมจะไม่เกี่ยว เพราะความไม่เอาไหนของฉัน พ่อเลยต้องจากแม่กับฉันไป”
เจ้าคุณกลัวแม่จะเป็นอะไรเพราะตนไปอีกคน ยืนยันจะกลับแน่นอน ทั้งยังบอกก้องเกียรติกับกิ่งแก้วว่า
ต้องกลับไปคิดบัญชีทั้งสองคนที่หลอกตนมาอยู่ที่นี่ด้วย ก้องเกียรติขอให้เพื่อนใจเย็นๆ
“ฉันได้ทำในสิ่งที่ฉันตั้งใจแล้ว เพราะฉะนั้นจบกันเสียทีไอ้รายการไฮโซบ้าบออะไรของแกเนี่ย แกต้องมารับฉันกลับบ้านเร็วที่สุด”
เจ้าคุณวางหูโทรศัพท์โครม จนก้องเกียรติสะดุ้ง แต่เจ้าคุณเองก็ใจหายกับการตัดสินใจของตัวเองเหมือนกัน
ooooooo
วางสายจากก้องเกียรติแล้ว เจ้าคุณยังทำใจไม่ได้ เดินมาซุ่มดูบ้านสมใจในเงามืด เห็นทุกคนกำลังล้อมวงกินข้าวกันอยู่ แต่พอหันกลับก็ตกใจ เพราะจ๊ะเอ๋เข้ากับแคบหมูอย่างจัง
แคบหมูลากแขนเจ้าคุณให้เข้าไปกินข้าวด้วยกัน เจ้าคุณดึงมือตัวเองออกแล้วเดินกลับหงอยๆ
สมใจนั่งกินไม่กี่คำก็อิ่ม บอกพ่อกับแม่ว่าไม่ค่อยหิว พอดีแคบหมูแจ๋เข้ามานั่งร่วมวง รีบลงมือกินพลาง บ่นพลางว่า อย่าเพิ่งกินหมดเหลือไว้ให้ตนมั่ง ดีที่อ้ายขุนทองไม่มากินด้วยไม่งั้นโดนแย่งหมด
สมใจชะงัก แคบหมูกินไปเล่าเสียงคับปากว่า “ตะกี้ มายืนซุ่มอยู่หน้าบ้าน เรียกเข้าบ้านก็ไม่ยอม แปลก...”
สมใจลุกจากวงข้าวมายืนมองจุดที่เจ้าคุณเคยมายืนมองที่บ้าน คิดถึงยามที่ทั้งคู่ได้ไปไหนมาไหนมาด้วยกัน ขี่มอเตอร์ไซค์ด้วยกัน ยิ่งคิดก็ยิ่งเศร้า
เจ้าคุณเอง กลับถึงห้อง ก็คิดถึงเรื่องราวต่างๆที่เกี่ยวข้องกับสมใจ คิดถึงคืนที่สมใจกับคำปุยปีนเข้ามาค้นห้องตน เดินไปที่หน้าต่าง เห็นพระจันทร์ทอแสงนวล ก็ยิ่งคิดถึงคนที่ตนกำลังจะจากไป
ooooooo
หลังจากเอมี่เหม็นน้ำส้มคั้นจนอ้วกแล้ว ก็ทำเป็นร้องห่มร้องไห้ สารภาพกับคุณหญิงแม่ว่าตนท้องกับเจ้าคุณได้ 3 เดือนแล้ว คุณหญิงแม่ปลอบใจว่า เป็นโอกาสดีที่จะได้ไปเอาตัวเจ้าคุณกลับมา
ก้องเกียรติกับกิ่งแก้วตกใจเมื่อรู้ว่าคุณหญิงแม่จะไปบ้านม่วนแต๊เอาตัวเจ้าคุณกลับมาแต่งงานกับเอมี่ ก้องเกียรติบอกว่าเจ้าคุณกำลังจะกลับมาเร็วๆนี้แล้ว เอมี่ ไม่เชื่อ ด่าทั้งสองว่าโกหกเห็นคุณหญิงแม่เป็นควายรึไง ทำเอาคุณหญิงแม่สะดุ้งเฮือก เอมี่รีบขอโทษแก้ตัวว่า ด่าไปเพราะโกรธแทนคุณหญิงแม่
“เอาล่ะๆที่ผ่านมาแม่จะยกโทษให้ แม่จะไม่โกรธหนูก้องหนูกิ๋งที่หลอกแม่ แต่ทั้งสองคนจะต้องพาแม่ไปเอาตัวลูกคุณกลับบ้านเร็วที่สุด”
เอมี่มองทั้งสองอย่างสะใจ ในขณะที่ก้องเกียรติกับกิ่งแก้วมองหน้ากันแบบ...เอาไงดี...
ooooooo
เจ้าคุณตัดสินใจเด็ดเดี่ยวแล้วว่าจะกลับไปแต่งงานกับเอมี่อย่างที่คุณหญิงแม่ต้องการ แต่แล้วก็เกิดเรื่องใหญ่ เมื่อสมใจถูกอาเฟยลักพาตัวไป เมื่อเจ้าคุณตามไปช่วยก็ถูกสมุนของอาเฟยยิงจนบาดเจ็บสาหัส
ปลัดจืดที่ไปช่วยสมใจเช่นกันรีบช่วยกันพาเจ้าคุณเข้ารักษาตัวในกรุงเทพฯ เพราะอนามัยหรือโรงพยาบาลที่ต่างจังหวัดมีเครื่องมือไม่พอ เมื่อมาถึง ระหว่างบุรุษ– พยาบาลเข็นร่างไม่ได้สติของเจ้าคุณเข้าห้องไอซียูนั้น มีบรรดาแฟนคลับจำได้ว่าเจ้าคุณคือขุนทองที่หายไปจากจอ
โดยเฉพาะคือนักข่าวจมูกไว พากันมาทำข่าวที่โรงพยาบาลพร้อมกับแฟนคลับที่มาออกันอยู่ พอเห็นสมใจนักข่าวก็กรูกันเข้าไปถามถึงอาการของไฮโซ เจ้าคุณ หรือคุณากร มหาศักดิ์ไพศาล
สมใจไม่รู้จักเจ้าคุณ และเมื่อเจอกับบรรดาแฟนคลับที่พากันตะโกนเชียร์ ให้กำลังใจอ้ายขุนทองกับสมใจ เธอก็ยิ่งงงซ้ำปลัดจืดยังถูกโห่ไล่อีกด้วย
“นี่มันอะไรกันปลัด” สมใจงงมาก ส่วนปลัดที่จู่ๆก็มาถูกโห่ไล่ ร้องอย่างไม่พอใจว่า “เฮ้ย...อะไรกันวะ!”
กิ่งแก้วกับก้องเกียรติที่ได้ข่าวเจ้าคุณเข้ามารักษาตัวที่กรุงเทพฯ พากันไปหาที่โรงพยาบาล เห็นบรรยากาศวุ่นวายเช่นนั้นก็จะพาสมใจกับปลัดหลบออกไป แต่สมใจไม่ยอมไปไหนเพราะเป็นห่วงเจ้าคุณ
แต่ไม่ทันไร ก็เจอกับคุณหญิงแม่และเอมี่ที่ได้ข่าวจากสื่อพากันมาที่โรงพยาบาล
เกิดการเผชิญหน้ากันอย่างตึงเครียด ระหว่างฝ่ายคุณหญิงแม่กับเอมี่ และสมใจกับปลัดจืด คุณหญิงแม่ด่าสมใจว่าทะเยอทะยานหมายสูงจะมาจับลูกชายตน เอมี่ก็แสดงตัวว่าเป็นว่าที่สะใภ้ของคุณหญิงแม่ด่าสมใจว่าอีนังบ้านนอก
พอถูกด่า สมใจเลือดขึ้นหน้าด่าคืนเลยถูกคุณหญิงแม่ตบหน้า ปลัดจืดแทรกเข้ามาปกป้องสมใจ เตือนคุณหญิงแม่ว่า ทำร้ายร่างกายทำผิดกฎหมาย
ไม่เพียงคุณหญิงแม่จะด่าสมใจ ยังด่าก้องเกียรติกับกิ่งแก้ว บอกให้เลิกทำรายการไฮโซบ้าบอนั่นได้แล้วถ้ายังไม่หยุดตนจะฟ้องสองคน ฟ้องสถานีด้วย เลยถูกบรรดาแฟนคลับของอ้ายขุนทองกับสมใจโห่ไล่และขว้างข้าวของใส่จนหนีแทบไม่ทัน
ooooooo
ที่บ้านม่วนแต๊ ทุกคนพากันเป็นห่วงสมใจและเจ้าคุณที่จู่ๆก็หายไป มีแต่ข่าวที่แคบหมูไปเจอจักร- ยานของสมใจถูกทิ้งไว้ในป่า อีกทั้งคำปุยได้ข่าวมาว่ามีคนเห็นสมใจกับปลัดจืดพาอ้ายขุนทองที่ถูกยิงไปอนามัย สมหมายกับสมศรีก็ช็อก ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทุกคนมืดแปดด้านไปหมด
กลายเป็นข่าววิพากษ์วิจารณ์กันไปต่างๆนานา ลำยองถือโอกาสแกล้งกระทุ้งถามสมหมายว่า
“ว่าแต่ลูกสาวพ่อหมายเถอะ มีคนเห็นหายเข้าไปในป่ากับผู้ชายทีเดียวสองคน หนึ่งอ้ายขุนทอง สองปลัดจืด ชาวบ้านเขาจะนินทาว่ายังไง?”
เลยเกิดโต้เถียงกันระหว่างสมศรีกับลำยอง สมหมายตัดบทอย่างหงุดหงิดรำคาญใจว่า
“เอาละๆๆพอเถอะ ตอนนี้ใครจะนินทาว่ายังไงข้าไม่สน แค่ขอให้ไอ้ใจ๋ไม่เป็นอะไร...อ้ายขุนทองปลอดภัย ข้าก็ดีใจที่สุดแล้ว” ตวาดจนทุกคนเงียบแล้ว สมหมายพึมพำ “ใจ๋ลูกพ่อ...ป่านนี้เอ็งจะเป็นไงบ้างน้อ...”
ส่วนลุงกำโป๊งแอบถอนใจยาวอย่างรู้สถานการณ์ว่า “เรื่องนี้อีกยาว...”
ooooooo
เจ้าคุณยังนอนไม่ได้สติอยู่ในห้องไอซียู แต่ระหว่างที่หน้าห้องคุณหญิงแม่กับพวกสมใจกำลังโต้เถียงกันอยู่นั้น เปลือกตาของเจ้าคุณขยับเหมือนจิตใต้สำนึกมีกังวลอะไรอยู่
ก้องเกียรติกับกิ่งแก้วพาสมใจกับปลัดจืดไปที่ออฟฟิศ เล่าความจริงทั้งหมดที่ทำให้เกิดรายการ “ไฮโซบ้านเฮา” ให้ฟัง
สมใจตกใจมากเมื่อรู้ว่าทั้งสองซ่อนกล้องไว้ทั่วบ้านลุงกำโป๊งและทุกซอกทุกมุมในม่วนแต๊ กระทั่งเมื่อรายการได้รับความนิยมสูงสุด เรตติ้งที่ถล่มถลาย ทุกคนลุ้นความสัมพันธ์ของไอ้ขุนทองกับสมใจ
สมใจชกหน้าก้องเกียรติอย่างสุดที่จะทนฟังต่อไปได้ แต่ก้องเกียรติก็ยังเล่าหมายจะให้เธอใจเย็นขึ้นว่า ที่สำคัญคือเจ้าคุณพนันกับแมทธิวว่าใครแพ้ต้องกราบเท้าอีกฝ่าย ตอนแรกเจ้าคุณก็คิดจะทำแค่นั้นจริงๆ แต่พอมาเจอเธอ...
“พอ! ไม่ต้องพูด ไม่ต้องมาหลอกฉันอีกแล้ว ที่ผ่านมายังไม่สะใจใช่ไหม...ใช่ไหม...” สมใจแผดเสียงคว้าเก้าอี้ฟาดรอบตัวไม่ยั้ง หวดกระหน่ำจนสะใจแล้วเธอวิ่งออกไป ปลัดจืดรีบวิ่งตามไปด้วยความเป็นห่วง
ทั้งสองเคว้งคว้างอยู่กลางกรุงเทพฯ ที่ผู้คนขวักไขว่จอแจแต่ไม่มีใครรู้จักใคร ทุกคนแปลกหน้ากันหมด ปลัดปลอบใจสมใจแล้วชวนกันกลับบ้านเราดีกว่า
คืนเดียวกันนี้ เจ้าคุณรู้สึกตัวเอ่ยเสียงแผ่วเบาแหบแห้ง “น้ำ...ขอน้ำ...” คุณหญิงแม่ที่เฝ้าอยู่ดีใจสุดๆเอาน้ำให้เจ้าคุณดื่มพลางปลุกเอมี่ พอเอมี่รู้ว่าเจ้าคุณรู้สึกตัวแล้วก็โผเข้ากอด
เจ้าคุณมองไปรอบๆถามว่าที่นี่ที่ไหน ตนมาที่นี่ได้อย่างไร และเกิดอะไรขึ้น
“จะเกิดอะไรขึ้น?? ลูกคุณของแม่โดนยิงเกือบตายที่บ้านนอก โชคดีที่เข้ากรุงเทพฯทันเวลา” พูดแล้วก็เบะจะร้องไห้
“ใช่ค่ะ ไม่งั้นคุณคะคุณขาของมี่คงไม่ได้กลับมาแต่งงานกับมี่แน่ๆ ฮึ่ม...นังสมใจอะไรนั่นคนเดียวเชียว!!”
พอเจ้าคุณได้ยินชื่อสมใจก็ชะงัก ถามว่าสมใจอยู่ไหน เป็นอะไรหรือเปล่า ทำให้คุณหญิงแม่วี้ดใส่ทันทีว่า
“นี่ยังจะถามถึงมันอีกเรอะ มันเกือบจะพาหนูไปตายในป่า แล้วยังจะมีแก่ใจห่วงมันอีกเรอะ? ฟังคำแม่ไว้เลย นะเจ้าคุณ ต่อไปนี้ ห้ามหนูเอ่ยชื่อผู้หญิงคนนี้ ห้ามยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้อีกเด็ดขาด ไม่อย่างนั้น...แม่กับหนู...ขาดกัน!!”
ความขึงขังจริงจังของคุณหญิงแม่ถูกใจเอมี่มาก ยิ้มอย่างสะใจ ในขณะที่เจ้าคุณได้แน่นิ่ง...เศร้า...
ooooooo
ขณะที่ทุกคนกำลังเป็นห่วงและเฝ้ารอการกลับมาของสมใจกับเจ้าคุณนั่นเอง จู่ๆสมใจก็กลับมาพร้อมกับ ปลัดจืด แต่การกลับของเธอครั้งนี้ไม่เหมือนสมใจคนเดิมแล้ว เธอเต็มไปด้วยความเคียดแค้น เจ็บใจที่ถูกหลอกให้เป็นตัวตลกในสายตาของคนทั้งประเทศ
เธอไม่พูด ไม่ตอบคำถามใดๆของพ่อกับแม่ คว้าไม้หน้าสามได้ก็ตรงดิ่งไปที่บ้านลุงกำโป๊งทันที
พอเห็นท่าทีของสมใจ ลุงกำโป๊งก็รู้ชะตากรรมของตัวเองแล้ว บ่นตัวเองว่าไม่น่าคบกับเด็กสร้างบ้านพวก นั้นเล้ย...
สมใจพรวดเข้าบ้านลุงกำโป๊ง ใช้ไม้หน้าสามหวดซ้ายหวดขวาข้าวของเครื่องมือแตกกระจุยกระจาย แล้วพรวดขึ้นไปที่ห้องนอนของเจ้าคุณ คำปุยร้องถามว่า “ไอ้ ใจ๋...นี่แกเป็นบ้าไปแล้วเรอะ”
“เออ...บ้า...ฉันเป็นบ้า” สมใจวิ่งขึ้นข้างบน ลุงกำโป๊งกุมหัวทรุดครวญเหมือนใจจะขาด
“หมดกัน...ไอ้โป๊ง...” ยิ่งได้ยินเสียงปึงปังโครมครามข้างบน แกก็สะดุ้งเฮือกๆพึมพำ “โอย...กูจะบ้า...”
ooooooo
สมใจเข้าไปในห้องนอนเจ้าคุณ ฟาดกล้องที่ติดอยู่ตามมุมต่างๆอย่างสุดแค้น ฟาดทำลายจนเหนื่อยยืนหอบ คำปุยจึงกล้าถามว่า ตกลงนี่มันเรื่องอะไรกัน สมใจไม่ตอบ เอาแต่ยืนหอบหน้าตาถมึงทึง
สมหมายแค้นแทบกระอักเลือด วิ่งไปคว้าปืนบอกว่า “ข้าจะไปฆ่ามัน” สมใจรั้งไว้ สมหมายถามว่าขนาดนี้ แล้วยังจะห้ามตนอีกหรือ
“ใครบอกห้าม? ฉันจะไปยิงกบาลมันเอง” สมศรีแย่งปืนจะวิ่งออกไป ปลัดล็อกตัวไว้ ขอให้ใจเย็นๆ ทันใดนั้น สมใจกลับมาถึง เอ่ยขอโทษพ่อกับแม่ สามพ่อแม่ลูกเลยกอดกันร้องไห้โฮๆ
สมใจพร่ำขอโทษพ่อกับแม่ สมศรีบอกว่าลูกไม่ผิดอะไร สมหมายเห็นด้วย บอกว่าคนที่ผิดคือไอ้ไฮโซเมืองกรุงนั่นต่างหาก สมหมายประกาศกร้าวว่า “เจอหน้ามันเมื่อไหร่ ไอ้หมายสัญญาว่าจะฆ่ามันให้ตาย!”
เสียงก่นด่าประกาศฆ่าที่บ้านม่วนแต๊ ทำเอาเจ้าคุณที่กรุงเทพฯถึงกับสำลักน้ำที่เอมี่กำลังป้อน คุณหญิงแม่บอกเอมี่ให้ระวังหน่อย เอมี่เลยพาลด่าสมใจว่าเป็นต้นเหตุให้เจ้าคุณต้องมานอนเจ็บอยู่อย่างนี้
“จริงของหนูมี่ เฮ้อ...นี่มันเวรกรรมอะไรของลูกแม่ก็ไม่รู้ เอาเถอะลูก จากนี้ไปคงจะหมดเคราะห์หมดโศกกันเสียทีหายดีเมื่อไหร่ แต่งงานกับหนูมี่ทันทีเลยนะจ๊ะลูก”
เจ้าคุณตกใจอึ้ง เอมี่ดีใจโดดกอดคุณหญิงแม่ แล้วหันไปกอดเจ้าคุณกอดถูกแผลจนเจ้าคุณร้องโอ๊ย
เอมี่รีบขอโทษแล้วก้มมองลูบท้องตัวเองพูดกับเจ้าคุณหน้าตาเฉยว่า
“ลูกในท้องของเราคงจะดีใจมากๆ จริงไหมจ๊ะลูกจ๋า...”
เจ้าคุณตกใจพยายามจะถาม แต่ถูกคุณหญิงแม่ปรามว่า ลูกผู้ชายกล้าทำก็ต้องกล้ารับ ส่วนเอมี่ก็ทำเป็นตีโพยตีพายถามว่าถ้าลูกในท้องไม่ใช่ของเขาแล้วจะเป็นของใครในเมื่อตนมีเขาคนเดียว ว่าแล้วก็ทำเป็นคลื่นไส้วิ่งไปอ้วก คุณหญิงแม่บ้าจี้ร้องเตือน
“หนูมี่...ระวังลื่น เดี๋ยวหลานแม่จะอันตราย”
เจ้าคุณอึ้ง มองเหม่อออกไปนอกหน้าต่างคิดถึงสมใจขึ้นมาจับใจ...ส่วนไมเคิลก็ได้แต่มองเจ้าคุณด้วยความเห็นใจ
ooooooo
ฝ่ายสมใจ กลับบ้านแล้ว นอกจากต้องเจ็บปวดเสียใจและแค้นใจที่ถูกหลอกให้เป็นตัวตลกในสายตาของคนทั้งประเทศแล้ว ก็ยังต้องมาเผชิญกับการกระแนะกระแหนของสองแม่ลูกตัวแสบคือลำยองกับลำไย ที่แคะคุ้ยไม่หยุดว่าวันหนึ่งหายไปกับขุนทองอีกวันก็หายไปกับปลัดจืด จนแทบจะตีกันตายกับหวานเจี๊ยบที่ออกมาปกป้องสมใจ
ปลัดจืดไม่เพียงไม่สนใจหากยังพูดเซ็งๆว่า “ตีกันให้ตายๆไปก็ดี รำคาญ!”
แต่เมื่อหวานเจี๊ยบขี่จักรยานกลับโซ่จักรยานหลุด พอลงมือจะซ่อมก็ถูกบาดจนเลือดออก ขณะกำลังหงุดหงิดนั่นเอง ปลัดจืดก็ยื่นมือเข้ามาช่วยซ่อมจนเสร็จ หวานเจี๊ยบถือโอกาสถามว่า “ตกลงเรื่องพี่ใจ๋กับอ้ายขุนทองมันเป็นยังไงกันแน่?”
ปลัดไม่ตอบแต่เดินออกไปเลย หวานเจี๊ยบรีบจูงจักรยานตามถามว่าเกิดอะไรขึ้น ขุนทองกับใจ๋ทำอะไรกัน แล้วทำไมขุนทองต้องถูกยิง และตอนนี้ขุนทองหายไปไหน
“หยุด!” ปลัดหันมาตวาด “หยุดถามได้แล้ว แล้วก็เลิกเอ่ยชื่อ ‘อ้ายขุนทอง’ อีก ต่อไปนี้ม่วนแต๊ไม่มีคนชื่ออ้ายขุนทองอีกต่อไป!” พูดแล้วปลัดเดินอ้าวไปเลย ทิ้งหวานเจี๊ยบให้ยืนมึนกับคำถามที่ไม่ได้รับคำตอบซ้ำยังบอกว่า ต่อไปนี้ห้ามพูดถึงอ้ายขุนทองอีก และม่วนแต๊ไม่มีคนชื่ออ้ายขุนทองอีกต่อไปแล้ว?!?!
ooooooo
วันนี้หมออนุญาตให้เจ้าคุณกลับบ้านได้แล้ว บอกว่า ใช้เวลาอีกสักระยะบาดแผลก็จะหายสนิท อย่า ลืมทานยาที่ให้ไปตามเวลา เอมี่รับรองว่าตนจะดูแลอย่างดี จากนั้นคุณหญิงแม่และเอมี่เดินออกไปส่งคุณหมอ นอกห้อง
ระหว่างนั้น เจ้าคุณเรียกไมเคิลมาถามว่า เรื่องมันเป็นอย่างไร หลังจากตนโดนยิงแล้วเกิดอะไรขึ้นบ้าง
เจ้าคุณถามเสร็จคุณหญิงแม่กลับเข้ามาพอดี ไมเคิลถูกขู่ว่าอยากโดนไล่ออกใช่ไหม เจ้าคุณบอกแม่ว่า ก็แค่อยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับตนเท่านั้น
“ไม่ต้องรู้อะไรทั้งนั้นมันไม่มีอะไรเกิดขึ้น” คุณหญิงแม่ตัดบท แต่พอเจ้าคุณถามว่าแล้วทำไมถึงไม่ให้ตนใช้โทรศัพท์ ดูทีวี และไม่ยอมให้ใครมาเยี่ยมเลย “แม่บอกแล้วใช่ไหม ที่ผ่านมาแม่จะคิดเสียว่าไม่เคยเกิดอะไรขึ้น แม่จะไม่เอาเรื่องหนู แต่นับจากนี้ไป หนูต้องทำตามคำสั่งแม่ทุกอย่าง โดยไม่ต้องถามว่า ทำไม? เข้าใจไหม”
เจ้าคุณยังติดค้างคาใจเรื่องเอมี่ท้อง พอจะเอ่ยปาก ถาม ก็ถูกคุณหญิงแม่ตัดบท เร่งให้กลับบ้านได้แล้ว
แต่พอออกไปถึงหน้าโรงพยาบาล ทุกคนก็ชะงักเมื่อเจอกับกองทัพแฟนคลับของอ้ายขุนทองกับสมใจ และบรรดานักข่าวที่ตามมาทำข่าวกันอยู่
คุณหญิงกับเอมี่ต่างตกใจและหลบแฟนคลับที่พากันตะโกนด่าว่า “ใจร้ายๆๆๆๆๆ” ไม่เพียงตะโกนด่าหากยังมีการขว้างปาข้าวของใส่อีกด้วย
คุณหญิงแม่สั่งไมเคิลให้รีบไปเอารถมา ไมเคิลถามว่าไหวหรือ คุณหญิงแม่ยืนยันว่าต้องไหว แต่ตอนนี้ให้รีบพาเจ้าคุณหลบไปรอด้านหลังก่อน
ooooooo
สมใจขังตัวเองอยู่ในห้องไม่ยอมกินข้าวมาหลายวัน จนวันนี้ ทั้งสมหมาย สมศรี แคบหมู และคำปุย พากันเอาอาหารไปให้ร้องเรียกอยู่หน้าห้องให้เปิดประตู ขอร้องให้กินอาหาร แต่ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ จากในห้อง จนสุดท้ายสมศรีบอกว่า จะวางอาหารไว้หน้าห้อง ให้ออกมาเอาเอง สมหมายพูดทิ้งท้ายเตือนสติลูกว่า
“ไอ้ใจ๋...เกิดเป็นลูกพ่อหมายกะแม่ศรีอย่ายอมให้ใครมาทำลายศักดิ์ศรี ต่อให้ใครมันจะยํ่ายีหัวใจเรายังไงก็ไม่มีทางทำร้ายหัวใจเราได้เท่ากับตัวเราเอง อย่าแพ้ใจตัวเองนะลูก...เอ็งต้องชนะใจตัวเองนะไอ้ใจ๋ ชนะตัวเองให้ได้!!”
พลันทุกคนตื่นเต้นสุดๆ เมื่อมีเสียงเปิดประตู แล้วสมใจก็ก้าวออกมา ทุกคนผวาเข้ากอดสมใจกันแน่นด้วยความดีใจ
สมใจขอโทษพ่อขอโทษแม่ที่ไปหลงเชื่อผู้ชายไฮโซชั่วๆคนนั้น และขอโทษที่ขังตัวเองไว้ให้พ่อแม่เป็นห่วง แต่ไม่ว่าสมใจจะรู้สึกตัวเองผิดอย่างไร สมหมายกับสมศรีก็ยังบอกว่าลูกไม่ผิด ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นขอให้รู้ไว้ว่า พ่อกับแม่รักและจะอยู่เคียงข้างไอ้ใจ๋ของพ่อกับแม่เสมอ
ooooooo
เอมี่เอาแค็ตตาล็อกชุดวิวาห์มาให้เจ้าคุณเลือก เจ้าคุณปัดทิ้งอย่างขัดใจบอกเอมี่ว่า “ผมยังไม่พร้อม” บอกว่าตนงงจริงๆ ว่าเรื่องของเรามันเกิดขึ้นตอนไหน
แค่นั้นเอง เอมี่ก็ตีโพยตีพายหาว่าเขาไม่รับผิดชอบ ตนเลี้ยงลูกของเราเองก็ได้ คุณหญิงแม่แทรกเข้ามาทันทีว่า “แม่ไม่ยอม” แล้วสั่งให้เจ้าคุณดูแค็ตตาล็อกเลือกชุดแต่งงานเสีย ตนจะไปตลาดซื้อของบำรุงหลานในท้อง กลับมาเขาต้องเลือกชุดเสร็จ แล้วสั่งมะขิ่นให้ไปบอกไมเคิลเอารถออก
ระหว่างที่คุณหญิงแม่กับเอมี่และมะขิ่นไปตลาดนั้น มือเจ้าคุณถือแค็ตตาล็อกชุดแต่งงาน แต่ใจคิดถึงสมใจ คิดถึงวันเวลาที่อยู่ด้วยกัน ทำกิจกรรมต่างๆด้วยกัน ฟื้นฟูไร่ชา ไปน้ำตกแม่อุ๊ยนางรอ กระทั่งดื่มน้ำร่วมสาบานกัน คิดแล้วก็เลือกชุดไม่ลง
ส่วนคุณหญิงแม่กับเอมี่ไปถึงตลาดก็พากันตื่นเต้นดีใจจะซื้อผักสด ปลาสด ปรากฏว่าไม่เพียงแม่ค้าพ่อค้าไม่ขายให้เท่านั้น หากยังเอาผักปลาเหล่านั้นขว้างปาอย่างเกลียดชัง จนต้องพากันหนีกลับมาอย่างทุลักทุเล ยิ่งเพิ่มความเกลียดชังสมใจเป็นทวีคูณ กลับถึงบ้านก็พากันด่า “อีนังบ้านนอก” กัน จนเจ้าคุณทนไม่ได้ขอร้องว่า
“อย่าเรียกสมใจว่านังบ้านนอก เพราะสมใจไม่เกี่ยว ทุกอย่างเป็นเพราะผมคนเดียว”
การปกป้องสมใจของเจ้าคุณ ทำให้คุณหญิงแม่ยิ่งเร่งการแต่งงานของเขาเร็วขึ้น เมื่อเจ้าคุณยังไม่เลือกชุดแต่งงานจึงจัดแจงเลือกให้เองเสียเลย
ooooooo
คำปุยอยู่เป็นเพื่อนและคอยคะยั้นคะยอให้สมใจกินข้าว พอเห็นเพื่อนสบายใจขึ้น คำปุยบอกว่า ครั้งนี้เจ๊ใจ๋เสียใจมากกว่าครั้งพี่โก้อีก
คำปุยยกสำรับอาหารลงไปแล้ว ปลัดจืดที่แอบฟังอยู่ได้แต่หน้าเศร้าสงสารตัวเอง เมื่อมีโอกาสเจอกันที่มุมหนึ่งในบ้าน ปลัดปลอบสมใจว่าอย่าคิดมากเลย เรื่องนี้เป็นเพราะไอ้ขุนทองต่างหากไม่ใช่ตัวเธอ แล้วขอร้องว่า
“ใจ๋...ลืมไอ้ขุนทองเสียได้ไหม? ฉันรู้ว่ามันไม่ง่าย แต่ก็อยากให้ใจ๋พยายาม เพราะฉันไม่อยากเห็นใจ๋เจ็บปวดแบบนี้...เพราะใจ๋เจ็บฉันก็เจ็บด้วย”
สมใจมองปลัดอย่างซึ้งใจ แต่ก็ไม่อาจเปลี่ยนเป็นรักได้...
เรื่องสมใจยังไม่จบง่าย เมื่อลำยองกับลำไยยังหาเรื่องแคะคุ้ยเยาะเย้ยตลอดเวลา วันนี้ก็ด่าลอยๆว่าง่าวแล้วง่าวอีก พอสมใจถามว่า ด่าใครง่าว สองแม่ลูกก็ลอยหน้าบอกว่า
“จะว่าใคร ก็ว่าแกน่ะสินังใจ๋ ฮ่าๆๆ”
หลังจากโต้เถียงกันแล้ว สมใจสงสัยว่าสองแม่ลูกรู้เรื่องเหล่านี้ได้อย่างไร พอถามทั้งสองก็ทำหน้าสะใจ ต่อมาจึงรู้ว่ามีคนเอาหนังสือพิมพ์ที่ลงข่าวเรื่องเจ้าคุณกับสมใจมาแจกจ่ายในหมู่บ้าน
สมศรีกับสมหมายสงสัยว่าเป็นฝีมือใครและทำเพื่ออะไร
ที่แท้เป็นฝีมือของมาเฟียฟง อาเฟยบอกพ่อว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับสมใจ ตนถูกไอ้ขุนทองยิงต่างหาก
“เกี่ยวสิ ทำไมจะไม่เกี่ยว เรื่องนี้เกี่ยวกับสมใจลูกสาวไอ้สมหมายและอั๊วจะทำให้มันเกี่ยวยิ่งกว่านี้อีกด้วย ลื้อคอยดูต่อไปก็แล้วกัน รับรองว่าลื้อไม่เจ็บตัวฟรีแน่ๆ แค้นนี้...อั๊วต้องชำระ!!”
ooooooo
ความสงสัยช่วงเวลานับแต่ตนถูกยิงจนกลับมารักษาตัวที่กรุงเทพฯที่ขาดหายไปจากความรับรู้ของเจ้าคุณ ทำให้เจ้าคุณไปหาก้องเกียรติและกิ่งแก้วที่ออฟฟิศของเขา เพื่อสอบถามให้ได้ความจริง
ก้องเกียรติกับกิ่งแก้วรับหน้าเจ้าคุณอย่างเจื่อนจ๋อย บอกว่าไม่รู้จะขอโทษเขาอย่างไรกับเรื่องที่เกิดขึ้น กิ่งแก้วรับเสียเองว่าเป็นความผิดของตนเอง ขอโทษเพื่อนด้วย
เจ้าคุณต่อว่าที่เพื่อนหายไปกันหมดในช่วงที่ตนนอนโรงพยาบาล จึงรู้จากเพื่อนๆว่า คุณหญิงแม่สั่งห้ามเพื่อนๆไปเยี่ยมทั้งที่โรงพยาบาลและที่บ้าน ก้องเกียรติขอร้องเจ้าคุณว่า มาคราวนี้จะด่าอย่างไรก็ด่าแต่อย่าทำลายข้าวของอีกเพราะตนหมดตัวแล้ว
“ฉันแค่อยากมาถามว่ามันเกิดอะไรขึ้นหลังจากฉันโดนยิง” เจ้าคุณเข้าประเด็นทันที
กิ่งแก้วกับก้องเกียรติสบตากัน แล้วก้องเกียรติก็เล่าว่า
“หลังจากแกโดนยิง สมใจกับปลัดจืดก็พาแกมาส่งโรงพยาบาลที่กรุงเทพฯ ความก็เลยแตก สมใจเจอทั้งแฟนคลับ แล้วก็คุณหญิงแม่กับเอมี่ สมใจโดนแม่แกด่าและคราวนี้ก็จบกัน สมใจอาละวาดออฟฟิศฉันซะเละตุ้มเป๊ะเลย”
“ใจ๋คงจะเสียใจมาก...ฉันอยากไปหาใจ๋...แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ ใจ๋คงไม่อยากเห็นหน้าฉัน ไม่อยากมองหน้าฉัน เขาคงจะโกรธเกลียดฉันมาก...” เจ้าคุณคิดหนัก... เครียด...เศร้า
“ถูกต้อง!!” เสียงแมทธิวแทรกเข้ามาอย่างกร่างเต็มที่ “และยิ่งกว่านั้น แกก็จะต้องแต่งงานกับเอมี่ตามคำสั่งของคุณหญิงแม่แกอีกด้วย...ขอแสดงความยินดีล่วงหน้าก่อนใครเลยนะ ไอ้คุณเพื่อนรัก”
กิ่งแก้วถามแมทธิวอย่างรับไม่ได้ว่าจนป่านนี้แล้วยังไม่ยอมเลิกหาเรื่องเจ้าคุณอีกหรือ แมทธิวทำท่ายียวนย้อนถามว่าตนหาเรื่องตรงไหน ก็แค่อยากแสดงความยินดีกับเจ้าบ่าวของเอมี่ มันหาเรื่องตรงไหน
“ก็จริงนะไอ้แมท แกน่ะหาเรื่องไอ้คุณตลอด เอ...แล้วนี่แกกราบเท้าไอ้คุณมันรึยัง” เจอาร์จุดชนวนขึ้น เลยกลายเป็นประเด็นถกเถียงกัน ก้องเกียรติกับกิ่งแก้วทวงว่า เจ้าคุณไปอยู่บ้านนอกได้ครบหนึ่งเดือนแล้ว ฉะนั้นแมทธิวต้องกราบเจ้าคุณตามสัญญา
“ไอ้บ้า!!” แมทธิวทำท่าจะเบี้ยว พอเพื่อนๆยืนยัน เจ้าคุณก็ขัดขึ้นว่าไม่ต้องหรอก ทำเอาเพื่อนๆชะงักกึกมองหน้าเจ้าคุณเป็นตาเดียว เจ้าคุณชี้แจงด้วยสีหน้าปกติ ไม่มีความอาฆาตมาดร้ายหรือต้องการเอาชนะอะไรเลยว่า
“ก็เพราะแกทำให้ฉันได้มีโอกาสพบกับความสุขที่สุด...ครั้งหนึ่งในชีวิต...ขอบใจแกมากไอ้แมท...”
พูดแล้วเจ้าคุณเดินออกไปเลย ทุกคนอึ้ง แต่แมทธิวยิ่งเคือง ทั้งเสียหน้า ผิดคาด ผิดหวัง แทนที่จะทำลายเจ้าคุณได้อย่างที่หมายมั่นปั้นมือไว้ กลับทำให้เจ้าคุณยิ่งดัง และน่าเจ็บใจกว่านั้นคือ ทำให้เจ้าคุณได้มีความสุขที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิต...
ooooooo
คุณหญิงแม่เลือกชุดแต่งงานให้เจ้าคุณ บอกว่าไปดูฤกษ์มาให้แล้วด้วย แต่ซินแสบอกว่าฤกษ์แต่งยังไม่มี
เอมี่โวยวายว่า แล้วจะมีตอนไหน ท้องตนก็โตขึ้นทุกวัน ถามประชดว่าจะต้องรอไปจนคลอดเลยรึเปล่า
“เอางี้...ฤกษ์แต่งยังไม่มี เราก็หมั้นกันไว้ก่อนดีไหม หมั้นเลยไม่ต้องรอฤกษ์ แล้วระหว่างนี้แม่จะลองไปหาซินแสคนอื่นให้ช่วยหาฤกษ์แต่งให้ได้เร็วที่สุด”
“อูยยยย...คุณหญิงแม่น่ารักที่สุดเลยค่ะ” เอมี่ยิ้มหน้าบาน
คุณหญิงแม่ถามว่า เจ้าคุณจะว่ายังไง เจ้าคุณบอกว่า แล้วแต่แม่
“ดี...ถ้างั้นลูกสองคนก็เตรียมตัวหมั้นกันได้เลย!” คุณหญิงแม่ตัดสินรวดเร็วทันใจ ด้วยรอยยิ้มของผู้ชนะ...
ooooooo
สมใจพาคำปุยกับแคบหมูนั่งรถไปส่งชาที่โรงแรมหรูในกรุงเทพฯ แต่เพราะเป็นเจ้าที่เพิ่งสั่ง สมหมายกลัวสมใจจะหาโรงแรมไม่เจอ สั่งคำปุยกับแคบหมูให้ช่วยดูแล ที่สำคัญต้องคอยเป็นไม้กันหมาอย่าให้ไอ้หนุ่มไฮโซที่ไหนมาจีบสมใจอีก
คุณหญิงแม่เร่งรัดจัดงานหมั้นด้วยการหาฤกษ์เอง วันนี้ที่โรงแรมหรูสถานที่จัดงาน จึงคลาคล่ำไปด้วยแขกผู้มาร่วมงานและผู้ไม่พึงประสงค์ให้มา คือบรรดาแฟนคลับของรายการ “ไฮโซบ้านเฮา” ก็พากันมาชูป้าย คัดค้านการหมั้น ต่อต้านคุณหญิงแม่ ด่าเอมี่ และเกลียดชังเจ้าคุณ พร้อมทั้งชูป้ายขนาดใหญ่เขียนอย่างสวยงามราวกับเป็นการ์ดแต่งงานของขุนทองกับสมใจ
คุณหญิงแม่ด่าบรรดาแฟนคลับว่าบ้าบอไร้สาระสิ้นดี แยกไม่ออกรึไงว่าอันไหนรายการทีวี และอันไหนชีวิตจริง
“มันก็อันเดียวกันนั่นแหละครับ” เจ้าคุณพึมพำ คุณหญิงแม่ได้ยินหันมาถาม ว่าไงนะ เจ้าคุณทำหน้าตายตอบไปว่า “อ๋อ...เปล่าครับ ไม่มีอะไร”
ooooooo
สมใจขับรถมาใกล้โรงแรมที่จะมาส่งชา มองหาพลางบ่นว่าจำได้ว่าอยู่แถวนี้ หรือว่าเลยไปแล้ว พลันก็ตาโตดีใจเมื่อเห็นโรงแรม แต่พอจะเลี้ยวเข้าไป ก็เจอกลุ่มแฟนคลับที่ยังปักหลักกันอยู่หน้าโรงแรม แต่เริ่มเฉาเพราะถูกแดดเผา บ้างนั่งลงเอาป้ายบังแดด บ้างนั่งมองตาปริบๆ ไม่มีแรงส่งเสียง
มีแต่นักข่าวสาวที่รายงานถึงสถานการณ์หน้าโรงแรมว่า จนบัดนี้ไม่มีวี่แววว่างานหมั้นจะเริ่มขึ้นเลย แต่ถึงอย่างไรแฟนคลับก็ยังปักหลักกันอยู่ตรงนี้ไม่ยอมหนีไปไหน
“โห...คนมามุงดูอะไรกันเยอะแยะเลย นังปุ๋ย...ตื่นเร็วถึงแล้ว นังแค้บด้วย” สมใจมองผู้คนพลางขับรถจะเข้าไป แต่เพราะติดผู้คน จึงต้องจอดรถแล้วยกกล่องชาเดินผ่านเข้าไปทีละเที่ยว...ทีละเที่ยว เอากล่องซ้อนกันจนท่วมหัวเพื่อจะได้ไม่ต้องเดินกันหลายเที่ยว
เป็นจังหวะที่ประธานงานพิธีหมั้นมาถึงแล้ว และพิธีก็เริ่มอย่างเป็นทางการแม้จะล่าช้าไปหลายชั่งโมงก็ตาม บรรดาเพื่อนที่รู้ใจกันเช่นก้องเกียรติและกิ่งแก้วต่างวิพากษ์วิจารณ์กันเรื่องเอมี่ท้อง กิ่งแก้วถึงกับพูดว่าลูกเจ้าคุณหรือเปล่าก็ไม่รู้
“ไอ้คุณมาแล้ว” แมทธิวที่ฟังอยู่เงียบๆร้องขัดขึ้น แล้วเดินไปหาเจ้าคุณพูดตาวาวอย่างปลอดโปร่งโล่งใจว่า “ขอแสดงความยินดีอย่างยิ่งจากขั้วหัวใจเลย ไอ้คุณและเอมี่ด้วยนะจ๊ะ!”
เอมี่รีบชวนเจ้าคุณไปเหมือนกลัวอะไรบางอย่าง พอพวกนั้นเดินผ่านไป กิ่งแก้วรำพึงว่าสงสารเจ้าคุณจัง เจอาร์ถามว่าสงสารทำไมมันกำลังจะมีเมีย แมทธิวทวนคำขำๆแกมสมเพชว่า “เมีย...หึๆๆ”
ooooooo
สมใจ คำปุย และแคบหมูช่วยกันขนลังชาจนเสร็จจึงเห็นป้ายแผ่นเล็กๆ ที่เขียนติดไว้หน้างานว่า
“พิธีหมั้น ระหว่าง เจ้าคุณ-คุณากร มหาศักดิ์ไพศาล กับ เอมิกา อรุณโรจน์รัตน์”
สมใจสะอึกอึ้ง ความแค้นโหมฮือเหมือนพายุกระหน่ำ วิ่งพุ่งเข้าไปในงานทันที คำปุยร้องเตือนสติว่าใจเย็นๆ จะวิ่งตามไป ถูกแคบหมูฉุดไว้ถามว่า จะเข้าไปมั่วกินของเขาหรือ
“อู๊ยยยย นังแค้บ!!” คำปุยผลักหัวแคบหมูจนหงายแล้ววิ่งตามสมใจไป
ooooooo
ประธานในพิธีนั่งบนโซฟา มีคุณหญิงแม่และแม่ของเอมี่นั่งคนละข้าง เจ้าคุณนั่งหน้าเศร้าที่พื้นกับเอมี่ เมื่อประธานบอกว่าได้เวลาอันเป็นมงคลแล้ว คุณหญิงแม่และแม่ของเอมี่ต่างก็บอกบทเบาๆ ให้เจ้าคุณสวมแหวนหมั้น
เจ้าคุณลังเลอยู่ จนเอมี่เร่งให้สวมแหวน เจ้าคุณถอนใจเฮือก ขยับเหมือนจะสวมแหวนให้
“อ้ายขุนทอง!!” เสียงสมใจแหลมแหวกอากาศเข้ามา
“สมใจ!!” เจ้าคุณอุทานแทบช็อก สมใจสวนไปเสียงแข็งกร้าวว่า ใช่! ชี้หน้าเจ้าคุณให้หยุดเดี๋ยวนี้ แล้วกระโดดเข้าไปหา ถูกเอมี่กระชากแขนเจ้าคุณไว้ชี้หน้าปรามสมใจไม่ให้เข้ามา แต่ถูกสมใจผลักจนกระเด็น
“นี่...มันมากเกินไปแล้วนะ ทำไมเธอไม่รู้จักหยุดเสียที จะตามราวีพวกเราไปถึงไหน ฉันบอกเธอแล้วใช่ไหม ว่ายังไงเธอก็ไม่มีวันได้เป็นลูกสะใภ้ของมหาศักดิ์ไพศาลเด็ดขาด” คุณหญิงตวาดเสียงสั่นด้วยความโกรธจัด
“ใครบอกว่าฉันอยากเป็น” สมใจตวาดกลับจนคุณหญิงแม่สะดุ้ง “แล้วฉันก็ไม่อยากจะตามราวีพวกคุณด้วย” สมใจชี้นิ้วกราดไปที่ทุกคน จนพวกนั้นสะดุ้งหลบกันพัลวัน “รู้ไว้เสียด้วย ฉันไม่ได้อยากจะเข้ามาเหยียบงานนี้ให้เป็นเสนียดฝ่าเท้าฉันสักเท่าไหร่หรอกนะ แต่ที่ต้องมานี่ ก็เพราะ...”
สมใจเดินอาดๆเข้าหาเจ้าคุณ ตบหน้าเพียะ!
“นี่สำหรับพ่อแม่ฉัน” พอเจ้าคุณหันกลับมา โดนไปอีกหนึ่งเพียะ! บอกว่า “นี่ของพี่น้องม่วนแต๊” เจ้าคุณหันมองหน้าสมใจงงๆ เลยโดนไปอีกเพียะ! “และนี่...ของฉัน!!”
เจ้าคุณยอมให้ตบอย่างยอมรับสภาพ แต่พอหันกลับมาอีกที สมใจก็หันหลังเดินออกไปแล้ว เจ้าคุณจะตามไป ถูกเอมี่กอดไว้แน่น ไม่ยอมให้ไป
สมใจวิ่งออกไป ได้ยินเสียงเจ้าคุณตะโกนเรียกราวกับจะขาดใจ“ใจ๋...ใจ๋...”
แขกที่มาในงานพากันแตกตื่นตกใจ ส่วนคุณหญิงแม่และคุณหญิงแม่ของเอมี่ต่างเป็นลมพับไปคนละทาง
เอมี่ยังรั้งตัวเจ้าคุณไว้ไม่ยอมปล่อย ในขณะที่เจ้าคุณ ก็เอาแต่ร้องเรียก “ใจ๋...ใจ๋...”
กลับถึงบ้าน คุณหญิงแม่ตีโพยตีพายว่าทุกอย่างพังหมดเพราะ“อีนังบ้านนอก”คนเดียว เจ้าคุณพยายามบอกแม่ว่าตนต่างหากที่ไปทำชีวิตของสมใจพัง ก็ถูกคุณหญิงแม่หาว่าเถียงแทนกัน
แล้วคุณหญิงแม่ก็ให้เจ้าคุณเอาแหวนไปหมั้น เอมี่เสีย เพราะเวลานี้ทั้งเอมี่และคุณหญิงผู้เป็นแม่กำลังเสียใจอย่างหนัก เจ้าคุณจำใจต้องรับปาก แต่พอเอาแหวนออกมาดู ใจกลับคิดถึงแต่สมใจ...
ooooooo
หลังจากอาละวาดเอาคืนอย่างสะใจแล้ว สมใจกลับมานั่งกอดเข่าเจ่าจุกอยู่ที่ท้ายรถกระบะ นั่งอยู่อย่างนั้นจนแคบหมูกระซิบกับคำปุยว่า “นั่งนิ่งอยู่ท่านี้ท่าเดียวมาเป็นชั่วโมงแล้ว”
“ปล่อยมันไปเถอะ อย่าไปยุ่งกับมัน” คำปุยพูดไม่ทันขาดคำก็ร้องลั่น เมื่อเห็นสมใจทิ้งตัวหงายผลึ่งลงไปนอนกับพื้นรถกลัวสมใจจะเป็นลมตาย แต่เจ้าตัวกลับพูดทั้งที่ยังนอนอยู่ว่า
“คนอย่างไอ้ใจ๋ไม่ตายง่ายหรอกเว้ย”
เมื่อเห็นสมใจสบายใจขึ้น คำปุยถามว่า “ไอ้ใจ๋...ฉันเข้าใจความรู้สึกของแกนะ แต่...แกทำเกินไปรึเปล่าวะ?” สมใจถามเรียบๆ ว่าเกินไปยังไง คำปุยพูดแบบกลัวๆ กล้าๆว่า “ก็...ฉันว่า คือ...ฉันรู้สึกว่า อ้ายขุนทอง เอ๊ย...เจ้าคุณอะไรนั่นน่ะ...เขาก็...” คำปุยตั้งใจจะบอกว่าเขาก็รักแก แต่พอได้ยินสมใจถามว่า ก็อะไร! เลยพูดเสียงอ่อยว่า “เขาก็เป็นคนดีนะเว้ย”
“ดีบ้านแกน่ะซิ” สมใจแว้ดลุกพรวดขึ้นนั่งทันที “ไอ้ไฮโซผีนรก ปลิ้นปล้อน หลอกลวง ใจร้าย จะไปตายที่ไหนก็ไปเลย ไป๊ๆๆ” ด่ารัวจนเหนื่อยแล้วนั่งหอบ คำปุยมองๆ เมียงๆ นึกในใจว่า อาการหนักว่ะ...
ooooooo
ที่บ้านม่วนแต๊...ปลัดจืดยังไปเยี่ยมเยียนถามข่าวคราวของสมใจด้วยความเป็นห่วง ไม่ต่างกับหวานเจี๊ยบ ทั้งคู่จึงมักจะไปเจอกันที่บ้านสมหมายกับสมศรี เย็นวันก่อนก็ไปนั่งกินข้าวบ้านนั้นด้วยกัน
วันนี้ไปนั่งดื่มน้ำชาขณะไปถามข่าวสมใจที่ไปกรุงเทพฯว่ากลับมาหรือยัง เจอกันทีไรก็มีเรื่องต้องโต้เถียงจิกๆ กัดๆ กันทุกครั้ง แต่สมหมายกับสมศรีมองออกแบบผู้ใหญ่ที่อาบน้ำร้อนมาก่อนว่า ทะเลาะกันอย่างนี้เห็นมาหลายคู่แล้ว เดี๋ยวก็ดีกัน
หวานเจี๊ยบทำเฉไฉถามสมศรีว่าแล้วคืนนี้สมใจจะกลับหรือเปล่า สมศรีเองก็คาดไม่ถูก แต่ไม่อยากให้สมใจขับรถกลางคืน ยิ่งขับรถคนเดียวด้วย น่าจะพักสักคืนดีกว่า
สมหมายได้แต่คิดห่วงลูก ถามตัวเองแบบตอบไม่ได้เหมือนกันว่า
“ตกลงคืนนี้ไอ้ใจ๋มันจะกลับบ้านไหมวะเนี่ย...”
ooooooo
หารู้ไม่ว่า “ไอ้ใจ๋” กำลังดิ้นอย่างเมามันอยู่ในผับ โดยมีคำปุยออกไปดิ้นแบบซังกะตายเป็นเพื่อนด้วย ปล่อยให้สมใจดิ้นให้สะใจ แล้วถามว่าจะกลับหรือยัง เพราะแคบหมูนอนรออยู่ในรถ
“ให้มันนอนไป...วู้ๆๆ” พูดแล้วเต้นไม่หยุด จนคำปุยถามว่าเมาหรือเปล่า เหล้าก็ไม่ได้กิน “ไม่ได้เมาเหล้า แต่เมามันเว้ยยยย...วู้ๆๆ”
ขณะกำลังเต้นอย่างเมามันนั่นเองเพลงจบลง ดีเจจึงเปลี่ยนเป็นเพลงช้า สมใจโวยวายว่าอารมณ์เสียหมด คำปุยจึงชวนไปนั่งกินน้ำกันก่อน
ขณะกำลังดื่มน้ำนั่นเอง ดีเจเปิดเพลง “เธอยัง” ขึ้นมา สมใจสำลักน้ำพรวด แล้วลุกขึ้นแผดเสียงร้องใส่อารมณ์สุดฤทธิ์เหมือนคนอกหักได้ฟังเพลงโดนใจ ร้องเพลงไปครู่เดียวก็ร้องไห้ไปด้วย สุดท้ายก็ร้องเพลงไม่ออกเอาแต่ร้องไห้โฮๆ ก่อนจะโผเข้ากอดคำปุยแน่น
คำปุยได้แต่กอดสมใจไว้ ลูบหลังเบาๆ อย่างเข้าใจ...ปลอบใจ...
ooooooo
