ตุ๊กตาผี
ตอนที่ 11
พิชิตเจ็บใจที่ธนิดาแก้ปัญหาได้ทุกอย่างแถมยอมรับอติรุจเป็นแฟน ส่วนม่านฟ้าสะใจและไปพบเริงวุฒิเพื่อรายงานสถานการณ์ของทิพย์พิมาน
“ผมต้องการหุ้นทิพย์พิมาน ฟ้าเป่าหูให้ไอ้พิชิตมันขายหุ้นทีสิ ถ้าสำเร็จผมให้รางวัลอย่างงาม”
“ที่ดินบริษัทคุณก็ได้ไปแล้ว ฟ้ารู้หรอกว่านังนิดมันคงไม่มีปัญญาไปหาเงินก้อนใหญ่ได้เร็วยังงั้นหรอกจะซื้อหุ้นทำไมให้เสียเงินอีก รอหน่อยไม่ดีเหรอคะ นังนิดมันไม่มีปัญญาหาเงินมาไถ่คืนหรอกค่ะ”
“ไม่ต้องถาม...ไปทำตามที่ผมสั่ง!”
ม่านฟ้ายอมทำตามคำเริงวุฒิปรี่มากล่อมพิชิตให้ขายหุ้นของทิพย์พิมาน
“ขายหุ้นไปให้หมดเราก็หอบเงินสดไปใช้ชีวิตกันที่เมืองนอก”
“แต่ผมยังไม่อยากเสียทิพย์พิมาน”
“โรงงานเน่าๆยังงั้นคุณจะแบกมันไว้ทำไมมีแต่จะเจ๊ง หรือว่า...อยากอยู่ใกล้นังนิด...ใช่ไหม!”
“คิดว่ามันง่ายนักเหรอ จะไปขายใครล่ะ”
“ก็ถ้ามีคนติดต่อมาล่ะ...อย่างน้อยฟ้าว่าคนอย่างนายเริงวุฒิก็น่าจะอยากได้”
พิชิตหน้าตึงเมื่อได้ยินชื่อเริงวุฒิ “ทำไมคิดว่าเป็นมัน”
“ก็คนรับจำนองที่ดินก็เป็นเขา ถ้ายอมเสียเงิน
ก้อนใหญ่ขนาดนี้แสดงว่าเขาต้องอยากได้ทิพย์พิมานแน่ อย่าลืมว่าหลานเขาเป็นเพื่อนรักของยัยนิด...มีเหรอจะไม่ช่วยกัน”
“ฮึ! ถ้าเป็นคนอื่นผมก็อาจจะสนใจ แต่ถ้าเป็น
ไอ้หมอนี่ผมยังไม่ตัดสินใจ...แล้วอย่าพูดเรื่องนี้อีก...อารมณ์เสีย!”
ooooooo
จันกับพุดกลับจากวัดหลังไปสงบสติอารมณ์เพราะโดนผีนวลทิพย์กับเหล่าบริวารตุ๊กตาผีหลอกจนผวา บรรยากาศในบ้านดูสงบกว่าเคยจนสองผัวเมียแปลกใจ ละม่อมสาวใช้สายสอพลอรีบรายงานว่าเพราะม่านฟ้าเรียกอาจารย์สมิงมาทำพิธีแถมเลี้ยง
ผีคุณท้าวทำให้พวกผีนวลทิพย์ไม่กล้าแผลงฤทธิ์
พิชิตยังไม่รู้ว่าพ่อแม่กลับจากวัด มัวเถียงกับ
ม่านฟ้าเรื่องขายหุ้นของทิพย์พิมาน
“ยังไงผมก็ไม่ขายหุ้นให้ไอ้เริงวุฒิ”
“แต่ถ้าบริษัทเจ๊ง ใบหุ้นก็จะกลายเป็นแค่เศษกระดาษไม่มีราคาค่างวดอะไรเลย”
ม่านฟ้าหว่านล้อมให้เหตุผลต่างๆนานาแต่พิชิตก็บ่ายเบี่ยงไม่ตกลง
“คุณต้องรีบตัดสินใจ ตอนนี้เราไม่มีเงิน พ่อคุณก็ขยันสร้างหนี้ น้องชายคุณอีก ถ้าบริษัทเจ๊งคงอดตายกันหมด แบ่งขายสักยี่สิบเปอร์เซ็นต์เอาเงินมากอดไว้ไม่ดีหรือคะ นี่ฟ้ายังไม่ได้พูดถึงแม่คุณนะ...รายนั้นน่ะใช้เงินยังกะเบี้ย”
ไม่ทันขาดคำจันกับพุดก็โผล่มา ม่านฟ้าหน้าเจื่อนแต่ไม่ยอมยกมือไหว้พ่อแม่ชู้รักแถมสะบัดหน้าหนี จันมองตามแล้วหมั่นไส้บ่นกับลูกชายคนโต
“โอ๊ย...แม่ไม่รู้จะด่ายังไงแล้วนะพิชิต เมียแกนี่มันวิเศษมาจากไหนมันถึงเห็นแม่เป็นหัวหลักหัวตอ”
พุดพยักหน้าสนับสนุนคำพูดเมียพลางยุส่งลูกชายคนโต
“แบบนี้คงอยู่ร่วมบ้านกันไม่ได้...เมื่อไหร่จะรวบหัว รวบหางยัยนิดสำเร็จซะทีล่ะเรื่องหุ้นเรื่องมรดกจะได้ง่ายๆขึ้น”
พิชิตถอนใจยาว ขอตัวกลับห้องดื้อๆ เหนื่อยหน่ายใจเหลือเกินกับเรื่องวุ่นวายทั้งหมด...
ooooooo
