ดวงใจอัคนี
ตอนที่ 10
หลังจากพูดคุยเคลียร์กันชัดเจนแล้วว่าพฤกษ์ ไม่ได้เป็นเกย์อย่างที่ตนเองเข้าใจมาตลอด ซ้ำยังได้ เห็นความเป็นสุภาพบุรุษและทัศนคติดีๆต่อผู้คนทุกเพศของเขา ทำให้มิลค์รู้สึกเป็นปลื้มชื่นชมเขาไม่น้อย แล้วยิ่งคุยก็ยิ่งถูกคอ จนเมื่อเขาเอ่ยปากว่าครั้งหน้าถ้าขึ้นมาที่นี่อีก เขาจะมาขอหมั้นเธอ มิลค์ถึงกับตะลึงงัน ตื่นเต้น ใจสั่นเหมือนจะเป็นลม...
ส่วนที่งานวัด ปีใหม่ควงแขนใหญ่มาเที่ยว แล้วเผอิญได้ยินศิลาคุยกับไกรภพว่าจะยกพวกไปกระทืบอัคนีที่บังอาจมาเหยียบจมูก แต่ไกรภพต้องพาอัจจิมาออกไปจากที่นี่ก่อน...
ทั้งคู่ตกใจหน้าซีดที่งานเข้าอัคนีอีกแล้ว
หลังจากไกรภพพาอัจจิมาขึ้นรถออกไปแล้ว ทั้งที่อัจจิมา ไม่ได้เต็มใจ ปีใหม่กับใหญ่เดินพล่านตามหาอัคนี แต่มาเจอพี่หนูต่อก่อนจึงเล่าเรื่องให้ฟัง จากนั้นพี่หนูต่อก็รีบไปเกณฑ์ พ่อค้าแม่ค้าในงานมาช่วยอัคนีที่กำลังถูกศิลาและสมุนรุมสกรัมหน้าตาแตกยับเยิน
สองฝ่ายตะลุมบอนกันใหญ่ ฝ่ายศิลาคนน้อยกว่าทำท่าจะสู้ไม่ได้ ศิลาจึงชักปืนออกมา แต่ไม่ทันจะยิงอัคนีที่บาดเจ็บแทบประคองตัวไม่อยู่ก็กัดฟันพุ่งเข้ามาเตะปืนในมือศิลากระเด็นไป ศิลาแค้นจัดชกอัคนีล้มคว่ำแล้วจะหยิบปืนมายิง พลันเสียงตะโกนของพี่หนูต่อก็ทำให้ศิลาหยุดชะงัก
"อย่านะ ถ้านายยิงน้องไฟ เสียงปืนจะเรียกทุกคนในงานมารุมกระทืบนายแน่"
ศิลามองทุกคนด้วยความเจ็บใจ แล้วประกาศลั่น "ถ้ามึงยังมายุ่งกับน้องสาวกูอีก มึงตาย!"
ประกาศเสร็จศิลาก็เดินนำสมุนที่สะบักสะบอมไม่แพ้ กันออกไป ศักดิ์กุลีกุจอเข้าไปดึงอัคนีขึ้นมา โดยไม่เห็นโทรศัพท์ มือถืออัคนีที่ร่วงอยู่กับพื้น ส่วนพี่หนูต่อก็ขอบใจพ่อค้าแม่ค้าที่มาช่วย แล้วตนจะบอกพ่อไม่ให้เก็บค่าเช่าที่ในงาน ทุกคนเลยยินดีปรีดากันใหญ่
เสร็จเรื่องแล้ว ปีใหม่จะพาอัคนีไปทำแผลที่โรงพยาบาล แต่อัคนีปฏิเสธเพราะเป็นห่วงอัจจิมา ว่าแล้วเขาก็ดึงดันจะไปหาอัจจิมาที่บ้านให้ได้
เมื่อห้ามแล้วไม่ฟัง ปีใหม่จึงให้พี่หนูต่อโทร.บอกปฐพี ให้รีบตามอัคนีไป ด้านอัจจิมาที่นั่งรถมากับไกรภพ ระหว่างทาง ไกรภพจะลวนลามเธอ แต่เธอขัดขืนสุดฤทธิ์จนรถส่ายไปส่ายมา เป็นที่สะดุดตาพฤกษ์ที่กำลังจะไปส่งมิลค์กลับบ้าน หลังพากันออกมาหาอะไรกิน มิลค์เองก็แปลกใจให้พฤกษ์ขับรถเข้าไปใกล้ แล้วทั้งคู่ก็เห็นเต็มตาว่าผู้หญิงที่อยู่ในรถคืออัจจิมา แต่ไม่รู้จักฝ่ายชายที่เป็นคนขับ
มิลค์ร้อนใจรีบติดต่ออัคนี แต่โทร.เท่าไหร่ก็ไม่มีคนรับ พฤกษ์นึกได้ว่าตนมีเบอร์ปฐพี แต่ไม่ทันจะกดโทร.ออก ก็ต้อง เร่งเครื่องตามรถคันนั้นที่กำลังจะแล่นหายไปในความมืด...
ที่หน้าบ้านพิศาล ศักดิ์ขับรถมาจอดพรืด อัคนีก้าวลงจากรถเดินตรงไปทันที แต่เดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องชะงักเมื่อมีรถอีกคันขับมาปาดหน้า ปรากฏว่าเป็นพ่อแม่และพี่ชายของเขานั่นเอง
"ลูกจะเข้าไปไม่ได้นะไฟ"
"แต่จี๊ดอยู่ในนั้นนะครับแม่ ผมเป็นคนก่อเรื่อง ผมจะยอมให้จี๊ดต้องมาเดือดร้อนเพราะผมไม่ได้"
"เขาพ่อลูกกัน ยังไงก็ไม่เกิดเรื่องอะไรรุนแรงหรอกลูก"
"พ่อรู้จักนิสัยลุงพิศาลดีไม่ใช่เหรอ"
"ใจเย็นๆน่านายไฟ" ปฐพีเกลี้ยกล่อม
"ผมไม่อยากให้ลุงพิศาลรู้ว่าผมกับจี๊ดรักกัน เพราะว่าเขาจับได้ มันเหมือนกับเราทำผิด ผมอยากเดินไปบอกเขาด้วยตัวเองอย่างลูกผู้ชายว่าผมรักจี๊ด ผมไม่อยากให้จี๊ดต้องเผชิญกับความเจ็บปวดตามลำพัง"
"แม่ก็ไม่ยอมปล่อยให้ลูกเจ็บปวดตามลำพังเหมือนกัน ถ้าลูกจะเข้าไปแม่ก็จะเข้าไปด้วย"
"พ่อก็เหมือนกัน"
ทันใดเสียงมือถือปฐพีดังขึ้น ชายหนุ่มกดรับและพูดคุย ไม่กี่คำก็หันมาบอกอัคนีว่า
"ไม่ต้องเข้าไปแล้ว ยัยจี๊ดไม่ได้อยู่ในบ้าน คุณพฤกษ์ โทร.มาบอกว่าเห็นยัยจี๊ดอยู่ในรถกับผู้ชายที่ไหนไม่รู้ ท่าทางไม่น่าไว้ใจ"
"ไอ้ไกรภพ!!" อัคนีคำรามก่อนคว้าโทรศัพท์จากปฐพีแล้วส่งเสียงไปตามสาย "มันอยู่ไหน"
จากนั้นไม่นาน อัคนีก็บึ่งรถออกไปกับปฐพี แล้วตามไปช่วยอัจจิมาที่ถูกไกรภพโปะยาสลบพาเข้าโรงแรมได้ทันเวลา แต่ก่อนจะพาเธอออกมา อัคนีก็อัดไกรภพซะสลบเหมือด
ooooooo
พี่หนูต่อ ปีใหม่ และใหญ่กลับมารออยู่ที่ธารารินทร์รีสอร์ตด้วยความกระวนกระวายเป็นห่วงอัคนี สักครู่พฤกษ์กับมิลค์เข้ามาด้วยกัน มิลค์แปลกใจว่า ทำไมทุกคนถึงมาอยู่ที่นี่กันหมด
"ก็มารอฟังข่าวน้องไฟน่ะสิ น้องไฟมีเรื่องกับนายศิลาจนแทบจะยิงกัน แล้วนี่ยังจะตามไปหาหนูจี๊ดที่บ้านอีก พี่ก็เลยต้องให้คุณดินไปดึงตัวไว้ ไม่งั้นคงได้มีใครถูกยิงไส้แตกแน่"
"เรื่องมันกลับตาลปัตรแล้วครับพี่หนูต่อ ตอนนี้คุณจี๊ดไม่ได้อยู่บ้าน แต่ถูกไอ้เจ้าไกรภพพาเข้าโรงแรม คุณไฟกับคุณดินตามไปช่วย แล้วให้ผมกับมิลค์กลับมารอฟังข่าวที่นี่ครับ"
"อ้าว ไหงมีมือที่สามเข้ามาเกี่ยวข้องล่ะ" ปีใหม่งง แต่ใหญ่โพล่งขึ้นด้วยความแค้น
"นั่นสิ แล้วไอ้คุณไกรภพมันเป็นใคร ทำไมมันถึงได้ระยำพาเพื่อนผมเข้าโรงแรมได้"
"ผมก็ไม่ทราบ แต่เคยเห็นเขาที่บ้านคุณจี๊ด ดูคุณพ่อกับพี่ชายคุณจี๊ดจะรักและไว้ใจเขามาก"
"เฮ้อ ทำไมวันนี้มันมีแต่เรื่องน่าสงสัยเกิดขึ้นเยอะแยะเต็มไปหมด" มิลค์บ่นขึ้นมา ก็เลยเข้าทางพี่หนูต่อที่กำลังสงสัยสุดๆ ว่ามิลค์กับพฤกษ์มาด้วยกันได้ยังไง ไปไหนกันมา แล้วสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่
เท่านั้นเอง สายตาทุกคู่ก็เพ่งเล็งมายังพฤกษ์และมิลค์ โดยพร้อมเพรียง ทั้งคู่ยิ้มเขิน โดยเฉพาะมิลค์ที่เขินจัดจนไม่รู้จะวางมือไม้ไว้ที่ไหน
กำลังจะคาดคั้นเอาคำตอบจากทั้งคู่ ก็พอดีอัคนีและปฐพีกลับมา ทุกคนเลยกรูกันออกไป แล้วก็พากันแตกตื่นตกใจ เมื่อเห็นอัคนีอุ้มอัจจิมาที่ยังหมดสติลงมาจากรถ
ทันทีที่พาอัจจิมาเข้ามาในบ้าน อัคนีเร่งปฐพีให้ตามหมอมาดูอาการเธอ พอสั่งเสร็จเขาก็ทรุดฮวบหมดสติไปทันที...
เช้าวันรุ่งขึ้น อัจจิมารู้สึกตัวและพบว่าสุพรรษานั่งอยู่ข้างเตียง เธอยังมึนๆงงๆ มองไปรอบห้องด้วยความแปลกใจ
"คุณอา...นี่จี๊ดอยู่ที่ไหนคะ"
"ห้องยัยน้ำจ้ะ บ้านอาเอง"
"บ้านคุณอา จี๊ดมาอยู่ที่บ้านคุณอาได้ยังไงคะ เกิดอะไรขึ้น ทำไมจี๊ดจำอะไรไม่ได้เลย...เท่าที่จำได้ จี๊ดออกมาจากงานวัดกับ..."
"ใช่จ้ะ หนูจี๊ดออกมากับผู้ชายคนนั้น แล้วเขาก็บังคับให้หนูดมยาสลบก่อนจะพาเข้าโรงแรม"
"นี่หมายความว่า..."
"ยังไม่มีอะไรไม่งามเกิดขึ้นหรอกจ้ะ เพราะนายไฟ ไปช่วยหนูไว้ทัน อาให้คุณหมอมาตรวจอาการหนูตั้งแต่เมื่อคืน คุณหมอบอกที่แขนของหนูมีรอยฟกช้ำเป็นจ้ำใหญ่ๆ ซึ่งเกิดจากการโดนบีบอย่างแรง แล้วที่ท้องก็เป็นรอยแดงช้ำ"
"มัน...ชกจี๊ด" อัจจิมาจำได้ ทำท่าจะร้องไห้ สุพรรษา สงสารและเห็นใจจับมือเธอบีบเบาๆอย่างปลอบโยน
เสียงเคาะประตูดังสองสามครั้งก่อนที่มนตรีจะเข้ามาพร้อมถ้วยข้าวต้มร้อนๆ
"ฟื้นแล้วก็ดีเลยหนูจี๊ด อาทำข้าวต้มมาให้ ลงมือปรุงเองเลยนะ ลองชิมดูสิ"
อัจจิมาน้ำตาคลอ ไม่คิดว่าศัตรูเบอร์หนึ่งของพ่อจะ เมตตาและมีน้ำใจกับเธอมากถึงขนาดนี้ แถมสุพรรษายังจะป้อนข้าวต้มให้เธออีก
"ขอบคุณค่ะคุณอา แต่ไม่เป็นไร จี๊ดกินเองได้...แล้วไฟล่ะคะ ไฟอยู่ไหน กินข้าวแล้วรึยังคะ"
คำถามของอัจจิมาทำให้มนตรีกับสุพรรษาต้องหันมามองหน้ากันอย่างไม่สบายใจ
"เกิดอะไรขึ้นคะคุณอา"
แทนคำตอบ มนตรีกับสุพรรษาพาอัจจิมาออกไปดูด้วยตาตัวเอง เป็นจังหวะที่หมอซึ่งเป็นเพื่อนกับมนตรีมาตรวจอาการอัคนีซ้ำอีกครั้งเสร็จพอดี
"ไอ้เสือไฟของฉันเป็นยังไงบ้างวะหมอ"
"แผลที่เย็บไว้เริ่มระบม ตามเนื้อตัวก็ฟกช้ำดำเขียวไปหมด คงต้องพักฟื้นสักสองสามวันน่ะ กว่าจะลุกไปทำอะไรได้ แต่ก็ให้ยาไว้แล้วล่ะ"
"ขอบคุณหมอมากนะคะที่เทียวมาดูอาการนายไฟ"
"ไม่เป็นไรครับคุณษา คนกันเอง" มองเลยไปยังอัจจิมา "หน้าตาหนูดูดีขึ้นแล้วนะ เมื่อคืนซีดเหลือเกิน...ถ้าไม่มีอะไร ฉันขอตัวก่อนล่ะ เย็นๆจะแวะมาดูแผลให้อีกที"
มนตรีขอบใจเพื่อนอีกครั้ง ในขณะที่ปฐพีก็กุลีกุจออาสาไปส่งคุณหมอ หลังจากสองคนนั้นออกไปแล้ว อัจจิมาก็พนมมือไหว้มนตรีกับสุพรรษา
"จี๊ดต้องขอโทษคุณอาด้วยนะคะที่ทำให้ไฟต้องเจ็บตัว แล้วทุกคนก็ต้องมาเดือดร้อนเพราะจี๊ด"
"คนเป็นพ่อเป็นแม่เห็นลูกเจ็บหนักขนาดนี้ ไม่ว่าใครก็ต้องเจ็บปวดและเสียใจเป็นธรรมดา แต่เราก็ต้องมาดูว่าสาเหตุมันเป็นเพราะอะไร"
"นายไฟรักหนูนะหนูจี๊ด อาว่า...ต่อให้เขาต้องเสี่ยงต้องเจ็บตัวกว่านี้ เขาก็พร้อมจะแลกพร้อมจะเสี่ยงเพื่อผู้หญิงที่เขารัก มันเป็นนิสัยของเขา"
"ซึ่งถ้าเป็นอา อาก็ต้องทำอย่างเจ้าไฟมันเหมือนกัน"
อัจจิมาซาบซึ้งใจกับคำพูดของท่านทั้งสองจนน้ำตาเคลือบคลอ ยิ่งพอเข้าไปเห็นสภาพของอัคนีที่เต็มไปด้วยร่องรอยฟกช้ำดำเขียวแทบทั้งตัว หญิงสาวถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
"ร้องไห้ทำไม เป็นอะไรจี๊ด"
"นายเจ็บหนักขนาดนี้เชียวหรือ"
"ต่อให้ต้องเจ็บกว่านี้ก็ยอม แค่นี้เรื่องเล็ก"
"ยังจะมาทำเก่งอีก กินข้าวหน่อยนะ"
"ถ้าจี๊ดป้อน ไฟจะกิน"
"ก็แหงล่ะ มือนายเยินอย่างนี้จะกินเองได้ยังไง"
อัจจิมาตักข้าวต้มป้อนให้ อัคนียิ้มชอบใจ ให้เธอขยับมาป้อนใกล้ๆ เสร็จแล้วก็ถือโอกาสกอดและสูดดมพวงแก้มของเธออย่างรักใคร่ หลงใหล
"ไหนว่าปวดจนไม่อยากขยับตัวทำอะไรไงล่ะ"
"ก็อยากกอดเมียนี่...รักไฟมั้ย"
"ทำไมชอบให้พูดคำนี้อยู่เรื่อย"
"ก็ฟังแล้วมันชื่นใจ ทำให้มีแรงมีกำลังใจลุกขึ้นมาสู้ มาเลี้ยงวัว รีดนม ปลูกบ้าน บ้านที่มีเรา มีจี๊ดกับไฟแล้วก็มีลูกๆของเราวิ่งเล่นกันไปมา...แต่งงานกับไฟนะจี๊ด"
อัจจิมาตะลึงไปชั่วขณะ แล้วโผกอดเขาแน่นด้วยความปีติ
ooooooo
จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทำให้ไกรภพโดนอัคนีกระทืบถึงกับต้องมานอนหยอดน้ำข้าวต้มที่โรงพยาบาล พอศิลามาเยี่ยม ไกรภพที่สร้างวีรกรรมเลวๆเอาไว้กับอัจจิมากลับทำอารมณ์เสียใส่ศิลาที่ถามด้วยความสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น?
"ยังมีหน้ามาถามอีกเหรอว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อคืนนายไปมุดหัวอยู่ที่ไหนมา"
"ผมกระทืบไอ้ไฟเสร็จก็ไปนอนที่บ่อน พอพี่โทร.ตาม ผมก็รีบมานี่แหละ"
"นายไปกระทืบมันท่าไหน มันถึงได้ตามไปกระทืบฉันจนแทบกระอักเลือดอย่างนี้"
"ไอ้ไฟมันตามพี่ไกรไป มันรู้ได้ยังไงว่าพี่พายัยจี๊ดไปไหน"
"จะไปรู้มันเหรอ แต่ที่แน่ๆมันไปช่วยน้องนายไว้ได้ แล้วก็ซ้อมฉันซะน่วม ตกลงนายไปหาเงินใช้เฮียเอาเองก็แล้วกัน ฉันไม่ยุ่งด้วยแล้ว"
"โธ่พี่ไกร อย่าพูดยังงี้สิ ผมจะไปเอาเงินมาจากไหน ยังไงผมก็ต้องหาทางเอายัยจี๊ดมาเป็นเมียพี่ให้ได้ ให้โอกาสผมอีกสักครั้งนะพี่"
"ครั้งสุดท้ายนะ ถ้าฉันไม่ได้น้องนายเป็นเมีย นายตาย"
ศิลาพยักหน้ารับรู้ แล้วแอบกลืนน้ำลายที่เหนียวหนืดลงคออย่างปอดแหก
ooooooo
แม้สองคนจะรักกันมากเพียงใด แต่อัจจิมาก็ยังหวาดหวั่นใจอยู่ดีว่าความรักของเธอกับอัคนีคงจะเป็นไปได้ยาก ขนาดแค่เริ่มต้นยังเจ็บตัวขนาดนี้ แล้วถ้าต่อไปโดนหนักกว่านี้ อัคนีจะทนได้สักแค่ไหน เขาคงถอดใจเข้าสักวัน
"ทำไมดูถูกความรักของไฟอย่างนี้ล่ะจี๊ด เรายังไม่ทันได้สู้เลยนะ จะท้อได้ยังไง"
"จี๊ดไม่รู้ว่าพี่ศิลาเอาเรื่องของเราไปเล่าให้พ่อฟังยังไง จี๊ดหายไปทั้งคืนแบบนี้ กลับไปคงบ้านแตกแน่"
"ลองคิดบวกก่อนมั้ย ลุงพิศาลอาจจะเห็นความดีที่ไฟ ไปช่วยจี๊ดจากไอ้คนชั่วนั่นก็ได้"
"แต่พ่อรักและไว้ใจไอ้หมอนั่น"
"คงไม่มีพ่อที่ไหนจะปลื้มไอ้คนที่มันทำระยำกับลูกได้ลงคอหรอก จี๊ดต้องเล่าความจริงให้ท่านฟัง"
"ทุกอย่างจะดีขึ้นใช่มั้ย" เธอถามอย่างไม่มั่นใจ
"ใช่ เราต้องสู้นะจี๊ด ถ้าเราอยากใช้ชีวิตร่วมกัน เราต้องสู้เพื่อกันและกัน นอกจาก...จี๊ดจะเปลี่ยนใจ"
"ไม่ ชีวิตนี้จี๊ดไม่ขอมีใครนอกจากไฟคนเดียว"
หลังได้กำลังใจจากอัคนีจนเต็มเปี่ยม อัจจิมากลับไปบ้าน ซึ่งก็เจอทั้งพ่อและพี่ชายที่เหมือนกำลังรอคอยการกลับมาของเธออยู่ พิศาลสีหน้าท่าทางไม่พอใจ ถามลูกสาวด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียวว่า
"แกไปไหนมา"
"พ่อก็ลองถามพี่ศิลาดูสิว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วจี๊ดออกไปกับใคร"
"ฉันบอกพ่อไปแล้วว่าแกนัดแนะไอ้ไฟไปเที่ยว ฉันอุตส่าห์พาพี่ไกรไปรับแกกลับบ้าน แต่แกก็ยังโทร.เรียกมันให้ไปซ้อมพี่ไกร แล้วยังจะหายไปกับมันทั้งคืน"
"แกไปนอนกับมันที่โรงแรมงั้นเหรอ บอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะ นังลูกไม่รักดี" พิศาลตะคอกแล้วจับไหล่อัจจิมาบีบอย่างโกรธจัด
"คนที่พาจี๊ดเข้าโรงแรมไม่ใช่ไฟนะพ่อ แต่เป็นไอ้ไกรภพ ต่างหาก ไฟเขาตามไปช่วยจี๊ด"
"มันตามไปกระทืบพี่ไกรน่ะสิไม่ว่า ที่พี่ไกรเจ็บหนักจนต้องโรงพยาบาลก็เพราะมัน
"ถ้ามันตามไปช่วยแกจริงแล้วทำไมมันไม่พากลับมาส่งบ้าน มันพาแกไปไหน ถ้าไม่ใช่โรงแรม ก็ต้องเป็นที่บ้าน มันพาแกไปนอนบ้านมันงั้นเหรอ"
"ค่ะพ่อ"
ทันทีที่อัจจิมาหลุดคำนี้ออกมา มืออันใหญ่หนาของพิศาลก็ฟาดใส่หน้าหญิงสาวอย่างเต็มแรง...อัจจิมาหน้าชา เลือดออกที่มุมปาก ความเจ็บที่แล่นแปลบขึ้นมาน้อยกว่าความเสียใจน้อยใจที่ประดังประเดเข้ามาอย่างทาบไม่ติด
"ฉันอยากจะฆ่าแกนัก แกก็รู้ว่าพ่อแม่มันเป็นศัตรูกับฉัน แล้วแกยังปล่อยให้มันลากแกไปกกฟรีๆถึงบ้าน ไปแบท่าให้ พ่อแม่มันเห็นว่าแกไม่มีเกียรติ ไม่มีศักดิ์ศรี ป่านนี้มันคงหัวเราะเยาะฉันไปถึงไหนๆแล้ว แกอยากให้ฉันกระอักเลือดตายรึไง"
"ทำไมพ่อถึงดูถูกจี๊ดขนาดนี้ จี๊ดพูดอะไรทำไมพ่อไม่ฟังจี๊ดบ้าง ไอ้ไกรภพมันเป็นคนอื่นนะพ่อ ที่ไฟต้องเอาจี๊ดไปค้างที่บ้านเขาเพราะจี๊ดโดนไอ้ไกรภพมันทำร้าย มันบังคับจี๊ดให้ดมยาสลบ"
"แกจะตลบตะแลงกับฉันยังไงก็ได้ เพราะแกกำลังหลงมัน"
"ถ้าพ่อไม่เชื่อพ่อไปถามคุณอามนตรีกับคุณอาสุพรรษาดูก็ได้ว่าจี๊ดพูดจริงมั้ย แล้วที่ไปค้างจี๊ดก็ไม่ได้นอนห้องเดียวกับไฟ คุณอาจัดให้เรานอนคนละที่เพราะกลัวใครจะเข้าใจผิด"
"แกจะให้ฉันทนแบกหน้าไปถามมันว่าลูกสาวฉันไปนอนกกกับลูกชายแกรึเปล่างั้นเหรอ ถ้าแกคิดว่าสิ่งที่มันทำเป็นการให้เกียรติแก ก็ยกมันเป็นพ่อแทนฉันซะเลยสิ"
"พ่อฟังจี๊ดบ้าง..."
"ไปให้พ้นหน้าฉันเดี๋ยวนี้เลย ศิลา...ลากน้องแกขึ้นไป บนห้องแล้วล็อกกุญแจอย่าให้หนีไปไหนได้อีก"
"พ่อ..." อัจจิมาน้ำตาร่วงพรู พิศาลไม่สน ในขณะที่ ศิลาก็พร้อมทำตามคำสั่งพ่อทันที
ศิลาลากอัจจิมาเหวี่ยงเข้าไปในห้องอย่างไม่ปรานี แถมยังด่าซ้ำให้เธอเจ็บช้ำน้ำใจยิ่งขึ้นไปอีก
"สร้างแต่เรื่องฉาวดีนัก จู่ๆก็ไปพลีร่างให้ศัตรู ชื่อเสียงวงศ์ตระกูลป่นปี้คราวนี้ก็เพราะแกคนเดียว"
"แล้วไอ้สิ่งที่พี่ทำอยู่ทั้งเรื่องฉุดผู้หญิง ทั้งเปิดบ่อน มันทำให้พศวัตสูงส่งขึ้นรึไง"
"นังจี๊ด!!"
"คนที่พี่คบแต่ละคนมันมีแต่ชั่วๆทั้งนั้น โดยเฉพาะไอ้ไกรภพนั่น"
"ถึงเขาจะชั่วยังไงมันก็ยังดีกว่าไอ้ไฟ แกมันไม่เคยมีความรัก เจอมันโปรยเสน่ห์เข้าหน่อยก็หลงคารมมัน ฉันเป็นผู้ชายทำไมฉันจะไม่รู้ โดนมันหลอกเจาะไข่แดงแล้วยังไม่รู้ตัวอีก จะโง่ไปไหนกัน"
"หยุดดูถูกจี๊ดซักทีพี่ศิลา"
"อย่าฝันนะว่าจะได้อยู่กินกับมัน ให้ฉันกับพ่อตายก่อนเถอะ แกค่อยฝัน"
เสียงมือถืออัจจิมาดังขึ้น ศิลาตรงเข้ามาแย่งมันไปจากกระเป๋ากางเกงเธอ พอเห็นชื่อไฟและเบอร์โทร.หราที่หน้าจอ ศิลาถึงกับสบถขึ้นมาอย่างเคียดแค้น
"ไอ้ระยำ!" แล้วทำท่าจะยึดมือถือนั้นไว้
"นี่มันของส่วนตัวของจี๊ด พี่ศิลาไม่มีสิทธิ์เอาไปนะ เอาของจี๊ดคืนมา"
"จะให้มันโทร.มานัดแนะขอกินฟรีอีกเหรอ เลิกโง่ ดักดานซะทีได้มั้ย รำคาญ"
ศิลาปัดมืออัจจิมาแล้วผลักไปที่เตียงอย่างแรง ก่อนจะถือโทรศัพท์เดินออกไปโดยไม่ลืมที่จะล็อกกุญแจ อัจจิมา
ถึงกับร้องไห้โฮ...ทุกอย่างไม่ได้ราบรื่นอย่างที่เธอกับอัคนีคิดและหวังเลยแม้แต่น้อย
ooooooo
แล้วไม่ว่าอัคนีจะเพียรโทร.หาอัจจิมาอีกกี่สิบครั้ง ศิลาก็ไม่ยอมกดรับ เก็บโทรศัพท์มือถือของอัจจิมาเอาไว้กับตัวเฉยๆ ตั้งใจจะทำให้อัคนีคลั่งยิ่งกว่าที่เคยคลั่งมาแล้วในอดีต...
ด้านอัคนี พอติดต่ออัจจิมาไม่ได้ก็ยิ่งร้อนใจ บ่นกับปฐพีและวายุภัคว่ากลัวจะเกิดเหตุร้ายอะไรขึ้นกับเธอ สองหนุ่มเลยแสดงความคิดเห็นออกมาอย่างไม่มีกั๊กว่า
"ก็แหงล่ะ ลูกสาวเขาหายไปทั้งคืน นายจะให้จี๊ดกลับไปจ๊ะจ๋าหอมแก้มลุงพิศาลแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างนั้นเหรอ"
"ฉันว่าตอนนี้คงกำลังซักอะไรกันอยู่น่ะ เดี๋ยวคุยเสร็จ ยัยจี๊ดอาจจะโทร.มาจิ๊จ๊ะให้นายรีบพาพ่อกับแม่ไปขอก็ได้"
"มันจะจบอย่างสวยหรูอย่างนั้นเชียวหรือวะ"
"เรื่องนี้มันจบได้สองอย่าง คือหนึ่งลุงพิศาลเอาปืนมายิงนายแล้วกลายเป็นข่าวฉาวโฉ่ ซึ่งแกไม่มีวันทำอย่างนั้น เพราะแกคงไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าพศวัตพลาดท่าเสียทีต่ออดิศวร และสองคือจับแกแต่งงานกับยัยจี๊ด เพราะแกอาจจะคิดว่าถ้ายัยจี๊ดท้องขึ้นมา พศวัตจะยิ่งอับอายจนไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปซุกที่ไหน"
"ฉันคิดว่าลุงพิศาลต้องเลือกทำอย่างหลัง ยังไงก็ต้องหาพ่อให้หลาน"
"แล้วฉันมีอะไรกับจี๊ดซะที่ไหนล่ะ" อัคนีพูดกลุ้มๆ
"เมื่อคืนไม่มี แต่ที่กระบี่ล่ะ ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว นะเว้ยกับการได้เป็นพ่อคนน่ะ"
"เอ้า...นั่งๆๆๆๆ ทำใจให้สบาย แล้วทุกอย่างจะดีเอง โอเค้"
อัคนีพยักหน้าเข้าใจ แต่เพียงชั่วอึดใจก็จะยกโทรศัพท์ ที่อยู่ในมือกดหาอัจจิมาอีก ปฐพีกับวายุภัคก็ไม่รู้จะพูดยังไงอีก ได้แต่มองฟ้ากันอย่างเอือมแสนเอือม
ooooooo
พิศาลซึ่งไม่รู้เบื้องลึกเบื้องหลังความเลวร้ายของไกรภพ เมื่อไปเห็นสภาพไกรภพนอนหน้าตาบวมปูดอยู่โรงพยาบาลก็แสดงความเห็นอกเห็นใจ และขอโทษที่ลูกสาวของตนทำให้เขาต้องเจ็บตัวขนาดนี้
ไกรภพตีหน้าเศร้า ประดิษฐ์น้ำเสียงและแววตายิ่งกว่าพ่อพระว่า
"อย่าโทษคุณจี๊ดเลยครับคุณอา ถ้าจะโทษว่าใครผิดก็ต้องโทษไอ้หมอนั่นที่มันทำร้ายผม แล้วยังพาคุณจี๊ดหนีไป แล้วนี่คุณจี๊ดกลับบ้านรึยังครับ"
"กลับมาแล้ว แล้วอาก็ห้ามเด็ดขาดไม่ให้ออกไปเจอไอ้ระยำนั่นอีก อาจะไม่ให้ยัยจี๊ดไปทำงานที่ฟาร์ม แต่จะให้มาดูแลโครงการของเราแทน ให้เป็นเลขาฯพ่อไกรก็ได้"
"แต่คุณจี๊ดไม่ชอบขี้หน้าผม แล้วผมเองก็รักเธอเกินกว่าจะกล้าฝืนใจ ผมเลยอยากปรึกษาคุณอาว่าถ้าผมจะคืนเงินค่าที่ดินให้คุณอาทั้งหมด แล้วดำเนินงานรีสอร์ตเองคนเดียว คุณอาจะว่ายังไงครับ"
"นี่พี่ไกรจะตัดขาดพวกเราเลยเหรอ" ศิลาแทรกขึ้นมาอย่างร้อนตัว
"พ่อไกรพูดอย่างนี้ เป็นเพราะรังเกียจยัยจี๊ดที่หายไปกับไอ้ระยำนั่นทั้งคืนใช่มั้ย"
"ไม่ใช่ครับ คุณอาอย่าเข้าใจผิด ผมไม่เคยถือเรื่องนั้นเป็นเรื่องใหญ่ ผมเจ็บปวดที่สุดที่ต้องตัดสินใจอย่างนี้ แต่ก็ต้องทำเพื่อความสบายใจของผู้หญิงที่ผมรัก"
"ในเมื่อพ่อไกรรักและให้เกียรติลูกสาวอาขนาดนี้ อาก็จะไม่ทำให้พ่อไกรผิดหวัง"
"แต่คุณจี๊ดคงไม่อยากร่วมงานกับผม"
"มันจะไม่ใช่แค่ร่วมงานอย่างเดียว พ่อไกรจะได้ร่วมชีวิตกับยัยจี๊ดด้วย เราจะเป็นครอบครัวเดียวกัน อารับรอง"
ไกรภพยิ้มเจื่อนใส่พิศาลอย่างไม่มั่นใจ แต่นัยน์ตานั้นเจิดจรัสชนิดซ่อนยังไงก็ไม่มิด...
ขณะสองพ่อลูกพากันกลับออกมาจากโรงพยาบาลเพื่อจะกลับบ้าน ศิลายังไม่วายพูดสรรเสริญไกรภพขึ้นมาอีก
"จะหาใครรักยัยจี๊ดจริงอย่างพี่ไกรไม่มีอีกแล้วนะพ่อ คราวนี้พ่อจะใจอ่อนไม่ได้นะ ยังไงก็ต้องบังคับยัยจี๊ดให้แต่งกับพี่ไกรให้ได้"
"ใจจริงพ่อก็ไม่อยากบังคับน้องมันหรอก เพราะเรื่องความรักมันบังคับกันไม่ได้ ถ้ายัยจี๊ดมันไม่ชอบพ่อไกรจริงๆ เราก็ยังพอมีอีกทางเลือก"
"ใคร ไอ้ไฮโซหน้าหวานนั่นเหรอ"
พิศาลพยักหน้า แต่แล้วแทบสะดุ้งกับเสียงสัญญาณมือถือที่ดังขึ้นจากกระเป๋ากางเกงศิลา ศิลาไม่รับแต่หยิบมันขึ้นมาดูหน้าจอแล้วแสยะยิ้มสะใจ เพราะอัคนีโทร.เข้ามาเกือบร้อยครั้ง ป่านนี้คงใกล้จะลงแดงตายแล้ว
"แกว่าอะไรนะ"
"ไอ้ไฟมันโทร.มาหายัยจี๊ด ผมยึดโทรศัพท์ยัยจี๊ดมา มันคงคิดว่าผู้หญิงพศวัตจะยอมให้มันกินฟรีได้บ่อยๆ"
"ชั่วเหมือนพ่อมันไม่มีผิด" พิศาลเลือดขึ้นหน้า คว้าโทรศัพท์จากมือศิลาเขวี้ยงทิ้งไปอีกฟากของถนนสุดแรงแตกกระจายเกือบจะโดนมิลค์กับพฤกษ์ที่เดินจูงมือกันอยู่ สองพ่อลูกชะงักกึกมองทั้งคู่เขม็ง ขณะที่หนุ่มสาวคู่นั้นไม่รู้ว่ามันกระเด็นมาจากทิศไหน
"รู้สึกพ่อจะไม่มีตัวเลือกแล้วนะ" ศิลาเปรยขึ้นมา พิศาลถึงกับอึ้งพูดไม่ออก สายตายังจับจ้องไปยังพฤกษ์ที่โอบประคองมิลค์ไปอีกทางอย่างห่วงใย...
จากเช้ายันเย็นก็ยังไม่สามารถติดต่ออัจจิมาได้ อัคนีกระวนกระวายใจแทบคลั่ง คิดอ่านหาวิธีกันสารพัดกับพี่ๆ รวมทั้งพี่หนูต่อ และปีใหม่กับใหญ่ด้วย จนได้ข้อสรุปกันว่า ต้องขอความช่วยเหลือจากพฤกษ์และมิลค์ให้เข้าไปดูลาดเลาถึงในบ้านพิศาลให้จงได้
อัจจิมาถูกขังในห้อง เธอไม่ยอมแตะข้าวปลาอาหารที่จัดส่งเข้ามาแม้แต่นิด พิศาลไม่พอใจแต่ก็ไม่โวยวายเอ็ดอึงเหมือนเมื่อวาน ทำเป็นพูดดีสัญญาว่าต่อไปนี้พ่อจะไม่เข้าใจอะไรแกผิดๆอีก
"หมายความว่ายังไงคะ" อัจจิมาแปลกใจ
"ฉันจะเลิกยุ่งเลิกวุ่นวายกับไอ้ไฟ รวมทั้งคนในตระกูลอดิศวร"
"นี่พ่อ...พ่อเข้าใจจี๊ดกับไฟแล้วใช่มั้ยคะ พ่อไม่โกรธไม่เกลียดไฟแล้วใช่มั้ย"
"ฉันจะไม่โกรธไม่เกลียดมันถ้าแกยอมแต่งงานกับพ่อไกร"
"ไม่! จี๊ดไม่แต่ง!"
"เพราะอะไร เพราะแกรักไอ้ไฟมันอย่างนั้นเหรอ แกคิดเหรอว่ามันรักแกจริง มันก็แค่หลอกฟันแกเพื่อทำให้พศวัตอับอายขายขี้หน้า มันต้องการใช้แกเป็นเครื่องมือแก้แค้นฉันเข้าใจมั้ย เมื่อไหร่แกจะหูตาสว่างสักที"
"จี๊ดไม่มีวันแต่งงานกับคนที่จี๊ดไม่ได้รัก"
"แกจะยอมเสียตัวฟรีๆงั้นเหรอ คิดบ้างมั้ยว่าถ้าท้อง ขึ้นมาแล้วใครจะรับผิดชอบ ไอ้ไฟงั้นเหรอ ฝันไปเหอะ หรือแกคิดจะจับไอ้ไฮโซนั่น ถ้าคิดอย่างนั้นก็รู้ไว้ซะด้วยว่าตอนนี้มันกำลังคั่วอยู่กับลูกสาวกำนันทอง ฉันเห็นมากับตา"
"ต่อให้ผู้ชายหมดไปจากโลกนี้ จี๊ดก็ไม่ยอมแต่งงานกับมัน พ่อจะผลักไสจี๊ดให้ไปอยู่กับผู้ชายเลวๆคนนั้นทำไม มันทำร้ายจี๊ด มันคิดจะข่มเหงจี๊ดนะพ่อ"
"พ่อไกรอาจจะแค่คิด แต่คนที่มันข่มเหงแกแล้วจริงๆคือไอ้ไฟ พ่อไกรเขารู้ทุกอย่างแล้วเขาก็รับเรื่องนี้ได้ก่อนที่ฉันจะจับแกใส่ตะกร้าล้างน้ำด้วยซ้ำไป"
"พ่อ" อัจจิมาเสียใจน้ำตาไหลพราก
"ไม่ต้องยกอะไรมาอ้างอีกต่อไปแล้ว ยังไงแกก็ต้องแต่งงานกับพ่อไกรทันทีที่เขาออกจากโรงพยาบาล"
พิศาลเดินออกไป แล้วไม่ลืมล็อกกุญแจไว้อย่างเดิม อัจจิมาทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากสะอึกสะอื้นร้องไห้อยู่กับตัวเองคนเดียว
ไม่ทันจะมืด พฤกษ์กับมิลค์ก็มาปรากฏตัวที่บ้านพิศาล ถามหาอัจจิมาเพื่อจะชวนเธอไปกินข้าว เพราะพรุ่งนี้พฤกษ์จะกลับกระบี่แล้ว เลยอยากขอบคุณเธอที่ช่วยเหลืออะไรหลายๆอย่างระหว่างที่อยู่ที่นี่
แต่คำตอบที่ได้จากทุกคนในบ้านก็คืออัจจิมาไม่อยู่ แล้วก็อ้างไปกันคนละทิศละทางอย่างมีพิรุธ ศิลาบอกไปกรุงเทพฯ สิงห์บอกไปส่งของ จันบอกไปทำฟัน จนเมื่อพิศาลออกมาเห็น เขาหน้าตึงขึ้นมาทันที ถามเสียงเข้มแดกใส่พฤกษ์ว่า
"มาแจกการ์ดแต่งงานกันเหรอ"
"แหม คุณอา พูดอย่างนี้มิลค์กับแฟนก็เขินแย่สิคะ เราแค่แวะมาชวนยัยจี๊ดออกไปกินข้าว"
"ฉันจะบอกยัยจี๊ดให้ แล้วก็ไม่ต้องมาที่นี่อีกเพราะยัยจี๊ดขึ้นไปเยี่ยมญาติที่เชียงใหม่ กว่าจะกลับคงอีกนาน"
มิลค์ถอนใจแล้วหางตาก็เหลือบเห็นอะไรบางอย่างที่หน้าต่างห้องชั้นบน เธอแอบสะกิดพฤกษ์แล้วบุ้ยใบ้ให้มองตาม เห็นเต็มๆว่าอัจจิมายืนหน้าหมองอยู่ในห้องนั้น มิลค์พยายามส่งกระแสจิตให้อัจจิมามองลงมาสักนิด แต่แล้วทั้งคู่ก็สะดุ้งเมื่อศิลาตะคอกใส่
"เอ้า ยังไม่ไปอีก จะอยู่กินข้าวเย็นกับลูกปืนที่นี่รึไง"
"อ้าว พูดดีๆก็ได้ ทำไมต้องเห่าไล่ด้วย ฉันลูกสาวกำนันทองนะเว้ย คิดว่าตัวเองมีปืนคนเดียวรึไง" มิลค์พูดฉุนๆ ซ้ำยังวางท่านักเลงโต พฤกษ์เห็นท่าไม่ดีเลยลากลับออกไปทันที
จากนั้นไม่นาน ทั้งคู่ก็ไปโผล่ที่ฟาร์มอดิศวร บอกเล่าเหตุการณ์ที่ประสบพบเจอมาหมาดๆให้พวกอัคนีที่นั่งกันหน้าสลอนฟัง อย่างละเอียด ซึ่งแต่ละคนพอฟังจบต่างก็วิเคราะห์คาดคะเนกันไปว่า
"ถ้าจี๊ดอยู่ในห้อง ก็น่าจะลงมาหาคุณพฤกษ์กับมิลค์ แต่ทำไมถึงไม่ลงมา"
"หรือว่าทะเลาะกับลุงพิศาลจนบ้านแตกเลยไม่อยากไปไหน"
"ไม่อยากไปไหน หรือโดนจับขังไม่ให้ไปไหน"
การคาดคะเนของปฐพีในประโยคสุดท้ายทำให้อัคนีร้อนทะลุจุดเดือดขึ้นมาทันที
ooooooo
