เพลิงพรางเทียน

กลินท์กับเบนจัดโรงทานเฮือนน้ำใจ ทุกคนในงานแต่งกายด้วยชุดล้านนา ดุษฎี สรวงกับแม็คยกอาหารหม้อใหญ่มาร่วมงาน สายป่านกับแม็คยืนมองบรรยากาศรอบๆอย่างมีความสุข ทั้งสองประสานสายตากันอย่างจัง เหมือนขั้วแม่เหล็กที่ดูดเข้าหากัน แม็คยิ้มสดใสให้ ทำเอาสายป่านยิ้มเขินไปเลย

อินทร์ดูแลปติมาอย่างดี เร่งให้หายเร็วๆ จะได้ไปเที่ยวรอบโลกด้วยกันและตนอยากได้เจ้าตัวน้อยให้เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ด้วย ทั้งสองกอดกันอย่างมีความสุขและเปี่ยมด้วยความหวัง

ที่หน้าประตูท่าแพ เบนถามกลินท์จะกลับไปอีกไหม กลินท์ว่าไม่ เพราะจากวันนี้ชีวิตตนจะมีแต่ปัจจุบัน

“การไม่ยึดติด การปล่อยวางมันทำให้ชีวิตมีความสุขมากแค่ไหน...คุณเห็นหรือยัง”

“กว่าจะเห็นก็ทำเอาฉันสะบักสะบอม แต่มันก็คุ้มที่ฉันได้เรียนรู้ทุกอย่างด้วยตัวเอง จนปล่อยวางมันได้ ตอนนี้ไม่ว่าจะกลางวันหรือกลางคืน จะมีพระอาทิตย์หรือพระจันทร์ฉันก็มีความสุขได้ เพราะใจฉันมีความสุข แล้วใจฉันก็มีคุณค่ะ...เบน”

ooooooo

-อวสาน-