อสูรน้อยในตะเกียงแก้ว
ตอนที่ 7
ได้เงินจากไชยแล้ว คืนนั้น ดารกาเอาเงินไปให้มาลีที่บ้าน กำชับหนักแน่นห้ามไปแสดงตัวเป็นแม่ของดารกาอีก ไม่อย่างนั้นจะไม่เอาเงินมาให้อีก สดับเข้ามาดึงซองพร้อมบอกว่า
“นี่เป็นเงินของนาย นายให้ข้า”
“นายบ้าอะไรของพี่ พี่มันบ้า” มาลีโวยยื้อแย่งซองเงิน
“นังนี่ว่าข้าบ้าเหรอ นี่แน่ะ เอ็งมันจะไปรู้อะไร นายเขาอยากเจอลูก ข้าจะพาลูกไปให้นาย ฮ่าๆๆ” สดับตบมาลีและกระทืบซํ้า ก่อนจะดึงดารกาเข้าไปในห้อง
ดารกาเหมือนโดนสะกดเดินตัวแข็งทื่อไปกับสดับ มาลีร้องลั่นว่าคุณหนูนั่นไม่ใช่ลูกของเรา แต่ลุกไปช่วยไม่ไหว สดับพาดารกาเข้ามาในห้องที่มีเครื่องรางของขลังและรูปปั้นอสูรกายน่ากลัว เขารีบบอกว่าพาลูกนายมาแล้ว ดารกาได้สติมองไปรอบห้องอย่างหวาดกลัว
“ดารกาลูกพ่อ ไม่ต้องกลัว” สดับเปลี่ยนเสียงและท่าที “พลังในตัวเจ้ามีมากมายลูกรัก จงใช้ความโกรธ ความเกลียด ความแค้นของเจ้าเป็นพลัง แล้วเจ้าจะได้ทุกอย่างที่ต้องการฮ่าๆๆ”
ดารการับรู้ถึงสัมผัสบางอย่าง แววตาเริ่มเป็นสีแดง สีหน้าแข็งกร้าวขึ้น เสียงสดับหัวเราะกึกก้อง บอกให้เธอใช้พลังในตัวทำลายคนที่ขัดขวางความสุข อย่าอ่อนแอ ความดีไม่ทำให้ชนะ
เสียงมาลีทุบประตูห้อง ดารกาตื่นจากภวังค์ เห็นสดับนอนกองอยู่ที่พื้น เธอมึนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ตั้งสติได้จึงเปิดประตูวิ่งหนี เสียงหัวเราะของสดับยังก้องในหัว มาลีร้องถามเกิดอะไรขึ้น
ขณะเดียวกัน แนนนี่สะดุ้งตื่น เหงื่อแตก นึกถึงสิ่งที่ฝัน ว่ามีแผ่นดินสั่นไหวแยกออก ตนล้มลงจะตกลงไป เห็นดารกาเดินเข้ามาจึงร้องให้ช่วย ดารกาจับมือ แล้วมีเสียงหัวเราะของสดับดังขึ้น...จัดการมันซะ...แววตาดารกากร้าวขึ้นและปล่อยมือแนนนี่
“โธ่เอ๊ย...ขนาดในฝันยังอยากจะฆ่าเรา ในชีวิตจริง จะมาทำอะไรแนนนี่ไม่ได้หรอกนะ ชิ” แนนนี่บ่นพึมพำแล้วลงไปนอนในตะเกียงแก้ว ทันใด ตำราเวทมนตร์ตามมาโขกหัวโป๊กๆ
แนนนี่จะนอน แต่ตำรายังคงบังคับให้ลุกขึ้นมาเรียน เธอจึงหนีออกจากตะเกียงแล้วปิดฝาขังตำราไว้ ตำราเคาะโป๊กๆ จนเกิดทะเลาะกับตะเกียงแก้วยกใหญ่ แนนนี่นอนหลับบนเตียงสบาย
ในขณะที่บาบาร่ากับไทเกอร์มาบ้านทาฮิร่า พบบ้านว่างเปล่า บาบาร่าบ่นว่าไทเกอร์ที่ปล่อยทาฮิร่ารอดสายตาไปได้ พลันบาบาร่ารู้สึกเหมือนมีใครมาสะกิดหลัง ไม่ทันไร ไทเกอร์ร้องลั่นว่าใครดึงหาง ทั้งสองเริ่มกลัวคิดว่ามีผี ทันใดทาฮิร่าปรากฏตัวขึ้นและว่า ตนทดลองสูตรยาล่องหน รู้สึกว่าใช้ได้ดี เสียอย่างเดียว เวลาใช้การน้อยไปหน่อย บาบาร่าให้เลิกสนใจเรื่องยา
“เมื่อคืนเกิดแผ่นดินไหวขึ้นเล็กน้อยประมาณ 3-4 ริกซ์ ที่กลางเมืองโน่นแน่ะ”
“แล้วมันเกิดขึ้นเมื่อไร ทำไมฉันไม่รู้เรื่อง”ทาฮิร่าตกใจ
บาบาร่าว่าทาฮิร่าจะรู้ได้อย่างไรเอาแต่อยู่ในห้องปรุงยา และตนก็เชื่อว่า เหตุการณ์นี้เกิดจากพลังอสูรที่เริ่มมากขึ้น เมื่อคืนคงมีการใช้พลังบางอย่าง ทาฮิร่าตกใจพึมพำออกมา
“แนนนี่จะมีพลังเพิ่มรวดเร็วขนาดนั้นเชียวเหรอ”
“ใช่ อสูรน้อยแนนนี่มินตรานี่ นับวันจะแข็งแรง ขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ เราควรรีบหาตัวให้เจอ เพราะไม่งั้น
เมืองเวทมนตร์เราต้องสูญสลายแน่ๆ” บาบาร่าปักใจ
“นี่เราแน่ใจแล้วใช่มั้ยว่าเด็กนั่นเป็นอสูรจริงๆ” ทาฮิร่าหยั่งเชิง บาบาร่าตอบว่าล้านเปอร์เซ็นต์ ทาฮิร่าถึงกับเครียด...
ooooooo
วันต่อมา พรมาจ่ายตลาด โป่งตามมาช่วยถือของ และแล้วทั้งสองก็พบมาลีขายปลาอยู่ที่ตลาด พรจำได้รีบกระซิบบอกโป่ง...โป่งร้อนใจกลับมารอ
แนนนี่หน้าบ้านเพื่อบอกเรื่องนี้ จักรวาลเห็นท่าทีโป่ง เข้าใจว่าจะชวนแนนนี่ไปก่อเรื่องอะไรอีก จึงเอ็ดอย่าให้มีเรื่องปวดหัวอีก
ขณะนั้น แนนนี่ไปหาภวัตที่โรงพยาบาล ภวัตกำลังเตรียมตัวกลับบ้าน เขาตกใจตำหนิแนนนี่ที่เข้ามาไม่เคาะประตู แนนนี่ตอบว่าตนไม่ได้เข้ามาทางประตู ตนหายตัวมา ภวัตว่าแนนนี่เพ้อเจ้อ และว่าเธอทำแต่เรื่องไร้สาระ แนนนี่ขอกลับบ้านด้วย ภวัตตอบว่าตนมีธุระ
“พี่ว่าถ้าแนนนี่หายตัวได้ ก็น่าจะหายตัวกลับบ้านไปก่อนน่าจะเร็วกว่าไปกับพี่เยอะเลย”
แนนนี่เคืองจึงหายตัวแวบ ไปดักหน้าภวัตที่ทางเดิน ภวัตตกใจแต่เข้าใจว่าแนนนี่เดินเร็ว พลันบุษบาเดินมา เห็นแนนนี่จึงแกล้งทักภวัตว่าจะรีบไปรับดารกาหรือ แนนนี่จ้อง ภวัตอึกอัก
บุษบาหัวเราะ “ก็คงไม่ต้องล่ะจ้ะ เพราะเมื่อกี้พี่ไชยเขาโทร.หาน้องดา อาสาไปรับน้องดาแทนพี่ภวัตแล้วค่ะ”
“แล้วทำไมพี่ภวัตต้องไปรับพี่ดาคะ” แนนนี่ยังข้องใจ
“พอดีอาปัทมีธุระ อยากเจอดารกา ก็เลยวานให้พี่ไปรับดารกากลับบ้านด้วย”
แนนนี่คล้องแขนภวัตชวนกลับบ้าน บุษบารีบบอกว่ามีเรื่องงานจะคุยด้วย แนนนี่ตอบแทนว่าหมดเวลางานแล้ว และดึงภวัตออกไป บุษบามองตามด้วยความเจ็บใจ...
ไชยพาดารกามาเที่ยวผับแห่งหนึ่ง ดารกาสีหน้าอึดอัด ไชยพยายามดึงเธอออกมาเต้นรำ โดยใช้เรื่องเงินที่ยืมไปมาขู่และลวนลามเธอ ดารกาหนีออกมาโบกแท็กซี่ขึ้นไป เธอนั่งร้องไห้ โชเฟอร์เหลือบมองทางกระจกยิ้มย่อง ดารกาเงยหน้ามองทางรู้สึกว่าผิดเส้นทางก็โวยวายให้จอด โชเฟอร์จอดรถ ดารกาวิ่งลงจากรถ โชเฟอร์ตามมาฉุดกระชาก เสียงสดับลอยมา
“จงใช้พลังที่เจ้ามี ดารกาลูกรัก...”
ดารกาในสภาพอิดโรยกระเซอะกระเซิงเดินจะเข้าห้อง แนนนี่ผ่านมาเจอทักว่าไปไหนมา ดารกาปรายตามองไม่ตอบเดินเข้าห้องไป แนนนี่แปลกใจกับสภาพของดารกา...
ภวัตยืนคุยโทรศัพท์กับธานีริมหน้าต่างห้องนอน ธานีแปลกใจที่ดารกาไม่กลับบ้านกับภวัตเลือกไปกับไชย พลันภวัตหันมาเจอแนนนี่นั่งอยู่บนเตียงก็ร้อง เฮ้ย...ธานีตกใจถามว่ามีอะไร ภวัตไม่กล้าบอกรีบตัดบทวางสาย แล้วเข้ามาต่อว่าแนนนี่
“มาแบบนี้อีกแล้ว นี่มันค่ำแล้วนะแนนนี่ ไป...ลุกขึ้น เดี๋ยวพี่เดินไปส่ง” ภวัตดึงให้ลุก
แนนนี่ขืนตัวไว้บอกว่ามีธุระจะคุยด้วย ภวัตให้คุยวันพรุ่งนี้ แนนนี่กระเง้ากระงอดว่าตนมาเองได้ก็กลับเองได้ แต่ตอนนี้ยังไม่อยากกลับ ภวัตดันแนนนี่ให้ไปที่ประตู ทันใด จักรวาลเปิดประตูเข้ามา ภวัตผลักแนนนี่ไปที่เตียงเอาผ้าห่มคลุม จักรวาลถามว่าคุยกับใคร ได้ยินเหมือนเสียงผู้หญิง ภวัตอ้างว่าคุยโทรศัพท์กับธานี และแกล้งดัดเสียงเป็นหญิง พลันจักรวาลเห็นเท้าแนนนี่โผล่มาจากผ้าห่ม เขารีบเข้าไปดึงผ้าออก ภวัตใจหายแว้บ ปฏิเสธพัลวัน ปรากฏว่ามีแต่หมอนข้าง จักรวาลแปลกใจ ตนไม่น่าตาฝาดขนาดนั้น
ooooooo
คืนนั้น บุษบาหัวเราะไม่อยากเชื่อว่าพี่ชายตนจะโดนผู้หญิงอย่างดารกาวิ่งหนี พลันมีข่าวในทีวีว่า พบศพชายในชุดโชเฟอร์แท็กซี่นอนเสียชีวิตในพงหญ้า สภาพบาดแผลเหวอะหวะเหมือนถูกสัตว์ทำร้ายมากกว่าอาวุธ ไชยเห็นแล้วขยะแขยงจึงกดเปลี่ยนช่อง
ดารกากลับมาว้าวุ่นใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับตน ปัทมน เข้ามาถามอย่างห่วงใยว่าทำไมถึงกลับค่ำ แต่พอเห็นลูกสาวหน้าเครียดจึงปลอบว่า กลับมาปลอดภัยแม่ก็หมดห่วง ดารกากราบขอโทษแล้วถามถึงความเป็นมาของตัวเอง ปัทมนมองหน้าดารกาแล้วดึงเข้ามากอด
“ลูกดา มันไม่สำคัญเลยว่าวันนั้นแม่เจอลูกยังไง หรือลูกเป็นใคร แม่ให้ความสำคัญกับวันนี้ ตอนนี้ ที่ลูกดาเป็นลูกของแม่”
ดารกาใจชื้นขึ้น จึงถามว่ามีเรื่องอะไรจะคุยกับตน ปัทมนตอบว่าเรื่องงานหมั้น ดารกาดีใจลืมเรื่องทุกข์ใจไปหมดสิ้น
ภวัตยังแปลกใจว่าแนนนี่หายไปได้อย่างไร จักรวาลออกไปแล้ว เขาจึงก้มดูใต้เตียง พอลุกขึ้นมาพบแนนนี่นั่งหน้าทะเล้นอยู่ปลายเตียง ภวัตเท้าเอวจะทำอย่างไรกับเธอดี แนนนี่ว่าภวัตต้องขอบใจตนที่หลบจักรวาลได้ทัน ภวัตถอนใจดึงแนนนี่ออกจากห้อง แนนนี่ไม่เข้าใจทำไมต้องกลัวจักรวาลเห็นตนในห้อง
“อย่าทำให้พี่กลุ้มไปกว่านี้เลยแนนนี่ แค่เรื่องน้องดาพี่ก็จะแย่แล้ว”
“พี่ดา...พี่ดามาเกี่ยวอะไรกับพี่ภวัตอีก” แนนนี่หันขวับมาจ้อง
ภวัตไม่ตอบ ดึงลากแนนนี่ออกมา แต่แล้วต้องตกใจเมื่อเจอรัดเกล้า ต่างคนต่างตกใจ...รัดเกล้าไม่รอช้า โทร.เล่าให้ธานีฟัง ธานีงุ่นง่านรอแนนนี่กลับเข้ามา มองเธออย่างเอาเรื่อง
“แนนนี่ไม่เข้าใจเลยว่ามันแปลกตรงไหนที่แนนนี่ไปหาพี่ภวัต ทำไมทุกคนต้องโกรธต้องทำเหมือนมันเป็นเรื่องราวใหญ่โต พี่เกล้าก็อีกคน”
“เพราะทุกคนเป็นห่วง มันดูไม่ดี” ธานีพยายามอธิบาย
“ไม่ดีตรงไหน แนนนี่ก็ไปมา ไปมาแบบนี้ตั้งนานแล้ว”
“ไม่ดีตรงที่น้องดากับเจ้าภวัตกำลังจะหมั้นกันเร็วๆนี้” ธานีโพล่งออกมาแล้วชะงัก
แนนนี่อึ้งตาลอยไม่พูดอะไร เดินผ่านธานีไป ธานีมองตามอย่างห่วงๆ
ooooooo
วันรุ่งขึ้น แนนนี่ไปหาภวัตที่โรงพยาบาล อ้างว่าป่วย ภวัตไม่สนใจบอกพยาบาลเรียกคนไข้คนต่อไปเข้ามา แนนนี่ร้องลั่นว่าตนปวดหัว ปวดมาก ภวัตมองถอนใจไม่รู้จะทำอย่างไร
พรอัดอั้นจนทนไม่ไหว เล่าให้ป้าผาดฟังเรื่องที่พบมาลีเป็นแม่ค้าขายปลาในตลาดเช่นเดียวกับโป่ง ที่อยากรายงานแนนนี่เช่นกัน แต่โดนแนนนี่ซักเรื่องที่ภวัตจะหมั้นกับดารกา โป่งจึงบอกว่าภวัตอาจถูกบังคับ เพราะไม่เห็นจะใส่ใจดารกาเป็นพิเศษ แนนนี่ยิ้มออกหันมาแกล้งโป่งตามเคยอย่างสนุกสนาน
ชิกเก้นมารายงานทาฮิร่าถึงเมืองเวทมนตร์ ว่าพลังของแนนนี่แก่กล้าขึ้นกว่าเดิมมาก ทำให้ทาฮิร่าหวั่นใจ ถ้าแนนนี่เป็นอสูรจริง เมืองเวทมนตร์คงแย่แน่ แต่ถ้าไม่ใช่ แนนนี่ก็จะเป็นแม่มดที่เก่งกาจ แต่ใครล่ะที่เป็นอสูร ทาฮิร่าหนักใจ
แนนนี่เข้ามารื้อค้นในตะเกียงแก้ว หาตำรา เพราะเกิดอยากฝึกวิชาเปลี่ยนแปลงใบหน้าตะเกียงแก้วไม่พอใจที่รื้อข้าวของรกไปหมดทั้งที่ดึกดื่น จึงปล่อยพลังให้เกิดพายุกระพือ ตำรากระเด็นมาแปะอกแนนนี่ เธอกอดไว้แน่นแล้วยอมออกไปนอกตะเกียงโดยดี...
บาบาร่าลงทุนซื้อเครื่องดักจับสัญญาณตำราเวทมนตร์ และให้ไทเกอร์เฝ้า ถ้าเกิดการใช้ตำราเมื่อไหร่จะเห็นเข็มกระดิก พอแนนนี่ออกมาฝึกเวทมนตร์นอกตะเกียง ชิกเก้นกลับมาเจอ เตือนให้เลิกฝึกมันอันตราย เห็นแนนนี่แปลงตัวเองเป็นคนโน้นคนนี้ชิกเก้นรู้สึกหวั่นใจ
“เธอจะทำอะไรน่ะ เรียนบทนี้เพื่ออะไร”
“ก็ไม่ได้อะไร นี่น่ะยังเบาะๆนะ มันยังใช้ได้แค่ 5 นาที แนนนี่กำลังพยายามฝึกให้มันได้ยาวๆกว่านี้อยู่”
เข็มเครื่องจับสัญญาณกระดิก ไทเกอร์รีบปลุกบาบาร่ามาดู สัญญาณเบามากจนบาบาร่าสงสัยว่า อสูรจะอยู่ไกลจากเมืองเวทมนตร์ และสงสัยว่าจะเป็นเมืองมนุษย์...
ปัทมนลงมานั่งโต๊ะอาหาร เห็นดารกาเคร่งเครียดอ่านข่าวหนังสือพิมพ์ จึงทักว่าอ่านอะไร ดารกาสะดุ้งสุดตัว เพราะเธอกำลังอ่านข่าวโชเฟอร์แท็กซี่ถูกฆ่าตาย ดารการีบพับหนังสือพิมพ์แล้วบอกปัทมนว่ามีแต่ข่าวสยดสยองไม่น่าอ่าน ธานีเข้ามา สบตากับดารกาอย่างแคลงใจกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา แต่ไม่อยากพูดอะไรให้ปัทมนไม่สบายใจ จึงถามแค่ว่าแขนหายเจ็บแล้วหรือ ดารกาตอบว่าดีขึ้นมาก ดูท่าเธอไม่สะทกสะท้าน ธานีได้แต่ถอนใจ
รัดเกล้ามารับธานีไปส่งที่ทำงาน เพราะเห็นใจที่รถเข้าอู่ ธานีนั่งคิดอะไรเครียดๆแล้วจู่ๆก็ให้รัดเกล้าเลี้ยวรถไปชุมชนทางเข้าบ้านมาลี
เผอิญวันนั้น โป่งอึดอัดใจเต็มที่มาบอกแนนนี่เรื่องที่พบมาลีขายปลาในตลาด แนนนี่รีบให้โป่งพาไปที่ตลาดทันที ไปถึงพบแผงว่างเปล่า แม่ค้าข้างๆบอกว่าเอาแน่เอานอนไม่ได้ เดี๋ยวมาเดี๋ยวไม่มา วันนี้คงมีคนมาเก็บดอก เลยไม่มา แนนนี่ถามทางไปบ้าน บ่นกับโป่งสงสารถ้าเป็นแม่ตนจริงๆจะไม่ให้ลำบากอย่างนี้ โป่งเปรยว่าแนนนี่ช่างสร้างภาพเป็นคนดีจริงๆ แนนนี่โมโหเสกให้โป่งหน้าคะมำ โป่งโวยวายเชื่อว่าแนนนี่เป็นคนแกล้งตน
ชิกเก้นเดินตามหาแนนนี่...เมื่อเช้ายังแกล้งเปลี่ยนหน้าเป็นอิงอรหลอกตน พอชิกเก้นมาเจออิงอรถือจานแซนด์วิชเข้ามาในบ้านก็เข้าใจว่าเป็นแนนนี่ จึงร้องถาม
“ไหนบอกจะไม่เอาหน้านี้แล้วไง หน้าตาแบบนี้โครงสร้างมันง่ายมากใช่ไหม หือ”
อิงอรช็อกยืนแข็งทื่อที่เจอแมวพูดได้ สักพักก็ร้องกรี๊ดวิ่งออกไป ชิกเก้นหน้าเจื่อนรู้ว่าตนพลาด...อิงอรมาตามจักรวาลไปดูแมวผี จักรวาลว่าอิงอรเครียดมากไปจึงเอายาคลายเครียดให้กิน
แนนนี่มาบ้านมาลีเพื่อจะชวนไปพบปัทมน มาลีเห็นแนนนี่จะเข้าไปกอด แต่นึกถึงคำสั่งดารกาที่ย้ำเสมอว่าอย่าแสดงตัวเป็นแม่ ไม่อย่างนั้นจะไม่เอาเงินมาให้อีก มาลีไม่ยอมไป ธานีกับรัดเกล้าย่องมาแอบดู เห็นแนนนี่ยื้อยุดมาลีอยู่ก็แปลกใจ
“พี่ธานีว่าน้องดาเป็นคนมาที่นี่ไม่ใช่เหรอคะ แต่ที่เราเห็นกันตรงหน้า มันแนนนี่ชัดๆ”
“นี่มันอะไรกัน ตกลงคนที่มีลับลมคมในไม่ใช่น้องดา”
“วันก่อนพี่ธานีก็บอกเกล้าเองไม่ใช่เหรอคะ ว่าแม่ที่แท้จริงของแนนนี่มาหาน่ะ”
ไม่ทันที่ธานีจะตอบ สดับเดินมาเห็นสองคนลับๆล่อๆจึงโวยวายใส่ ธานีหัวไวรีบแก้ตัวว่ามาผิดบ้าน แล้วดึงรัดเกล้าวิ่งหนีออกมา ธานียังเป็นห่วงแนนนี่ แต่รัดเกล้าบอกว่าไม่ต้องห่วงเพราะแนนนี่มีโป่งเป็นเพื่อน ธานียังกังวล ให้รัดเกล้ารอที่รถ ตนจะย้อนกลับไปดูเผื่อว่า...
“ไม่มีเผื่ออะไรหรอกค่ะ เกล้าว่ายิ่งพี่ธานีเข้าไป มันจะยุ่งยากกันเข้าไปใหญ่ อย่างน้อยตอนนี้เราก็รู้แล้วว่า น้องดาไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้”
ธานีส่ายหน้าไม่อยากเชื่อ แต่รู้แน่ว่ารัดเกล้าเข้าข้างดารกา ธานีเดินกลับไปที่บ้านมาลีอีก มาลีขอให้แนนนี่กลับไปก่อน แนนนี่คะยั้นคะยอให้มาลีไปพบปัทมน แล้วจะไม่ต้องลำบากแบบนี้ มาลีรีบบอกว่าตนไม่ลำบากแล้วชำเลืองเข้าไปในบ้าน ดารกาแอบอยู่ในบ้านด้วยความหงุดหงิด
“จะดื้ออะไรนักหนานะ กลับๆไปก็หมดเรื่อง ฉันจะได้ออกไปซะที ร้อนก็ร้อน เหม็นก็เหม็นจะแย่อยู่แล้ว” ดารกาบ่นอุบ
โป่งช่วยพูดให้แนนนี่กลับ สดับเดินเข้ามา แนนนี่ รีบถามว่าใคร สดับแสดงตัวว่าเป็นสามีมาลี แนนนี่ตะลึงว่านี่หรือพ่อของตน มีลูกค้ามาเรียกขอซื้อปลา ดารกาทนไม่ไหวแล้ว ดวงตาวาวแดงก่ำพุ่งไปที่ลูกค้าสองผัวเมีย ทั้งสองเกิดทะเลาะกันโล้งเล้ง โป่งรีบดึงแนนนี่กลับเกรงโดนลูกหลง พอแนนนี่กลับไป ดารกาก็ออกมาจากตัวบ้าน ต่อว่ามาลีไม่ได้เรื่องจริงๆ
สดับเห็นดารกาแหวใส่มาลีจึงเงื้อมือจะตบ “นังเด็กนี่มันกร่างนัก เดี๊ยะ...”
พลันอสูรพุ่งเข้าร่างสดับ สีหน้าเขาเปลี่ยนไป มือที่เงื้ออยู่กลายเป็นตบตีหัวตัวเอง มาลีกับดารกายืนมองอย่างตะลึง
ooooooo
ด้วยการแปลงหน้าของแนนนี่ทำให้ชิกเก้นงอน แนนนี่จึงง้อด้วยการพามาซื้ออาหารแมวในซุปเปอร์มาร์เก็ต เลือกเอายี่ห้อใหม่ๆ เพื่อให้ชิกเก้น ติดต่อทาฮิร่าให้ พลันแนนนี่เอื้อมหยิบอาหารแมวไปเจอกับบาบาร่าเข้าอย่างจัง แต่บาบาร่ากับไทเกอร์ไม่ทันมอง ทั้งสองรีบหนีทันที
ดารกากลับมาบ้าน เห็นรัดเกล้ากับธานียืนถกกันเคร่งเครียดจึงเข้ามาแอบฟัง ได้ยินทั้งสองตกลงกัน
ว่าปิดเรื่องที่เห็นแนนนี่ที่บ้านมาลีวันนี้ไว้เป็นความลับ ดารกาจึงวางแผน ทำทีเป็นคุยมือถือไม่ห่างจากทั้งสองคน ให้ได้ยินว่า
“ต่อไปแนนนี่ก็ไม่ต้องไปเหยียบที่นั่นอีกแล้วนะ มีอะไรก็บอก พี่ดาจะไปให้เอง เหมือนคราวก่อนที่แนนนี่ฝากเงินไปให้พ่อกับแม่น่ะ...แค่นี้ก่อนนะแนนนี่ พี่ดาต้องไปแล้ว เดี๋ยวใครมาได้ยินเข้าจะยุ่ง” พูดจบดารกาทำเป็นรีบร้อนเดินไป
ทั้งธานีและรัดเกล้าได้ยินชัดเจน รัดเกล้าสงสารดารกาที่ทำทุกอย่างให้น้อง ยังถูกธานีเข้าใจผิด ธานีอึ้งพูดไม่ออก แต่ยังคาใจอยู่
เพราะรีบร้อน ทำให้แนนนี่หยิบอาหารแมวมาผิด กลายเป็นอาหารสุนัข ชิกเก้นหน้าตูมไล่แนนนี่ให้เข้าไปเรียนเวทมนตร์ในตะเกียงแก้ว พลันแนนนี่เห็นบาบาร่าขี่ไม้กวาดมากับไทเกอร์ไปลงที่บ้านอิงอร เหตุที่ทั้งสองไปลงที่บ้านอิงอรเพราะเครื่องจับสัญญาณดังถี่ตรงนั้น ทั้งสองค้นในบ้าน พบตุ๊กตาคุณไสยสองตัวมัดติดกันอยู่ในลิ้นชัก ทั้งสองจึงกลับออกมา แนนนี่กับชิกเก้นเข้ามาพอดี แนนนี่รีบเสกชิกเก้นเป็นตุ๊กตาแมววางบนโซฟา และเปลี่ยนหน้าตัวเองเป็นอิงอร บาบาร่ารีบแก้ตัวว่าไม่ใช่โจรแค่มาตามหาคน เธอหยิบรูปแนนนี่ออกมาให้ดู
“ไม่เคยเห็นแถวนี้นะคะ ขอโทษทีค่ะที่ช่วยพวกคุณไม่ได้” แนนนี่เปิดประตูเชิญให้ออก
ทันใด อิงอรตัวจริงกลับมา บาบาร่าไม่ติดใจคิดว่าเป็นฝาแฝดจึงกลับไป แนนนี่รีบโอบอิงอรมานั่งลง อิงอรช็อกตาค้าง แนนนี่หลอกว่าตนทะลุมาจากอนาคต กำลังจะกลับ อิงอรควานตุ๊กตามากอด กลายเป็นชิกเก้นซึ่งกำลังคืนร่างเป็นแมว โดดผลุงหนี อิงอรร้องกรี๊ดเป็นลมพับไป
ทาฮิร่ามาหาบาบาร่าที่บ้าน จึงรู้จากเพื่อนบ้านว่า บาบาร่าไปเมืองมนุษย์ ทาฮิร่าหวั่นใจจะเกิดเรื่องกับแนนนี่...ทาฮิร่าแปลงร่างเป็นอิงอรเข้ามาในบ้าน เจอพรถามว่าเรื่องที่จะนิมนต์พระมาปัดรังควานผีที่บ้านมีอะไรให้ช่วย ทาฮิร่าอ้อมแอ้มว่าไม่มีแล้วช่วงนี้ผีไม่ว่าง พรหัวเราะเดินไป ไม่ทันไร อิงอรตัวจริงเดินเข้ามา เจอทาฮิร่าที่เป็นหน้าตัวเองก็ถึงกับร้องกรี๊ดวิ่งแน่บออกไป
แนนนี่ถูกชิกเก้นทำโทษให้เรียนตำราเวทย์
ในตะเกียงแก้วทั้งวัน แนนนี่อ้อนว่าทั้งเหนื่อยและหงอยจะตายอยู่แล้ว ชิกเก้นย้ำห้ามออกมาจนกว่าจะเรียนจบ ตำราเวทย์จะได้กลับเมืองเวทมนตร์เสียที แนนนี่เริ่มโกรธชี้นิ้วทำให้ชิกเก้นเงียบเสียง แล้วบ่น
“เอ้าเรียนๆเข้าไปเรียนก็ได้ แล้วทาฮิร่าก็ใจร้าย ใจดำไม่มาดูดำดูดีแนนนี่บ้างเลย”
ทาฮิร่าส่งเสียงกระแอม แนนนี่สะดุ้งโผล่ขึ้นมาจากตะเกียงโผกอด ออดอ้อนปากหวาน ทาฮิร่ามอง
อย่างหมั่นไส้แกมเอ็นดู ถามว่าเรียนจบหรือยัง แนนนี่ตอบว่าเหลือแค่บทเดียว แต่มีเรื่องจะบอกเรื่องบาบาร่ามา ทาฮิร่าสีหน้าหนักใจทันที
ooooooo
ดารกามาหาภวัตที่โรงพยาบาล บุษบาเห็นไม่พอใจอย่างมาก รีบโทร.บอกไชย มาแยกดารกาออกไป ไชยดักรอดารกาทำทีเป็นชวนไปดินเนอร์ ดารกาอ้างว่าไม่ได้ขออนุญาตปัทมนไว้ไชยถือวิสาสะดึงดารกาไว้ เอาเรื่องเงินที่ยืมไปมาขู่ ดารกาจึงบอกว่าตนจะรีบเอามาคืน
“ไม่ต้องรีบก็ได้จ้ะ เดี๋ยวพี่จะลองปรึกษาภวัตดูเผื่อพี่จะได้คืนเลย ทันใจดี”
ดารกาเห็นภวัตเดินออกมาก็หน้าซีด รีบบอกไชยว่า “จะไปดินเนอร์ไม่ใช่เหรอคะ น้องดามีเวลาไม่มาก แต่เรื่องเงิน อย่าให้พี่ภวัตรู้เด็ดขาด”
ภวัตยื่นหนังสือเรียนให้ “น้องดาลืมไว้ที่ห้องจ้ะ เออเย็นนี้คุณพ่อชวนทานข้าวด้วยกันที่บ้านจ้ะ”
ดารการับหนังสือแล้วปฏิเสธว่าไม่ว่าง เธอก้มหน้างุดๆเดินไป ไชยยิ้มมุมปากแกล้งตะโกนไล่หลังไปว่า เย็นนี้ตนจะไปรับที่บ้าน ดารการีบจ้ำหนี ชนเข้ากับบุษบา เธอรีบขอโทษแต่พอเห็นสีหน้าบุษบายิ้มเยาะเดินผ่านไปหาภวัต ดวงตาดารกาแดงก่ำขึ้น จ้องไปที่บุษบา จู่ๆบุษบาก็รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าหันซ้ายขวา เธอตกใจกุมหน้าตัวเองทั้งงงทั้งเจ็บ...
เรียนตำราเวทย์มาทั้งวัน แนนนี่ออกมายืดเส้นยืดสายนอกตะเกียงแก้ว ตำราตามมาแปะหน้า แนนนี่โอดโอยกับทาฮิร่า ว่าตนขอพักบ้าง แต่ทาฮิร่าว่าควรรีบเรียนให้จบเร็วๆจะดีกว่า...บาบาร่าจับสัญญาณอสูรได้หน้าบ้านปัทมน จึงคิดหาทางเข้าไป ทาฮิร่ายืนอยู่ริมหน้าต่างเห็นเข้าก็ตกใจ “นั่นมันบาบาร่ากับเจ้าไทเกอร์นี่”
ทาฮิร่าให้แนนนี่กลับไปอยู่ในตะเกียงแก้ว แนนนี่กอดยายอย่างเป็นห่วง ทาฮิร่าว่าตนจะใช้วิชาแปลงหน้าแล้วเข้าไปแย่งเครื่องจับสัญญาณมาทำลายเสีย ทาฮิร่าสั่งชิกเก้นให้ดูแลแนนนี่
บาบาร่าเห็นหน้าอิงอรคนเดียว จึงแปลงร่างเป็นเธอ เดินเข้ามาในบ้านปัทมน เครื่องจับสัญญาณดังถี่ขึ้น เจอทาฮิร่าซึ่งแปลงร่างเป็นอิงอรเช่นกัน บาบาร่าตกใจ
“เธอไม่ใช่มนุษย์แน่ๆแล้วนั่น” บาบาร่าเห็นในมือทาฮิร่ามีลูกไฟอสูร
“ฉันก็มาตามจับอสูรเหมือนเธอไง นี่ไงล่ะ” ทาฮิร่าในร่างอิงอรชูลูกไฟให้ดู
บาบาร่าไม่ยอมจะแย่งลูกไฟอสูร ทาฮิร่าหลบหลีกหนี ไทเกอร์บอกบาบาร่าว่ากลิ่นคุ้นๆบาบาร่าว่ากลิ่นแม่มดต่ำๆ เผอิญอิงอรตัวจริงเดินเข้ามาในบ้าน ตาค้างเมื่อเห็นร่างตัวเอง ยกมือไหว้ปรกๆคิดว่าผีหลอกแน่แล้ว ทาฮิร่าฉวยโอกาสขี่ไม้กวาดหนี บาบาร่ารีบตามติด...
ooooooo
