คุณสามี(กำมะลอ)ที่รัก

ทุกคนในครอบครัวพิมภามองหน้ากันอึ้งๆ เมื่อตรีวิญยื่นกล่องของขวัญและแนะนำตัวว่าเป็นเพื่อนบ้านคนใหม่ อ้างว่าย้ายมาเพราะเหงา อยู่คอนโดฯนี้ดีกว่าเพราะมีพิมภาเป็นเพื่อน

“ต่อไปนี้เวลาไปทำงานก็ไปพร้อมผม สะดวกและประหยัดทรัพยากรด้วย”

“หน้าตาคุณตรีวิญไม่บ่งบอกเลยนะว่าเป็นพวกอนุรักษนิยม”

ภัทรพลแขวะกลับด้วยสีหน้ายียวน พิมภาตั้งท่าจะห้ามแต่ไม่ได้ผล ภัทรพลร่วมมือกับพิมมาลาและภาณุวัฒน์พูดจากระแนะกระแหนตรีวิญแต่ชายหนุ่มไม่สะทก สะท้านแม้แต่น้อย แถมยังหันไปนัดแนะพิมภาว่าจะมารับไปทำงานด้วยตอนเช้า พิมภาอยากประชดฤชวีอยู่แล้วเลยตอบรับอย่างยินดี

ฤชวีน้อยใจมากที่พิมภายอมรับไมตรีจากตรีวิญ แต่ที่เจ้านายหนุ่มรู้เรื่องเขากับเธอเป็นสามีภรรยากำมะลอยังคาใจ ตัดสินใจตามไปเคลียร์กับพิมภาอีกครั้งหลังตรีวิญออกไปแล้ว พิมภาตกใจมากที่รู้ว่าเจ้านายหนุ่มทราบความลับของเธอ ฤชวีปักใจเรื่องนี้อยู่แล้วเลยตั้งข้อสันนิษฐาน

“คนที่รู้เรื่องนี้ก็มีแต่เรา...คุณกับผม ผมไม่ได้บอก...”

“ทำไมถึงคิดว่าฉันปากสว่างนัก มันเป็นเรื่องน่าอวดหรือไงถึงต้องเล่าให้ใครต่อใครฟัง”

“ก็เขาสำคัญกับคุณมาก...จนยอมบอกทุกสิ่งทุกอย่างกับเขา”

“โอเค...แล้วถ้าฉันบอกเขาแล้วจะทำไม”

“แล้วเรื่องของคุณกับผมล่ะคืออะไร คืนนั้นมันไม่มีความหมายเลยใช่ไหม ผมมองคุณผิดไปจริงๆ เรื่องคืนนั้นคงเป็นแค่การฆ่าเวลาของคุณใช่ไหม คุณไม่ถืออย่างนั้นสิ”

สองหนุ่มสาวประชดประชันกันไปมา พิมภาพูดใส่หน้าเขาว่าดูถูกเธอมากเกินไป เงื้อมือจะตบแต่ฤชวีจับไว้ พิมภาสะบัดออกอย่างโกรธจัดแล้วไล่เขาออกจากห้อง

ฤชวีโดนผลักออกจากห้อง พิมภาขว้างหมอนกับผ้าห่มใส่เขาแล้วปิดประตูใส่หน้า ภัทรพล พิมมาลา และภาณุวัฒน์มองหน้ากันอย่างแปลกใจ ส่งสายตามองฤชวีเหมือนจะบอกว่า...เล่ามาให้หมดว่าเรื่องเป็นมายังไง ฤชวีลำบากใจแต่คิดว่าไม่มีทางเลี่ยงแล้ว

พิมภาตื่นแต่เช้าเตรียมตัวไปทำงาน เห็นพ่อแม่และพี่ชายนั่งหน้าตูมที่โต๊ะกินข้าวก็นึกเซ็ง พิมมาลาเปิดฉากเรียกลูกสาวมาเคลียร์เรื่องทั้งหมด พิมภาบ่ายเบี่ยงและมองฤชวีอย่างตัดพ้อ เสียงกริ่งประตูดังขึ้น ตรีวิญมารับหญิงสาวไปทำงาน ภัทรพลตั้งท่าจะขวางแต่พิมภาไม่สนใจ ออกไปกับเจ้านายหนุ่ม ทุกคนมองหน้าฤชวีอย่างเห็นใจแล้วแยกย้ายกันไปทำตาม
แผนที่คุยกันไว้ พิมมาลากับภาณุวัฒน์ไปจัดการเอกพลกับการะเกตุ ส่วนภัทรพลหาตัวช่วยให้สองสามีภรรยาปรับความเข้าใจกันจริงๆจังๆเสียที

ภัทรพลไปหาลัลนากับนันทิกานต์ที่บริษัทนารีเช้าวันเดียวกันนั้น สองสาวทำตาโตเมื่อรู้ว่าฤชวีสารภาพเรื่องมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับพิมภา ภัทรพลรู้ว่าสองสาวรู้สึกไม่ดี แก้ตัวแทนน้องเขยว่าจำยอมสารภาพเพราะโดนพ่อแม่และตนบังคับ ลัลนาถึงบางอ้อ พอจะเข้าใจความรู้สึกเจ็บช้ำของพิมภา

“ว่าแล้วเชียว...ยายพิมถึงได้ออกแนวดราม่าแทนบู๊ล้างผลาญตามนิสัย”

“แต่ที่ผมข้องใจก็คือไอ้ตรีวิญมันรู้เรื่องที่สองคนนั้นเป็นสามีภรรยาหลอกๆจากใคร”

ภัทรพลถามแล้วมองไปที่สองสาวอย่างคาดคั้น สองสาวยืนยันปฏิเสธ ลัลนาปรายตามองซูซี่ที่นั่งฟังอย่างตั้งใจ แล้วขู่ว่าถ้าเรื่องนี้รั่วออกไปเหมือนเรื่องเธอเป็นลูกเมียน้อยคงไม่ให้อภัย ซูซี่พยักหน้าเข้าใจแบบจ๋อยๆ ภัทรพลสงสัยเรื่องความรู้สึกของพิมภาต่อตรีวิญ ลัลนากับนันทิกานต์บอกว่าคงมีปลื้มบ้างแต่คงไม่เหมือนที่รู้สึกรักฤชวี ภัทรพลตัดสินใจไปเจรจากับชุติภาให้ช่วยขัดขวางเรื่องการะเกตุเพราะไม่อยากให้น้องสาวเลิกกับฤชวี ลัลนายังข้องใจ

“แต่ถ้าท่าทางคุณย่าของคุณต้นไม่ชอบยายพิมแล้วก็อยากได้ยายการะเกตุเป็นสะใภ้นี่คะ คุณจะไปคุยยังไง”

“อย่างน้อยๆ ก็เรื่องที่การะเกตุคั่วอยู่กับไอ้เอกพลนั่นไง ถือตัวอย่างนั้นไม่ยอมได้หลานสะใภ้กร้านโลกหรอก”

“แต่เราไม่มีหลักฐานนี่คะ เขาจะเชื่อเหรอ”

ปราสินีมารับวีดิโอโฆษณาตัวใหม่ของฤชวีพอดี ทุกคนมองหน้ากันยิ้มๆ ดีใจว่าเจอตัวช่วยคนสำคัญแล้ว

เวลาเดียวกันที่บริษัทการะเกตุ...ภาณุวัฒน์กับพิมมาลาบุกไปเอาเรื่องเอกพลที่ลอบทำร้ายพิมภา เอกพลวิ่งไปหลบด้านหลังการะเกตุ พิมมาลาจำได้ว่าเป็นศัตรูหัวใจลูกสาวเลยพูดจาแดกดัน การะเกตุของขึ้น ขู่จะแจ้งความ ภาณุวัฒน์ท้าให้ลองแล้วสวนกลับว่าจะให้ลูกสาวแจ้งกลับเรื่องเอกพล การะเกตุฉุนขาด แหวขึ้นอย่างเหลืออด

“ครอบครัวนี้หนาดีนะ ลูกสาวก็แย่งคู่หมั้นชาวบ้าน พ่อก็ชอบเป็นข่าว...น่าสมเพช!”

“แย่งคู่หมั้นยังไม่เท่าไหร่ แต่รู้ว่าเขามีผัวแล้วยังจะเอานี่เรียกว่าอะไร...ไร้ยางอายใช่ไหม”

พิมมาลาสวนขึ้นมายิ้มๆ การะเกตุเต้นผางแต่แผลงฤทธิ์มากไม่ได้ ภาณุวัฒน์จ้องหน้าเอกพลแล้วขู่ไม่ให้มายุ่งกับลูกสาวอีกถ้าไม่อยากเดือดร้อน การะเกตุมองมาอย่างเหยียดๆ เอกพลกระซิบบอกเจ้านายสาวให้ระวังคำพูดเพราะลุงของพิมภาเป็นนายตำรวจใหญ่ การะเกตุยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ พิมมาลาเลยแกล้งยั่ว

“ปกป้องสุดตัวแบบนี้นะพ่อ สงสัยจะสมรู้ร่วมคิด แบบนี้ต้องให้พิมแจ้งความจะได้สาวถึงตัวการใหญ่ ก็ดีนะเราชอบเป็นข่าวฉาวด้วย คนธรรมดาอย่างเราไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว แต่พวกไฮโซนี่เขาต้องเอาปี๊บคลุมหัวเดินน่ะสิ”

“ผมเป็นคนตรง ทำผิดก็ต้องได้รับโทษ วันนี้แค่เตือน แต่ครั้งหน้า...แกต้องแลกกับน้ำตาลูกสาวฉันด้วยชีวิต!”

สองสามีภรรยาช่วยกันขู่จนเอกพลหงอ พิมมาลาดูออกว่าเจ้านายสาวกับลูกน้องเป็นคู่ขากันเลยแกล้งแหย่ การะเกตุจะเอาเรื่องแต่ภาณุวัฒน์ขวางไว้แล้วพาภรรยาออกไป การะเกตุมองตามอย่างเดือดจัด เอกพลขอร้องให้ช่วยปกป้องแต่การะเกตุไม่แยแส เอกพลเลยงัดไม้ตาย เปิดคลิปเจ้านายสาวนัวเนียกับตนให้ดูและมองมาอย่างยียวน การะเกตุแค้นจัดแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะกลัวโดนแบล็กเมล์

ooooooo

ภาณุวัฒน์กับพิมมาลาปักใจว่าการะเกตุเป็นคนบงการเรื่องทั้งหมด ทั้งยุแยงตรีวิญและส่งเอกพลมาเล่นงานพิมภา ภัทรพลเห็นด้วยและเก็บมาเล่า

ให้นันทิกานต์ ลัลนา และซูซี่ฟัง เขาถามหาพิมภา สามสาวมองหน้ากันงงๆ แล้วบอกว่ายังไม่มาทำงาน ภัทรพลชักเครียดเพราะเห็นน้องออกไปกับตรีวิญตั้งแต่เช้า พยายามโทร.หาแต่ไม่มีคนรับ

เวลาเดียวกันที่บ้านเด็กกำพร้า...ตรีวิญมองพิมภาป้อนขนมเด็กๆด้วยแววตาหลงใหล ได้ยินเสียงมือถือหญิงสาว เห็นชื่อภัทรพลโทร.เข้ามาจึงกดปิดเครื่องแล้ววางไว้ที่เดิม สองหนุ่มสาวเลี้ยงเด็กจนถึงเวลานอนกลางวันจึงออกมา ตรีวิญขอบคุณเธอที่โดดงานมาเป็นเพื่อนเขาในวันเกิด และถือโอกาสเล่าถึงอดีตอันน่าสมเพชเพื่อเรียกความสงสาร

“ผมฝันไว้ว่าถ้าผมเจอคนที่ผมรัก ผมอยากให้เขามาเห็นอดีตของผม ตั้งแต่จำความได้...ผมก็โตมาไม่ต่างจากเด็กพวกนี้ ไม่มีพ่อแม่...โดดเดี่ยว แปลกแยกและต้องการมีค่า”

พิมภาวางมือบนมือเจ้านายหนุ่มด้วยความเห็นใจ พูดให้กำลังใจว่าเขายังมีเพื่อนๆที่นารี ตรีวิญวางมือทับอย่างซาบซึ้งใจ ทวีความอยากในตัวหญิงสาวมากขึ้น พิมภาดึงออกแล้วบอกจะเลี้ยงข้าวเป็นของขวัญวันเกิด ชายหนุ่มรับคำอย่างยินดี มองหญิงสาวด้วยแววตาลุ่มหลง

ขณะเดียวกันที่บริษัทการะเกตุ...หญิงสาวมีปากเสียงกับเอกพลเรื่องคลิปฉาว สินีนาฏมาหาหลานสาวได้ยินเรื่องทั้งหมดก็เลือดขึ้นหน้า โมโหทั้งตัวต้นเหตุและหลานสาวหัวดื้อที่รั้นจนเกิดเรื่อง ขู่จะฆ่าปิดปากเอกพล ปราสินีถือวีดิโอโฆษณาตัวใหม่ผ่านมาได้ยินเลยแอบฟังที่หน้าประตู เอกพลขู่สองยายหลานให้ช่วยเหลือเป็นค่าปิดปากไม่ให้เอาคลิปฉาวไปออกสื่อ การะเกตุโกรธจนตัวสั่น แหวกลับว่าลูกน้องตัวแสบต้องการอะไรกันแน่ เอกพลยิ้มหยัน

“ต้องการงานที่ดีและตัวพิมภา เหมือนที่คุณอยากได้ฤชวีเพื่อบีบย่าเขาให้ช่วยเรื่องที่ดินผิดกฎหมายไง”

สินีนาฏร้อนรนแต่ยังเชิดหน้าสวนกลับว่าไม่กลัว เอกพลเหยียดยิ้มแล้วบอกว่าจะขุดเรื่องอดีตเน่าๆของเธอมาแฉ การะเกตุเห็นสินีนาฏร้อนตัวจนพลาดท่าเลยจำใจประนีประนอม

“ที่แกต้องการไม่เป็นปัญหา ทีนี้ก็เหลือแต่อีแก่ชุติภา ไหนว่าโง่ ปั่นทีสองทีก็เอาหลานมาใส่พานให้หนูแล้วไง”

“นังชุติภาโง่จริง แต่ยายจะปั่นให้มันออกตัวแทนเราเรื่องที่ดินอุทยาน ผลีผลามไม่ได้ แต่ไม่นานหรอก”

สองยายหลานมองหน้ากันเซ็งๆ เอกพลยิ้มร่าที่พลิกสถานการณ์มาเป็นต่อ ปราสินีที่แอบฟังอยู่ด้านนอก กดปิดการอัดเสียงในมือถือแล้วแสยะยิ้ม หมายมั่นปั้นมือจะเอาคืนผัวชั่วและเจ้านายคู่ขาให้สาสม!

ด้านพิมภา...ไม่ได้ไปทำงานทั้งวันและกลับบ้านในช่วงหัวค่ำ ฤชวีสอบถามทันทีที่เห็นหน้าด้วยความเป็นห่วงแล้วชะงัก เห็นตรีวิญหิ้วถุงช็อปปิ้งมากมายตามมา แถมยังส่งยิ้มยียวนให้เขาแล้วกลับออกไป สองสามีภรรยากำมะลอเย็นชาใส่กันแล้วแยกไปคนละมุม ทิ้งให้พิมมาลากับภาณุวัฒน์มองหน้ากันอย่างเหนื่อยใจ

ขณะที่พิมมาลากับภาณุวัฒน์หนักใจ...กิ่งแก้วพาภัทรพลไปหาชุติภาที่บ้านพร้อมกับปราสินี โดยมีมินท์รับหน้าที่พาคุณย่ามาเจอ ชุติภามองหน้าภัทรพลอย่างรำคาญเพราะไม่ชอบหน้าเป็นทุน ภัทรพลอดแขวะไม่ได้ตามประสาคนไม่ยอมคน ปราสินีกลัวเสียเรื่องเลยปรากฏตัว บอกว่าเป็นเพื่อนพิมภาและผู้ช่วยของการะเกตุ ชุติภามองหน้าหญิงสาวหน้าใหม่งงๆ ปราสินีไม่เสียเวลา หยิบมือถือมาเปิดคลิปเสียงของการะเกตุกับสินีนาฏ ชุติภาแค้นจัด หมายมั่นจะจัดการเพื่อนรักและหลานสาวให้ได้ ภัทรพลมองหน้าสาวๆตัวช่วยอย่างสมใจ

ooooooo

เช้าวันถัดมา...การะเกตุกับสินีนาฏเต้นผางเพราะทนายแจ้งว่าที่ดินโดนเจ้าหน้าที่อุทยานยึดเพราะกรรมสิทธิ์ครอบครองของสินีนาฏไม่ถูกกฎหมาย แถมยังบอกว่าเรื่องแดงขึ้นเพราะมีคนให้ข้อมูลอย่างลับๆ สองยายหลานมองหน้ากันเครียดๆ แล้วแล่นไปหาชุติภาทันที มั่นใจมากว่าเรื่องทั้งหมดต้องเป็นฝีมือของเธอแน่ๆ

ท่าทางเย้ยหยันของชุติภาเมื่อสองยายหลานไปถึง บ้านเเหมือนเป็นการบอกทุกอย่าง สินีนาฏปราดไปเอาเรื่องอย่างเหลืออด ชุติภาจ้องเพื่อนรักนิ่งๆ แต่แผ่รังสีอำมหิต

“มันก็สมกับที่เธอทำกับฉันแล้วนี่ เสียดายนะที่เคยร่วมสถาบันเดียวกัน วันนี้ฉันรู้แล้วว่าการศึกษามัน ขัดเกลาคนไม่สำเร็จ...มันอยู่ที่ระดับจิตใจด้วย”

“แกจะบอกว่าแกสูงส่งมากงั้นสิ”

“สูงหรือไม่...ฉันก็รู้ว่าเธอแหงนคอมองฉันด้วยความอิจฉามาตลอด...แล้วนึกว่าฉันไม่รู้เหรอว่าถ้ามีโอกาส เธอก็หาทางจิกกัดฉันลับหลังเสมอ หมดเวลาที่จะแกล้งโง่ ทำเป็นไม่รู้ว่าเธออิจฉาฉันแค่ไหนแล้ว”

การะเกตุเห็นยายพลาดท่าก็จะเข้ามาช่วย มินท์ที่เฝ้ามองอยู่ ถลันมาขวางแล้วจ้องกลับอย่างเอาเรื่อง สองยายหลานเห็นบรรดาคนรับใช้และคนสวนเดินตามหลังมินท์อย่างพร้อมปกป้องก็นึกขยาด ล่าถอยไปอย่างจำใจ มินท์กับชุติภามองตามอย่างไม่ไว้ใจ มั่นใจมากว่าเรื่องคงไม่จบแค่นี้แน่

สองยายหลานกลับไปที่บริษัทอย่างนกปีกหักแล้วต้องช็อกกว่าเดิมเมื่อเห็นรถตำรวจที่หน้าตึก การะเกตุเห็นท่าไม่ดี บอกยายให้ไปหลบที่เซฟเฮาส์ ส่วนเธอจะรับหน้าตำรวจแทน สินีนาฏมองตามหลานลงจากรถไปอย่างหัวเสียแต่ทำอะไรไม่ได้ การะเกตุเดินไปอย่างมาดมั่นแล้วชะงักที่เห็นเอกพลคุยอยู่กับตำรวจ

“ผมไม่รู้เรื่องนะครับ ผมเคยเป็นผู้จัดการพื้นที่บริษัทคุณเกตุแต่ลาออกแล้ว วันนี้มารับค่าชดเชยครับ”

การะเกตุมองท่าทีไม่รู้ไม่ชี้ของเอกพลอย่างแค้นจัด คิดจะไปเอาคืนทีหลังแล้วตัดสินใจแก้ปัญหาเฉพาะหน้า

“นายคนนี้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับฉันหรอกค่ะ”

เอกพลทึ่งกับท่าทางมึนตึงของเจ้านายสาว การะเกตุไม่ยี่หระ เดินนำเจ้าหน้าที่ไปด้านในเพื่อสอบปากคำ

เรื่องที่ดินผิดกฎหมายของสินีนาฏกลายเป็นข่าวใหญ่ไม่กี่ชั่วโมงถัดมา ฤชวีกับครอบครัวพิมภามองภาพ การะเกตุให้สัมภาษณ์ในทีวีอย่างตกใจ มือถือฤชวีดังขึ้น ชุติภาโทร.บอกเรื่องสองยายหลานมาอาละวาดที่บ้าน ฤชวีอาสาไปอยู่เป็นเพื่อนย่า พิมภาได้ยินทุกอย่าง เป็นห่วงครอบครัวเขาแต่ยังฟอร์มจัด เมินเฉยจนฤชวีน้อยใจออกจากห้อง ภาณุวัฒน์ พิมมาลาและภัทรพลมองหน้ากันเซ็งๆ เอือมระอากับความปากแข็งของพิมภา

ฝ่ายกิ่งแก้วแล่นไปหาชุติภาที่บ้านทันทีที่ทราบ เรื่อง ชุติภาเชิดหน้าอย่างหยิ่งผยองแล้วบอกว่าไม่กลัวแม้แต่น้อย มินท์ถือถาดขนมเข้ามา แซวว่าคนที่กลัวน่าจะเป็นสองยายหลานมากกว่า ฤชวีก้าวพรวดเข้ามาด้วยความเป็นห่วง ชุติภาดีใจที่เห็นหน้าหลานรัก แสร้งทำท่าหวาดกลัวเรียกคะแนนความสงสาร กิ่งแก้วมองหน้ามินท์เหวอๆ แกล้งพูดดักคอเพื่อช่วยฤชวี ชุติภารู้ทัน ถลึงตาใส่จนสองสาวเคือง หลบไปคุยกันที่อื่น ชุติภาลอบยิ้มอย่างสมใจแล้วบอกให้หลานชายไปพัก หันกลับมาต้องชะงักเมื่อเห็นกิ่งแก้วยืนจ้องอยู่ พร้อมกับทักขึ้นมาลอยๆ ว่าย่าทำตัวเหมือนภรรยาหวงสามี ชุติภาทำหน้าดุใส่แต่กิ่งแก้วไม่สะทกสะท้าน ตอกกลับเรื่องที่เธอเข้าไปยุ่งกับชีวิตคู่ของฤชวี

“คุณย่าก็เห็นแล้วว่าใครเป็นยังไง ทำไมยังขวางล่ะคะ คุณพิมเป็นคนดี ที่สำคัญต้นรักคุณพิมนะคะ”

“พิมภาเหมือนย่าเกินไป”

“อ้อ...คนร้ายกาจด้วยกันมองกันออกเหรอคะ...ไม่ดีเหรอคะ เหมือนกันก็รู้ทันกัน คอเดียวกัน คุยกันรู้เรื่อง”

“กิ่ง...กว่าย่าจะมีวันนี้ ย่าต้องทำงานหนัก ย่ามีเงินทอง เกียรติยศ ชื่อเสียง กว่าย่าจะรู้ว่าปู่ป่วยก็สายไปแล้ว ย่าไม่มีโอกาสแม้แต่ได้บอกลาคนที่รักย่าที่สุด ย่าไม่อยากให้ต้นต้องอยู่กับคนแบบย่า ย่าอยากให้ต้นมีความสุข”

“กิ่งเข้าใจค่ะ แต่คุณย่ากับคุณพิมเป็นคนละคน คุณย่าจะเอาชีวิตที่ผิดพลาดของตัวเองมาตัดสินคนอื่น มันไม่ถูกนะคะ ถ้าบทเรียนที่ผ่านมาทำให้กลัวก็ต้องป้องกันแต่อย่ากีดกัน คุณย่าก็รู้ว่าการจากคนที่เรารักมันเจ็บปวดแค่ไหน”

ชุติภาถึงกับจุกที่โดนหลานพูดแทงใจดำ คิดหนักเพราะไม่อยากเสียหน้าแต่ก็ไม่อยากให้หลานชายสุดที่รักเสียใจ

ooooooo

ข่าวฉาวของสินีนาฏส่งผลกับโครงการของการะเกตุที่ทำกับนารี สุกัญญาเรียกทีมทำงานมาพบเพื่อแจ้งเรื่องมติของบริษัทที่จะยกเลิกสัญญาทั้งหมด และปลอบลัลนาไม่ให้คิดมากเพราะมีงานอื่นเตรียมไว้ให้หญิงสาวแล้ว ตรีวิญนั่งฟังเรื่องราวทั้งหมดเงียบๆ แต่ในใจคิดว่าจะใช้เรื่องนี้ทำคะแนนกับพิมภา

ขณะเดียวกันที่บริษัทการะเกตุ...หญิงสาวทิ้งตัวลงบนเก้าอี้อย่างหมดแรงที่ต้องนั่งตอบคำถามนักข่าวและตำรวจทั้งวันเรื่องคดีของสินีนาฏ เสียงมือถือเธอดังขึ้น ฤชวีโทร.มาเตือนให้เลิกยุ่งกับชุติภาและครอบครัวพิมภาเพราะเขาจะไม่ยอมปล่อยผ่านแน่ถ้าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น การะเกตุโกรธมากที่โดนขู่ ข่มกลับว่าจะตามจองล้างจองผลาญให้ถึงที่สุด ฤชวีวางสายเพราะไม่อยากต่อล้อต่อเถียง ในใจก็นึกเป็นห่วงพิมภา กลัวการะเกตุไปลงที่เธอเพราะแค้นที่เขาขู่

ฟากพิมภานั่งเหม่อลอยที่บ้านเพราะเป็นห่วงฤชวี ภัทรพลกับภาณุวัฒน์ช่วยกันต่อเอกสารทะเบียนสมรสที่พิมภาฉีกขาดให้สมบูรณ์เหมือนเดิมแล้วไปวางไว้ตรงหน้า พิมภามองเอกสารด้วยสีหน้าสะเทือนใจแต่พยายามข่มไว้ บอกว่าต่อให้เอกสารเหมือนเดิมก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น พิมมาลายกของว่างพร้อมตะเกียบมาวางแล้วถามลูกสาวเสียงอ่อน

“เอกสารที่ถูกฉีกขาดอาจไม่มีผลทางกฎหมาย... แต่ใจของพิมเองล่ะ”

“เป็นสามีภรรยามันฉีกขาดด้วยมือไม่ได้นะ แต่มันขาดสะบั้นได้ด้วยความไม่ใส่ใจ” ภาณุวัฒน์เสริมขึ้น

“แล้วจะให้พิมทำยังไง พิมทำหมดทุกอย่างแล้วนะ”

“อย่าพูดว่าทำหมดทุกอย่างถ้าแม้แต่ความเข้าใจก็ยังให้คุณต้นไม่ได้...หาให้เจอสิว่าอะไรที่ทำให้เขาโกรธลูก”

พิมภามองหน้าแม่อย่างขัดใจที่ต้องเป็นคนง้อ พิมมาลายกตะเกียบขึ้นมาแล้วสอนลูก

“ตะเกียบก็เหมือนชีวิตคู่นะลูก ถ้าเราหักเขาด้วยทิฐิ...ก็จะเหลือแค่เราคนเดียว”

ภาณุวัฒน์กับภัทรพลช่วยกันเสริมจนพิมภาหน้างอเพราะคิดว่าตัวเองโดนรุม แหวใส่พี่ชายเพราะหาที่ลงไม่ได้ ภัทรพลยักไหล่ขำๆ บอกว่าทำทุกอย่างเพราะอยากให้น้องสาวลงเอยกับคนดีอย่างฤชวี พิมมาลาได้จังหวะกล่อมต่อ

“ในสนามการทำงาน ลูกอาจแข่งขันและไม่ยอมใครเพราะนั่นคือคู่แข่ง แต่คุณต้นคือคู่ชีวิต พิมจะเอาชนะเพื่ออะไร ในสนามความรัก...คนที่ยอมให้อภัยและทำความเข้าใจเพื่อประคองชีวิตคู่ต่างหากคือผู้ชนะ”

พิมภาชักคล้อยตามแต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้น ตรีวิญมาหาเธอ อ้างว่ามีเรื่องงานเกี่ยวกับการไปประจำสาขาที่ญี่ปุ่นมาคุยด้วย ฤชวีกลับมาเห็นศัตรูหัวใจทำคะแนนก็ฉุนแต่ตีหน้าเฉย หยิบคอมพิวเตอร์ตั้งท่าเดินออก หยุดมองหน้าพิมภาแล้วพูดด้วยความน้อยใจว่าตั้งใจมาดูด้วยเป็นห่วง กลัวการะเกตุมาเอาเรื่อง แต่ตอนนี้คงไม่ต้องแล้ว พิมภาสะอึกแต่ไม่ยอมแพ้ บอกปัดความห่วงใยอย่างไม่ไยดี ฤชวีออกไปแล้ว ภัทรพลมองตามพลางคิดว่าคงต้องใช้ตัวช่วย...ผลุนผลันออกจากห้องด้วยความร้อนใจ

ภัทรพลโทร.เรียกตัวช่วยให้มาหาที่คอนโด ลัลนามองแหวนพลอยในมือเขาด้วยความตื่นเต้นแต่พยายามระงับไว้ ถามหยั่งเชิงเพราะคิดว่าจะโดนขอแต่งงาน ภัทรพลมองอาการคิดเองเออเองของหญิงสาวอย่างทึ่งระคนเอ็นดู บอกว่าแหวนนี้เป็นของลูกค้าแล้วแกล้งเย้าขำๆ

“คุณลัล...คุณอยากเป็นแฟนผมจริงๆสักทีหรือยัง”

“อ้าว...นี่ยังไม่เป็นอีกเหรอคะ”

“ยังไม่นับครับ...ก็บอกแล้วไงว่าช่วงนี้เป็นช่วงสะสมคะแนน”

ภัทรพลมองมาอย่างเป็นต่อ ลัลนารู้ทันแต่ยอมเพราะรักพี่ชายอดีตคู่ปรับเข้าแล้วอย่างเต็มหัวใจ แกล้งถามอย่างเซ็งๆว่าจะให้ทำอะไร ภัทรพลบอกให้ช่วยขัดขวางไม่ให้ตรีวิญมีโอกาสทำคะแนนกับพิมภา ลัลนายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ บอกว่าเรื่องกล้วยๆ ไม่เห็นยาก ภัทรพลมองอย่างแหยงๆ...เห็นอนาคตตัวเองรำไรถ้าคิดนอกใจหญิงสาว

ลัลนาตามภัทรพลกลับไปที่ห้อง พิมภาแปลกใจที่เห็นเพื่อนแต่ไม่ทันท้วงอะไร ลัลนาก็สวมบทเพื่อนสาวแสนดีบอกว่าพิมภาแอบโทร.มาบอกว่าตรีวิญจะติวเข้มเรื่องประจำสาขาที่ญี่ปุ่นเลยขอมาติวด้วย แถมขอค้างที่บ้านเพราะอยากตอบแทนด้วยการขับรถให้เพื่อนนั่งไปทำงานตอนเช้า ตรีวิญหน้าเสียที่ลัลนาเข้ามาขัดทำให้เสียแผน พิมภางงแต่ไม่ปฏิเสธ พิมมาลากับภาณุวัฒน์ มองหน้าภัทรพลยิ้มๆ...ถูกใจว่าที่ลูกสะใภ้เป็นที่สุด

ooooooo

ชุติภาครุ่นคิดเรื่องที่กิ่งแก้วพูดเกี่ยวกับฤชวีทั้งวันจนชักใจอ่อน แต่เพราะฟอร์มจัดจึงยังไม่ยอมรับความจริง ส่วนมินท์งอนย่าไม่หายที่ใจแคบและไม่ยอมให้อิสระเรื่องความรักกับพี่ชายเลยทำเฉยชาไม่ยอมพูดด้วยจนชุติภาชักฉุน

“มินท์...ย่าถามถึงตาต้น ไม่ได้ยินเหรอไง หรือว่าไม่สนใจ”

“มินท์อยากลองทำอย่างคุณย่าบ้างค่ะ ทำเป็นเฉยชาไม่สนใจความรู้สึกใครเลยไงคะ...นี่ถ้าคุณย่าไม่รู้ความจริงแล้วเกิดพลาดให้พี่ต้นแต่งงานกับยายการะเกตุเข้าจะเป็นยังไงคะ”

ชุติภาเข้าใจว่าหลานพูดแดกดันก็ชักอารมณ์เสีย มินท์มองหน้าย่าอย่างเหนื่อยใจ เข้าใจหัวอกย่าหวงหลานว่ากลัวหลานไม่รัก คลานเข้าไปกอดเข่าแล้วปลอบเสียงอ่อน

“คุณย่าขา...ไม่ว่าจะมีใครๆเข้ามาในชีวิตเราสองคนพี่น้อง มันก็ไม่ได้ทำให้ความรักที่เรามีต่อคุณย่าลดลงหรอกนะคะ แล้วคุณย่าล่ะคะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น คุณย่ายังรักพวกเราเหมือนเดิมหรือเปล่า”

ชุติภาถึงกับอึ้งที่มินท์พูดแทงใจดำ มองหน้าหลานด้วยแววตาอ่อนแสงลง ชักคล้อยตามแต่ยังไม่แน่ใจนัก

ขณะเดียวกันที่ห้องทำงานการะเกตุ...หญิงสาวหารือกับสินีนาฏเรื่องลักพาตัวชุติภาไปฆ่าที่ไร่ในต่างจังหวัด เอกพลผ่านมาได้ยินเลยคิดใช้เป็นเครื่องมือแบล็กเมล์ การะเกตุสวนกลับอย่างไม่สะทกสะท้านว่าไม่กลัว ตะโกนเรียกลูกน้องชายฉกรรจ์ให้มาจับตัวชายหนุ่มและแย่งมือถือที่เก็บคลิปฉาวของเธอไปทำลาย แถมขู่สำทับให้อดีตผู้จัดการระวังตัวและอย่ามายุ่งเรื่องเธอกับยายอีก เอกพลโดนอัดจนน่วมแล้วถูกลากออกไป

ฟากพิมภานอนไม่หลับกระสับกระส่ายเพราะฤชวียังไม่กลับบ้าน ลัลนาเห็นอาการเพื่อนเลยแกล้งแหย่ พิมภาเก็บอาการพิรุธอย่างเต็มที่และเสแซวกลับเรื่องภัทรพล ลัลนายอมรับอย่างเต็มปากเต็มคำว่าตกหลุมรักพี่ชายจอมกวนประสาทของเธอจริงๆ พิมภามองหน้าอดีตคู่ปรับอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“ทำไมเธอถึงชอบพี่ภัทรล่ะ คุณสมบัติพี่ชายฉันเนี่ย ไม่เป๊ะเว่อร์อย่างที่เธอเคยอยากได้เลยนะ”

“ก็เขาใส่ใจ เข้าใจและรู้จักฉันดีที่สุด เขาทำให้ลัลนาคนที่ไม่เคยยอมใครก่อนและไม่เคยต้องตามจีบใครต้องคิดใหม่ และไม่ว่าวิธีไหน...ถ้ามันทำให้พี่ชายเธอรักฉันได้ ฉันจะทำ”

ลัลนายิ้มให้และเสริมว่าภัทรพลทำให้เธอยอมรับความจริงและเห็นคุณค่าความจริงใจ พิมภามองมาอย่างทึ่งจัด ลัลนาได้โอกาสพยายามกล่อมเรื่องฤชวี พิมภารู้ว่าเพื่อนหวังดีแต่ยังปากแข็งไม่ยอมรับ ลัลนาส่ายหน้าให้กับความดื้อรั้นแล้วขอตัวไปนอน เหลือบเห็นแสงกะพริบหน้าจอมือถือพิมภา ตรีวิญโทร.เข้ามาก็แอบถือกลับไปที่ห้องไม่ให้เพื่อนรับสาย ส่วนพิมภาครุ่นคิดเรื่องที่ลัลนา

บอกจนเหนื่อยใจ...ฤชวีอาจไม่กลับมาให้เธอง้ออีกแล้ว

ขณะที่พิมภาคิดหนัก...ฤชวีจอดรถอยู่หน้าคอนโดฯ พิมภาด้วยความเป็นห่วง นึกถึงภาพเมื่อเย็นที่หญิงสาวที่รักกลับบ้านมาพร้อมกับตรีวิญแล้วน้อยใจ ตัดสินใจขับออกไป...หรือเรื่องของเธอกับเขาจะไม่มีวันลงเอยกันได้จริงๆ

หลังใคร่ครวญเรื่องต่างๆจนอ่อนใจ...พิมภากลับเข้าห้องนอน ได้ยินเสียงมือถือตัวเองดังขึ้น ถลันไปกดรับเพราะคิดว่าเป็นฤชวีแต่ต้องผิดหวังเพราะเป็นเอกพลที่โทร.มาขอความช่วยเหลือ ลัลนาเห็นเพื่อนคุยโทรศัพท์หน้าเครียดก็มองมาด้วยความเป็นห่วง พิมภาวางสายแล้วชวนเพื่อนให้ไปเจออดีตเจ้าบ่าวที่ล็อบบี้คอนโดฯ

เอกพลถึงกับอึ้งที่เห็นลัลนามาพร้อมกับพิมภา ปรายตามองอย่างไม่ไว้ใจ ลัลนากระแนะกระแหนเขาที่ซมซานมาขอความช่วยเหลือ แถมยังแขวะว่าคงหมดโอกาสคืนดีเพราะพิมภามีฤชวีเป็นสามี เอกพลแสยะยิ้มแล้วพูดเป็นนัยถึงแผนการลักพาตัวแล้วฆ่าของการะเกตุกับสินีนาฏ พิมภารู้สึกแปร่งหูเลยคาดคั้นอดีตคนรักอย่างหนัก

“บอกมา...ลัลโทร.เรียกตำรวจที ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับคุณต้น พี่จะติดคุกเป็นคนแรก”

“อย่านะ...การะเกตุกับยายเขาเป็นคนจัดการกันเอง พี่ไม่เกี่ยว พี่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลยนะ”

เอกพลร้อนตัว ถลาไปเขย่าร่างพิมภาจนหญิงสาวตกใจ ตะโกนเรียกรปภ.ให้มาช่วยแต่เอกพลก็หาทางหนีไปได้ พิมภามองหน้าลัลนาอย่างร้อนใจ บอกว่าจะไปหาฤชวีที่บ้านชุติภา กะเกณฑ์เพื่อนให้บอกภัทร–พลให้รีบตามไป ลัลนาละล้าละลังแต่ไม่กล้าขัดเพื่อน พุ่งไปที่ลิฟต์อย่างร้อนรน

เวลาเดียวกันที่สำนักพิมพ์ของกิ่งแก้ว...ฤชวีไม่ยอมกลับบ้านแต่หลบไปปรับทุกข์กับญาติสาว กิ่งแก้วทำงานไปฟังญาติหนุ่มไปด้วยความเห็นใจ พยายามเตือนให้เขานิ่งและใช้สติแก้ปัญหา ฤชวีนึกถึงเรื่องที่พิมภากลับบ้านพร้อมตรีวิญก็หึงขึ้นหน้า โพล่งความในใจ ออกไปด้วยความอึดอัด เสียงมือถือเขาดังขึ้น กิ่งแก้วเห็นเป็นชื่อพิมภาเลยยื่นให้ ฤชวีรับมากดตัดสายแล้วปิดเครื่อง บอกว่าไม่มีอารมณ์คุยด้วย กิ่งแก้วมองมาด้วยความเหนื่อยใจ...จะรอดไหมเนี่ย

ด้านพิมภา...จ้องมือถือด้วยความหงุดหงิด โทร.หาฤชวีอีกครั้งแต่ไม่มีสัญญาณตอบรับ เลยส่งข้อความแทน แล้วตัดสินใจลงจากรถเข้าไปในบ้านชุติภา แปลกใจนิดหน่อยที่ประตูไม่ได้ล็อก หญิงสาวเพ่งตามองในความมืดเห็นชุติภากับมินท์ถูกมัดมือมัดปากไว้กลางห้องโถงก็ตกใจ ถลันไปช่วยแก้มัด สองย่าหลานพยายามดิ้นรนเพื่อเตือนให้พิมภาหนีแต่สายไปเสียแล้ว ทันใดนั้น...มีถุงผ้าครอบบนหัวพิมภาและสองย่าหลาน แล้วแบกออกไปข้างนอกเสียก่อน!

ooooooo

ชุติภา พิมภาและมินท์ถูกมัดมือมัดเท้ารวมกันไว้ในรถตู้คันหนึ่ง ทั้งสามไม่มีโอกาสได้พูดกันจนกระทั่งรถหยุดลง ถุงผ้าที่ครอบหัวทั้งสามไว้ถูกดึงออก มองเห็นชายฉกรรจ์สองสามคนที่เบื้องหน้า และสินีนาฏเดินยิ้มพรายมาทักเพื่อนรักและบรรดาหลานๆ

“ฉันเห็นเธอเป็นคนรักธรรมชาติ ห่วงนักไอ้ป่าอนุรักษ์อะไรเนี่ย เลยหาที่ให้เธอนอนคุยกับต้นไม้”

สินีนาฏพูดพลางเอามือจิกหัวเพื่อนรักขึ้นมามองอย่างเย้ยหยัน พิมภาทนไม่ไหว โผไปกัดที่ข้อมือ สินีนาฏ สบถอย่างหยาบคายแล้วสะบัดมือออก เงื้อมือจะตบแต่เสียงมือถือเธอดังขึ้นเสียก่อน การะเกตุโทร.มาเช็กสถานการณ์ สินีนาฏแสยะยิ้ม บอกว่าได้ตัวเพื่อนรักกับหลานสาวแถมด้วยหลานสะใภ้ การะเกตุส่งเสียงมาอย่างพอใจ

“ได้ตัวนังพิมภามาด้วยเหรอยาย เก็บมันไว้ก่อนนะ อย่างมันไม่ควรได้ตายสบาย เกตุจะรีบไปเดี๋ยวนี้”

สินีนาฏวางสายแล้วยิ้มให้ย่าหลานอย่างน่าเกลียด ส่วนการะเกตุผลุนผลันออกจากบริษัทด้วยใบหน้าสะใจ

ขณะที่ทุกคนตกอยู่ในอันตราย...ฤชวีกลับบ้านอย่างเนือยๆ มองเห็นไฟในบ้านปิดเงียบก็แปลกใจ ได้ยินเสียงกุกกักจากมุมหนึ่ง เลยตามไปจนพบคนรับใช้ถูกมัดไว้ในห้องเก็บของ ชายหนุ่มตกใจมากที่รู้ว่าชุติภากับมินท์โดนจับตัวไป วิ่งพล่านทั่วบ้านแต่ไม่พบร่องรอยที่น่าสงสัย เปิดมือถือแล้วเห็นข้อความจากพิมภาก็เอะใจ ตั้งท่าจะโทร.ออกแต่มีสายเรียกเข้าเสียก่อน ภัทรพลโทร.ถามถึงน้องสาว ฤชวีตกใจกว่าเดิมเพราะไม่รู้ว่าหญิงสาวมาที่บ้าน ถามเด็กรับใช้ก็ไม่มีใครเห็น สองหนุ่มนัดแนะมาเจอกันที่คอนโดฯพิมภา

เวลาเดียวกันที่บ้านร้างในไร่ของสินีนาฏ...ชุติภาเครียดจัดจนจะเป็นลม พิมภาพยายามพยาบาลตามมีตามเกิดจนคุณย่าจอมบงการซึ้งใจ สินีนาฏมองด้วยความหมั่นไส้ แขวะเพื่อนรักที่หันไปญาติดีกับหลานสะใภ้หัวแข็ง ชุติภาของขึ้นเลยท้าให้ฆ่า สินีนาฏตั้งท่าจะตบแต่พิมภาเข้ามาขวางแล้วตะโกนใส่หน้าอย่างเหลืออด สินีนาฏฉุนขาดสะบัดมือใส่หน้าพิมภาเต็มแรงแล้วตอกกลับอย่างไม่ไว้หน้า

“ทำตัวเป็นนางเอก คิดว่านังชุมันจะซึ้งน้ำใจแกเหรอ คนอย่างมันก็ดีแต่เหยียบหัวคนอื่น คิดแต่จะเขี่ยแกทิ้ง ให้หลานมันแต่งกับหลานฉันเพราะแกมันไม่มีสกุลรุนชาติ ผู้ดีหน้าโง่แบบนี้แกยังคิดจะปกป้องมันอีกเหรอไง”

“ฉันไม่แปลกใจเลยที่คุณย่าไม่รู้ทันคุณ คนดีๆเขาจะคิดทันคนเลวอย่างคุณกับหลานได้ยังไง ถ้าแค้นฉันก็ฆ่าฉันแล้วปล่อยคุณย่าไปสิ”

“ทำไมแกถึงคิดว่ามีสิทธิ์เลือก ฉันต่างหากคือคนที่จะชี้เป็นชี้ตาย พวกแกปากเก่งได้อีกไม่นานหรอก”

สินีนาฏออกไปแล้ว พิมภาขยับไปใกล้ชุติภากับมินท์เพื่อปลอบใจ เหลือบเห็นตู้กระจกแตกก็มีความหวัง บอกสองย่าหลานว่ามองเห็นทางรอดแล้ว...

ooooooo

ครอบครัวพิมภาตกใจมากที่รู้ว่าชุติภากับ

มินท์โดนลักพาตัว ลัลนาถามถึงพิมภาที่ออกไปเตือนชุติภาเรื่องแผนร้ายของการะเกตุกับสินีนาฏ ฤชวีบอกว่าไม่มีใครเห็นพิมภาตอนเกิดเรื่อง ภาณุวัฒน์รีบโทร.หาญาติที่เป็นนายตำรวจใหญ่ นันทิกานต์มาที่บ้าน บอกว่าโทร.เช็กเพื่อนทุกคนแล้วแต่ไม่มีใคร
เห็นพิมภา ทุกคนมองหน้ากันอย่างเครียดจัด!

ขณะที่ทุกคนร้อนใจ...พิมภาพยายามทั้งคืนที่จะตัดเชือกให้ขาดด้วยการถูเชือกที่ข้อมือกับรอยแตกของตู้กระจก แต่เพราะไม่ถนัดทำให้แก้วบาดเข้าเนื้อจนมือเลือดอาบ ชุติภากับมินท์ทนไม่ไหว บอกให้หยุดแต่พิมภาไม่ยอม ตั้งมั่นว่าจะช่วยสองย่าหลานออกไปจากที่นี่ให้ได้ ชุติภาซาบซึ้งใจ พิมภาดีใจที่คุณย่าของชายที่ตัวเองรัก ยอมพูดดีด้วยเป็นครั้งแรก เสียงฝีเท้าจากหน้าห้องขังใกล้เข้ามา พิมภาเร่งมืออย่างหนักจนโดนไปอีกหลายแผล ในที่สุด...ประตูก็เปิดออก การะเกตุเดินยิ้มพรายเข้ามาอย่างมีเลศนัย ใน

ขณะที่ผู้เคราะห์ร้ายทั้งสามนั่งเบียดกันเพื่อบังรอยเชือกชุ่มเลือด การะเกตุเปิดฉากขู่พิมภาว่าจะฝังดินให้ตายทั้งเป็นจนชุติภาทนไม่ไหวออกโรงปกป้อง การะเกตุเหยียดยิ้มแล้วแขวะ

“รักกันก็ดีแล้ว จะได้ไปสามัคคีกันต่อในนรก นี่พวกแก...พอแดดออกก็เอาพวกมันไปดูเราขุดหลุมฝังพวกมัน”

การะเกตุสั่งลูกน้องแล้วหัวเราะร่าจากไป พิมภารีบหันไปแก้มัดให้สองย่าหลานทันที ลูกสมุนของการะเกตุกลับเข้ามาเมื่อแดดเริ่มจัด บังคับให้ทั้งสามเดินตามไปที่ลานโล่งติดกับชายป่า พิมภากระซิบบอกย่าหลานให้เตรียมตัวเพราะจะเริ่มแผนล่อให้ทั้งสองหนี ชุติภามองหน้ามินท์อย่างลำบากใจแต่ไม่มีทางเลือกอื่น พิมภา พยักหน้าให้แล้ววิ่งไปชนลูกสมุนที่เดินนำจนเสียหลัก มินท์ลากชุติภาหนีเข้าไปในดงไม้ ลูกสมุนจะตามแต่โดนพิมภาใช้ท่อนไม้แถวนั้นฟาดจนล้ม พิมภาตั้งท่าจะหนีแต่เสียงปืนดังขึ้นเสียก่อน พร้อมการปรากฏตัวของการะเกตุที่ถือปืนยิ้มเหี้ยมเข้ามา

“พวกมันต้องซ่อนอยู่แถวนี้แน่ ถ้ามันไม่ออกมาเราก็จะฝังนังพิมภาให้พวกมันดู”

การะเกตุสั่งลูกน้องแล้วหันมาจ้องพิมภาอย่างโกรธจัด ชุติภากับมินท์ที่ยังซ่อนตัวอยู่มองหน้ากันกลัวๆ ส่วนพิมภาทรุดลงกับพื้นเพราะโดนยิงแต่ยังทำใจดีสู้เสือ จ้องหน้าการะเกตุอย่างไม่สะทกสะท้าน

เวลาเดียวกันที่โรงพยาบาลกรุงเทพฯ...ปราสินีถือถุงยาและลูบท้องตัวเองด้วยสีหน้ามีความสุข เอกพลปราดมาหาแล้วขอคืนดี ปราสินีมองด้วยสายตาเหยียดหยามแล้วประกาศกร้าวว่าจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับเขาตลอดชีวิต เอกพลพยายามยื้อแต่ไม่ได้ผล ปราสินีขึ้นรถแท็กซี่...สะกดกลั้นใจตัวเองอย่างหนักไม่ให้ใจอ่อน

ขณะเดียวกันที่คอนโดฯพิมภา...ฤชวีติดต่อการะเกตุแต่ไม่มีสัญญาณตอบรับก็เริ่มร้อนใจ ภาณุวัฒน์สันนิษฐานว่าเป็นฝีมือหญิงสาวแน่เพราะหายตัวไปอย่างน่าสงสัย นันทิกานต์พยาบาลพิมมาลาที่จะเป็นลมเพราะเป็นห่วงลูกสาว เสียงมือถือนันทิกานต์ดังขึ้น ปราสินีโทร.บอกว่าจะมาขอขมาครอบครัวพิมภา นันทิกานต์ปฏิเสธแทนและเล่าเรื่องพิมภาหายตัวไป ปราสินีเสนอวิธีช่วย นันทิกานต์ อุทานด้วยความดีใจ ทุกคนในบ้านมองหน้ากันอย่างมีความหวัง

วิธีของปราสินีคือหลอกล่อให้เอกพลออกมาเจอให้ครอบครัวของพิมภาคาดคั้น เพราะเชื่อว่าชายหนุ่มต้องรู้เรื่องแผนการชั่วของคู่ขาแน่ เอกพลไม่ยอมบอกแถมยังต่อรอง แต่โดนภาณุวัฒน์ขู่จะรื้อคดีเก่าๆมาดำเนินการ เลยยอมบอกเบาะแสและโทร.หาการะเกตุเพื่อให้ เจ้าหน้าที่ตำรวจจับสัญญาณ

การะเกตุกดรับสายเอกพลด้วยสีหน้าหงุดหงิด เพราะอดีตคู่ขาโทร.มาขัดจังหวะเธอทรมานพิมภาก่อนจะจับลงหลุมดินที่สั่งให้ลูกสมุนขุดไว้ เอกพลไม่สนใจน้ำเสียงเคียดขึ้ง แสร้งถามอย่างร้อนรนเรื่องเซฟเฮาส์เพราะจะขอไปหลบภัย การะเกตุของขึ้นที่เอกพลยังกล้าขอความช่วยเหลือ พูดตัดบทอย่างรำคาญ

“ไอ้เอกพล...อย่ามาตอแยกับฉันอีก ถ้าไม่อยากตาย นี่พวกแก...เอานังพิมภาลงหลุมได้แล้ว!”

การะเกตุกดตัดสายไปแล้ว เอกพลหันมาหัวเราะอย่างบ้าคลั่งใส่หน้าครอบครัวพิมภา

“พวกแกคงตามหาพิมไม่เจอ เพราะการะเกตุกำลังเอาลงหลุม ดี! ฉันไม่ได้...ก็ไม่มีใครได้เหมือนกัน”

ภัทรพลทนไม่ไหว ถลันไปต่อยอดีตว่าที่น้องเขยจนเลือดกบปาก ภาณุวัฒน์ต้องห้ามไว้ เจ้าหน้าที่ตำรวจเดินมาบอกว่าจับสัญญาณมือถือการะเกตุได้แล้ว ฤชวีมองครอบครัวพิมภาอย่างมีความหวัง วิ่งนำภาณุวัฒน์กับ ภัทรพลไปขึ้นรถและขับออกไปด้วยความเร็วสูง...ภาวนาขออย่าให้หญิงสาวอันเป็นที่รักมีอันเป็นไปก่อนเขาไปถึง...

ขณะเดียวกันที่ลานโล่งในไร่ของสินีนาฏ...พิมภานั่งอยู่ในหลุมด้วยใจที่ไหวหวั่นแต่พยายามแข็งใจ สินีนาฏร้อนรนเพราะกลัวมีใครมาเห็น การะเกตุตะโกนไปรอบๆ ให้ชุติภากับมินท์ปรากฏตัวแลกกับชีวิตพิมภา สองย่าหลาน ที่หลบอยู่มองหน้ากันเครียดๆ ชุติภาตัดสินใจจะออกไปแต่มินท์รั้งไว้ พิมภาตะเบ็งเสียงบอกให้ทั้งสองหนีไปตามตำรวจมาลากสองยายหลานใจโฉดเข้าคุก การะเกตุหันขวับมาอย่างอาฆาต สั่งลูกน้องให้เร่งมือฝังหญิงสาว

“เสียสละดีนี่ แต่แกมันโง่ พวกมันหนีไปได้แต่แกกำลังจะตาย”

“ฉันรู้ว่าเรื่องแบบนี้เธอไม่เข้าใจหรอก เพราะคนอย่างเธอมันเห็นแก่ตัว พออะไรไม่ได้ดั่งใจก็คิดทำลาย”

การะเกตุเลือดขึ้นหน้าที่โดนหยาม ชักปืนมาจ่อที่ หน้าพิมภา สินีนาฏมองความโหดเหี้ยมของหลานอย่างอึ้งๆ ส่วนชุติภากับมินท์แอบมองดูด้วยสีหน้าตื่นตระหนก กลัวพิมภาจะตาย ปิดปากซึ่งกันและกันไม่ให้เสียงกรี๊ดหลุดรอดไป

ooooooo