ปฐพีเล่ห์รัก

รุ่งเช้า นทีแต่งตัวเรียบร้อยออกจากบ้าน พบว่า รุ่งนอนหลับอยู่เชิงบันได  และที่น่าตกใจก็คือรุ่งตัวร้อนจี๋ เรียกเท่าไหร่ก็ไม่รู้สึกตัว เขาเลยต้องอุ้มเธอเข้าไปในบ้านอย่างไม่มีทางเลือก

ที่ห้องครัว ชะเอมเริ่มงานแต่เช้า ทำน้ำมะตูมสูตรของแม่มะลิ แม่ครัวชิมแล้วชมว่าอร่อยมาก ดื่มแล้วสดชื่น...พอแม่ครัวยกน้ำมะตูมทั้งโถออกไปรับรองแขก ปฐพีก็ปรากฏตัว ตรงหน้าชะเอม หลังจากยืนมองอยู่พักหนึ่ง

"จริงๆฉันน่าจะเฉลียวใจมาตั้งนานนะว่าเธอเป็นลูกน้ามะลิ เพราะน้ำมะตูมรสชาติแบบนี้มีน้ามะลิคนเดียวที่ทำเป็น"

"แล้วถ้ารู้ว่าเอมเป็นลูกของน้ามะลิ คุณจะทำไมคะ"

"ไม่ทำไม แต่ถ้าเธอเป็นลูกของคุณโมกข์ ฉันอาจจะทำ"

"เอมไม่ใช่ลูกคุณโมกข์" ชะเอมปฏิเสธหน้าซีดเผือดจนปฐพีนึกขัน

"ไม่ใช่ก็ไม่ใช่สิ ทำไมต้องหน้าซีด รีบไปทำงานสิ ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจไล่เธอออก"

ชะเอมมองปฐพีอย่างเคืองๆ สะบัดหน้าเดินออกไป ปฐพีถอนใจ ยังสงสัยว่าชะเอมจะทำอะไรกันแน่ สองคนเดินตามกันออกมา พอออกมาถึงบริเวณแคนทีนเจอกลุ่มของวินดี้ ซึ่งพวกระรินกำลังให้บริการด้วยรอยยิ้ม

"ว้าว...ทำไมวันนี้อาหารหน้าตาดูดีจัง มีเยอะด้วย" วินดี้กรีดเสียงและกรีดกรายอย่างตื่นเต้น

"คุณปฐพีให้จัดมารับรองแขกเป็นการขอโทษที่เมื่อคืน ไฟดับน่ะค่ะ"

"จริงเหรอคุณขา งั้นไฟดับทุกคืนก็ได้ค่า เดี๊ยนชอบ"

ทั้งกลุ่มมองหน้ากันอย่างประทับใจ แล้ววินดี้ก็แกล้งทำท่าดัดจริตขึ้นมาอีก ขอไวน์ขาวกินกับสเต๊กปลา ปฐพีเต็มใจ บริการ รีบสั่งชะเอมไปเอาไวน์ขาวมาเสิร์ฟแขก สั่งเสร็จปฐพีก็แยกตัวไป ชะเอมเองก็จะไปเอาไวน์ แต่ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงลูกค้าของรีสอร์ตสามคนเข้ามาทักทายวินดี้

"ดร.วินฤดี วันนี้มาตรวจงานถึงที่นี่เลยหรือคะ"

"สงสัยต้องเป็นโปรเจกต์สุดยอดรีสอร์ตแน่ๆเลย"

"ที่นี่ดีมากเลยนะคะ ประทับใจทุกอย่างเลย กลับไป คงต้องชวนเพื่อนๆมาพักที่นี่อีกแน่ค่ะ"

วินดี้พูดไม่ออก ได้แต่ทำหน้าปูเลี่ยนๆ เพราะไม่อยากเปิดตัว แต่เวลานี้ชะเอมรู้ความจริงแล้ว เธอเดินครุ่นคิดไปตลอดทาง จนไปถึงในครัวเพื่อจะหยิบไวน์ขาว

"เราจะปล่อยให้ที่นี่ได้เป็นสุดยอดรีสอร์ตไม่ได้" ชะเอมพึมพำกับตัวเอง แล้วกวาดสายตามองหาอุปกรณ์ข้าวของในครัว และสะดุดเข้ากับขวดเหล้าขาว ชะเอมจะพุ่งไปหยิบ แต่นิตาโผล่เข้ามาเสียก่อน

"มีอะไรเหรอตา"

"ไม่มีอะไรหรอก ตาแค่อยากบอกเอมว่าไม่ต้องคิดมากนะ อย่างน้อยยังมีตาอยู่คนหนึ่งที่ไม่คิดว่าเอมเป็นคนร้าย"

"ขอบใจมากจ้ะตา"

"แต่ตาสงสารคุณปฐพี คุณปฐพีเป็นคนดี ตาไม่อยากให้เขาเดือดร้อน ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม"

"ทำไมตาต้องห่วงคุณปฐพีมากขนาดนี้ด้วย"

"เพราะตา..." นิตาเขินจนไม่กล้าพูด พอชะเอมมองหน้ารอคำตอบ นิตาก็พยักหน้ายิ้มๆ พูดเขินๆว่า "เอม...ตาขอนะ ไม่ว่าเอมคิดจะทำอะไรก็ตาม เอมอย่าทำร้ายคุณปฐพี ตาชอบเขา ชอบเขาจริงๆ แต่เอมรู้แล้วอย่าไปบอกใครนะ โดยเฉพาะคุณบัวลอย คุณระริน พี่พุดดิ้ง"

พูดจบนิตาก็เดินยิ้มหวานออกไป ชะเอมยืนนะจังงังไปครู่ ก่อนสะบัดศีรษะสลัดความคิดบางอย่างออกไป

"ใครจะรักจะชอบใครก็ช่าง ไม่เกี่ยวกับเรา หน้าที่ของเธอต้องทำลายชื่อเสียงของธารารินทร์ให้ได้นะชะเอม"

แล้วชะเอมก็ปฏิบัติการถ่ายเทเหล้าขาวใส่ขวดไวน์ขาวเพื่อเอาไปให้แขก แต่โชคไม่เข้าข้าง  ปฐพีเข้ามาเห็นแล้วคาดคั้นสิ่งที่ชะเอมทำ แต่ชะเอมไม่ยอมรับ ปฐพีจึงบังคับให้ชะเอมดื่มไวน์ขวดนั้นให้หมดเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ใจ ชะเอมสะอึกอึ้ง ไม่อยากดื่ม แต่หมดปัญญาไม่รู้จะเลี่ยงด้วยวิธีการใด

หลังดื่มเหล้าขาวในขวดไวน์ไปครู่เดียว ชะเอมก็อาเจียน หน้าซีดเซียว  ปฐพีเห็นแล้วตกใจไม่น้อย  ปราดเข้าไปลูบหลังให้ บัวลอยที่ถูกใช้ให้มาเร่งเอาไวน์ให้แขก วิ่งเข้ามาเห็นชะเอมป้อแป้อยู่ในอ้อมกอดปฐพีก็ร้องลั่นตกใจ

"ว้าย...ชะเอมเป็นไรคะคุณปฐพี"

"เมาเหล้าขาว...ฉันคงต้องพาไปพัก ให้อยู่ที่นี่ไม่ได้หรอก อายแขกตาย" ว่าแล้วปฐพีก็อุ้มชะเอมเดินออกไปรวดเร็ว บัวลอยมองตามตาค้าง

"อย่าบอกนะว่าคุณปฐพีจะสร้างตำนานรักเหล้าขาวกับชะเอม"

พูดแค่นั้นบัวลอยก็หัวเราะคิกคักชอบใจ ก่อนจะเดินมาหยิบไวน์ขาววิ่งออกไป ในขณะที่ปฐพีอุ้มชะเอมมาที่บ้านพัก แต่แล้วเขาหยุดชะงักเปลี่ยนใจ

"ไม่ได้ ใครมาเห็นจะหาว่าเราเป็นสมภารกินไก่วัด"

ปฐพีก้มลงมองใบหน้าชะเอมที่ซีดขาวหลับใหลไม่ได้สติ แล้วตัดสินใจเดี๋ยวนั้น อุ้มชะเอมตรงไปที่รถแล้วขับพรวดออกไป โดยไม่รู้ไม่เห็นว่านทียืนมองด้วยอาการตกตะลึง

นทีเดินแกมวิ่งกลับมาที่บ้านพักของตน พยายามปลุกรุ่งที่ยังนอนหลับสนิทบนเตียง

"คุณรุ่ง เพื่อนคุณก่อเรื่องอีกแล้วนะ คุณรุ่ง" นทีเขย่าตัวรุ่งที่เหมือนหลับสนิทแต่กลับตัวสั่นคล้ายจับไข้ "กรรม...กรรมจริงๆ ไข้ยังไม่ลดอีกเหรอ"

นทีร้อนใจ ไปจัดแจงเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าตาเนื้อตัวให้รุ่ง แต่กลับถูกรุ่งละเมอเพ้อโวยวายถีบเข้ากลางลำตัวจนเขาหล่นจากเตียง

"เฮ้ย...นี่คุณ เอาคืนดีมั้ยเนี่ย" ชายหนุ่มฮึ่มฮั่ม แต่รุ่งนอนเฉยเหมือนไม่รู้เนื้อรู้ตัว แถมยังหน้าซีดปากสั่น "เอาไงวะเรา"

นทียืนชั่งใจอยู่ครู่ก่อนถอนหายใจแล้วจะเริ่มเช็ดตัวให้รุ่งใหม่ แต่ดันเดินเหยียบผ้าเปียกที่พื้นจนลื่นพรืดหน้าคะมำไปบนเตียง จมูกแตะเข้าที่แก้มรุ่งเต็มๆ

"ฉันไม่ได้ตั้งใจเอาคืนเธอจริงๆนะ รุ่งอรุณ" นทีพึมพำแล้วถอยออกมาด้วยท่าทีเขินๆ โดยที่รุ่งนอนนิ่งไม่รู้เรื่องรู้ราว

ooooooo

บัวลอยถือไวน์ขาวกลับมาให้กลุ่มวินดี้ พร้อมกันนี้ก็ตอบคำถามของพวกระรินว่าที่ช้าก็เพราะมัวดู ของดีอยู่ นิตาสงสัยว่าในครัวมีของดีด้วยเหรอ?

"มีสิคะ ก็คุณปฐพีกับชะเอมเขา..."

"คุณปฐพีกับชะเอมเขาอะไรกันคะคุณบัวลอย" นิตาเร่ง...บัวลอยไม่ตอบ แต่อมยิ้มทำท่าทะลึ่ง ทำเอาระรินตาโต โพล่งขึ้นมาทันที

"คุณปฐพีกับชะเอมไปอ๊อดๆ"

คนทั้งแคนทีนหันมามองเป็นตาเดียว ระรินรู้สึกตัวรีบสงบเสงี่ยม แต่ไม่วายกระซิบถามบัวลอยอีกว่า

"แล้วตอนนี้คุณปฐพีกับชะเอมไปอ๊อดๆกันที่ไหนเหรอ?"

ปฐพีแล่นรถออกจากรีสอร์ตมุ่งหน้าไปบ้านพ่อกับแม่ ที่อยู่ไม่ไกลกันมากนัก  แต่ระหว่างทางชะเอมอาเจียนออกมาอีก ปฐพีต้องหยุดรถจับเธอล้างหน้าล้างตา พลางบ่นอย่างระอา

"หาเรื่องจริงๆเลย...แล้วฉันจะบอกคนที่บ้านว่าไงเนี่ย"

เมื่อรถแล่นมาจอดหน้าบ้าน...โบพา  จันทู  เสียม  และ กันยาเห็นก่อนใคร ยิ่งพอเห็นปฐพีประคองผู้หญิงในสภาพอ้อแอ้ป้อแป้ลงมาจากรถ ทั้งสี่คนหูตาพองก๋า เข้าใจไปเองว่าปฐพีหิ้วผู้หญิงอย่างว่าเข้าบ้าน ก็เลยชักแถวไปรายงานมนตรีกับสุพรรษาก่อนที่ปฐพีจะพาชะเอมเข้ามา

ปฐพีพาชะเอมเข้ามานอนบนเตียงในห้องรับรอง มนตรีกับสุพรรษาตามมายืนกอดอกมองอย่างคาดคั้น ขณะที่ปฐพีทำหน้าลำบากใจ อธิบายว่า

"ชะเอมเป็นพนักงานที่รีสอร์ตของผม ไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่าอย่างที่แม่พวกตัวแสบด้านนอกคิดกัน"

"ถ้าไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่า แล้วทำไมทำตัวเป็นเมรีขี้เมาขนาดนี้ล่ะลูก"

"นั่นน่ะสิ ซัดเหล้าขาวตั้งแต่เช้า พ่อว่าอย่างนี้ไม่ธรรมดา แล้วล่ะลูก"

"แล้วเขาเป็นอะไรกับลูกรึเปล่า"

"ชะเอมเป็นแค่พนักงานของผมจริงๆครับ ไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่า ไม่ใช่เมรีขี้เมา ผมรับรองครับ"

"งั้นเดี๋ยวแม่จะดูแลชะเอมเองก็แล้วกัน ดินกับพ่อออกไปก่อน"

"ครับ" ปฐพีรับคำแล้วเดินตามหลังพ่อออกไป

กันยา  โบพา  และจันทูแกล้งป้วนเปี้ยนทำความสะอาดเช็ดถูปัดกวาดอยู่ในห้องนั่งเล่น แต่หูคอยเงี่ยฟังสองพ่อลูกคุยกันอย่างสอดรู้สอดเห็น

"ว่าแต่เด็กชะเอมไม่ได้เป็นอะไรกับลูกแน่นะ"

"พ่ออยากให้เป็นเหรอครับ...ผมขอย้ำอีกทีแล้วกันครับว่าชะเอมเป็นแค่พนักงาน"

"งั้นก็แล้วไป เพราะถ้านายไฟ นายลม รู้ว่าดินแอบพาผู้หญิงเข้าบ้าน เป็นเรื่องแน่"

สามสาวแสบหันขวับมองหน้ากัน แล้วพอสองพ่อลูกเดินพ้นไปจากห้อง พวกเธอก็พุ่งไปที่โทรศัพท์ จัดแจงโทร.ไปรายงานอัคนี วายุภัค รวมทั้งทิพย์ธาราที่อยู่ในระหว่างเดินทางจากปารวัตรมาที่บ้าน และกำลังจะถึงในอีกไม่เกินหนึ่งชั่วโมง

ooooooo

ในออฟฟิศธารารินทร์ นิตาเศร้าจัดไม่เป็นอันทำงาน หลังได้ยินบัวลอยและระรินเม้าท์กันว่าถ้าปฐพีคิดจะลงเอยกับชะเอมจริงๆ นับเป็นโชคดีของชะเอม...
ยิ่งคิดนิตาก็ยิ่งเสียใจ เดินตาแดงๆเลี่ยงออกไปด้านนอก แล้วไปเจอสาโรจน์เพื่อนรุ่นพี่ของปฐพีเข้าพอดี

นิตาสอบถามสาโรจน์ก่อนจะกลับเข้ามาบอกระรินกับบัวลอย ทั้งคู่จึงให้นิตาไปจัดห้องพักให้เขาก่อน ส่วนพวกตน จะไปบอกนทีเอง แต่พอพากันเดินไปถึงหน้าบ้านนที สองสาวใหญ่ ก็ต้องแปลกใจ เมื่อได้ยินเสียงนทีคุยกับผู้หญิงอยู่ข้างใน แถมคำพูดก็ออกแนวสองแง่สามง่ามน่าเกลียด ชวนให้คิดเตลิดเปิดเปิงจนไม่กล้าเข้าไป

จนเมื่อนทีได้ยินเสียงกุกกักจึงชะโงกหน้าดูทางหน้าต่าง เห็นระรินกับบัวลอยยืนทำหน้าปูเลี่ยนๆ ก่อนจะผ่อนลมหายใจด้วยกันทั้งคู่ เมื่อรู้ว่าแท้จริงแล้วนทีกับรุ่งไม่ได้ทำอะไรไม่งาม หากแต่กำลังกินข้าวกับไข่เจียวกันต่างหาก

เมื่อรู้ว่าสาโรจน์มาหาปฐพี นทีจะรีบไปต้อนรับ รุ่งเอง ก็เหมือนกัน บอกว่าตนอยากเจอพี่สาโรจน์พอดี นทีแปลกใจ ว่ารุ่งรู้จักสาโรจน์ด้วยหรือ จนเมื่อไปเผชิญหน้าพร้อมๆกัน นทีถึงรู้ว่ารุ่งคุ้นเคยกับสาโรจน์ไม่น้อย เพราะเป็นเพื่อนรุ่นน้องนั่นเอง

หลังฟังธุระของสาโรจน์แล้ว นทีก็เอ่ยขึ้นมาอย่างถึงบางอ้อ

"เรื่องมันเป็นอย่างนี้จริงๆหรือครับ"

"ครับ มีคนต้องการดิสเครดิตคุณดิน สายข่าวของผมบอกเป็นนักข่าวท้องถิ่นที่นี่ ผมก็เลยตั้งใจจะมาบอกคุณดิน เพราะถ้าคนมุ่งร้ายอยู่ใกล้ตัวขนาดนี้ คงต้องระวังตัวเป็นพิเศษ"

"คราวนี้คุณนทีคงเชื่อแล้วนะคะ ว่ารุ่งกับชะเอมไม่ใช่ คนร้าย"

"ไม่รู้สิ...เพราะเมื่อคืนเอกสารในสำนักงานถูกรื้อค้นและก็มีชะเอมคนเดียวที่มีกุญแจ"

สิ้นเสียงของนที สาโรจน์หันมองหน้ารุ่งอย่างคาดคั้น รุ่งจึงยืนยันหนักแน่นว่าไม่ใช่ชะเอมเพื่อนของตนแน่ๆ

"แล้วมันจะเป็นใคร" นทีพูดไม่ทันขาดคำ บัวลอยก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาบอกปากคอสั่นว่า พุดดิ้งถูกทำร้ายจนสลบ อยู่ที่ท้ายรีสอร์ต!

จากนั้นไม่นาน พุดดิ้งหรือพุทราก็ถูกหามกลับเข้าเยียวยาที่ออฟฟิศ นทีจะพาไปโรงพยาบาลแต่พุดดิ้งไม่ยอม ไม่ชอบนอนโรงพยาบาล แล้วเล่าเหตุการณ์คืนไฟดับว่า ตนเห็นผู้ชายคนหนึ่งพยายามจะเข้าไปในออฟฟิศ พอมันเห็นตนเข้าก็เผ่นหนี ตนตามมันไปจนจับได้ พอมันจะเปิดปากบอกว่าใครเป็นคนบงการ ไอ้โม่งที่ไหนก็ไม่รู้โผล่มาตีหัวตนจนสลบเหมือด

"งั้นแสดงว่ามีคนมุ่งร้ายที่นี่อย่างพี่สาโรจน์ว่าจริงๆด้วย" รุ่งฟันธง นทีใจคอไม่ดี ถามหาปฐพีว่าไปไหน ระรินกับบัวลอยตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า "ไปอ๊อดๆ"

รุ่งนิ่วหน้าไม่เข้าใจ ระรินเลยทำท่าจะอธิบาย แต่นทีนึกได้ว่าเห็นปฐพีอุ้มชะเอมขึ้นรถออกไป รีบตัดบทเสียก่อนว่า

"เอาล่ะๆ ไม่ต้องเล่า เดี๋ยวเรื่องนี้ผมจัดการเอง"

ooooooo

ชะเอมรู้สึกตัวแล้ว แต่แปลกใจที่เห็นผู้หญิงหน้าตาท่าทางใจดีคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างเตียง

"ฉันเป็นแม่ของดินจ้ะ ที่นี่ไม่มีอะไรหรอก หนูไม่ต้องห่วง หลับให้สบายเถอะนะ"

ชะเอมยังมึนงงหลับตาลงอย่างง่วงงุน ปฐพีเปิดประตูเข้ามาเห็นผื่นแดงตามตัวชะเอม ถามแม่อย่างแปลกใจว่า เธอเป็นอะไร?

"สงสัยจะแพ้แอลกอฮอล์ แต่แม่โทร.ไปถามวิธีปฐมพยาบาลกับหมอณภัทรแล้ว หมอบอกถ้าอาการไม่ดีขึ้นพรุ่งนี้ค่อยพาไปโรงพยาบาล แล้วทำไมหนูชะเอมถึงได้เมาขนาดนี้ล่ะลูก"

ปฐพีกลบเกลื่อนว่าเธอคงจะอกหัก  แต่คงไม่เป็นอะไรหรอก เดี๋ยวฟื้นตนจะพากลับไปทำงานต่อที่รีสอร์ตเลย

"แน่ใจนะจะพากลับไปทำงานต่อที่รีสอร์ต"

"ไม่ใช่พาไปที่อื่นต่อ"

เสียงวายุภัคกับอัคนีตั้งคำถาม ปฐพีหันไปมองพวกเขา แล้วร้องเฮ้ยอย่างตกใจ

"มัน...ไม่ใช่อย่างที่พวกนายคิดนะ"

"แล้วมันยังไง" ทิพย์ธาราก้าวออกมาจากด้านหลังสองหนุ่ม สุพรรษากับปฐพีดีใจอย่างเห็นได้ชัด ทิพย์ธาราสวัสดีแม่ แล้วแหย่ปฐพีว่า

"ไง...ไม่เจอกันเท่าไหร่ ดินเหนียวของเรากลายเป็นดินทรายซะแล้ว"

หลังจากนั้นทุกคนออกไปพูดคุยกันต่อที่หน้าบ้าน ซึ่งคนงานกำลังจัดเตรียมสถานที่เพื่องานปาร์ตี้ต้อนรับทิพย์ธารา

"ตอบมาเร็วดิน ผู้หญิงเขามีพ่อมีแม่ มอมเหล้า ดักฉุด พาหนีอย่างนี้ไม่ได้นะ"

"ก็ไม่ได้ไง เลยพาวิวาห์เหาะ"

"เฮ้ย...พูดอะไร ไปกันใหญ่แล้ว นี่ถามอะไรหน่อย ยัยน้ำ ฉันไม่สงสัยเลยนะ แต่นายสองคนมาได้ยังไง"

อัคนีกับวายุภัคยังไม่ทันตอบ ตัวการทั้งสามคนอย่างกันยา โบพาและจันทูก็หลุกหลิกมีพิรุธจนปฐพีถึงบางอ้อ แต่พวก หล่อนยังมีหน้าปฏิเสธไม่รู้ไม่เห็น อัคนีกับวายุภัครีบดักคอปฐพีที่จะเล่นงานสามสาวว่า อย่าเปลี่ยนเรื่อง บอกมาดีกว่าว่า ผู้หญิงคนนั้นเป็นอะไรกับเขา

ปฐพียืนยันว่าชะเอมเป็นแค่พนักงานที่รีสอร์ต และที่เธอเมาก็เพราะถูกตนแกล้ง วายุภัคจับผิดว่า ถ้าแกล้งแล้วทำไมเขาต้องกระวนกระวายห่วงเธอขนาดนั้นด้วย ถึงขนาดพาเข้ามาในบ้านให้แม่ดูแล ทิพย์ธาราเสริมอีกว่า ท่าทางแบบนี้ดินต้องคิดอะไรกับเขาแน่ๆ

"คิดอะไรแม่ไม่รู้ แต่ดินต้องรับผิดชอบ"

"พ่อสอนเสมอไม่ใช่เหรอดิน ลูกผู้ชายต้องเป็นสุภาพ บุรุษ โดยเฉพาะต้องให้เกียรติกับผู้หญิง นี่ถ้าหนูชะเอมเป็น อะไรไป ดินจะรับผิดชอบเขายังไง"

"คืนนี้ลูกต้องอยู่ดูแลเขา นอนเฝ้าไปเลย ห้ามไปไหนจนกว่าหนูชะเอมจะหายดี"

ประกาศิตของสุพรรษากับมนตรีทำเอาปฐพีหน้าจืดเจื่อน พูดอะไรไม่ออกอีกเลย

ooooooo

ค่ำแล้วนทีไปส่งรุ่งที่หน้าบ้านมะลิ แต่พอรุ่ง กล่าวขอบคุณ นทีกลับบอกว่าไม่ต้องขอบคุณหรอก ที่เขามาส่งเพราะไม่อยากให้รุ่งก่อเรื่องอีกต่างหาก
"ขนาดพี่สาโรจน์ยืนยัน คุณก็ยังไม่เชื่อใจฉันอีกเหรอ" รุ่งท่าทีเหนื่อยใจ

"โบราณบอกไว้ไม่ใช่เหรอว่าคนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ คุณก็รู้ตั้งแต่คุณสองคนมาที่นี่ ธารารินทร์มีเรื่องทุกวัน"

"มันก็จริงค่ะที่คุณจะคิดอย่างนั้น แต่คุณก็รู้แล้วนี่คะว่าเอมเป็นลูกของน้ามะลิ และน้ามะลิก็รู้สึกดีๆกับคุณปฐพี"

"แต่น้ามะลิกับชะเอมเป็นคนละคนกัน"

"มันก็จริงอีกล่ะค่ะ ที่เป็นคนละคนกัน งั้นคนที่น่าสงสารที่สุดคงจะเป็นชะเอม"

"ทำไมต้องชะเอม"

"ก็นอกจากพวกคุณจะไม่เชื่อใจชะเอม น้ามะลิก็ไม่ไว้ใจเอมอีกด้วย ลูกที่แม่ไม่ไว้ใจแล้วพ่อยังไม่ยอมรับ คุณคิดเองแล้วกันว่าจะเจ็บปวดยังไง" พูดแล้วรุ่งก็เดินหน้าจ๋อยเข้าบ้าน ทิ้งนทียืนพึมพำทวนคำอย่างไม่เข้าใจ

"ลูกที่พ่อไม่ยอมรับ...หมายความว่ายังไง"

จนเมื่อนทีกลับมาที่ออฟฟิศ ค้นดูเอกสารสมัครงาน ของชะเอมเปรียบเทียบกับเอกสารที่ปฐพีค้นหามาได้ ชะเอมสมัครงานในชื่อ ชะเอม ว่องไว แต่ข้อมูลของปฐพีเธอชื่อ เฌอเอม ว่องวานิชสกุลกิจ

"หรือพ่อที่ไม่ยอมรับชะเอมจะเป็นคุณโมกข์" นทีถามตัวเองก่อนเดินหน้ายุ่งกลับออกมา แล้วเห็นป้าจันแม่บ้านตรงดิ่งมา นทีทักถามแกว่ายังไม่กลับไปพักอีกหรือ ป้าจัน บอกว่าป้าพักมาทั้งวันแล้ว พอดีเมื่อเช้าป้าไม่สบาย แต่ตอนกวาดพื้นป้าเก็บกุญแจได้ดอกหนึ่ง ใครทำตกไว้ก็ไม่รู้

ป้าจันพูดพร้อมกับยื่นกุญแจให้นที นทีลองเอามาไขประตู ปรากฏว่ามันไขได้จริงๆ นทีถึงกับครางว่า "กุญแจผี" แล้วนึกถึงคำบอกเล่าของพุทราที่ว่าเห็นผู้ชายคนหนึ่งพยายามจะเข้าไปใน ออฟฟิศ...ที่สุดนทีก็พึมพำขึ้นมาด้วยสีหน้าสับสน

"หรือคนร้ายจะไม่ใช่ชะเอมจริงๆ"

ooooooo

เช้าตรู่ ชะเอมรู้สึกตัวลืมตาขึ้นมาเห็นปฐพีนั่งหลับอยู่ข้างเตียง เพียงเธอขยับตัว เขาก็ลืมตาทันที ชะเอมงงๆว่าตัวเองอยู่ที่ไหน พอปฐพีบอกว่าบ้านของตน ชะเอมนิ่งคิดไปครู่อย่างทบทวนความจำ

"ไม่ต้องคิดมากหรอก ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอ แม่ฉันดูแลเธอทั้งนั้น ฉันแค่ถูกบังคับให้มาเฝ้าเธอเฉยๆ"

"รู้ค่ะว่าถูกบังคับ เพราะใจจริงคุณอยากให้ฉันตาย ไม่งั้นคุณไม่บังคับให้ฉันกินเหล้าขาวจนหมดขวดหรอก"

"งั้นเธอก็ตั้งใจจริงๆที่จะเอาเหล้าขาวให้แขกฉันกิน เธอทำอย่างนั้นทำไม"

ชะเอมอึ้งไม่รู้จะแก้ตัวยังไง ปฐพีทั้งโมโหและผิดหวัง

"เป็นอย่างที่ฉันคิดจริงๆ ฉันไม่น่าช่วยงูเห่าอย่างเธอเลย"

"ค่ะ เอมคงเป็นงูเห่าอย่างที่คุณคิดจริงๆ ขอโทษนะคะ และก็ขอบคุณทุกสิ่งที่คุณทำให้กับเอม"

พูดจบชะเอมลุกจากเตียงวิ่งออกไปรวดเร็วทั้งๆที่ร่างกายยังมึนงง ผ่านกลุ่มคนงานและน้องๆของปฐพี ทุกคน ต่างมองชะเอมเป็นตาเดียว ยิ่งพอปฐพีวิ่งตามมากระชากชะเอม แล้วยื้อยุดกันไปมา ทำเอาทุกคนลุ้นระทึกว่าจะมีตบจูบไหมงานนี้?

"ผิดแล้วยังไม่ยอมรับผิดอีก จะหาเรื่องไปถึงไหน" ปฐพีขึ้นเสียง

"เอมหาเรื่องอะไรอีกคะ เอมก็บอกแล้วไงว่าเอมมันเป็นงูพิษ เอมเป็นคนไม่ดี เอมจะไปจากที่นี่ คุณจะเอาอะไรอีก"

"เอาความจริงจากเธอ ว่าเธอเข้ามาหาฉันเพื่ออะไร"

"คำตอบของคนเลว คุณปฐพีจะรู้ไปทำไมคะ ปล่อยเอม...ปล่อย!"

"ไม่ปล่อย"

"แน่ใจนะคะว่าไม่ปล่อย"

"ใช่" สิ้นคำตอบของปฐพี ชะเอมอ้าปากงับปฐพีไม่เลือก ปฐพีเจ็บจนร้องจ๊าก พยายามงัดปากชะเอมแต่ไม่สำเร็จ สองคนฉุดกระชากลากถู พวกกันยาจ้องเขม็งทั้งตื่นเต้นและตกใจ

ในที่สุดปฐพีก็สยบชะเอมด้วยการลากไปที่โอ่งน้ำ ล็อกคอแล้วตักน้ำราดรดให้หายบ้า ชะเอมตาเหลือกร้องลั่นให้เขาปล่อย

"ไม่ปล่อย ฤทธิ์มากนัก ก็ต้องเจออย่างนี้ล่ะ"

"คนใจร้าย เอมไม่สบายนะ...บอกให้ปล่อย"

"ไม่สบายกัดคนไม่ได้หรอก ไม่ต้องพ้งต้องพักมันแล้ว กลับไปทำงานเลย...มา"

ปฐพีลากชะเอมซึ่งเนื้อตัวเปียกปอนตรงไปที่รถ สุพรรษากับมนตรีเห็นแล้วตกใจถามลูกชายว่าจะไปไหนกัน ปฐพีบอกกลับรีสอร์ต สุพรรษาจะให้ชะเอมมากินข้าวต้มก่อน แต่ปฐพีบอกว่าชะเอมไม่ชอบกินข้าวต้มหรอก เขาชอบกินข้าวแดง...ว่าแล้วก็จับชะเอมยัดใส่รถขับพรืดออกไป ท่ามกลางความงุนงงของพ่อกับแม่

ระหว่างทางชะเอมยังออกฤทธิ์จนรถส่ายไปมาเกือบเฉี่ยวชนกับรถของต้นไทรที่สวนมา ต้นไทรพอเห็นชะเอมอยู่ ในรถกับปฐพีก็ยิ้มเหยียดก่อนพูดจาน่าเกลียดเตือนทั้งคู่อย่าทำอะไรประเจิดประเจ้อ มันอันตรายคนอื่นเขา ชะเอมอายมาก พอต้นไทรขับรถออกไป เธอจึงผลุนผลันลงจากรถปฐพี ต้นไทรเหลือบเห็นทางกระจกมองหลัง จึงถอยรถกลับมาขู่บังคับชะเอมให้ขึ้นมา โดยมีสายตาสับสนสงสัยของปฐพีมองตามไปจนลับตา

ต้นไทรพาชะเอมกลับมาที่รีสอร์ตแล้วขึ้นเสียงใส่เธออย่างไม่สบอารมณ์ว่า

"ฉันไม่สนหรอกนะว่าเธอจะไปมีอะไรกับนายปฐพี แต่ที่ฉันสนก็คือธารารินทร์ได้คัดเลือกเป็นสุดยอดรีสอร์ต"

"อะไรนะคะ" ชะเอมชะงักแปลกใจ

"เธอฟังไม่ผิดหรอก ข่าววงในเขาบอกมาแล้วว่าธารารินทร์ได้เป็นสุดยอดรีสอร์ต และตอนนี้คุณพ่อก็เครียดมาก ถ้าเธอรักพ่อ ห่วงพ่อ อยากเป็นลูกพ่อ ทำไมเธอทำงานที่พ่อต้องการไม่สำเร็จ...เก่งแต่ปากเหมือนแม่เธอไม่มีผิด"

"อย่าลามปามถึงแม่เอม"

"ถ้าไม่อยากให้ฉันลามปาม งั้นเธอก็ออกไปจากชีวิตฉัน ออกไปจากชีวิตพ่อฉันสิ ถ้าเธอไม่ไป เธอก็ต้องทำสิ่งที่คุณพ่อต้องการให้ได้ ไม่ว่ายังไงเธอก็ต้องทำลายธารารินทร์ให้ได้"

ชะเอมนิ่งไปด้วยความรู้สึกยุ่งยากลำบากใจอย่างที่สุด ขณะเดียวกันนั้นที่ธารารินทร์รีสอร์ต พนักงานทุกคนกำลังดีอกดีใจหลังจากการท่องเที่ยวฯแฟกซ์เอกสารยืนยันตำแหน่งสุดยอดรีสอร์ตมาให้ ส่วนพิธีมอบรางวัลอย่างเป็นทางการจะเป็นวันงานที่ธารารินทร์เปิดรีสอร์ตให้นักท่องเที่ยวและนักข่าวเข้ามาชมถึงความเป็นสุดยอด โดยกำหนดการตอนเช้าคณะนักข่าวและนักท่องเที่ยวพิเศษจะเข้ามาถึงที่พัก หลังจากนั้นก็จะเป็นการชมบรรยากาศของรีสอร์ตที่ยังคงเป็นอีโคทัวร์ลิซึ่ม ต่อด้วยการล่องแก่งซึ่งเป็นโปรแกรมพิเศษที่ปฐพีเพิ่มเข้ามา แล้วกลับมาดินเนอร์ในบรรยากาศสุดแสนโรแมนติก และจบด้วยพิธีมอบรางวัลจากการท่องเที่ยวฯ

"ทุกคนเตรียมงานให้ดีแล้วกัน ผมไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาดแม้แต่นิดเดียว" ปฐพีสำทับก่อนผละออกมาหน้าตาเคร่งเครียดจนนทีแปลกใจเดินตามมาถามเขาว่า

"ชะเอมทำอะไรให้คุณปฐพีไม่สบายใจอีกรึเปล่าครับ"

"ชะเอมคนเดียวทำอะไรผมไม่ได้หรอก"

"คุณปฐพีคิดว่าชะเอมสมคบคิดกับคนอื่น"

"ไม่รู้สิ ตอนนี้ผมจับต้นชนปลายไม่ถูก รู้แค่ว่ารีสอร์ตของเราไม่ปลอดภัย ทั้งข่าวทำลายผม คนมาป่วนรีสอร์ตผม แล้วไหนจะมีคนร้ายลอบเข้ามาตัดไฟเมนอีก ผมกลัวจริงๆว่าวันที่เราจัดงานจะมีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้น" ปฐพีบอกอย่างหวั่นใจ สายตากังวลอย่างที่สุด

ooooooo