โนห์รา

ที่ระเบียงบ้านอรรถกรคดี ปรุงจันทร์กับแข่งแขแอบมองท่านขุนขึ้นรถไปกับพิมพาและโนห์ราด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่องเพราะมั่นใจว่าแผนการที่วางไว้คราวนี้ต้องสำเร็จแน่นอน แข่งแขชวนน้าสาวให้ไปดูความสำเร็จนั้นด้วยกัน

“คุณแม่คะ เราไปดูพญามัจจุราชปลิดชีวิตพวกมันกันเถอะค่ะ แถม...แขยังเจอยาเสน่ห์แล้วด้วย แขจะใช้มันกับพี่ครรชิตเสียที คราวนี้สวรรค์คงเข้าข้างแขแล้ว!”

ณ ลานวัดแถวอยุธยา การแสดงได้เริ่มขึ้น มีโนห์รารำคู่เป็นคู่เอกทางด้านหน้า ผู้คนต่างล้อมดูกันด้วยความสนใจ มีทั้งนั่งและยืน ในกลุ่มคนเหล่านั้นมีพิมพากับท่านขุนอยู่ด้วย บรรยากาศรอบข้างอึมครึม พายุฝนเริ่มตั้งเค้ามาแต่ไกล อีกมุมหนึ่งไม่ห่างกันนัก แข่งแขกับปรุงจันทร์แอบดูศัตรูหัวใจอยู่เช่นกัน ส่วนพวกแสวงกับลูกน้องชี้ให้หมอเสน่ห์รู้ว่าเป้าหมายคือโนห์รา แต่เวลานั้นหมอเสน่ห์กลับใช้สายตาจ้องแข่งแขอย่างหื่นกระหาย

ด้านตำรวจที่ปลอมตัวปะปนท่ามกลางฝูงชนโดยถือรูปนายแสวงอยู่ในมือ พวกเขานึกถึงคำสั่งของสารวัตรที่บอกว่า

“นี่คือรูปนายแสวงตัวการใหญ่ ขอให้ทุกคนจับเป็นและนำตัวมาดำเนินคดีให้ได้!”

การแสดงบนเวทีดำเนินต่อไปจนกระทั่งเสร็จสิ้น เสียงปรบมือดังขึ้นเกรียวกราว ขณะนั้นเองพายุฝนก็ถล่มลงมาอย่างหนัก ผู้คนต่างวิ่งหลบฝนเข้าหาที่กำบังกันชุลมุนไม่เว้นแม้พวกนางรำบนเวที ปรุงจันทร์เห็นโอกาสจึงรีบบอกแสวงให้ตามไปจับโนห์ราทันที โชคร้ายที่โนห์ราวิ่งหลบฝนไปทางพวกแสวงพอดีทำให้ถูกจับตัวไปโดยง่าย เธอพยายามดิ้นรนแต่แสวงใช้กำลังลากตัวไปจนได้

ปรุงจันทร์เห็นทุกอย่างเป็นไปตามแผนก็ยิ้มสะใจ หันมาจะพูดกับแข่งแขกลับไม่พบตัวเพราะลูกสาววิ่งหนีฝนไปก่อนหน้าแล้ว เช่นเดียวกับหมอเสน่ห์ที่สบโอกาสอยากจะเคลมแข่งแขจึงวิ่งเข้าไปฉุดแขนหญิงสาวไว้ แข่งแขสะบัดแต่ไม่สามารถหลุดจากการจับกุมได้ เธอโดน
หมอเสน่ห์ลากตัวไปอีกทางเพื่อให้พ้นสายตาผู้คนรอบตัว

เวลานั้นทุกคนต่างวิ่งตามหากันวุ่นวายท่ามกลางสายฝนที่กระหน่ำลงมาไม่ขาดสาย ส่วนท่านขุนและพวกตำรวจนอกเครื่องแบบยืนมองเหตุการณ์ชุลมุนนั้นด้วยความกังวลใจกลัวว่าจะผิดแผนไม่สามารถจับคนร้ายได้ทันการณ์

“พิมพา โนห์รา อ้าว! วิ่งไปหลบฝนทางไหนกันหมดแล้ว คุณตำรวจช่วยดูทั้งสองคนด้วยนะครับ”

ตำรวจกำลังจะก้าวออกไป ท่านขุนเหลือบไปเห็นปรุงจันทร์วิ่งไปวิ่งมาเหมือนตามหาใครอยู่ เขานึกสงสัยว่าน่าจะมีเหตุร้ายเกิดขึ้นจึงรีบแจ้งให้ตำรวจออกตามหาพิมพากับโนห์ราเสียตอนนี้ ความไม่สบายใจบังเกิด พึมพำเบาๆกับตัวเองว่า

“ปรุงจันทร์ เธอมาทำอะไรที่นี่ ทั้งที่ฉันชวนดีๆ กลับไม่มา แต่แอบมาเงียบๆ”

ไม่ไกลจากเวทีการแสดง แสวงลากโนห์รามาที่รถเก่าๆคันหนึ่งแล้วพยายามฉุดกระชากให้ขึ้นรถ หญิงสาวดิ้นรนต่อสู้ไม่ยอมไปง่ายๆ กระทั่งลูกน้องของแสวงวิ่งมาพอดี ลูกพี่จึงสั่งให้ช่วยกันจับตัวโนห์ราลากขึ้นรถให้ได้ ขณะนั้นเองกลุ่มตำรวจนอกเครื่องแบบตามมาทันพร้อมกับอาวุธครบมือ

“หยุดนะ! นี่คือเจ้าหน้าที่ตำรวจ ปล่อยตัวประกันเดี๋ยวนี้แล้วยอมให้จับเสียโดยดี”

ทั้งแสวงและลูกน้องตกใจชะงัก ก่อนลูกพี่จะได้สติเอาปืนจี้โนห์ราพร้อมกับขู่ว่าถ้าจะจับตน จะยิงตัวประกันให้ตาย คราวนี้พวกตำรวจชะงักไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม แสวงสบโอกาสฉุดหญิงสาวขึ้นรถได้แล้วรีบขับออกไป ตำรวจร้องตะโกนสั่งความกันเป็นทอดๆว่าให้รีบตามแต่อย่ายิงตอบโต้เพราะตัวประกันจะเป็นอันตราย ก่อนจะขี่มอเตอร์ไซค์ติดตามไปในทันที

ooooooo

เวลาเดียวกันนั้น โตนดกำลังรองน้ำฝนอยู่นอกกระท่อมที่ใช้หลบซ่อนตัว เขาได้ยินคล้ายเสียงปืนยิงติดต่อกันหลายนัดดังแว่วๆท่ามกลางสายฝน เขารำพึงว่า

“ใครมายิงปืนแถวนี้ ทั้งๆที่ฝนตก...หรือว่าไอ้ท่านขุนกับนังปรุงจันทร์มันรู้ว่าเราอยู่ที่นี่ ส่งคนมาเล่นงานเราอีก”

โตนดรีบเข้าบ้านทันที ด้านหมอเสน่ห์ฉุดแข่งแข

มาจนรอดพ้นสายตาผู้คนไปไกลแล้ว หญิงสาวร้อง

เสียงดังให้ปล่อยตัวโดยหวังว่าจะมีใครสักคนที่ได้ยินแล้วมาช่วยเหลือแต่กลับเป็นว่าไม่มีใครรู้เห็น หมอเสน่ห์ย่ามใจขู่ตะคอกว่า

“ปล่อยได้ยังไง อุตส่าห์หมายตาเอาไว้ตั้งแต่ตอนไปทำเสน่ห์ หวังว่าจะได้มีเมียผู้ดีแสนสวยสักคน แล้วมันก็มีจริงๆ”

แข่งแขกรีดร้องอย่างเสียขวัญ หมอเสน่ห์โมโหจึงทั้งกระชากทุบตีตบปากหญิงสาวให้เงียบเสียง ประจวบเหมาะกับลูกน้องของแสวงวิ่งหนีมาทางเดียวกับหมอเสน่ห์และเจอเขากำลังจะลงมือทำมิดีมิร้ายกับแข่งแขที่ดิ้นรนอาละวาด

“พี่เข้าใจผิดแล้ว นี่มันหลานพี่แหวงไม่ใช่นังโนห์รา นังนั่นมันโดนพี่แหวงลากใส่รถหนีไปแล้ว”

“กูรู้แล้วว่านังนี่หลานไอ้แหวง แต่กูอยากได้มันเป็นเมีย มึงสองคนเลือกเอาว่าจะช่วยนังนี่แล้วกินลูกปืน หรือจะช่วยกูฉุดนังนี่แล้วได้กินของดีกับกู”

ลูกน้องแสวงทำท่าลังเลก่อนจะตัดสินใจช่วยกันตะครุบแข่งแขแทบจะอุ้มไป หญิงสาวร้องไห้กลัวลนลาน พวกนั้นหัวเราะอย่างสะใจ เวลานั้น โตนดมองฝ่าความมืดไปยังด้านนอกบ้านว่าเกิดอะไรขึ้นพร้อมกับกระชับปืนไว้ในมือ เขาได้ยินเสียงกรีดร้องดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ โตนดนึกสงสารเพราะรู้แน่ว่าต้องเป็นการฉุดคร่าผู้หญิงมาทำอนาจาร ไม่นานนักเขาก็เห็นชายฉกรรจ์สามคนกำลังลากตัวผู้หญิงคนหนึ่งตรงมายังบ้าน เสียงแข่งแขร้องตวาดดังว่า

“ปล่อยฉัน ไอ้สารเลว ฉันจะฟ้องลุงแสวง”

“ลุงแสวง นังนั่นมันเรียกไอ้คนชั่วว่าลุง ถ้าอย่างนั้นมันก็...คือแข่งแข ลูกไอ้ขุนกับนังปรุงจันทร์น่ะสิ!”

สีหน้าโตนดเปลี่ยนเป็นคั่งแค้นนึกสะใจสมน้ำหน้าลูกคนใจบาปที่สั่งฆ่าเขา โตนดละความสนใจไม่คิดจะช่วยเหลือแล้วปลีกตัวออกจากกระท่อม หมอเสน่ห์เห็นกระท่อมร้างตรงหน้าก็ยิ้มหื่นเพราะหาที่เผด็จศึกแข่งแขได้สมใจ เขาลากหญิงสาวเข้าไปในกระท่อมและสั่งให้ลูกน้องสองคนรอจนเขาเสร็จกิจก่อนค่อยตามเข้าไป แข่งแขตกใจกลัวหวีดร้องสุดเสียงไม่หยุดยั้ง หมอเสน่ห์หยิบแท่งยามหาเสน่ห์ที่ค้นได้เอามาใช้จัดการทันทีแข่งแขตาเหลือกลานกรีดร้องจนสลบ

ขณะนั้นที่โรงพยาบาล ทิพย์ยุภามาเยี่ยมครรชิตแต่กลับไม่พบใครเลย มีแต่พยาบาล ครั้นพอสอบถามก็ไม่ได้เรื่องอะไร ซ้ำตนเองเกิดความโมโหสุดขีดเดินกระแทกเท้าตรงไปยังประตูห้องแล้วเกิดอาการหน้ามืดคล้ายจะเป็นลม พยาบาลเห็นหญิงสาวยืนโงนเงนก็ผวาเข้าไปประคองทันทีพร้อมกับร้องเรียกหมอให้เข้ามาตรวจอาการ ไม่นานนักหมอก็แจ้งว่า

“ยินดีด้วยครับ คุณทิพย์ยุภาท้องได้สามเดือนแล้ว”

ทิพย์ยุภาแสร้งทำท่าดีใจ ทั้งๆที่รู้ตัวอยู่แล้วว่าท้อง เธอต้องการมัดมือชกครรชิตให้สมยอมรับเป็นพ่อของลูกในท้องจึงกลับมาสร้างเรื่องจนวุ่นวายไปทั่ว หญิงสาวอ้อมแอ้มบอกหมอว่าตนตรากตรำเฝ้าครรชิตมากเกินไปแต่ต่อไปนี้จะระวังตัวรักษาสุขภาพและลูกในท้อง ทั้งหมอและพยาบาลต่างแสดงความยินดีถ้วนหน้า

ฟากครรชิตกับไวพจน์บุกไปหาโนห์ราถึงบ้านแต่ต้องผิดหวัง เมื่อชื่นกับก่องแก้วบอกว่าโนห์ราไปแสดงรำรับแขกบ้านแขกเมืองแต่เป็นที่ใดไม่ยอมบอก สองคนทำท่าอึกอักจนไวพจน์อดไม่ได้ต้องถามว่าโนห์ราไปกับใคร ชื่นถอนใจตอบว่า

“ไม่ใช่ที่เดียวกับคุณสมภพแน่ค่ะ เอ้อ...คุณสองคนคงยังไม่ทราบว่าวันนั้นที่คุณโดนรถชน คุณโนห์ราเธอทิ้งการหมั้นวิ่งไปหาคุณ ทางนี้มีอะไรบัดสีเกิดขึ้น”

ไวพจน์กับครรชิตมองหน้ากันก่อนจะบอกให้ชื่นเล่า เรื่องราวในวันนั้นก็พรั่งพรูออกจากปาก...สองพี่น้องฟังแล้วปะติดปะต่อเรื่องได้ในที่สุด ครรชิตสรุปความว่า

“ที่แท้สมภพต้องการเอาชนะและกลั่นแกล้งผมกับโนห์รา ตอนที่พี่ไวพจน์ไปรับโนห์ราที่โรงแรม เขาก็ปดว่ามารอโนห์รา จริงๆแล้วเขามารับเกษกนกนั่นเอง เช่นเดียวกันกับผมไปรับโนห์ราทีไร พบสมภพหลอกว่านัดโนห์ราเอาไว้ทุกครั้ง ทำให้พวกเราเข้าใจผิดกันมากขึ้น ผมหูเบาเอง”

ทั้งไวพจน์และชื่นต่างถอนใจหมั่นไส้คนหูเบาจึงทำให้เรื่องบานปลายออกไปมากมาย พอกลับมาถึงโรงพยาบาล ยิ่งเกิดความงุนงงเมื่อพยาบาลแจ้งว่าทิพย์ยุภามาเยี่ยมและกลับไปแล้ว เธอคงมีข่าวดีจะบอกให้ครรชิตทราบ สองพี่น้องมองหน้ากันแทบไม่เชื่อหูว่ายังจะมีข่าวดีอะไรจากอดีตคนรักของครรชิตอีก เวลานี้ครรชิตอยากรู้มากกว่าว่าทำไมโนห์ราหลบหน้าตนอีก ทั้งๆที่ไม่มีเรื่องของสมภพเข้ามาเกี่ยวข้องอีกแล้ว ไวพจน์ครุ่นคิดและวิเคราะห์ว่าน่าจะเป็นฝีมือทิพย์ยุภาอย่างแน่นอน!

ooooooo

แสวงยังคงขับรถพาโนห์ราหนีและหันมายิงสู้ตำรวจเป็นระยะ ส่วนโนห์ราก็พยายามต่อสู้เพื่อหาทางรอด ตำรวจก็ยิงเฉี่ยวไปมาขู่แต่ไม่กล้ายิงใส่ตัวรถเกรงว่าจะโดนโนห์รา หญิงสาวมีโอกาสได้มองหน้าแสวงชัดๆแล้วก็จำได้

“แก...คือไอ้คนที่จับแม่ฉันไปเรียกค่าไถ่ ทำไมไม่ฆ่าฉันให้ตาย...หรือกลัวว่าถ้าฉันตายตอนนี้ ตำรวจยิงแกตายแน่”

โนห์ราพูดจาแทงใจดำแสวงเต็มๆเพราะเขาคิดเช่นนั้นจริงๆ ทั้งสองฝ่ายต่างยิงสวนกันไปมาอย่างไม่ลดละ จนกระทั่งตำรวจต้องตัดสินใจยิงไปที่ถังน้ำมันรถของแสวง กระสุนปืนเจาะถังอย่างเหมาะเหม็งทำให้น้ำมันไหลนองลงบนพื้นถนน รถเสียการทรงตัวส่ายไปมาแล้วก็จอดนิ่งสนิทในที่สุด แสวงไม่ยอมแพ้ลากตัวโนห์ราลงจากรถพร้อมตะโกนขู่ไม่ให้ตำรวจตามมาอีก ไม่เช่นนั้นจะสังหารตัวประกันทิ้ง ตำรวจไม่มีทางเลือกต้องหยุดชะงักทำทีเป็นว่าไม่ติดตามแล้ว

พอแสวงลากโนห์ราหายเข้าไปในดงไม้ข้างทาง ตำรวจกระจายกำลังติดตามไปห่างๆไม่ลดละ ไม่ไกลจากนั้นเป็นที่อยู่ของโตนดซึ่งขณะนี้หมอเสน่ห์และลูกน้องของแสวงกำลังใช้เป็นที่ข่มขืนแข่งแข โตนดแอบอยู่นอกบ้านเอามือปิดหูปิดตาสีหน้าไม่สบายใจนัก เขาพึมพำขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ยกโทษที่ตนใจดำไม่ช่วยเหลือ แต่เหตุมาจากพ่อแม่ใจเหี้ยมของหญิงสาวทำร้ายตนก่อนจึงไม่อาจให้อภัยได้

แต่แล้วเมื่อเห็นหมอเสน่ห์เดินผิวปากออกมาหาที่ยิงกระต่าย โตนดอดไม่ได้ที่จะแสดงตัว หมอเสน่ห์ตกใจที่เห็นเขายังมีชีวิต ยังไม่ทันจะพูดคุยอะไร โตนดยกด้ามปืนฟาดหมอเสน่ห์อย่างแรงจนมันสลบลงกองกับพื้น ด้านพิมพากับปรุงจันทร์ต่างวิ่งวุ่นตามหาลูกสาวจนมาเจอกัน พิมพาแปลกใจกำลังจะถามก็ให้เผอิญว่าท่านขุนตามมาพบพอดี เขาพูดประชดว่า

“ปรุงจันทร์...ชวนแล้วบอกไม่อยากมา สงสัยนี่คงถูกลมพายุหอบมาล่ะสิ”

“เอ้อ...ก็ดิฉัน...เผอิญลูกแขแกอยากมาไหว้พระเพื่อล้างเวรกรรม ล้างเสนียดที่มันเกิดขึ้นกับตัวแกบ้างมั้งคะ”

ท่านขุนตกใจถามว่าตอนนี้ลูกสาวอยู่ที่ไหน ปรุงจันทร์อึกอักตอบว่าพลัดหลงกันตอนฝนตก ขุนอรรถกรคดี แทบคลั่งกลัวประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยอีกครั้งปราดเข้าไปตบหน้าปรุงจันทร์ด่าสาดเสียเทเสีย พิมพากังวลใจเรื่องโนห์รามากกว่าจึงตัดบทขอตัวไปตามหาลูกสาว ท่านขุนสวนกลับทันควันว่าไม่ต้องตามหาแล้ว โนห์ราถูกไอ้โจรจับตัวไปแต่ไม่ต้องห่วงมีตำรวจติดตามพวกนั้นไป โนห์ราต้องปลอดภัยกลับมาแน่นอน พิมพาตกตะลึงก่อนจะร้องไห้ออกมา

ต่างจากปรุงจันทร์ที่ตกใจยิ่งกว่า ท่านขุนจ้องหน้าพูดเสียงกร้าวว่าไม่ต้องตื่นตะลึง ถ้าไม่ได้ทำผิดคิดร้าย ทำไมต้องตกใจ รีบช่วยตามหาลูกแขให้พบสิ สองคนพากันเดินออกตามหาแข่งแขแม้ในใจจะคุกรุ่นใส่กัน ฝ่ายพิมพาไม่สนใจทั้งสองคนรีบแยกตัวตามหาลูกสาวทันที

ooooooo

โตนดนั่งปิดหูทำใจไม่ให้สงสารแข่งแข เสียงกรีดร้องบ้าคลั่งดังเป็นระยะจนบาดเข้าไปในความรับผิดชอบชั่วดีของเขา หมอเสน่ห์รู้สึกตัวตื่นแล้วแต่โดนมัดติดไว้กับต้นไม้ เขาพยายามกล่อมให้โตนดปล่อยตัวซึ่งไม่เป็นผล

“นังเด็กนั่นเป็นหลานสาวเพื่อนมึงแท้ๆ มึงยังข่มขืน คนเดียวไม่พอยังเอาลูกน้องมึงสองคนมาช่วยข่มขืนอีกทำให้เด็กนั่นเหมือนตกนรกทั้งเป็น อย่ามาพูดเพื่อให้มึงรอดตัว กูจะเอาพวกมึงเข้าคุกให้หมด”

ห่างออกไปไม่ไกลนัก แสวงฉุดกระชากโนห์ราตามทางที่จะมายังกระท่อมของโตนด หญิงสาวพยายามพูดยั่วยุให้แสวงโมโหเพื่อจะหาโอกาสหลบหนี ในขณะที่พวกตำรวจสะกดรอยตามมาห่างๆ

ภายในกระท่อมแข่งแขครางเหมือนคนบ้า ลูกน้องของแสวงกำลังจะเริ่มลงมือข่มขืนซ้ำ แต่ยังไม่ทันจะได้เข้าถึงตัวหญิงสาว ก็มีมือของโตนดมากระชากคออย่างแรงจนหน้าหงายก่อนจะซ้อมจนมันสลบเหมือด แข่งแขยังคงร้องกรี๊ด...โตนดเดินเข้าไปหาแล้วเอาผ้าห่มไปคลุมตัวให้แต่หญิงสาวนึกว่าจะไปข่มขืนอีกยิ่งกรีดร้องไม่หยุด โตนดต้องปลอบประโลมว่าจะพาไปส่งที่โรงพัก แข่งแขลุกขึ้นกระโดดเหยงเพราะกลัวตำรวจ ก่อนจะวิ่งออกไปจากกระท่อมอย่างลนลาน

โตนดมองตามส่ายหน้าไม่รู้จะช่วยอย่างไรต่อ จึงต้องปล่อยเลยตามเลยแล้วหันมาลากลูกน้องแสวงออกไปมัดรวมที่ต้นไม้ด้านนอก ด้านท่านขุนกับปรุงจันทร์เที่ยวตามหาลูกสาวไปทั่วอย่างอ่อนใจและ อ่อนล้า ทั้งคู่ทุ่มเถียงกันไม่หยุดหย่อนต่างโทษกันไปมาโดยไม่รู้เลยว่าเวลานี้แข่งแขวิ่งร้องไห้วกวนไปมาอยู่ในป่าใกล้ๆกัน ไม่นานนักท่านขุนกับปรุงจันทร์เดินมาเจอเข้ากับพิมพาที่เสนอแนะให้ไปแจ้งตำรวจ ท่านขุนเห็นดีด้วยก่อนตำรวจจะรับทราบเรื่องและติดตามหาในเวลาต่อมา

ฟากโนห์ราโดนแสวงลากมาใกล้กระท่อมโตนดที่อยู่ในดงไม้เข้าไปทุกที แสวงมองไปเห็นดงไม้เบื้องหน้าและเหลียวดูไปรอบๆก่อนจะสั่งให้หญิงสาวเดินเข้าไปในนั้น โนห์ราขัดขืนไม่ยอมทำตามจนแสวงเกิดโมโหเงื้อมือจะตบ แต่เผอิญเห็นแสงไฟฉายส่องมาจึงรีบดึงตัวประกันให้หมอบลง โนห์ราได้ทีรีบพูดยั่ว

“แกเจอหลายคดีแน่ๆ ลักพาตัวแม่ฉัน ฉุดคร่าฉัน คุณปรุงจันทร์จ้างแกมาใช่ไหม”

แสวงไม่ตอบและขู่คำรามให้เงียบ โนห์รายังคงพูดต่อว่าเรื่องต่างๆหาหลักฐานมาได้เพียงพอแล้วซึ่งอาจเชื่อมโยงไปยังคดีคุณตาวงศ์อย่างแน่นอน แสวงแทบจะเอาปืนยิงหญิงสาวให้ตายแต่เผอิญเจอกระท่อมก่อน จึงกระชากลากถูโนห์ราเข้าไปในกระท่อม โดยไม่รู้ว่าโตนดยังคงคุมเชิงแถวนั้นไม่ไปไหนไกล เมื่อเดินมาถึงกระท่อม เขาได้ยินเสียงคนอยู่ในบ้าน โตนดชะงักนิ่งและแอบเดินประชิดตัวกระท่อม ลอบมองเข้าไปในนั้นก็พบว่ามีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังยื้อยุดกันอยู่ข้างใน

โตนดขยับปืนเอาผ้ามาผูกใบหน้าครึ่งล่างไว้พร้อมกับค่อยๆเดินลัดเลาะรอบกระท่อม ขณะนั้นตำรวจตามมาถึงแล้วและกระจายกำลังซุ่มรอคำสั่งให้บุกโจมตี แสวงชะล่าใจคิดว่าตำรวจคงตามหาไม่เจอจึงไม่ได้ระแวดระวังภัยรอบตัวนัก เสียงโนห์ราพูดเสียดสียั่วยุดังมาไม่ขาดสาย

“เอาสิ ไอ้คนปากกล้าขาสั่น แกกลัวตายจะแย่แล้ว แกแน่จริงก็หนีไปสิ ตำรวจไม่โง่อย่างที่แกคิดเข้าข้างตัวเองหรอก เตรียมตัวถูกตำรวจจับเข้าคุกได้แล้ว”

“เอ๊ะ! นังนี่ปากเสีย มึงวอนหาเรื่องตายจนได้ เอาสิวะ กูจะให้มึงตายสมใจ กูทนมึงยั่วต่อไปไม่ไหวแล้ว กูคลั่งแล้ว”

แสวงเล็งปืนไปที่โนห์ราและทำท่าจะลั่นไก หญิงสาวยืนหลับตาพร้อมตายแต่ภายในใจกล่าวคำอำลาพิมพาและครรชิต พลันมีคนเตะเข้าข้อมือแสวงอย่างแรงจนปืนร่วง โตนดนั่นเอง เขากระโดดเข้ารวบตัวแสวงไว้พร้อมกับคำด่าทอรุนแรง ทั้งคู่ต่อสู้ชกต่อยและแย่งปืนกันไปมาจนปืนลั่น โนห์ราร้องกรี๊ดเมื่อเห็นปืนกระเด็นมาตกตรงหน้า เสียงโตนดสั่งการว่า

“หยิบปืน อย่าให้มันได้ปืนไป และระวังตัวอย่าให้มันเข้าใกล้ได้อีก”

โนห์ราคว้าปืนมาถือไว้แล้วยกเล็งส่ายไปมาช้าๆ ทำท่าเหมือนขู่ยิง แสวงจ้องปืนแค้นแทบกระอักคิดหาทางจะแย่งคืน

“ยิงปืนเป็นหรือนังโง่ เก่งกล้าหรือไง”

“หุบปากนะ ไม่งั้น...ฉันจะยิงแก ป่านนี้ตำรวจได้ยินเสียงปืนแล้ว”

โตนดฟังแล้วงงว่าตำรวจจะได้ยินเสียงปืนยังไงในเมื่อแถวนี้ห่างไกลจากสถานีตำรวจมาก โนห์รารีบไขข้อข้องใจให้คนทั้งสองทราบว่าพวกตำรวจตามตนมา แต่คงไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามเพราะกลัวตนจะได้รับอันตราย เวลานั้นหญิงสาวมองไปรอบๆเพื่อหาตัวช่วยก็พบไม้กวาด แต่โตนดที่ยังคงกอดรัดสู้กับแสวงส่งเสียงบอกว่า

“คุณโนห์ราไม่ต้องสนใจมัน ไม่ต้องห่วงผม ไปเรียกตำรวจเร็วๆเข้า”

ooooooo

โนห์ราตกใจที่คนมาช่วยรู้จักกับเธอแต่ไม่มีเวลาถามแล้ว เธอต้องหาทางแจ้งให้ตำรวจข้างนอกกระท่อมเข้ามาจัดการ ครู่เดียวก็นึกออก เธอใช้ผ้าพันกับไม้กวาดแล้วค่อยๆยื่นโบกออกไป พวกตำรวจที่ซุ่มอยู่ด้านนอกเห็นผ้าขาวโบกจึงตะโกนว่า

“นายแสวงหรือคุณโนห์รา”

“โนห์ราค่ะ คุณตำรวจ...ในนี้มีคนกำลังต่อสู้กับคนร้ายอยู่ นี่ปืนของมัน”

ตำรวจนายหนึ่งวิ่งเข้าไปเก็บปืน ส่วนที่เหลือก็กรูกันล้อมรอบกระท่อมพร้อมกับสั่งให้โนห์รารีบออกมา หญิงสาววิ่งออกมาบอกว่าในบ้านมีคนมาช่วยตนและกำลังต่อสู้กับคนร้ายอยู่ เธอพูดอย่างตื่นเต้น น้ำตาไหลด้วยความดีใจและโล่งอก พวกตำรวจวิ่งเข้าไปในกระท่อมอย่างเร่งด่วน แสวงยังคงสู้กับโตนดไม่หยุด เมื่อเห็นตำรวจเข้าก็ทำท่าจะหนีจนถูกยิงที่ขาล้มลงสิ้นฤทธิ์ ตำรวจช่วยกันจับแสวงใส่กุญแจมือ ส่วนโตนดจะกระโดดออกไปทางประตูหน้าต่าง

โนห์ราเห็นเข้าจึงรีบร้องเรียก โตนดทำท่าไม่เต็มใจจะบอกความจริงว่าเป็นใครแต่หญิงสาวยกมือไหว้อ้อนวอน

“น้าช่วยหนูให้รอดพ้นจากคนเลวนั่น หนูเป็นหนี้บุญคุณน้า ขอให้หนูทราบว่าน้าเป็นใครเถอะค่ะ”

“ผมต่างหากที่ติดหนี้บุญคุณของคุณโนห์รากับคุณพิมพา ดูหน้าผมให้ถนัดๆสิครับ”

“นายโตนด!”

โตนดเล่าว่าตนถูกตามล่าจึงไม่ได้ติดต่อใครอีก โชคดีที่มีโอกาสได้ช่วยเหลือลูกสาวผู้มีพระคุณในครั้งนี้ เขายังบอกอีกว่าคนที่จับตัวเธอมาชื่อแสวงเป็นพี่ชายของปรุงจันทร์ โนห์ราตกใจเมื่อรู้เรื่องก่อนจะจำได้ว่าเป็นฝีมือแสวงที่จับตัวแม่ไปเรียกค่าไถ่เช่นกัน แต่ยังไม่ทันพูดอะไรต่อ ตำรวจก็มาตามตัว โตนดกระซิบย้ำว่าอย่าบอกใครว่าพบตนที่นี่นอกจากพิมพา โนห์ราพยักหน้ารับ ที่ด้านนอก พวกตำรวจเจอหมอเสน่ห์กับลูกน้องแสวงจึงเอาตัวไปโรงพักเพื่อไต่สวนอีกครั้ง

บนโรงพัก โนห์ราชี้ตัวแสวงว่าเป็นผู้จับตัวเธอไปแต่อีกสามคนที่เหลือนั้นไม่รู้จักว่าเป็นใคร ตำรวจตะล่อมถามแสวงว่าทั้งหมดร่วมมือกันในงานนี้ใช่ไหม แสวงปฏิเสธว่าไม่รู้จัก จนตำรวจต้องใช้ไม้ตายบอกว่าสามคนนั่นสารภาพว่าจับตัวผู้หญิงที่ชื่อแข่งแขไปข่มขืน ทั้งแสวงและโนห์ราตะลึงกับสิ่งที่ได้ยิน พลันแสวงกระโดดทั้งที่ใส่กุญแจมือถีบเข้าใส่หมอเสน่ห์และลูกน้องด้วยความคั่งแค้นแทบกระอักเลือด พวกตำรวจต้องมาช่วยกันจับแสวงไว้ โนห์รารู้สึกหดหู่มากเพราะสงสารแข่งแข

ด้านพวกท่านขุนและตำรวจออกเดินตามหาแข่งแข ทั่วบริเวณนั้นและใกล้เคียงแต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะเจอ ทันใดนั้น ทุกคนได้ยินเสียงหัวเราะดังมาจากชายป่า ต่างสบตากันแล้ววิ่งตรงไปยังเสียงนั้นทันที เมื่อไปถึง ท่านขุนกับปรุงจันทร์แทบจะสิ้นสติเมื่อเห็นภาพลูกสาวหัวเราะสลับกับร้องไห้แล้วกอดต้นไม้แน่น หญิงสาวทุบตีหยิกข่วนต้นไม้เพราะเข้าใจว่าเป็นครรชิต ท่านขุนกับปรุงจันทร์กลั้นน้ำตาไม่อยู่ ท่านขุนถลาไปถึงตัวลูกสาว แต่แข่งแขกระโดดถอยหนีร้องไห้

“ไอ้คนใจสัตว์ กลัวแล้ว กลัวแล้ว แกไอ้คนใจบาป อย่าทำฉัน อย่าข่มขืนฉันอีก”

แข่งแขทรุดตัวลงกราบเพราะเห็นหน้าท่านขุนและทุกคนเป็นหน้าคนที่ข่มขืนเธอ และแล้วหญิงสาวก็หยิบก้อนหินขว้างปาขับไล่ หัวเราะสลับร้องไห้อย่างน่าเวทนา ท่านขุนและปรุงจันทร์โผเข้ากอดลูกสาวร้องไห้โฮ พิมพายืนน้ำตาไหลสงสารในชะตากรรมที่แข่งแขได้รับ ส่วนตำรวจมองสลดใจและบอกให้รีบนำตัวส่งโรงพยาบาล น้ำตาท่านขุนไหลอาบหน้าด้วยความเสียใจอย่างยิ่งยวด ก่อนจะส่งสายตาดุดันเข้าใส่ปรุงจันทร์ แล้วอุ้มแข่งแขที่กรีดร้องจนหมดสติเดินออกไป

ooooooo