เมียหลวง

รุ่งเช้าอนิรุทธิ์เก็บข้าวของจะออกไปอยู่ที่อื่น นวลนั่งร้องไห้กระซิกๆขอไปอยู่ด้วย แต่เขาขอให้เธออยู่ดูแลเด็กๆ ตนดีใจที่ยังมีคนที่เสียใจกับการไปของตน

นุ่นโผกอดพ่อเมื่อเห็นหอบกระเป๋าเสื้อผ้าถามจะไปไหน อนิรุทธิ์บอกลูกว่าจะไปค้างนอกบ้านช่วงหนึ่ง โหน่งยืนนิ่งราวโกรธพ่อ วิกันดาต้องเตือนให้ไปกอดพ่อ เขาส่ายหน้าหาว่าพ่อทำแม่เสียใจจะไม่รักพ่อแล้ว วิกันดาสบตาอนิรุทธิ์อึ้งๆ แต่นุ่นร้องไห้บอกตนรักพ่อ อนิรุทธิ์หอมแก้มนุ่นและฝากดูแลแม่ บอกแม่ด้วยว่าพ่อรักแม่มาก เขาเงยหน้ามาสบตาวิกันดา

“ผมไปก่อนนะ ขอมาเยี่ยมลูกบ้างได้ไหม”

วิกันดาบอกลูกๆยังเป็นลูกเขาจะมาเมื่อไหร่ก็ได้ แล้วหันไปกอดปลอบโหน่งกับนุ่น...อนิรุทธิ์หอบข้าวของมาอยู่บ้านแม่ วารินกับดารันแปลกใจถูกเมียไล่ออกมาหรืออย่างไร เขาแก้ตัวว่าแค่แยกกันอยู่สักพัก พี่สาวทั้งสองเห็นใจวิกันดาเพราะรู้ดีถึงความเจ้าชู้ของน้องชาย นิรมลปลอบคนดีๆอย่างลูกหาไม่ได้ง่ายๆไม่นานขี้คร้านจะมาง้อ ดารันว่ามีแต่น้องเราจะไปง้อเขา

ในขณะที่เคนมั่นใจแล้วที่จะเปิดใจกับนุดีจากที่ลังเลพักใหญ่ ระหว่างสอนภาษานุดีถามวันนี้ทำไมเขานั่งยิ้มตลอดขำอะไรตน เขามองเธออย่างเอ็นดู นุดีชมว่าเขาช่างดีกับตน น่ารักอย่างนี้ใครได้เป็นแฟนโชคดีสุดๆ เคนหัวเราะบอกยังไม่มีนี่สิแล้วถามเธอมีหรือยัง เธอส่ายหน้า

“มีคุยๆบ้างแบบเพื่อนค่ะ ไม่ใช่แฟน หนูยังไม่อยากมีกลัวโดนหลอก ดูคุณวิสิยังต้องปวดหัวกับคุณอรอินทร์เลย”

เคนแย้งผู้ชายไม่ได้เป็นแบบอนิรุทธิ์ทุกคน นุดีนึกถึงเขายอมรับว่าอนิรุทธิ์เป็นคนดี เป็นสุภาพบุรุษเสียแค่เรื่องผู้หญิง เคนแย้มๆว่ายังมีผู้ชายดีๆอีกเยอะที่ไม่มีข้อเสียเรื่องเจ้าชู้ ถ้าเธอเปิดใจจะเจออยู่ใกล้ตัว นุดีรีบถามหมายถึงใคร เขายักไหล่ให้เดาเอง นุดีได้แต่ยิ้มเขินๆ...

วันต่อมา อรอินทร์แต่งตัวโฉบเฉี่ยวมาถึงบ้านวิกันดา เจอนวลรดน้ำต้นไม้อยู่ก็เชิดสั่งให้ไปตามอนิรุทธิ์มาพบ นวลปรี๊ด “ยังกล้ามาปากดีอีกนะยะ ที่คุณผู้ชายโดนไล่ออกจากบ้านก็เพราะแก นังผีบ้า นังแย่งผัวชาวบ้าน นังเมียน้อย”

นวลปรี่เข้าจะผลักอก อรอินทร์หลบจึงถลาล้มลงร้องลั่น อรอินทร์ตอกกลับว่าแกสินังผีบ้า แล้วถามอนิรุทธิ์อยู่ไหน นวลโวยทำครอบครัวเขาแตกยังจะมาถาม อรอินทร์หมั่นไส้ขึ้นรถขับจะชน นวลกระโดดหลบแค้นใจตะโกนด่าไล่หลัง

ขณะที่วิกันดานั่งทำงานในห้องนั่งเล่น โหน่งเข้ามากอดหน้าเศร้าๆ เธอจึงหันมาอุ้มขึ้นนั่งตักกอดให้กำลังใจกันและกัน โหน่งบอกแม่จะเป็นเด็กดีไม่ทำให้แม่เสียใจแบบที่พ่อทำ วิกันดาลูบหัวลูกสอนว่าอย่าเกลียดพ่อ พ่อเป็นคนดี พ่อรักลูกๆ ส่วนเรื่องอื่นๆเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ ที่แม่ทำแบบนี้เพราะไม่อยากให้ลูกเห็นพ่อแม่ทะเลาะกัน โหน่งเอ่ยถามพ่อจะยังรักเราไหม

“รักสิคะ ไม่มีอะไรเปลี่ยนความรักของพ่อแม่ได้หรอก ต่อไปถึงโหน่งจะโตขึ้นแต่งงานมีครอบครัว แต่เราก็ยังรักลูกเหมือนเดิม ยังเป็นพ่อแม่ของลูกเสมอ”

โหน่งพยักหน้าพยายามเข้าใจกอดวิกันดาแน่น...

ในขณะเดียวกัน อรอินทร์ไปหาถาวรถึงบ้านให้โทร.ถาม เพื่อนๆว่าอนิรุทธิ์ไปอยู่กับใคร ถาวรไม่ทำเพราะไม่ต้องการ ประจานว่าน้องสาวเป็นเมียน้อย แล้วย้ำเตือนอีกครั้ง

“อร...รุทธิ์มันไม่มีอนาคตให้ใครอีกแล้ว ยังไงถึงที่สุดครอบครัวก็ต้องมาก่อน จะไปเสียเวลาจมปลักกับสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ไปทำไม ผู้หญิงอย่างเราหาผู้ชายดีๆไม่ยากหรอก”

“ดียังไงแต่ถ้าไม่รักก็ไม่มีประโยชน์ พี่ถาไม่เคยขาดความรัก พี่ไม่ใช่อรไม่รู้หรอก” อรอินทร์นึกถึงพ่อที่รักแต่พี่ชาย “อรเจอคนที่อรรักแล้วเขาก็รักอร ยังไงก็ไม่มีวันปล่อยพี่รุทธิ์ไปเด็ดขาด พี่ถาไม่ต้องพยายามทำอะไรเลย ไม่มีประโยชน์” อรอินทร์สะบัดหน้ากลับไป

ooooooo

นิรมลพยายามเอาใจลูกชาย ทำขนมของชอบให้ทาน อนิรุทธิ์ยิ้มเฝื่อนๆ พอดีอรอินทร์ไลน์มาถามว่าอยู่ไหนเป็นห่วงมาก เขาจึงแชร์โลเกชั่นไปให้อย่างเซ็งๆ ในขณะที่วิกันดาพาลูกนั่งรถออกจากบ้าน...พักใหญ่มีคนมากดกริ่งหน้าบ้าน อนิรุทธิ์ตื่นเต้นคิดว่าวิกันดามาง้อแล้ว

วิกันดาพาโหน่งกับนุ่นมาเที่ยวบ้านเจนจบเพราะวันนี้นิ่มอยู่กับเขา และเขาไม่อยากให้เด็กๆเครียด ให้มาเล่นสนุกสนานกันดีกว่า...นิ่มนั่งวาดภาพเล่น หันมองโหน่งกับนุ่นแล้วแบ่งกระดาษกับสีให้เงียบๆ ไม่พูดไม่คุย โหน่งนั่งลงห่างๆไม่สนใจของที่นิ่มให้ มีเพียงนุ่นที่เล่นด้วย วิกันดาปรับทุกข์กับเจนจบอยู่อีกห้อง เจนจบเอ่ยถามเธอจะหย่าหรือ วิกันดาบอกยังไม่รู้อนาคต ถ้าจะต้องจบไม่อยากให้ถึงกับเกลียดกัน เพราะเรายังต้องทำหน้าที่ที่ลาออกไม่ได้คือเป็นพ่อแม่

นิ่มเห็นโหน่งไม่เข้ามาวาดรูปด้วยจึงเรียกให้เข้ามา เขาเสียงกร้าวว่าไม่เล่น แล้วโพล่งขึ้นว่าทำไมแม่พี่นิ่มต้องแย่งพ่อตนด้วย นิ่มเก็บกดเรื่องนี้อยู่แล้วจึงระเบิดอารมณ์กรี๊ดลั่นปัดข้าวของกระจายโวยแม่ไม่ผิดอย่ามาว่าแม่ตน โหน่งเถียงว่าแม่นิ่มไปที่บ้าน ตนเคยเห็นเธอกอดพ่อ นิ่มปาสีใส่โหน่งและตรงเข้าผลักโหน่งล้มลง นุ่นร้องไห้โฮด้วยความตกใจ

เจนจบกับวิกันดาวิ่งเข้ามาต่างดึงลูกตัวเองไว้ เจนจบติงนิ่มทำน้องทำไม นิ่มเสียงเครือไม่ได้อยากได้พ่อใหม่ แต่ลุงรุทธิ์ที่อยากมาเป็นพ่อใหม่ของตน โหน่งสวนว่านวลบอกว่าแม่ของนิ่มอยากได้พ่อจนตัวสั่น วิกันดาสบตาเจนจบอย่างหนักใจในปัญหาใหญ่นี้ เจนจบกอดปลอบนิ่ม

“อย่าร้องไห้นะ ไม่ต้องคิดเรื่องแม่จะแต่งงานใหม่หรือเปล่า จำไว้ว่าพ่อกับแม่รักนิ่ม อย่าโกรธแม่เลยนะ แม่เขาน่าสงสาร นิ่มต้องช่วยพ่อดูแลแม่นะ” นิ่มโผกอดร้องไห้สะอึกสะอื้น
วิกันดาพาโหน่งกับนุ่นกลับบ้านด้วยใจหดหู่ ในขณะที่อรอินทร์ทิ้งนิ่มไว้กับเจนจบเพื่อมาหาอนิรุทธิ์

ที่บ้านนิรมล อนิรุทธิ์หลงดีใจคิดว่าเป็นวิกันดา นิรมลเห็นอรอินทร์มีท่าทีแนบชิดเบียดกระแซะลูกชายตนเกินงามก็ไม่ชอบใจ ส่งสายตาดุใส่ อรอินทร์ไม่แคร์ บอกที่แวะมาเผื่ออนิรุทธิ์ขาดเหลืออะไร ออกมาจากบ้านแบบนี้คงไม่สะดวกหลายอย่าง และว่าวิกันดาช่างใจร้าย

นิรมลเคืองตอกกลับ “ที่นี่ก็บ้านรุทธิ์เหมือนกัน ฉันคงไม่ปล่อยให้ขาดหรอก แล้วเธอล่ะเป็นใครถึงมากล่าวหาว่าเมียเขาใจร้าย”

“อรเป็นน้องสาวคนสนิทของพี่รุทธิ์ค่ะคุณแม่”

“เพิ่งรู้จักกันอย่าเรียกว่าแม่เลย ฉันไม่สะดวกใจ”

อรอินทร์ชะงักที่ถูกหักหน้า นิรมลหมั่นไส้เดินหนี อรอินทร์หันมาชวนอนิรุทธิ์ไปอยู่คอนโดกับตน ใกล้มหาวิทยาลัยกว่า ที่สำคัญถึงวิกันดาไม่ต้องการเขา แต่ตนต้องการ อนิรุทธิ์ยังห่วงความรู้สึกวิกันดา อรอินทร์กอดแขนอ้อนว่าคุณพี่ใจดำไล่เขาออกจากบ้านได้ จะไปแคร์อะไร ถ้าเป็นตนไม่มีวันทำแบบนี้ อนิรุทธิ์ถอนใจมีหลายเรื่องที่เธอไม่เข้าใจ อรอินทร์รีบอ้อนว่าตนพร้อมจะเรียนรู้ และตื๊อให้ไปอยู่ด้วยกัน

พอมีโอกาสนิรมลเตือนอนิรุทธิ์ทำอะไรคิดถึงลูกเมียบ้าง เขาน้อยใจที่วิกันดายังไม่สนใจ ไม่เหมือนอรอินทร์ที่เป็นคนเปิดเผย นิรมลบอกถึงตนจะไม่เข้าข้างวิกันดา แต่ก็ยังดูดีและเป็นแม่ของหลานๆ ตนไม่เห็นด้วยที่จะไปอยู่กับอรอินทร์ อนิรุทธิ์ขอเป็นคนตัดสินใจเอง

ooooooo

เคนเริ่มตีสนิทนุดีเพื่อดูท่าทีว่าเธอชอบผู้ชายแบบไหนและมีใครในใจหรือยัง ระหว่างทานเค้กในร้าน นุดีเหลือบเห็นยุทธการกับเพื่อนๆเข้ามาก็รีบหันหลังให้ยุทธการ โจและฟ้าเดินเข้าไปนั่งด้านใน ฟ้าสบโอกาสที่โจไปเข้าห้องน้ำบอกความในใจกับยุทธการว่าตนชอบเขา ยุทธการอึกอักๆกล่าวขอโทษ ฟ้าเตรียมใจไว้แล้วอยากได้ยินคำปฏิเสธจากเขาจะได้ตัดใจได้เสียที โจกลับมาได้ยินทุกคำเดินตามไปจนเห็นเธอนั่งร้องไห้อยู่ก็เข้าไปสารภาพว่าเขาชอบเธอ กลับโดนฟ้าชกเบ้าตาหาว่าล้อเลียน โจร้องโอดโอยไม่น่าผิดจังหวะเลย

สุดท้ายอนิรุทธิ์ตัดสินใจเช่าห้องคอนโดเดียวกับอรอินทร์ เธอดีใจอ้อนขอมาอยู่ด้วย แต่เขาเห็นว่าไม่เหมาะแค่นี้ก็ดูไม่ดี ไม่อยากให้เธอทิ้งลูกมาอยู่กับตน นิ่มยังเล็กยังต้องการแม่

ด้านวิกันดาเดินมาได้ยินนวลกำลังพูดให้โหน่งกับนุ่นฟังว่า ไม่ควรไปเล่นกับนิ่มเพราะแม่ไม่ดีแย่งผัวคนอื่น ลูกก็คงเลวเหมือนแม่ วิกันดาตกใจเข้ามาปรามนวลให้หยุดแล้วสอนลูกๆใหม่ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ไม่เกี่ยวกับนิ่ม ให้เล่นกับนิ่มเหมือนเดิมอย่าใจร้ายกับนิ่ม
นวลถูกเรียกมาตำหนิ วิกันดากำชับอย่าเอาเรื่องไม่ดีไปใส่หัวเด็กๆอีก นวลร้องไห้โฮ “ก็มันแย่งคุณผู้ชายไป คุณจะให้หนูทำไง ให้ยินดีตีหน้าระรื่น หนูทำไม่เป็นหรอก หนูเกลียดมัน เกลียดตั้งแต่แม่ยันลูก”

วิกันดายื่นคำขาดถ้าไม่เชื่อฟังจะเปลี่ยนพี่เลี้ยงใหม่ นวลสะอื้นขอตนอยู่รอคุณผู้ชาย วิกันดาย้ำ

“คนอย่างคุณรุทธิ์ไม่เคยอยู่กับใครนาน พอได้แล้วก็หาคนใหม่ไม่จบไม่สิ้น เธอยังสาว อย่าเอาชีวิตมาจมอยู่กับคนเจ้าชู้เลย ลองมองหาคนใหม่ๆที่เขารักเธอจริงจะดีกว่านะ”

นวลส่ายหน้าตนรักคุณผู้ชายและหวงด้วย ย้อนถามวิกันดาไม่รักบ้างหรือ ทำไมถึงยอมให้อรอินทร์แย่งไปเสวยสุขคนเดียว เป็นตนจะสู้แค่ตาย วิกันดาอ่อนใจช่างไม่ยอมเข้าใจเลย

คืนนั้นเจนจบไปส่งนิ่มที่คอนโด อรอินทร์ตั้งใจควงอนิรุทธิ์ออกมาเย้ย เจนจบให้เงินนิ่มไปซื้อขนมก่อนจะหันมาว่าอรอินทร์ทำอะไรไม่อายลูกบ้าง และว่าอนิรุทธิ์ไม่รู้จักสงสารลูกเมีย อนิรุทธิ์แย้งไม่ได้ทำอะไรผิดวิกันดาให้ออกมา และที่ย้ายมานี่ก็เพราะสะดวกเดินทางใกล้

“สะดวกเรื่องอื่นมากกว่า” เจนจบแดกดันอนิรุทธิ์ว่าอย่ามองแง่ร้าย ตนกับอรอินทร์อยู่คนละห้อง เจนจบสวนถ้าวิกันดารู้จะรู้สึกอย่างไร เขายักไหล่คงไม่รู้สึกเพราะเธอเป็นคนไล่ตนออกมา เจนจบส่ายหน้าที่มองเขาผิดคิดว่ารู้จักคิด อนิรุทธิ์โต้

“ครอบครัวผม ผมจัดการเองได้ คนอื่นกลับไปจัดการเรื่องของตัวเองให้ดีก่อนเถอะ”

“คุณทำร้ายคุณวิแบบนี้ ต่อไปคุณจะต้องเสียใจทีหลัง” อรอินทร์หาว่าเขาเดือดร้อนแทนเหมือนหมาเห็นเครื่องบิน เจนจบปรายตามอง “ผมเสียดายแทนคุณจริงๆ ด็อกเตอร์อนิรุทธิ์”

อนิรุทธิ์อึ้งแต่ยังวางฟอร์มทำไม่แคร์ เจนจบหันหลังกลับไป

ooooooo

วรนารีเห็นเคนถอดเสื้อช่วยคนงานยกต้นไม้ลงหลุมที่ขุดไว้ ถึงกับอึ้งกลืนน้ำลายเอื๊อกๆ กล้ามเป็นมัดของเขาช่างน่ามันเขี้ยว เธอเริ่มสนใจในตัวเคน นึกถึงวันที่เขาปกป้องตอนก่องจับตัววิกันดาแล้วตั้งมั่นจะต้องมัดใจเขาให้ได้ แต่ดูท่าเคนจะรู้ทันพยายามเลี่ยงหนีตลอด

วิกันดารู้ว่าอนิรุทธิ์ย้ายไปอยู่คอนโดเดียวกับอรอินทร์จากเจนจบ ยิ่งเจ็บปวดพยายามตัดใจไม่สนไม่แคร์ แต่ฉวีเพ็ญคอยเตือนว่าอนิรุทธิ์ยังรักเธอ ส่วนอนงค์นารถมาสายบู๊ต้องเอาตัวอนิรุทธิ์กลับมาอย่าปล่อยให้เมียน้อยเอาไปครอง วิกันดาบอกเป็นคนไล่เขาออกจากบ้านเองก็ไม่ควรไปก้าวก่ายชีวิตเขา ฉวีเพ็ญเห็นใจเพื่อนอย่างมาก นุดีได้ยินคุยกันแล้วยิ่งเจ็บแค้นอรอินทร์

เมเปิ้ลยังพยายามที่จะจับอนิรุทธิ์ให้ได้ วนเวียนมาเจอกับเขาที่มหาวิทยาลัยบ่อยๆ อ้างว่ามาอบรมงานที่มหาวิทยาลัยบ้าง อยากสอบถามเรื่องเรียนต่อปริญญาโทบ้าง สุดท้ายหาเรื่องว่าโดนแฟนเก่าตามตื๊อ ขอให้เขาช่วยถ่ายรูปคู่กันเพื่อเอาไปหลอกว่าตนมีแฟนใหม่แล้ว เขาจะได้เลิกวอแว อนิรุทธิ์ไม่คิดมากยอมให้เธอถ่ายเซลฟี่คู่ใกล้ชิด

นวลทนไม่ได้มาดักรออนิรุทธิ์ที่คอนโด อรอินทร์กลับมาเจอก่อน ต่อปากต่อคำกันถึงขั้นตบตี อรอินทร์เรียก รปภ.ลากนวลออกไปแล้วสั่งห้ามผู้หญิงคนนี้เข้ามาได้อีก...นวลบอบช้ำเจ็บใจ พลันเห็นรถอนิรุทธิ์แล่นเข้ามา จึงรีบวิ่งตามจนหอบ อนิรุทธิ์เห็นนวลก็ตกใจ เธอฟ้องว่าโดนอรอินทร์ตบตีกีดกัน เขายัดเงินใส่มือนวลให้กลับไปรอที่บ้านและดูแลวิกันดากับเด็กๆให้ดี

อนิรุทธิ์ขึ้นมาบนห้องเจออรอินทร์ทำอาหารอยู่ในห้องเขา จึงติงว่าเธอน่าจะอยู่กับนิ่ม ไม่ต้องลำบากมาทำอะไรให้ตน อรอินทร์ออดอ้อนว่าไม่มีอะไรลำบาก ตนยอมแลกทุกอย่างเพื่อเขาได้ อนิรุทธิ์อึ้งและอายที่ทำให้คนอื่นมองเธอในทางไม่ดี ท่าทางเขาเครียดรู้สึกปวดหัวไม่สบาย

เย็นวันนั้นวิกันดาเข้าไซต์งานเพราะวิศวกรขอปรึกษาแบบด่วน เคนเห็นเธอเศร้าๆจึงถามไถ่ วิกันดาตัดสินใจปรับทุกข์ “เรื่องเดิมๆค่ะ ฉันอยากจะตัดใจจบปัญหาเรื้อรัง แต่ก็ทำไม่ได้ ไม่ง่ายเลยนะคะที่จะปล่อยมือจากคนที่เคยรัก”

เคนเข้าใจดีเพราะตัวเองก็ตกอยู่สภาวะนั้น จึงปลอบว่า ถ้ายังมีโอกาสตนไม่ถอดใจง่ายๆ เคยได้ยินไหม ว่าการรอคอยจะทำให้ได้ผลตอบแทนที่คุ้มค่า วิกันดานึกรู้ว่าเคนหมายถึงตน

“แต่ฉันเคยอ่านหนังสือเจอว่าการรอคอยบางครั้งก็เป็นการปิดตัวเองที่จะได้เจอสิ่งใหม่” เคนยิ้มและบอกว่าไม่เป็นไรตนรอเก่ง วิกันดาฝืนยิ้มไม่กล้าตัดรอน

ตกดึก อรอินทร์ใส่เสื้อนอนของอนิรุทธิ์ออกมาจากห้องน้ำตั้งใจจะนอนกับเขา แต่เขาขอให้เธอกลับไปนอนกับนิ่ม ลูกต้องการแม่ เธอกลับเถียงว่านิ่มโตแล้วนอนคนเดียวได้ เขาจึงพูดตรงๆว่าอย่าให้ใครมองว่าตนทำให้เธอละเลยลูก อรอินทร์ขัดใจ จูบเขาแล้วจำต้องออกไปทั้งที่อยู่ในชุดนอนของเขา...อนิรุทธิ์ถอนใจ หยิบมือถือมาดูรูปลูกๆอย่างคิดถึง แล้วเห็นว่าแม่โทร.มาหลายครั้งแต่ตนปิดเสียงไว้ เขารู้เต็มอกว่าแม่อยากให้คืนดีกับวิกันดา

ooooooo

ใจอนงค์นารถกำลังหวั่นไหว พศินยังมาหาชาติ ระบุให้อนงค์นารถเป็นคนดูแลประสานงานโปรเจกต์ใหม่ของบริษัทเขา ขณะประชุมงานยังแอบจับมือเธอให้รู้ว่าสนใจ

นิรมลมาหาวิกันดาถึงออฟฟิศเพื่อขอให้คิดใหม่อีกสักครั้ง อย่าให้มือที่สามมาทำลายครอบครัว วิกันดาบอกว่าอนิรุทธิ์มีมือที่สามสี่ห้ามานานแล้ว ตนเหนื่อยเต็มทน นิรมลวางคีย์การ์ดห้องอนิรุทธิ์ให้ บอกว่าเขาป่วยมาสองสามวันคงอยากเห็นหน้าลูกให้ชื่นใจบ้าง

วันต่อมาอรอินทร์ทำอาหารอย่างอารมณ์ดีหลายอย่าง นิ่มตื่นมาร้องหิวๆจะขอกิน เธอกลับบอกให้รอกินพร้อมลุงรุทธิ์ นิ่มทำหน้าทำนองต้องตามนั้น...อนิรุทธิ์นอนซม วิกันดาพาลูกๆเข้ามา นุ่นขึ้นเตียงไปกอดพ่อ โหน่งยืนลังเลสุดท้ายก็โผเข้าไปกอดพ่อ วิกันดาน้ำตารื้นกับภาพพ่อลูกกอดกัน เลี่ยงไปเทโจ๊กใส่ชามเอามาวางให้ อนิรุทธิ์บอกลูกๆไปนั่งดูทีวีกัน แล้วทำทีอ่อนแรงให้วิกันดาป้อนโจ๊ก เธอชั่งใจสักพักก็ยอมทำให้ อนิรุทธิ์สบตาเธออย่างรักและคิดถึง

อรอินทร์เปิดประตูผางเดินตรงรี่มาเยาะน้ำเสียงกร้าว “คุณพี่มาเยี่ยมพี่รุทธิ์เหรอคะ”

“ไม่ใช่เรื่องที่คนอื่นจะมาถาม”

อนิรุทธิ์เอ่ยถามอรอินทร์มาทำไม เธออึ้งแววตาขมขื่นที่เขาไม่เห็นตนสำคัญ จึงเสบอกคิดว่าอยู่คนเดียวเห็นไม่สบายจะมาชวนไปทานข้าว ไม่วายเหน็บวิกันดาทำนองไล่ออกจากบ้านแล้วคิดว่าจะไม่ดูดำดูดีอีก วิกันดาสวนต้องให้บอกอีกหรือว่านี่เป็นเรื่องของสามีภรรยา คนอื่นอย่ายุ่ง

“เข้าใจผิดแล้วค่ะ อรไม่ใช่คนอื่น พี่รุทธิ์เป็นคนของอร อรดูแลได้ ถ้าคุณพี่จะกลับบ้านก็เชิญนะคะ เดี๋ยวอรดูแลต่อเอง”

วิกันดาทำท่าจะกลับ อนิรุทธิ์โผขึ้นมาจับมือเธอไว้ขอร้องอย่าเพิ่งไป แล้วหันมาบอกอรอินทร์ว่าตนอิ่มแล้ว เธอควรกลับไปกินข้าวกับนิ่ม อรอินทร์สบตาเขาน้ำตารื้นด้วยความน้อยใจ ประชดขอโทษที่มารบกวน แล้วสะบัดหน้ากลับออกไป อนิรุทธิ์รีบบอกวิกันดา

“ผมต้องการคุณ...แค่คุณเท่านั้นไม่ใช่ผู้หญิงอื่น ให้โอกาสผมอีกครั้งได้ไหมวิ”

วิกันดาตัดบทหยิบยาให้เขาทานแล้วเอาชามโจ๊กไปล้าง...นิ่มแปลกใจที่แม่กลับเข้ามาคนเดียว แถมเอาจานอาหารที่ทำซ้อนกันแล้วกดจนเละเลอะเทอะไปหมด นิ่มร้องว่าทำแบบนี้ทำไมตนยังไม่ได้กินเลย อรอินทร์ตวาดไล่ให้เข้าห้อง นิ่มน้อยใจที่แม่ไม่มีเหตุผลระเบิดเสียงใส่

“แม่ก็อย่างนี้ทุกที เดี๋ยวก็ทำดี เดี๋ยวก็โมโห แม่รักหนูมั่งไหม แม่รักหนูมั่งรึเปล่า”

ผ่านไปสักพัก วิกันดาจะพาลูกกลับ อนิรุทธิ์ขอให้นอนค้าง เธอส่ายหน้าว่าไม่เหมาะ เขาสวนเราเป็นครอบครัวไม่เหมาะอย่างไร เธอแค่นยิ้ม “อรอินทร์ก็ครอบครัวคุณเหมือนกัน ไหนๆก็อยู่คอนโดเดียวกัน แทบจะกินอยู่หลับนอนห้องเดียวกัน ให้เขาดูแลคุณน่าจะสะดวกกว่า”

“วิ คำว่าครอบครัวของผมหมายถึงคุณกับลูกนะ คนอื่นยังไงก็ไม่ใช่ คุณจำไม่ได้เหรอที่ผมเคยบอกไง ว่าคุณสำคัญที่สุด” วิกันดาบอกลืมไปแล้ว “แต่ผมไม่เคยลืม วิ...ผมรู้ว่าคุณยังรักและเห็นผมสำคัญเสมอ ผมดีใจมากที่คุณมา ขอบคุณที่ไม่ทิ้งกัน” อนิรุทธิ์ไอหนัก

วิกันดารีบเข้าประคอง เขากุมมือเธอ เธอให้ปล่อยแต่เขายื้อไม่ยอมปล่อย เตือนให้นึกถึงวันที่ขอแต่งงาน ตนบอกจะไม่มีวันปล่อยมือเธอ เขาเชยคางเธอ “ตอนนี้คุณโกรธ ผมเข้าใจ และยอมทำตามคุณทุกอย่าง แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่คุณหายโกรธแล้วช่วยคิดอีกที ให้โอกาสผมอีกครั้ง”

วิกันดาปัดไม่อยากคิดอะไรตอนนี้ เขาตามใจและย้ำว่าเขารักเธอ วิกันดาเมินกลัวใจอ่อน

ooooooo

ผ่านไปสองสามวัน อนิรุทธิ์มาหาวิกันดาที่ออฟฟิศ เจอนุดีบอกว่าเธอออกไปไซต์งานกับเจนจบ เขารีบถามว่าไปกันบ่อยหรือ อนงค์นารถได้ทีเข้ามายั่วว่า ถ้าวันไหนไม่ไปไซต์งาน เจนจบก็มารับไปทานข้าวกลางวัน ท่าทางเขาจริงใจ นุดีแย็บอนิรุทธิ์อย่าทำร้ายจิตใจวิกันดาอีกเลย

อนิรุทธิ์เครียดกลับมานั่งดื่มที่ห้อง อรอินทร์พยายามเล้าโลมทำไมไม่รักตนคนเดียวทั้งที่ตนรักเขามาก ไม่มีวันทำร้ายจิตใจเขาอย่างที่วิกันดาทำ อรอินทร์ลูบไล้พร่ำพูดว่าตนรักเขา ถ้าไม่มีเขาตนก็ไม่เหลือใครอีกแล้ว อนิรุทธิ์ทนการเย้ายวนไม่ไหวถลำลึกลงไปอีก

วิกันดามาประชุมงานกับวิภารดีเรื่องงานประมูลเครื่องเพชรการกุศลสร้างโรงพยาบาล วิกันดาเสนอจะออกแบบงานในส่วนสถาปนิกให้ร่วมทำบุญ ออกาไนเซอร์ ชื่นชมในความสวยเก่ง จิตใจดีของเธอ จึงชวนให้ร่วมเดินแบบเครื่องเพชรครั้งนี้ วิภารดีคะยั้นคะยอ วรนารีแขวะเกรงจะทำไม่ได้ เดินงกๆเงิ่นๆให้อาย ออกาไนเซอร์ รีบบอกว่างานนี้มีแต่นางแบบสมัครเล่น

วรนารียั่ว “แหม อย่างนี้วอขอไปโทร.บอกข่าวดีเพื่อนรักก่อนนะคะ อรต้องดีใจแน่ๆที่คุณพี่มาร่วมงานด้วย”

วิกันดาชะงัก วิภารดีนึกได้บอกว่าอรอินทร์มาดูแลเรื่องแฟชั่น จะสะดวกใจไหม วิกันดาครุ่นคิดแล้วบอกว่าแค่ร่วมงานคงไม่มีปัญหา...วรนารีโทร.บอกอรอินทร์ให้รีบมาด่วน แล้วเปิดสายไว้ เดินตามเหน็บแนมวิกันดาจะรีบไปลองชุดหรือ เห่อไม่เบา คิดว่าจะถอนตัวเพราะไม่ใช่คนสำคัญ วิกันดาสวน เสียใจด้วยที่รับปากท่านผู้หญิงไปแล้ว วรนารีแกล้งทำตกใจ

“อุ๊ย คุณพี่นี่เก่งขึ้นนะคะ ตั้งแต่สามีย้ายไปอยู่กับเพื่อนวอ ลองทำนู่นนี่หลายอย่าง ดีแล้วค่ะ จะได้ไม่มีเวลาคิดมากเรื่องพี่รุทธิ์”

วิกันดาเห็นว่าไร้สาระจึงเดินหนี วรนารียกมือถือมาคุยกับอรอินทร์ต่อว่าได้ยินหมดแล้วใช่ไหม อรอินทร์ยิ้มกริ่มงานนี้สนุกแน่ เธอรีบเอานิ่มมาฝากพี่ชาย ถาวรชวนอยู่ทานข้าวด้วยกันเพื่อนตนที่ชื่อวาทินจะมา อรอินทร์รู้ว่าพี่ชายจะจับคู่ให้ จึงรีบบอกว่าตนไม่มองใครอีก พอหันหลังกลับ ชนเข้ากับวาทินพอดี วาทินตกหลุมรักอรอินทร์ทันที นิ่มมองๆรู้สึกดีด้วย

วิกันดาลองชุดราตรีสีน้ำเงินคู่กับสร้อยเพชรคุณฉัตร พี่ไก่เจ้าของห้องเสื้อพอใจในความสวยสง่าของวิกันดา ตกลงให้เธอสวมชุดฟินาเล่บลูด้วย อรอินทร์มาถึงถามฟินาเล่บลูเป็นของคุณพี่ แล้วฟินาเล่เรดเป็นของใคร ทั้งสองตื่นเต้นที่อรอินทร์จะร่วมเดินแบบ ยกชุด
ฟินาเล่เรดให้เธอทันที วรนารีรีบอวยเพื่อนว่าตอนอรอินทร์อยู่เมืองนอก เคยเดินแบบแบบอลังการมาแล้ว ไม่ต้องเทรนให้เหนื่อยเหมือนบางคน วิกันดาแทบขาดความมั่นใจ

อรอินทร์โอบกระซิบวิกันดาว่าเดินฟินาเล่คู่กันอย่าทำขายหน้ามาถึงตน ทั้งคุณฉัตรและพี่ไก่เห็นทั้งสองสนิทกันก็ดีใจ วิกันดาบอกให้เลิกสร้างภาพ ก็พอดีอนิรุทธิ์เดินเข้ามา เขาหน้าเสียเมื่อเห็นวิกันดา อรอินทร์รีบเข้าไปกอดแขนทำเสียงหวานว่ามารับเร็วน่ารักที่สุด วิกันดาเดินหนี

อนิรุทธิ์ตามมารั้งแขนขอให้ฟังตนก่อน เธอหันมาวีน “ที่บอกว่ารักฉัน รักครอบครัว โกหกทั้งเพ เชิญเลยในเมื่อย้ายออกไปแล้วก็หย่าให้ฉัน เชิญไปมีอิสระเสวยสุขเต็มที่”

อนิรุทธิ์ดึงเธอมากอดไม่ยอมหย่า วิกันดาดิ้นยืนยันจะหย่า เขาจึงจูบเธอแนบแน่น วิกันดาอึ้งสักพักก่อนจะผลักเขาออกน้ำตาปริ่ม บอกให้เลิกทำแบบนี้ ถ้าเขายังไม่จบเรื่องทุกอย่าง แล้วเดินจากไป อนิรุทธิ์ยืนอึ้งสะท้อนใจดึงดันตามเธอไปจนถึงห้องเปลี่ยนชุด พยายามกอดรั้งให้เธอใจอ่อน วิกันดาไล่ให้เขาออกไป ดันเขาแล้วปิดประตูล็อกยืนพิงน้ำตาไหลพราก เขาเคาะเรียก

อรอินทร์ตามมากอดอนิรุทธิ์ให้หยุด พยายามปลอบว่าตนรักเขา รักเขาคนเดียว...

วิกันดากลับบ้านด้วยท่าทีอ่อนเพลีย เคนสอนภาษาเด็กๆอยู่เห็นก็ห่วงถามเป็นอะไรหรือเปล่า วิกันดาปรับสีหน้าให้ยิ้มแย้มบอกเขาเรื่องเดินแบบการกุศล จะหาบัตรให้เขาพานุดีไปดู

อนิรุทธิ์ขับรถพาอรอินทร์กลับคอนโด พอดีเพื่อนเธอโทร.มาชวนไปฉลองต้อนรับเพื่อนกะเทยนิ้งหน่องกลับจากนอก อรอินทร์ดีใจอยากเปิดตัวอนิรุทธิ์ให้เพื่อนรู้จักด้วย เขาแย้งว่านิ่มจะรอ เธอกลับบอกว่าไม่เป็นไร ฝากถาวรไว้อีกคืน อนิรุทธิ์ถอนใจแต่ไม่อยากขัดใจ

เผอิญอนงค์นารถพานุดีกับเพื่อนที่ทำงานมาเที่ยวผับ นุดีไม่ชินกับสถานที่แบบนี้แค่ตื่นตาเท่านั้น พออนงค์นารถหลบไปเต้นรำกับพศิน นุดีก็เดินแยกออกมาหน้าผับ ขณะเดียวกัน อนิรุทธิ์เบื่อเพื่อนๆอรอินทร์ จึงเดินหนีออกมา อนงค์นารถเห็นอนิรุทธิ์มาสถานที่เดียวกันก็รีบหลบเกรงจะเห็นว่าตนอยู่กับพศิน

อนิรุทธิ์ออกมาเจอเมเปิ้ลเข้าอย่างบังเอิญจึงทักทายคุยกัน ทันใดได้ยินเสียงผู้หญิงโดนวัยรุ่นลวนลามร้องให้ช่วย อนิรุทธิ์เข้ามาดู เมเปิ้ลรีบไปตามการ์ด พออนิรุทธิ์เห็นว่าเป็นนุดีก็รีบดึงมาหลบหลังตัวเอง พวกวัยรุ่นจะเอาเรื่อง แต่การ์ดเข้ามาจัดการเสียก่อน นุดีขวัญเสียอนิรุทธิ์จึงพากลับเข้าไปหาอนงค์นารถ แต่ไม่ทันเดินไปถึง อรอินทร์เห็นเข้าใจว่าอนิรุทธิ์นัดนุดีมาก็เข้าไปกระชากตัวมาตบ เมเปิ้ลช่วยไกล่เกลี่ยแต่เธอไม่ฟัง

“หยุดได้แล้วน้องอร ถ้าคิดเรื่องดีๆไม่เป็นก็ไม่ต้องพูด หัดดูสถานการณ์ซะมั่ง” อนิรุทธิ์ว่าอรอินทร์ต่อหน้าเพื่อนๆ วรนารีรีบมาดึงอรอินทร์ไว้

อนงค์นารถกลับมาที่โต๊ะเห็นอนิรุทธิ์จูงนุดีมาส่ง ไม่ทันไรอรอินทร์ตามมาเอาเรื่องอีก อนิรุทธิ์โกรธลากอรอินทร์ออกไปนอกผับ เอ็ดทำไมทำอะไรไม่มีสติไม่ให้เกียรติกันบ้าง เอาแต่งี่เง่าใครอธิบายก็ไม่ฟัง อรอินทร์พาลพาโลยกใหญ่ เขาจึงผละหนีอย่างไม่ไยดี

ooooooo

วันซ้อมใหญ่ วิกันดาพาเคนกับนุดีมายืนดูข้างเวที อรอินทร์มากับวรนารีและนิ้งหน่อง นิ้งหน่องรีบไปประจบพี่ไก่เพื่อฝากเนื้อฝากตัวทำงาน อรอินทร์เห็นนุดี ยังโกรธเรื่องที่ผับไม่หาย ส่วนวรนารีตื๊อขอพี่ไก่เดินแบบด้วยจนสำเร็จ

เคนและนุดีทึ่งกับความสามารถในการเดินแบบของอรอินทร์ว่าเก่งจริง และก็เห็นว่าทั้งอรอินทร์และวรนารีพยายามแกล้งเดินชนวิกันดา พลันทีมงานมารายงานพี่ไก่ว่ามีนางแบบตกบันไดขาแพลงเดินไม่ได้หนึ่งคน พี่ไก่ตบอกร้อนใจจะแก้ไขอย่างไรดี ทันใดมองไปเห็นนุดียืนอยู่ก็ถูกใจในความสวยน่ารัก จึงรีบไปทาบทามให้มาเดินแทน...วรนารีในชุดเดินแบบออกมาเห็นเคนยืนอยู่คนเดียวก็เข้ามาจี๋จ๋า ถามนุดีหายไปไหน

ไม่ทันไรนุดีเดินมาในชุดเดินแบบสวยหวาน เคนชมว่าสวยและจะถ่ายรูปเก็บไว้ให้ วรนารีหมั่นไส้เข้าไปแทรกถ่ายด้วยหน้าตาเฉย พี่ไก่ตามมาดึงนุดีไปซ้อมชื่นชมไม่ขาดปาก วรนารีอิจฉาที่ไม่มีใครสนใจตนเลย ระหว่างซ้อม คุณฉัตรก็เอ่ยปากชมนุดีเดินได้ดีวรนารียิ่งเคือง

อรอินทร์เข้ามากระแนะกระแหนวิกันดาว่าช่างใจดีกับว่าที่เมียน้อย ทีกับตนกีดกันทุกอย่าง วิกันดาปรายตามองแล้วว่าไม่อยากเสวนากับพวกใจต่ำ อรอินทร์หัวเราะเยาะ

“กลัวผิดแผนเหรอคะ อุตส่าห์พานังเด็กนั่นมาชุบทองเปิดตัวเข้าสังคมชั้นสูง อีกหน่อยคงตั้งตัวเป็นแม่เล้า เลี้ยงเด็กไว้รั้งให้ผัวอยู่กับตัวเอง เฮ้อ หรือกลัวว่าตัวคนเดียวจะสู้อรไม่ไหว”

“ฉันไม่จำเป็นต้องสู้กับใคร เธอต่างหากที่ต้องสู้ จิตใจไม่สงบมุ่งคิดแต่ว่าคนอื่นจะแย่งชิง นั่นแหละที่จะเผาตัวเธอเอง เป็นไงล่ะตอนนี้มีความสุขดีรึเปล่า”

“มีหรือไม่ก็เรื่องของอร อย่างน้อยตอนนี้สามีคุณพี่ก็อยู่กับอรแล้วกัน อ้อ ที่พูดเรื่องเด็กนั่นไม่ใช่อะไรนะคะ คืนก่อนมันไปอ่อยพี่รุทธิ์ถึงในผับ จับมือกันแน่นไม่รู้คุณพี่ทราบรึเปล่า”

วิกันดาย้อนว่ารู้จากอนงค์นารถแล้ว อย่าคิดว่าตนจะหูเบา อรอินทร์เข่นเขี้ยวเข้าข้างกันไปอีกหน่อยจะโดนพ่นพิษใส่ วิกันดาปลงในความชอบเอาชนะของอรอินทร์

ระหว่างที่อรอินทร์กับวิกันดาวุ่นกับการซ้อมเดินแบบ นวลแอบมารออนิรุทธิ์ที่คอนโด รปภ.ไม่ให้เข้าก็นั่งรอข้างหน้า พออนิรุทธิ์กลับมาเขาไม่อยากให้ใครเห็นจึงพานวลขึ้นไปคุยบนห้อง แต่แล้วก็ทนความยั่วยวนของนวลไม่ได้...อรอินทร์เปิดประตูเข้ามาแทบช็อกที่เห็นทั้งสองนัวเนียกันที่โซฟา อรอินทร์สติขาดผึงปรี่เข้าตบตีนวลจนวิ่งหนีเข้าไปหลบในห้องนอน อนิรุทธิ์สุดทนบอกนวลให้แต่งตัวแล้วกลับบ้านไป ส่วนเขาลากอรอินทร์มาอีกมุมหนึ่ง อรอินทร์โวย

“พี่รุทธิ์ทำกับอรแบบนี้ได้ยังไง พานังคนใช้มานอนที่นี่ มักมากไม่รู้จักพอ ไม่รู้ติดเชื้อโรคชั้นต่ำมารึเปล่า เห็นใครก็เอาแต่ลากขึ้นเตียง ไม่ทุเรศตัวเองมั่งเหรอ”

อนิรุทธิ์หัวเราะ “น้องอรก็รู้ว่าพี่เป็นแบบนี้ เมื่อก่อนยังรับได้แล้วทำไมตอนนี้ทำขยะแขยงนักล่ะ”

อรอินทร์จับคอเสื้อเขาเขย่าถาม จะมีตนคนเดียวไม่ได้หรือ พามันมาทับที่ตนทำไม อนิรุทธิ์โต้อย่าลืมว่าเธอก็แย่งตนมาจากวิกันดา เธอไม่มีสิทธิ์หึงหวงตบตีคนอื่น คนที่มีสิทธิ์คือวิกันดาเท่านั้น แล้วเขาก็ไม่เคยทำ ถ้าไม่เลิกทำตัวอย่างนี้ไม่ต้องมาเจอกัน ตนเบื่อเต็มทน

อรอินทร์น้ำตาร่วงพรูอย่างสุดกลั้น อนิรุทธิ์ไม่เคยเห็นคุณค่าในตัวตนเลย เอาแต่เปรียบกับวิกันดาตลอด

อรอินทร์พานิ้งหน่องมาร่วมงาน เธอพยายามลืมความทุกข์ตั้งใจประชุม เจ้านายต้องการให้มีการสัมภาษณ์ผู้ชายที่น่าสนใจเรียกกระแสในฉบับหน้า อรอินทร์เสนออนิรุทธิ์อีกครั้งลงทั้งหนังสือ ทั้งคอนเทนเนอร์ออนไลน์ อีแมกกาซีนให้คนได้แชร์เรียกยอดไลค์

เจ้านายทำท่าคิดเกรงคนจะเบื่อ ขอเป็นพ่อหม้าย เนื้อหอมโปรไฟล์ดี นิ้งหน่องเห็นด้วย สมัยนี้ต้องรุ่นใหญ่ใจนิ่งดูอบอุ่น เทรนด์เด็กกรุบกริบมันตกไปแล้ว เจ้านายเสนอนักธุรกิจที่กำลังมาแรงเป็นพ่อหม้ายเนื้อหอม เป็นคนดีที่ทำธุรกิจแนวเพื่อสังคมหลายอย่าง นิ้งหน่องฟังจนเคลิ้ม

จากนั้นอรอินทร์กับนิ้งหน่องถูกส่งมาที่บริษัท ต่างทึ่งกับสถานที่ที่ตกแต่งดูดีมีรสนิยม เลขาออกมาเชิญอรอินทร์เข้าไปพบท่านประธานเพียงคนเดียว ส่วนนิ้งหน่องให้นั่งรอ อรอินทร์ฉงนแต่ก็เดินเข้าไปพบ พลันต้องตะลึงเมื่อคนที่ตนมาสัมภาษณ์คือวาทิน เพื่อนของถาวร

ooooooo

คืนวันงานแฟชั่นการกุศล เหล่าไฮโซมาร่วมงานมากมาย พิธีกรกล่าวเปิดงานเชิญเข้าสู่งานแฟชั่นโชว์เครื่องเพชรและแฟชั่นในทีมเรดแอนด์บลู รายได้จากการประมูลจะนำเข้าโครงการสร้างโรงพยาบาลในพื้นที่ห่างไกล โครงการนี้เป็นของท่านผู้หญิงวิภารดี

วิภารดีเดินออกมาพร้อมพี่ไก่และคุณฉัตร เธอกล่าวว่าถ้าไม่ได้สองคนนี้ คงไม่มีทางจัดงานนี้ได้ แขกในงานปรบมือเกรียวกราว...เคนกับเจนจบยืนอยู่ในงานอย่างรอคอยการเดินแบบของวิกันดาและนุดี อนิรุทธิ์เดินเข้ามา สาวๆ มองเกรียว เมเปิ้ลรีบไปต้อนรับเชิญมาอยู่ร่วมกัน

หลังเวที วิกันดากับอรอินทร์นั่งแต่งหน้าหันหลังหากัน อรอินทร์ตั้งใจยั่วประสาทวิกันดาให้เสียสมาธิ เข้ามากระซิบด้านหลังว่ามีเรื่องจะบอกหลังจบงาน พลันเสียงวรนารีโวยทีมงานว่าชุดเธอไม่สวย ของนุดีดูดีกว่าต้องการจะเปลี่ยน ทีมงานชี้แจงว่าพี่ไก่เป็นคนจัด นุดีแกล้งประชดถ้าอยากได้จะถอดให้ ทุกคนจ้องมอง วรนารีเริ่มอาย ปัดไม่เอาอ้างเปื้อนคราบเหงื่อใครจะกล้าใส่

นุดีเลี่ยงมาหาวิกันดา ชมว่าเธอสวยมาก อนิรุทธิ์เห็นต้องตะลึง อรอินทร์มองนุดีอย่างเหยียดๆ...ด้านหน้าเวที อนิรุทธิ์คุยกับเมเปิ้ลอย่างสนิทสนม เจนจบกับเคน เดินมาเห็นส่ายหน้ากับความเจ้าชู้ของเขา ห่างออกมาวาทินตั้งใจมาชมอรอินทร์ในงานนี้ด้วย

วิกันดาเดินออกมาอย่างงามสง่า อนิรุทธิ์ปรบมือชื่นชม อรอินทร์เดินตามออกมาโพสต์ท่าอย่างนางพญาข่มให้เด่นกว่า นุดีเดินคู่มากับวรนารีอย่างประหม่า เคนปรบมือชี้ให้เจนจบดู วรนารีหมั่นไส้แกล้งยื่นขาหวังให้สะดุด แต่นุดีระวังตัวไว้แล้ว จึงก้าวข้ามและกระแทกวรนารี เซล้มลง พอหมุนตัวเดินกลับ นุดีก็ช่วยดึงวรนารีลุกขึ้น พาเดินไปด้วยกัน วรนารีเข่นเขี้ยวหาว่าแกล้ง นุดีสวนเธอต่างหากที่ทำก่อน พอเข้ามาหลังเวที วรนารีจะเอาเรื่อง ทีมงานช่วยกันห้าม

วิกันดาทนไม่ไหวเข้าไปขวาง บอกให้วรนารีหยุดพฤติกรรมน่ารังเกียจหรือจะให้ตนรายงานวิภารดี วรนารีชะงักเคืองแค้น อรอินทร์เข้ามาปลอบไว้หาทางเอาคืน นิ้งหน่องอ่อนใจกับเพื่อนสาวทั้งสองเร่งให้รีบไปเปลี่ยนชุดเตรียมเดินเซตสุดท้าย

นุดีใส่ชุดสวยมีสายระโยงระยางเก๋ไก๋แต่เธอกังวลกลัวขาด ทีมงานช่วยจัดชุดให้เข้าที่เข้าทางแล้วบอกว่ามีสายหลักข้างหลังที่ต้องระวังแต่ก็เหนียวไม่ขาดง่าย วรนารี แอบได้ยินคิดแผนร้ายทันที แอบขโมยมีดพับบนโต๊ะติดมือออกไป

ด้านหน้าเวที เจนจบแกล้งเข้ามาทักทายอนิรุทธิ์ว่ามาดูภรรยาคนไหนเดินแบบ เขาหน้าตึงสวนว่าตนมีภรรยาคนเดียว เจนจบยียวน “ถ้าบอกอย่างนั้นก็ดีครับ แต่ขอเตือนไว้หน่อย ผมยอมรับว่าคุณเป็นคนเก่ง แต่ในฐานะสามีแล้วเป็นผู้ชายที่แย่มาก ไม่ตัดสินใจให้เด็ดขาด ทำผู้หญิงเจ็บไปหมด คนอย่างคุณคงบอกว่าเป็นคนดียาก”

“ผมคงไม่ตัดสินใจง่ายๆ ใครจะมาต่อคิวหรือคิดจะแทรกก็อย่าหวัง” อนิรุทธิ์โต้ฉุนๆ

เคนสะกิดเจนจบให้พอ เมเปิ้ลรีบเบนความสนใจว่าชุดสุดท้ายออกมากันแล้ว ทุกคนจึงหันไปดูบนเวที นุดี กับวรนารียังเดินคู่กันมา หมุนตัวหน้าเวทีแล้วหันกลับไปยืน ชุดฟินาเล่ทั้งสองทีมเดินสง่าออกมา อรอินทร์โพสท่าอย่างมืออาชีพ แต่วิกันดาก็งามสง่าไม่น้อยหน้า เมื่อทั้งสองเดินไปรับพี่ไก่และคุณฉัตรออกมา เดินปรบมือปิดท้ายรายการ นางแบบที่ยืนอยู่ต่างปรบมือยินดี วรนารีฉวยโอกาสเข้าไปตัดสายชุดนุดี ทันใดชุดร่วงลงกองกับพื้น นุดีตกใจกรีดร้อง

วิกันดารีบเข้าไปดึงชุดนุดีขึ้นมาให้ เคนกระโดดขึ้นเวทีถอดสูทคลุมแล้วพาเข้าหลังเวที นุดีร้องไห้สะอึก สะอื้นด้วยความอาย...วิภารดี อนิรุทธิ์และเจนจบยืนอึ้ง นุดีร้องไห้กลัวคนที่ถ่ายภาพจะเอาไปลงข่าวตนคงไม่มีหน้าไปเจอใคร ถ้าป้ารู้คงด่าว่าตนแน่ เคนกอดให้กำลังใจ นิ้งหน่องแอบมองหน้าตื่น รู้ว่าเป็นฝีมือเพื่อนตัวเองแน่แต่ไม่กล้าบอกใคร

นุดีเข้าไปเปลี่ยนชุดแล้วเอาชุดมาให้เคนดูว่ารอยเชือกที่ขาดเป็นรอยถูกตัด...หลังเสร็จงาน พี่ไก่ให้นางแบบทุกคนมารวมกัน โวยว่างานการกุศลแท้ๆ ยังทำกันได้ ไม่มีใครยอมรับผิด ทีมงานเข้ามารายงานว่า มีดพับหายไป วิกันดาจึงขอให้ค้นตัวทุกคน นิ้งหน่องหน้าเสียกลัววรนารีโดนจับได้ แต่พอค้นวรนารีคนแรกไม่พบอะไร วรนารียิ้มเยาะหาว่านุดีทำตัวเองเพราะอยากดัง วิกันดาเถียงแทนว่านุดีไม่ใช่คนแบบนั้น คุณฉัตรเข้ามาบอกว่าขอให้นักข่าวไม่ลงรูปแล้ว

พอทุกคนแยกย้ายกันไป อรอินทร์กระซิบถามวรนารีเอามีดไปไว้ไหน เธอเล่าว่าทิ้งในห้องน้ำหลังชักโครกก่อนหน้านี้ นิ้งหน่องโล่งอกแต่ติงว่าเพื่อนช่างกล้าเหลือเกิน

อนิรุทธิ์อยากปลอบใจนุดี ชวนไปทานข้าวด้วยกันกับวิกันดา แต่วิกันดากลับบอกว่านุดีคงไม่มีอารมณ์ไปและตนก็เหนื่อยมาก ตนจะไปส่งนุดี อนิรุทธิ์ขอกลับไปนอนบ้านคืนนี้ด้วยคิดถึงลูก เจนจบจึงอาสาไปส่งนุดีเอง ให้วิกันดาขับรถตามอนิรุทธิ์กลับไป นุดีแอบมองอนิรุทธิ์อย่างเสียดายนิดๆ

อนิรุทธิ์เดินมากับวิกันดา เขาจับมือสบตาเธอชมว่าวันนี้เธอสวยมาก อรอินทร์โผล่มาเข้ากระแซะถามแล้วตนสวยไหม ตนรู้ว่าเขาต้องมาดูเลยตั้งใจเดินเต็มที่ อนิรุทธิ์อึกอักไม่กล้าตอบ อรอินทร์หน้าเสียแต่ไม่ยอมแพ้ ชวนเขากลับตนจะแวะซื้อของไปกินที่คอนโด อนิรุทธิ์หันมาบอกว่าวันนี้จะกลับไปหาลูก แล้วขอตัวเดินไปก่อน วิกันดาจะเดินตาม อรอินทร์เข้าขวางหน้า

“จำได้ไหมคะ ที่อรมีเรื่องจะบอก”

วิกันดาลังเลที่จะฟังแต่เกรงอรอินทร์ไม่จบจึงยอมฟัง อรอินทร์เอ่ยถามจะเอาอย่างไรกับอนิรุทธิ์ มัวแต่แทงกั๊กถึงไม่รู้ว่ามีแมลงหวี่แมลงวันบินตามไปถึงคอนโด วิกันดาให้ไปถามอนิรุทธิ์เอง อรอินทร์แสร้งทำตกใจคงยังไม่รู้ว่าตนจับได้ว่านวลแอบไปนอนกับอนิรุทธิ์ถึงคอนโด ที่บอกแค่อยากให้รับรู้อย่ามัวปิดตาจะไม่รู้ว่าคนใกล้ตัวแทงข้างหลัง

วาทินเดินออกมาเห็นทั้งคู่คุยกันเครียด จึงแอบฟังอย่างสนใจ วิกันดาตอกกลับอรอินทร์ว่านวลทำเหมือนอย่างที่เธอทำ น่าสงสารที่ไม่รู้จักตัวจริงของอนิรุทธิ์เลย เห็นแต่เปลือกที่ห่อหุ้มสวยหรู วันไหนเห็นข้างใน เธอคงไม่ต่างจากตน อรอินทร์สวนว่ารู้จักเขาดี วิกันดาส่ายหน้า

“ไม่เลย เธอไม่เคยรู้ใจเขาหรอก ไม่เคยรู้เลย จำคำ ของฉันไว้นะ คุณรุทธิ์ไม่เคยเห็นใครสำคัญเท่าตัวเอง” พูดจบวิกันดาเดินไป อรอินทร์ยืนอึ้ง วาทินมองอย่างเคร่งขรึม

อรอินทร์เดินมานั่งในรถด้วยความอื้ออึง คำพูด วิกันดาทำให้สะท้อนใจฟุบหน้าลงกับพวงมาลัยรถร่ำไห้สงสารตัวเอง วาทินเข้ามาเคาะกระจกเรียกอย่างห่วงใย เธอรีบเช็ดน้ำตาเปิดหน้าต่างพูดคุย เขาแสดงความอ่อนโยนเป็นห่วงถามเหนื่อยไหม ตนจะขับรถตามไปส่ง ด้วยหัวใจอ่อนล้า อรอินทร์รับรู้ถึงความห่วงใยของเขา ยอมให้เขาขับรถตามไปส่ง

ooooooo

ด้านวิกันดากลับถึงบ้านเห็นอนิรุทธิ์นั่งเล่นกับลูกๆ มีนวลนั่งเบียดกระแซะ เธอเก็บกลั้นความปวดร้าว อนิรุทธิ์ลุกไปจับแขน เธอสะบัดออกพูดเบาๆ มีเรื่องจะคุยด้วยให้ตามไปห้องนั่งเล่นข้างบน เขาแปลกใจ นวล หน้างอทำไมไม่คุยกันให้ตนรู้เรื่องบ้าง

สีหน้าวิกันดาบึ้งทำให้อนิรุทธิ์เอ่ยถามว่าอรอินทร์พูดอะไรใส่มา วิกันดาบอกอรอินทร์บอกเรื่องที่เขาพานวลไปนอนที่คอนโด อนิรุทธิ์แก้ตัวว่านวลไปหาเอง เรื่องไม่เป็นเรื่อง วิกันดาผิดหวังและขยะแขยงเขามากขึ้นที่ไม่รู้สึกอายลูกบ้าง มั่วไม่เลือก เขากลับว่าจะซีเรียสทำไม

“ฉันซีเรียสและรังเกียจมากด้วย ขอเถอะ ฉันไม่ไหวจริงๆ เราควรจะหย่ากันเสียที ฉันจะได้คิดว่าคุณเป็นคนอื่น ไม่ต้องขมขื่นเจ็บปวดอะไรอีก”

อนิรุทธิ์ไม่ยอม อ้างสงสารลูก พอดีเจนจบโทร.เข้ามาเขาจึงหาว่าเธออยากหย่าเพราะมีเจนจบ วิกันดาเสียงกร้าวหยุดเอานิสัยตัวเองมาใส่ความกัน ตนไม่ได้มักมากขาดคู่นอนไม่ได้แบบเขา อนิรุทธิ์โกรธประชดว่าใช่ตนเลว ทำอะไรก็ผิด จะหย่าก็หย่า วิกันดาน้ำตาร่วงพูดมีเหตุผล

“อย่าฝืนใจกันอีกเลย จะได้ไม่ต้องทะเลาะกัน ต่อไปคุณเองก็ไปอยู่กับผู้หญิงของคุณได้เต็มที่ ฉันก็จะได้มีชีวิตของฉัน”

“ที่ผมยอมหย่าไม่ใช่เพราะน้องอร ไม่ใช่เพราะผู้หญิงคนไหนแต่เป็นเพราะคุณ ถ้าอยากหย่าผมก็จะทำให้เพื่อความสบายใจ ผมจะไปแต่ตัวไม่เอาอะไรไปเลย”

วิกันดายอมรับว่าเหนื่อยเต็มทน ว่างเมื่อไหร่ นัดวันหย่ามาเลย อนิรุทธิ์น้อยใจกลับออกไป วิกันดาทรุดนั่ง เจ็บจนแทบชาชิน

ผ่านไปสองสามวัน โหน่งกับนุ่นถามหาพ่อ อยากให้เล่านิทานให้ฟังอีก วิกันดาจึงบอกลูกๆว่าตนจะเล่าเอง ด้านอนิรุทธิ์ซึมเศร้านั่งมองรูปครอบครัวอย่างใจหาย อรอินทร์พยายามเอาใจ เขาก็ดูเนือยๆ จนอารมณ์เสียคิดว่าคงเบื่อกันแล้ว...พอมีวันว่างอนิรุทธิ์โทร.มานัดวิกันดา แต่อดถามไม่ได้ว่าเธอจะคิดดูใหม่อีกทีไหม วิกันดาบอกไม่เปลี่ยนใจจะไปตามนัด

ถึงวันนัด ทั้งสองมาเจอกันที่อำเภอ ต่างเซ็นใบหย่าด้วยมืออันสั่นเทา อนิรุทธิ์บอกเธอว่าที่ยอมเซ็นเป็นการให้เวลาเราสองคนค่อยๆคิด เขาขอร้องให้ไปทานกาแฟในฐานะเพื่อน

มาถึงร้าน อนิรุทธิ์สั่งกาแฟและเค้กแบบที่วิกันดาชอบโดยเธอไม่ต้องเอ่ยปาก ย้ำว่าตนไม่เคยลืมทุกเรื่องของเธอ วิกันดายิ้มให้ อีกไม่นานเขาจะดีใจที่ได้หย่า อนิรุทธิ์สวนเจนจบคงดีใจมากกว่า วิกันดาถอนใจ ตนเจ็บกับความรักมามาก ไม่คิดจะเริ่มต้นใหม่กับใครอีก

“อาจจะเหมือนเห็นแก่ตัว แต่ผมดีใจที่คุณคิดแบบนี้ ขอเวลาอีกหน่อย ผมจะทำให้เรากลับมาเหมือนเดิมให้ได้”

วิกันดามองนิ่งเฉย...พอมาทำงาน อนงค์นารถ ฉวีเพ็ญและนุดีรู้เรื่องต่างพากันปลอบใจ แต่วิกันดากลับรู้สึกโล่งใจขึ้น แฝงความเครียดไว้อย่างไม่รู้ตัว

ส่วนอนิรุทธิ์เรียกอรอินทร์มาพบที่ห้อง เธอเหน็บโดนไล่มาอีกหรือถึงเรียกตนมานอนประชด เขาบอกของที่เธออยากได้อยู่ในลิ้นชัก อรอินทร์เดินไปเปิดอย่างงงๆ พอเห็นเป็นใบหย่าก็ดีใจเข้าหอมแก้มเขาที่ทำเซอร์ไพรส์ ตนจะได้ไม่ถูกตราหน้าว่าเป็นเมียน้อยอีกแล้ว

อนิรุทธิ์ปลดมือเธอออกลุกขึ้น “สมใจน้องอรแล้วก็ดี พี่จะได้ออกไปข้างนอก”

อรอินทร์คิดว่าจะไปฉลองขอเวลาแต่งตัวสักครู่ เขากลับบอกว่าตอนนี้ตนเป็นอิสระ หย่ากับเมียแล้ว จะทำอะไรก็ได้ ตนอยากอยู่คนเดียว ถ้าเธอจะอยู่ที่ห้องก็ได้ ออกไปเมื่อไหร่ล็อกให้ด้วย อรอินทร์ผงะคาดไม่ถึงว่าเขาจะออกลายในทันที ก้มดูใบหย่าในมืออย่างผิดหวังเดียวดาย

อนิรุทธิ์นัดเจอกับเมเปิ้ลที่ผับแห่งหนึ่ง ทั้งสองเห็นอนงค์นารถอยู่กับพศิน เมเปิ้ลบอกอนิรุทธิ์ให้เตือนเธอว่าพศินเป็นคนเจ้าชู้ หลอกกินฟรีสาวจนคนเขารู้กิตติศัพท์กันหมด

คืนนั้นวิกันดามีอาการเครียดลงกระเพาะ ปวดท้องรุนแรงจนนวลตกใจไม่รู้จะทำอย่างไร วิกันดายังมีสติบอกให้เรียกแท็กซี่ ตนจะไปโรงพยาบาล...ด้านอนิรุทธิ์มึนกลับมาที่ห้อง เจออรอินทร์นอนกอดใบหย่าอยู่ที่โซฟาก็เข้าไปดึงใบหย่าออกมา เธอสะดุ้งตื่นถามเขาไปเที่ยวไหน ไปกับใคร แล้วตรงเข้าดมเสื้อ ได้กลิ่นน้ำหอมแปลกๆก็โวย

“ทำไมไม่แคร์กันบ้าง พี่ไปหาผู้หญิงคนอื่นทั้งที่อรอยู่ที่ห้องเนี่ยนะ ไม่นึกถึงใจอรบ้างเลย อรยอมทิ้ง
ทุกอย่าง เป็นคนเลวให้คนอื่นด่า แต่พี่รุทธิ์ไม่เคยเห็นค่า”

“พี่เห็น รู้ทุกอย่าง แต่จะให้ทำยังไง ตอนนี้พี่เครียดอยากระบาย แล้วน้องอรก็ไม่ต้องห่วง พี่เที่ยวเองดูแลตัวเองได้” อนิรุทธิ์เดินเข้าห้องนอน ทิ้งอรอินทร์ยืนน้ำตาร่วงอย่างไม่ไยดี

คำพูดของวิกันดาพรั่งพรูเข้ามาในหัวอรอินทร์ เธอรู้สึกปวดร้าวใจอย่างมาก...

รุ่งเช้าเคนพานุดีมาเยี่ยมวิกันดาที่โรงพยาบาล นุดีจะบอกอนิรุทธิ์ วิกันดาไม่อยากให้ไปรบกวน นุดีไม่สบอารมณ์แอบไปดักเจออนิรุทธิ์ที่มหาวิทยาลัยเพื่อบอกให้เขาไปเยี่ยมวิกันดา เขาส่ายหน้าไม่อยากทำให้อาการเธอแย่ลง นุดีไม่เชื่อว่าวิกันดาเป็นคนต้องการหย่า อนิรุทธิ์บอกชีวิตคู่มันซับซ้อน เธอยังอ่อนต่อโลกมาก ยังไม่รู้จักความรักดี นุดีเม้มปากหลบตาพึมพำว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ก็รู้จักทั้งนั้น...ยุทธการผ่านมาเห็นแปลกใจที่เห็นนุดีมาหาอนิรุทธิ์

ด้านเคนอยู่เป็นเพื่อนวิกันดา เธอนอนหลับกระสับกระส่ายบ่นว่าร้อน เขาจึงเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้ เจนจบเดินเข้ามาเสียงเข้มถามทำอะไร รู้ใช่ไหมว่าตนชอบวิกันดา เคนพยักหน้า

“ก็เหมือนที่พี่รู้ว่าผมชื่นชมคุณวิมาก แล้วผมก็รู้อีกเหมือนกันว่าไม่มีทางที่ใครจะแทนที่คุณอนิรุทธิ์ได้”

เจนจบเน้นตนไม่มีวันถอย ของอย่างนี้ไม่ลองไม่รู้จะไม่ถอดใจง่ายๆ เคนยิ้มไม่คิดจะต่อสู้ ด้านอรอินทร์เอาหนังสือที่ลงสัมภาษณ์มาให้วาทินที่บริษัท เขามีแก่ใจถามไถ่ถึงนิ่มแล้วชวนเธอทานข้าวด้วย เธอลังเล เขาจึงเปลี่ยนเป็นทานกาแฟด้วยกันในห้องนี้ อรอินทร์ยิ้มๆ พยักหน้ารับ...อนงค์นารถกับฉวีเพ็ญมาเยี่ยมวิกันดา พอดีพศินโทร.เข้ามา อนงค์นารถรีบออกไปคุยนอกห้อง

ooooooo