เส้นตายสลายโสด
ตอนที่ 20
ตั้งแต่น้ำฟ้าเลื่อนงานแต่งออกไปไม่มีกำหนด วันๆเอาแต่นั่งซึม ไม่พูดไม่จากับใคร บีบี สดใส น้ำฝนและจอห์นพยายามเกลี้ยกล่อมน้ำฟ้ายกโทษให้ดินได้แล้ว เธอกลับนั่งนิ่งไม่ตอบ สดใสขอร้องน้ำฟ้าถ้าจะโกรธขอให้โกรธเธอเพราะเธอทำผิด แต่อย่าทำแบบนี้ น้ำฟ้ากับดินรักกัน ความรักที่สวยงามของน้ำฟ้าไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้
“เกี่ยวค่ะ หนูรักคนที่โกหกหนูไม่ได้”
“โกหกด้วยเจตนาอะไร ทำไมลูกไม่คิด เขาเจตนาดีไม่ได้คิดร้าย...โอ๊ย...ดื้อ” สดใสบ่นอย่างเหลืออด น้ำฟ้าไม่ตอบโต้ เดินเซื่องซึมออกไป...
ดินเองก็เหนื่อยใจ พยายามโทร.ง้อน้ำฟ้า แต่เธอไม่ยอมรับสาย สัญญาที่น้ำฟ้าเคยให้เขาไว้ว่าจะฝ่าฟันอุปสรรคความรักด้วยกันคงเป็นหมัน อาจเป็นเพราะเธอรักเขาไม่มากเท่าที่เขารักเธอ
ooooooo
เช้าวันใหม่ ขณะดินกับต้นกำลังช่วยกันยกรูปถ่ายหลายรูปซึ่งถูกห่อไว้อย่างดีขึ้นท้ายรถ กระบะ พรุ่งนี้ดินมีงานแสดงภาพถ่ายของตัวเอง สายหยุดเห็นลูกหน้าหมองเศร้าเข้ามาดึงตัวออกไป จากนั้นเธอสั่งห้ามดินถอดใจปล่อยน้ำฟ้าไปเด็ดขาด ดินไม่ได้ปล่อยแต่น้ำฟ้าไม่ยอมเจอหน้า เขาไม่รู้จะทำอย่างไรดี เหนื่อยใจเต็มทีแล้ว
“ห้ามเหนื่อย ต่อให้เราไม่คิดว่าตัวเองผิด เราก็ต้องคิดว่าผิด เพราะผู้หญิง...ถูกเสมอ”
“ไม่ยุติธรรมเลย”
“ถ้าเรียกร้องหาความยุติธรรมในความสัมพันธ์ ไม่มีคู่ไหนอยู่กันยืด...คนหนึ่งแข็งคนหนึ่งก็ต้องอ่อน คนหนึ่งดื้ออีกคนก็ต้องยอม...คนหนึ่งขาดอีกคนก็ต้องเกิน มันถึงจะพอดี...แม่ไม่ยอมให้ดินปล่อยหนูฟ้าไปง่ายๆแบบนี้” สายหยุดสั่งเสียงเฉียบ ดินถึงกับถอนใจ หนักใจ...
กอหญ้าทนเห็นพี่ชายทุกข์ใจไม่ไหวเจอหน้าน้ำฟ้าที่ที่ทำงานตรงเข้าไปต่อว่า ฉอดๆ ที่ใจร้ายกับพี่ชายของเธอโดยไม่ฟังเสียงห้ามปรามของต้น น้ำฟ้าไม่พอใจ ถามเสียงเขียวใครใช้ให้กอหญ้ามาพูด
“ไม่มีใครใช้ หนูมาเอง พี่ชายหนูเป็นคนดีพี่ฟ้ามีตาหามีแววไม่ ถ้าไม่ยอมยกโทษให้พี่ดินหนูจะถือว่าพี่...”
“งี่เง่าและสมควรอยู่บนคานต่อไป” ต้นต่อประโยคให้เสร็จสรรพ แล้วฉุดกอหญ้าหนีไม่รอดูผลงาน...
ทันทีที่ธีรเทพโทร.มาแจ้งกอหญ้ากับพวกว่าคืนนี้ดินจะนอนค้างที่แกลเลอรี่จัด แสดงภาพถ่ายเพื่อเตรียมงานให้เสร็จทันวันพรุ่งนี้ แผนสมานฉันท์ที่วางไว้ก็เริ่มขึ้น บีบีโกหกน้ำฟ้าว่า ดินเลื่อนงานแสดงภาพถ่ายมาเป็นคืนนี้ และหลังจากเสร็จงาน เขาจะเอารูปถ่ายออกทัวร์รอบโลกทันที การทัวร์ครั้งนี้ดินไปแล้วไปลับเสียด้วย
น้ำฟ้าทำทีไม่สนใจ หันไปทำงานต่อ สักพัก บอสซ่าส์กับมิ้นท์เดินผ่านโต๊ะน้ำฟ้า จงใจพูดยุแหย่ถึงงานแสดงภาพที่จะจัดค่ำนี้ว่ามีไฮโซสาวสวยโสดซิงได้รับเชิญ มากมาย ไม่แคล้วดินคงได้แฟนใหม่แน่ๆ น้ำฟ้าหูผึ่ง แต่แกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้ไม่สนใจ
พอตกเย็นเลิกงาน กอหญ้า ต้น บีบี มิ้นท์ และบอสซ่าส์ต่างเร่งรีบชวนกันไปงานแสดงภาพถ่ายของดิน ไม่มีใครชวนน้ำฟ้าสักคำ ทิ้งให้ยืนเดียวดายอยู่ในออฟฟิศ จังหวะนั้น ฮันนี่เข้ามาหาน้ำฟ้า
“ฉันจะมาขอบใจที่เธอยอมถอนแจ้งความ เธอเป็นคนดีจริงๆเลยนะนํ้าฟ้า...ฉัน...”
“ฉันเป็นคนดี...แต่ไม่ใช่คนโง่” นํ้าฟ้าว่าแล้วตบฮันนี่เปรี้ยง “คิดว่าฉันไม่รู้หรือว่าคลิปแฉแม่ฉันเป็นฝีมือแก ไม่ต้องมาเสแสร้ง...แกมันงูพิษ แว้งกัดไม่เลือกว่าใครเป็นใคร ไร้จิตสำนึก ต่อไปนี้อย่าหวังว่าฉันจะให้โอกาสแกอีก ไปให้พ้นเลยนะ” นํ้าฟ้าไล่ส่ง
ฮันนี่คาดไม่ผิดคนอย่างนํ้าฟ้าไม่เคยให้โอกาสใครจริง ที่ผ่านมาเธอคิดถึงแต่ตัวเองเห็นแก่ตัวมองข้ามหัวคนอื่นตลอด ดินถึงเบื่อไม่คิดจะมาง้ออีก สมควรแล้วที่เธอต้องอยู่บนคานคนเดียว นํ้าฟ้าโมโห ไล่ฮันนี่อีกครั้ง
“ฉันไปแน่ แต่ไปไหนไม่ไกลหรอกนํ้าฟ้า...มันยังไม่จบ” ฮันนี่ว่าแล้วกลับไป
นํ้าฟ้าฉุกคิดถึงคำพูดของแม่ บีบี กอหญ้า และต้นที่ต่อว่าต่อขานเธอที่ไม่ยอมยกโทษให้ดิน และหวนคิดถึงคำสัญญาที่เคยให้ไว้กับดินว่าจะต่อสู้อุปสรรคที่มาขัดขวางความ รักของเราร่วมกัน เธอถึงกับร้องไห้ คิดถึงดินขึ้นมาจับใจ ทนอยู่เฉยต่อไปไม่ไหว รีบตรงไปยังแกลเลอรี่จัดงานแสดงภาพถ่ายของดินทันที...
ครู่ต่อมา นํ้าฟ้ามาถึงหน้าแกลเลอรี่จัดงาน กลับพบแต่ความเงียบ ชะโงกมองไปข้างในไม่เห็นใครสักคน
บีบี กอหญ้า ต้น ธีรเทพ รวมทั้งเฟซ และคุณวีแอบซุ่มมองจากมุมมืดต่างดีใจที่แผนขั้นแรกสำเร็จด้วยดี นํ้าฟ้าทนเสียงเรียกร้องของหัวใจตัวเองไม่ไหวต้องมาหาดินจนได้ คุณวีให้จับตาดูต่อไปว่าแผนขั้นที่สองของพวกเราจะได้ผลหรือเปล่า จังหวะนั้น มีคนงานคนหนึ่งเดินออกจากแกลเลอรี่ เปิดประตูทางเข้าทิ้งไว้
นํ้าฟ้ารีบย่องเข้าไปด้านใน ควานหาสวิตช์ไฟจนเจอ ทันทีที่ไฟสว่างหญิงสาวถึงกับอึ้ง ภาพที่จัดแสดงทั้งหมดเป็นภาพถ่ายของเธอที่ดินถ่ายเก็บไว้ตั้งแต่วันแรกที่ ได้เจอกัน เธอเดินดูภาพถ่ายจนกระทั่งมาหยุดอยู่กลางห้องตรงผนังที่เว้นว่างไว้ มีเพียงป้ายบอกชื่อภาพ “แค่กอด” ถึงกับนํ้าตาซึม ดินเข้ามาเห็นนํ้าฟ้าก็ตกใจ
“มีแต่รูปฉัน” นํ้าฟ้าเสียงสั่น
“ใช่...ชื่องานของผมคือ แรงบันดาลใจแห่งชีวิต...ชีวิตผมที่ผ่านมามีคุณเป็นแรงบันดาลใจ...แต่มันหาย ไปหนึ่งภาพ...แค่กอด...ภาพที่สำคัญที่สุดในงาน ผมให้คุณไปแล้ว ที่ตรงนั้นเลยเป็นที่ว่างที่ผมไม่คิดว่าจะเอาภาพไหนมาทดแทน ไม่มีอะไรมาแทนมันได้”
นํ้าฟ้าซึ้งใจมากโผกอดดินไว้ แล้วขอร้องให้เขากอดเธอตอบ ดินไม่รอให้พูดซํ้ากอดเธอไว้แน่น อ้อนวอนนํ้าฟ้าอย่าโกรธเขาอีกเลย นํ้าฟ้ารับปากจะไม่โกรธเขาอีก ตั้งแต่ไม่มีเขาอยู่ข้างๆเธอเหมือนไม่มีชีวิตจิตใจ ดินจูบนํ้าฟ้าที่หน้าผาก จากนั้นคุกเข่าลงตรงหน้าจับมือเธอไว้ แล้วขอเธอแต่งงาน นํ้าฟ้าไม่รอช้ารับคำทันที
ooooooo
ในที่สุดวันแต่งงานของนํ้าฟ้ากับดินก็มาถึง ธีรเทพตรวจความเรียบร้อยด้านหน้างานเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะถอนใจโล่งอก พึมพำกับตัวเองเบาๆกว่าจะมีวันนี้ได้เลือดตาแทบกระเด็น จังหวะนั้นบีบีในชุดสวยสุดๆเยื้องย่างเข้ามา ธีรเทพตะลึงถึงกับเพ้อว่าสวยที่สุด แต่แล้วบีบีกลับสะดุดขาตัวเอง ทรุดลงไปกองกับพื้น
“แต่ซุ่มซ่ามที่สุด” ธีรเทพส่ายหน้า
“คนสวยก็ต้องซุ่มซ่ามบ้างไรบ้าง ชีวิตจะได้บาลานซ์” บีบีว่าแล้วยันตัวลุกขึ้นยืน เก๊กท่าสวยใหม่ ธีรเทพ
นึกขึ้นได้ว่าไม่พูดด้วย เดินหนี บีบีมองตามธีรเทพ เจ็บจี๊ดเข้าไปถึงหัวใจ สายหยุดกับสดใสมาถึงหน้างานเห็นแต่น้ำฝนกับจอห์นในชุดบ่าวสาวกำลังถ่ายรูป อยู่หน้าซุ้ม แปลกใจทำไมคู่ของน้ำฟ้ากับดินหายไปไหน
บีบีชักใจคอไม่ดี หยิบวิทยุสื่อสารขึ้นมา ว.ถามทีมงานมีใครเห็นน้ำฟ้ากับดินบ้าง ไม่มีใครพบ ในห้องแต่งตัวก็ไม่อยู่ ทั้งธีรเทพ กอหญ้า ต้น มิ้นท์ และบีบีเกรงจะเป็นฝีมือฮันนี่ รีบแยกย้ายกันหาตัวดินกับน้ำฟ้าทันที...
ขณะทุกคนกำลังตามหาตัวน้ำฟ้ากับดินกันให้คว่ัก ทั้งคู่กลับมาทำหวานยืนดูพระอาทิตย์ตกอยู่บนดาดฟ้าโรงแรมที่จัดงาน ดินเห็นใกล้เวลาเริ่มงานแล้วชวนน้ำฟ้ากลับ ระหว่างทางน้ำฟ้ากับดินเจอเฟซกับคุณวีเข้ามาทักทายแสดงความยินดีด้วย ต้นกับกอหญ้าวิ่งหน้าตื่น
เข้ามาเจอดินกับน้ำฟ้า โผกอดด้วยความดีใจ
“พวกหนูตกใจกันหมดเลย คิดว่าพี่...ถูกยัยฮันนี่มันเล่นซะแล้ว”
น้ำฟ้าได้ยินชื่อฮันนี่จากปากของกอหญ้า ชักไม่ไว้ใจเกรงจะถูกป่วนงานแต่ง ขอร้องคุณวีช่วยหาบอดี้การ์ดมาคุ้มครอง คุณวีรีบคว้ามือถือขึ้นมากดเบอร์ทันที...
ไม่นานนัก กลุ่มชายในชุดสูทสีดำหลายคนยืนประกบน้ำฟ้ากับดินขณะที่ยืนต้อนรับแขกอยู่ หน้างาน ธีรเทพติงว่ากลัวฮันนี่มากไปหรือเปล่า ดินส่ายหน้า ถ้าน้ำฟ้าโอเคเขาก็โอเคด้วย บีบีไม่คิดว่าแขกในงานจะโอเคด้วยแล้วชี้ให้ดินดู แขกเหรื่อที่มองมาทางนี้ด้วยสายตาชวนสงสัย สดใสกับสายหยุดปรี่เข้าไปเคลียร์กับแขกเหรื่อทันที สดใสแต่งเรื่องว่านี่เป็นการเซอร์ไพร์สกันเพื่อให้คนได้โจษจันนานๆให้สมกับ ออร์กาไนเซอร์มืออาชีพ
“ค่ะ...ธรรมดาๆพวกเราไม่ทำค่ะ...เฮ่อ...ถ่ายรูปกันค่ะ ถ่ายรูป” สายหยุดพูดจบพาแขกมาถ่ายรูปกับคู่บ่าวสาวทั้งสองคู่ ดินหันไปบอกบีบีว่าคงไม่มีปัญหาเรื่องแขกแล้ว แม่ของเขากับสดใสจัดการได้อยู่หมัด
ธีรเทพกับบีบีถอยออกมายืนห่างๆให้คู่บ่าวสาวได้ถ่ายรูป โดยไม่มีใครพูดอะไรกัน บรรยากาศชวนอึดอัดจนบีบีทนไม่ไหวน้ำตาจะไหลต้องรีบเดินหนี ธีรเทพมองตามบีบีตาละห้อย แต่ใจแข็งไม่ตาม...
ดินกับน้ำฟ้าเห็นท่าทางของธีรเทพกับบีบีแล้วไม่สบายใจ พอว่างจากถ่ายรูปกับแขกในงาน ทั้งคู่ช่วยกันเกลี้ยกล่อมให้ธีรเทพไปง้อบีบีอยู่นานกว่าจะใจอ่อน ยอมตามไปง้อ บีบีกับธีรเทพเปิดอกคุยกันจนเข้าใจ และคืนดีกันได้ในที่สุด...
แม้จะมีบอดี้การ์ดรายล้อม แต่น้ำฟ้ายังไม่ไว้ใจอยู่ดี คอยกวาดตามองไปรอบงานอย่างระแวดระวัง สังหรณ์ใจจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น ยิ่งคลื่นลมสงบผิดปกติแบบนี้ แสดงว่าพายุกำลังจะมา
“ไม่ต้องห่วงน่า คนออกเยอะแยะ ฮันนี่ไม่กล้าทำอะไรอุกอาจหรอก”
สิ้นคำของดิน พนักงานของโรงแรมคนหนึ่งถือกล่องของขวัญใบใหญ่เดินมาที่โต๊ะรับของขวัญหน้า งาน ต้นกับกอหญ้าที่ยืนแจกของชำร่วยอยู่ อ่านการ์ดที่ติดมากับกล่อง ถึงกับตาโต หันมาบอกน้ำฟ้ากับดินด้วยเสียงสั่นๆว่าของขวัญจากฮันนี่ เท่านั้นแหละ เกิดโกลาหลย่อยขึ้นทันที...
เสียงกรีดร้องอย่างเสียขวัญจากแขกเหรื่อหน้างานดังไปถึงหูธีรเทพกับบีบีที่ กำลังจะชนแก้วดื่มฉลองที่กลับมาคืนดีกัน ทั้งคู่ตกใจรีบวางแก้ววิ่งกลับมาที่งาน ธีรเทพไม่ดูตาม้าตาเรือ คว้ากล่องของขวัญที่วางอยู่กับพื้นขึ้นมาถือไว้ พอรู้ว่ากล่องนี้มาจากฮันนี่ แถมมีเสียงเหมือนเสียงนาฬิกาดังออกมาจากกล่อง ธีรเทพตาเหลือกต้องเป็นระเบิดเวลาแน่ๆ ดินได้สติสั่งการพวกบอดี้การ์ดทันที
“กันทุกคนออกไปให้หมด แล้วโทร.แจ้งตำรวจ ขอทีมกู้ระเบิด”
ทุกคนที่อยู่หน้างานตกใจกรีดร้องลั่นวิ่งหนีกันวุ่นวาย สดใสถึงกับเป็นลมล้มพับโชคดีที่ต้นรีบรับไว้ได้ทัน กอหญ้าบอกให้ธีรเทพวางกล่องลงจะอุ้มไว้ทำไม ธีรเทพตั้งสติได้รีบโยนกล่องให้บีบีรับไว้ บีบีโยนคืนทันควัน
“งั้นเรามาเละด้วยกัน” ธีรเทพว่าแล้วเข้าไปกอดบีบีไว้พร้อมกับกล่องของขวัญในมือ
ทันใดนั้น เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ทุกคนรีบหมอบลงกับพื้น ธีรเทพกับบีบีตกใจร้องลั่น แต่ทุกอย่างเงียบไม่มีอะไรเกิดขึ้น กล่องของขวัญเปิดผลัวะ ตุ๊กตาเสีย–
กบาลเด้งขึ้นมา พร้อมเสียงหัวเราะเยาะดังลั่น ทุกคนพากันถอนใจโล่งอก แต่น้ำฟ้าและดินกลับรู้สึกหวั่นใจมากขึ้น
ooooooo
ขณะที่หน้าห้องจัดงานแต่งงานได้รับการเคลียร์เรียบร้อย ภายในงานบอสซ่าส์กับมิ้นท์รับหน้าที่เป็นพิธีกรแก้ไขสถานการณ์อยู่บนเวที บอสซ่าส์อธิบายให้แขกในงานฟังว่าเมื่อครู่นี้เป็นเพียงการแสดงเท่านั้น สดใสกับสายหยุดช่วยพูดสนับสนุนบอสซ่าส์กับมิ้นท์อีกแรงจนแขกเริ่มเชื่อ บอสซ่าส์อธิบายเพิ่มเติมอีกว่า
“เราเชื่อว่า ชีวิตคู่ควรต้องตื่นเต้นเร้าใจไปตลอดเพื่อกระตุ้นให้มีชีวิตชีวา”
“ไม่น่าเบื่อจนทำให้หมางเมินและจบลงด้วยการหย่ากัน เราจึงสื่อให้ทุกคนเห็นผ่านการแสดงเล็กๆน้อยๆ”
มิ้นท์เสริม จอห์นตะโกนเชียร์ว่าสุดยอด แล้วตบมือ แขกในงานพากันตบมือตาม จากนั้น บอสซ่าส์ประกาศเริ่มพิธีแต่งงาน มิ้นท์ลงจากเวทีไปตามคู่บ่าวสาวทั้งสองคู่เข้างาน
สักพัก คู่ของดินกับน้ำฟ้า และจอห์นกับน้ำฝนเดินจูงมือกันเข้ามาในงาน พอเดินถึงกลางห้อง ไฟดับพรึบ น้ำฟ้ารู้สึกไม่ชอบมาพากล บีบีคว้าวิทยุสื่อสารขึ้นมาโวยใส่
“ไฟดับได้ไง...คุณผู้จัดการคะ มันเกิดอะไรขึ้น”
“ไฟช็อตครับ กำลังแก้ไขครับ”
พลันไฟในห้องสว่างขึ้นอีกครั้ง น้ำฟ้า ดิน จอห์น และน้ำฝนต่างถอนใจโล่งอก แต่แล้วมีเสียงฮือฮาดังมาจากกลุ่มแขกเหรื่อ คู่บ่าวสาวทั้งสองคู่หันมองบนเวที ต้องตกใจแทบช็อกเมื่อเห็นฮันนี่ในชุดเจ้าสาวยืนถือช่อดอกไม้ ดินไม่พอใจ ขยับจะเข้าไปลากตัวฮันนี่ลงจากเวที
“หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ อย่าคิดเข้ามาเด็ดขาดไม่ว่าใคร” ฮันนี่ขู่จบทิ้งช่อดอกไม้ลงเหลือแต่ปืนจ่อมาทางน้ำฟ้า ดินเอาตัวบังน้ำฟ้าไว้เช่นเดียวกับสายหยุด สดใส กอหญ้า ต้น คุณวี เฟซ และธีรเทพ ฮันนี่ยิ่งโกรธที่ทุกคนปกป้องน้ำฟ้าทั้งๆที่น้ำฟ้าไม่ได้เป็นคนดี ชอบทำร้ายเธอ คอยกดหัวเธอทุกครั้งที่มีโอกาส ธีรเทพกระซิบถามบีบี
“มีใครแจ้งตำรวจหรือยัง”
สดใสแจ้งแล้วแต่ไม่ใช่ตำรวจ เธอคาดไม่ผิดฮันนี่ต้องมาป่วนที่นี่จึงโทร.บอกยลลดาตั้งแต่เมื่อวาน พูดไม่ทันขาดคำ ยลลดาเดินตรงไปที่เวที เกลี้ยกล่อมให้ฮันนี่วางปืนอยู่นาน แต่เธอไม่ฟัง เลยถอดใจไม่ขอยุ่งเกี่ยวอะไรอีก ใครอยากจะเอาฮันนี่เข้าคุกก็เชิญตามสบาย แล้วถอยไปรวมกลุ่มกับสดใส แต่ลึกๆแล้ว
ยลลดาอดเป็นห่วงลูกไม่ได้ น้ำฟ้าอยากให้เรื่องนี้จบๆ เสียที ตัดสินใจออกไปเผชิญหน้ากับฮันนี่ ถ้าฮันนี่เกลียดเธอนักก็ยิงได้เลย
“ที่ผ่านมา...ฉันขอโทษและขอบคุณ...ที่ให้สติฉัน ทำให้ฉันรู้สึกว่าที่ผ่านมา ฉันเป็นคนที่...เลวร้ายมาก”
ฮันนี่ไม่เชื่อคำพูดของน้ำฟ้า หาว่าเล่นละครตบตา น้ำฟ้าพูดจริง เธอเหนื่อยที่จะทำสงครามกับฮันนี่เต็มที เพราะมันไม่ได้ทำให้เธอและคนที่เธอรักมีความสุข ขอให้ฮันนี่อโหสิกรรมให้ แล้วเดินเข้าไปหาฮันนี่พร้อมกับแบมือขอปืนโดยไม่ฟังเสียงทัดทานของดิน ฮันนี่กรีดร้องด้วยความแค้น ก่อนจะเหนี่ยวไกปืน
ดินดึงน้ำฟ้าหลบ ทุกคนพากันแตกฮือหลบเข้าที่กำบัง แต่แล้วปืนกระบอกนั้นกลับเป็นเพียงปืนไฟแช็ก ฮันนี่หัวเราะสะใจเป็นบ้าเป็นหลัง แขกคนหนึ่งหันมาถามสดใสกับสายหยุดว่านี่เป็นการแสดงอีกชุดหนึ่ง
ใช่ไหม สดใสรีบรับสมอ้าง แขกคนนั้นตบมือชอบใจ พลอยทำให้แขกคนอื่นๆพากันตบมือตาม ดินประคองน้ำฟ้าลุกขึ้นมองไปรอบๆงานอย่างโล่งใจ ฮันนี่เดินมาหาน้ำฟ้า
“เธอได้ตายไปจากฉันแล้ว น้ำฟ้า...เอาสิ อยากจะจัดการยังไงกับฉันต่อจากนี้ก็เชิญ ไหนล่ะตำรวจ”
“ไม่จำเป็น เพราะฉันจะจัดการเธอเอง” น้ำฟ้าว่าแล้วเงื้อมือจะตบฮันนี่ แต่เป็นเปลี่ยนใจ “ฉันไม่จำเป็นต้องเสียมือเพราะฉันจะไม่ทำร้ายเธออีกแล้ว...บีบีเคลียร์” น้ำฟ้าควงแขนดินออกไป บีบีไม่รอช้าตบฮันนี่ฉาดใหญ่ ฮันนี่ยืนนิ่งไม่ตอบโต้ ยลลดาเข้ามาปลอบใจลูกสาว ขอให้เริ่มต้นใหม่ อย่าท้อแท้ คนเราล้มแล้วย่อมลุกได้ ฮันนี่ขอบคุณแม่ที่ยังอยู่เคียงข้างเธอ...
หลังจากเหตุการณ์ระทึกใจผ่านไป งานเลี้ยงฉลองสมรสของน้ำฟ้ากับดิน และน้ำฝนกับจอห์น
ดำเนินต่อไปอย่างราบรื่น บรรยากาศในงานเต็มไปด้วย ความสุขสนุกสนาน พอได้เวลาที่เจ้าสาวทั้งสองคน
จะโยนช่อดอกไม้ สาวๆมารอกันเต็มไปหมดรวมทั้งฮันนี่ด้วย เฟซได้ช่อดอกไม้ของน้ำฟ้า ส่วนกอหญ้าได้ของน้ำฝน
“เป็นเด็กเป็นเล็ก อีกนาน...ขอเจ๊ก่อนเหอะ” บีบีว่าแล้วแย่งช่อดอกไม้จากกอหญ้า ทุกคนพากันขำ
ooooooo
วันถัดมา บอสซ่าส์ถือโอกาสที่น้ำฟ้าเข้ามาเคลียร์งานที่ออฟฟิศก่อนจะลาหยุดยาวไปฮันนีมูนเรียกพนักงานทุกคนเข้าประชุมเพื่อแจ้งว่า เขาเลื่อนตำแหน่งใหม่ให้น้ำฟ้าเป็นผู้จัดการฝ่ายผลิต มิ้นท์เลื่อนจากเออีเป็นหัวหน้าแผนกประสานงานลูกค้า ขณะที่ต้นยังเป็นหัวหน้าแผนกออกแบบเหมือนเดิมแต่จะขึ้นเงินเดือนให้
ส่วนกอหญ้าหลังเรียนจบจะมาสมัครเป็นฟรีแลนซ์ไม่ขอทำงานประจำ เพราะไม่อยากทำงานที่เดียวกับต้น ต้นมองหน้ากอหญ้าไม่เข้าใจ บอสซ่าส์ยังไม่ทันจะอ้าปากบอกตำแหน่งใหม่ของบีบี เธอชิงพูดขึ้นก่อน
“บีบีขอลาออกค่ะ...จะออกไปเป็นเถ้าแก่เนี้ยร้านรักนิรันดร์สตูดิโอค่ะ”
น้ำฟ้าถามย้ำบีบีจะลาออกจริงหรือ บีบีอยาก
ทำงานด้านนี้มานานแล้ว และอีกอย่างหนึ่งธีรเทพกำลังจะเปิดแฟรนไชส์ร้านรักนิรันดร์สตูดิโอ เธอจะไปช่วยเขาดูแลกิจการ ต้นยังคาใจเรื่องเมื่อครู่มองกอหญ้าด้วยสายตาตัดพ้อ แล้วเดินหนี กอหญ้ารีบตาม ทันทีที่บีบีเห็นธีรเทพเข้ามากับดิน รีบชวนธีรเทพไปจดทะเบียนสมรสที่สำนักงานเขตแถวออฟฟิศ เธอขอแค่ทะเบียนสมรสไม่ต้องมีพิธีแต่งงานให้เสียเวลาเดี๋ยวมีลูกไม่ทันคู่ของน้ำฟ้า
ธีรเทพทำอิดออดพอเป็นพิธีแล้วเดินตามบีบี
ออกไป บอสซ่าส์ยังมีอีกเรื่องหนึ่งจะแจ้งให้น้ำฟ้ากับมิ้นท์รู้ เขามีลูกน้องมาให้มิ้นท์หนึ่งคน แล้วผายมือไปที่ประตูห้อง ดิน น้ำฟ้า และมิ้นท์หันมอง ตกใจที่เห็นฮันนี่ยืนอยู่...
มิ้นท์ไม่รอช้า สั่งงานให้ฮันนี่ทำมือเป็นระวิง ฮันนี่ตั้งใจทำงานไม่เหลือเค้าฮันนี่ตัวแสบให้เห็น น้ำฟ้าแอบมองอยู่อีกมุมหนึ่งกับดินและบอสซ่าส์ ชมบอสซ่าส์เก่งมากที่ทำให้ฮันนี่ยอมเริ่มต้นใหม่จากศูนย์ได้
“คนเรา...ถ้าอยากไปต่อบางทีก็ต้องยอมถอยบ้าง...ถ้าไม่ยอมก็ไปไหนไม่รอดเพราะไม่มีใครรับฮันนี่เข้าทำงานสักที่ มีแต่ที่นี่ที่เดียว”
“บอส...กรี๊ดอ่ะ...หล่อมาก” ดินแกล้งจีบปากจีบคอพูด
“คุณฟ้าแน่ใจนะว่าคุณดิน...เอ่อ...” บอสซ่าส์มองดินแบบสยองๆ น้ำฟ้ามั่นใจเพราะพิสูจน์มาแล้ว รับรองแมนร้อยเปอร์เซ็นต์ บอสซ่าส์กลับเป็นฝ่ายเขินเสียเอง รีบขอตัวไปทำงานต่อ แล้วอวยพรให้มีความสุขกับการฮันนีมูน ดินกับน้ำฟ้ามองตามบอสซ่าส์ แล้วหันมาหัวเราะคิกคัก...
ด้านกอหญ้าตามไปอธิบายให้ต้นฟังว่าที่ไม่อยากทำงานที่เดียวกับต้นเพราะมีคนเคยบอกไว้ว่าคนเป็นแฟนกันไม่ควรทำงานที่เดียวกัน เดี๋ยวจะตีกันตาย ต้นถึงกับโดดตัวลอยด้วยความดีใจ
ooooooo
ถึงวันเดินทางไปฮันนีมูนของน้ำฟ้าและดิน สดใส น้ำฝนกับจอห์น สายหยุดกับกอหญ้า และธีรเทพกับบีบีเดินมาส่งทั้งคู่ที่รถ สดใสไม่วายขีดเส้นตายให้น้ำฟ้ากับดินต้องมีหลานให้เธออุ้มภายในเวลาไม่เกินหนึ่งปี
“เรื่องแบบนี้ อย่าไปรีบร้อนเลยค่ะคุณแม่...ปล่อยให้เป็นธรรมชาติ ถึงเวลาถ้าเขามาเขาก็มา จะมาตอนไหนก็ล้วนแต่เป็นการมาที่เกิดจากความรักของพ่อแม่...ดีทั้งนั้น” สายหยุดอธิบาย
สดใสพยักหน้าเห็นด้วย จากนั้น น้ำฟ้ากับดินเดินไปขึ้นรถเตรียมออกเดินทาง คุณวีกับเฟซมาทันส่งคู่สามีภรรยาข้าวใหม่ปลามันพอดี...
เย็นวันเดียวกัน ดินขับรถพาน้ำฟ้ามานั่งชมพระอาทิตย์ตกบนเนินเขาร่มรื่นบรรยากาศแสนจะ โรแมนติก น้ำฟ้ามีความสุขมาก ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีความสุขได้ขนาดนี้ ดินเคยบอกแล้วว่าแค่ใจเป็นสุขทุกอย่างก็สุข
“ขอบคุณนะ ที่ทำให้ฉันมีวันนี้...วันที่...แค่มีคนที่เรารักและรักเราอยู่ข้างๆก็พอแล้ว”
“แค่กอด...ก็ชื่นใจแล้ว” ดินดึงน้ำฟ้ามากอดแล้วชี้ให้ดูจุดที่ฟ้ากับดินมาบรรจบกัน “คุณเห็นนั่นมั้ย”
“ต้นไม้”
“ละเอียดกับชีวิตบ้างก็ได้นะ”
“ล้อเล่น...ฉันเห็นน่า...นายกำลังจะถามฉันว่าเห็นจุดที่ฟ้ากับดินได้มาเจอกันใช่มั้ย”
“ใช่...แต่มันเป็นแค่ภาพลวงตา เอาเข้าจริงฟ้ากับดินไม่มีทางเจอกันได้ แต่มีอยู่ที่หนึ่งที่ทำให้ฟ้ากับดิน...เป็นหนึ่งเดียวกัน...ที่หัวใจ”
“โอย...โรแมนติกอ่ะ...น้ำตาไหลเลยจ้า” น้ำฟ้าไม่วายพูดติดตลก ดินหัวเราะชอบใจกระชับอ้อมกอดเธอไว้แน่น แล้วต่างบอกรักซึ่งกันและกัน บรรยากาศยามพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าอบอวลไปด้วยความรัก
ooooooo
-อวสาน-
