คุณชายไก่โต้ง
ตอนที่ 12
เช้าวันถัดมา แอ๊บไม่ยอมรับโทรศัพท์ไอศูรย์และตัดสายทิ้งหลังจากเมื่อคืนเห็นเขาเมาเหมือนหมาก่นด่าเจ้าสัวที่ตำหนิตนกลางที่ประชุม
จากสภาพเมื่อคืนของไอศูรย์ทำให้แอ๊บเชื่อคำพูดของพ่อที่เคยบอกว่าลูกเจ้าสัวยังไงก็เป็นเลือดเจ้าสัว ไม่ใช่เด็กเก็บมาเลี้ยง ถึงจะมีตำแหน่งใหญ่โตก็ได้แค่ตำแหน่งแต่ไม่ได้มรดก เหตุนี้เธอจึงไม่อยากติดต่อกับไอศูรย์อีก
ไอศูรย์โกรธมากที่แอ๊บตัดสาย พอลีน่าคู่ขาอีกคนของเขาเอาเอกสารยอดขายไก่แซ่บสมุนไพรที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องมารายงาน ไอศูรย์ยิ่งหัวเสีย สั่งงานสำคัญให้ลีน่าไปทำทันที
ลีน่าแอบมาค้นหาสูตรไก่แซ่บสมุนไพรของเจี๊ยบโดยฉวยโอกาสตอนเจ้าของโต๊ะไม่อยู่เปิดคอมพิวเตอร์ แต่โชคไม่เข้าข้างเพราะฝนมาเจอเสียก่อนทำให้ลีน่าต้องล่าถอย เมื่อฝนเล่าให้เจี๊ยบฟัง สองสาวรู้สึกเหมือนกันว่าลีน่าไม่น่าไว้ใจ ฝนจึงเตือนเพื่อนต้องระวังตัวไว้บ้าง พอถึงเวลาเลิกงาน ไอศูรย์อาสาไปส่งเจี๊ยบที่บ้าน แต่โดนเธอปฏิเสธจนหน้าม้านไม่สบอารมณ์
เจี๊ยบยังคงงอนโต้งเรื่องแอ๊บ แต่พอเย็นนี้โต้งดักเจอและบอกรักเธอคนเดียวเท่านั้น หญิงสาวดีใจแต่ก็เขินอายเอามากๆ เพราะโต้งเล่นบอกรักเสียงดังจนเพื่อนพ้องและชาวตลาดโผล่มาดูเต็มไปหมด
อารมณ์ดีขึ้นแล้วเจี๊ยบชวนโต้งไปที่บ้าน นำโคลนสมุนไพรทำเองพอกหน้าให้เขา โต้งกลายเป็นหนูทดลองด้วยความเต็มใจ แต่ผ่านไปสักครู่รู้สึกแสบผิว เจี๊ยบต้องพาเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำ ระหว่างนี้โต้งก็ครวญครางไปด้วย เสธ.เจ้ยกับสมจิตรกลับมาได้ยินตีความเตลิดเปิดเปิงว่าสองคนเล่นจ้ำจี้ เลยเป็นเรื่องทันที!
เสธ.เจ้ยบุกเข้าห้องน้ำจะเล่นงานโต้งให้ได้ เจี๊ยบต้องอธิบายกันยืดยาวกว่าจะเข้าใจ จากนั้นก็บอกข่าวดีกับพ่อว่าท่านประธานสนใจยาดมสมุนไพรของตนจะให้เอาไปวางขายในร้านกะต๊าก
“จริงเหรอ? หนูลูกเจี๊ยบของพ่อนี่สุดยอดจริงๆ”
“ต่อไปนี้เจี๊ยบคงให้โต้งมาช่วยงานเจี๊ยบบ่อยๆนะคะ”
เสธ.เจ้ยหุบยิ้มทันที ทันใดจูเลียส่งเสียงแหลมเข้ามาจนทุกคนหันมอง
“อะไร ยังไงกันจ๊ะ ลืมกันได้ไงเรื่องแบบนี้ เรื่องบิวตี้เรื่องค้าขายไว้ใจจูเลียสิจ๊ะ”
เสธ.เจ้ยมองเขม่น แต่คนอื่นเห็นด้วยอย่างยิ่งว่าจูเลียคือเจ้าแม่บิวตี้ตัวจริง
หลังจากนั้นพวกเจี๊ยบประชุมวางแผนผลิตยาดมสมุนไพรอย่างขะมักเขม้น ก่อนที่โต้งจะไปเกณฑ์พวกป๋องมาช่วยแพ็กยาดมที่มีอยู่แล้ว ทำกันตั้งแต่หัวค่ำยันดึก จน เสธ.เจ้ยต้องไล่กลับบ้าน โดยเจี๊ยบให้ค่าแรงทุกคนแม้แต่โต้ง แต่เขาไม่รับ บอกว่าเป็นแฟนกันทำให้ฟรีทุกอย่าง
ขณะที่โต้งกำลังจะกลับออกมา ทนายจ๋องโทร.เข้ามือถือของโต้ง ส่งข่าวตามคำสั่งเจ้าสัวว่าเขาต้องกลับมารับตำแหน่งรองประธานเพื่อที่จะเตรียมตัวขึ้นเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งประธานบริษัทกะต๊าก
โต้งใจหายวาบ ไม่คิดว่าวันนี้จะมาถึงแล้วจริงๆ เขาสีหน้าเคร่งเครียดจนเจี๊ยบทักถามว่าเป็นอะไร ใครโทร.มา
“คือ...พรุ่งนี้ไก่สดจะมาส่งแต่เช้าน่ะ ต้องไปรอรับ” โต้งโกหกแล้วเดินนำไปนั่งตรงสนามหน้าบ้าน จ้องมองเจี๊ยบนิ่งนานไม่พูดไม่จา
“เอ้า จะจ้องอีกนานมั้ย จ้องอย่างกับจะไม่ได้เจอกันอีกงั้นแหละ ไป!! กลับบ้านได้แล้ว เดี๋ยวเจอลูกซองเสธ.เจ้ยไม่รู้ด้วยนะ”
โต้งดึงเจี๊ยบมากอดแน่น บอกว่าอยากกอดเธอไว้ให้นานที่สุด เจี๊ยบงงๆ แต่ยังห่วงความปลอดภัยของเขา เตือนให้รู้ตัวว่าเดี๋ยวพ่อมาเห็น
โต้งไม่สนใจ ดึงเจี๊ยบลงนั่งแล้วนอนหนุนตักเธอทันที รำพึงรำพันว่ามีความสุขจังเลย
“อะไรของนายเนี่ย”
“สมมตินะ ถ้าเกิดจู่ๆฉันกลายเป็นคนอื่น ไม่ใช่นายไก่โต้งอีกต่อไปแล้ว เธอจะยังรักฉันไหมเจี๊ยบ”
“ทำไม? นายจะกลายเป็นอะไร จะกลายร่างเป็นเจ้าชายกบเหรอ อ๋อ หรือเจ้าชายลิง...ไอ้หน้าลิง”
เจี๊ยบหัวเราะก๊าก แต่โต้งไม่ขำด้วย ลุกขึ้นนั่งถามจริงจังว่าเธอจะเกลียดเขาหรือไม่
“เกลียดสิ ถ้านายไม่ใช่นายไก่โต้ง ฉันจะเกลียดนาย เพราะนายโกหกฉัน นายเคยสัญญาว่าจะไม่โกหกฉัน แต่ที่สำคัญฉันจะเกลียดนายเพราะนายหน้าเหมือนลิง ไอ้หน้าลิง” เจี๊ยบหัวเราะอารมณ์ดี แต่โต้งเศร้าลึก ย้ำว่าเขาจะรักเธอตลอดไป...และถามตัวเองอยู่ในใจว่ามีเวลาเหลืออีกแค่เจ็ดวันเท่านั้น จะทำยังไงดี
เจี๊ยบไม่ระแคะระคายอะไรเลย จนกระทั่งถึงวันที่โต้งต้องเข้ามารับตำแหน่งรองประธานบริษัทกะต๊าก เจี๊ยบรู้พร้อมฝนและทุกคนในบริษัทว่าแท้จริงแล้วโต้งคือทายาทคนเดียวของเจ้าสัวพิริยะศักดิ์
ส่วนชาวตลาดแม่ตลับพอรู้เรื่องนี้ก็ตื่นเต้นยินดีกันยกใหญ่ ทุกคนดีใจกับเจี๊ยบที่มีแฟนร่ำรวยระดับเศรษฐี แต่เจี๊ยบกลับไม่คิดเช่นนั้น เธอโกรธมากที่โต้งโกหกหลอกลวง ร้องไห้จนตาแดงช้ำ เสธ.เจ้ยเห็นลูกทุกข์ใจแทบทนไม่ได้ แค้นเคืองโต้งที่ทำให้ยอดดวงใจของตนต้องเสียน้ำตา
หลังการประชุมรับตำแหน่งรองประธาน โต้ง บอกพ่อต่อหน้าทนายจ๋องและไอศูรย์ว่าตนยังไม่อยากรับตำแหน่งนี้เพราะไม่พร้อม
“ตอนนี้ไม่พร้อม แล้วตอนไหนจะพร้อม ลื้อจะต้องรอให้อั๊วตายก่อนแล้วถึงจะกลับมาเป็นประธานแทนอั๊วรึไง ลื้อต้องรอให้อั๊วตายก่อนใช่มั้ย”
เจ้าสัวตะโกนเสียงดังจนวูบเกือบล้มถ้าทนายจ๋องเข้ามารับไว้ไม่ทัน ไอศูรย์สะใจแต่แสร้งตกใจช่วยประคองอีกคน ทนายจ๋องให้โต้งเรียกรถพยาบาลแต่เจ้าสัวไม่ยอม พูดประชดลูกชายว่าปล่อยให้ตนตายไปเลย
เย็นนั้นโต้งไปหาหมอเป๊ะที่โรงพยาบาลเพื่อปรับทุกข์เรื่องเจี๊ยบ ไม่รู้จะเคลียร์กับเธอยังไงดี หมอเป๊ะไม่ทันได้พูดอะไร ฝนโทร.เข้ามาพอดี แต่หมอไม่รับสายเพราะแน่ใจว่าฝนโทร.มาด้วยเรื่องอะไร
ฝนหงุดหงิดบ่นกับเจี๊ยบที่กำลังจะกลับบ้านว่า “เกินไปแล้ว พี่หมอเป๊ะไม่ยอมรับสาย เลิกงานแล้วฉันจะไปบุกโรงพยาบาล จะไปคุยให้รู้เรื่องว่าสมรู้ร่วมคิดกันแบบนี้ได้ไง”
ฝนพรวดพราดออกไป เจี๊ยบถอนใจและทำท่าจะออกเดิน แต่ชะงักเพราะไอศูรย์เข้ามาขวาง
“ผมเคยเตือนคุณแล้วว่าคุณรู้จักนายโต้งดีแค่ไหน รู้ตื้นลึกหนาบางของเขารึเปล่า”
“ฉันก็ไม่ได้รู้จักคุณดี ไม่รู้ตื้นลึกหนาบางเหมือนกัน ที่แย่กว่านั้นคุณรู้จัก...คุณรู้ดีทุกอย่างแต่ก็ยังรวมหัวกันหลอกคนอื่น”
“ผมมีทางเลือกเหรอครับ ผมเป็นแค่ลูกน้องที่ต้องทำตามคำสั่งเจ้านาย คนอย่างเราก็เป็นแค่อะไรที่คนมีเงินพวกนั้นเขาสั่งให้เราหันซ้ายหันขวา”
“เข้าใจผิดแล้วค่ะ แต่คนมีเงินไม่สามารถจะสั่งคนอย่างฉันได้ หลีกทางด้วยค่ะ”
ไอศูรย์ยอมหลีกทางให้เจี๊ยบ แต่จ้องตามสายตาเจ้าเล่ห์ พึมพำกับตัวเองว่ายิ่งดื้อยิ่งชอบ เขาจะทำให้เธอมาหมอบตรงหน้าให้ได้...
ส่วนอี๊จินสุขใจมากที่โต้งกลับบ้านได้อย่างภาคภูมิ ค่ำนั้นเธอจัดเตรียมอาหารอย่างดีไว้ต้อนรับหลานชายสุดที่รัก ฝ่ายมะลิพอได้เห็นโต้งและรู้ว่าเป็นใครก็แตกตื่นตกใจ ขณะที่ไอศูรย์เป็นกังวลกลัวมะลิจะพูดเรื่องชงชาบำรุงร่างกายเจ้าสัวให้โต้งฟัง
ด้านฝนที่ไปพบหมอเป๊ะก็ได้รู้ถึงความจำเป็นของโต้งที่ต้องปกปิดตัวตน เธอเข้าใจแต่บ่นสงสารเจี๊ยบที่ร้องไห้เสียใจมาก
หลังจากคุยกับหมอเป๊ะแล้วฝนโทร.หาเจี๊ยบขอร้องอย่าโกรธโต้ง ให้ค่อยพูดค่อยจากัน แต่เจี๊ยบกลับบอกว่าจนป่านนี้เขายังไม่โทร.มาเลย เขาใจร้ายมาก
“งั้นฉันวางสายก่อนนะ เผื่อโต้งโทร.หาแก”
ฝนตัดสายแล้วหันมาบ่นกับหมอเป๊ะ “ทำไมโต้งยังไม่โทร.ไปง้อเจี๊ยบ แย่ที่สุดเลย”
หมอเป๊ะหน้าเจื่อน สงสัยเหมือนกันว่าโต้งมัวทำอะไรอยู่...เวลาเดียวกันนั้นโต้งกำลังตามหามะลิเพราะอยากรู้ว่าทำไมเธอถึงมาทำงานที่นี่ แต่ไอศูรย์ว่องไวคว้าตัวมะลิมาหลอกล่อให้เอาเอกสารในซองไปรอที่ท้ายซอย
“เธอรีบไปรอนะ จะมีคนมารับ อย่าให้ใครรู้ใครเห็นเด็ดขาด แล้วพอมะลิกลับมา ผมจะเล่าเรื่องทุกอย่างให้มะลิฟัง”
“ได้ค่ะ แต่คุณต้องเล่าให้มะลิฟังหมดเลยจริงๆนะคะ”
“จริงสิ...รีบไปเร็ว”
มะลิพยักหน้าแล้ววิ่งออกไป ไอศูรย์ยิ้มเหี้ยม คำรามในลำคอว่า
“แกคงไม่ได้กลับมาแล้วล่ะมะลิ”
มะลิไปถึงท้ายซอยที่ค่อนข้างมืดและเปลี่ยว ชะเง้อชะแง้อยู่สักครู่ก่อนที่รถตู้คันหนึ่งจะแล่นมาจอดตรงหน้า ชายชุดดำใส่หมวกไอ้โม่งสองคนรีบร้อนลงมาล็อกตัวหญิงสาวขึ้นรถไปอย่างรวดเร็ว
ooooooo
