รหัสทรชน

สิงหาตัดสินใจยอมใช้นายกฯปฐวีเป็นตัวล่อมัสยาออกมา ปฐวีตอบรับด้วยความยินดี แต่อยุตต์ค้านว่าเสี่ยงเกินไป ถ้าเกิดอะไรขึ้นใครจะรับผิดชอบ นราธิปติงอยุตต์ว่าควรจะฟังแผนของสิงหาก่อน

"ถึงยังไงผมก็ไม่เห็นด้วย ฉันว่าแกสิ้นคิดแล้วนะสิงหา ที่เอาชีวิตท่านนายกฯมาเสี่ยงแบบนี้"

"อย่าไปตำหนิสิงหาเลย ผมเองเป็นคนเสนอตัวตั้งแต่แรก" นายกฯออกรับ อยุตต์ก็ยังไม่เห็นด้วยอยู่ดี นายกฯเลยบอกว่า "คุณไม่ต้องห่วง ถ้าเกิดอะไรขึ้นผมจะรับผิดชอบเอง" อยุตต์ เลยอึ้งไป

อยุตต์ไม่พอใจมากไปรายงานจีระวุธ ฟังรายละเอียดแล้วจีระวุธย้อนถามอยุตต์ว่า

"แล้วลื้อจะให้อั๊วทำยังไง นายกฯเป็นผู้บังคับบัญชาเรานะ ท่านสั่งเราก็ต้องทำตาม เอาล่ะ ลื้อก็ไปทำตามแผนที่ไอ้สิงหาว่า แล้วมารายงานอั๊วด้วยว่าไอ้สิงหามันวางแผนอะไรบ้าง" จีระวุธสั่งการอยุตต์อย่างสะใจ เห็นโอกาสทองที่จะกำจัดปฐวี

หลังจากนั้นจีระวุธโทรศัพท์บอกศตายุว่ามีข่าวดีจะบอก หลังจากศตายุรู้แล้วพูดอย่างพอใจว่า

"อืมม์...อืมม์...ขอบคุณมาก แล้วผมจะส่งรางวัลไปให้คุณ" คุยเสร็จปิดโทรศัพท์แล้วสั่งชานนท์ให้เรียกมัสยามาหาตนหน่อย

ooooooo

มัสยามาพบศตายุที่ห้องประชุมค่ายสมิงสา โดยมีชานนท์ อัยรา นัทมน และเขมิกานั่งอยู่ด้วย

"วันอาทิตย์นี้ นายกฯปฐวีจะไปตีกอล์ฟที่เขาใหญ่เป็นการส่วนตัว เป็นโอกาสสุดท้ายของแกแล้วที่จะได้ฆ่ามัน" เมื่อมัสยารับคำ ศตายุกระหนาบว่า "ถ้าครั้งนี้แกทำพลาดอีกละก็..."

"หนูทราบดีค่ะ ครั้งนี้ถ้านายกฯปฐวีไม่ตาย หนูก็ต้องตาย"

"ถูกต้อง" ศตายุเสียงเข้ม แล้วสั่งชานนท์ "ครั้งนี้ฉันจะให้แกคุมทีมไป พวกแกมีหน้าที่จัดการ รปภ. ส่วนนายกฯให้เป็นหน้าที่ของมัสยาเพียงคนเดียว"

เมื่อทุกคนรับทราบหน้าที่แล้ว ศตายุบอกให้ไปได้ แต่เรียกมัสยาไว้ พอเธอหันมอง ศตายุพูดหน้านิ่งว่า

"ฆ่าไอ้นายกฯปฐวีให้ได้ แล้วแกจะได้รู้ว่าใครเป็นพ่อแม่ของแก" มัสยารับคำใจสั่นหวิว แต่พอมัสยาออกไปแล้ว ศตายุหัวเราะสะใจ "หึๆ ถึงวันนั้นแกอย่าร้องไห้ก็แล้วกัน"

ooooooo

ถึงวันอาทิตย์แล้ว...

ที่คลับเฮาส์สนามกอล์ฟ นายกฯปฐวีนั่งดื่มกาแฟอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ อยุตต์ยืนอยู่ด้านหลัง ธาวีกวาดตามองรักษาความปลอดภัยรอบๆบริเวณ มี รปภ.อีก 2 นายยืนห่างออกไป การรักษาความปลอดภัยเข้มงวด

แต่ห่างออกไปอีก นัทมนในชุดแคดดี้นั่งอยู่มุมหนึ่งเธอสวมหมวกและที่หมวกมีกล้องขนาดจิ๋วติด อยู่ เธอรายงานชานนท์ ว่า "มี รปภ.ที่นี่ 4 นาย"

ชานนท์อยู่ในรถที่จอดซุ่มอยู่อีกมุมหนึ่ง ดูจอคอมพิวเตอร์ ที่ส่งจากกล้องที่หมวกของนัทมน เห็นนายกฯปฐวีนั่งดื่มกาแฟ ชานนท์ก้มดูแผนที่สนามกอล์ฟ สั่งเขมิกาให้ไปประจำที่หลุมแปด เมื่อนายกฯไปถึงให้รายงานกลับมาด้วย จากนั้น ว.เรียกอัยรา

"ฉันอยู่ที่หลุมเก้าเรียบร้อยแล้ว" เสียงอัยรารายงาน

"ดีมาก รอคำสั่งจากฉัน...มัสยา เราจะลงมือจัดการนายกฯปฐวีที่หลุมเก้า" ชานนท์สั่งมัสยาที่อยู่ในชุดแคดดี้หลบอยู่หลังต้นไม้

ที่หน้าคลับเฮาส์ นายกฯปฐวีเดินลงมาที่รถกอล์ฟจอด อยู่ 3 คัน นายกฯขึ้นคันกลาง อยุตต์ขึ้นนั่งประกบ และธาวีเป็นคนขับ รปภ.ที่เหลือขึ้นคันแรกและคันสุดท้าย จากนั้นรถทั้งสามคันก็ขับตามกันไป

นายกฯปฐวีตีไปจนถึงหลุมแปดแล้วจึงต่อไปที่หลุมเก้า ธาวี ว.บอก รปภ.ว่า

"ขณะนี้ สร 1 กำลังจะไปที่หลุมเก้า"

รถกอล์ฟของนายกฯขับผ่านเขมิกาที่เก็บลูกกอล์ฟข้างทาง เธอรายงานชานนท์ว่าขบวนนายกฯจะไปถึงหลุมเก้าภายในหนึ่งนาทีนี้ ชานนท์สั่งอัยราให้จัดการ รปภ.1 นัทมนจัดการ รปภ.2 แล้วสั่งมัสยาว่า

"มัสยา ซ่อนอยู่ในที่ตั้งได้เลย เมื่อเป้าหมายอยู่ในระยะสังหาร ฉันจะบอกเธอเอง"

"รับทราบ" มัสยาตอบ หยิบปืนขึ้นเสียบแมกกาซีนกระชากสไลด์ขึ้นปืนทันที

ooooooo

ที่ธงหลุมเก้า นายกฯก้าวลงจากรถกอล์ฟ อยุตต์ ถือร่มสีขาวเข้ามากางให้ ธาวีลงจากรถกวาดตามองไปรอบๆ

อัยราก้มเก็บลูกกอล์ฟเห็นนายกฯเดินอยู่ในกลุ่ม รปภ. รายงานว่า "นายกฯกำลังจะเดินมาที่กรีน" ชานนท์เข้ามาในจุดของตัวเอง ว.บอกมัสยาให้เตรียมพร้อม มัสยานอนอยู่ในถุงพลาสติกคลุมใต้ทรายตอบรับทราบเตรียมพร้อมทันที

เมื่อนายกฯเดินเข้ามาหยุดที่ตำแหน่งจะตี ขยับปรับจุดยืนแล้วง้างซ้อมเล็งสองครั้งจนยืนได้ถนัดแล้วก็จะตีจริง

"มัสยาลงมือสังหาร!" เสียงชานนท์สั่งการ มัสยาดึงพลาสติกคลุมตัวออก โผล่ขึ้นจากหลุมทรายด้านหลังนายกฯ

เป็นจังหวะที่นายกฯยกแขนขึ้นเตรียมตีวงสวิง มัสยายกปืนขึ้นจะยิง นายกฯหมุนตัวตวัดตีถูกปืนมัสยากระเด็นจากมือ มัสยากระชากปืนอีกกระบอก พอดีนายกฯหันมา พอเห็นหน้าเต็มตา มัสยาตะลึง อุทานลั่น

"หา!"

ที่แท้เขาคือสิงหานั่นเอง สิงหาตวัดไม้กอล์ฟตีใส่ปืนมัสยาอีกที ปืนกระเด็นร่วง

"เราถูกหลอก!" ชานนท์ตกใจ ว.บอกทุกคน พวกสมิงสา ที่อยู่ในตำแหน่งและหน้าที่ต่างพากันสลัดคราบแคดดี้ชักปืนยิงคนที่อยู่ใกล้ที่สุด

อัยรายิงใส่อยุตต์ เขมิกายิงใส่ธาวี นัทมนยิงใส่ รปภ. ที่เหลือ ส่วนสิงหาเผชิญหน้ากับมัสยา เขายกปืนจ่อบอกเธอว่า

"คุณถูกจับแล้ว"

สนามกอล์ฟกลายเป็นสนามรบในพริบตา ชานนท์เห็นสิงหาวิ่งไล่ยิงมัสยาที่ไม่ยอมให้จับ จึงวิ่งเข้าไปช่วยยิงสิงหาอีกคน

แต่เพราะมีการวางแผนมาอย่างดี พวกสมิงสาถูกตำรวจล้อมไว้ ชานนท์ ว.สั่งการ

"เราถูกล้อม หาทางไปเจอกันที่เรือให้ได้"

ดังนั้นบรรดาสมิงสาที่กำลังต่อสู้จึงพากันวิ่งพลางถอยพลาง อัยราวิ่งไปเจอนราธิปเข้าอย่างจัง นราธิปสั่งให้เธอมอบตัวเสียเธอหนีไม่รอดแล้ว

"ไม่ คุณถอยไป คุณจะถอยหรือไม่ถอย ไม่งั้นฉันยิงคุณจริงๆนะ" อัยราจึงจ้องปืนเขม็ง

นราธิปไม่ยอมถอย อัยรายกปืนจ่อแต่ยังไม่กล้ายิง ทันใดนั้นอยุตต์โผล่มาเล็งปืนใส่หัวอัยรา นราธิปหันไปร้องห้ามเสียงหลง "อย่ายิง!"

แต่ช้าไปแล้วอยุตต์เหนี่ยวไกพอดี นราธิปกระโดดเข้ากอดอัยรา เอาตัวรับกระสุนแทน เขาถูกยิงเข้ากลางหลัง อัยราตกใจถามว่าเป็นยังไงบ้าง พอดีตำรวจอีกสองนายวิ่งมากับอยุตต์

"ทิ้งปืน ไม่งั้นตาย" อยุตต์สั่งเหี้ยม นราธิปบอกอัยราให้ทิ้งปืนเสียเถอะ อัยราจึงจำต้องโยนปืนทิ้งเพราะเห็นตำรวจล้อมไว้หมดแล้ว

ส่วนอีกมุมหนึ่งเขมิกากำลังยิงสู้กับธาวี นัทมนเข้ามาช่วยยิง ตะโกนให้เขมิกาหลบ อาศัยจังหวะที่ธาวีหลบกระสุนนั่นเอง นัทมนก็พาเขมิกาวิ่งหนีไป พอตั้งหลักได้ธาวีรีบวิ่งตามไป

ooooooo

มัสยาวิ่งหนีพลางยิงสกัดสิงหา เธอหลบวูบเข้าหลังต้นไม้ สิงหาวิ่งมาหาไม่เจอ เธอวนหลบหลังต้นไม้ ครู่หนึ่งก็โผล่ออกมาเอาปืนจ่อสิงหา แต่สารวัตรหนุ่มก็ไวทายาดจ่อปืนใส่ทันทีเช่นกัน

ทั้งคู่จ่อปืนใส่กันนิ่ง สิงหาบอกให้เธอทิ้งปืนเสีย เรื่องทุกอย่างจบแล้ว

"ใช่ มันจบแล้ว เพราะวันนี้ฉันฆ่านายกฯปฐวีไม่ได้ ฉันก็ไม่มีโอกาสที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว"

สิงหาไม่เข้าใจ มัสยาบอกให้เขายิงตนเสีย ถ้าไม่อย่างนั้นตนก็จำเป็นต้องยิงเขา

"ฟังผมให้ดีนะมัสยา คุณไม่จำเป็นต้องฆ่านายกฯปฐวีอีกต่อไปแล้ว เพราะนายกฯปฐวีคือพ่อของคุณ"

"คุณพูดเรื่องอะไร" มัสยาตะลึงอึ้ง

แต่พอสิงหาบอกให้เธอทิ้งปืนเสีย มัสยากลับหาว่าเขาหลอกตนเพียงเพราะต้องการจับตัวเท่านั้น สิงหาขอให้เธอใจเย็นๆ ยืนยันว่านายกฯปฐวีเป็นพ่อเธอ ถ้าเธอมอบตัวและไปกับตนเธอก็จะได้รู้ความจริงจากปากท่านเอง

มัสยาทำเป็นยอมเชื่อ แต่เขาต้องเก็บปืนก่อนตนจึงจะยอมไปด้วย สิงหาตัดสินใจยอมเก็บปืน แต่พริบตานั้นมัสยา ก็ตบหน้าเขาด้วยด้ามปืนจนเซล้ม มัสยาฉวยโอกาสนั้นวิ่งหนีไป สิงหายิงตามจนกระสุนหมดพร้อมๆกับที่มัสยาก็วิ่งหลบหายไปแล้ว...

ที่ท่าลงเรือริมน้ำ ชานนท์มารออยู่ที่เรือแล้ว เขมิกากับนัทมนกระโดดลงเรือ เขาถามว่าแล้วอัยรากับมัสยาล่ะ ทั้งสองบอกว่าไม่เห็น เร่งให้รีบไปเสียขืนช้าถูกจับแน่

ธาวีกับตำรวจวิ่งตามมายิงใส่ เขมิกาเร่งให้ชานนท์รีบออกเรือ พอชานนท์ขับเรือพุ่งออกไป ธาวีกับตำรวจตามมาถึงสาดกระสุนใส่ แต่เรือไปไกลเกินวิถีกระสุนเสียแล้ว

"ปัทโธ่เว้ย...หนีไปได้อีก" ธาวีสบถอย่างหัวเสีย

เวลาเดียวกันนั้น อัยราถูกใส่กุญแจมือนั่งอยู่ในรถตำรวจ เธอเหลือบมองนราธิปที่นั่งประกบอยู่ แต่พอสบตากัน เธอก็หันมองไปทางอื่น...

ooooooo

กลับมาถึงค่ายสมิงสา ศตายุเกรี้ยวกราดกับชานนท์ว่าทำไมถึงทิ้งมัสยากับอัยรา ชานนท์อึกอัก เขมิกากับนัทมนจึงช่วยกันชี้แจงว่าพวกตนไม่ได้ทิ้ง แต่ตำรวจแห่กันมา ถ้าพวกเราอยู่ก็โดนจับหมด หรือไม่ก็ต้องตายกันหมด

"มันน่าจะตายกันเสียให้หมดเลย งานแค่นี้ยังทำไม่สำเร็จ" ศตายุด่ากราด ครั้นชานนท์ชี้แจงว่าไม่คิดว่าตำรวจจะซ้อนแผนดัดหลังเรา ก็ถูกด่าซ้ำว่า "เป็นเพราะแกไม่รอบคอบน่ะสิ ป่านนี้มัสยากับอัยราคงถูกตำรวจจับ หรือไม่ก็ถูกยิงตาย"

ครั้นชานนท์ขอไปหาข่าว ศตายุกลับไม่ให้ไปบอกว่าตนกำลังให้ผู้การจีระวุธตามเรื่องอยู่ พอดีมีเสียงโทร.เข้ามือถือของศตายุ เขารับสาย "ว่าไงผู้การ...คนเดียวหรือ...ขอบใจมาก"

วางสายแล้ว ทุกคนที่นั่นจึงรู้ว่าอัยราถูกตำรวจจับไปคนเดียว แต่มัสยาหายตัวไป นัทมนคาดว่าคงหนีไปได้ เขมิกาเชื่อว่าเดี๋ยวมัสยาก็คงกลับมา

"มันจะกล้ากลับมาหรือ ในเมื่อมันฆ่าไอ้ปฐวีไม่ได้ ป่านนี้มันคงหนีเอาตัวรอดไปแล้ว" ศตายุปรามาส ชานนท์เชื่อว่ามัสยาไม่ทำอย่างนั้น ศตายุพูดอย่างเจ็บใจว่า "ขอให้มันกลับมาเถอะ ฉันจะได้ฆ่ามันด้วยมือของฉันเอง"

ชานนท์ฟังแล้วอึ้ง ส่วนนัทมนกับเขมิกาต่างมองหน้ากันอย่างนึกสยองในความเหี้ยมของหัวหน้า

เมื่อกลับมาที่ห้องพัก เขมิกาถามนัทมนว่าหัวหน้าจะกล้าฆ่ามัสยาจริงๆหรือ นัทมนเชื่อว่ากล้าเพราะหัวหน้าโหดมากและมัสยาเองก็ทำงานพลาดมาหลายครั้งแล้ว

ทั้งสองต่างเห็นใจมัสยาแล้วฉุกคิดว่าทำไมหัวหน้าจึงเคี่ยวเข็ญบังคับมัสยา มากนัก นัทมนบอกว่าบางครั้งตนยังอดคิดไม่ได้เลยว่าหัวหน้าต้องการใช้มัสยาเป็น เครื่องมือเพื่อฆ่านายกฯปฐวี

เขมิกาเอะใจว่าหรือมัสยาจะเป็นลูกนายกฯอย่างที่พวกเราเคยพูดเล่นกัน

"ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง หัวหน้าก็อำมหิตมากนะ ฮึ่ย...คิดแล้วชักกลัวว่ะ" นัทมนทำท่าสยอง

"ใช่ บางทีชีวิตเราก็อาจจะไม่ปลอดภัยเหมือนกันนะ แกว่าไหม" เขมิกาถามเพื่อนหวาดๆ นัทมนพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

ooooooo

เมื่อสิงหากลับไปสรุปและรายงานนายกฯปฐวี ที่ห้องทำงานในบ้านว่ามัสยาไม่เชื่อว่าเธอเป็นลูกสาวของนายกฯ มองว่านี่คือแผนลวงเธอมาจับแล้วสิงหาเสนอว่าเราน่าจะหาคนที่เธอไว้ใจบอกเธอ เอง

แม้ปากจะบอกว่าไม่เชื่อที่สิงหาบอกว่าตนเป็นลูกสาวนายกฯปฐวี แต่เมื่อหนีไปเก็บตัวที่บังกะโลริมทะเล มัสยาก็อดคิดทบทวนถึงคำพูดที่สิงหาบอกไม่ได้ แต่ก็ยังไม่เชื่ออยู่ดีว่าตนเป็นลูกปฐวี

ครั้นคิดถึงคำพูดของศตายุที่ว่าจะบอกว่าใครคือพ่อแม่ ที่แท้จริงของเธอก็ต่อเมื่อเธอฆ่าปฐวีแล้วทำให้มัสยายิ่งสงสัยบอกกับตัวเองว่า

"ถ้าสมมติมันเป็นเรื่องจริงล่ะ...ฉันจะต้องรู้เรื่องนี้ให้ได้"

คิดแล้วส่งอีเมล์ถึงรุ่งรวีนัดว่า

"พี่รุ่ง มัสมีเรื่องอยากคุยกับพี่ แต่ไม่สามารถคุยทางโทรศัพท์ได้ อยากเจอพี่ด่วนมาก พรุ่งนี้เก้าโมงเช้าเจอกันที่สวนผีเสื้อนะคะ มัสยา"

อ่านอีเมล์แล้ว รุ่งรวีมีสีหน้าครุ่นคิด...

ooooooo

วันต่อมา อัยราถูกตำรวจนำตัวไปที่ห้องสอบสวน นราธิปกับสิงหาอยู่ที่นั่นก่อนแล้ว เขาพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่ามีเรื่องสำคัญจะบอกและขอความช่วยเหลือ จากเธอด้วย อัยราบอกว่าถ้าช่วยได้ตนก็จะช่วย นราธิปจึงบอกความจริงว่า "มัสยาเขาเป็นน้องสาวผม"

อัยรายิ้มเย้ยบอกว่ามันไม่ตลกเลยนะ สิงหายืนยัน

ว่าเป็นเรื่องจริง มัสยาเป็นลูกนายกฯปฐวีจริงๆ อัยรายังไม่เชื่ออยู่ดี บอกทั้งสองคนว่าอย่ามาหลอกกันเลยถึงตายตนก็ไม่ยอมบอกว่ามัสยาอยู่ที่ไหน

นราธิปกับสิงหาพยายามพูดให้เธอเชื่อ  กระทั่งสิงหา

บอกว่าถ้าไม่มีใครบอกความจริงแก่มัสยาเธออาจจะต้องตายก็ได้ พวกตนบอกมัสยาแล้วแต่เธอไม่เชื่อ จึงได้มาขอร้องเธอให้ช่วย

"ได้โปรดเถอะไอซ์ ช่วยน้องสาวผมด้วย" นราธิปอ้อนวอนจนอัยราชะงักมองหน้าทั้งสองคน

ooooooo

รุ่งขึ้น รุ่งรวีไปที่สวนผีเสื้อ เธอรู้ตัวว่าถูกตำรวจ นอกเครื่องแบบตาม พยายามหลบหลีกก็ไม่พ้น ตัดสินใจเข้าห้องน้ำแล้วย่องออกอีกทางหนึ่งจึงสลัดพ้นจากตำรวจนอกเครื่องแบบ นายนั้น

หลบหลีกจนไปเจอมัสยา ถามว่ามีเรื่องอะไรจะคุยด้วยหรือ มัสยาขอให้รุ่งรวีสัญญาก่อนว่าจะพูดความจริงกับตน เมื่อรุ่งรวีให้สัญญา มัสยาถามตรงๆว่า

"มัสเป็นลูกนายกฯปฐวีหรือคะ" รุ่งรวีชะงักถามว่าใครบอกเธอ "มัสสงสัยว่าทำไมหัวหน้าถึงพยายามให้มัสฆ่านายกฯปฐวีให้ได้...ว่าไงคะพี่ รุ่ง บอกมัสสิว่าใช่ไหม มัสเป็นลูกนายกฯปฐวีใช่รึเปล่า"

"ใช่...เธอเป็นลูกนายกฯปฐวีจริงๆ"

"หา! พี่รุ่งไม่ได้โกหกนะ" มัสยาช็อกน้ำตาไหลพราก

"พี่ไม่ได้โกหก มันเป็นเรื่องจริง คืนนั้นพี่อยู่ในเหตุการณ์" รุ่งรวีนิ่งไปนิดหนึ่งแล้วจึงเล่าความจริงในคืนนั้นให้มัสยาฟังว่า

คืนนั้นเป็นคืนฝนตก ศตายุให้ตนขับรถไปที่โรงพยาบาล เธอนั่งรออยู่ในรถ ครู่หนึ่งเห็นศตายุวิ่งฝ่าสายฝนกลับมา รุ่งรวีพยายามเพ่งมองเห็นเขาอุ้มอะไรบางอย่างออกมาด้วย พอมาถึงก็บอก "ไปได้"

พอศตายุเข้ามานั่ง รุ่งรวีได้ยินเสียงเด็กร้อง พอถามถูกศตายุตะคอกให้รีบออกรถ เธอตัดสินใจกระชากเสื้อศตายุออก จึงเห็นทารกอยู่ในอ้อมอกเขา ถามอย่างตระหนกว่าไปเอาเด็กที่ไหนมา

"เด็กที่ไหนหรือก็ลูกไอ้ปฐวีไง ฮ่ะๆๆ" รุ่งรวีตกใจถามว่าขโมยลูกเขามาหรือ "ใช่...วันนึงฉันจะให้นังหนูนี่กลับมาฆ่าพ่อของมัน" ศตายุพูดอย่างเหี้ยมเกรียม

มัสยาถามอย่างไม่เชื่อหูตัวเองว่าทำไมศตายุต้องทำอย่างนั้นด้วย

"เขาต้องการแก้แค้นที่นายกฯปฐวีสั่งฆ่าเขา" รุ่งรวีบอก

"แต่มันต้องไม่ใช่วิธีนี้สิ คุณจับลูกเขามาเพื่อให้ฆ่าพ่องั้นหรือ ทำไมเขาถึงได้โหดเหี้ยมอำมหิตแบบนี้ เขาไม่ใช่คน! เขาต้องไม่ใช่คนจริงๆ!!" มัสยาร้องไห้สะอึกสะอื้น จนรุ่งรวีต้องดึงเข้าไปกอด

เมื่อสิงหากับนราธิปยังไม่อาจหว่านล้อมอัยราได้สำเร็จ นายกฯปฐวีจึงลงมาเองบอกเธอว่า ถ้าร่วมมือโทษเธอก็จะจากหนักเป็นเบาหรือกระทั่งอาจจะไม่ต้องรับโทษเลยก็ได้ อัยราไม่ยอมทรยศต่อสมิงสาเพราะเชื่อว่าถ้าตนหักหลังสมิงสาก็คงไม่ปล่อยตนไว้แน่

สิงหากับนราธิปรับรองว่าจะดูแลคุ้มครองเธออย่างดีเพียงแต่เธอบอกว่าสมิงสาอยู่ที่ไหน และใครเป็นหัวหน้าแค่นั้น

"ถ้าหนูบอกเราก็เท่ากับหนูได้ช่วยชีวิตมัสยานะ เห็น แก่ฉันเถอะ ฉันไม่อยากสูญเสียลูกสาวไป" ปฐวีขอร้อง

"ผมรักคุณนะไอซ์และผมก็รู้ว่าคุณรักผม...ร่วมมือกับเราเถอะ" นราธิปออดอ้อน

"ฉันก็อยากช่วยพวกคุณนะ แต่ถ้าฉันบอก ก็เท่ากับฉันเป็นคนเนรคุณ" อัยราน้ำตาไหลพราก สิงหามองหน้านราธิป นราธิปส่ายหน้าทรุดลงนั่งอย่างสิ้นหวังส่วนนายกฯปฐวีกุมขมับเครียดจัด

ข้างฝ่ายจีระวุธคุยกับศตายุทางโทรศัพท์บอกว่าไม่รู้ นายกฯ ไปคุยอะไรกับอัยราแต่คิดว่าตัวศตายุอาจจะไม่ปลอดภัย เตือนแกมขู่ว่าศตายุต้องรีบตัดสินใจอะไรสักอย่างจะทำอะไรก็ทำเสีย

"งั้นคุณจัดการปิดปากอัยราซะ" ศตายุเสนอ จีระวุธอิดออดว่าคราวที่แล้วตนก็ช่วยมัสยาไปทีหนึ่งแล้วนี่จะให้ตนฆ่าอัยราอีกหรือ ศตายุถามว่าเพราะตอนนี้อัยราอยู่กับเขาไม่ใช่หรือ

จีระวุธยังอิดออดเล่นตัว ศตายุถามอย่างรู้ทันว่าต้องการเท่าไรให้ว่ามา จีระวุธเสนอห้าล้านหรือไม่ศตายุก็จัดการเองก็แล้วกัน ในที่สุดศตายุยอม แต่พอศตายุยอม จีระวุธกลับบอกว่าตนยังไม่รับปากนะ

"แต่คุณต้องทำให้สำเร็จ เพราะถ้าอัยราเปิดโปงเรื่องของผม คุณก็ต้องเกมเหมือนกัน" พูดเสร็จศตายุปิดเครื่องทันทีอย่างไม่แยแส เพราะมันคือไม้ตายที่จีระวุธปฏิเสธไม่ได้

ส่วนจีระวุธพอตัดสายจากศตายุแล้วก็นั่งคิดหนักใจ

ooooooo

หลังจากรุ่งรวีเล่าความจริงให้มัสยาฟังแล้วถามว่าเธอจะเอาอย่างไรต่อไป มัสยาบอกว่าตอนนี้ตนยังสับสนงงไปหมดไม่รู้จะเริ่มต้นที่ไหนก่อน

"แต่พี่คิดว่าเธอควรจะมอบตัวกับตำรวจแล้วกลับไปหาครอบครัวที่แท้จริงของเธอ"

"แล้วสมิงสาล่ะคะ หัวหน้าจะยอมปล่อยให้มัสไปง่ายๆ งั้นหรือคะ" มัสยาคิดหนัก

รุ่งรวีเองก็เชื่อว่าสมิงสาคงไม่ไว้ชีวิตเธอแน่ แต่ยังไงเธอก็ต้องไปจากสมิงสา

"ไม่ค่ะ มัสจะไม่ไปจากองค์กรสมิงสา" มัสยาเด็ดเดี่ยวมากจนรุ่งรวีถามว่าคิดอะไรอยู่ "ในเมื่อเขาทำร้ายมัสขนาดนี้ มัสก็จะไม่ปล่อยให้เขาลอยนวล"

รุ่งรวีเตือนสติมัสยาว่าศตายุนั้นเลวร้ายกว่าที่เธอคิดมากมาย มัสยาก็ยังยืนกรานว่าตนจะฆ่าศตายุด้วยมือตัวเอง ขอบคุณรุ่งรวีที่บอกความจริง แล้วหันกลับเดินออกไป รุ่งรวีมองตามด้วยความเป็นห่วง

ooooooo

ที่ห้องสอบสวน สิงหา นราธิป และธาวี นั่งคุยกันอย่างหนักใจที่อัยราไม่ให้ความร่วมมือ นราธิปถามว่าพวกสมิงสาจะมาช่วยอัยราไหม

"ยังไงมันก็ต้องมา แต่ไม่รู้ว่ามาช่วยหรือมาฆ่าปิดปาก" สิงหาตอบตามที่คาดหมาย แต่ทำเอานราธิปตกใจอึ้งสนิท

ขณะนั้นเอง โทรศัพท์มือถือของสิงหาก็ดังขึ้น พอเขารับสาย รุ่งรวีรีบบอกว่า

"สารวัตรสิงหาหรือคะ ฉันมีเรื่องสำคัญเกี่ยวกับมัสยาอยากจะคุยกับคุณ คุณมาพบฉันที่ร้านได้ไหมคะ"

"ได้ ผมจะไปเดี๋ยวนี้" สิงหารีบรับคำทันที บอกนราธิปว่ารุ่งรวีนัดคุยเรื่องมัสยา ธาวีขอไปด้วย สิงหายกมือห้าม "ไม่ต้อง นายอยู่ทางนี้คอยเฝ้าอัยราไว้ให้ดี เดี๋ยวฉันมา" พูดแล้วสิงหารีบออกไป

ooooooo

คุยกับรุ่งรวีแล้ว มัสยากลับไปคิดทบทวนเรื่องที่ศตายุบอกเธอว่าจะบอกว่าเธอเป็นลูกใคร ก็ต่อเมื่อเธอฆ่านายกฯปฐวีแล้ว ทั้งยังให้เธอพูดเหมือนสาบานว่าจะฆ่านายกฯปฐวี...ฆ่านายกฯปฐวี! บัดนี้ เธอมุ่งมั่นที่จะฆ่าเหมือนเดิม แต่เปลี่ยนเป็นคำรามอาฆาตแค้นว่า

"ไอ้ศตายุ ฉันจะฆ่าแก!"

เตรียมอาวุธพร้อม แต่พอเปิดประตูออกมาก็เจอสิงหายืนอยู่หน้าห้องแล้ว สัญชาตญาณการต่อสู้ทำให้เธอกระชากปืนออกมาทันที แต่ถูกสิงหาที่เตรียมรับมืออยู่แล้วจับมือเธอบิดดึงปืนออก

ทั้งสองระดมหมัดเท้าเข่าศอกใส่กัน มัสยาถอยเข้าไปในห้อง ข้าวของถูกกระทบกระแทกแตกเกลื่อน ไล่ลากันมาถึงเตียง สิงหาถูกหมัดมัสยาหงายลงบนเตียง มัสยากระโดดขึ้นหมายจะกระทืบซ้ำ ถูกสิงหาเตะตัดขาจนล้มลง สิงหาพลิกตัวขึ้นจับมือมัสยาตรึงคร่อมไว้ ก้มพูดจนหน้าเกือบชนหน้า

"คุณนี่ฤทธิ์มากจริงๆ" มัสยาร้องให้ปล่อย "ผมไม่ปล่อย จนกว่าคุณจะบอกว่าคุณจะไม่กลับไปค่ายสมิงสา"

"มันไม่เกี่ยวกับคุณ" มัสยาตะคอก

"เกี่ยวสิ ฟังผมนะมัสยา ทุกสิ่งทุกอย่างมันจบลงแล้ว คุณไม่ใช่นักฆ่าอีกต่อไป คุณคือมัสยาลูกสาวนายกรัฐมนตรี จากนี้ไปจะไม่มีใครบังคับให้คุณฆ่าคนได้อีก"

เมื่อมัสยานิ่งอึ้ง สิงหาบอกว่าเรื่องสมิงสาปล่อยให้เป็นหน้าที่ของตน ตนจะจัดการกับพวกมันเอง มัสยายังพยายามจะแย้ง สิงหาตัดบทด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า

"มัสยา ผมรักคุณ ผมจะไม่ยอมให้คุณต้องไปเสี่ยงกับอะไรอีก"

ขณะมัสยานิ่งอึ้งนั้น สิงหาก้มจูบเธออย่างอ่อนหวานจนมัสยาหลับตาพริ้ม พอสิงหาปล่อยมือที่กดตรึงมือเธอไว้กับเตียง มัสยาก็โอบกอดเขาอย่างยอมใจตัวเอง...

ooooooo

ภายใต้ผ้าห่มบนเตียงในบังกะโล...เหมือนโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะ ทั้งสิงหาและมัสยาปล่อยใจไปตามปรารถนาของกันและกัน

ความรู้สึกต่อกันในเวลานี้ ไม่มีอะไรมาขวางกั้นอีกแล้ว มัสยาบอกสิงหาว่า ไม่อยากเชื่อเลยว่าชีวิตตนทำไมถึงได้ ลึกลับซับซ้อนขนาดนี้ สิงหาเองก็ไม่อยากเชื่อว่าอยู่ๆ ตนจะได้มาเจอเธอและรักกันบอกเธอว่า "ผมจะอยู่กับคุณไปจนตาย"

ทั้งที่รู้ว่ามัสยาก็รักตน แต่สิงหาก็ยังออดอ้อนอยากได้ยินคำนี้จากปากเธอ มัสยาไม่ตอบตรงๆแต่เล่าว่าตอนที่ตนยิงเขานั้นรู้อยู่แก่ใจว่าปืนไม่มีลูก สิงหาก็ยังย้ำถามว่าเธอไม่คิดที่จะฆ่าเขาจริงๆใช่ไหม

มัสยาตอบกวนๆว่าไม่ใช่ สิงหาตัดพ้อว่าอย่าพูดเล่น อ้อนถามอีกว่า

"ผมอยากรู้ว่าคุณรักผมจริงๆ เหมือนที่ผมรักคุณรึเปล่า"

"ค่ะ...ฉันรักคุณ" มัสยาตอบแล้วโผเข้ากอดเขาอย่างไม่ปิดบังความรู้สึกอีกต่อไป...


หลังจากตกลงกับศตายุแล้ว จีระวุธเริ่มดำเนินแผนการด้วยการไปหาอัยราที่ห้องขัง บอกธาวีที่เฝ้าอยู่ว่าอยากคุยกับผู้ต้องหาหน่อย ไม่ต้องตามเข้ามา ตนดูแลตัวเองได้

เมื่อเข้าไปหาอัยราแล้ว จีระวุธวางดอกกุญแจให้ บอกเบาๆว่า

"เธอไขกุญแจแล้วพยายามหนีออกไปให้ได้ จะมีคนรอรับอยู่ข้างล่าง แต่จำไว้นะ เธอต้องหนีออกไปให้ได้ ไม่งั้นเธอก็ต้องตาย"

"ค่ะ" อัยรารับคำอย่างไม่มีทางเลือก

เมื่อจีระวุธออกมาหน้าห้อง  ธาวีถามว่าเรียบร้อยไหม จีระวุธทำเป็นบ่นว่านังนี่ปากแข็งไม่ยอมพูดอะไรเลยแล้วเดินผ่านไป ธาวีมองตามไปอย่างสงสัย

หลังจากนั้นอัยราเรียกธาวีบอกว่าต้องการคุยกับนราธิปมีเรื่องสำคัญจะบอกเขา คนเดียว ธาวีบอกให้รอเดี๋ยวตนไม่แน่ใจว่านราธิปกลับไปหรือยัง แล้วสั่งจ่าให้เฝ้าอัยราให้ดี

พอนราธิปไปแล้ว อัยราเอากุญแจที่จีระวุธมอบให้ไขกุญแจมือทันที เสร็จแล้วแผดเสียงร้องขอความช่วยเหลือ พอจ่าคนนั้นวิ่งเข้ามาดู เธอถีบจ่าล้มแล้ววิ่งสวนออกไปปิดประตูห้องล็อกกุญแจขังจ่าไว้

ooooooo

ธาวีไปถามหานราธิป ถามจ่าที่อยู่แถวนั้น จ่าบอกว่ายังไม่กลับแต่ตอนนี้คงไปเข้าห้องน้ำ ขณะธาวี จะเดินกลับมารอที่ห้องนั่นเอง ถูกอัยราที่วิ่งหนีมาชนเข้าอย่างจัง ต่างตกใจ

อัยราเหวี่ยงหมัดใส่ธาวีแล้วจะวิ่งหนี ถูกธาวีพลิกตัวหลบกระชากเธอเข้าไปกอดไว้อย่างแข็งแรง กัดฟันถาม "จะหนีไปไหน"

แต่อัยรายังไม่สิ้นฤทธิ์ดิ้นหลุด กระชากรถเข็นพุ่งใส่ ธาวีจนเสียหลักแล้ววิ่งหนีไป ตำรวจที่เห็นเหตุการณ์วิ่งมาขวาง ก็ถูกอัยราซัดกระเด็นแล้วโดดลงชั้นล่างอย่างคล่องแคล่ว ธาวี ตั้งหลักได้โดดตามทันที วิ่งตามยกปืนจะยิงกลางหลังอัยรา แต่ถูกรถเก๋งคันหนึ่งพุ่งปราดมารับอัยราไปเสียก่อน

กระนั้นธาวีก็เล็งจะยิงตามรถไป ถูกนราธิปตะปบปืนไว้ บอกว่าอย่ายิง แต่ให้ตามไป ธาวีกับนราธิปกระโดดขึ้นรถขับตามรถเก๋งไปอย่างกระชั้นชิด

ooooooo

อัยราบอกชายสองคนที่ขับรถมารับว่ามีรถตำรวจตามมา คนขับรถจึงเลี้ยวเข้าซอยเล็กๆ รถของนราธิปกับธาวีจึงขับเลยไป

"พวกเขาเลยไปแล้ว เอาล่ะ คุณย้อนกลับไปทางเก่า เดี๋ยวฉันจะบอกคุณเองว่าจะไปทางไหน" อัยราบอก

"ผมว่าคุณไม่ต้องไปไหนแล้ว" ชายที่นั่งมาด้วยบอกแล้วกระชากปืนออกมายิงใส่อัยราทันที อัยราหลบทันกระสุนพุ่งทะลุหลังคารถ มันจะยิงซ้ำ อัยราถีบคนขับและหักมือมือปืน จากนั้นเปิดประตูรถพุ่งออกไป

หนึ่งในนั้นตามมายิงใส่ อัยราพุ่งเข้าจับมือมันบิดปืนลั่นขึ้นฟ้า อัยราศอกใส่แล้วสับคอมันจนเซ จากนั้นวิ่งสุดฝีเท้า มันก็ยังตามไปอีกแต่หาไม่เจอเพราะอัยราหลบเข้าหลังพุ่มไม้

ชายอีกคนที่วิ่งตามมา อัยราเห็นจวนตัวจึงวิ่งหนี มันยิงใส่เธอทิ้งตัวตกเนิน ชายทั้งสองเดินเข้าหาหมายชีวิต อัยรา ถอยหนี ขอร้องมันว่าปล่อยตนไปเถอะ มันบอกว่าปล่อยไม่ได้ เพราะได้รับคำสั่งจากนายให้จัดการเธอ พลางยกปืนเล็งใส่

"เฮ้ย หยุดนะ นี่ตำรวจ" ธาวีกับนราธิปถือปืนวิ่งเข้ามา ชายทั้งสองหันมายิงใส่ แต่ถูกธาวีกับนราธิปยิงมันหงายกระเด็นไปทั้งคู่ อัยราจะถอยหนี ธาวีถือปืนจ่อเข้ามา "หยุดนะคุณไอซ์...เรามาช่วยคุณนะ"

นราธิปส่งมือให้อัยราที่ทรุดอยู่กับพื้น เธอยื่นมือมาจับมือเขาดึงตัวขึ้นมาแต่โดยดี...

ooooooo

จีระวุธยังนั่งดื่มกาแฟอยู่ที่ห้องทำงาน ตำรวจนายหนึ่งเคาะประตูเข้ามาบอกอย่างรีบร้อนว่าเกิดเรื่อง แล้ว คนของเราตายหมด จีระวุธถามว่าแล้วอัยราล่ะ

"ผู้กองธาวีกับคุณนราธิปไปช่วยไว้ได้ครับ ผมว่าท่านต้องหนีก่อนนะครับ"

จีระวุธสั่งให้ตำรวจไปเตรียมรถมาจอดหลังตึก แล้วคว้ากุญแจไขตู้หยิบปืนใส่กระเป๋าแต่ไม่ทันหนี ธาวีก็มาถึงตะโกนสั่งจีระวุธที่วิ่งอยู่ด้านล่าง "หยุดนะผู้การ"

จีระวุธยิงใส่ธาวีทันที ธาวีวิ่งไล่ยิงตามพลางกระโดดลงไป จีระวุธวิ่งออกถนนใหญ่เห็นรถชาวบ้านขับผ่านมาก็จี้ชิงรถขับหนี

"ทุกหน่วยโปรดทราบ สกัดจับรถคนร้าย" ธาวียก ว.สั่ง

นราธิปเอาตัวอัยรามาที่ห้องสอบสวน เอาชาอุ่นๆให้ดื่ม เธอรับไปจิบมองหน้าเขา เอ่ยอย่างเจ็บปวดว่า

"ฉันไม่คิดเลยว่าหัวหน้าจะสั่งฆ่าฉัน รู้อย่างนี้ฉันน่าจะให้ความร่วมมือกับพวกคุณตั้งแต่แรก ฉันขอโทษคุณด้วยนะนราธิป"

"ช่างมันเถอะ ขอแค่คุณปลอดภัยก็พอแล้ว" นราธิปกุมมืออัยราไว้ เธอน้ำตารื้นโผเข้ากอด

"ฉัน...ฉันขอโทษค่ะ..."

ooooooo