แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี

บทที่ 85 ผมไม่ได้เป็นเทวดา

เยี่ยหวั่นหวันมองเบื้องหลังของเฉินเมิ่งฉีที่วิ่งหนีไป เลยแอบยิ้มมุมปาก

ผ่านเรื่องวันนี้แล้ว ไม่ว่าเฉินเมิ่งฉีจะอธิบายหรือแก้ตัวยังไง ท่าทีและมุมมองของทุกคนต่อเธอก็จะไม่เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว

ส่วนเจียงเยียนหราน ขอแค่เธอจะแตกหักกับเฉินเมิ่งฉี หลังจากนี้เธอยังมีโอกาสที่จะเชื่อมความสัมพันธ์กับเธออยู่

หลังกลับมาถึงหอพัก เยี่ยหวั่นหวันรีบหยิบมือถือขึ้นมา ค้นหาเบอร์ซือเย่หาน

เธอตัดสินใจแล้ว จะลองเสี่ยงอีกครั้งหนึ่ง

สำหรับซือเย่หานแล้ว การโกหกและหลบหนีเป็นเรื่องที่น่ากลัวที่สุด สู้เสี่ยงบอกความจริงไปดีกว่า

ในขณะเดียวกัน เป็นอย่างที่หวั่นหวันคิดไว้ เฉินเมิ่งฉีโมโหจนแทบคลั่ง

ในหอพักเจียงเยียนหรานและฟางฉินฉวนไม่อยู่ทั้งคู่ เธอมองดูรอยบนใบหน้าที่ตัวเองโดนมือถือเขวี้ยงใส่บวมขึ้นอย่างรวดเร็วในกระจก เลยเขวี้ยงสิ่งของบนโต๊ะทั้งหมดลงไปบนพื้น

น่าโมโหจริง ทั้งหมดเป็นเพราะยัยโง่เยี่ยหวั่นหวันนั่นก่อเรื่อง!

แล้วยัยโง่นั่นยังกล้าพูดเรื่องที่ตอนนั้นเธอตามจีบเยี่ยมู่ฝานอีก ตอนนี้เยี่ยมู่ฝานอยู่ที่บริษัทบ้านเธอเป็นแค่หมาตัวหนึ่งเท่านั้นเอง เขาคู่ควรหรือ? เหมือนดอกฟ้ากับหมาวัด!

เยี่ยหวั่นหวัน เธอจะไม่ยอมให้เธอมีชีวิตที่ดีแน่

เฉินเมิ่งฉีหยิบมือถือขึ้นมาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ยิ้มอย่างเย็นชา แล้วเริ่มพิมพ์ข้อความ [คุณซือ ช่วงนี้เยี่ยหวั่นหวันคบกับเพื่อนที่นิสัยไม่ค่อยดี ไปสนิทกับนักเลงคนหนึ่ง เธอรู้อยู่แก่ใจว่านักเลงคนนั้นคิดไม่ซื่อกับเธอ ฉันเป็นห่วงว่าเยี่ยหวั่นหวันจะโดนคนหลอกเข้า ฉันไม่เข้าใจจริงๆ คุณซือคุณดีขนาดนี้ แล้วยังดีกับเยี่ยหวั่นหวันด้วย ทำไมเธอถึงได้ทำแต่เรื่องทำร้ายคุณนะคะ!]

เฉินเมิ่งฉีพิมพ์ไม่กี่คำแต่กลับจากขาวเป็นดำหมดเลย

ดูภายนอกเป็นห่วงความปลอดภัยของเยี่ยหวั่นหวัน แต่แท้จริงแล้วกลับสวมหมวกที่ดึงดูดความวุ่นวายมาให้เยี่ยหวั่นหวัน

พูดถึงเรื่องฝีมือในการใส่ร้าย เฉินเมิ่งฉีไม่เป็นสองรองใคร

นอกจากข้อความนั้นแล้ว เธอไม่ลืมที่จะส่งรูปที่สองคนนั้นเดินอยู่ด้วยกันไปให้อีกหลายรูป แบบนี้เธอถึงค่อยคลายความโกรธลงหน่อย

เธอไม่รู้ว่าเมื่อคืนพลาดอะไรตรงไหน เยี่ยหวั่นหวันถึงได้มาโรงเรียนเหมือนปกติ แต่ครั้งนี้หลักฐานแน่นหนา ไม่มีทางผิดพลาดอีกแน่!

กลางดึก ในสวนจิ่นหยวน

สวี่อี้มองดูห้องที่ปิดประตูแน่นหนามาหนึ่งวันหนึ่งคืนเต็ม เขาร้อนรนเดินวนไปมา “ทำยังไงดี คุณชายเก้าขังตัวเองไว้ในห้องหนึ่งวันหนึ่งคืนแล้ว คุณหมอโม่ คุณเป็นนักสะกดจิตบำบัดที่เก่งที่สุดไม่ใช่หรือ? คุณคิดหาวิธีหน่อยสิ!”

โม่เสวียนกอดอกอยู่ที่กำแพงตรงข้าม ไม่รู้จะพูดอะไร “ผมเป็นหมอ ไม่ได้เป็นเทวดา!”

คิดว่าเขาทำได้ทุกอย่างเลยหรือ?

อีกอย่างเขาอยู่ที่บ้านซือเย่หานก็ไม่มีประโยชน์อะไร

“แต่ยังไงถ้าไม่ทำอะไรก็ไม่ได้นะครับ...”

สวี่อี้กำลังร้อนรน เวลานี้ อยู่ๆ มีเสียงข้อความจากมือถือดังขึ้นมา

สวี่อี้มองไปตามเสียงที่ดัง เจอมือถือที่ก่อนหน้านี้โดนซือเยว่หานโยนทิ้งไว้บนพื้น

หยิบขึ้นมาดู เห็นแต่หน้าจอเตือนข้อความติดต่อกันหลายข้อความ เฉินเมิ่งฉีเป็นคนส่งมาทั้งหมด

“ผู้หญิงคนนี้นี่ยังไม่ยอมเลิกราอีก คิดว่าที่นี่ยังวุ่นวายไม่พอใช่ไหม!” สวี่อี้บ่นเสียงเบา กำมือถือไว้แน่น กลัวว่าซือเย่หานจะได้ยิน

โม่เสวียนมองไปทางมือถือ หลังจากคิดเล็กน้อยก็พูดขึ้นมา “นายไปสืบมา ดูว่าเยี่ยหวั่นหวันฝั่งนั้นเกิดอะไรขึ้น ไม่แน่อาจสามารถทำให้คุณชายเก้าออกมาได้”

สวี่อี้ได้ยิน ก็หน้าบึ้งทันที จำเป็นต้องใช้วิธีน่ากลัวแบบนี้ให้คุณชายเก้าออกมา?

แต่คิดไปคิดมาก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว ถ้าเจ้านายไม่กินไม่นอนแบบนี้ต่อไป ร่างกายจะทนไม่ไหว 

ดูแล้วคงต้องใช้วิธีหนามยอกเอาหนามบ่ง