ปฐพีเล่ห์รัก
ตอนที่ 9
ตกกลางคืนชะเอมนอนไม่หลับ ครุ่นคิดแต่เรื่องที่ต้นไทรพูดเมื่อเช้า ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีตีกันวุ่นวาย แต่ในที่สุดชะเอมก็ตัดสินใจแน่วแน่ว่าเธอจะทำงานนี้ เป็นครั้งสุดท้าย ถ้าไม่สำเร็จเธอจะเลิกยุ่งกับปฐพีอย่างเด็ดขาด
เช้าขึ้นชะเอมรีบไปติดต่อจ้างวานนายหล้าคนงานของปฐพีซึ่งมีหน้าที่เตรียมเรือยางให้คว่ำเรือนักท่องเที่ยวตอนล่องแก่ง นายหล้ากำลังร้อนเงินจึงรับทำงานนี้ โดยชะเอมกำชับนายหล้าว่าอย่าทำให้นักท่องเที่ยวบาดเจ็บหรือถึงตาย เอาแค่ตกใจก็พอ
จุดประสงค์แผนการครั้งนี้ของชะเอมก็เพื่อทำลายชื่อเสียงธารารินทร์รีสอร์ตด้านมาตรการการรักษาความปลอดภัยให้นักท่องเที่ยว และถ้าเกิดเหตุร้ายนี้ขึ้นทางการท่องเที่ยวฯต้องพิจารณาตำแหน่งสุดยอดรีสอร์ตใหม่อย่างแน่นอน
แล้วพิธีเปิดงานอย่างเป็นทางการก็เริ่มขึ้นในช่วงสายวันนี้เอง นักท่องเที่ยวและคณะนักข่าวมากันจำนวนไม่น้อย นักท่องเที่ยวนำโดยกลุ่มก๊วนของวินดี้ ส่วนนักข่าวก็มีสาโรจน์ กุ้งกับมอมเพื่อนร่วมสำนักพิมพ์ของรุ่ง และคมเดชนักข่าวท้องถิ่นที่มาปะปนดูลาดเลาตามคำสั่งของวสันต์ที่คิดแผนร้ายเอาไว้แล้ว
เพราะความไม่ไว้วางใจ ปฐพีจึงไม่อยากให้ชะเอมมีส่วนร่วมในงานวันนี้ แต่บัวลอยขอร้อง อีกทั้งนทีก็เห็นว่าวันนี้นอกจากเจ้าหน้าที่ของการท่องเที่ยวฯและนักข่าวแล้ว ตนยังเชิญตำรวจท่องเที่ยวฯมาร่วมงานด้วย ถ้าใครคิดจะทำอะไร ยังไงก็หนีไม่รอด ปฐพีจึงใจอ่อน ถึงกระนั้นบัวลอยก็ไม่วายกำชับชะเอมแบบสองต่อสองว่า อย่าคิดทำอะไรไม่ดีกับปฐพี เพราะที่ผ่านมาปฐพีดีกับเธอและแม่ของเธอมาก ถ้าเกิดอะไรขึ้นไม่ใช่ แค่ปฐพีจะเสียใจและเสียหายคนเดียว แต่รวมถึงแม่เธอด้วย
คำพูดของบัวลอยทำให้ชะเอมวุ่นวายใจอย่างมาก แต่ก็บอกตัวเองว่าต้องเดินหน้า ปฐพีแม้จะใจอ่อนแต่อย่างไรเสียเขาก็ยังไม่ไว้ใจชะเอมอยู่ดี เขาฝากนทีจับตามองไม่ให้คลาดสายตา เพราะมั่นใจว่างานครั้งนี้ชะเอมต้องคิดจะทำอะไรแน่ๆ
จู่ๆระรินก็มามาบอกปฐพีว่าสุวรรณมาขอทำงาน สุวรรณเคยเป็นพนักงานของธารารินทร์มานาน แต่ลาออกไปอยู่ป่าฝนของนายวสันต์ เพียงเพราะทางโน้นให้เงินเดือนเยอะกว่า และการกลับมาครั้งนี้ของสุวรรณก็เป็นแผนร้ายของนายวสันต์นั่นเอง แต่สุวรรณเล่นละครตบตาได้เนียนมากจนปฐพีสงสารยอมรับเขากลับมาร่วมงานโดยไม่ฟังเสียงทัดทานของนที
สุวรรณเข้ามาพักเดียวก็สังเกตได้ถึงความไม่ลงรอยของปฐพีกับชะเอม ปฐพีคอยจับผิดจนทะเลาะกับชะเอม ทำให้สุวรรณยิ่งย่ามใจว่าตนเองจะฟลุกอะไรอย่างนี้ จู่ๆก็เจอแพะแบบไม่ได้ตั้งใจ แต่นิตาที่ไม่ค่อยไว้ใจสุวรรณก็ตามจับตามองเขาอยู่ เมื่อเห็นท่าทีสุวรรณแปลกๆ นิตาจึงแอบใช้โทรศัพท์มือถือถ่ายคลิปไว้
สนฉัตรกับต้นไทรก็เข้ามาร่วมงานในครั้งนี้ พอเห็นคณะของวินดี้และรู้ว่าเป็นเจ้าหน้าที่จากการท่องเที่ยวฯ สองพี่น้องถึงกับอึ้งกิมกี่วางตัวไม่ถูก เพราะครั้งหนึ่งพวกเขาเคยไล่ตะเพิดกลุ่มของวินดี้อย่างหยาบคาย
ขณะการล่องแก่งกำลังจะเริ่มต้น ปฐพีได้รับการติดต่อจากทางโรงพยาบาลว่าเจนกิจอาการไม่สู้ดี ปฐพีร้อนใจรีบไปดู ปรากฏว่าหัวใจเจนกิจไม่ทำงาน แต่ทีมหมอช่วยกันปั๊มหัวใจจนพ้นขีดอันตรายแล้ว...
ชะเอมกระวนกระวายวุ่นวายใจแอบมากำชับนายหล้าอีกครั้งว่าให้คว่ำเรือตรงน้ำตื้นๆ เอาแค่ให้ทุกคนตกใจ แต่อย่าให้เป็นอันตราย นายหล้าทำหน้ารำคาญ ขณะที่ชะเอมเดินหน้ามุ่ยแยกมา แต่ต้องชะงักเมื่อเจอคมเดชยืนยิ้มกริ่ม พูดเยาะว่าใจเสาะชะมัด ชะเอมไม่เข้าใจย้อนถามเขาว่า พูดเรื่องอะไร
"ก็เรื่องที่เธอสั่งคนคว่ำเรือน่ะสิ"
"คุณได้ยิน?" ชะเอมหน้าซีดตกใจ
"ก็เธอมันไม่มืออาชีพไง งานใหญ่แท้ๆ แต่ฉันสะกดรอยตามมา เธอกลับไม่รู้ตัว ถ้าใจเสาะซื่อบื้อขนาดนี้ก็อย่าหวังเลยว่างานจะสำเร็จ มันต้องคนอย่างฉัน"
"นายจะทำอะไร"
"ทำอย่างเธอไง แต่ฉันใจเด็ดกว่า และคนของฉันท่าทาง ก็ได้เรื่องกว่าด้วย"
สุวรรณก้าวเข้ามายืนจังก้า ชะเอมจำได้ว่านายคนนี้เพิ่งมาทำงานกับปฐพี
"ไม่แปลกหรอก ในเมื่อเธอเองก็ทำงานกับนายปฐพี แต่เธอก็ยังหักหลังเขาไม่ใช่เหรอ แต่ภาษีของฉันอาจจะดีกว่าเธอตรงที่ฉันไม่เคยเป็นผู้ต้องสงสัย ไม่เหมือนกับเธอ"
"เตรียมตัวเป็นแพะได้แล้วอีหนูเอ๊ย เพราะถ้าถึงช่วงแก่งจงอางเมื่อไหร่ คราวนี้ธารารินทร์รีสอร์ตและนายปฐพีย่อยยับแน่"
"อย่านะ พวกแกอย่าทำอะไรนะ"
สองคนไม่สนใจ เดินหัวเราะออกไปด้วยกัน ทิ้งชะเอมยืนหน้าซีดเผือด ถามตัวเองด้วยอาการร้อนรนว่า...เราจะทำยังไงดี?
นิตาแปลกใจทำไมนายหล้าถึงยังไม่ปล่อยเรือ พอเธอเดินมาถาม นายหล้าบอกว่าตนมีเรื่องด่วนจะคุยกับปฐพี จังหวะนี้เองปฐพีกลับมาพอดี...ได้ยินนายหล้าสารภาพว่าชะเอมจ้างให้ตนคว่ำเรือ ปฐพีแทบไม่เชื่อหู ขณะที่นิตาก็ตกใจ นึกไม่ถึงว่าชะเอมจะกล้าทำแบบนี้
ปฐพีเก็บอาการเดินไปประกาศกับทุกคนว่าไม่ต้องห่วง ด้วยประสบการณ์ที่ล่องแก่งมาหลายปี และความชำนาญในพื้นที่ พนักงานฝีพายของตนไว้ใจได้ เรื่องความปลอดภัยหายห่วง อีกอย่างตนก็จะไปล่องแก่งกับทุกคน ถ้าพร้อมแล้วเชิญลงเรือได้เลย
นักท่องเที่ยวดี๊ด๊าพากันลงเรือ สนฉัตรกับต้นไทรวิ่งเข้ามาขอไปด้วย ชะเอมที่ยังไม่รู้ว่านายหล้าเปลี่ยนใจแล้ว ทำหน้าเลิ่กลั่กเป็นห่วงพี่ต่างมารดา ห้ามทั้งคู่ไม่ให้ไป อ้างว่างานนี้จัดเป็นภายใน
"แต่ฉันอยากให้คุณไพน์กับคุณไทรไป หรือว่าเธอมีอะไรในใจ" ปฐพีหยั่งเชิง ชะเอมหน้าเสีย ปฏิเสธเสียงสั่น..."งั้นสุวรรณพาคุณไพน์กับคุณไทรลงเรือที ส่วนเธอไปกับฉัน ชะเอม"
ปฐพีไม่พูดเปล่า คว้าตัวชะเอมมาใส่เสื้อชูชีพ ทั้งที่เธอไม่เต็มใจ ร่ำร้องว่าไม่ไป แต่ที่สุดเธอก็ขัดขืนเขาไม่ได้ นิตามองตามทั้งคู่แล้วตะโกนเตือนจากใจจริงว่า
"ระวังตัวด้วยค่ะคุณปฐพี เอมก็เหมือนกันนะ ระวังตัวด้วย พวกเราทุกคนรักเอม เป็นห่วงเอม"
คำพูดของนิตายิ่งทำให้ชะเอมรู้สึกผิด นายหล้าพาเรือแล่นออกไป ชะเอมยิ่งหน้าซีดหนักไปใหญ่...สนฉัตร ต้นไทร และกลุ่มนักท่องเที่ยวนั่งเรือไปกับสุวรรณ ในขณะที่บนฝั่งคมเดชจับภาพไว้ตลอดเวลา ส่วนอีกมือก็โทรศัพท์บอกวสันต์ว่า
"ผมติดกล้องจิ๋วไว้ที่สุวรรณแล้วครับ อีกไม่กี่นาทีข้างหน้ารับรองธารารินทร์รีสอร์ตหายนะแน่"
ชะเอมนั่งใจเต้นระทึก ปฐพีจับสังเกตตลอดเวลา ถามเธอว่าทำไมทำหน้าอย่างนี้ คนอื่นๆเขาสนุกกันจะตาย ชะเอมบอกว่าเธอกลัว และถามเขาว่าอีกนานไหมกว่าจะถึงแก่งจงอาง แล้วมันน่ากลัวมากไหม
"มากที่สุด ปลายฤดูฝนอย่างนี้น้ำจะแรง แล้วก็มีน้ำวนดูดมาจากข้างใต้ น้ำก็เชี่ยวมาก ฝีพายที่ไม่มีความเชี่ยวชาญชำนาญ และไม่มีแรงพอ อาจทำให้เรือโดนดูดลงไปข้างล่าง หรือโดนน้ำพัดไปกระแทกแก่งหิน เพราะน้ำตรงแก่งจงอางแรงมากจริงๆ เคยมีคนตายด้วย เพราะเรือเกิดไปคว่ำตรงนั้นพอดี"
ชะเอมมองไปข้างหน้าพึมพำเป็นห่วงสนฉัตรกับต้นไทร แล้วตัดสินใจบอกปฐพีว่า
"คุณจะทำอะไรก็ได้ แต่คุณต้องหยุดเรือข้างหน้าไม่ให้ล่องไปแก่งจงอางได้มั้ย"
"ทำไม" ปฐพีย้อนถาม
"เพราะมีคนจ้างนายสุวรรณให้มาคว่ำเรือ...เชื่อฉันนะคะ มีคนจ้างนายสุวรรณให้มาคว่ำเรือจริงๆ คุณต้องหยุดมันให้ได้ นะคะ คุณต้องหยุดมัน"
ปฐพีตกใจหยิบ ว.สื่อสารขึ้นมาพูดกับนที สั่งให้หยุดเรือทุกลำ อย่าให้มีลำไหนไปถึงแก่งจงอางเด็ดขาด...พูดรัวเร็วไปแล้วปฐพีกลับสีหน้าซีดเผือด เมื่อนทีตอบกลับมาว่า ตรงแก่งจงอางมีระเบิด!
ooooooo
บริเวณก่อนถึงแก่งจงอาง ผู้คนมากมายที่มาเที่ยวกับธารารินทร์รีสอร์ตยืนจับกลุ่มโดยไม่รู้ว่าเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้ว นั่นเพราะนทีประสานงานได้ดีเยี่ยม บอกนักท่องเที่ยวว่าตรงแก่งจงอางน้ำแรงมาก เกรงว่าถ้าน้ำป่ามาจะเกิดอันตราย จึงจำเป็นต้องยกเลิกการล่องแก่งแต่เพียงเท่านี้
ห่างออกไปตำรวจท่องเที่ยวและเจ้าหน้าที่กู้ภัยเดินตรวจดูความเรียบร้อย วสันต์ที่ซุ่มดูอยู่ตลอดด้วยกล้องส่อง ทางไกลถึงกับสบถขึ้นมาอย่างหัวเสีย
"บ้าเอ๊ย!" แล้วกดมือถือไปใส่อารมณ์กับคมเดชต่อ "แกทำอะไรอยู่วะ ยังไม่ทันระเบิดเลย พวกมันรู้ตัวหมดแล้ว"
คมเดชที่ดูต้นทางอยู่อีกมุมมีสีหน้างุนงงตกใจ
"อะไรนะครับ พวกมันรู้ตัวแล้ว"
"ก็ใช่น่ะสิวะ ตอนนี้พวกมันออกันอยู่ตรงแก่งจงอาง เพราะฉะนั้นแกจะทำอะไรก็รีบทำ"
"ครับๆ" คมเดชรับคำแต่สีหน้าเครียดจัด หาทางออกไม่เจอ ขณะที่วสันต์รีบหยิบกล้องขนาดเล็กมาบันทึกภาพเหตุการณ์ไว้อย่างรวดเร็ว รอบด้าน...
ปฐพีโทร.ติดต่อนทีได้แล้ว นทีรายงานว่าโชคดีมากที่ตำรวจท่องเที่ยวเจอวัตถุต้องสงสัยที่ริมแก่งเลยประสานไปทางเจ้าหน้าที่กู้ระเบิดมาตรวจดู และมันก็เป็นระเบิดจริงๆ ชะเอมและนายหล้าเดินตามหลังปฐพีมาได้ยินเช่นนี้ก็โล่งใจ
จากนั้นปฐพีกำชับนทีไปดูแลคณะนักท่องเที่ยวและนักข่าวให้ดี แล้วเขาจะรีบตามไปสมทบ นทีวางสายแล้วกลับไปยังกลุ่มนักท่องเที่ยว แจ้งให้ทราบว่า
"โอกาสหน้าถ้าน้ำไม่แรง ผมและธารารินทร์รีสอร์ตจะพาทุกคนผจญภัยล่องแก่งจงอางแน่นอน เอาเป็นว่าวันนี้พวกเรากลับไปพักผ่อนดีกว่านะครับ คุณปฐพีเตรียมจัดเลี้ยงพิเศษไว้ต้อนรับ รับรองไม่เบื่อแน่นอน หรือถ้าเบื่อผมจะพาทุกคนไปเล่นน้ำที่ริมธารข้างๆรีสอร์ตแทน"
ทุกคนขานรับด้วยความยินดี ยกเว้นกุ้งที่ผิดหวังเพราะอยากล่องแก่งมาก พอรุ่งพูดมาก กุ้งก็แว้งกัดรุ่งเรื่องเขียนข่าว ตั้งแต่มาธารารินทร์รุ่งยังเขียนอะไรไม่ได้เลย สาโรจน์ ออกรับแทนรุ่งว่า เร็วนี้ได้แน่ และต้องเป็นสกู๊ปใหญ่ด้วย
รุ่งฟังแล้วงง ถามสาโรจน์ว่าสกู๊ปอะไร?
"ก็เรื่องของธารารินทร์ไง เชื่อพี่มั้ย ที่ต้องหยุดล่องแก่งเพราะมีเรื่องไม่ธรรมดา" สาโรจน์กระซิบกระซาบ รุ่งหันขวับไปมองนทีที่คุยกับตำรวจท่องเที่ยวอยู่อีกด้าน ก่อนตัดสินใจเดินไปหา และคาดคั้นเขาว่าความจริงเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
นทีไม่ตอบ แถมยังเดินเลี่ยงไปด้วยท่าทีไม่พอใจ ทำให้ รุ่งยิ่งโมโหเดินตามไปเซ้าซี้เขาอีก นทีทั้งไม่พอใจทั้งรำคาญหันกลับมาตอบเสียงเบาแต่สีหน้าเข้มจัดว่า
"อยากรู้ใช่ไหมว่าเกิดอะไร...ตรงแก่งมีระเบิด"
รุ่งผงะ ตาโตอย่างคาดไม่ถึง...ด้านสนฉัตรกับต้นไทร สนฉัตรรู้สึกแปลกใจเหมือนกันที่จู่ๆทางธารารินทร์ประกาศหยุดล่องแก่ง ต้นไทรจึงกระซิบบอกเธอว่า ตนแอบได้ยินเจ้าหน้าที่คุยกันว่ามีระเบิด สุวรรณเดินมาได้ยินเต็มสองหู เขาตกใจหน้าซีดเผือดอย่างวัวสันหลังหวะ ทำท่าจะหนีแต่แล้วกลับได้ยินเสียงสนฉัตรอุทานว่า "ชะเอมกล้าทำเรื่องขนาดนี้เลยเหรอ" อาการตื่นกลัวของสุวรรณจึงเบาบางลง
ปฐพีเข้าใจว่าชะเอมต้องมีส่วนเกี่ยวข้องเรื่องระเบิด แต่เมื่อเขาสอบถาม เธอกลับปฏิเสธเสียงแข็ง ก่อนแย้มว่าน่าจะเป็นนายคมเดช นักข่าวท้องถิ่น เพราะเขานี่แหละที่ร่วมมือกับสุวรรณจะคว่ำเรือ
"เธอก็คิดด้วยไม่ใช่เหรอ" ปฐพีย้อนจนชะเอมสะอึกอึ้งไป "เอาเป็นว่า ขอบใจแล้วกันที่บอก แต่เธอช่วยไปจากรีสอร์ตของฉันจะดีกว่า ฉันจะไม่ให้โอกาสเธออีกแล้ว...ไป นายหล้า"
ปฐพีเดินนำทุกคนเดินออกไป ชะเอมยืนมองเสียใจ ทันใดมือใครคนหนึ่งก็คืบคลานเข้ามาตะปบปากชะเอมแล้วลากตัวออกไปอย่างรวดเร็ว
เขาคือคมเดชนั่นเอง คมเดชโกรธแค้นที่ชะเอมปากสว่างบอกปฐพี จึงตั้งใจจะฆ่าชะเอม แต่ชะเอมวิ่งหนีสุดชีวิต พร้อมกับร้องขอความช่วยเหลือ ปฐพีกับนายหล้าได้ยินเสียงแว่วๆ จำได้ว่าเป็นเสียงชะเอม ปฐพีบอกนายหล้าให้รีบไปช่วยทางนที ส่วนชะเอมเขาจะไปช่วยเอง
ชะเอมถูกคมเดชต้อนไปถึงผาน้ำตก ก่อนถูกผลักลอยละลิ่วลงไปอย่างเลือดเย็น แล้วคมเดชก็วิ่งหนีไปทันทีที่เห็นปฐพีวิ่งพรวดเข้ามา ปฐพีมองลงไปยังผืนน้ำเบื้องล่างเห็นร่างชะเอมลอยไปตามกระแสน้ำ เขาตัดสินใจโดดตามลงไปและสามารถช่วยชีวิตเธอไว้ได้อย่างหวุดหวิด
ชะเอมหมดสติ ปฐพีต้องผายปอดให้จนเธอสำลักน้ำและรู้สึกตัวลืมตา แต่ครู่เดียวเธอก็หลับผล็อยไปอีก...
ooooooo
ที่ไร่อดิศวร มนตรีกับสุพรรษาตกใจเมื่อวายุภัคมาบอกว่าเมื่อสักครู่นทีโทร.รายงานว่าที่แก่งจงอางมีคนวางระเบิด แต่เจ้าหน้าที่กู้ภัยกู้ระเบิดได้แล้ว ทุกคนปลอดภัยดี
"แล้วทำไมถึงมีระเบิดได้ล่ะ"
"ไม่มีใครรู้ครับ แต่คุณนทีสันนิษฐานว่าอาจจะมีการสร้างสถานการณ์...เหมือนตอนห้องเครื่องระเบิด ที่มีคนพยายามดิสเครดิตนายดินว่าสะเพร่า เลินเล่อ พูดง่ายๆจะหาทางจับนายดินเข้าคุกให้ได้"
"ช่างร้ายกาจจริงๆ ทั้งๆที่นายดินอยู่เฉยๆ ยั้งมีคนพยายามหาเรื่องนายดินอยู่ได้"
"โลกธุรกิจก็เป็นอย่างนี้ล่ะคุณ แข่งขันกันตลอด ถ้าเราดวงซวยเจอคนไม่มีคุณธรรมก็แย่หน่อย เพราะเขาจะแข่งกับเราแบบไม่มีกติกา"
"ใช่ครับพ่อ และถึงนายดินจะเข้มแข็งหนักแน่นขนาดไหน แต่ข้อเสียของนายดินก็คือใจดี ใจอ่อน คนที่คิดร้ายเลยทำอะไรได้ง่าย"
"หมายความว่ายังไงลูก"
"คุณนทีบอกก่อนหน้านั้นนิดเดียวนายดินรับคนงานเข้ามา และนายคนนั้นก็เคยหนีนายดินไปทำงานที่ป่าฝนรีสอร์ตของนายวสันต์ และผมก็เดาว่าที่ต้องมีระเบิดตอนนี้ วันนี้ ก็เพราะไม่ต้องการให้ธารารินทร์ได้เป็นสุดยอดรีสอร์ต"
"กะจะให้ทุกคนเป็นพยานว่าธารารินทร์ไม่ปลอดภัย" สุพรรษาแค้นใจ
"ก็คงทำนองนั้นครับ นี่ผมกับนายไฟเลยนัดเจอกันที่รีสอร์ต จะไปดูนายดินซะหน่อย"
"แม่ไปด้วย"
"อย่าเลยครับแม่ ตอนนี้นายดินสั่งคนปิดข่าวอยู่ ผมไม่อยากให้มันเอิกเกริก"
"งั้นรีบไปเลยลูก มีอะไรจะได้ช่วยกัน"
"ครับพ่อ" ชายหนุ่มรับคำแล้วทำท่าปวดหลังปวดไหล่ เดินออกไป สุพรรษามองตามแล้วทักถามลูกชายว่าเป็นอะไรไปรึเปล่า แม่เห็นลูกปวดไหล่เจ็บหลังมาหลายวันแล้ว วายุภัค
บอกว่าไม่รู้เหมือนกัน คิดว่าจะไปหาหมอ มันปวดๆหนักๆยังไงก็ไม่รู้...มนตรีจึงกำชับให้ลูกดูแลตัวเอง ออกกำลังกายบ้าง
พอลูกชายออกเดินต่อ มนตรีเห็นร่างเงารางๆคล้ายกับผู้หญิงนั่งอยู่บนหลังลูก เขาร้องลั่นด้วยความตกใจ แต่พอสุพรรษาถามว่ามีอะไร เขากลับปฏิเสธเสียงสั่น พลางขยี้ตามองไปที่ลูกชายอีก แต่ภาพเงานั้นหายไปแล้ว เขาถอนหายใจโล่งอก พึมพำว่าเราคงตาฝาดไป...
ooooooo
ที่ธารารินทร์รีสอร์ต แขกทุกคนกำลังรับประทานอาหารกันอยู่ โดยมีบัวลอยกับทีมระรินดูแลเป็นอย่างดี น่าประทับใจ...จู่ๆสาโรจน์ก็เข้ามากระซิบบอกรุ่งว่า
"ตอนนี้คุณนทีกำลังให้ทางเจ้าหน้าที่ตำรวจตรวจสอบดูว่ามีระเบิดอยู่ที่แก่งจงอางได้ยังไง ถ้าเพื่อนของรุ่งไม่ได้ทำจริงๆก็แล้วไป แต่ถ้าทำ รุ่งคงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น"
รุ่งอึ้งพูดไม่ออก หน้าซีดเป็นไก่ต้ม ได้แต่ภาวนาในใจว่า เอมเพื่อนรักของตนจะไม่ทำอะไรที่มันเลวร้ายขนาดนี้...
แม้จะทราบจากนทีว่าทุกคนปลอดภัย และสุวรรณถูกตำรวจควบคุมตัวไปสอบปากคำที่โรงพักแล้วก็ตาม แต่อัคนีกับวายุภัคที่เพิ่งมาถึงธารารินทร์ก็อดเป็นห่วงปฐพีไม่ได้ ยิ่งพอรู้ว่าปฐพียังเฝ้าชะเอมอยู่ที่แก่ง วายุภัคกระวนกระวายไม่สบายใจ และตัดสินใจอยู่ค้างคืนที่นี่ ในขณะที่อัคนีซึ่งทั้งรักและเกรงใจภรรยาขอกลับไปนอนบ้านดีกว่า แต่ตอนนี้เขาขอไปเดินดูรอบๆรีสอร์ตสักหน่อย
วายุภัคยังปวดเมื่อยหลังไหล่ไม่หาย พอเข้าห้องพักจึงขอหมอนวดแผนโบราณมาหนึ่งคน แต่ป้าหมอยังไม่ทันจะลงมือก็มองเห็นเงาผู้หญิงรางๆบนเตียง แกเลยเผ่นออกจากห้องแทบไม่ทัน แล้วไปบอกเล่าให้นิตาฟัง อัคนีเดินกลับเข้ามาได้ยินพอดี เขาจึงนำหน้าไปซักถามวายุภัคในห้องว่าพาผู้หญิงมาด้วยหรือเปล่า เมื่อวายุภัคปฏิเสธเสียงแข็ง อัคนีเลยคล้อยตามป้าหมอว่าเงารางๆนั้นน่าจะเป็นผี วายุภัคหาว่าทุกคนเหลวไหล แต่ตัวเองก็เปลี่ยนใจไม่นอนค้าง เพราะไม่อยากเสี่ยง
ปฐพีดีใจที่ชะเอมฟื้นแล้ว ถึงแม้ชะเอมจะสร้างเรื่องวุ่นวายมากมายแค่ไหนแต่ปฐพีก็ไม่โกรธ แถมยังรู้สึกสงสารจนกลายเป็นความรักที่ก่อตัวขึ้นเงียบๆ ปฐพีสงสารชะเอมก็ด้วยเรื่องที่โมกข์ไม่ยอมรับเธอเป็นลูก จนเธอต้องยอมเป็นเครื่องมือของโมกข์เพื่อพิสูจน์ตัวเอง แต่เมื่อปฐพีถามคาดคั้นเรื่องที่จ้างนายหล้าคว่ำเรือว่าเธอถูกใครบังคับให้ทำหรือเปล่า ชะเอมกลับไม่พาดพิงใครทั้งนั้น ซ้ำยังขอร้องให้เรื่องทุกอย่างจบลงแค่นี้ ไม่ต้องถึงตำรวจ ไม่ต้องสาวถึงต้นตอ แล้วเธอจะไปจากที่นี่ จากไปพร้อมกับความยุ่งยากเดือดร้อนทุกอย่าง
"ฉันจะไม่ให้เธอไปไหนทั้งนั้น...ฉันไม่รู้หรอกนะว่าใครบังคับเธอมา แล้วก็ไม่อยากจะเดาด้วย รู้แค่ว่าฉันไม่อยากให้เธอไปไหน เพราะฉันห่วงเธอ ฉันอาจจะไม่ใช่คนที่เธอต้องการ แต่ฉันรับปากว่าจะดูแลหัวใจเธอ ทะนุถนอมหัวใจเธอไม่ให้ว้าเหว่เดียวดาย ไม่ว่าเธอจะมีปัญหาอะไร เราจะสู้ไปด้วยกัน อย่าหนีฉันไปนะชะเอม"
ชะเอมตะลึงแล้วร้องไห้ออกมาด้วยความตื้นตันใจ พร่ำขอบคุณเขาที่ไม่ทิ้งเธอ และเพื่อทดแทนความผิดทุกอย่าง ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไปเธอจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายธารารินทร์ ทำร้ายเขาอีกเด็ดขาด เพราะเธอรักเขา...ปฐพีเองก็สารภาพรักชะเอม ก่อนจะพากันกลับบ้านด้วยความเบิกบานสบายใจ
เช้าวันใหม่ นทีตกใจและไม่พอใจอย่างมากเมื่อรู้ว่าปฐพีจะถอนแจ้งความ เพียงเพราะเป็นห่วงชะเอม ทั้งที่ชะเอมก่อความวุ่นวายมากมายหลายเรื่องตั้งแต่เข้ามาทำงานที่นี่
"นที...ผมรู้ว่าคุณรักธารารินทร์ไม่น้อยไปกว่าผม ผมเองก็เสียใจไม่น้อยไปกว่าคุณ"
"เสียใจ แต่คุณปฐพีกลับจะปล่อยให้เหตุการณ์ร้ายพวกนี้ผ่านไปเฉยๆ ระเบิดเลยนะครับคุณปฐพี ชะเอมใจร้ายถึงขนาดให้คนมาวางระเบิด กะจะฆ่าทุกคน"
"ชะเอมบอกว่าไม่ได้ทำ นายคมเดชต่างหากเป็นคนที่ทำ"
"งั้นคุณปฐพีก็แจ้งตำรวจจับนายคมเดชสิครับ"
ปฐพีนิ่งอึ้งไปทันที นทีทั้งโกรธและเสียใจ ว่าให้ก่อนจะผลุนผลันออกไป
"คุณปฐพีไม่ทำ เพราะกลัวว่าความผิดจะถูกซัดทอดมาถึงชะเอม โอเคครับ ผมเป็นเพียงพนักงาน คุณปฐพีจะทำอะไรก็สุดแล้วแต่ใจแล้วกัน ผมขอตัว"
หลังจากนั้นอีกพักเดียว กลุ่มระรินที่กำลังเม้าท์กับนิตาเรื่องผีที่ตามวายุภัคมาเมื่อคืนก็มีอันต้องสะดุดหยุดลง เมื่อนทีถือซองขาวเข้ามาพร้อมกระเป๋าเดินทาง นทีฝากซองขาวไว้ให้ปฐพี แล้วหันกลับออกไปขึ้นรถโดยไม่ฟังเสียงเรียกของใครๆเลย
รุ่งดีใจมากเมื่อรู้ว่าเรื่องราวระหว่างชะเอมกับปฐพีลงเอยด้วยดี ซึ่งรุ่งสรุปไว้อย่างกินใจว่า
"ในที่สุดความหนักแน่นของปฐพีก็ทำให้พวกวัชพืชที่ตั้งใจอยากจะทำร้ายดินต้องล่าถอยไป"
"โห...วัชพืช เปรียบเทียบเอมซะเสียเลย แต่ก็ยอมนะ ถึงแม้จะไม่มีวัชพืช แต่ยังมีต้นไม้ ดอกไม้ รอวันที่จะเจริญเติบโตบนผืนปฐพี"
"โดยเฉพาะดอกรัก"
"โห...เลี่ยนอีกแล้ว" ชะเอมค้อนรุ่ง แล้วก็ยิ้มดวงตาเป็นประกายอย่างมีความสุข
แต่อีกครู่ต่อมา เมื่อรุ่งโทร.เข้าไปที่ธารารินทร์เพื่อขอพูดกับนที หลังพยายามติดต่อทางมือถือแล้วเขาไม่รับสาย รุ่งต้องตกใจแทบช็อกเมื่อทางนั้นบอกว่าคุณนทีลาออกไปแล้ว
ใช่แต่รุ่งที่ตกใจ ชะเอมเองก็ร้อนใจอยากรู้ที่มาที่ไป สองสาวจึงพากันไปพบพวกระรินที่ออฟฟิศ พอรู้สาเหตุที่นทีลาออกเพราะไม่พอใจที่ปฐพีถอนแจ้งความ ชะเอมนิ่งเฉยไม่ได้ รีบร้อนไปบอกปฐพีให้ไปแจ้งความ
"ไม่เป็นไร ช่างมันเถอะ" ปฐพีพูดเครียดๆ
"ไม่ได้ค่ะ คุณปฐพีจะช่างมันไม่ได้ เอมรู้ว่าคุณนทีรักที่นี่มาก คุณนทีคงจะผิดหวังมากที่คุณปฐพีเลือกเข้าข้างคนผิดอย่างเอม คุณปฐพีไปแจ้งความเอาผิดกับเอมเถอะนะคะ"
"แล้วถ้าเรื่องมันเกี่ยวข้องไปถึงคุณโมกข์"
"เอมจะเป็นคนรับผิดเอง เพราะคนที่ทำไม่ใช่คุณโมกข์ แต่เป็นเอม" ชะเอมเด็ดขาดมาดมั่น ท่าทางพร้อมจะปกป้องโมกข์อย่างเต็มที่...
ooooooo
