คุณชายไก่โต้ง
ตอนที่ 1
จูเลีย สาวสวยเซ็กซี่ที่อยู่บ้านรั้วติดกันกับบ้านนายพลเจ้ย หรือ เสธ.เจ้ย เธอออกมายืนชะเง้อหน้าบ้าน พลางร้องเรียกนายพลด้วยสรรพนามไม่น่าฟัง ทำให้ เสธ.เจ้ยหน้าตูมตึงด้วยความไม่พอใจ แกล้งยืนหูทวนลม
“ขอโทษนะคะ พอดีมะม่วงบ้านหนูมันร่วงไปในสวนหลังบ้านตาทวด จะให้ช่วยเก็บให้หน่อยน่ะค่ะ”
“เธอเรียกใครตาทวด”
“ก็ตาทวดนั่นแหละค่ะ”
“ฉันไม่ได้แก่ขนาดนั้นหรอก”
“งั้นจะให้เรียกอะไรล่ะ”
“ก็เรื่องของเธอเถอะ”
“งั้น...น้องเก็บมะม่วงให้พี่ที”
เสธ.เจ้ยโมโหจี๊ดหันขวับกลับมาทำตาเขียวใส่ “นี่ฉันเพื่อนเล่นเธอเหรอ”
“อ้าว อะไรยะ เดี๋ยวแก่ไป เดี๋ยวเพื่อนเล่น วัยทองรึเปล่า...อยากเป็นอะไรเป็นไปเหอะ เก็บมะม่วงที”
เสธ.เจ้ยสวนทันควันว่าไม่เก็บ บ่นเด็กสมัยนี้ไม่มีมารยาท แล้วบอกให้รู้ว่าตามกฎหมายผลไม้ตกบ้านใคร บ้านนั้นมีสิทธิ์
“จะบ้าเหรอ ได้ไงล่ะ อ๋อ นี่จะขโมยเหรอ”
“ขโมยอะไร นี่เธอมาอยู่ใหม่ ไปถามคนแถวนี้ซะนะว่าบ้านนี้บ้านใคร”
“ถามแล้ว เขาบอกว่าบ้านตาแก่ขี้งก แล้วก็ขี้วีนด้วย”
เสธ.เจ้ยโกรธจนหน้าแดง อยากรู้ว่าใครบอกแบบนั้น แต่จูเลียไม่ทันตอบ รถเจี๊ยบแล่นมาจอด เสธ.เจ้ยจึงผละไปหาลูกสาว เห็นสีหน้าลูกบึ้งตึงนึกว่าสอบไม่ผ่าน ไม่ได้งานอีกตามเคยจึงกอดปลอบ แต่พอสมจิตรลงจากรถบอกว่าคุณหนูลูกเจี๊ยบสอบผ่านได้งานที่บริษัทกระต๊าก เสธ.เจ้ยยิ้มหน้าบาน ร้องไชโยก่อนสั่งสมจิตรว่า
“เดี๋ยวแกโทร.ไปสั่งไก่ร้านกระต๊ากมา 2 ชุดใหญ่เลย เอ๊ะ! ถ้าใหญ่แล้วชุดเดียวก็น่าจะพอ เอามาฉลองกัน บริษัทดีๆแบบนี้ต้องอุดหนุนเยอะๆ”
“ดีครับ เอาไอติมด้วยนะครับ”
“ขอไอ้ป๋องมันแถมสิ บอกโอกาสพิเศษฉลองตำแหน่งให้หนูลูกเจี๊ยบ”
เจี๊ยบเกลือกตามองบนอย่างเซ็งๆ สมจิตรหน้าระรื่นเดินออกไป เสธ.เจ้ยนึกได้ร้องบอกสมจิตรว่า ผลไม้ไม่ต้องเพราะวันนี้มีมะม่วงแล้ว...จูเลียรู้ว่าถูกชายสูงวัยเย้ย เธอหันขวับกลับเข้าบ้านตัวเองด้วยความโกรธ
ooooooo
โต้งขี่จักรยานกลับมาที่ร้านในสภาพเนื้อตัวมอมแมม ป๋องกับเบิ้มเห็นแล้วอดขำไม่ได้ ส่วนอ้นเพิ่งออกมาจากหลังร้านพร้อมถุงไก่ทอดชุดใหญ่
“โห...พี่โต้ง ไปหัดขี่ที่ไหนมา นี่มีคนสั่งไก่พอดี ลองไปส่งเลยพี่”
“ที่ไหน”
“บ้านเสธ.เจ้ยไง”
โต้งไม่รู้จัก อ้นไม่รู้จะอธิบายยังไงจึงให้กดจีพีเอสดูเอาเอง หรือไม่ก็ถามใครก็ได้ คนแถวนี้รู้จัก เสธ.เจ้ยทั้งนั้น ป๋องรีบสำทับว่าถ้าส่งให้ลูกค้าไม่ทันเวลาจะหักเงิน โต้งไม่พอใจแต่ทำอะไรไม่ได้จีพีเอสนำทางไปถูก แต่กว่าโต้งจะคืบคลานไปได้ก็เล่นเอาเหนื่อยและเกร็งทั้งตัวเพราะเพิ่งหัดขี่จักรยานได้ไม่นาน
เวลานั้นในบ้าน เสธ.เจ้ยกำลังอบรมสั่งสอนลูกสาวคนสวยว่า
“หนูลูกเจี๊ยบ ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องไปคุยกับยัยมะม่วงแรดข้างบ้านที่เพิ่งจะย้ายมา ท่าทางไม่ใช่ผู้หญิงดีๆ ถ้ามาตีสนิทเดี๋ยวจะพาลูกสาวเสียคนไป เออนี่ รอรับไก่ที่พ่อสั่งมาฉลองด้วยนะ เดี๋ยวคงมาล่ะ พ่ออาบน้ำแป๊บนึง”
เสธ.เจ้ยเดินหายเข้าไปหลังบ้าน เจี๊ยบหน้ามุ่ยไม่สบอารมณ์เรื่องได้งานบริษัท ชวนสมจิตรออกมาซ้อมชกมวย ต่อยไม่ยั้งเพื่อระบายอารมณ์
โต้งใกล้ถึงบ้านลูกค้าเข้ามาทุกที บังเอิญเจี๊ยบเห็นเขาขี่จักรยานผ่านหน้ากล้องวงจรปิด จำได้แม่นนึกว่าหมอนี่อยากลองดี ถึงได้มาท้าทายถึงถิ่น
เจี๊ยบดักเล่นงานโต้งด้วยมดแดงทั้งรัง โต้งตกใจและคันคะเยอ แต่แล้วกรรมสนองเจี๊ยบเข้าให้ เธอโดนมดแดงบนต้นไม้รุมกัด สองมือปัดไปมาจนพลาดหล่นตุ๊บลงมาประจันหน้ากับโต้งบนจักรยานพอดิบพอดี
โต้งตกใจสุดขีดนึกว่าผีหลอก แหกปากร้องลั่นด้วยความหวาดกลัว ก่อนจะนำพาจักรยานแล่นถลาพุ่งลงบึงใหญ่ดังตูม
น้ำในบึงนิ่งสนิท เงียบกริบไม่มีเสียงใดๆ สักพักโต้งทะลึ่งพรวดขึ้นมาคนเดียว ปากยังร้องลั่นว่าผีหลอก แล้วว่ายน้ำอย่างเร็วเข้าฝั่งมานั่งหอบแฮ่ก
ไม่กี่อึดใจ เจี๊ยบทะลึ่งพรวดขึ้นมาอีกคน ร้องขอความช่วยเหลือ โต้งสับสนว่าผีหรือคน เมื่อเพ่งดีๆ ก็รีบกระโดดลงไปช่วย แล้วจำหญิงสาวได้ เรียกเธอว่า “ยัยเถิก”
เจี๊ยบหมดแรงและสลบซบหน้าลงกับซอกคอเขา โต้งรีบพาเธอขึ้นฝั่งอย่างทุลักทุเล คิดว่าจะช่วยเธอยังไงดีให้ฟื้น
ในที่สุดเขาตัดสินใจผายปอด เจี๊ยบสำลักน้ำแล้วลืมตามองชายหนุ่มที่นั่งคร่อมตัวเธออยู่อย่างเบลอๆงงๆ
“ฟื้นแล้ว ยัยเถิกฟื้นแล้ว”
เจี๊ยบสะบัดหน้านิดๆ ดวงตาเริ่มเห็นคนตรงหน้าชัดขึ้น เธออ่อนแรงพูดเสียงแผ่ว
ทันใดนั้นเสียงคำรามของใครบางคนดังขึ้นข้างหลังคนทั้งสอง “เฮ้ย!! เอ็งทำอะไร”
เสธ.เจ้ยนั่นเอง เขาวิ่งออกมามีเพียงผ้าขาวม้าผืนเดียวพันกาย เห็นชายหนุ่มคร่อมตัวลูกสาวก็โกรธจนตัวสั่น
“ไอ้นรก!! เอ็งทำอะไรลูกข้า เอ็งตายยยยยยย” ว่าแล้วพุ่งเข้าถีบโต้งแล้วต่อยไม่ยั้ง โต้งปัดป้องพัลวัน เจี๊ยบตกใจรีบห้าม แต่พ่อไม่ฟัง ทั้งเตะทั้งกระทืบโต้งจนตัวงอนอนนิ่งหมอบกับพื้น “ไม่ตายก็บุญแล้ว ไอ้เลว จำใส่หัวกบาลไว้ อย่ามาแตะต้องลูกสาวข้าอีก ไม่งั้นเอ็งไม่โชคดีอย่างนี้อีกแน่”
จากนั้น เสธ.เจ้ยเรียกสมจิตรมาช่วยกันพาเจี๊ยบเข้าบ้าน ทิ้งให้โต้งนอนเจ็บปวดหมดแรงอยู่ตรงนั้น
ooooooo
