เมียหลวง

อรอินทร์ยืนกอดอกมองท้องฟ้าที่กำลังจะมืดมิดหน้าบ้านของวาทิน วาทินเอาเสื้อตามออกมาคลุมไหล่ให้เธอ อรอินทร์หันมาสบตาขอบคุณ และขอบคุณที่ทำให้นิ่มมีความสุขด้วย ท่าทางนิ่มติดเขามาก วาทินย้อนถามแล้วเธอมีความสุขด้วยไหม เธอยิ้มอย่างขมขื่นลังเลใจ

กลับจากบ้านวาทิน อรอินทร์แวะมาที่หน้าบ้านวิกันดา คิดจะเข้าไปดีหรือไม่ พอดีเห็นอนิรุทธิ์นั่งอยู่ที่สนาม ท่าทางเครียดเอามือคลึงขมับตัวเอง

อนิรุทธิ์ตัดสินใจเข้าไปบอกวิกันดาขอยืมเงินที่บ้านไปจ่ายเมเปิ้ลก่อนแล้วจะหามาคืน วิกันดาไม่เห็นด้วยเพราะไม่รู้ว่าเมเปิ้ลก๊อปปี้คลิปไว้เรียกเงินอีกหรือไม่

“แล้วจะให้ทำยังไง ขืนไม่ให้ชีวิตผมพังแน่ มหาวิทยาลัยไม่เอาอาจารย์ที่มีเรื่องอื้อฉาวแบบนี้ไว้หรอก” อนิรุทธิ์ร้อนรนเครียดจัด

อรอินทร์เดินเข้ามาเสียงกร้าวว่าอย่าให้ ทั้งสองงงเข้ามาได้อย่างไร อรอินทร์กล่าวขอโทษที่มาวุ่นวาย ขอสงบศึกชั่วคราว ให้ช่วยเล่ารายละเอียดให้ตนฟังก่อน ...เมื่ออนิรุทธิ์เล่าเรื่อง อรอินทร์พยายามข่มใจแบบทั้งรักทั้งแค้น อยากจะสมน้ำหน้า อนิรุทธิ์เสียงอ่อยว่าคนเราพลาดกันได้ วิกันดาเหน็บ ถ้ารู้จักพอคงไม่มาเครียดแบบนี้ เขาหน้าจ๋อยที่โดนรุม

อรอินทร์เอ่ยขึ้น “คุณพี่ว่าไง อรทนไม่ได้ที่ผู้หญิงคนนั้นจะใช้วิธีสกปรกทำร้ายพี่รุทธิ์”

“ตอนนี้ที่แน่ๆคือจะไม่เล่นตามเกมของเขา”

“เห็นด้วย รอให้ทางนั้นติดต่อมาเอง อย่าตื่นตูม ถ้าอยากได้เงินยังไงตอนนี้เขาก็ไม่ปล่อยรูปแน่ๆ เราแค่รอให้หางโผล่แล้วค่อยจัดการทีเดียว” อนิรุทธิ์รีบถามจะทำอย่างไร “ไม่ต้องทำค่ะ เดี๋ยวอรกับคุณพี่จะจัดการเอง หึ...เป็นเมียพี่รุทธิ์นี่ไม่ง่ายเลยจริงๆ”

นวลโผล่พรวดหลังจากแอบฟังอยู่นานว่าตนร่วมด้วย เพราะตนก็เมีย อนิรุทธิ์มองสามสาวอึ้งๆอย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัว

แผนการเริ่มด้วยการจ้างนักสืบตามดูเมเปิ้ล พบว่าเธอกำลังหลอกชายวัยหกสิบ นักธุรกิจชื่อดังภาคเหนือ ด้วยการถ่ายคลิปจะเอาไปให้เมียหลวงถ้าไม่จ่ายสองล้านบาท อีกรายเป็นลูกชายเจ้าของร้านขายทองชื่อดังที่กำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงที่ครอบครัวเลือกให้ เธอขอเรียกค่าเสียตัวหนึ่งล้านบาท ไม่อย่างนั้นจะเปิดคลิปกลางงานแต่ง

เมื่อได้รายละเอียดจากนักสืบ วิกันดามาพบนายอำนวย นักธุรกิจสูงวัย ส่วนอรอินทร์ไปพบวีรวิทย์ ลูกชายเจ้าของร้านทอง ทั้งสองคุยเรื่องเมเปิ้ลและให้ร่วมมือกันตลบหลังเธอ

วันต่อมาที่ร้านกาแฟเล็กๆแห่งหนึ่ง เมเปิ้ลมาพบอำนวย เธอยิ้มย่องว่าคงจะได้เงิน

แต่ไม่ทันไร วีรวิทย์เดินเข้ามาต่อว่าเสียงกร้าวว่าเธอมีคนอื่น เมเปิ้ลโวยวายว่านัดไว้อีกชั่วโมงทำไมมาตอนนี้ วิกันดา อรอินทร์ และนวลตามเข้ามา บอกถ้าไม่มาจะรู้หรือว่าเธอหากินแบบนี้ นวลด่าอย่างเจ็บแสบว่าสันดานโสเภณีเมเปิ้ลตอกหน้าว่าแท็กทีมมาปกป้องผู้ชายชั่วๆ อรอินทร์สวนทันที

“ชั่วเหรอ แล้วเธอดีแค่ไหนถึงได้แรดไปนอนกับผู้ชายชั่วๆถึงคอนโด แถมยังรีดเงินเขา”

เมเปิ้ลหน้าเสียหันไปแว้ดใส่วิกันดา นึกว่าจะฉลาดที่แท้ก็โง่ยอมให้ผู้ชายหลบใต้กระโปรง วิกันดาโต้ตนต้องปกป้องครอบครัวและลูกๆจากเรื่องเสื่อมเสีย สั่งให้เอาคลิปกับรูปมาแล้วจะไม่แฉว่าเธอเที่ยวนอนกับผู้ชายเพื่อรีดไถเงิน

เมเปิ้ลเถียงว่าพวกผู้ชายตัณหากลับและว่าพวกวิกันดาเป็นพวกหมาลอบกัด นวลก้าวเข้าจะตบ เมเปิ้ลชะงักอ้างไม่อยากยุ่งกับไพร่ นวลเหลืออดจิกเรียกนังผู้ดีจอมปลอม กระชากกระเป๋าโยนให้อรอินทร์แล้วซัดหลังมือไปฉาดใหญ่

จากนั้นวิกันดานำเรื่องมารายงานวิภารดี เมเปิ้ลถูกไล่ออกจากงาน เธออ้างว่าที่ทำเพื่อความอยู่รอด และผู้ชายเหล่านั้นก็เลวตัณหากลับทั้งนั้น อรอินทร์เถียงแทนว่า

“พี่รุทธิ์อาจจะผิดที่นอกใจ แต่เธอน่ะเลวที่คิดแบล็กเมล์ ไม่ต้องมาร้องขอความเห็นใจ มันน่ารังเกียจ”

นุดีแอบมองอย่างเป็นห่วงอนิรุทธิ์มาก เมเปิ้ลยอมคืนทุกอย่างให้ทุกคนแล้วสะบัดหน้าออกไปอย่างไม่สำนึก...

วิกันดากราบขอบคุณวิภารดีและยอมรับว่าอนิรุทธิ์ก็มีส่วนผิด ตบมือข้างเดียวไม่ดัง อนิรุทธิ์หน้าเสียยกมือไหว้ขอโทษและขอบคุณวิภารดี

“คนที่คุณควรขอบคุณคือด็อกเตอร์วิกันดา ภรรยาคุณน่ะ” วิภารดีเหน็บเล็กๆ

อนิรุทธิ์หันมาขอบคุณทั้งวิกันดาและอรอินทร์ อรอินทร์เค้นเสียงขึ้นจมูกว่าให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย ถ้ามีอีกจะไม่เข้าข้างเขา อนิรุทธิ์ได้ฟังถึงกับนิ่งอึ้ง รู้สึกเจ็บปวดกับบทเรียนครั้งนี้

ooooooo

ทุกคนแยกย้ายกลับไปทำงาน นุดีร้อนใจทำทีเอางานมาส่งวิกันดาแล้วถามเรื่องอนิรุทธิ์หมดปัญหาแล้วใช่ไหม วิกันดามองอย่างปลงๆ เสียใจที่นุดีปิดบังแต่ก็รู้ว่าความรักเป็นเรื่องที่ห้ามกันไม่ได้ ได้แต่ห่วงใยด้วยใจจริง นุดีน้ำตาไหลอย่างอัดอั้นตันใจ

“หนูเกลียดตัวเอง เกลียดที่รู้ผิดชอบชั่วดี แต่ก็ห้ามใจไม่ได้ หนูขอโทษค่ะ”

“ตอนนี้เธออาจจะทรมานที่รักเขา แต่เชื่อเถอะ ถ้าเธอได้เป็นเจ้าของคุณรุทธิ์แล้ว เธอจะยิ่งทรมานมากกว่านี้หลายเท่า ผู้ชายอย่างเขาสมควรแค่แอบรัก ไม่ใช่ครอบครอง”

วิกันดาพูดทิ้งท้ายแล้วเดินจากไปทันที ทิ้งให้นุดีพนมมือค้าง สะอื้นฮักพูดอะไรไม่ออก เพราะรู้ว่ามันเป็นความจริง

เมื่อนุดีเตรียมตัวจะกลับหอพัก สะพายกระเป๋าที่มีหนังสือใส่ดอกไม้ของอนิรุทธิ์ไว้ ทันใดนั้นแวววรรณเข้ามากระชากลากตัวไปขึ้นรถ อนงค์นารถกับฉวีเพ็ญเห็นจะเข้ามาช่วยแต่โดนแวววรรณถีบล้มลง จึงรีบมาบอกวิกันดา

อนงค์นารถหงุดหงิดจากการโดนถีบ โบกมอเตอร์ไซค์จะกลับบ้าน ทันใดเห็นรถพศินแล่นผ่านไป เธอยกมือเรียกแต่เขาไม่เห็น จึงให้มอเตอร์ไซค์ขี่ตามจนมาถึงหมู่บ้าน จัดสรรแห่งหนึ่ง

รถพศินเลี้ยวเข้าบ้านแล้วมีผู้หญิงอุ้มลูกออกมารับ อนงค์นารถอึ้ง เดินตามเข้าไปถามเสียงกร้าวว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร พศินสะดุ้งหน้าเจื่อน ผู้หญิงที่อุ้มลูกแปลกใจย้อนถามว่า

“แล้วเธอเป็นใคร มาบ้านเราทำไม”

อนงค์นารถสะอึกกับคำว่าบ้านเราจนตอบไม่ถูก จังหวะนี้พลเวทย์เดินออกมาจากบ้านเพื่อนฝั่งตรงข้าม โบกมือลาว่าจะกลับไปหาเมีย พลันได้ยินเสียงคุ้นๆที่กำลังเอะอะโวยวาย

อนงค์นารถโกรธจัดตวาดด่าพศินว่าหลอกตน พศินตวาดกลับอย่างไม่แคร์

“หลอกที่ไหน แค่คุยเล่นขำๆ ไม่มีใครบ้าจริงจังกับผู้หญิงมีผัวแล้วอย่างคุณหรอก ต่อไปอย่ามาบ้านผมอีก อย่าทำให้ผมเดือดร้อน คุณมันบ้าไปเอง”

“ไอ้ผู้ชายเฮงซวย ทุเรศ ไม่ได้ชอบแล้วมาให้ความหวังทำไม ไอ้บ้า ไอ้เลว...”

อนงค์นารถสะอื้นฮัก ปาดน้ำตาหันหลังกลับ ต้องช็อกเมื่อเห็นพลเวทย์ยืนมองด้วยสีหน้าเสียความรู้สึกมาก แล้วเดินผละหนีไปอย่างรวดเร็ว อนงค์นารถตกใจแทบล้มทั้งยืน

ooooooo

วิกันดาร้อนใจเรื่องนุดี ตัดสินใจโทร.ถามอนิรุทธิ์ ออกอาการเป็นเดือดเป็นร้อนอย่างมากจนเธอสะท้อนใจ ถามว่าคิดจริงจังกับนุดีหรือไม่ อย่าหลอกเด็กเหมือนที่หลอกใครๆ ชีวิตนุดีน่าสงสารมากพอแล้ว

อนิรุทธิ์ยืนยันว่าไม่ได้คิดอะไรกับนุดี วิกันดาปัดไม่อยากรับรู้ ถ้าอยากช่วยก็ลองติดต่อแวววรรณ...

ด้านนุดีนั่งหน้าเศร้าในร้านอาหาร แวววรรณด่านุดีระริกระรี้อยากเป็นเมียน้อยผัวชาวบ้าน จึงต้องไปลากตัวมาให้แต่งงานเป็นเรื่องเป็นราว ต่อไปจะมาขอบใจที่สร้างอนาคตให้ นุดีพึมพำว่าไปตกนรกมากกว่า แวววรรณให้เถกิงเดชเช็กบิล ตนจะไปห้องน้ำ นุดีฉวยโอกาสนั้นคว้ากระเป๋าวิ่งหนีออกจากร้านไปทันที

เวลานั้นเป็นเวลาตีสอง กว่านุดีจะมาถึงคอนโดของอนิรุทธิ์ เธอไม่กล้ารบกวนเรียกเขาลงมา จึงขอพนักงานนั่งรอที่ล็อบบี้จนเช้า อนิรุทธิ์จะไปทำงานลงมาเจอ นุดีร้องไห้โผกอดให้ช่วย เขาตกใจรีบพาเธอขึ้นไปบนห้องก่อน

นุดีร้องไห้หวาดกลัวไม่หยุด เขาให้เธอนอนพัก กุมมือปลอบใจยิ่งทำให้นุดีเทิดทูนยึดเขาเป็นที่พึ่งสุดท้ายในชีวิต

แวววรรณกับเถกิงเดชมาตามหานุดีที่บ้านวิกันดา กราดเกรี้ยวใส่ไม่สนใจฟังว่าวิกันดากับอนิรุทธิ์หย่าขาดกันแล้ว นวลทนไม่ไหวออกหน้าตอบโต้ด้วยถ้อยคำรุนแรงจนวิกันดาต้องปราม

แวววรรณโกรธมากออกมายืนหน้าบ้าน เชื่อว่าอนิรุทธิ์ต้องพานุดีไป เธอกดโทรศัพท์หาอรอินทร์ ปลุกปั่นอารมณ์รู้บ้างไหมว่าอนิรุทธิ์พานุดีไป อรอินทร์ตกใจมาก

“ใช่ ป่านนี้พาไปกกถึงไหนต่อไหนก็ไม่รู้ มาตามที่บ้าน ยัยเมียหลวงก็พูดแต่ไม่รู้อยู่คำเดียว ฉันร้อนใจเหลือเกิน สงสารหลานป่านนี้ไม่เหลืออะไรแล้ว”

ด้านนุดีตื่นขึ้นมาอนิรุทธิ์ให้ทานข้าวแล้วจะพาไปปรึกษาวิภารดีให้ช่วยคุยกับแวววรรณ นุดีรู้ว่าป้าไม่ฟังแน่ ตนคงต้องยอมตายดีกว่าแต่งงานกับคนที่ไม่รัก อนิรุทธิ์เตือนสติอย่าทำแบบนั้น นุดีโผกอดเขาร้องไห้ เขาค่อยๆดันเธอออก แต่เธอกลับกอดเขาแน่นขึ้น เงยหน้าสบตารำพันอย่างน่าสงสาร

“หนูรักคุณ หนูรักคุณนะคะ คุณเป็นผู้ชายคนแรกที่หนูรัก หนูจะรักคุณตลอดไป คุณรุทธิ์ขา ขอให้หนูได้มีความทรงจำดีๆกับคุณ หนูไม่ได้ต้องการอะไรมากกว่านี้”

“เธอจะเสียใจทีหลัง อย่าเลยนุดี”

อนิรุทธิ์สบตานิ่งคิดถึงคำพูดของวิกันดา...นุดีไม่ฟังคำทัดทานของเขา เขย่งขึ้นจูบแก้ม สบตาเขาหวานซึ้ง เอ่ยปากขอเป็นของเขาคนเดียว อนิรุทธิ์พยายามหักห้ามใจ เตือนสติอย่าทำให้ตัวเองหมดค่า เธอกำลังสับสน อย่าเอาความคิดชั่ววูบมาทำลายตัวเอง

นุดียืนยันว่ารักเขา ถ้าไม่ได้รักเขาก็ไม่มีอะไรเหลือแล้ว เขากุมมือปลอบ เธอยังมีอนาคตอีกไกล ยังมีโอกาสเจอคนดีๆอีกมาก นุดีไม่ยอม ปลดเสื้อตัวเองออก เขารีบผละถอยหนีไม่คิดว่าเธอจะกล้าขนาดนี้ ก่อนจะเข้ามาดึงเสื้อคลุมให้แล้วเดินจากไป ทิ้งให้นุดีสะอื้นไห้ที่ถูกปฏิเสธ กอดเสื้อร้องไห้อย่างหนัก

อนิรุทธิ์ออกมายืนถอนหายใจ รู้สึกดีใจที่ตัวเองทำถูกต้องเป็นครั้งแรก...จากนั้นอนิรุทธิ์พานุดีมาที่บ้านเพื่อให้วิกันดาช่วย นวลโวยวายไล่นุดี อยากให้แวววรรณมาอาละวาดอีกหรือ อนิรุทธิ์เอ็ดให้นวลหยุด นวลร้องไห้เสียใจ วิกันดาได้ยินเสียงเอะอะลงมาดู

ในเวลานั้นอรอินทร์ทุบประตูห้องอนิรุทธิ์ โทร.หาเขาก็ไม่รับสาย จึงลงมาถามที่ฟรอนต์ รู้ว่าเขาออกไปกับเด็กสาวคนหนึ่ง อรอินทร์ใจสลายเจ็บปวดจนกลายเป็นเจ็บแค้น

ooooooo

วิกันดาไม่เห็นด้วยที่จะให้นุดีอยู่ที่นี่เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องของครอบครัวนุดี อนิรุทธิ์ขัดใจหาว่าเธอใจร้ายใจดำ วิกันดาโกรธสวนกลับ ถ้าตนใจร้าย นุดีคงไม่ได้มาเหยียบบ้านนี้

ไม่ทันไรอรอินทร์โทร.เข้ามาถามว่าอนิรุทธิ์พานุดีไปที่บ้านใช่ไหม วิกันดายอมรับก่อนตัดบทว่ากำลังยุ่งอยู่ แล้วหันมาแดกดันอนิรุทธิ์

“เมียของคุณอีกคนโทร.มาถามว่าคุณอยู่ที่นี่รึเปล่า ถ้าเขามาก็เคลียร์กันเอาเองนะคะ จะแต่งจะคบกับคนไหนก็ให้เป็นรายๆไปเถอะ อย่ากินพร่ำเพรื่อไม่ยอมหยุด อย่าทำร้ายความรู้สึกของผู้หญิงอีกเลย คุณอาจจะสนุก แต่ผู้หญิงทุกข์จนแทบเป็นบ้า”

นุดีก้มกราบขอโทษวิกันดาที่ตัวเองเนรคุณ วิกันดา ไม่ได้โกรธแต่ขอให้อนุรุทธิ์พานุดีไปอยู่ที่อื่น เตือนนุดีอีกครั้งอย่าคิดเล่นกับไฟ มีแต่จะเจ็บเท่านั้น ตนโง่เองที่ไม่เชื่อสิ่งที่อรอินทร์พยายามบอกมาตลอด

อนิรุทธิ์ยืนยันว่าไม่เคยมีอะไรกับนุดี วิกันดาไม่อยากรับรู้...ไม่ทันไร อรอินทร์ถือปืนบุกเข้ามาด้วยสีหน้าคั่งแค้น นวลกำลังจะโวยพอเห็นปืนก็ถอยกรูดตกใจกลัว

อนิรุทธิ์ วิกันดา และนุดีวิ่งมา อรอินทร์ตวาดเสียงกร้าวว่าอนิรุทธิ์ทรยศตนจริงๆ ยกปืนขึ้นเล็งไปที่นุดี ทุกคนตกใจ อนิรุทธิ์ขยับเข้าขวางบังนุดีไว้ กล่อมอรอินทร์ ให้วางปืน แต่ดูจะไม่เป็นผล อรอินทร์เลือดขึ้นหน้ามีแต่ความหึงหวงและผิดหวัง หาว่าเขารักเด็กคนนี้มากถึงกับปกป้อง ครั้นอนิรุทธิ์ปฏิเสธก็ตวาดกลับอย่างสติแตก

“หยุดโกหกตอแหลซักที อรยอมทำทุกอย่าง ยอมเป็นคนเลวแย่งผัวคนอื่น ยอมปิดหูปิดตาเรื่องที่ผ่านๆมา ยอมถึงขั้นช่วยเรื่องคลิปทุเรศๆของพี่ แล้วพี่รุทธิ์ยังทำแบบนี้กับอรได้ยังไง”

อนิรุทธิ์ขอร้องให้วางปืน อรอินทร์ยิ่งปรี๊ด มองเขาด้วยความเจ็บปวด

“เพื่อมันถึงกับยอมขอร้องเลยเหรอ อยากรู้ว่าถ้ามันตายยังจะรักมันไหม”

อนิรุทธิ์ก้าวเข้าใกล้ จับมือที่ถือปืนมาจ่อตรงอกตน อรอินทร์ร้องไห้ตัวสั่น ทั้งรักทั้งแค้น วิกันดาอึ้งอย่างนึกไม่ถึง ส่วนนวลกลัววิ่งเตลิดออกมานอกบ้าน พอดีเจนจบกับเคนแวะมา เธอรีบบอกว่าจะฆ่ากันตายแล้ว ทั้งสองตกใจรีบวิ่งเข้าไป

เสียงอรอินทร์ตวาดให้นุดีออกมาอย่าหลบ อนิรุทธิ์ยืนยันว่าไม่เคยมีอะไรกับนุดี อรอินทร์ไม่เชื่อ ด่ารุนแรง

“สันดานอย่างพี่รุทธิ์ไม่มีวันปล่อยผู้หญิงหน้าไหน หลุดจากมือหรอก โดยเฉพาะพวกหน้าซื่อแต่ใจคิดจะปีนขึ้นเตียง ไม่มีอะไรกันแล้วปกป้องมันขนาดนี้ทำไม รักกันมากนักก็ตายทั้งคู่”

เจนจบเข้ามาร้องห้ามเสียงดัง บอกให้นึกถึงนิ่มบ้าง ลูกเกิดมาโชคร้ายที่พ่อแม่เลิกกันแล้ว อย่าให้ลูกต้องมีแม่เป็นฆาตกรอีกเลย สงสารลูกบ้าง

เท่านั้นอรอินทร์ทิ้งปืน น้ำตาไหลพรากร้องไห้โฮอย่างคับแค้นใจ เคนรีบเก็บปืน วิกันดาให้อนิรุทธิ์พานุดีออกไป อรอินทร์กรีดร้องอย่างน่าเวทนา ทั้งวิกันดา เจนจบ และเคนมองด้วยความสงสารระคนสลดใจ

อนิรุทธิ์กับนุดีเดินออกมา นวลโวยวายไม่ยอมให้ไป ทันใดแวววรรณกับเถกิงเดชโผล่มาลากนุดีกลับไปขึ้นรถ ด่าว่าอนิรุทธิ์เสียๆหายๆ นุดีได้แต่ร้องไห้ขอให้อนิรุทธิ์ช่วยตนด้วย

เจนจบกำลังปลอบอรอินทร์ อนิรุทธิ์หน้าตื่นเข้ามาบอกว่าแวววรรณมาเอาตัวนุดีไปแล้วจะเอาไปแต่งงาน เจนจบมองอย่างหมั่นไส้ ชวนอรอินทร์กลับ

อนิรุทธิ์ยังร้อนใจถามวิกันดาจะทำอย่างไรดี วิกันดา ถอนใจก่อนตอบ

“ฉันก็สงสารแต่เป็นเรื่องของครอบครัวเขา เราจะทำอะไรได้ คนที่คุณควรห่วงน่าจะเป็นอรอินทร์มากกว่า คุณควรพาเขากลับไม่ใช่ให้คุณเจนจบพาไป หน้าที่เก่ายังทำได้ไม่ดี จะหาหน้าที่ใหม่ไปช่วยเขาอีกเหรอคะ”

เคนเห็นสถานการณ์ตึงเครียดจึงขอตัวกลับ อนิรุทธิ์กล่าวขอโทษเสียงอ่อย วิกันดาสวนว่าเขาพูดคำนี้หลายครั้งแล้ว คราวหน้าขอแค่อย่ามายิงกันตายในบ้านตนก็พอใจแล้ว

อนิรุทธิ์หน้าเสีย พูดไม่ออกในบัดดล!

ooooooo