สะใภ้หัวแดง
ตอนที่ 14
ภายในลานจอดรถหน้าวัดซึ่งเป็นสถานที่ตั้งศพพริม รถของศรินทิพย์มาจอดคู่กันกับรถของบ้านนิมิต-ภูวนาทโดยบังเอิญ ศรินทิพย์ถึงกับบ่นอุบ ที่จอดรถมีเป็นร้อยที่ ทำไมต้องมาจอดใกล้กันด้วย คุณหญิงพรรณรายไม่อยากให้มีปัญหา เอ่ยปากขอโทษที่รถของพวกตนมาจอดตรงนี้
“ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะคุณป้า คุณแม่ขาเข้าข้างในกันเถอะค่ะ” จีรณัทย์รีบจูงมือแม่ออกมา ส่วนนายพลกันต์ชวนคุณหญิงพรรณรายกับลูกชายไปเข้าประตูวัดอีกด้านหนึ่ง ครู่ต่อมาทั้งสองฝ่ายมาเจอกันอีกครั้งที่ศาลาสวดศพพริม ทันทีที่เห็นรูปถ่ายของพริมหน้าโลงศพต่างตะลึง ร้องเรียกชื่อ “พรรณวดี” ขึ้นพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย คุณหญิงพรรณรายผวาซบหน้ากับรูปถ่ายร้องไห้โฮ นายพลกันต์และกมลกันต์ตามไปติดๆ
“พรรณวดีลูกแม่ ลูกแม่จริงๆ ทำไม...ทำไมเราถึงต้องพบกันอย่างนี้”
“พรรณวดีของพ่อ...พ่อขอโทษ พ่อเสียใจ พ่อไม่สามารถตามหาลูกพบก่อนหน้านี้”
เจตรินถึงบางอ้อทันที ที่แท้แม่พริมของอีริน่าก็คือพรรณวดีลูกสาวของคุณลุงกันต์กับคุณป้าพรรณราย เขาอยากจะเขกหัวตัวเองนักทำไมถึงจำเธอไม่ได้ จีรณัทย์ปลอบว่าตอนนั้นเจตรินยังเด็กมาก คุณหญิงพรรณรายโผกอดอีริน่าไว้ พร่ำบอกว่าเธอคือหลานยายของท่านจริงๆ ศรินทิพย์พลอยน้ำตาซึมไปด้วย ขออโหสิกรรมต่อหน้าศพของพรรณวดี ไม่คิดจะต่อความยาวใดๆอีก...
ทางด้านจิตรดารามาถึงห้องพักตามที่นัดไว้กับพงษ์ธรกลับเจอเขมชาติรออยู่ ถึงได้รู้ว่าตัวเองถูกหลอกมาให้เขาตบทรัพย์ เขมชาติลอกคราบเธอจนเกลี้ยงแถมทุบตีและฉีกเสื้อผ้าของเธอขาดรุ่งริ่ง เพื่อให้ไปโกหกแม่ว่าถูกชิงทรัพย์ จิตรดาราด่าเขาไม่ยั้ง เขาขู่ถ้ายังปากเสียจะเอาไปขายตัวให้เข็ด เธอกลัวจัด วิ่งหนีไม่คิดชีวิต...
เมื่อศรินทิพย์รู้แล้วว่าอีริน่าไม่ใช่เด็กข้างถนนแต่เป็นลูกผู้ดีมีสกุล ความรู้สึกที่มีต่อเธอก็เปลี่ยนไป กล่าวชื่นชมเธอให้เจตรินฟังว่าตนนึกอยู่แล้ว ลูกแม่ค้าอะไรจะเฉลียวฉลาดปราดเปรื่องได้ขนาดนี้
“คุณแม่ไม่โกรธหรือครับที่อีริน่าเป็นหลานของคุณลุงกันต์กับคุณป้าพรรณราย”
“แม่แก่มากแล้วมันต้องรู้จักปลง แม่ทำใจแล้ว นี่ก็อโหสิกรรมกับพรรณวดีไปแล้ว”
จีรณัทย์เป็นห่วงแทนน้องชาย ถ้าเป็นแบบนี้อีริน่ามิต้องห่างเหินบ้านเราหรือ ศรินทิพย์ยอมให้ผัวไปทางเมียไปทางไม่ได้ อาสาจะไปตามเธอกลับเอง...
ขณะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดขึ้นกับอีริน่า แหววแอบเห็นคนของพงษ์ธรส่งซองอะไรบางอย่างให้อารดา ซึ่งยื่นซองใส่เงินตอบด้วยท่าทางมีพิรุธ เธอมั่นใจต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่ๆ คิดหาทางบอกให้จีรณัทย์รับรู้
ooooooo
เสร็จงานศพพริมหรือพรรณวดีแล้ว คุณหญิงพรรณรายเกาะอีริน่าแจราวกับกลัวจะหลุดลอย แถมจะเอาหลานรักกลับบ้านตนเอง โดยไม่ฟังเสียงทัดทานของนายพลกันต์ ศรินทิพย์เดินนำเจตรินกับจีรณัทย์เข้ามาตามอีริน่าให้กลับบ้านด้วยกัน คุณหญิงพรรณรายหวงไม่ยอมให้ไป เจตรินเกรงจะมีเรื่องกันอีก รีบชี้แจง
“คืออย่างนี้ครับคุณแม่ อีริน่ากับผมตกลงกันไว้แล้วว่าอีก 7 วัน อีริน่าจะกลับบ้านครับ”
ศรินทิพย์เอ็ดลูกชายทำไมไม่ปรึกษากันก่อน จีรณัทย์กระซิบเตือนแม่ว่า อารดายังอยู่บ้านเราอีก 7วันขืนให้เจอกันจะยุ่งวุ่นวายหนัก ศรินทิพย์จำต้องปล่อยอีริน่าไว้กับคุณหญิงพรรณราย...
ฝ่ายพงษ์ธรรับเงินจ่ายค่ายาจากสมุนตัวเองยังไม่ทันเก็บใส่กระเป๋า เจอพวกรับจ้างทวงหนี้จากเจ้าของบ่อนพนันเข้ามาล้อมกรอบยึดเงินไปหมด และยังเตือนว่าเงินต้นอีกสี่แสนบาท เฮียเจ้าของบ่อนต้องการก่อนเที่ยงคืนวันพรุ่งนี้ พงษ์ธรต่อรองขอยืดเวลาไปอีกหนึ่งเดือน พวกรับจ้างทวงหนี้ให้กำปั้นกับหน้าแข้งแทนคำตอบ...
อารดาแสร้งเจียมเนื้อเจียมตัว พอเห็นศรินทิพย์ จีรณัทย์และเจตรินกลับมาจากงานศพ รีบยกน้ำมาบริการ จังหวะนั้นจิตรดาราในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ย เดินน้ำตานองหน้าเข้ามา ศรินทิพย์ตกใจ ถามว่าเกิดอะไรขึ้นได้ความว่าถูกโจรจี้ชิงทรัพย์เอาไปหมดตัว แถมยังซ้อมเธออีกด้วย เจตรินจะพาไปแจ้งความ แต่เธอไม่ยอมไป ศรินทิพย์เห็นด้วยกับจิตรดารา ขืนแจ้งความอาจจะเสียหายถึงวงศ์ตระกูลของเราได้
“ถามจริงๆ นายพงษ์ธรหรือเปล่าที่ทำร้ายน้องจิต” เจตรินคาดคั้น
“ไม่ใช่ค่ะ เขาจะมาทำร้ายจิตทำไม” จิตรดาราเสียงเขียว ศรินทิพย์ขอร้องให้เลิกเถียงกัน ตนยิ่งหงุดหงิดเรื่องที่ต้องเสียหน้าให้อีริน่าไปอยู่บ้านตากับยายของเธอ อารดาอดถามไม่ได้ว่าอีริน่าเจอตากับยายแล้วหรือ
“คุณแม่ของอีริน่าไม่ใช่ขี้ข้าข้างถนนที่ทุกคนประณาม แต่เป็นลูกของคุณลุงกันต์กับคุณป้าพรรณราย”
“ตายจริง นี่เขายึดอีริน่าไปแล้วหรือคะพี่เจต” จิตรดาราร้องเอะอะ
“เปล่าจ้ะ แต่ที่บ้านเราตอนนี้มีก้าง มันไม่สะดวกรอให้ก้างหลุดออกไปพ้นบ้านก่อน อีกเจ็ดวันเขาจะกลับมา” ศรินทิพย์พูดจบปรายตามองอารดาที่เส้นริษยาแตกซ่านเพราะอีริน่ากลายเป็นลูกผู้ดีมีสกุลไม่ใช่เด็กข้างถนน อารดาตั้งใจจะทำทุกทางไม่ให้เธอกลับมาที่นี่อีก
ooooooo
ขณะที่เรื่องบาดหมางระหว่างตระกูลไอศูรย์-ศรินทร์กับนิมิตภูวนาทเริ่มคลี่คลาย เนื่องจากศรินทิพย์มีท่าทีอ่อนลงมาก อีริน่ากลับไม่อยากกลับบ้านไอศูรย์-ศรินทร์ จะขออยู่ที่บ้านของคุณตาคุณยายตลอดไป
“ได้สิ แต่ทำไมหรือหลาน”
“เอ่อ...คือ อีริน่ามีความลับจะบอกคุณตาคุณยายค่ะ...คือ...คุณเจตแต่งงานกับอีริน่าเพื่อพาอีริน่าหนีมิคาอิล สัญญาของเราจะหมดลงทันทีที่อีริน่าหาคุณตาคุณยายพบค่ะ”
ทั้งคุณหญิงพรรณราย นายพลกันต์และกมลกันต์ต่างพากันตกใจ...
ไม่ใช่มีแต่คนบ้านนิมิตภูวนาทเท่านั้นที่ตกใจกับข้อตกลงระหว่างเจตรินกับอีริน่า ศรินทิพย์และจีรณัทย์เองก็รู้สึกเหมือนกันเมื่อได้ยินเรื่องนี้จากปากเจตริน
“แล้วยังไงต่อ จะหย่ากันหรือ แม่ถามจริงๆ เจตก็ทำราวกับว่ารักใคร่อีริน่าจนแม่เคยอิจฉา สนิทใกล้ชิดกันถึงเพียงนั้น ไม่เคยคิดอะไร หรือมีอะไรกับอีริน่าไปแล้วหรือ”
เจตรินได้แต่อ้ำๆอึ้งๆ จีรณัทย์มองออกว่าอีริน่าเองก็มีใจให้เขา ขอร้องอย่าหย่ากันเลย เจตรินตัดสินใจเรื่องนี้คนเดียวไม่ได้ ต้องขึ้นอยู่กับอีริน่าด้วย สามคนแม่ลูกมัวแต่ถกปัญหากัน ไม่ทันเห็นอารดาแอบฟังอยู่
“แบบนี้นี่เอง ดีล่ะ...ฉันต้องเอาเจตคืนมาให้เร็วที่สุด” นังตัวป่วนกระหยิ่มยิ้มย่อง...
ที่ห้องพักรับรองแขกภายในบ้านนิมิตภูวนาท
อีริน่านั่งกอดรูปแม่ที่นายพลกันต์เอามาให้ไว้แนบอก
“อีริน่ารักแม่พริม คิดถึงแม่พริมเหลือเกินค่ะ
คุณตาคุณยายน่ารักที่สุด รักอีริน่าตั้งแต่ยังไม่รู้ว่าอีริน่าเป็นใคร แม่พริมสบายใจได้นะคะว่า ถ้าอีริน่ากับคุณเจตหมดข้อตกลงกันแล้ว อีริน่ายังมีคุณตา คุณยายและน้ากมลที่รักและห่วงใยอีริน่ามาก แต่...”
พลันภาพตอนที่ตัวเองกับเจตรินมีความสุขด้วยกันผุดขึ้นมาในความคิดคำนึงของเธอถึงกับน้ำตาไหล
“เราต้องเข้มแข็ง เราต้องอดทน คุณเจตกับเราตกลงกันอย่างนั้น เราต้องทำตามข้อตกลง” อยู่ๆอีริน่าก็รู้สึกไม่ค่อยสบาย วิงเวียนคลื่นไส้ รีบวิ่งไปอาเจียนในห้องน้ำ...
ในเวลาเดียวกัน เจตรินนั่งเหม่ออยู่ในห้องนอน คิดถึงช่วงเวลาดีๆที่เคยมีกับอีริน่า แล้วอดหนักใจไม่ได้ ยิ่งนึกถึงเรื่องที่ต้องหย่าขาดจากกันเขายิ่งเศร้า จังหวะนั้น อารดาเคาะประตูเรียก นำนมอุ่นๆมาให้ดื่มก่อนนอน เขาเปิดรับอย่างหวั่นๆกลัวจะโดนเธอบุกเข้าหาอีก แต่เธอแค่ยื่นแก้วนมให้ แล้วถอยกลับไป
จากนั้น อารดากลับห้องพักของตัวเอง ด้วยสีหน้ายิ้มย่องที่แผนแสร้งเป็นคนดีเริ่มเห็นผล แต่แล้วต้องหุบยิ้มเมื่อพงษ์ธรโทร.มาไถเงินเพราะค่ายาห้าหมื่นที่เธอจ่ายให้ ถูกเจ้าหนี้ยึดไปหมด สั่งให้เธอมาหาพรุ่งนี้ก่อนเที่ยง ถ้าขัดขืนไม่ทำตาม จะเอาคลิปฉาวของเธอกับเขาและเขมชาติไปมอบให้เจตรินกับครอบครัวถึงบ้าน
ooooooo
อีริน่าน้อยใจเพราะคิดว่าเจตรินยังห่วงหาอาวรณ์อารดาอยู่ เมื่อเขาตามมาง้อถึงบ้านนิมิตภูวนาทในเช้าวันถัดมา เธอจึงผลักไสไม่ให้เข้าใกล้ อ้างว่าข้อตกลงของเราสองคนสิ้นสุดแล้ว เธอพบคุณตาคุณยายแล้ว เจตรินทักท้วง ตอนนี้เราไม่ได้เป็นแค่สามีภรรยาในนาม แต่เป็นสามีภรรยากันจริงๆ อีริน่าน้ำตาคลอเบ้า
“มันคือความผิดพลาด เผลอไผลของอีริน่าเองต่างหาก อีริน่าจะไม่เอามาเป็นข้อผูกมัดคุณเจตค่ะ”
“ผมไม่เคยคิดอย่างนั้น ผมคิดว่าเราผูกใจกันไว้แล้ว ไม่ใช่การผูกมัด เราบอกรักกันตั้งแต่ที่พัทยาแล้ว ทำไมกลับมากรุงเทพฯ อีริน่าเปลี่ยนไป หนีมาอยู่ที่นี่โดยไม่ปรึกษาผม”
“แล้วคุณเจตพาใครเข้าบ้านปรึกษาอีริน่าไหมคะ” อีริน่าคลื่นไส้จะอาเจียน วิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว...
ขณะที่เจตรินกับอีริน่าหมางใจกันเรื่องอารดา หนทางความรักของกมลกันต์และจีรณัทย์กลับสดใส เพราะเรื่องบาดหมางระหว่างครอบครัวของทั้งคู่คลี่คลายไปในทางที่ดีขึ้น เขาตัดสินใจหยิบแหวนเพชรขึ้นมาแล้วคุกเข่าขอเธอแต่งงาน จีรณัทย์ตอบตกลงทันที
นายพลกันต์และคุณหญิงพรรณรายแอบมองอยู่อีกมุมหนึ่ง พลอยดีใจไปกับทั้งคู่ด้วย จังหวะนั้นเจตริน
เดินหน้าบอกบุญไม่รับเข้ามาขอตัวกลับก่อน ไม่รู้อีริน่าเป็นอะไร อยู่ๆก็วิ่งหนีไปเฉยๆ เขารออยู่เธอก็ไม่กลับมา คุณหญิงพรรณรายอาสาจะสอบถามเธอให้เองว่ามีปัญหาอะไร
“ขอบพระคุณมากครับ เอ่อ พี่จีคงยังไม่อยากกลับ ผมฝากพี่กมลกันต์พาพี่จีไปส่งบ้านด้วยนะครับ”...
ทางด้านอีริน่าหลบไปนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวในห้องพัก ไม่รู้จะทำอย่างไรกับเรื่องนี้ดี ไม่อยากให้ใครต่อใครมองเธอว่าต้องการจับเจตรินด้วยการมีท้องกับเขา อาการคลื่นไส้กำเริบอีกจนต้องวิ่งไปอาเจียน เสียง
โอ้กอ้ากดังออกมาถึงหน้าห้อง นายพลกันต์กับคุณหญิงพรรณรายถึงกับตะลึง ก่อนจะเหลียวมองหน้ากัน
“อีริน่าท้อง...เราจะมีเหลน” คุณหญิงพรรณรายดีใจมาก โผกอดสามีซึ่งนิ่วหน้าด้วยความสงสัย
“เอ...ถ้าอีริน่าท้อง แล้วทำไมต้องวิ่งหนีคุณเจตด้วย”
“นั่นสิคะ” คุณหญิงพรรณรายจะเคาะประตูห้องเรียกหลานสาวมาถามให้รู้เรื่อง แต่นายพลกันต์ห้ามไว้...
จิตรดารายังแค้นใจอารดาไม่หาย มั่นใจว่าเธอรู้เห็นเป็นใจให้พงษ์ธรหลอกตนเองไปให้เขมชาติตบทรัพย์พอเห็นเธอทำลับๆล่อๆเหมือนจะไปนอกบ้านรีบไปดักหน้าไว้ จะเอาเรื่องให้ได้ อารดาไม่อยากทะเลาะด้วย กลัวแผนการใหญ่จะเสีย เดินเลี่ยงไปทางอื่น จิตรดาราไม่ยอมรามือกระชากแขนไว้ไม่ให้ไป อารดาข่มความโกรธเอาไว้ บอกอย่างใจเย็นว่าให้ปล่อย ตนไม่อยากมีเรื่องด้วย
“ต่อหน้าไม่อยากมีเรื่อง แต่ลับหลังหาเรื่องมาใส่ฉัน นังหมาลอบกัด แกทำให้ชีวิตฉันพินาศวายป่วง”
“แล้วจะให้พี่ทำยังไงไม่ทราบคะ กราบขอโทษหรือคะ” เพื่อให้จิตรดาราและทุกคนหลงเชื่อว่าตนเองยอมหมอบราบคาบแก้วให้ จึงบอกให้เธอไปเรียกคนในบ้านมาช่วยเป็นพยานการกระทำในครั้งนี้
ครู่ต่อมา ทั้งศรินทิพย์ แหววกับพวกและหวินกับสมรมารวมตัวกันที่ห้องโถงของบ้านไอศูรย์ศรินทร์เพื่อดูอารดากราบขอโทษจิตรดารา ทุกคนพากันวิพากษ์วิจารณ์ไม่อยากจะเชื่อว่าอารดาจะเปลี่ยนจากนางเสือร้ายเป็นแมวเชื่องๆได้ ขณะอารดาฝืนใจจะก้มกราบเท้าจิตรดารา เจตรินเข้ามาห้ามไว้เสียก่อน แล้วหันไปตำหนิแม่
“ทำไมคุณแม่ไม่ห้ามน้องจิตครับ...ดาไปได้แล้ว”
“ค่ะดาขออนุญาตไปหาที่อยู่ก่อนนะคะ ถ้าหาได้ก่อนเจ็ดวัน ดาจะไปทันทีค่ะ” อารดาทำเดินตัวลีบออกไป การกระทำครั้งนี้ของเธอเรียกความเห็นใจจากทุกคนได้ไม่น้อย...
เมื่อได้อยู่กันตามลำพังสามคนแม่ลูก เจตรินปรามน้องสาวทีหลังอย่าทำให้ใครต้องอับอายขายหน้าแบบนี้อีกมันไม่ดี ศรินทิพย์ท้วงว่าอารดาเองก็ร้ายใช่ย่อย เป็นคนแนะนำให้จิตรดารารู้จักกับคนเลวๆอย่างพงษ์ธร
“แต่น้องจิตก็ต้องรักศักดิ์ศรีของตัวเองด้วยครับ อย่าไปโทษเขาฝ่ายเดียว โทษตัวเราเองบ้างเถอะครับ”
จิตรดาราโกรธ เดินสะบัดหน้าออกไป ศรินทิพย์ไม่เห็นอีริน่ากลับมาด้วย ถามลูกชายว่าตกลงเธอจะไม่กลับมาแล้วหรือ เจตรินเคยบอกให้แม่ทราบแล้วว่าเขากับอีริน่ามีข้อตกลงกันไว้
“ถ้าเกิดอีริน่าท้องล่ะ” คำพูดของแม่ทำให้เจตริน ถึงกับอึ้ง
ooooooo
คุณหญิงพรรณรายดึงอีริน่ามากอดยินดีด้วยที่เธอท้อง อาสาจะเลี้ยงเหลนให้เอง แล้วขอร้องเธออย่าเลิกรากับเจตริน อีริน่าทำอย่างนั้นไม่ได้เพราะสัญญากับเขาไว้แล้ว และที่สำคัญเขาอาจต้องการมีอิสระเธอไม่อยากเอาลูกไปผูกมัดโดยที่เขาไม่เต็มใจ
“อีริน่าขอร้องคุณยายอย่าบอกใครนะคะว่าอีริน่าท้อง อีริน่ากราบนะคะ ถ้าคุณยายไม่ตกลง อีริน่าจะกราบ
ลากลับมอสโก” เจอไม้นี้เข้าไป คุณหญิงพรรณรายรีบตกปากรับคำทันที...
ขณะที่อีริน่าตัดสินใจจะไม่บอกเจตรินเรื่องที่ตัวเองท้อง อารดาเจ็บช้ำใจมากด่าพงษ์ธรสาดเสียเทเสียที่รีดไถทั้งเงิน และยังปลุกปล้ำเธอเป็นของแถมอีกต่างหาก เขาทนฟังเสียงก่นด่าไม่ไหวตบเธอสองฉาดซ้อน แล้วตามเข้าไปจะซ้ำ เขมชาติเคาะประตูห้องขัดจังหวะเสียก่อน พงษ์ธรเปิดรับอย่างเสียไม่ได้
“มีอะไรอีก แกรีดไถยัยจิตรดาราไปแล้วนี่นา”
เขมชาติยังได้เงินไม่พอจะขอแบ่งเงินส่วนที่พงษ์ธรรีดได้จากอารดา เขาไม่ให้เพราะตัวเองก็ยังได้ไม่พอใช้เช่นกัน ในเมื่อผลประโยชน์เริ่มไม่ลงตัว สองแมงดาเปิดศึกชกต่อยกันอุตลุด อารดารีบแต่งตัว แล้วหลบออกมาปล่อยให้ทั้งคู่ชกต่อยกันให้ตามสบาย...
อารดาแสบได้ใจ ต้องการยืมมือเขมชาติจัดการกับพงษ์ธร จึงไปดักรอเขาที่ลานจอดรถ ขอติดรถไปด้วยเนื่องจากมีธุระจะคุยกับเขา แต่ไม่อยากให้พงษ์ธรรู้
เขมชาติเปิดประตูรถให้เธอขึ้น แล้วเร่งเครื่องออกไป
“ถ้าเดาไม่ผิด คนฉลาดอย่างอารดาน่าจะกำลังคิดแผนย้อนรอยไอ้พงษ์”
ยัยตัวป่วนยินดีจะจ่ายเงินส่วนที่เขมชาติต้องการให้ฟรีๆ แต่ต้องไม่เกินหนึ่งแสนบาทเพราะเธอเองก็
ต้องใช้เงิน แล้วสั่งให้เขาจอดรถตรงที่มีตู้เอทีเอ็มเพื่อกดเงินให้
“โอเค ฉันติดค้างเธอ แล้วฉันซึ้งน้ำใจเธออารดาจะตอบแทนให้สาสม”
อารดายิ้มรับ แต่ในใจกลับคิดตรงกันข้าม “ฉันก็จะตอบแทนทุกคนที่ทำร้ายฉันให้สาสมเหมือนกัน”...
จิตรดารานัดนิกกี้มากินอาหารด้วยกัน จะได้ปรับความเข้าใจกันไปในตัว เธอขอกลับมาคบหากับเขาอีกครั้ง ถ้าเขาไม่รังเกียจและยินดียกโทษให้เธอ นิกกี้ไม่ขัดข้อง แต่มีข้อแม้ คราวนี้ต้องไม่จริงจังไม่มีการผูกมัด เธอตกลงแล้วยื่นมือจะให้จับ อยู่ๆก็เกิดคลื่นไส้รีบวิ่งไปอาเจียน นิกกี้ตามไปช่วยลูบหลังให้ พอรู้ว่าเธอท้อง เขาเปลี่ยนใจไม่ต้องการจะจุดถ่านไฟเก่าขึ้นมาอีก ขอเป็นแค่เพื่อนกับเธอเท่านั้น
“กลับเนื้อกลับตัว ย้อนดูตัวเองเสียใหม่ แล้วในที่สุดจิตจะได้พบชายในฝันของจิตสักวัน ลาก่อนจิตรดารา ถ้ายังอยากเป็นเพื่อนผม โทร.หาผมได้เสมอ” นิกกี้พูดจบ เดินจากไปทิ้งให้จิตรดาราร้องไห้เพียงลำพัง
ooooooo
ศรินทิพย์เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เห็นกมลกันต์มาส่งจีรณัทย์ที่บ้าน แทนที่จะด่าว่าเหมือนที่เคยทำ กลับต้อนรับขับสู้อย่างดี ซ้ำอนุญาตให้เขามารับจีรณัทย์ออกไปกินข้าวนอกบ้านได้อีกด้วย พอกมลกันต์ขอตัวกลับ ศรินทิพย์สั่งให้จีรณัทย์ออกไป
ส่งที่รถ และฝากสวัสดีคุณหญิงพรรณรายกับท่าน
นายพลด้วย
กมลกันต์งุนงงกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของศรินทิพย์ ถึงขนาดจะให้พ่อกับแม่มาสู่ขอจีรณัทย์วันนี้เดี๋ยวนี้ให้รู้แล้วรู้รอด เธอติงว่าขืนทำตัวว่องไวเกินไป เกิดคุณแม่ของเธอเปลี่ยนใจขึ้นมาจะแย่
“นั่นน้องจิตนี่ครับ เกิดอะไรขึ้น” กมลกันต์พยักพเยิดให้ดูจิตรดาราที่ขับรถเข้ามาจอดอย่างหวาดเสียวแทบจะเฉี่ยวรถของเขา ก่อนจะวิ่งร้องไห้เข้าบ้าน จีรณัทย์เป็นห่วงน้อง ขอตัวไปดูเธอก่อน แล้วรีบวิ่งตาม
ด้านจิตรดาราวิ่งขึ้นบันไดบ้านพร้อมกับส่งเสียงโอ้กอ้ากไปตลอดทางไม่สนใจเสียงเรียกให้ลงมาคุยกันก่อนของแม่กับพี่สาว เธอขอร้องทั้งคู่ไม่ให้มายุ่ง จะขออยู่คนเดียว วิ่งยังไม่ทันจะถึงโถงชั้นบน เกิดเวียนหัวหน้ามืดกลิ้งตกบันไดลงมากองที่พื้น แรงกระแทกทำให้ตกเลือด ไหลเปรอะไปหมด
“คุณแม่ พี่จี...ช่วยจิตด้วย ลูกของจิต...ลูก”
ศรินทิพย์มองปราดเดียวก็รู้ว่าจิตรดาราแท้ง รีบประคองไว้ในอ้อมกอด จีรณัทย์ไม่รอช้ารีบวิ่งไปตามนายเมฆให้เอารถออกเพื่อพาน้องไปส่งโรงพยาบาล จิตรดาราขอร้องแม่อย่าบอกใครเรื่องนี้โดยเฉพาะพี่เจตกับนังอารดา เพราะนั่งนั่นจ้องจะหัวเราะเยาะเธออยู่ไม่อย่างนั้นเธอจะฆ่าตัวตาย ศรินทิพย์รับปากจะไม่บอกใคร...
อารดากลับมาทันเห็นนายเมฆขับรถพาศรินทิพย์กับจีรณัทย์ที่นั่งประกบจิตรดาราออกจากบ้านอย่างรีบร้อน มองตามสะใจเพราะคิดว่าจิตรดาราโดนยำมาอีก ภาวนาให้ไปแล้วไปลับไม่ต้องกลับมา...
ตกค่ำ เจตรินกลับถึงบ้านไม่พบใคร ถามแหววก็ไม่รู้ว่าศรินทิพย์ จีรณัทย์กับจิตรดาราไปไหน รู้แค่ทั้งสามคนออกไปด้วยกัน เจตรินเห็นว่าได้เวลาอาหารค่ำแล้ว จึงชวนอารดามาร่วมโต๊ะด้วย เธอไม่อาจเอื้อมขนาดนั้น แต่จะคอยดูแลระหว่างที่เขากินอาหาร เจตรินไม่ยอมให้ปฏิเสธ สั่งให้แหววจัดอาหารมาสองที่ อารดาแอบดีใจส่วนแหววมองเธอหมั่นไส้ เก็บไปบ่นให้ศรีฟังว่าเจตรินเป็นพวกเจ็บแล้วไม่จำ เชิญชวนอารดามาร่วมโต๊ะด้วย
“เฮ้ย จริงหรือ แล้วนังนั่นมันมิดีใจจนตัวสั่นหรือ”
“มันแปลก มันดูสงบเสงี่ยมจนเหลือเชื่อ คนเรามันเปลี่ยนแปลงกันในพริบตาไม่ได้หรอกป้า”
ศรีเห็นด้วย บอกให้แหววช่วยกันจับตาดูอารดาให้ดีๆ...
อาการของจิตรดาราไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แต่หมออยากให้พักฟื้นที่โรงพยาบาลหนึ่งคืน จิตรดาราขอร้องให้แม่นอนเป็นเพื่อน ศรินทิพย์ชวนจีรณัทย์อีกทอดหนึ่ง และเพื่อไม่ให้เป็นที่สงสัย เธอให้ลูกสาวคนโตโทร.ไปโกหกที่บ้านว่าจิตรดาราพาเราไปสวดมนต์ข้ามคืน พรุ่งนี้ถึงกลับ จีรณัทย์หวังว่าที่บ้านคงไม่มีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้น
“ไม่มีหรอกลูก จีไม่รู้หรือว่าอารดามันลงทุนก้มกราบขอโทษลูกจิตต่อหน้าพวกคนรับใช้เลยแหละ”
ถึงกระนั้นก็ตามจีรณัทย์ก็ยังไม่ไว้ใจผู้หญิงคนนี้อยู่ดี ตอนที่โทร.ไปบอกที่บ้านตามแม่สั่ง เธอไม่ลืมกำชับแหววให้คอยดูแลบ้านดีๆ และให้ชวนศรีไปนอนเฝ้าที่ตึกใหญ่ เผื่ออารดาคิดจะทำอะไรมิชอบขึ้นมา...
การที่จิตรดารา ศรินทิพย์และจีรณัทย์ไม่อยู่บ้าน เปิดช่องให้อารดาคิดจะรวบหัวรวบหางเจตรินในคืนนี้เลย แม้จีรณัทย์จะส่งแหววกับศรีให้มานอนเฝ้าเธอถึงในห้องก็ไม่เป็นอุปสรรค เพราะเธอมีแผนจะวางยาทั้งนายทั้งบ่าวในคราวเดียวกัน...
ระหว่างที่อารดามีแผนชั่วเตรียมไว้สำหรับเจตริน คุณหญิงพรรณรายพยายามกล่อมให้อีริน่ากลับไปปรับความเข้าใจกับสามี แต่เธอไม่ยอมกลับ กลัวเขาจับได้ว่าท้อง และยังยืนกรานจะหย่ากับเขาตามข้อตกลง
“ตอนนี้ยังไม่ได้หย่า อีริน่าควรไปปกป้องสิทธิในความเป็นภรรยาของอีริน่าก่อน และที่สำคัญ ยายคิดว่าอีริน่ายังไม่ควรรีบหย่า รอให้คลอดลูกก่อน หรือจะปล่อยให้ลูกคลอดออกมาแล้วไม่มีพ่อทั้งๆที่แกมี”
อีริน่าครุ่นคิดหนัก ก่อนรับปากจะชะลอการหย่าร้างออกไปก่อน
ooooooo
แม้จะสั่งให้แหววกับศรีไปนอนเฝ้าอารดาที่ห้องแล้วก็ตาม แต่จีรณัทย์ก็ยังไม่สบายใจอยู่ดีที่ต้องปล่อยน้องชายไว้ตามลำพังกับอารดา คิดหาทางทำให้อีริน่ากลับไปอยู่กับเขา จึงโทร.ไปโกหกเธอว่าเจตรินไม่ค่อยสบาย ปวดหัวเพราะเครียด ตนกับคุณแม่ พาจิตรดาราไปสวดมนต์ข้ามคืนไม่มีใครดูแลเขา
“อาราดาแม้กลับตัวกลับใจแล้ว แต่พี่ไม่ไว้ใจ อีริน่า พี่ขอร้องนะ”
อีริน่าคิดดูก่อน จีรณัทย์หวังว่าเธอคงจะทำตามที่ตนขอร้อง แล้ววางสาย คุณหญิงพรรณรายเห็นหลานรักนั่งซึม ถามว่าจีรณัทย์โทร.มามีปัญหาอะไร พอรู้ว่าเจตรินไม่สบาย เธอบอกให้อีริน่ารีบกลับไปดูแลเขาโดยจะให้เอื้อขับรถไปส่ง หญิงสาวอึกๆอักๆ เพราะงอนที่เขาไม่โทร.มาบอกเอง คุณหญิงอ่านใจเธอออก
“เอาแบบนี้ อีริน่าตัดสินใจได้เมื่อไหร่บอกนายเอื้อไปส่งได้ทันที ยายจะไม่เคี่ยวเข็ญจ้ะ”...
ด้านอารดาหลอกล่อให้แหววกับศรีออกจากห้องอาหาร แล้วแอบใส่ยานอนหลับลงในกับข้าวที่พวกนั้นจะเอาไปกิน โดยไม่มีใครเฉลียวใจแม้น้อย...
ที่บ้านนิมิตภูวนาท อีริน่ารอให้เจตรินโทร.มาง้ออยู่นานไม่เห็นโทร.มาสักที บ่นด้วยความน้อยใจ
“คุณเจตใจร้าย เสียแรงรัก ดีล่ะอยู่กับอารดาหน้าตาใจร้ายเหมือนงูไปเถิด คนอะไรชอบเห็นดอกบัวเป็นกงจักร แล้วเห็นกงจักรเป็นดอกบัว” อีริน่าทุรนทุรายหนัก ใจหนึ่งอยากไปหาเจตริน แต่อีกใจหนึ่งยังงอนเขาไม่หาย ขณะที่เธอตัดสินใจปิดมือถือเป็นจังหวะที่เจตรินโทร.หาพอดีทำให้ติดต่อกันไม่ได้...
ยาที่อารดาใส่ในอาหารเริ่มออกฤทธิ์ แหววกับศรีเข้ามาในห้องนอนของอารดาด้วยอาการง่วงเหงาหาวนอน ยัยตัวป่วนแอบยิ้มสะใจแกล้งชวนให้ดูทีวีด้วยกัน พอหันไปมองอีกทีทั้งคู่กรนคร่อกๆไปเรียบร้อย เธอเดินเข้าไปเอาเท้าเขี่ยดูว่าหลับจริงหรือเปล่า ทั้งคู่นอนนิ่งไม่ขยับ อารดาเดินตามแผนการขั้นต่อไปทันที...
ขณะที่แผนรวบหัวรวบหางเจตรินสำเร็จไปหนึ่งขั้น เขมชาติเกิดไม่วางใจเจตรินกับอีริน่าขึ้นมา เพราะทั้งคู่รู้เห็นความชั่วของตนเองมากไป สั่งการลูกน้องไปเฝ้าหน้าบ้านไอศูรย์ศรินทร์และบ้านนิมิตภูวนาท
“มีความเคลื่อนไหวให้รายงาน ฉันต้องการเก็บพวกมันให้หมด”...
พงษ์ธรเองเกิดใจตรงกันกับเขมชาติ สั่งให้สมุนของตัวเองเฝ้าหน้าบ้านทั้งสองหลังไว้เช่นกัน...
ในที่สุดอีริน่าก็ทนเป็นห่วงเจตรินไม่ไหว โทร.บอกจีรณัทย์ว่าจะกลับไปดูแลเขาให้ ทั้งศรินทิพย์และจีรณัทย์ต่างโล่งอก คราวนี้อารดาคงหมดทางทำอะไรเลวร้าย
ooooooo
ขณะเอื้อค่อยๆเคลื่อนรถออกจากบ้านนิมิตภูวนาท แนะให้อีริน่านอนราบไปกับเบาะกันเอาไว้ก่อนเพราะเขาเห็นมีคนซุ่มดูอยู่หน้าบ้านอาจเป็นพวกคนร้ายก็ได้ เธอเห็นด้วยกับเขารีบทำตาม
เป็นอย่างที่เอื้อคาดการณ์ไว้ สมุนของพงษ์ธรเห็นรถที่อีริน่านั่งแล่นผ่านไปรีบโทร.รายงานความเคลื่อนไหวให้เจ้านายทราบ เช่นเดียวกับลูกน้องของเขมชาติที่ซุ่มอยู่อีกมุมหนึ่งรีบโทร.บอกลูกพี่ว่าอีริน่าออกจากบ้านแล้ว แต่เธอคงไหวตัวทัน ตอนนี้เธอหลบไปจากสายตาแล้วจะให้ทำอย่างไรต่อไป...
ในเวลาไล่เลี่ยกัน เจตรินดีใจจนเนื้อเต้นเมื่อรู้จากจีรณัทย์ว่าอีริน่ากำลังจะมา รีบลงไปรอที่ห้องนั่งเล่น...
ระหว่างทางไปบ้านไอศูรย์ศรินทร์ เอื้ออดแปลกใจไม่ได้ทำไมมีคนสะกดรอยตามอีริน่าถึงสองพวก เพราะต่างเร่งเครื่องมอเตอร์ไซค์ของตนประกบคนละด้านของรถ คนซ้อนท้ายพร้อมใจกันชักปืนขึ้นมาเล็งใส่รถที่อีริน่านั่ง เอื้อเห็นท่าไม่ดีร้องเตือนให้เธอหมอบให้ต่ำที่สุด รอจังหวะที่พวกนั้นจะเหนี่ยวไกก็รีบเร่งเครื่องหนี กลายเป็นพวก คนร้ายยิงใส่กันเอง ต่างคิดว่าอีกฝ่ายเป็นมือปืนคุ้มกันอีริน่า เอื้อมองทางกระจกส่องหลังอย่างสะใจ
“มันเล่นงานกันเองเละเทะไปแล้วครับคุณอีริน่า”
“แปลกจริง มันเป็นพวกไหนกันนะ สรุปว่ามันจะมาเล่นงานกันเองหรือมาเล่นงานเรากันแน่” อีริน่าพูดจบลุกขึ้นนั่งในท่าปกติ หันไปมองด้านหลังเห็นมอเตอร์ไซค์คนร้ายล้มระเนระนาด...
ขณะที่อีริน่าหนีรอดเงื้อมมือพวกคนชั่วมาได้อย่างหวุดหวิด อารดาถือแก้วใส่น้ำสมุนไพรผสมยาปลุกเซ็กซ์ มาเคาะประตูห้องเรียกเจตริน แต่ไม่มีเสียงขานตอบ จึงถือวิสาสะเข้าไปดู ไม่พบใครอยู่ในนั้น
“เจตหายไปไหน หรือว่ากำลังจะออกไปหานังอีริน่า ไม่ได้นะ” อารดารีบออกจากห้อง เจอหวินกับสมรเดินเตร่ๆอยู่ คิดกำจัดให้พ้นทาง จึงเรียกให้ตามไปที่ห้องของตนเอง หยิบเงินค่าจ้างล่วงหน้าสามเดือนให้
“แกช่วยลากนังบ้าสองคนนี่ไปไว้หน้าห้อง แล้วแกสองคนไปให้พ้นจากบ้านนี้ซะ”
หวินกับสมรไม่รอช้าช่วยกันลากแหววกับศรีออกจากห้องนอนของอารดา...
สมุนของพงษ์ธรกับสมุนของเขมชาติต่างคิดว่าอีกฝ่ายเป็นคนคุ้มกันของอีริน่า รีบโทร.รายงานเจ้านายของตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้น ทั้งพงษ์ธรและเขมชาติต่างสั่งการให้คนของตนถอยกลับที่ตั้ง...
ฝ่ายอารดาถือแก้วใส่น้ำสมุนไพรตามหาเจตรินทั่วบ้าน พบเขานั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น รีบเอาน้ำสมุนไพรไปให้ดื่ม เจตรินไม่ได้เฉลียวใจว่าจะตกเป็นเหยื่อ ดื่มจนหมดแก้ว อารดาทำทีขอตัวไปนอน แล้วแกล้งหกล้มลุกไม่ขึ้น ยาออกฤทธิ์เร็วอย่างเหลือเชื่อ เจตรินมองเธอสายตาเต็มไปด้วยแรงปรารถนา ตรงเข้าไปอุ้มเธอไว้
“ไปที่ห้องของดาสิคะเจต” อารดากระซิบเสียงหวาน ขณะที่เจตรินทำตามอย่างว่าง่าย...
อีริน่ายังไม่วางใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ถามเอื้อว่ามีปืนติดตัวไหม เอามาให้เธอด้วย เขาลังเลไม่รู้จะทำอย่างไร เธอสั่งอีกครั้งให้เอาปืนมาให้ เพราะเธอยิงแม่นกว่า เขาเคยเห็นฝีมือเธอมาแล้ว เอื้อจำต้องหยิบปืนให้
“ฉันสงสัยว่าศัตรูพวกนั้นมันน่าจะยังมีอยู่แถวหน้าบ้านฉันอีก ระวังด้วย”...
เป็นอย่างที่อีริน่าคาดไว้ไม่มีผิดเพี้ยน สมุนของพงษ์ธรที่ซ่อนตัวอยู่หน้าบ้านไอศูรย์ศรินทร์ พอรู้จากเจ้านายว่าอีริน่ามีมือปืนคุ้มกันให้ระวังตัวให้ดี เขารีบกวาดตามองหา แต่ไม่เห็นว่าพวกนั้นซ่อนตัวอยู่ที่ไหน
“ผมจะระวังตัว แล้วหาทางเลี่ยงมันครับ แต่ถ้าเลี่ยงไม่ได้ ผมก็จำเป็นครับ” สมุนของพงษ์ธรกระชับปืนในมือ แล้วออกจากที่ซ่อนอย่างระมัดระวัง ลูกน้องของเขมชาติที่ซุ่มดูเห็นพอดี รีบรายงานลูกพี่ทางมือถือว่า
“ผมว่าผมเห็นพวกมันแล้วครับ มันกำลังจ้องจะเล่นงานผม ผมต้องรีบป้องกันตัวครับ” ลูกน้องของเขมชาติชักปืนขึ้นมากราดยิงสมุนของพงษ์ธรซึ่งยิงโต้ตอบ โดยที่ต่างคิดว่าอีกฝ่ายเป็นคนของอีริน่า
ooooooo
ด้วยฤทธิ์ยาทำให้เจตรินไม่สนใจเสียงปืน กอดจูบอารดานัวเนีย ยัยตัวป่วนคว้าเครื่องบันทึกเสียงมาวางใกล้ๆ แกล้งคร่ำครวญว่าทำไมทำกับเธอแบบนี้ แล้วกอดจูบเขาตอบ ก่อนจะส่งเสียงโวยวาย
“ว้าย...อย่านะคะ เจตอย่าข่มขืนดานะคะ โอ๊ยเจต” อารดากอดรัดฟัดเหวี่ยงเขาอย่างสำราญใจ...
ขณะสมุนของพงษ์ธรกับลูกน้องของเขมชาติกำลังยิงต่อสู้กันอย่างดุเดือด เอื้อขับรถเข้ามาจากอีกด้านหนึ่งเห็นมีการยิงกัน จัดแจงจะถอย อีริน่าสั่งห้ามหนี แล้วชักปืนขึ้นมาแล้วยิงต่อสู้กับพวกคนร้ายทั้งสองฝ่าย หัวหน้าสมุนของพงษ์ธรเห็นเธอมา รีบสั่งให้คนของตัวถอย ลูกน้องของเขมชาติเกิดใจตรงกัน สั่งคนของตัวถอยเช่นกัน
เสียงปืนซาลงจนเงียบในที่สุด อีริน่าเห็นว่าปลอดภัยแล้ว สั่งให้เอื้อเอารถเข้าบ้าน อึดใจเขาขับรถมาจอดหน้าตึกใหญ่ อีริน่ากำลังจะเข้าไปข้างในเห็นหวินกับสมรถือกระเป๋าเสื้อผ้าเดินสวนออกมา ร้องถามว่าจะไปไหน ได้ความว่าทั้งคู่จะไปจากที่นี่ เนื่องจากได้รับเงินเดือนจากอารดาแล้ว อีริน่าทักท้วงทำไมไม่รอให้สว่างก่อนค่อยไป สองสาวใช้กลัวระเบิดจะลงกลางบ้าน ไหว้ลาอีริน่าแล้วรีบพากันออกไป
“แปลกจริงๆ ขอบใจมากนายเอื้อ กลับไปเถิด” อีริน่าว่าแล้วจ้ำพรวดๆเข้าตัวตึก
เมื่อมาถึงห้องนั่งเล่น เธอเห็นแก้วใส่น้ำสมุนไพรวางอยู่ หยิบขึ้นมาดมแล้ววางไว้อย่างเดิม อีริน่าประหลาดใจสุดๆที่เสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหวขนาดนั้น แต่ทำไมในบ้านกลับเงียบเชียบ ไม่มีใครออกมาดูสักคน จังหวะนั้นเธอเหลือบเห็นรองเท้าสำหรับใส่ในบ้านของอารดาตกอยู่ เอะใจว่าต้องเกิดเรื่องไม่ดี กลับไปเก็บแก้วน้ำสมุนไพรซ่อนไว้ในตู้แถวนั้น แล้วเดินไปที่บันได...
ขณะเดียวกันที่ห้องนอนของอารดา เจตรินกอดจูบลูบไล้อารดาไปทั่วเรือนร่างแต่กลับเรียกชื่ออีริน่า
ยัยตัวป่วนเจ็บจี๊ด รีบปิดเครื่องบันทึกเสียง แล้วลบคำพูดที่เขาเรียกหาอีริน่าทิ้ง
“คนบ้า นอนกับคนหนึ่งกลับไปเรียกหาอีกคนหนึ่ง เสียงรถแล่นเข้ามาในบ้านเมื่อครู่นี้มีคนมาแล้ว ดีจริงๆ” อารดาย่องไปดูหน้าห้องเห็นอีริน่าขึ้นมาถึงโถงบันไดชั้นบน ยิ้มดีใจที่นังมารหัวใจมาทันเห็นฉากสำคัญ รีบถอยกลับ เกือบเหยียบแหววกับศรีที่นอนหลับเป็นตายอยู่หน้าห้อง...
อีริน่าเข้าไปหาเจตรินที่ห้องนอนแต่ไม่พบ อดแปลกใจไม่ได้ ไหนพี่จีบอกว่าเขาไม่สบาย แล้วหายไปไหนรีบออกจากห้องจะตามหา เพิ่งสังเกตเห็นแหววกับศรีนอนอยู่หน้าห้องอารดา เธอจ้ำพรวดๆไปเขย่าตัวเรียก ทั้งคู่นอนนิ่งไม่ขยับ ราวกับโดนวางยา ทันใดนั้น มีเสียงกรีดร้องดังมาจากในห้อง
“ช่วยด้วยๆ ช่วยดาด้วย แหวว ป้าศรีช่วยฉันด้วย” อารดาร้องไปดึงทึ้งผมเผ้าเสื้อผ้าตัวเองไปด้วย เจตรินยังคงเรียกหาอีริน่าไม่หยุดปาก อารดาสวมรอยเป็นเธอ เรียกให้เขามากอด เจตรินซึ่งเมายาตามมากอดเธอไว้
“มาข่มขืนดาทำไม ทำไมต้องมาข่มขืนกันด้วย” อารดาแกล้งร้องไห้ฟูมฟาย อีริน่าตกใจ คิดว่าเธอถูกโจรเข้ามาข่มขืน พยายามจะพังประตูเข้าไป พลันประตูห้องเปิดผลัวะ อารดาในสภาพเกือบเปลือยวิ่งสวนออกมา
“เจตข่มขืนดา เจตทำกับดาได้อย่างไร”
เจตรินเหมือนสติเริ่มกลับมาอีกครั้ง พยายามสะบัดหัวไล่ความมึน อีริน่าเสียใจสุดๆเข้าไปตบหน้าเขาฉาดใหญ่ ตัดพ้ออุตส่าห์กลับมาดูเพราะคิดว่าป่วย ที่ไหนได้เขากลับทำเรื่องบัดสี เจตรินได้สติผวากอดเธอไว้ อีริน่าผลักเขาออกห้ามมาแตะต้องเธออีก แล้ววิ่งหนีไปทั้งน้ำตา เจตรินจะตาม อารดาดึงแขนไว้
“อยู่ในสภาพแบบนี้จะลงไปประจานตัวเองว่าเพิ่งไปข่มขืนใครมาหรือคะ” อารดาพูดจบวิ่งลงไปข้างล่าง...
ขณะอีริน่าโทร.เรียกนิกกี้ให้มารับ อารดาตามมาทันกระชากแขนไว้ สั่งให้มาตกลงกันก่อน เจตรินต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ทำกับเธอ ดังนั้นอีริน่าต้องหย่ากับเขาเพื่อให้เขามาแต่งงานกับเธอ สองสาวโต้เถียงกันอย่างเผ็ดร้อน ก่อนจะลงเอยด้วยการตบตีกันอุตลุด...
ฝ่ายเจตรินสวมเสื้อผ้าเสร็จเอาน้ำมาสาดแหววกับศรีให้รู้สึกตัว จะได้ไปอธิบายให้อีริน่าฟังว่าเกิดอะไรขึ้นจากนั้นทั้งสามคนลงมาข้างล่างเห็นอีริน่ากับอารดากำลังมีเรื่องกัน แหววและศรีเข้าไปช่วยกันเล่นงานอารดานอกจากจะไม่ห้าม เจตรินยังช่วยด่าว่าเธออีกด้วย พอเขาหันมองอีกที อีริน่าหายไปแล้ว รีบตามออกมานอกบ้านก็ไม่เจอเพราะเธอไปหลบหลังพุ่มไม้ จังหวะนั้นนิกกี้ขับรถเข้ามาจอด อ้างว่าอีริน่าโทร.ไปตามให้มารับ เจตรินไม่พอใจกระชากคอเสื้อเขา อีริน่าออกจากที่ซ่อนผลักเจตรินสุดแรง ไล่เขาไปให้พ้นหน้า แล้วขึ้นรถไปกับนิกกี้
ooooooo
